Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz nazywany jest wieszczem narodowym w Polsce. Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców polskiej literatury (obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego) w epoce romantyzmu. Zaliczany jest on do grona tak zwanych Trzech Wieszczów. Często można spotkać się z określeniami takimi jak bard słowiański i poeta przeobrażeń.
Urodził się dnia 24 grudnia 1798 roku. Miejsce nie jest do końca znane, dlatego przyjmuje się, iż w Zaosiu lub Nowogródku – obie miejscowości położone są na terenach współczesnej Białorusi. Zmarł 26 listopada 1855 r w Konstantynopolu – obecnie tereny dzisiejszej Turcji.
W 1812 roku przeżył ogromną tragedię. Jego ojciec zmarł.

Trzy lata później młody Mickiewicz wyjechał do Wilna, gdzie na jednym z tamtych uniwersytetów rozpoczął studiowanie. Tę część jego życia jest często określana jako tak zwany etap wileńsko-kowieński. W tym okresie powstawały również jego pierwsze utwory poetyckie – ,,Pieśń filaretów’’ oraz ,,Oda do młodości’’. Jego największą młodzieńczą miłością była Maryla Wereszczakówna pochodząca z Tuhanowicz (powiat nowogródzki). Znajomość ta wpłynęła na późniejszą twórczość. Adamowi ciężko było znieść fakt, iż rodzina jego ukochanej go nie akceptuje. Nie był on godny ręki ich córki, gdyż nie był zamożny). W Kownie poeta pracował jako nauczyciel (nie było to spełnienie jego marzeń ani ambicji). W tym czasie napisał utwory takie jak ,,Ballady i romanse’’, druga oraz czwarta część ,,Dziadów’’ oraz ,,Grażyna’’. Inspiracje znajdował w litewskich dziełach – podaniach oraz bogatej tradycji ballad.

Rok 1823 był również bardzo istotny w życiu Mickiewicza. *Towarzystwo filomatów (miłośników nauki), do którego przynależał, zostało odkryte przez zaborców – dowiedzieli się, co rzeczywiście się tam dzieje, ponieważ w statucie było zapisane, że odbywają się tam ćwiczenia naukowe oraz pisania jak również wzajemna pomoc w nauce. W konsekwencji wyroku sądy został on skazany na zesłanie w głąb Rosji.

Wydarzenie to zapoczątkowało kolejny okres w życiu poety nazwany etapem rosyjskim. Podczas pobytu na zesłaniu Adam zaprzyjaźnił się z mieszkającymi tam romantykami (byli to między innymi Aleksander Puszkin czy Wasilij Żukowski). Dużo również wtedy podróżował. Jego głównymi celami były: Odessa, Moskwa, Petersburg czy Krym. Przebywając na półwyspie powstały słynne ,,Sonety krymskie’’, które inspirowane były tamtejszą, odmienną kulturą oraz przyrodą – orientalizmem. Warto również zaznaczyć, że omawiany w liceach ,,Konrad Wallenrod’’ również został napisany wtedy.

Kolejny, trzeci już okres nazwano etapem drezdeńskim. Po wyjeździe z Rosji Mickiewicz udał się do Włoszech. Tam dotarła do niego informacja o wybuchu powstania listopadowego. Postanowił wtedy udać się do Polski. Nie udało mu się jednak przedostać do Królestwa Polskiego. W 1832 roku w Dreźnie powstała trzecia część ,,Dziadów’’ – najpopularniejsza. Wiesz postanowił w tym samym jeszcze roku wyjechać do Paryża, gdzie spędził dwadzieścia lat swojego życia.

Ostatnim etapem w jego życiu nazwano okres życia w stolicy Francji. Tam wydał naszą epopeję narodową ,,Pana Tadeusza’’ oraz poznał oraz poślubił Cecylię Szymanowską. Mieli razem aż sześcioro dzieci – dwie córki i czterech chłopców. W Lozannie (gdzie został profesorem literatury łacińskiej) napisał cykl wierszy nazwany lozańskimi – nazwa od ówczesnego miejsca zamieszkania. Zmarł prawdopodobnie w wyniku choroby (podejrzewane jest również jego otrucie) w Stambule jednak pochówek miał miejsce we Francji. Ostatecznie w roku 1890 ciało zostało przeniesione na Wawel.

Do jego najważniejszych utworów należą:
– cykl ,,Sonety krymskie’’ – zbiór osiemnastu sonetów, które stanowią opis podróży Mickiewicza po półwyspie krymskim, gdzie zafascynował się Orientem
– epopeja narodowa ,,Pan Tadeusz’’ lub ,,Pan Tadeusz, czyli ostatni Zajazd na Litwie’’ – składa się z dwunastu ksiąg napisanych wierszem oraz dodatkowo trzynastozgłoskowcem
– ,,Dziady’’, szczególnie najpopularniejsza, trzecia część
– ,,Konrad Wallenrod’’ – powieść poetycka napisana również w Rosji. Uważany za jeden z najpopularniejszych poematów w polskim romantyzmie
– ,,Ballady i romanse’’ – zbiór ballad. Uważany za początek rozwoju tego gatunku jak również moment rozpoczęcia romantyzmu (1822 wydanie zbioru)
– ,,Oda do młodości’’ – uznana za pochwałę młodości. Jest to również pierwszy utwór o poświęcony tej tematyce.

*Towarzystwo Filomatów – jego członkowie rozwijali swoje zainteresowania w zakresie etnografii, chcieli poznawać kulturę oraz historię regionu. Ich głównym jednak zajęciem było tłumaczenie tekstów i zaznajamianie się z tak zwanym życiem umysłowym w Europie. W tym okresie Mickiewicz napisał wiele utworów, które stały się popularne wśród tamtejszych studentów uniwersyteckich. Z jednego z nich – ,,Pieśni Filaretów’’ pochodzą słowa, które stały się hasłem pokoleniowym dla całego pokolenia żyjącego w romantyzmie. Najpopularniejszym dziełem stała się wtedy ,,Oda do młodości’’. Później została okrzyknięta hymnem Towarzystwa Filomatów.

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!