Kajko i Kokosz. Szkoła latania – Janusz Christa – recenzja książki

"; Łamignata i go uwięzili. Na ratunek Łamignatowi udała się Jaga z zaczarowaną chochlą, jednak w międzyczasie Łamignat się uwolnił i pokonał Hegemona. We dwoje udali się do grodu kasztelana Mirmiła, aby przestrzec mieszkańców o zbliżającym się Hegemonie z ludźmi. Mieszkańcy grodu bardzo dzielnie walczyli odpierając atak najeźdźców, nie wiedząc o tym, że część oddziału Hegemona została wysłana po taran, żeby sforsować bramę. W lesie natknęli się na nich wracający z Łysej Góry Kajko, Kokosz i kasztelan Mirmił, dwaj wojownicy szybko pojęli w czym rzecz i rzucili się w bój z żołnierzami. Jeden ze zbójcerzy wrócił pod gród zdać meldunek o tym, że powrócił Kajko i Kokosz. Kajko wyciągnął zza pazuchy ostatni słoik maści na latanie i nasmarowano przygotowany taran. Tak uzbrojeni rozbili cały oddział zbójcerzy Hegemona oraz uratowali gród. Mieszkańcy grodu byli bardzo zadowoleni ze zwycięstwa, a także dziękowali swoim wybawcom.Janusz Christa bardzo ciekawie opisał przygody bohaterów, zachęcając do poznania innych ich przygód. Akurat ten komiks bardzo mi się podobał. Ukazał zarówno zaradność, jak i naiwność dwóch walecznych bohaterów. Komiks jest bardzo kolorowy, przez co zachęca do czytania. Dialogi nie są długie, a tego, co nie jest napisane, łatwo można domyślić się z obrazków. Jestem przekonana, że pomimo mojej niechęci do komiksów do poznania innych przygód Kajko i Kokosza powrócę jeszcze nieraz. Nie zważając na to, że jest to lektura szkolna, polecam ją do przeczytania osobom w każdym wieku. Starsi przypomną sobie dzieciństwo, a młodsi poznają opowieści, które czytali nasi rodzice i dziadkowie.