Katarynka

Pan Tomasz to mecenas mieszkający w jednej z warszawskich kamienic niedaleko placu Krasińskich. Jest bohaterem powieści „Katarynka” autorstwa Bolesława Prusa. Postać nie ma żadnej rodziny, jedynie sąsiadkę – niepełnosprawną dziewczynkę, która straciła wzrok.
Pan Tomasz ma promienną, rumianą twarz. Z obu stron jest porośnięta brodą. Posiada piękne, łagodne, szaroniebieskie oczy. Mecenas zazwyczaj ubiera się w ciemnoniebieskie palto, zadbane, wysokiej jakości buty oraz popielate spodnie.
Gdy przechadza się placem Krasińskich w kierunku ulicy Senatorskiej, wygląda na bardzo zamyślonego i porusza się dość wolno. Ma charakterystyczny sposób chodzenia – oprócz wolnego tempa, zawsze, gdy spaceruje, jest pochylony i trzyma ręce w kieszeniach spodni. W zależności od pogody – nosi pod pachą parasol lub laskę.
Mecenas w młodości był bardzo zabieganym człowiekiem. Od kilku dobrych lat starał się o znalezienie żony, dlatego został mecenasem. Jednak wiele kobiet i tak mu nie odpowiadało. Większość była za młoda lub miała nieodpowiedni charakter, inne znalazły sobie innych partnerów. Pan Tomasz pomyślał, że gdy będzie sprowadzać obrazy i inne dzieła sztuki, przyciągnie do siebie kobiety. Był to nie najgorszy pomysł, który mimo tego, że wymagał wielu przemeblowań i remontów mieszkania, w końcu zaczął działać.
Coraz więcej gości zaczynało oglądać wystawy obrazów, które pan Tomasz posiadał. Jako że jego mieszkanie składało się z czterech większych i dwóch mniejszych pokoi, tą większą część poświęcił sztuce.
Mimo że uwielbiał sztukę, szczególnie n

„Katarynka” Bolesława Prusa – recenzja książkiKsiążka Bolesława Prusa pt. „Katarynka” to nowela opowiadająca o panu Tomaszu – szanowanym mecenasie – oraz o pewnej niewidomej dziewczynce. Akcja toczy się w Warszawie. Główny bohater książki, mecenas Tomasz, wynajmuje obszerne mieszkanie w kamienicy. Tam uporządkowuje swoje życie osobiste oraz bezskutecznie poszukuje dla siebie żony. Mecenasowi chorobliwie przeszkadza dźwięk wydawany przez katarynki, dlatego płaci stróżowi za niewpuszczanie znienawidzonych kataryniarzy na teren podwórka. Do mieszkania naprzeciwko okien Pana Tomasza wprowadzają się trzy nowe lokatorki. Uwagę Pana Tomasza przykuwa dziwne zachowanie małej dziewczynki, która – jak się potem okazuje – jest niewidoma. Kiedy pan Tomasz zauważa, że dziewczynka ożywia się pod wpływem dźwięku katarynki, chcąc sprawić jej radość, zmienia swoją decyzję w sprawie kataryniarzy i pozwala im grać codziennie na podwórku. Finalnie pan Tomasz podejmuje decyzję o sfinansowaniu operacji wzroku dla niewidomej dziewczynki.
Lektura wywołuje u czytelnika takie emocje, jak: współczucie, wzruszenie czy – finalnie – radość. W mojej opinii książka ta może wywrzeć pozytywny wpływ na młodych członków społeczeństwa. Być może czytelnicy – poruszeni historią niewidomej dziewczynki – będą chcieli pójść śladami pana Tomasza i zacząć pomagać innym. Nie tylko ludziom niewidomym, ale ogólnie osobom niepełnosprawnym i osobom w trudnych sytuacjach życiowych, które są przecież wśród nas. Być może mamy samotnego sąsiada, który potrzebuje naszej p

Streszczenie „Katarynki” Bolesława Prusa

Na ulicy Miodowej mieszkał pewien mężczyzna – nazywał się Tomasz. Był ubrany w oficjalne ubrania, posiadał siwe włosy, miał rumianą twarz i sympatyczny, wesoły i rozmowny charakter. Kiedyś pracował jako mecenas. Lubił przechadzać się tą ulicą i patrzeć jak się zmienia przez wszystkie lata, od kiedy tu mieszkał. Był również bogaty, mieszkał w wielkim domu, ale nie miał żony. Szukał kogoś, kto byłby dla niego idealną drugą połówką, ale zawsze coś mu nie pasowało. Wszyscy goście, których zapraszał, wychwalali jego dom i jego niesamowite wnętrze. Bardzo lubił wszelkiego rodzaju sztukę – aktorstwo, muzyka czy obrazy. Jednak, mimo jego miłości do muzyki, nienawidził dźwięku katarynki. Według niego był drażniący i jak tylko słyszał jej odgłos, jego dzień był zepsuty i tracił humor. Ktoś złośliwy, wiedząc o jego nienawiści do katarynek, wysyłał mu grajków pod dom. Mężczyzna zatrudniał sobie wszelkiego rodzaju stróżów, którym płacił więcej za odganianie znienawidzonych kataryniarzy z jego ogrodu. Pan Tomasz całe dnie przesiadywał w swoim gabinecie, czytając książki czy patrząc za okno. Dom naprzeciwko domu mecenasa, który znajdował się w takim miejscu, że można było zobaczyć go z okna mieszkania mężczyzny często zmieniał swoich lokatorów. Któregoś dnia wprowadziły się tam dwie kobiety oraz młoda dziewczynka. Nazywała młodszą kobietę mama, a starszą pani. Dziewczynka miała ciemne włosy i ładną twarz. Jednak to, co zdziwiło pana Tomasza, to to, że nie bawiła się tak jak inne dzieci na dworze. Głównie bawiła się swoją lalką lub siedziała przy oknie. Pewnego dnia dziewczynka powiedziała do mamy, że w tym domu jest bardzo smutno. Mecenas oburzył się, ale dalej słuchał. Parę dni później, zauważył, że w bardzo słoneczny dzień dziewczynka patrzyła prosto w słońce. Zdziwił się, a nawet założył na nos binokle, żeby się lepiej przypatrzyć. Nagle zorientował się, że dziewczynka jest ślepa. Nie było innego wytłumaczenia, ponieważ widząca osoba nie mogłaby patrzyć szeroko otwartymi oczyma w słońce bez odwracania wzroku. Tak jak myślał pan Tomasz, dziewczynka była niewidoma już od paru lat. Pewnego dnia dostał

„Katarynka” – Bolesław Prus – streszczenie szczegółowe
Każdego dnia, koło południa na ulicy Miodowej można było spotkać pewnego mężczyznę, w bliżej nieokreślonym wieku. Przemierzał on odcinek z placu Krasińskich do ulicy Senatorskiej. Zazwyczaj ubrany był w sposób elegancki. Jegomość chodził bardzo zamyślony i poruszał się bardzo wolno. Kiedy mijał klasztor Kapucynów, dotykał ręką kapelusza i sprawdzał, jak stoi barometr i termometr. Następnie zatrzymywał się przed wystawą pana Mieczkowskiego i oglądał fotografie pani Modrzejewskiej. Był bardzo kulturalny, albowiem w drodze ustępował każdemu, a kiedy ktoś go potrącił, życzliwie się uśmiechał. Mijając każdą kobietę, zakładał binokle, by się jej przypatrzeć. Robił to jednak flegmatycznie, więc zazwyczaj spotykał go zawód.
Człowiek ten miał na imię Tomasz i już od trzydziestu lat chodził ulicą Miodową. Nieraz zauważał, że znacząco się ona zmienia. Ulica Miodowa, gdyby umiała myśleć, pomyślałaby pewnie o panu Tomaszu to samo. Gdy pan Tomasz był jeszcze mecenasem, przebiegał ulicą bardzo prędko. Był to mężczyzna bardzo wesoły i rozmowny. Miał on czuprynę, a jego wąsy były zakręcone ostro do góry. Już wtedy, kiedy był obrońcą, sztuka robiła na nim duże wrażenie. Wówczas nie poświęcał jej jednak dużo czasu, gdyż szalał za kobietami. Pan Tomasz miał do nich szczęście, ale nigdy nie mógł znaleźć czasu na oświadczyny.
Gdy był on mecenasem, z wytężenia umysłu urosło mu czoło, a na jego wąsach pojawiać zaczęły się srebrne włosy. Pan Tomasz jednak zawsze kochał kobiety, dlatego zaczął myśleć o małżeństwie. Wynajął nawet mieszkanie, złożone z sześciu pokojów. Urządził w nim posadzki, obicia, piękne meble. Nadal jednak szukał żony. Trudno było mu, jako człowiekowi dojrzałemu, podjąć decyzję. Pan Tomasz jednak nie załamywał się i wymyślił, iż jego mieszkanie musi mieć wartość artystyczną, dlatego dbał o szczegóły i wyposażał w drogie rzeczy. Wreszcie sam, nie wiedząc kiedy, urządził u siebie galerię sztuki. Robił świetne przyjęcia i utrzymywał stosunki z muzykami. Kiedy jednak pan Tomasz w lustrze dostrzegł oznaki starości, przypominał sobie, że trzeba się ożenić.
Pewnego razu, podczas spotkania towarzyskiego jedna z pań, po oględzinach mieszkania stwierdziła, że żona pana mecenasa będzie bardzo szczęśliwa. Serdeczny przyjaciel pana Tomasza odparł jej, że będzie tak tylko, jeżeli żonie mecenasa do szczęścia wystarczą gładkie posadzki. Pan Tomasz wtedy uśmiechnął się. Odtąd jednak, kiedy ktoś wspominał mu o małżeństwie, machał lekceważąco ręką i mówił: „Iiii”. Zgolił wąsy i postanowił zapuścić faworyty. W jego wypowiedziach na temat kobiet wyczuwało się duży szacunek i wyrozumiałość dla ich wad. W tamtych czasach całe swoje uczucie skierował na sztukę. Priorytetem był dobry koncert, ładny obraz, czy spektakl. Zaczął dużo uwagi przykładać do tego jak poznaje się sztukę i jak nią się delektuje. Był mimo wszystko bardzo wyrozumiały i pobłażliwie odnosił się do wielu ludzkich wad. Nie potępiał on miernych utworów. Na przykład, gdy inni krytykowali urodę artysty, pan Tomasz mówił, że być może jeszcze wyładnieje. Nie rozmawiał też o występkach. Każdy ma jednak jakieś dziwactwa, może kaprysy. Pan Tomasz nie był wyjątkiem. Otóż nienawidził katarynek i kataryniarzy. Gdy obrońca słyszał na ulicy katarynkę, przyśpieszał kroku i tracił humor na parę godzin. On, czyli człowiek raczej spokojny, kiedy słyszał ten dźwięk, krzyczał lub wpadał w gniew na dźwięk katarynki. Nie ukrywał się jednak ze swoją słabością, a nawet się tłumaczył. Mówił, że katarynka jest narzędziem służącym do rozboju, mimo że kochał muzykę, nie uważał, by dźwięk płynący z tej maszyny był subtelny. Kataryniarzy uważał za rabusiów. Dodawał też, że katarynka go drażni, a on ma tylko jedno życie i nie chce go zmarnować na słuchanie obrzydliwej muzyki. Kiedy ktoś w ramach żartu wysyłał do pana Tomasza katarynkę, ten odkrywszy sprawcę, wyzywał go na pojedynek. Trzeba było więc w celu uniknięcia rozlewu krwi powołać sąd honorowy. Dom, w którym mieszkał pan Tomasz kilka razy zmieniał właścicieli.
To spowodowało, iż każdy nowy właściciel czuł się w obowiązku, by podwyższać wszystkim komorne. Mecenas z rezygnacją płacił podwyżkę, ale jego zapisanym w umowie warunkiem było, aby nie słyszał dźwięku katarynki. Pan Tomasz wzywał za każdym razem do siebie nowego stróża, by powiedzieć mu, że za każde otworzenie mu bramy dostanie dwadzieścia groszy. Natomiast za niewpuszczanie kataryniarzy na podwórko będzie płacić mu dziesięć złotych na miesiąc.
Z drugiej strony podwórka, naprzeciw okien pana Tomasza znajdował się lokal, który był wynajmowany mniej zamożnym osobom. Przez jakiś czas mieszkał tam urzędnik sądowy, po nim zatrzymał się na trochę krawiec. Ten jednak lubił się upijać i hałasować, więc mieszkanie mu wymówiono. Następnie ulokowała się tam jakaś emerytka. Jednak szybko zabrali ją na wieś jej krewni. Do lokalu sprowadziły się w końcu dwie panie z małą dziewczynką. Panu Tomaszowi zdało się, że może mieć ona osiem lat. Kobiety utrzymywały się ze swojej pracy. Jedna z nich szyła

„Katarynka” to krótka nowela autorstwa Bolesława Prusa. Głównego bohatera – pana Tomasza – poznajemy już na samym początku. Jest on mężczyzną w pewnym wieku, o rumianej twarzy, szpakowatych faworytach i siwych, łagodnych oczach. Porusza się powoli, wiecznie zamyślony. Jest niezwykle życzliwy. W młodości był obrońcą, wesołym i rozmownym. Miał szczęście do kobiet i był ciągle swatany, jednak od oświadczyn wolał schadzki i praktykę. Dopiero jako mecenas, pan Tomasz zaczyna poważnie myśleć o małżeństwie. Ma ustaloną opinię znawcy sztuk pięknych i dba o to, by wszystko w jego mieszkaniu miało wartość artystyczną.
Często przyjmuje gości i urządza wieczory koncertowe, ponieważ utrzymuje dobre stosunki z muzykami. Jest człowiekiem bardzo wyrozumiałym – kobiece wady go nie rażą, a początkujących artystów nigdy nie potępia. Ma jednak pewne dziwactwo; nie cierpi katarynek i kataryniarzy. Słysząc katarynkę, od razu traci humor i wpada w gniew. Jego nienawiść jest powszechnie znana w towarzystwie, przez co zdarzyło się, że padł ofiarą kiepskiego żartu, ponieważ ktoś wysłał mu pod okna dwóch kataryniarzy. Ze złości pan Tomasz rozchorował się, a dowcipnisia wyzwał na pojedynek, który jednak nie odbył się ze względu na błahość występku. Niechęć mecenasa jest tak silna, że każdego nowego stróża wzywa do siebie i zobowiązuje się płacić mu za to, aby nie wpuszczał na podwórze kataryniarzy.
Naprzeciw domu pana Tomasza znajduje się lokal wynajmowany osobom mniej zamożnym. Mieszkało tam już wiele osób, od urzędnika sądowego po kłótliwą emerytkę, a od św. Jana ów miejsce zamieszkują dwie kobiety i ośmioletnia dziewczynka. Panie utrzymują się z pracy – szycia oraz wyrabiania pończoch i kaftaników na maszynie. Ich okna zawsze są otwarte, więc mecenas ma doskonały widok

Bolesław Prus „Katarynka” – plan wydarzeń
1. Główny bohater książki, Mecenas Tomasz, wynajmuje obszerne mieszkanie w kamienicy w Warszawie.
2. Pan Tomasz wyposaża swoje nowe mieszkanie oraz uporządkowuje swoje życie osobiste.
3. Pan Tomasz bezskutecznie poszukuje dla siebie żony.
4. Mecenasowi Tomaszowi chorobliwie przeszkadza dźwięk wydawany przez katarynki.
5. Pan Tomasz opłaca stróża za niewpuszczanie znienawidzonych kataryniarzy na teren podwórka.
6. Do mieszkania naprzeciwko okien Pana Tomasza sprowadzają się trzy nowe lokatorki. Nowymi lokatorkami są niewidoma dziewczynka, jej mama oraz jej koleżanka.
7. Uwagę Pana Tomasza przykuwa dziwne zachowanie małej dziewczynki.
8. Pan Tomasz z obserwacji wnioskuje, że dziewczynka jest niewidoma.
9. Mecenas Tomasz z litością obserwuje ze swojego okna niewidomą dziewc

W krótkiej noweli pod tytułem „Katarynka” Bolesław Prus przedstawił, obraz zamożnego emerytowanego mecenasa Pana Tomasza, który cieszył się dużym powodzeniem w swoim środowisku, wiódł dostojne życie wśród nauki i sztuki, a jego przyzwyczajenia się nie zmieniały. Przeciwieństwem tego pięknego życia był motyw ubóstwa, obraz biednych zamieszkujących obok sąsiadów, gdzie ich część podwórza znajdowała się dla osób mniej zamożnych. Szczególną uwagę zwrócił Pan Tomasz na mieszkającą tam biedną dziewczynkę, która była mało ruchliwa, ponieważ była chora. Widocznym problemem jest choroba dziewczynki, nagła utrata wzroku, po tak ciężkiej chorobie jej życie nagle zmieniło się, a świat stał się pusty i blady w jej oczach. Sama choroba sprawia, że jest bardzo smutna i nieszczęśliwa. Istotną częścią noweli jest motyw katarynki, jest ona symbolem nadziei i zmian. Jednak na początku główny bohater, słysząc katarynkę, uważa jej melodię za denerwująca i fałszywą. Pojawienie się grającej katarynki powoduje szczęście i radość ślepej dziewczynki. Widząc to emerytowany adwokat przeszedł wewnętrzną przemianę, zobaczył jak dziewczynka, usłyszawszy melodię katarynki sprawiła, że stała się szczęśliwa, a Pan Tomasz na sam widok wzruszony i też szczęśliwy.
Z jednej strony Prus przedstawia nam zamożnego Pana Tadeusza mającego dużo czasu na przyjemności, a z drugiej strony niewidomą dziewczynkę, która ma ograniczony dostęp do świata. Czytelnik może mieć wrażenie, iż dziewczynka jest w stanie odkryć więcej tajemnic świata niż mogłoby się wydawać. A tajemnice objawiają się w tak prostych formach jak d�

W utworze Katarynka „Bolesława Prusa” bohaterów możemy podzielić na głównych, drugoplanowych oraz epizodycznych.
Głównymi bohaterem tej noweli są Pan Tomasz oraz niewidoma dziewczynka.
Pan Tomasz był zamożnym prawnikiem, mecenasem. Był starym kawalerem i dżentelmenem. Mieszkał w Warszawie na ulicy Miodowej. Miał rumianą twarz, szpakowate faworyty i łagodne, siwe oczy. Był miłośnikiem sztuki, lecz nie cierpiał katarynek. Po prostu ich nienawidził. Był egoistycznym altruistą. Przez pewien czas przyglądał się swojej nowej sąsiadce, a mianowicie małej dziewczynce, która wraz z matką przeprowadziła się do mieszkania obok. Gdy zobaczył, że mała panienka patrzy wprost na słońce; gdy widział, jak tańczy do dźwięku katarynki, wobec nieszczęścia tej młodej istotki okazał się bardzo życzliwym człowiekiem o wielkiej wyrozumiałości i współczuciu. To dla niej postanowił płacić stróżowi za wpuszczanie kataryniarzy. Udowodnił nam, że człowiekowi większą radość może sprawić rezygnacja z własnych przyjemności, jeśli ktoś inny przez chw

Katarynka – Bolesław Prus
Lektura klasa 5.
Czas akcji jest bliżej nieokreślony, możemy się jedynie domyślać, że zdarzenia rozgrywają się w II połowie XIX wieku. Wskazują na to daty (między 1869, a 1875 rokiem) spraw sądowych analizowanych przez mecenasa Tomasza.
Miejscem akcji jest Warszawa, kamienica przy ulicy Miodowej, a w szczególności mieszkanie mecenasa Tomasza oraz mieszkanie niewidomej dziewczynki i jej matki. Ulica Senatorska i plac Krasińskich.
Tematem mojego wypracowania jest czas i miejsce akcji jednak stwierdziłam, że jest to trochę mało, dodam jeszcze bohaterów.
Bohaterami noweli Bolesława Prusa są:
Pierwszoplanowi:

Pan Tomasz – Mecenas, który nie może sobie znaleźć żony,
Niewidoma dziewczynka – dziewczynka biedna, niewidoma, ma osiem lat, przeprowadza się z ma

Nowela to utwór jednowątkowy, którego cechą jest niewielka liczba bohaterów. „Katarynka” Bolesława Prusa nie jest wyjątkiem. Głównym bohaterem jest pan Tomasz. To mężczyzna w średnim wieku. Nie zdążył się ustatkować i założyć rodziny. Możliwe, że był zbyt wymagający w wyborze kandydatki na żonę, a później się zestarzał i przestał być dla nich atrakcyjny. Jest osobą wykształconą i kulturalną. Przez lata pracował jako adwokat. To prawdziwy koneser sztuki. Uwielbia ją, kolekcjonuje piękne i cenne przedmioty. To także filantrop i osoba znana oraz ceniona w mieście. Jest jednak samotnikiem, trochę też dziwakiem, bo nienawidzi katarynek i konsekwentnie przegania kataryniarzy z podwórka. Wszystko się zmieniło, od kiedy w kamienicy zamieszkała ośmioletnia niewidoma dziewczynka. Pan Tomasz zauważył, jak muzyka z prymitywnej katarynki zmienia jej smutną twarzyczkę, na której pod wpływem melodii zaczyna gościć uśmiech. Mężczyzna pragnie, by ju

Nowela pt. „Katarynka” została napisana przez Bolesława Prusa, czyli Aleksandra Głowackiego. Opowiada o osobie niepełnosprawnej, która poprzez swoją siłę zmienia innych otaczających ją ludzi. Utwór został opublikowany w 1880 roku w „Kurierze Warszawskim”, a w 1885 roku ukazała się w pierwszym tomie dzieła Prusa pt. „Szkice i obrazki”.
Autor przez całe życie poświęcał się działalności charytatywnej. Ta i inne nowele powstały w wyniku obserwacji otaczającej go rzeczywistości. Były pochwałą bezinteresownej pomocy na rzecz potrzebujących. Bolesław Prus pracował z niewidomymi, którzy byli jego inspiracją do napisania o ślepej dziewczynce. Temat katarynek był poruszany w jego utworach niejednokrotnie. W swoich kronikach pisał o pladze tych grających urządzeń. Gdy pracował w „Kurier

Katarynka to pudło grające, które gra za pomocą korbki, po nakręceniu wydaje piszczące dźwięki. Katarynkę napisał Bolesław Prus w latach 1880. Głównym bohaterem był pan Tomasz, elegancki i dostojny, za młodu biegał ulicą Miodową na rozprawy.
Przez 30 lat obserwował zachodzące w mieście zmiany,był emerytowanym prawnikiem, uwielbiał sztukę ale za bardzo się nią nie zajmował ponieważ szalał za kobietami. Czas mijał a pan Tomasz nie znalazł swojej miłości,w swoim mieszkaniu miał galerie sztuki. Pan Tomasz miał jeszcze jedną nie miłą cechę ponieważ nienawidził katarynek i kataryniarzy jak tylko pan Tomasz usłyszał katarynkę to na kilka godzin tracił humor. Nawet pan Tomasz płacił stróżowi aby nie wpuszczać katarynek do kamienicy. Pan Tomasz wiele godzin spędzał w swoim gabinecie od strony podwórka, gdzie zawsze miał otwarte okno,przez to widział po drugiej stronie podwórka małą 8 letnią dziewczynkę która niedawno się sprowadziła z mamą. Rodzina dziewczynki była raczej biedna żyli z szycia ,dziewczynka ta zaw

„KATARYNKA”- BOLESŁAW PRUS- NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE
Katarynka to nowela, która powstała w 1880 roku.

Czas akcji: II połowa XIX wieku,

Miejsce akcji:

dawny dom niewidomej dziewczynki,

Kamienica w Warszawie przy ulicy Senatorskiej: mieszkanie mecenasa- Pana Tomasza oraz mieszkanie dziewczynki i dwóch kobiet,

ulica Miodowa.

Główny wątek: Przemiana głównego bohatera, Pana Tomasza pod wpływem współczucia dla niewidomej dziewczynki.

Wątki poboczne: przeszłość głównego bohatera oraz historia niewidomej, ośmioletniej dziewczynki.

Postacie:

– Bohater pierwszoplanowy: mecenas Pan Tomasz- mężczyzna w średnim wieku, kawaler, miłośnik sztuki. Miał dobre serce, zainteresował się losem swojej sąsiadki, gdy zauważał, że jest niewidoma. Aby sprawić przyjemno�