Asiunia

Moją pierwszą lekturą w III klasie była „Asiunia”. Do jej przeczytania zachęciła mnie moja nauczycielka. Książkę napisała Joanna Papuzińska, która jest autorką wielu popularnych książek i wierszy dla dzieci. Akcja „Asiuni” rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Tytułową bohaterką jest pięcioletnia Asiunia, która wraz z rodzeństwem i rodzicami mieszkała w Warszawie, przy ulicy Mątwickiej. Autorka opowiada o wojnie widzianej oczami dziecka. Niestety II wojna światowa była bardzo tragiczna – ludzie ginęli a dzieci traciły domy, rodziców i rodzeństwo. Dzieci, nawet bardzo małe, musiały same sobie radzić, aby przeżyć. Książka zaczyna się dość smutno, ale warto przeczytać ją do końca.
Z książki dowiadujemy się, jak okrutna była II wojna światowa, i jak trudno było w czasie jej trwania żyć. Asiunia, dziś Joanna Papuzińska, musiała zmagać się z różnymi problemami – utratą bliskich, mroźną zimą i głodem. Ona i jej liczne rodzeństwo pomagali sobie nawzajem. Z książki dowiadujemy się, co w dawnyc

Mała Asia, a właściwie Asiunia, obchodziła swe piąte urodziny w towarzystwie najbliższej rodziny – mamy, babci i licznego rodzeństwa. Trwała II wojna światowa, prezenty więc były skromne. Dostała ołówek, gumkę , zeszyt do rysunków i kredkę ,która z jednej strony pisała na czerwono, a z drugiej na niebiesko. Dziewczynka nie rozumiała, dlaczego brat ciągle przepytuje ją, ile ma lat, gdzie mieszka i jak się nazywa. Nie wiedziała, że takie informacje są bardzo ważne i potrzebne , gdy na przykład ktoś się zgubi.
Pewnego dnia niemieccy żołnierze zabrali jej mamę. Wszystkimi dziećmi nikt nie mógł się zaopiekować, dlatego rodzeństwo zostało rozdzielone. Dzieci trafiły pod opiekę różnych ludzi. Asiunia zamieszkała na ulicy Filtrowej razem z trzema paniami i dziewczynką Elą. W nowym domu nie było tak wesoło jak w domu Asi. Dziewczynka nie narzekała, bo wiedziała, że jest wojna, która wszystko zmienia. Lubiła chodzić z Elą do przedszkola. Tam uczyła się piosenek i mogła bawić się z innymi dziećmi. Podczas nocnych nalotów razem z innymi lokatorami często chroniła się w piwnicy.
Pewnego dnia trafiła do domu pani Oli. Nie wiedziała, dlaczego tak się stało. Cieszyła się, że nowa opiekunka jest wesoła i potrafi się z nią bawić. Nie przeszkadzało Asi nawet to, że musi spać na dwóch przysuniętych do siebie fotelach. Warunki życia były trudne. Kiedy nastało lato, Asia znowu musiał się przeprowadzić. Tym razem była przeszczęśliwa, bo trafiła do małego domku, który wynajęła jej babcia. Okazało się, że babcia opiekuje się także pozostałym rodzeństwem. Wreszcie dziewczynka była z własną rodziną. Brakowało tylko mamy i taty. Dzieci pod opieką babci spędzały czas na zabawie. Bracia, którzy byli harcerzami, chcieli brać udział w powstaniu, jednak nie udało im się przedostać do Warszawy. Kiedyś, kiedy strzały z armat były bardzo blisko, dziewczynka schowała się do piwnicy sąsiadów. Martwiła się o pozostałą część rodziny. Była szczęśliwa, kiedy pojawiła się babcia i bracia. Pewnego dnia Asiunia, jej rodzina oraz sąsiedzi zostali wyrzuceni z domów przez Niemców. Wszyscy byli

Asiunia Joanny Papuzińskiej – streszczenie szczegółowe

Asia, a właściwie Asiunia obchodziła swe piąte urodziny w towarzystwie najbliższej rodziny – mamy, babci i licznego rodzeństwa. Trwała II wojna światowa, prezenty więc były skromne. Dostała ołówek, gumkę, zeszyt do rysunków i kredkę, która z jednej strony pisała na czerwono, a z drugiej na niebiesko. Dziewczynka była bardzo szczęśliwa i nie rozumiała, dlaczego brat ciągle przepytuje ją ile ma lat, gdzie mieszka i jak się nazywa. Nie wiedziała, że brat zachowuje się bardzo odpowiedzialnie i że takie informacje są niezwykle ważne i potrzebne, gdy na przykład ktoś się zgubi, o co w czasie wojny nie jest trudno. Pewnego dnia niemieccy żołnierze zabrali jej mamę. Wszystkimi dziećmi nikt nie mógł się zaopiekować, dlatego rodzeństwo zostało rozdzielone. Dzieci trafiły do różnych domów, pod opiekę różnych ludzi. Mała Asiunia zamieszkała na ulicy Filtrowej razem z trzema paniami i dziewczynką Elą, która była w jej wieku.
W nowym domu nie było tak wesoło, jak w domu Asi. Dziewczynka nie narzekała, bo wiedziała, że jest wojna, która wszystko zmienia. Lubiła chodzić z Elą do przedszkola. Tam uczyła się piosenek, wierszy i mogła bawić się z innymi dziećmi. Podczas nocnych nalotów, razem z innymi lokatorami kamienicy, która stała się jej nowym domem, musiała chronić się w piwnicy. Pewnego dnia, trafiła do domu pani Oli, która prosiła, by nazywać ją ciocią. Nie wiedziała, dlaczego tak się stało, cieszyła się jednak, że nowa opiekunka jest wesoła i potrafi się z nią bawić. Najbardziej lubiła, gdy nowa ciocia udawała tygrysa, straszyła ją i biegała za nią po mieszkaniu. U cioci Oli dziewczynka czuła się dobrze, nie przeszkadzało jej nawet to, że musi spać na dwóch zsuniętych fotelach. Warunki życia były trudne, ale dzielna Asiunia nie narzekała. Cieszyła się, gdy ciocia zdobyła dla niej sandałki i sukienkę, była szczęśliwa, że nie będzie już musiała chodzić ciągle w zimowych butach i płaszczyku z kapturkiem.
Kiedy nastało lato dziewczynka znowu musiała się przeprowadzić. Tym razem była zadowolona z tego powodu, ponieważ trafiła do małego, drewnianego domku letniskowego, który wynajęła jej babcia. Okazało się, że babcia opiekuje się także pozostałym rodzeństwem. Wreszcie dziewczynka mogła zamieszkać z własną rodziną, za którą bardzo tęskniła. Do pełni szczęścia brakowało jej tylko mamy i taty. Dzieci pod opieką babci spędzały czas na zabawie. Biegały po polach, bawiły się w sklepik. Starsi bracia dziewczynki, którzy byli harcerzami, chcieli wziąć udział w Powstaniu, jednak nie podobało się to babci, która bardzo martwiła się o chłopców. Bracia założyli plecaki i ruszyli w drogę, by walczyć w obronie ojczyzny, nie udało im się jednak przedostać do Warszawy, bo drogę zablokowali Niemcy. Niezadowoleni z takiego rozwoju sytuacji chłopcy wrócili pod opiekę babci.
Pewnego dnia, kiedy Asia beztrosko biegała sobie po polu, znalazła w ziemi zagłębienie, które nadawało się na odpoczynek. Położyła się i zasnęła. Obudził ją brat, który oświadczył, że wszyscy jej szukają. Rozpoczął się bowiem nalot i powinni się schować w bezpieczne miejsce. Asia wraz z bratem pobiegła do piwnicy sąsiadów, w której było już sporo osób. Martwiła się o pozostałą część rodziny, bo nigdzie nie widziała swej ukochanej babci i Marka. Była szczęśliwa, gdy się zjawili, ale również zaskoczona, bo przynieśli ze sobą garnek cieplutkich klusek. Babcia wyjaśniła, że nie mogła szybciej przyjść, bo je gotowała, nie mogąc pozwolić na to, by z powodu nalotu się zmarnowały.
Innego dnia Asiunia przeżyła kolejną niemiłą sytuację. Jej rodzina oraz sąsiedzi zostali wyrzuceni z domów przez Niemców. Wszyscy musieli udać się do innego miejsca, byli prowadzeni drogą. Babcia Asi była już starsza i miała chorą nogę, ciocia niosła na rękach małego Tomaszka, a Asia narzekała, że bolą ją nogi. Rodzina Asi nie była w stanie iść szybko i zostawała w tyle. Niemieccy żołnierze początkowo na nich krzyczeli, lecz później pozwolili im zostać. Rodzina Asi miała wiele szczęścia. Babcia z gromadką dzieci nie miała jednak, gdzie się podziać. Przygarnęła ich pod swój dach obca kobieta. Trafili do jej domu, a właśc

Drodzy Uczniowie!
Ostatnio czytałem niesamowitą książkę. Napisała ją Joanna Papuzińska. Opowiada o małej dziewczynce, Asiuni. Dziewczynka żyje w trudnych dla Polski czasach – podczas II wojny światowej. Rodzice Asiuni zostają zabrani przez Niemców, a ona sama trafia do innej rodziny.
Trafia na Filtrową do trzech bardzo poważnych pań. Tam dziewczynka zaprzyjaźnia się z Elką, z którą chodzi do przedszkola. Czasem w środku nocy są naloty i wszyscy muszą schodzić do piwnicy, żeby się ukryć.
Jakiś czas później Asiunia znów się przeprowadza, tym razem do cioci Oli, która nie jest jej prawdziwą ciocią, tylko kazała tak się do siebie zwracać. Czasami ciocia Ola bawiła się z Asiunią, goniąc ją dookoła stołu. A Asiunia wtedy wołała: „Tygrys, tygrys, ogon sobie wygryzł”.
Gdy nadeszło lato, Asiunia znów musiała się przeprowadzić. Tym razem do babci, braci i sióstr do domu letniskowego. W sierpniu chłopcy bez powodzenia

1. Piąte urodziny głównej bohaterki.
2. pytania brata na temat zgubienia się w mieście.
3. Pojawienie się niemieckich żołnierzy w celu zabrania mamy bohaterki.
4. Zniknięcie rodziny głównej bohaterki.
5. Uświadomienie bohaterki o tym jaka zła może być wojna.
6. Przeprowadzka dziewczynki do nowego domu i poznanie trzech tajemniczych pań.
7. Poznanie nowej osoby – o imieniu Elka.
8. Przyjemna zabawa w przedszkolu
9. Nieoczekiwany nalot w trakcie nocy oraz schowanie się do piwnicy.
10. Śpiew wielu kobiet.
11. Przeprowadzka dziewczynki do kolejnego domu w którym mieszkała ciocia Ola.
12. Wesoła osobowość cioci Oli.
13. Radość z przeprowadzki do babci głównej bohaterki.
14. Realizacja dziewczynki o fakcie że w nowym domu byli wszyscy jej krewni oprócz mamy i taty.
15. Postanowienie braci o wyjechaniu do Warszawy w której odbywało się Pows

Co może czuć dziecko, któremu przyszło doświadczyć bólu wewnętrznego oraz wielu niebezpieczeństw? Szczególnie jeśli ma 5 lat! Dziewczynka zostaje zabrana od rodziców, każdy nowy dzień to utrata resztki nadziei, która pozostawała w sercu. Tęsknota, chęć rzucenia się mamie i tacie w objęcia. Zabierana w coraz to nowe miejsca i do różnych ludzi, czuje się źle. Przeżywa tragiczne sytuacje, które na 5-letnią głowę były co najmniej nie odpowiednie. Udało dotrzeć się jej do babci, ale to nie oznacza, że nagle wszystko się ułożyło. Niebezpieczeństwa czaiły się za każdym rogiem, nie tylko dla niej, ale dla rodzeństwa, dla babci i dla wszystkich. Bombardowanie było jednym z nich- jakie to uczucie, kiedy wie się, że za chwilę coś może eksplodować obok domu? Nie był to jednak koniec zmartwień bohaterki- musi szybko przenieść się w świat dorosłości, już jako dziecko wiedziała, że nagle zdobycie jedzenia nie jest łatwe. Zawsze było podawane przez rodziców, a teraz sama dba o siebie. Ciepłe ubranie, czy drewno do kominka- trudno

,,Asiunia”Bohaterowie
Asiunia jest bohaterem pierwszoplanowym. Na początku książki kończy pięć lat, a na końcu ma już sześć i pół.
Ma dużo rodzeństwa, więc na urodziny dostaje sporo prezentów.
Niestety, w czasie wojny zabrano jej dom, mamę, rodzeństwo oraz tatę!
Na jej malutkiej główce ciągle spoczywał spiczasty kapturek.
W czasie wojny przebywa w różnych domach, najpierw u trzech pań, potem u cioci Oli, a pod koniec jedzie na wieś do babci.

Andrzej jest starszym bratem Asiuni.
Uczy małą Asiunie czytać i pisać oraz czyta jej wierszyki.
Przemek również jest starszym bratem Asiuni.
Lubi fikać kozły na trapezie oraz grać na organach.

Marek także jest starszym bratem głównej bohaterki.
Przepytuje ją gdzie mieszka, jak ma na imię, jak ma na nazwisko…
A wtedy jego siostrzyczka odpowiada:
– Nazywam się Joanna Papuzińska, mam pięć lat i mieszkam na ulicy Mątwickiej trzy, mieszkanie jeden!
– No dobrze, tylko żebyś nigdy nie zapomniała!

Ciocia Ola zajmuje się Asiunią w czasie wojny. Mieszka na ulicy Alberta.
Ma ogromne poczucie humoru! Udaje tygrysa i goni Asiunie do okoła stołu. A Asiunia woła:
– Tygrys, tygrys ogon sobie wygryzł!
Gdy ubiera małą Asiunie, to niby nie wiedząc co do czego służy nakłada jej majtki na głowę, a pończochy na ręce.
Kiedy Asiunia przebywa u babci ze swoim rodzeństwem, i nie ma co jeść, przynosi im dzidziusia z kaszy, czyli jedzenie zawinięte w śpioszki dla niemowlaków! Żeby niemieccy żołnieże nie zabrali jej jedzenia.
W czasie wojny zajmuje się setką dzieci, i to nie swoich rodzonych tylko takich, którym umarli rodzice, albo którzy zagubił się w czasie wojny!

Trzy panie,w czasie wojny zajmują się Asiunią oraz Elką.
Mieszkają na ulicy Filtrowej.
Są przeciwieństwem cioci Oli, czyli są spokojne, poważn

Czas akcji:
Akcja opowiadania pt. „Asiunia” Joanny Papuzińskiej rozpoczyna się od piątych urodzin dziewczynki i trwa półtora roku do końca II wojny światowej.
Autorka książki opisuje swoje prawdziwe losy, więc swoje piąte urodziny obchodziła 3 stycznia 1944 roku, a opowiadanie kończy się prawdopodobnie w czerwcu 1945 roku, gdy Asiunia miała lat sześć i pół.
Miejsce akcji:
W pierwszym rozdziale miejsce akcji to nieduży blok na skraju miasta w Warszawie na ulicy Mątwickiej 3 w mieszkaniu numer 1, gdzie mieszkała rodzina dziewczynki.
Po zabraniu mamy Asiuni przez Niemców, dziewczynka mieszkała u trzech pań w Warszawie w domu na ulicy Filtrowej. Tam chodziła z Elką do przedszkola w podwórzu. Kolejne miejsce, gdzie mieszkała dziewczynka to mieszkanie u cioci Oli w Warszawie na ulicy Alberta. Wiosną 1944 roku dziewczynka przeprowadziła się do swojej babci do małego, drewnianego dom

Głównymi bohaterami są:
Asiunia, która mieszka wraz z całą swoją rodziną w Warszawie na ul. Mątwickiej. Jak zaczęła się wojna Asiunia obchodziła akurat swoje piąte urodziny, na które dostała bardzo dużo prezentów. Była bardzo pogodną i posłuszną dziewczynką. Miała bardzo dużą i kochającą się rodzinę. Bardzo lubiła bawić się ze swoim rodzeństwem. Pewnego dnia wybuchła wojna i żołnierze zabrali jej mamę a jej całe rodzeństwo zostało rozdzielone i każdy trafił do innej rodziny. Bohaterka była jeszcze zbyt mała i nie zdawała sobie sprawy z tego, czym jest wojna. Front wyobrażała sobie jako wielkiego olbrzyma, który chodzi i niszczy domy. Dziewczynka najpierw trafiła do domu gdzie mieszkały trzy kobiety i mała Elka. Kobiety były poważne i surowe, ale chociaż z Elką mogła się bawić. Chodziła też do przedszkola co dawało jej trochę radości w tym trudnym dla niej czasie. Następnie trafiła do cioci Oli, którą nazwała Tygrysem, ponieważ świetnie się z nią dogadywała i bawiła. Potem trafiła już do swojej babci Tosi, u której spotkała się ze swoim całym rodzeństwem, za którym tak bardzo tęskniła. Asiunia była bardzo wrażliwa, potrafiła wsłuchiwać się w wiejący wiatr na łące. Bardzo tęskni�

RODZAJ I GATUNEK LITERACKI:

„Asiunia” jest przykładem swoistej autobiografii, wewnętrznie zróżnicowanej na literaturę faktu. Utwór jest przykładem gatunku literackiego zwanego epiką.
GENEZA KSIĄŻKI JOANNY PAPUZIŃSKIEJ:

„Asiunia” to dzieło Joanny Papuzińskiej, która napisała książkę ściśle współpracując z Muzeum Powstania Warszawskiego. Książka ukazała się w 2011 roku. Pisarka napis

„Asiunia” Joanny Papuzińskiej to książka, która została wydana w ramach serii Muzeum Powstania Warszawskiego dla Dzieci. Chociaż krótka i niepozorna, odgrywa niezwykle ważną rolę – pozwala ona rodzicom wprowadzić dzieci w poważny temat wojny. Robi to w sposób subtelny i wyważony. Nie naraża najmłodszych na przykre emocje, ale daje do myślenia. Dlaczego mama Asiuni nigdy nie wróciła?
Książka jest efektem wspomnień Joanny Papuzińskiej z czasów globalnego zagrożenia. Jak sama przyznaje, nie pamięta, co wydarzyło się na jej oczach, a co zapamiętała ze względu na częste słuchanie rodzinnych opowieści. Nie może dokładnie pamiętać. Gdy ją poznajemy, kończy właśnie pięć lat. Gdy akcja dobiega końca, ma sześć i pół roku. Co więcej, mała Asiunia nie pamięta czasów, gdy wojny nie było.
Wojna zawsze rządzi się swoimi prawami. Zabiera poczucie bezpieczeństwa. Czasem zabiera bliskich. Sprawia, że brakuje pożywienia. Zmusza do przeprowadzki lub nawet ucieczki. Dotyka wszystkich bez wyjątku – również dzieci. Dziewczynka pamięta dom pełen gwaru i miłości. Mieszkała razem z rodzicami i licznym rodzeństwem. Oczami małej Asiuni obserwujemy ostatnie miesiące II wojny światowej – od stycznia 1944 do czerwca 1945 roku. Patrzymy na ogarniętą terrorem Warszawę.
Bohaterka tej historii wspomina, jak brat Marek surowo ją odpytywał ze znajomości adresu, który miała pamiętać na wszelki wypadek, gdyby się zgubiła. Przypomina sobie, jak niewie

„Asiunia” jest to książka autorstwa Joanny Papuzińskiej. Joanna Papuzińska jest to autorka wierszy, jak i bajek dla dzieci oraz poetka.
Najważniejsze informacje na temat książki Joanny Papuzińskiej ,, Asiunia ”
– Jej główną bohaterką jest Joanna, czyli Asiunia.

– Asiunia jest to bohaterka, która tłumaczy sobie, że jest wojna. Jest to bohaterka miła oraz sympatyczna. Mieszka ona ze swoimi rodzicami i rodzeństwem w miejscowości Warszawa. Asiunia ma 5 lat.
– Akcja książki trwa podczas II wojny światowej. Jest to gatunek książki fikcja.

Krótkie streszczenie:
Podczas gdy rozpoczyna się niemiecka okupacja rodzice małej Asiuni zostają zatrzymani. Asiunia również zostaje oddzielona od rodzeństwa. To było dla niej wielkim bólem, ponieważ w jednym mo

Czas akcjiAkcja książki pod tytułem „Asiunia”, napisanej przez Joannę Papuzińską, toczy się w ostatnich latach II wojny światowej. Zaczyna się od powstania warszawskiego (styczeń 1944 r.), a kończy się razem z zakończeniem działań wojennych w czerwcu 1945 r.Miejsce akcjiGłównym miejscem akcji książki jest oblężona przez Niemców Warszawa, w której mieszkała Asiunia razem z rodziną. Rodzina mieszkała przy ulicy Mątwickiej 3, w mieszkaniu numer 1. W książce są nawet wymienione konkretne ulice – między innymi:
a) ulica Filtrowa (Asiunia mieszka tu w domu trzech pań po zabraniu jej mamy przez Nie