Doktor Dolittle – Hugh Lofting – Streszczenie

Bohaterem książki jest doktor Jan Dolittle, mieszkający wraz ze swoja siostrą Sarą oraz zwierzętami: kaczką Dab–Dab, świnką Geb–Geb, sową Tu–Tu, papugą Polinezją oraz psem Jipem. Wszyscy mieszkają w małym miasteczku Puddleby, w domu z pięknym ogrodem, który sam doktor pielęgnował. Nie wszystkim podobał się fakt, posiadania aż tak wielu zwierząt przez Jana. Coraz mniej pacjentów przychodziło o poradę doktora, co wpłynęło na sytuację finansową pana Dolittle. Musiał utrzymać dom i wszystkie zwierzęta, w nim przebywające. Sara obawiała się tym, co przyniesie przyszłość. Jednak sam doktor nie przejmował się tym nazbyt. Niestety po pewnym czasie doktor stracił wszystkich pacjentów. Pozostała tylko jedna osoba – handlarz kociej karmy, który nieraz prosił o poradę Jana w sprawie jego klientów. Mężczyzna doradził panu Dolittle, aby ten, skoro stracił wszystkich pacjentów, zaczął leczyć zwierzęta, na których zna się jak nikt inny.
Doktor postanowił skorzystać z rady handlarza i porzucił swój dotychczasowy zawód. Papuga Polinezja, nauczyła Jana mowy zwierząt, co niezwykle ułatwiło mu pracę. Bardzo szybko zyskiwał coraz to więcej pacjentów. Pewnego dnia do Jana przywieziono tracącego wzrok konia. Doktor po rozmowie ze zwierzęciem skutecznie je wyleczył. Zwierzęcy pacjenci Dolitlle’a przekazywali sobie nawzajem nowinę o nowym niezwykle utalentowanym doktorze. Nawet jaskółki, odlatując na zimę opowiadały o Janie zwierzętom z dalekich zakamarków świata. Pewnego razu, kiedy doktor przechadzał się niedaleko swojego domu spotkał kataryniarza, trzymającego na łańcuchu małą, zaniedbana małpkę. Doktor bez zastanowienia okupił zwierzę za jednego szylinga. Małpce nadano imię Czi–Czi. Co więcej, Jan przygarnął do swojego domu jeszcze krokodyla z cyrku, który prędzej był jego pacjentem. Wraz z pojawieniem się drapieżnego zwierzęcia doktor zaczął ponownie tracić pacjentów, gdyż ich właściciele zaczęli obawiać się krokodyla i woleli udawać się do innych weterynarzy. Janowi znowu popadł w problemy finansowe, na które zareagowała Sara. Siostra doktora nakazała mu oddać krokodyla do cyrku, gdyż w przeciwnym razie wyprowadzi się od brata. Jednakże Jan miał za dobre serce i widząc krokodyli płacz, nie potrafił porzucić swojego przyjaciela. Niestety z takim obrotem sprawy nie poradziła sobie Sara, opuszczając doktora. Panu Dolittle postanowiły jednak pomóc zwierzęta, dzieląc pomiędzy siebie obowiązki domowe. Kilkoro z nich zajęło się również sprzedażą kwiatów i warzyw w małym kramiku. Ostatecznie jednak nie zgromadziły w ten sposób wystarczającej ilości pieniędzy, przez co wszyscy zaczęli głodować.
Nagle pewnego dnia doktor został poinformowany przez jaskółkę o małpach z Afryki, potrzebujących jego niezwłocznego przybycia i pomocy. Ptaszek wytłumaczył Janowi, iż w Afryce rozpętała się epidemia, pozbawiająca życia wiele małp. Pan Dolittle nie miał jednak pieniędzy na tak kosztowną wyprawę, wiec nie mógł polecieć tam najszybszą drogą, samolotem. Postanowił pożyczyć od przyjaciela łódź i wyruszyć w podróż. Doktorowi postanowiły towarzyszyć jego zwierzęta: krokodyl, małpka, pies, papuga, kaczka, sowa oraz świnka. Reszta jego przyjaciół postanowiła zostać w domku w Puddleby.
Po około 6 tygodniach podróży doktor wraz z przyjaciółmi dotarli prawie do celu, jednak na ich nieszczęście statek, na którym przebywali podróżnicy rozbił się o skały. Wszystkim udało się dotrzeć na najbliższy brzeg stałego lądu. Jan spotkał czarnoskórego mężczyznę, który postanowił zabrać ich do króla państwa Jollinginka. Władca zamieszkiwał gliniany dom wraz z królową Ermintrudą. Zabronił panu Dolittle przemierzać jego państwo. Swoja decyzję tłumaczył, faktem, iż kiedyś gościnnie przyjął pewnego białego mężczyznę, który wykorzystał jego ufność, dobroć i zabił wiele słoni tylko po to, aby zdobyć ich cenne kły, a później szybko znikł. Król bardzo troszczył się o swoich obywateli i kraj, pragnął zapewnić im bezpieczeństwo, dlatego też rozkazał wtrącić doktora wraz z jego przyjaciółmi do więzienia. Papuga Polinezja wpadła na plan ucieczki z niewoli. Powiedziała Janowi, że niedługo go uwolni i skierowała się do sypialni tutejszego władcy. Tam ptak udając strasznego czarodzieja, nakazała królowi uwolnić Dolittle. Mężczyzna szybko popędził wykonać rozkaz w obawie przed możliwością rozpętania przez czarodzieja epidemii wśród jego ludzi. Papugę zauważyła królowa, jednak kobieta nie zdążyła powiedzieć o tym swojemu mężowi. Kiedy ujawniła władcy oszustwo Polinezji, doktor wraz z e zwierzętami już byli daleko od gniewu króla Jollinginka. Doktor przemierzał dżunglę. Drogę wskazywała mu jego małpka. Niedługo później zbliżali się już do granicy państwa Jollinginka. Małpy dowiedziawszy się o tym, z radości zaczęły krzyczeć, co nie uszło uwadze strażników króla wysłanych w pościg. Gdy podróżnicy prawie zostali złapani, małpy złapały się za ręce tworząc pomost, przez który uciekł Dolittle wraz z przyjaciółmi.
Po przybyciu do krainy małp, doktor szybko oddzielił zdrowe małpy od chorych, aby zatrzymać rozprzestrzenianie się epidemii. Zdrowe osobniki zaszczepił, aby już nie zachorowały. Wybudowano specjalny dom, w którym na łóżkach leżały chore mały. Niestety doktor miał za mało zwierząt do pomocy, które opiekowałyby się chorymi, dlatego też postanowił poprosić o wsparcie króla lwów. Niestety ten odmówiła, a za nim inne zwierzęta również nie zgodziły się pomóc. Jednakże, kiedy lew wrócił do domu i powiadomił swoją żonę o całej sytuacji ta zdenerwowała się. Lwica powiedziała mężowi, że ich syn nagle z