Zbigniew Herbert

Zbigniew Herbert to przedstawiciel współczesnej poezji polskiej, pomimo że bardziej należy do „pokolenia Kolumbów”. Zaliczenie go do „Współczesności” wynika z jego powtórnego debiutu literackiego, który miał miejsce w 1956 roku. Jego wiersze swoją tematyką są ściśle związane z wydarzeniami z jego życia.

Urodził się 29 października 1924 roku we Lwowie. Rodzinne miasto poety zostało zagarnięte przez Związek Radziecki. W czasie nauki w szkole założył sprzysiężenie „Biały Orzeł”. Zostało ono szybko rozwiązane przez władze okupacyjne. Świadectwo dojrzałości Herbert uzyskał na tajnych kompletach. Pod koniec wojny prowadził działalność konspiracyjną w szeregach Armii Krajowej. W tym samym czasie studiował filologię polską na tajnym uniwersytecie. W 1944 roku przeprowadził się do Krakowa. Przez pewien czas studiował tam malarstwo i ukończył Akademię Handlową z tytułem magistra ekonomii. Na toruńskich i warszawskich uczelniach zgłębiał prawo i filozofię.

Pierwsze swoje wiersze Herbert opublikował w 1950 roku w pismach „Dziś i jutro” oraz „Tygodnik Powszechny”. Związał się z tym drugim i na jego łamach publikował swoje utwory poetyckie, szkice i recenzje. W 1953 roku pismo zostało przekazane prorządowej organizacji katolickiej PAX, dlatego poeta nie umieszczał tam już swoich wierszy. W czasie socrealizmu Zbigniew Herbert zawiesił swoją działalność literacką. W 1951 roku opuścił Związek Literatów Polskich. Przez kilka lat pracował jako redaktor „Przeglądu Kupieckiego”, urzędnik bankowy, sprzedawca, chronometrażysta i kalkulator w spółdzielni pracy, projektant w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Torfowego oraz kierownik administracyjny w Związku Kompozytorów Polskich.

Po śmierci Stalina sytuacja w Polsce trochę się uspokoiła. W antologii „W każdej chwili wybierać muszę”, która ukazała się w 1954 roku, znalazło się kilka wierszy Herberta. Ponowny debiut literacki poety miał miejsce w roku 1955 na łamach „Życia Literackiego”. Rok później pojawił się pierwszy tom wierszy Zbigniewa Herberta „Struna światła”, który krytyka i publiczność przyjęła entuzjastycznie. W debiutanckim tomie można znaleźć odwołania do wojny, motywy mitologiczne i antyczne oraz charakterystyczne dla całej twórczości poety stawianie w opozycji różne zjawiska historyczne i kulturowe. W 1957 roku został wydany kolejny zbiór utworów poety pod tytułem „Hermes, pies i gwiazda”, a w 1961 roku „Studium przedmiotu”.

W czasie, kiedy poeta przebywał za granicą, ukazał się zbiór wierszy „Napis”. Otrzymał austriacką nagrodę im. Lanaua. W latach 1965 – 1971 Zbigniew Herbert przebywał między innymi w Austrii, Francji, Ni