Kot w Butach - Kot w Butach – Perrault Charles – Streszczenie krótkie

Charles Perrault, francuski pisarz tworzący na przełomie XVI i XVII wieku jest uważany za prekursora baśni. I choć obecnie ów gatunek literacki kojarzy nam się z dziećmi, niegdyś w dawnych czasach był niezwykle popularny wśród dorosłych, którzy cenili sobie lekkość, oryginalność przekazu oraz końcowy morał. „Czerwony Kapturek”, „Śpiąca Królewna”, „Kopciuszek”, „Kot w butach”, „Tomcio Paluch” oraz inne tytuły, to baśnie wydane w 1697 roku z zbiorze opowiadań pod tytułem „Bajki Babci Gąski”. To właśnie te historyjki przyniosły autorowi ogromną popularność.
W tym wypracowaniu pragnę streścić „Kota w butach”. Jego pełny tytuł brzmi „Imć Kot, czyli Kot w butach”. Przedrostek „imć” kiedyś stawiano przez nazwiskiem lub tytułem, jest to wyrażenie grzecznościowe. Baśń tę zna chyba każdy. Filmy, animacje, piosenki, spektakle teatralne – „Kota w butach” możemy spotkać niemal wszędzie. Najpopularniejszą wersją ostatnich lat jest zapewne Puszek Okruszek, kot z filmu „Shrek”. Pierwotna wersja nieco różni się od tej współczesnej. Oto oryginalna historia bardzo sprytnego i rezolutnego kocura.
Dawno temu pewien młynarz poczuł, że zbliża się jego kres. Postanowił zapisać swój majątek trzem synom. Pierworodny otrzymał młyn, środkowy syn osiołka, natomiast najmłodszemu przypadł w spadku… kot. Młodzieniec był bardzo niezadowolony z tego faktu, gdyż wiedział że zwierzę nie pomoże mu w utrzymaniu się. Rozważał skonsumowanie go, kiedy nagle Kot przemówił ludzkim głosem. Poprosił chłopca o uszycie czerwonych butów z ostrogami oraz worka i zapewnił, że zadba o jego finanse. Młynarczyka bardzo zdziwiła ta prośba, jednak zgodził się i wręczył mu to, o co prosił. Kot przywdział buty, wyprostował się i z uniesionym dumnie ku górze ogonem wyruszył w podróż. Zatrzymał się w królikarni i podstępem, udając nieżywego i używając przynęty, złapał i zabił zwierzaka. Z takim podarkiem udał się do króla, informując go, iż królik jest prezentem od jego pana, bogatego markiza imieniem Szaraban. Następnego dnia postąpił analogicznie z kuropatwami. Mijały miesiące, a Kot codziennie polował i zanosił królowi swe zdobycze, zyskując jego przychylność i wdzięczność. Pewnego dnia król wraz ze swą piękną, młodą córką wybrał się karocą na brzeg jeziora. Kot w butach polecił Szarabanowi, aby wszedł nagi do wody. Kiedy zwierz ujrzał królewski orszak, zaczął krzyczeć o ratunek dla jego pana, który rzekomo został okradziony z ubrań i wrzucony przez zbirów do wody. Król oburzony, przyodziewa młodzieńca w dostojne szaty, co zwraca uwagę jego córki, która zakochuje się w chłopaku. Wspólnie ruszają w dalszą podróż powozem. Tymczasem Kot, nie próżnując, dalej realizuje swój misterny plan. Biegnie do ogromnego zamku, w którym mieszka bogaty, acz groźny wilkołak. Kot podstępem nakłania stwora, aby zmienił się w mysz, a kiedy ten, nieświadom jego planu, spełnia tę prośbę, zostaje pożarty. Kot zaprasza do zamku króla z córką i częstuje ich pysznym jadłem, opowiadając iż wszystkie majątki ziemskie, które mijali po drodze oraz to ogromne zamczysko są w posiadaniu Szarabana. Król jest oczarowany bogactwem i proponuje młodzieńcowi ślub z jego córką. Jeszcze tego samego dnia zostaje wyprawione wesele. Biedny syn młynarza niemalże z dnia na dzień stał się bardzo bogatym i szanowanym księciem, a to wszystko za sprawą kłamstw Kota, który bardzo sprytnie rozegrał swój misterny plan. Tymczasem Kot otrzymuje tytuł szlachecki, staje się ważnym jegomościem i dla rozrywki do końca swego życia łapie zamkowe myszki.