Mały Książę

AutorAntoine de Saint-Exupéry, a dokładniej Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry, urodził się 29 czerwca 1900 roku, a zmarł 31 lipca 1944 roku. Był francuskim pilotem, pisarzem i poetą. W czasie II wojny światowej wykonywał różne misje lotnicze. Podczas jednej z nich najpewniej został zestrzelony przez niemieckiego pilota. Wrak jego samolotu odnaleziono w morzu. Jego najbardziej znane utwory to „Mały Książę”, „Nocny lot”, „Ziemia, planeta ludzi”.GatunekUtwór jest przeznaczony dla dzieci, młodzieży i dorosłych, a określa się go mianem baśni filozoficznej. Należy do epiki. Narrator opowiada o świecie przedstawionym. W utworze można wskazać wiele cech baśni:- czas i miejsce są niedookreślone, część przestrzeni jest fantastyczna (planety Małego Księcia i odwiedzanych dorosłych); – obok postaci realistycznych pojawiają się fikcyjne i fantastyczne, w tym mówiące rośliny i zwierzęta, np. róża, lis, żmija; – wydarzenia są uproszczone, ale z wyraźnym przekazem; – pojawia się tematyka dobra i zła (dobro reprezentują wartości takie jak przyjaźń, miłość, odpowiedzialność; symbolem zła są baobaby); – część wydarzeń ma charakter fantastyczny (podróż Małego Księcia po planetach, rozmowy ze zwierzętami, sposób powrotu chłopca do domu). Wymiar filozoficzny łatwo dostrzec dzięki złotym myślom, prostym historiom o metaforycznym znaczeniu, morałom płynącym z opowieści.Geneza utworuNa genezę utworu składa się wiele wydarzeń.Antoine de Saint-Exupéry w 1926 roku podjął pracę w Towarzystwie Lotniczym Latécoère. Przewoził pocztę, latając pomiędzy Francją i Afryką. W grudniu 1935 roku podjął próbę rekordowego przelotu na trasie Paryż–Sajgon. Rozbił samolot na Pustyni Libijskiej. Wraz ze swoim towarzyszem ruszył w drogę. Uratował ich Beduin na wielbłądzie. Na pustyni pisarz widział lisa.Wśród innych jego inspiracji były wspomnienia z dzieciństwa, własne rysunki, wygląd (kolor włosów w dzieciństwie), ale też artykuły Tristana Derème o życiu codziennym dziecka oraz śmierć brata, który pocieszał go, mówiąc, że umiera tylko jego ciało.Pomysł na utwór pojawił się prawdopodobnie latem 1941 roku, gdy autor przebywał w szpitalu w Los Angeles. Miał problemy zdrowotne, osobiste i wynikające z sytuacji Francji pod okupacją Niemiec. Podobno w tym czasie czytywał baśnie Andersena. Po pewnym czasie, zmobilizowany przez żonę (pierwowzór róży), spisał historię chłopca z gwiazd, lotnika, lisa, awarii samolotu i spotkania na pustyni.Wszystko to złożyło się na niezwykłą opowieść o życiu i śmierci, podróży, nauce, przyjaźni, miłości, dorosłych i dzieciach.Czas i miejsce wydarzeńCzas wydarzeń nie jest wyraźnie określony. Mija sześć lat między wydarzeniami a spisaniem opowieści przez pilota. Trudno jednak wskazać konkretną datę – można podejrzewać, że akcja ma miejsce w XX wieku (samolot, doświadczenia samego autora). Podróż Małego Księcia trwała rok, a rozmowy z lotnikiem objęły kilka dni.Miejsc wydarzeń jest wiele. To planeta Małego Księcia, B-612. To również planety odwiedzonych dorosłych – Króla, Próżnego, Latarnika, Pijaka, Bankiera i Geografa. Spora część akcji dzieje się na Ziemi. Tu bohater pojawia się w takich miejscach jak ogród, łąka, góry, pustynia Sahara, zwrotnica kolejowa.Bohaterowie1. Mały Książę – kilkuletni chłopiec z planety B-612; ma złociste włosy i jasne oczy; nosi płaszcz i żółty szal; jest ciekawski, otwarty na świat; zadaje dużo pytań i oczekuje na nie odpowiedzi; ma sporą wyobraźnię; jest wrażliwy i dobry; pracuje na swojej planecie, by nie rozsadziły jej baobaby albo nie zniszczył wybuch wulkanu; nie może porozumieć się z różą, więc wyrusza w podróż; zdobywa doświadczenie, uczy się, rozwija; zaczyna rozumieć, czym są przyjaźń i miłość; poznaje swoje uczucia; staje się odpowiedzialny; zdobywa przyjaciół – pilota i lisa; poznaje świat dorosłych i zestawia go ze światem dzieci;
2. Pilot – narrator; mężczyzna, którego samolot miał awarię, przez co musiał lądować na pustyni; wie, że może mu zabraknąć wody; spotyka chłopca z gwiazd, Małego Księcia; pamięta wiele ze swojego dzieciństwa, szczególnie nieudane próby zainteresowania dorosłych swoimi rysunkami; jako dziecko miał ogromną wyobraźnię, której i teraz mu nie brakuje; jest otwarty i ciekawy świata; dobrze rozumie spotkane dziecko, umie z nim rozmawiać; umie też słuchać; zaprzyjaźnia się z Małym Księciem;
3. Lis – rudy, mały, niepozorny; bardzo ostrożny, gdy nieoswojony; mądry nauczyciel; dobry przyjaciel po oswojeniu; roztropny, pocieszający; ważna postać w życiu Małego Księcia;
4. Róża – piękny czerwony kwiat na planecie Małego Księcia; lęka się przeciągów, tygrysów i gąsienic; efemeryczna, delikatna, urocza, wrażliwa, płaczliwa, oczekująca uwagi, pomocy, kapryśna, kokietka; nie umie okazać czułości i miłości – jest niedojrzała;
5. Żmija – uosabia śmierć; twierdzi, że bywa złośliwa i nieprzewidywalna, ale jednocześnie oferuje pomoc; oswaja Małego Księcia ze sobą;
6. Król – władca jednej z planet; chce rządzić, ale nie ma kim; wydaje polecenia, które Mały Książę wykonał wcześniej, bo uważa, że tylko tak zyska autorytet;
7. Próżny – mieszka na jednej z planet; lubi oklaski; kłania się, by je otrzymać; słyszy tylko pochwały;
8. Latarnik – mieszkaniec jednej z planet; pracuje – gasi latarnię rankiem i zapala wieczorem; ponieważ jednak planeta krąży coraz szybciej, musi gasić i zapalać latarnię co chwilę;
9. Pijak – zamieszkuje jedną z planet; pije, by zapomnieć, że się wstydzi tego, że pije; tkwi w zaklętym kręgu – nie umie się uwolnić od swojego nałogu;
10. Bankier – mieszka na jednej z planet; liczy gwiazdy; uważa, że jest ich właścicielem właśnie dlatego, że je liczy;
11. Geograf – mieszkaniec jednej z planet; siedzi przy biurku, ma przed sobą mapy, nie podróżuje, bo to jest poniżej jego godności; nie uważa, że różę należałoby umieścić na mapie – jest efemeryczna; poleca chłopcu odwiedzić Ziemię.TreśćNarrator mówi o swoim dzieciństwie. Gdy miał sześć lat, obejrzał książkę z rysunkiem węża boa połykającego zwierzę. To go zainspirowało do narysowania węża, który połknął słonia. Jednak dorośli widzieli w tym obrazku kapelusz. Chłopiec narysował więc węża otwartego. Dorośli poradzili mu, by zajął się czymś innym. Narrator został pilotem,

MAŁY KSIĄŻĘ – Opracowanie:
Autor – Antoine de Saint-Exupery
Urodził się w 1900 roku, we francuskim mieście Lyonie. Zmarł w wieku 44 lat. Był francuskim pilotem i pisarzem. Gdy miał 12 lat po raz pierwszy odbył lot samolotem jako pasażer. 2 lata służył w lotnictwie wojennym. W 1935 r. podjął się próby rekordowego przelotu samolotem, ale rozbił się na Pustyni Libijskiej. Podczas II Wojny Światowej latał we francuskim dywizjonie w roli kapitana. Podczas swojego pobytu na dwuipółletniej emigracji, napisał trzy utwory w tym „Małego Księcia”. Inne jego utwory to: „Nocny lot” oraz „Ziemia, planeta ludzi”. Podczas jednej z misji jego samolot został zestrzelony, a jego maszyna zatonęła w Morzu Śródziemnym.
Czas akcji
Cała akcja trwa osiem dni, zaczynając od awaryjnego lądowania pilota na pustyni do opuszczenia Ziemi przez Małego Księcia. Czas fabuły natomiast przenosi odbiorcę do dzieciństwa pilota – mówi on o rysunkach węży boa zamkniętych i otwartych. Przedstawia także rok z życia Małego Księcia, który opowiada o swoich podróżach na inne asteroidy i na Ziemię.
Miejsce akcji
Akcja rozgrywa się głównie na Ziemi, a dokładniej na pustyni Saharze. Mały Książę opowiada pilotowi o swojej planecie, czyli asteroidzie B-612. Rośnie na niej róża oraz znajdują się trzy małe wulkany. Mówi on także o wizytach na innych asteroidach, takich jak: Planeta Króla, Planeta Próżnego, Planeta Pijaka, Planeta Bankiera, Planeta Latarnika czy Planeta Geografa. Wspomina o ogrodzie pełnym róż, na który się natknął przy drodze, a także stacji kolejowej.
Plan wydarzeń
1. Wspomnienia narratora o rysunkach z dzieciństwa.
2. Awaryjne lądowanie na Saharze.
3.Spotkanie Małego Księcia.
4. Prośba o narysowanie baranka.
5. Mały Książę opowiada o swojej planecie:
a) plaga baobabów,
b) oglądanie zachodów słońca,
c) róża.
6. Opuszczenie swojej planety.
7. Podróż na inne asteroidy i pobyt na Ziemi:
a) Asteroida 325 – Planeta Króla,
b) Asteroida 326 – Planeta Próżnego,
c) Asteroida 327 – Planeta Pijaka,
d) Asteroida 328 – Planeta Bankiera,
e) Asteroida 329 – Planeta Latarnika,
f) Asteroida 330 – Planeta Geografa.
8. Przybycie na Ziemię:
a) spotkanie węża,
b) odwiedzenie ogrodu z różami,
c) oswojenie lisa,
d) rozmowa z dróżnikiem.
9. Kończenie się zapasów wody pilota.
10. Odnalezienie studni.
11. Rozmowa Małego Księcia z wężem.
12. Ukąszenie Małego Księcia przez węża.
13. Powrót na asteroidę B-612.
Opis boh

„Mały Książę” – ROZPRAWKA
W książce pt. „Mały Książę” Antoine de Saint-Exupéry rozważył kilka problemów. Pisarz poruszył w swoim opowiadaniu pewną ważną kwestię, z którą zmagamy się również w dzisiejszych czasach i jest ona nadal aktualna, mimo że upłynęło już tyle lat od wydania lektury. W końcu ta pasjonująca opowieść została napisana dosyć dawno, bo w 1943 roku, w Nowym Jorku. Podczas czytania zauważyć można duży kontrast między światem dorosłych a światem dzieci. Pierwsi nie posiadają wyobraźni, trudno jest im uwierzyć w rzeczy, które wydają im się nierealne i niemożliwe do spełnienia. Młodzież natomiast potrafi wyobrazić sobie coś, na co inni by nigdy w życiu nie wpadli, są bardzo kreatywni i pozytywnie otwarci na świat. Czy światy dorosłych i dzieci tak bardzo się od siebie różnią?
Autor lektury bardzo dobrze przedstawił kontrast pomiędzy omówionymi grupami wiekowymi – opisał dwa różne światy. Dorośli mieszkają na wielu różnych planetach. Każda z nich przedstawia różne wady i nałogi, z którymi możemy się spotkać na co dzień, np. alkoholizm, czy próżność. Bohaterowie mają inny sposób widzenia świata, traktowania ludzi, brak im dziecięcej wrażliwości. Próbują walczyć ze swoimi słabościami i nałogami, co nie zawsze im wychodzi. Dorośli nie posiadają także wyobraźni. Na przykład, jeśli powiemy im: „Widziałem piękny dom z różowej cegły, z pelargoniami w oknie i gołębiami na dachu…”, nie są w stanie go sobie wyobrazić. Trzeba im to określić: „Widziałem dom za sto tysięcy franków”. Wtedy dopiero wykrzykną: „Jaki śliczny dom!”. Widzimy więc, że dorośli oraz dzieci na to samo hasło potrafią wyobrazić sobie dwie skrajnie różne rzeczy, bądź nawet się nie zrozumieć.
Moim kolejnym przykładem, że dorośli nie rozumieją dzieci jest rysunek. Rysunek, który kiedyś narysował narrator tej lektury. Obrazek przedstawiał słonia połkniętego przez węża Boa. Gdy autor tej pracy zapytał się dorosłych, czy jego rysunek ich przeraża, odpowiedzieli: „Dlaczegóż to kapelusz miałb

„Mały Książę” – Charakterystyka bohaterów
Pilot – nie tylko gra ważną rolę w książce, lecz także jest on narratorem tej opowieści. Jest on dorosłym, samotnym człowiekiem, który jednak ma w sobie coś, dzięki czemu umie spojrzeć na świat dziecięco. Tę zdolność wzbudził w nim Mały Książę. Próbuje zachować powagę, to znaczy udaje poważnego w momencie pierwszego spotkania z Małym Księciem – uważa też, że te wszystkie problemy Małego Księcia dotyczące Róży, planety i baobabów są błahe i nieprawdziwe. Jednak po upływie czasu stają się one najważniejsze, w pilocie rodzi się delikatność, wrażliwość, ale też zrozumienie dla małego przyjaciela. Pilot to wspaniały człowiek i dzięki małemu przyjacielowi inaczej patrzy na świat.Mały Książę – główny bohater naszej książki; jest młody, dojrzały, odpowiedzialny. Małemu Księciu można by przypisać wiele wspaniałych cech takich jak odwaga czy samodzielność – mogłabym wymienić mnóstwo jego zalet, jednak jest ich tak dużo, że chyba nie dałabym rady tego opisać. Otóż Mały Książę umie czerpać z życia, to znaczy sam się wszystkiego nauczył, sam bez niczyjej pomocy opiekuje się swoją Ziemią. Jest otwartym, szczerym, spontanicznym, wrażliwym przyjacielem. Charakteryzują go wewnętrzne piękno i szlachetność. To bohater wyjątkowy i niezwykły, jedyna w swoim rodzaju.Róża – piękna, powabna, świadoma swojej urody i czaru. Przybyła ona na Planetę Małego Księcia, Mały Książę zakochuje się w niej natychmiast, jednak ona ma swoje wymagania, musi być non stop chwalona za swój wygląd. Chce być traktowana jak najważniejsza na świecie dama, cechuje ją duma, bohaterka nie ujawnia wł

„Mały Książę” – Streszczenie krótkie
Utwór „Mały Książę” autorstwa francuskiego pisarza Antoine de Saint Exupery’ego jest opowieścią pilota, który zmuszony był lądować awaryjnie na Saharze.
W pierwszym, króciutkim rozdziale, narrator przedstawia się. Mówi kim jest i jakie ma zdanie o dorosłych. W dzieciństwie rysował węża połykającego słonia. Pokazywał to dzieło dorosłym, pytając, co znajduje się na rysunku. Żaden z nich nie potrafił odpowiedzieć na to pytanie poprawnie.
W czasie swojego przymusowego pobytu na Saharze, pilot spotkał jasnowłosego chłopca. Mały Książę prosił go o narysowanie baranka, jednak żadna propozycja rysunku nie spełniała oczekiwań Małego Księcia.
W trakcie rozmowy okazało się, że chłopiec przybył z asteroidy B-612, o którą troszczył się czyszcząc wulkany i wyrywając baobaby. Na planecie mieszka także piękna, krwista róża. Mały Książę codziennie ją doglądał, dbając, by miała jak najwygodniej.
Wykorzystując przeloty wędrownych ptaków, Mały Książę wyruszył w podróż.
Na pierwszej planecie spotkał spragnionego władzy króla.
Na drugiej – Próżnego,

MAŁY KSIĄŻĘ – streszczenie szczegółowe
Narrator książki od dziecka marzył o tym, aby zostać malarzem. W wieku sześciu lat przeczytał książkę o wężach boa, które połykają swoje ofiary w całości, a potem długo śpią i je trawią. Jego pierwszy obrazek przedstawiał właśnie węża boa, który połknął słonia. Dorośli jednak nie widzieli na obrazku węża, zamiast tego widzieli kapelusz. Wtedy sześcioletni chłopak namalował „węża boa otwartego”, czyli węża z widocznym w środku słoniem. Niestety dorośli znów nie docenili chłopczyka i kazali mu się zająć geografią, matematyką i gramatyką oraz historią.
Z tego powodu chłopak został pilotem samolotu.
Był bardzo inteligenty. Ludzi, którzy go otaczali poddawał najpierw próbie z rysunkiem numer jeden. Polegała ona na sprawdzeniu, co ktoś rozpozna na obrazku. Jeżeli powie, że to kapelusz, pilot wiedział, że z taką osobą nie może porozmawiać o wszystkim. Rozmawia z takimi osobami o polityce, brydżu i golfie, a nie o sprawach „ważnych”, czyli o wężach boa, gwiazdach itp.
Narrator z powodu, że nie znał osób, z którymi mógłby „naprawdę porozmawiać”, był bardzo samotny.
Pewnego razu, gdy leciał samolotem, akurat nad Saharą maszyna się zepsuła. Leciał sam, dlatego też musiał sam naprawić silnik. Okazało się, że jest to trudne zadanie, więc wieczorem położył się spać.
Dopiero o świcie obudził go cichy głosik małego chłopca, który prosił, aby ten narysował mu baranka. Pilot ze zdumienia przetarł oczy. Chłopczyk wcale nie wyglądał na zagubione i nieszczęśliwe dziecko, a przecież znajdowali się na środku pustyni, setki tysięcy kilometrów od domu.
Narratorowi ta prośba wydawała się bardzo absurdalna. W każdej chwili mogli przecież zginąć z pragnienia. Poza tym nie umiał rysować nic innego niż węże boa „otwarte” i „zamknięte”. Postanowił więc, że narysuje swój rysunek numer jeden. Chłopczyk od razu rozpoznał, co przedstawia obrazek. Oznajmił też, że nie potrzebuje słonia w wężu boa, ponieważ są to duże i niebezpieczne zwierzęta.
Narrator postanowił wtedy narysować chłopcu baranka. Nie wychodziło mu to jednak zbyt dobrze. Chłopiec cały czas narzekał. Raz baranek był za szary, raz wyglądał jakby był chory, a jeszcze inny wyglądał na zbyt dorosłego.
Wtedy zniecierpliwieniu pilot narysował chłopcu zamkniętą skrzynię i powiedział, że tam znajduje się odpowiedni baranek. Twarz chłopczyka bardzo się rozpromieniła. Takiego baranka właśnie potrzebował.
Po jakimś czasie pilot dowiedział się, że chłopiec, którego spotkał jest Małym Księciem, który przybył z innej planety.
Bardzo zaintrygował go samolot, a gdy dowiedział się do czego służy, bardzo ucieszył się, że narrator też „spadł z nieba”.
Mały Książę pochodził z asteroidy B-612. Nazywa się tak, ponieważ w kosmosie istnieje wiele malutkich planet, które nawet ciężko jest dostrzec przez teleskop. Dlatego też astronomowie, którzy je odkrywają nie nadają im imion, tylko oznaczają je numerami.
Asteroidę Małego Księcia zauważył raz w roku 1909 astronom z Turcji. O swoim odkryciu powiedział na Międzynarodowym Kongresie Astronomów. Nie potraktowano go jednak poważnie, dlatego że przyszedł w śmiesznym stroju. Jednak w 1920 roku Turek przyszedł ubrany w elegancki frak. Wtedy dopiero mu uwierzono.
Narrator zauważa tu, że dorośli zachowują się tak: żądają konkretnych i ścisłych informacji, by moc w to uwierzyć.
Stwierdza też, że dzieci powinny być bardzo wyrozumiałe dla dorosłych.
Pilot bardzo dużo wypytywał Małego Księcia. To o jego pochodzenie, to o coś innego. Mały Książę jednak nie lubił za dużo opowiadać. Z tego powodu pilot nie wiedział zbyt dużo, Mały Książę nic mu nie wyjaśniał.
Z czasem jednak dowiadywał się coraz więcej. Wiedział już o tym, że planeta przyjaciela jest bardzo mała. Dosłownie nie wiele większa niż on sam. Mały Książę melancholijnie mówił „idąc przed siebie, nie można zajść daleko”. Wiedział też, że na planecie przyjaciela znajdują się trzy wulkany. Dwa są czynne a jeden nie. Mały Książę musiał je codziennie czyścić, ponieważ nie wybuchają, gdy są czyste. Często siedział na swoim krzesełku przy wulkanach i robił sobie na nich posiłki.
Trzeciego dnia Mały Książę opowiadał pilotowi o kłopotach z baobabami. Mówił, że rozrastają się i przebijają korzeniami przez jego malutką planetę. Mogą ką nawet rozsadzić. Aby temu zapobiegać, Mały Książę musi regularnie je wyrywać, zaraz po tym jak można je odróżnić od innych pożytecznych krzewów. Cieszył się więc bardzo, że baranek pożywia się również krzewami i będzie na jego planecie zjadał małe baobaby, które stanowią tak wielkie niebezpieczeństwo.
Za radą Małego Księcia narrator narysował te olbrzymie drzewa, aby ostrzec inne dzieci.
Pilot dowiedział się też, że jego przyjaciel bardzo lubił oglądać zachody słońca. Na swojej planecie mógł co parę chwil oglądać zachód słońca. Przesuwał wtedy tylko swoje krzesełko o parę kroków i gotowe. Zachody słońca zawsze oglądał, gdy było mu smutno. Pewnego razu obejrzał aż czterdzieści trzy zachody w jeden dzień.
Na ziemi nie mógł jednak ich oglądać, ponieważ nie da się w przeciągu krótkiej chwili przemieścić z jednego miejsca do drugiego. Było mu z tego powodu jeszcze bardziej smutno.
Piątego dnia pilot uporczywie próbował naprawić silnik samolotu. Mały Książę w tym czasie dociekał do czego służą kwiatom kolce. Spytał o to narratora, lecz ten zajęty ważniejszymi sprawami, odpowiedział mu szorstko, że kwiaty wytwarzają kolce z czystej złośliwości.
Mały Książę nie uwierzył w to. Sądził, że kwiaty są słabe i w ten sposób chcą dodać sobie odwagi. Narrator jednak odparł, że nie obchodzi go to, i że jest zajęty ważniejszymi rzeczami, ponieważ kończy im się woda. Wtedy Mały Książę zdenerwował się. Powiedział pilotowi, że zachowuje się jak dorośli i jak pewien purpurowy pan, który cały czas zajmuje się tylko dodawaniem, mówiąc, że jest poważnym człowiekiem. Nigdy nawet nie powąchał kwiatów i nigdy nikogo nie kochał.
Mały Książę martwił się też, że baranek niechcący może zjeść „jedyną na świecie róże”, która istniała na jego planecie. Gdyby tak się stało, gdyby róży już nie było, Mały Książę czułby się tak, jakby zgasły wszystkie gwiazdy.
Wtedy narratorowi zrobiło się wstyd. Ukołysał płaczącego przyjaciela i obiecał mu, że narysuje kaganiec dla baranka, a róży zbroję.
Róża, o której mowa, jest bardzo pięknym, lecz nieskromnym kwiatem. Jest dla Małego Księcia najważniejsza na całym świecie. Kiedyś wykiełkowała niespodziewanie wśród innych kwiatów, zwykłych na jego planecie. Róża kazała wieczorami przykrywać się kloszem, ponieważ bała się przeciągów i przeziębienia. Chełpiła się też swoimi czterema kolcami, które miały ją bronić przed drapieżnymi zwierzętami.
Kiedyś Mały Książę przyłapał różę na próbie kłamania. Od razu przestał jej ufać, choć „jego miłość była pełna dobrej woli”. Później wyrzucał sobie, że oceniał ją po słowach, a nie po czynach i nie doceniał czułości kryjącej się za jej nieporadnym krętactwami.
Przed swą ucieczką Mały Książę starannie wyczyścił wulkany i wyrwał ostatnie kiełki baobabów. Gdy przyszła pora, aby ostatni raz podlać różę i przykryć ją kloszem, zrobiło mi się przykro. Sądził, że już nie wróci na swoją planetę. Gdy żegnali się z różą, kwiat zaczął przepraszać łagodnym głosem za swoje zachowanie. Róża wyznała, że kocha Małego Księcia, a to, że on nic o tym nie wie, jest wyłącznie jej winą. Powiedziała też, że pragnie, aby Mały Książę był szczęśliwy, i że nie potrzebuje już klosza, wcale nie była przeziębiona. Gdy już to wszystko powiedziała, kazała jak najszybciej odejść swojemu ukochanemu, gdyż nie chciała, aby on widział jej łzy. Była to bardzo dumna róża.
Z planetą Małego Księcia sąsiadowały asteroidy 325, 326, 327, 328, 328 oraz 330. Bohater postawił odwiedzić je.
Na pierwszej z nich, czyli na asteroidzie 325, mieszkał Król. Nie miał tam żadnych poddanych, lecz Król utrzymywał, że jest władcą absolutnym i powszechnym, i słuchają go nawet gwiazdy. Król bardzo ucieszył się na widok gościa, czyli Małego Księcia i od razu nazwał go swoim poddanym, ponieważ „dla królów wszyscy ludzie są poddanymi”. Król ten uważał, że wydaje rozkazy rozsądne, to znaczy, że takie, które każdy jest w stanie wykonać.
Gdy Mały Książę ziewnął, Król kazał mu przestać. Gość jednak zaczął się tłumaczyć, że jest zmęczony i nie może się powstrzymać od ziewania. Po usłyszeniu tych słów, Król kazał mu ziewać. Mały Książę jednak speszył się tym rozkazem i nie mógł zmusić się do ziewania. Wtedy Król rozkazał, aby gość raz ziewał, a raz nie.
Mały Książę pewien, że władca rozkazuje coś i to się spełnia, poprosił Króla, żeby rozkazał słońcu zajść, ponieważ chciał zobaczyć zachód. Władca odpowiedział, że owszem spełni życzenie swego poddanego, ale gdy będą odpowiednie warunki. Powiedział też: „wład

„Mały Książę” – Najważniejsze informacje
Autorem książki pt. „Mały Książę” jest Antoine de Saint Exupéry – francuski pisarz, pilot i poeta.
Utwór nawiązuje do cudownego ocalenia twórcy na pustyni. Dzieło wydano w 1943 roku, w Nowym Jorku.
Książkę przetłumaczono na około 300 języków. Mogą po nią sięgać zarówno młodsi, jak i starsi czytelnicy. Ilustracje do niej wykonał sam autor. Zadedykował ją przyjacielowi – Léonowi Werthowi. „Mały Książę” doczekał się również swojej ekranizacji. Lektura opowiada o szukaniu prawdziwej przyjaźni i odpowiedzialności za drugą osobę. Opowieść znana jest ze swojej nieprzemijającej mądrości. Pochodzi z niej wiele znanych i wykorzystywanych w kulturze masowej cytatów.
Akcja rozpoczyna się w czasie wypadku na pustyni i trwa 8 dni. Wracamy także do dzieciństwa pilota i wspomnień po niezapomnianym przyjacielu.
Miejsce, w którym toczy się fabuła to pustynia Sahara. Przenosimy się też na planetę Małego Księcia i asteroidy, po których wędruje.
Bohaterami w utworze są:
– Mały Książę,

– Pilot (narrator książki),

– żmija,

– lis,

– Róża,

–

„Mały Książę” – RECENZJA
Niedawno przeczytałam książkę pod tytułem „Mały Książę” autorstwa Antonine de Saint-Exupéry, a właściwie Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry. Autor urodził się 29 czerwca 1900 roku, natomiast zmarł 31 lipca 1944 roku. Był francuskim pilotem, pisarzem, a także poetą. „Mały książę” jest szczególnym dziełem w jego twórczości, ponieważ to pierwsza książka, której nadał formę baśni, a na dodatek sam ją zilustrował.
„Mały Książę” został wydany w 1943 roku w Nowym Jorku w wydawnictwie „Reynal & Hitchcock”. Książka ta została przetłumaczona na ponad 300 języków, a sprzedanych zostało ponad 140 milionów egzemplarzy.
Jest to książka łącząca kilka gatunków literackich: baśń, powiastka filozoficzna oraz przypowieść. Z baśnią łączy „Małego Księcia” to, w jaki sposób jest w tej książce ukazany świat, a także to, jak łatwo główny bohater przekracza granice między tym, co realistyczne, a tym, co magiczne i niemożliwe. Dla baśni jest również charakterystyczny motyw wędrówki, który występuje w tej książce. Z powiastką filozoficzną za to łączy „Małego Księcia” to, iż w jego przygodach jest ukryty znacznie głębszy przekaz, znajdują się w nich na przykład refleksje na temat miłości, przyjaźni, samotności, życia i cierpienia. Natomiast do przypowieści można tę książkę zaliczyć, ponieważ ukazuje ona sedno ludzkiej egzystencji oraz wzory postępowania w życiu. Mały Książę przekazuje również prawdy moralne i filozoficzne. Książka ta ma dwuznaczny przekaz, ponieważ w pozornie zwykłym opowiadaniu dla dzieci jest ukryte ważne przesłanie.
„Mały Książę” opowiada historię pilota, który jest jednocześnie narratorem opowiadania, lądującego awaryjnie na pustyni, który próbując naprawić swój samolot zauważa samotnego, jasnowłosego chłopca. Chłopiec twierdzi, że jest mieszkańcem asteroidy B-612 i prosi pilota, aby ten narysował mu baranka. Opowiada też pilotowi swoje przygody, które miały miejsce podczas odwiedzania różnych planet, o przyjaźni z lisem, o swoich uczuciach, a także żali się, że dorośli są bardzo,

Jean-Baptiste Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry, czyli prościej Antoine de Saint-Exupéry, to francuski pilot oraz pisarz. Powszechnie znany jest jako autor jednej z piękniejszych książek świata, a mianowicie ,,Małego Księcia”. Za swoją pracę zdobył Nagrodę Książki Narodowej Stanów Zjednoczonych.
Mężczyzna urodził się 29 czerwca 1900r. w francuskim mieście – Lyon, w arystokratycznej rodzinie. Wraz z ukończeniem ośmiu lat, zakończył naukę w szkole chrześcijańskiej, a później kontynuował ją na prośbę dziadka w szkole prowadzonej przez jezuitów. Niestety, gdy Antoine był jeszcze małym chłopcem, jego ojciec zmarł na udar mózgu. Wobec tego oraz wybuchu I wojny światowej, wraz z bratem musiał objąć ochroną swoją matkę oraz trzy siostry. Jednak niedługo później pojawiło się kolejne nieszczęście. Brat Exuperego zmarł, a Exupery pozostał jedynym mężczyzną w rodzinie.
W wieku dwunastu lat przeżył swój pierwszy lot. Ten wiek był dla chłopca bardzo ważny, ponieważ właśnie wtedy zaczęły ukazywać się jego talenty pisarsko-literackie oraz konstrukcyjno-techniczne. Pisał wiersze i jednocześnie konstruował. Wymyślił na przykład wynalazek, o nazwie ,,rowerolot”, który był rowerem małego chłopca, z zarzuconym prześcieradłem na ramę. Wobec tych i wielu innych wynalazków, postanowił udać się do Akademii Sztuk Pięknych. Na studiach stworzył kilka projektów dotyczących samolotów.
Jednak, to nie to miało dać mu największe szczęście. Kluczowym momentem, było powołanie Antoine do służby wojskowej, dnia 9 kwietnia 1921r. Już 9 lipca odbył swój pierwszy lot, a w październiku został przydzielony do 34 Pułku Lotnictwa. Niestety niedługo mógł się cieszyć swoją pozycję, ponieważ w styczniu odniósł sporo ran i wrócił do Paryża. Tam zmienił swój tryb życia i zatrudnił się jako księgowy. Miał wtedy więcej wolnego czasu, który poświęcał przede wszystkim na pisanie. Jednak życie na ziemi szybko go znudziło. Zrezygnował z pracy w biurze. Za to spotkał Jeana Prévosta, który gdy usłyszał o twórczości byłego księgowego, zaproponował mu wydanie jego dzieł. Tak więc w 1926r. do czasopisma, trafiło opowiadanie, które Exupery oparł na swoim doświadczeniu pod tytułem ,,Pilot”.
Jednak mężczyzna ciągle wracał myślami do latania i dlatego w tym samym roku wrócił do samolotu. Tym razem pracował jako pilot pocztowy, a przez swoje doświadczenie, stał się jednym z lepszych w tym zawodzie. Wobec samych sukcesów, został przeniesiony do Maroka, gdzie pomagał w akcjach ratunkowych dla tych pilotów, którzy rozbili się na Saharze. Jednocześnie pisał swoją pierwszą powieść, która miała swoją premierę w 1929r. Ostatecznie, w tym samym roku, wrócił do francuskiej stolicy, by podpisać kontrakt Gastonem Gallienardem, na swoje dzieła. Jedną z nich, oparł na historii, gdy został dyrektorem Areoposta i odbył swój lot nad Andami. Tą piękną podróż, opisał w utworze ,,Nocny lot”. To wła�

Mały Książę – Antoine de Saint-Exupery – Problematyka
Informacje o książce
Mały Książę (oryginalny tytuł: Le Petit Prince) – jest to powiastka filozoficzna, która została napisana przez francuskiego pisarza Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Jej wydanie miało miejsce w 1943 roku, w Nowym Jorku przez wydawnictwo „Reynal & Hitchcock”. Ze względu na popularność tej książki, została przetłumaczona na ponad 300 języków. Ten sam powód skutkował sprzedaniem aż 140 milionach egzemplarzy tej książki. Opiera się ona na współczesnych problemach ludzi i całego społeczeństwa, a jej głównym bohaterem jest tytułowa postać – Mały Książę. Powieść opisuje także wielką więź, która towarzyszy nam na każdym kroku – przyjaźń, bez której życie praktycznie nie miałoby jakiegokolwiek sensu.
Problematyka
Mały Książę spotyka na swojej drodze wiele postaci: Króla (człowieka chciwego i żądnego władzy), Próżnego (prezentuje on pychę i ludzi zadufanych w sobie, którzy nie widzą nikogo innego poza swoją osobą), Bankiera (człowieka przede wszystkim chciwego i złaknionego pieniędzy, które cały czas przelicza), Latarnika (osoba bierna, która wykonuje polecenia i jest jej wszystko obojętne, nie próbuje wprowadzać żadnych zmian zarówno w swoim życiu, jak i w życiu społecznym), Geografa (człowiek symbolizujący ignorancję wobec wszystkiego, co istnieje na ziemi i tego, co się dzieje, a także rezygnację z dalszej możliwości rozwoju, która powoduje stanięcie w danym miejscu rozwoju, tzn. polega on na wiedzy innych ludzi, mimo tego, że ma własny rozum i możliwości do własnego rozwoju), Żmiję (nie jest to człowiek, jednak też symbolizuje ona ważną rzecz – nietrwałość życia – oznacza to, że każdy kiedyś umrze, nieważne jak bardzo by dbał o swoje zdrowie, i co robił, i tak kiedyś umrze, symbolizuje to także nietrwałość rzeczy materialnych, na których nie warto skupia�

„Mały Książę” – plan wydarzeń:1. Wspomnienia z dzieciństwa pilota o rysunkach węży boa.
2. Awaria samolotu pilota na Pustyni Saharze.
3. Spotkanie pilota z Małym Księciem. Pierwsza rozmowa.
4. Prośba Małego Księcia o narysowanie baranka skierowana do pilota.
5. Rozmowa Małego Księcia z pilotem dotycząca pochodzenia chłopca.
6. Opowieści chłopca o codziennych trudnościach na jego planecie związanych z baobabami i czyszczeniem wulkanów oraz o odpoczynku związanym z zachodami słońca.
7. Próby naprawienia samolotu przez pilota.
8. Wspominanie Róży przez Małego Księcia.
9. Uświadomienie sobie miłości do Róży przez chłopca.
10. Wspomnienia podróży Małego Księcia.
11. Odwiedzenie Króla na asteroidzie 325.
12. Spotkanie z Człowiekiem Próżnym na asteroidzie 326. Dostrzeżenie dziwności dorosłych przez Małego Księcia.
13. Zobaczenie się z Pijakiem na asteroidzie 327. Pogrążenie się w smutku przez Małego Księcia.
14. Odwiedzenie Biznesmena na asteroidzie 328. Wątpienie w dorosłych przez ch�

Mały Książę – streszczenie
Narrator, mając sześć lat, chciał zostać malarzem. Zachęcił go do tego obrazek w książce przyrodniczej opisujący puszczę, przedstawiający węża boa połykającego jakieś zwierzę. Na podstawie malowidła stworzył dwa własne szkice przedstawiające węża trawiącego słonia, z czego w jednym z zewnątrz, a na drugim wewnątrz zwierzęcia. Pokazując rysunek dorosłym, narrator czuł rozczarowanie. Mówili oni bowiem, iż jest to kapelusz, natomiast po pokazaniu drugiego malunku dorośli poradzili artyście, aby zajął się gramatyką, arytmetyką, historią i geografią. W ten sposób zrazili go do malarstwa. Zajął się więc powyższymi naukami. Dlatego też wybrał zawód pilota. Autor, gdy spotykał osobę dorosłą, która według niego była mądrzejsza niż przeciętny człowiek, pokazywał jej rysunek. Jednak zawsze otrzymywał odpowiedź: „To jest kapelusz”. Wobec powyższego, autor rozmawiał z tą osobą o tematach na jej poziomie, czyli o brydżu, golfie, polityce i krawatach. Rozmówca był zadowolony, że poznał osobę rozsądną.
Pilot, nie mogąc znaleźć człowieka, który by go zrozumiał czuł się bardzo samotny. Było tak, aż do przymusowego lądowania na Saharze. W motorze samolotu popsuła się pewna część, więc autor musiał ją naprawić. Miał mało czasu, gdyż zapas wody starczał jedynie na osiem dni. Pierwszej nocy zasnął na piaszczystej ziemi tysiąc kilometrów od terenów zamieszkałych. Nad ranem obudził go głos chłopca proszącego o narysowanie baranka. Autor zdziwił się, ponieważ w okolicy nie mieszkał żaden człowiek. Narysował kilka szkiców, lecz dziecko wszystkie odrzuciło. Zniecierpliwiony narysował skrzynkę, w której rzekomo miał znajdować się baranek. Tak autor zaznajomił się z Małym Księciem.
Mały Książę zadawał wiele pytań, lecz nie odpowiadał na te skierowane do niego. Zaintrygował go samolot pilota, a po odpowiedzi dorosłego stwierdził, że pilot też trafił na Ziemię z nieba. Dzięki temu autor wywnioskował, że Mały Książę nie jest Ziemianinem. Pochodził on z planety B-612 odkrytej przez tureckiego astronoma. Była tak mała, iż baranek nie mógłby z niej uciec ani zaginąć.
Autor mówił o tym, że chciałby, aby jego książkę traktowano poważnie oraz wyżalał się, że zaczął zapominać o swoim przyjacielu, dlatego kupił farby i ołówki, aby go namalować i nie zapomnieć. Nie chciał być taki, jak inni dorośli i potwierdzał własne przypuszczenia, iż się zestarzał.
Trzeciego dnia pilot dowiedział się o problemie baobabów. Mały Książę chciał użyć baranka do tępienia tych drzew, aby ich korzenie nie przeorały jego planety. Opowiedział autorowi o planecie lenia, który zlekceważył trzy pędy, po czym one rozerwały jego planetę.
Czwartego dnia pilot dowiedział się o zamiłowaniu Małego Księcia do zachodów słońca. Jego planeta była mała. Aby zobaczyć zachód słońca, wystarczało przesunąć stołek i podziwiać zjawisko. Pewnego dnia Mały Książę widział aż 43 zachody Słońca.
Piątego dnia Mały Książę zdenerwował się na pilota, ponieważ ten go nie słuchał i zajmował się rzeczami „ważniejszymi”. Mały Książę zarzucił narratorowi, że mówi jak dorośli i nazwał go „grzybem”. Pilot nie chciał odpowiadać na jego pytania odnośnie do kolców u kwiatów. W zamian zawstydzony narrator obiecał, że dorobi barankowi kaganiec, aby ten nie zjadł jego kwiatu.
Później pilot poznał lepiej historię rośliny. Krzak róży wykiełkował pewnego dnia i Mały Książę z uwagą patrzył na pęd, który mógł się przeistoczyć w baobab. Wreszcie zaczął się formować pąk. Kwiat stroił się wiele dni, aż Róża „przyszła” na świat w całej swojej okazałości. Zaczęła torturować Małego Księcia. Prosiła go o różne rzeczy, spełniał zachcianki i komplementował ukochaną, lecz nie dawała nic w zamian. Czarę goryczy przelało kłamstwo Róży.
Mały Książę postanowił uciec, korzystając z odlotu wędrownych ptaków. Na początku przeczyścił wszystkie trzy wulkany. Wyrwał też ostatnie pędy baobabów. Pożegnał się z Różą, a ta wyznała mu miłość i przeprosiła za swoje zachowanie. Pośpieszała chłopca i jednocześnie zaczęła szlochać.
Pierwszą planetę, na jakiej znalazł się Mały Książę, zamieszkiwał Król. Chłopiec od razu został rozpoznany jako potencjalny poddany. Ziewając, otrzymał upomnienie od władcy, natomiast po wyjaśnieniach został poproszony o ponowienie ziewnięcia. Po odmowie Król bardzo się speszył. Każda prośba „poddanego” zostawała natychmiast zmieniana w rozkaz Króla. Chcąc zatrzymać księcia przed podjęciem dalszej podróży, władca nadał mu stopień ministra sprawiedliwości. Mimo tego książę wyruszył dalej, otrzymując w ostatniej chwili nominację ambasadora.
Następną planetę zamieszkiwał Próżny pragnący poklasku i uwielbienia. Poradził księciu, aby ten klaskał oraz wychwalał go. Jednak wielbienie go nic nie dało Próżnemu. Mały Książę znudzony tymi odwiedzinami ruszył dalej.
Następną planetę zajmował Pijak. Trwał w nieskończonym kole nałogu. Wstydził się tego, że pije. Zakłopotany książę postanowił go opuścić
Czwartą planetę posiadał Bankier. Był tak zajęty obliczaniem, że nawet nie spojrzał na Małego Księcia. Ciągle powtarzał sobie, że jest człowiekiem poważnym. Według niego gwiazdy dawały mu bogactwo.
Piątą planetę zajmował Latarnik i lampa. Kiedyś jego praca miała sens. Planeta krę

„Mały Książę” – bohaterowie:
– Mały Książę – jest głównym bohaterem utworu. Młody, drobny chłopiec, który przywędrował na Ziemię z odległej asteroidy B-612. Ma jasne, kręcone włosy. Bardzo lubi się śmiać. Kocha Różę, którą pozostawił na swojej planecie, lecz przekonał się o tym dopiero podczas pobytu na Ziemi. Chłopiec jest bardzo wesoły, opiekuńczy, mądry, odpowiedzialny i dojrzały. Na swojej planecie codziennie wyrywa baobaby, pielęgnuje różę i czyści wulkany.
– Pilot – jest narratorem książki. Dorosły, samotny człowiek, ale dalej ma w sobie odrobinę dziecięcego spojrzenia na świat. Mały Książę pomaga mu w odkryciu w sobie dziecka na nowo i zaczyna on patrzeć inaczej na otaczający go świat.
– Róża – jest delikatna, piękna i wie o swojej doskonałości. Przybyła na planetę Małego Księcia jako ziarenko, które on łatwo mógł pomylić z baobabem, lecz dostrzegł różnicę i pielęgnował ją oczekując aż wyrośnie z niej piękny kwiat. Jest bardzo dumna i żądna komplementów. Mały Książę mówił o niej, że to skomplikowana osoba, bo nie ujawnia własnych uczuć.
– Król – zamieszkuje asteroidę 325. Jest to stary mężczyzna, przepojony dumą. Jego planeta cała zajęta jest przez gronostajowy płaszcz. Bardzo lubi wydawać rozkazy. Ogromnie zależy mu na tym, aby inni szanowali jego autorytet. Nie toleruje nieposłuszeństwa. Jest to monarcha absolutny, ale ponieważ jest dobry, wydaje rozsądne rozkazy. Reprezentuje typ człowieka, któremu zależy nade wszystko na władzy.
– Człowiek Próżny – zamieszkuje asteroidę 326. Uważa wszystkich za swoich wielbicieli. Uwielbia, gdy ludzie składają mu okla

„Mały Książę” – czas i miejsce akcji
Cała przygoda odbywa się podczas lotu de Saint-Exupéry’ego nad Afryką. Są to lata trzydzieste XX wieku. Czas akcji, który obejmuje ciąg wydarzeń to osiem dni – od momentu awaryjnego lądowania na pustyni i spotkania Małego Księcia do chwili opuszczenia przez chłopca Ziemi i powrócenia na swoją planetę. Akcja przenosi się w czasie sześć lat wstecz, aż do dzieciństwa Pilota. Przedstawia wtedy moment, gdy narrator zaczyna spisywać wspomnienia o tajemniczym przyjacielu. W utworze głównie miejsce akcji to pustynia Sahara na Ziemi, a także asteroida B-612, na której mieszkał chłopiec. Kolejnymi miejscami są miejsca, w których Mały Książę był podczas wędrówki: asteroida 325 należy do Króla, asteroida 326 – mieszkał na niej Pyszałek, asteroida 327 – zamieszkiwana przez Opoja, asteroida 328 – właścicielem był Biznesmen, asteroida 329 – pracował na niej Latarnik, asteroida 330 – należała do Starego Pana. Te wszystkie miejsca bohater odwiedził w  rok. Każde z miejsc ma swo

Geneza utworu „Mały Książę”
Pomysł na napisanie „Małego Księcia” zrodził się w 1941 roku. Antoine de Saint-Exupéry dedykował utwór swojemu przyjacielowi, przebywającemu we Francji.
Pierwowzorem Róży była żona poety. Lektura czerpie również swą inspirację z przypadkowego wypadku na Saharze Antonie’a. Po kilku dniach od rozbicia pilot spotkał Beduina, któremu zawdzięczał swoje niespodziewane ocalenie. W czasie tej wędrówki natknął się na lisa, pierwowzór Lisa z książki.
Gatunek utworu:
Książka „Mały Książę” łączy w sobie cechy powiastki filozoficznej, przypowieści i baśni.
Do