W pustyni i w puszczy

Nagła zmiana akcji, adrenalina, przygoda – taka właśnie jest książka „W pustyni i w puszczy”. Porwanie, brak osób bliskich, a także choroba ośmioletniej Nel. Z tymi trudnościami musieli się zmierzyć bohaterowie powieści. Czy dali radę? Czy wszystko poszło po ich myśli? To się okaże!
Staś i Nel spacerowali po mieście, rozmawiając o aresztowaniu Fatmy, ciotecznej siostry Mahdiego. Przy wspólnym obiedzie Fatma zjawia się w ich domu i prosi o pomoc. Ze względu na Nel, której zrobiło się szkoda kobiety, pan Rawilson się zgodził. Po pewnym czasie ich rodzice wyjechali do pracy w odległe kraje. Staś i Nel mieli dołączyć do nich później, lecz panią Olivier, która miała się nimi zajmować, ugryzł skorpion, więc pojechali tylko z piastunką. W pociągu poznali kapitana Glena i doktora Claryego. Jeździli na wielbłądach, nocowali w namiocie, a na Boże Narodzenie Nel dostała psa, Sabę, a Staś sztucer. Ojcowie wyjechali dalej, na inspekcje, a po dwóch dniach przybywa Chamis z poleceniem zabrania dzieci do ojców. Gdy wsiedli na wielbłądy, a kierunek się nie zgadzał, Staś zrozumiał prawdę – zostali porwani. Po długim czasie ojcowie odkryli prawdę i rozpoczęli pościg. Nel, dowiadując się o porwaniu, za prośbą Stasia rzuca rękawiczki po drodze, lecz to zostaje odkryte. W końcu Saba odnalazł dzieci, a podczas burzy piaskowej Staś planował nieudaną próbę ucieczki. Staś, zbierając naboje, próbuje jeszcze raz uciec, lecz Saba zaczął szczekać, a każdy się obudził. Po długiej drodze w końcu nadszedł czas audiencji u Mahdiego. Odmówił przyjęcia nowej wiary, a Mahdi kazał odesłać ich do Smaina. Irys choruje, a dzieci mają dotrzeć do Faszody pod opieką Gebhra. Nel ma teraz nową opiekunkę o imieniu Mea. Wraz z nimi podróżuje również niewolnik Gebhra – Kali. Gdy weszli do puszczy drogę zatorował im lew. Staś żąda swojego sztucera, a po zabiciu lwa strzela także do Beduinów, Chamisa i Gebhra. Kali opowiada o swoim życiu. Staś dowiaduje się, że Kali jest synem władcy plemienia Wa-himów. Saba znika. Kali znajduje go, a w nagrodę dostaje od Stasia paciorki. Ich noc w puszczy była tragiczna. Do obozowiska prz

Do przeczytania „W pustyni i w puszczy” podeszłam jak do kolejnej lektury szkolnej, czyli „na dwoje babka wróżyła”. Albo będzie wciągająca, albo nie. Nie spodziewałam się wyjątkowej fascynacji książką napisaną ponad sto lat temu, przestarzałym, nie zawsze zrozumiałym językiem. Starsze koleżanki również nie zachęcały mnie do przeczytania tej powieści, uważały, że jest nieciekawa i nudna.
Jednak już po kilku pierwszych rozdziałach zaciekawiły mnie losy głównych bohaterów- dwójki dzieci podróżujących przez dziką, ale piękną Afrykę. Opisy tego fascynującego kontynentu zajmują znaczną część książki. Dla niektórych mogą się one wydawać nużące i zbyt rozbudowane. Jeśli ktoś lubi przyrodę, czytanie ich to prawdziwa przyjemność. Autor poprzez opisy umożliwia czytelnikowi poznanie afrykańskich obyczajów, kultury i wierzeń. Są one dla nas ciekawe, zaskakujące w wielu przypadkach, bardzo obce i dalekie od kultury europejskiej. Wątek wędrówki dzieci, która była długa, trudna, męcząca i momentami niebezpieczna, był bardzo wciągający. Czytając przygody Stasia i Nel wielokrotnie obawiałam się o ich życie i zdrowie, trzymałam kciuki za wyzdrowienie dziewczynki. Jeśli chodzi o samych bohaterów, w trakcie czytania wzbudzali we mnie mieszane uczucia, jednakże z przewagą sympatii. Staś to rezolutny, trochę zarozumiały czternastolatek. Jest inteligentny, interesuje się polityką, jest silny i wysportowany. W trakcie podróży daje się poznać jako odpowiedzialny i rozsądny młody człowiek. Dzięki jego determinacji i uporowi, dzieciom udaje

Spacerując po egipskim Port –Saidzie czternastoletni Polak – Staś Tarkowski opowiadał swojej ośmioletniej angielskiej przyjaciółce Nel Rawlison historię Fatmy – żony dozorcy Smaina, którą aresztowano po tym jak chciała w nocy uciekać z dziećmi do męża, oskarżonego o zdradę władz egipskich i przyłączenie się do proroka Mahdiego.
Kiedy dzieci wróciły na obiad rozpoczęły rozmowę ze swoimi ojcami – inżynierami, którzy pracowali przy budowie Kanału Sueskiego. Panowie Tarkowski i Rawlison wyjawili, iż otrzymali zaproszenie do Medinet-el-Fajum, aby skontrolować prowadzone tam prace nad siecią kanałów. Jednocześnie rozmowa zeszła na temat sytuacji politycznej w Sudanie, szczególnie w Chartumie obleganym przez zwolenników proroka Mahdiego. W tym samym momencie pojawiła się Fatma, niespodziewanie przerywając bohaterom posiłek. Kobieta prosiła inżynierów o wstawiennictwo w sprawie jej wyjazdu do Sudanu w zamian za usługi dwóch wielbłądników – Idrysa i Gebhra, przebywających w Medinecie. Równocześnie zapewniała o niewinności swego męża, niesłusznie posądzanego o rzekomą zdradę. Pomimo iż obaj inżynierowie nie wierzyli w ani jedno jej słowo, Rawlison obiecał wstawić się za nią w Kairze.
Następnego ranka panowie wyjechali, zapewniając wcześniej dzieci, że te dołączą do nich jak tylko zaczną się świąteczne ferie. Po kilku dniach Staś otrzymał od ojca depeszę, w której ten informował o niepowodzeniu w sprawie Fatmy z prośbą o przekazanie informacji dozorcy Chadigiemu.
Wkrótce nadeszły długo wyczekiwane ferie i dzieci mogły dołączyć do ojców. Zanim jednak wybrali się w podróż ich opiekunkę – panią Olivier spotkało nieszczęście – ukąsił ją skorpion i nie mogła im towarzyszyć. Nową nianią została czarnoskóra Dinah. Wkrótce Staś i Nel wyruszyli z Port-Saidu pociągiem do Kairu. W podróży zaznajomili się z dwoma angielskimi oficerami: doktorem Clary’em i pułkownikiem Glenem, którzy również zmierzali do stolicy na spotkanie z ambasadorem angielskim.
Gdy dzieci dotarły do Medinetu powitaniom i radości nie było końca. Poznały również nowego pracownika zatrudnionego przez ich ojców – Chamisa, który był synem dozorcy z Port-Saidu.
Ponieważ były święta Nel otrzymała od ojca prezent – dwuletniego psa rasy mastiff żółtej sierści. Został nazwany Saba co oznaczało „lew”. Sam zaś pies miał usposobienie baranka. Radość z upominku trwałaby nieskończenie, gdyby nie przybycie dwóch braci – Idrysa i Gebhra, których inżynierowie zatrudnili na czas wyprawy do pomocy przy wielbłądach. Nie zraziło ich to, że najemników przysłała Fatma i bardzo dziwnie przypatrywali się dzieciom, szczególnie Nel. Tylko Saba jakby coś wyczuł, bo zaczął szczekać. Nadszedł wieczór wigilijny. Z tej okazji Nel otrzymała od ojca dużą lalkę i słodycze, zaś Staś upragnionego angielskiego sztucera myśliwskiego i siodła do konnej jazdy.
Kolejne dni upływały bohaterom na zwiedzaniu okolic. W trakcie wyprawy Staś trenował myśliwskie oko strzelając do zwierzyny. Gdy nadszedł dzień wyjazdu ojców na inspekcję kanału sueskiego dzieci zostały pod opieką starej Dinah, gdyż okazało się, że pani Olivier nie dołączy do wyprawy ze względu na zdrowie.
Podczas inspekcji inżynierowie często odwiedzali dzieci w Medinecie, chyba że były to odleglejsze tereny, wtedy przysyłali Chamisa z listem, aby odbierał dzieci i przywoził do ojców.
Pewnego dni panowie musieli udać się do El-Fachem. Po trzech dniach do dzieci przybył Chamis z informacją, iż pojadą do ojców pociągiem. Na zaniepokojone słowa Stasia odpowiedział, iż zmieniono plany i inżynierowie czekają w innym mieście – Gharak. Na stacji czekali już Idrys, Gebhr i dwaj inni Beduini z wielbłądami. Jedno ze zwierząt było bardziej objuczone tak jakby wiozło zapasy na dalszą podróż. Mimo ogromnego zdziwienia nieobecnością ojców, Staś oddał sztucer Chamisowi po czym wsiedli na wielbłądy i wyruszyli w kierunku pustyni. Początkowo karawana jechała powoli, aby po chwili przyspieszyć aż do galopu. Staś krzyczał, aby zwolnili, gdyż Nel kręciło się w głowie jednak nikt nie reagował. Jechali już długo i zapadła noc. W oddali nie było widać ani ognisk, ani obozowiska ojców. Wtedy to Staś zrozumiał, że razem z Nel zostali porwani.
Tymczasem na stacji w El-Fached na dzieci czekali ich ojcowie. Kiedy nie wysiadły z pociągu i poszukiwania nic nie dały zdali sobie sprawę, że doszło do uprowadzenia. Wkrótce dotarły do nich informacje, że grupa osób na wielbłądach wśród których widziano Murzynkę i dwoje dzieci kierowała się na pustynię. Inżynierowi zrozumieli, iż Chamis, Idrys i Gebhr należąc do spisku, którym kieruje być może Mahdi, chcąc wymienić dzieci na Fatmę. Zorganizowano naprędce poszukiwania w wyniku których ojciec Stasia ruszył w kierunku porywaczy, natomiast pan Rawlison wzdłuż wybrzeża Nilu.
Tymczasem dzieci próbowały za wszelką cenę zostawiać jakieś ślady, aby ułatwić poszukiwania. Nel porzuciła swoje rękawiczki, które niestety odnalazł Gebhr. Uderzył dziewczynkę za karę, a gdy Staś rzucił się w jej obronie został wychłostany. Porywacze chcieli przekazać dzieci Mahdiemu, który był dla nich bogiem. Szczęśliwie do porwanych dołączył Saba, który odnalazł Nel i dzięki swej obecności łagodził ciężkie chwile.
Karawana wędrowała kilkanaście dni poprzez piaski pustyni. Żar lał się z nieba a upał stawał nie do zniesienia. Jednego dnia rozpętała się ogromna burza piaskowa wymuszając kilkugodzinny postój.
W trakcie wędrówki dotarły do nich wiadomości o upadku Chartumu i śmierci broniącego go generała Gordona. Staś wiedział, iż szanse na ich odnalezienie zmalały do zera.
Kiedy dotarli do kraju Mahdiego okazało się, że w Chartumie panuje głód i nędza a karawanę wielokrotnie napadano. Dzieci dzięki pomocy pewnego Greka trafiły przed oblicze proroka Mahdiego. Ten zapytał Stasia czy zechce być odtąd wyznawcą islamu. Chłopiec, który jako jedyny nie pokłonił się prorokowi, patrząc mu prosto w oczy z podniesioną głową powiedział, że jest chrześcijaninem. Pomimo grożącej mu śmierci nie mógł wyrzec się swojej wiary. Mahdi zaniemówił słysząc odpowiedź Tarkowskiego. Nie mógł i nie chciało jednak ukarać wiedząc, że zaszkodzi to jego wizerunkowi w dalekich krajach. Podjął decyzję o wysłaniu dzieci do Faszody do Smaina. Była to bardzo trudna droga, którą o ile Staś znosił w miarę dobrze o tyle Nel bardzo schudła i zbladła pomimo ciągłego słońca. Najbardziej załamała ją śmierć Dinah – ich czarnoskórej opiekunki, która nie wytrzymała trudów kolejnej podróży. W Faszodzie okazało się, że Smain udał się na połów niewolników dlatego też dzieci miały być odesłane do męża Fatmy. Nową towarzyszką Nel została młoda Murzynka – Mea.
Rozpoczęły się przygotowania do kolejnej podróży, po śladach Smaina, który podpalał dżunglę, aby wypłoszyć zwierzęta. Ponieważ wielbłądy nie miały sił dalej wędrować zamieniono je na konie. Wyprawa okazała się bardzo ciężka, pomimo że Gebhr szybko wpadł na trop męża Fatmy a całą swą złość wyładowywał na swoim niewolniku – czarnoskórym Kalim. Staś często wstawiał się za nim czym zyskał jego wielką miłość.
Kolejnego dnia podróży karawana znalazła się w pułapce bez wyjścia. Na ich drodze w wąskim wąwozie stanął lew. Gebhr postanowił rzucić Kalego i dzieci zwierzęciu na pożarcie, aby ratować życie swoje i ludzi. Staś przekonało, aby ten oddał mu broń a on zabije lwa. Chłopiec zastrzelił zwie

„W Pustyni i w Puszczy”- Henryk Sienkiewicz- streszczenie szczegółowe
I
Staś informuje Nel, że aresztowano Fatmę, czyli żonę Smaina. Nel mówi, że słyszała, iż Mahdi jest brzydki i niegrzeczny. Na to Staś stwierdza, że powiedzieć „niegrzeczny” o nim, to zdecydowanie za mało. Nel boi się, że Mahdi ją zje.
II
Panowie Tarkowscy i Rawlison oświadczają, że Nel i Staś pojadą z nimi do Medinet, gdyż zbliżały się święta Bożego Narodzenia i inżynierowie nie chcieli zostawiać swoich dzieci samych w Port-Saidzie. Pan Rawlison rozmawia ze Stasiem o tym, dlaczego rząd egipski zabrał wszystkie kraje leżące na południe od Nubii, a mianowicie Kordofan, Darfur i Sudan aż do Albert-Nianza i pozbawił mieszkańców tamtych krajów wolności. Inżynierowie rozmawiają z Fatmą. Ta prosi ich o pomoc. Chciała, by ci wyjednali jej pozwolenie na wyjazd do Smaina. Nel zaczęła prosić tatę, by ten pomógł żonie Smaina.
III
Inżynierowie wyjechali na noc do Kairu. Kilka dni później Staś otrzymał od ojca informacje, że z chwilą rozpoczęcia jego wakacji mają wyruszyć, oraz że nie mogli nic zrobić w sprawie Fatmy.
W dzień wyjazdu panią Olivier; nauczycielkę Nel, ukąsił skorpion. Inżynierowie postanowili, że dzieci pojadą do nich z Dinah, ale sekretarzem podróży będzie Staś.
IV
Dzieci dojechały do swoich ojców. Kiedy była noc, rozległo się głębokie, basowe szczekanie psa. Inżynierowie przyznali się, że pies miał być prezentem Nel na jutrzejszą Wigilię, ale skoro już go odkryli, to podaruje go już dziś. Pies nazywał się Saba (lew) i należał do rasy mastyfów, czyli największych psów na świecie.
V
W Wigilię choinkę zastępowała tuja. Nel jako prezent otrzymała mnóstwo łakoci i lalkę, a Staś upragniony sztucer angielski oraz ładunki, przybory myśliwskie i siodło do jazdy konnej. Poza tym Wigilia upłynęła dzieciom na nabożeństwach, rozpatrywaniu darów i tresurze Saby. Czekano na przyjazd pani Olivier, jednak ten nie doszedł do skutku. Ojcowie musieli jednak podróżować w interesach, zostawili więc dzieci pod opieką Dinah. W razie potrzeby mieli przysłać po Nel i Stasia Chamisa.
Trzy dni później zjawia się Chamis i zabiera ich do El- Gharak. Staś odkrywa, że on i Nel zostali porwani.
VI
Inżynierowie oczekiwali na dzieci na dzieci na peronie. Te jednak nie wysiadły. Domyślili się, że dzieci zostały porwane, więc wysłali depesze.
VII
Staś kazał zrzucić na ziemię rękawiczkę, kiedy pędzili przez pustynie. W ten sposób pomoc miałaby ich szybciej odnaleźć. Kiedy muzułmanie dowiedzieli się o tym, zaczęli bić Nel, ale Staś stanął w jej obronie. Staś powiedział Idrysowi i Gebhrowi, że jeśli ich uwolnią, to ich ojcowie zapłacą im dużo pieniędzy. Idrys i Gebhr pod wpływem próśb chłopca, postanowili zrobić dla Nel gniazdko na garbie wielbłąda.
VIII
Do miejsca odpoczynku przybiegł Saba. Beduini chcieli go zabić, ale w końcu stwierdzili, że jeśli wygrzebią go hieny, to pogoń będzie wiedziała gdzie jechali.
Rozpętuje się burza z błyskawicami i pada deszcz.
IX
Staś przebudził się w nocy i zobaczył nad Chamisem pudło ze sztucerem i nabojami. Najpierw pomyślał, że zabije Arabów i uwolni siebie i Nel. Ale po pewnym czasie stwierdził, że lepiej będzie, jeżeli zabije tylko wielbłądy. Wziął sztucer i naboje i już wychodził z jaskini, gdy nadbiegł Saba, budząc Arabów, którzy ujrzeli Stasia z bronią.
X
Arabowie uznali, że to Bóg zesłał psa, dlatego postanowili, że od teraz zawsze będzie miał co jeść i pić. Zaczęli też myśleć co zrobić ze Stasiem. Gebhr zaproponował odcięcie mu prawej pięści. W końcu jednak uznali, że otrzyma 10 uderzeń korbaczem i że będzie związywany na noc.
XI
Dwa dni minęły w drodze bez wytchnienia. Staś odkrył, że porwanie było dokładnie przygotowane, ponieważ Arabowie co jakiś czas znajdowali w skałach pożywienie.
Staś powiedział Nel, że ta zachowała się bardzo dojrzale, gdy rzuciła się w jego obronie, gdy był biczowany.
XII
Stasiowi i Nel podczas drogi przez pustynię zdawało się, że widzą Medinet. Była to jednak fatamorgana.
Zjawia się Beduin w wielbłądzicą, która należała do zabitego młodego strażnika. Był to dowód na to, że pogoń ruszyła za porywaczami.
XIII
Poruszano się już tylko nocą, w dzień kryjąc się w wąwozach.
Staś uczył Idrysa strzelać. Kiedy byli na ostatnim etapie, czyli nauce mierzenia, Staś postanowił zabić Idrysa. Nie udało mu się to jednak, ponieważ nie chciał strzelać człowiekowi w plecy. Nadeszły wieści o zwycięstwie Mahdiego nad angielskim generałem Gordonem i zdobyciu Chartumu.
XIV
Jadąc przez pustynię Arabowie rozmawiali między sobą. Idrysowi i Gebhrowi zależało na pieniądzach, a pogoni na błogosławieństwie proroka.
XV
Nel płacze, gdyż wie już, że nikt ich nie obroni.
W Chartumie nikt nie podziwia łupu Arabów (Stasia i Nel), nikt nie wiem, kim jest Smain.
XVI
Staś i Nel przechodzą przez zrujnowane miasto. Nie mają co jeść.
Idrys czuje się upokorzony brakiem nagrody za porwanie.
XVII
Porwane dzieci dotarły do Mahdiego. Tam obserwowały jak prorok na spotkaniu z wiernymi prowadził modlitwę. Staś spotyka pewnego Greka, który mówi mu co ma zrobić, gdy zobaczy się z Mahdim. Dzieci mają pozornie przyjąć nauki proroka, w innym wypadku mogą zostać zabici.
XVIII
Dzieci zostały wprowadzone do izby Mahdiego. Mahdi zapytał go czy chce przyjąć jego wiarę. Staś jednak powiedział, że jeśli miałby to zrobić, to zrobiłby to tylko ze strachu, a prorok przecież nie chce, aby jego wiarę wyznawali tchórze. Mahdi stwierdził również, że dzieci powinny trafić do Smaina, a Beduinów należy wynagrodzić.
XIX
Idrys, który poprzedniego dnia źle się czuł, rano był już nieprzytomny. Gebhr nie chciał dawać jedzenia dzieciom. Staś w pewnym momencie musiał iść żebrać. Próbował też pracować. Od ubogiego misjonarza Staś dostał chininę, potrzebą w przypadku febry. Grek zjawia się i kłamie, że dzieciom nie może stać się żadna krzywda. W nadziei, że po drodze umrą, prorok wysyła ich do Faszody.
XX
Hatim postanowił dopilnować, aby Gebhr nie stosował przemocy fizycznej wobec dzieci. Gebhr wyładowuje złość na Kalim, murzyńskim niewolniku. Umiera Dinah. Nel otrzymuje niewolnicę, Meę. Wyprawa rusza dalej.
XXI
Podczas podróży muzułmanie zauważyli lwa. Pomyśleli, że dobrym pomysłem byłoby wypuszczenie Kalego na pożarcie, a kiedy on będzie zajęty jedzeniem oni uciekną. Staś zaproponował, że to on zabije lwa. Chcieli stawić mu opór, ale w obliczu niebezpieczeństwa zgodzili się na to. Staś zabił lwa, a potem odwrócił się w stronę muzuł

Staś Tarkowski i Nel Rawlison, to główni bohaterowie książki Henryka Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy”. Spotykamy ich w Port-Saidzie. Ich ojcowie byli inżynierami zatrudnionymi przy budowie kanału Sueskiego. Dzieci wychowywały się wspólnie. Czternastoletni Staś był chłopcem wyjątkowo bystrym. Pilnie uczył się języków, ale też interesowała go geografia. Był fizycznie sprawny, doskonale strzelał z broni palnej. Jednym ze służących był Chamis, z którym chłopiec spędzał dużo czasu. Wkrótce miało się okazać, że był to też jego największy wróg. To on sfałszował telegram, w którym ojcowie zapraszają dzieci do siebie. Staś nieufnie podszedł do przyspieszonej wizyty u ojców, ale nie miał powodu, by zupełnie nie ufać Chamisowi. Ten jednak zdradził dla swoich interesów i „świętej wojny”. I tak dzieci zostały porwane. Staś szybko zorientował się, że musi działać i zostawić ślady, bo ojcowie będą ich szukać, ale wszystkie wysiłki chłopca poszły na marne. Porywaczami okazali się Beduini Gebhr (szczególnie okrutny) i Idrys (jego nieco łagodniejszy brat) oraz Chamis. Całą załogę tworzyli też inni poganiacze wielbłądów, ale ich znaczenie było mniejsze.
Droga przez pustynię była gehenną, szczególnie dla delikatnej, ośmioletniej Nel. Staś robił, co mógł, by zabezpieczyć dziewczynkę przed żarem, pragnieniem i porywczym zachowaniem Gebhra. Wiele razy „obrywał”, najbardziej wówczas, gdy próbował ucieczki. Podróż przez Saharę trwała długo i była bardzo wyczerpująca, szczególnie w czasie burzy piaskowej. Kresem tej wędrówki miało być dotarcie przed oblicze proroka Mahdiego w Chartumie. Tam również powinien być Smain – handlarz niewolnikami, którego dzieci zostały porwane, by wymienić je na Fatmę, żonę Smaina, uwiezioną przez Anglików. Niestety, Smaina w Chartumie nie było. Za to Staś został postawiony przed prorokiem, który oczekiwał, że chłopiec przyjmie jego wiarę. Za odmowę groziła śmierć i Stasiowi, i Nel. Odważny Polak i dobry chrześcijanin nie zawahał się odmówić prorokowi. Mahdiego zaskoczyła postawa chłopca, której się nie spodziewał. Postanowił odesłać dzieci w głąb Afryki i oddać je Smainowi. Nikt jednak nie wiedział, gdzie ten okrutny człowiek się znajduje.
Zaczęła się nowa podróż, jeszcze straszniejsza, bo przez malaryczne tereny, do Faszody. Dodatkowo Idrys zachorował i został w Chartumie. Gwałtowny Gebhr mógł teraz robić co chciał. Chamis liczył, że Mahdi nagrodzi go za porwanie dzieci i trudy podróży, ale zamiast tego został wysłany w nową, niebezpieczną drogę. W grupie eskortującej Stasia i Nel było dwoje młodych Afrykańczyków – niewolników – Kali i Mea.
W drodze do Faszody miał miejsce wypadek, który zupełnie zmienił bieg akcji powieści. Na drodze karawany stanął lew. Beduini wpadli w popłoch i nie wiedzieli, co w tej sytuacji począć. Chamis, który znał Stasia i wiedział, jak chłopiec strzela, przekonał Gebhra, by dać chłopcu strzelb

Plan wydarzeń lektury pt.: „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza
1. Zamieszkanie głównych bohaterów (Stasia i Nel) w Port-Saidzie nad Morzem Śródziemnym (Egipt).
2. Podróż z ojcem Stasia (Władysławem Tarkowskim) i ojcem Nel (Panem Rawlisonem) do Medinet.
3. Prezent na Boże Narodzenie od Pana Tarkowskiego dla Nel – pies o imieniu Saba.
4. Wyruszenie pociągiem do Gharak (30 km od Medinet).
5. Porwanie – podróż na wielbłądach w kierunku wzgórz Wadi-Rajan, w kierunku Nubii.
6. Wędrówka wzdłuż lewego brzegu Nilu i przez pustynię Gezire.
7. Przybycie do Chartumu w widłach Białego i Niebieskiego Nilu – Sudan.
8. Przeprawa do Omdurmanu.
9. Droga w górę Białego Nilu.
10. Trzydniowy odpoczynek w Faszodzie.
11. Podróż przez stepy i wąwozy (zabicie lwa i Beduinów przez Stasia).
12. P

Zarys fabułyStaś i Nel mają wielkie szczęście, ale i wielkiego pecha. Bohaterowie powieści „W pustyni i w puszczy” mieszkają w Afryce końca XIX wieku. To wspaniałe miejsce na egzotyczne przygody, chociaż chyba nie takie, jakich doświadczyli. Czternastoletni chłopiec i dziewięcioletnia dziewczynka zostają bowiem porwani przez Beduinów. Porywacze chcą ich dostarczyć do Mahdiego, przywódcy sudańskiego powstania przeciwko Egipcjanom i Anglikom. W ten sposób rozpoczyna się pełna zaskakujących wydarzeń i niebezpieczeństw podróż dzieci przez Czarny Ląd. Podróż kończy się szczęśliwie – Stań i Nel uciekają porywaczom, udaje im się także wrócić do ojców.
Problematyka1) Powieść ma kilka wątków. Pierwszy to oczywiście porwanie dzieci oraz ich zmagania z przeciwnościami losu. Ten wątek chwyta za serce, ponieważ młodzi bohaterowie od razu zjednują sobie sympatię czytelników. Nel jest dobroduszna i dziecinna, a Staś – dojrzały i opiekuńczy. Natomiast sudańscy powstańcy to zaprzeczenie cech dzieci – są surowi i groźni, nie wahają się używać przemocy aby osiągnąć cel.2) Drugim wątkiem jest sama podróż po Afryce. Autor powieści, Henryk Sienkiewicz, był pasjonatem podróży i zapalonym myśliwym. Łatwo było mu pokazywać na kartach utworu piękno przyrody Czarnego Lądu i prowadzić czytelników przez zakamarki afrykańskich pustyń, dżungli i sawanny.3) Kolejnym wątkiem są odwołania do historii Afryki. Rzeczywiście miało miejsce powstanie Mahdiego, faktycznie Anglicy okupowali Afrykę, a białym ludziom wydawało się, że sko

Ostatnią przeczytaną przeze mnie lekturą jest powieść „W pustyni i w puszczy”. Jest to książka pełna niesamowitych i niebezpiecznych przygód dwójki dzieci, ich bliskich oraz ludzi, których spotykają na swojej drodze. Są to bardzo barwne postacie, godne bliższej uwagi i poznania. Chciałabym pokrótce scharakteryzować tych bohaterów.
Staś Tarkowski urodził się w Port Saidzie w Egipcie. Poznajemy go w wieku 14 lat. Jego ojcem był Władysław Tarkowski. Jego matka zmarła po jego narodzinach. Chłopiec wyróżniał się swoją siłą i sprawnością fizyczną. Był wyższy i silniejszy od swoich rówieśników. Staś był wysportowanym, szczupłym i wysokim chłopcem o niebieskich oczach. Jego cera była opalona, a włosy jasnego koloru. Chłopiec początkowo był zarozumiały. Chwalił się swoimi umiejętnościami. Miał w sobie dużo energii i optymizmu. Zachowanie Stasia zmieniło się, gdy został porwany. Stał się opiekuńczy i troskliwy. Dbał o Nel bardziej niż o siebie. Był odważny, gdy wyparł się wiary Mahdiego. Staś stał się również bardziej pomysłowy, zaradny i inteligentny. Udało mu się uwolnić słonia z wąwozu oraz uratować siebie i Nel z rąk porywaczy. Łatwo uczył się nowych rzeczy. Był jednym z najlepszych pływaków w Port Saidzie. Umiał dobrze strzelać z broni. Znał dużo języków. Jeździł konno.
Nel Rawlison jest obok Stasia główną bohaterką lektury. Urodziła się w Anglii. Poznajemy ją w wieku 8 lat. Jej ojcem był Pan Rawlison. Jej matka zmarła na gruźlicę, gdy dziewczynka miała trzy lata. Opiekunką Nel była Dinah. Nel była dziewczyną o pięknym wyglądzie, który wzbudzał zachwyt. Jej urodę określano jako anielską. Miała zielone oczy i bujne, jasne loki. Była dosyć szczupła. Nel początkowo była dziecinna i lekkomyślna. Była wesoła i nieśmiała. Miała bardzo wrażliwe i dobre serce. Podczas porwania stopniowo się zmieniała. Stała się bardziej odpowiedzialna i odważna. Mimo tego nadal była krucha i delikatna. Dziewczynka obdarzyła Stasia ogromnym zaufaniem. Nie lubiła, gdy krzywdzono innych. Kiedy Fatma błagała o wyjazd do Smaina, Nel prosiła ojca o łaskawość dla tej kobiety. Stała w obronie Stasia i Kinga.
Władysław Tarkowski był ojcem Stasia. Był wdowcem, jego żona zmarła przy narodzinach jego syna. Pracował jako starszy inżynier kompanii Kanału Sueskiego. Był Polakiem. Żył w bliskiej przyjaźni z Panem Rawlisonem. Był wielkim patriotą i chrześ

„W Pustyni i w Puszczy”- Henryk Sienkiewicz – Czas i miejsce akcji
1. Czas akcji
Akcja powieści rozgrywa się w II połowie XIX wieku. Uważam tak, gdyż to właśnie w XIX wieku różne europejskie państwa rywalizowały o wpływy w Afryce i zakładały kolonie. Z historii wiemy, że w 1882 roku wojska angielskie wkroczyły do Egiptu pod pretekstem ochrony Kanału Sueskiego. Wiemy też, że w roku 1883 wojska Mohammeda Ahmeda, który przyjął imię Mahdiego zwyciężyły nad brytyjsko-egipskimi wojskami. Pamiętamy też, że z Mahdim, który był postacią historyczną, spotkały się w powieści dzieci. Porwanie Stasia i Nel miały bezpośredni związek z bardzo burzliwymi wydarzeniami w Egipcie. Przygody Stasia i Nel rozpoczynają się od tego, że Staś zabił Beduinów i lwa. Trwają kilka miesięcy. W tym czasie dzieci przemierzają pustynię i puszczę. Kończą się natomias

Stanisław Tarkowski – miał lat 14, urodził się i zamieszkiwał w Port-Saidzie, jak na swój wiek był bardzo silnym i wysokim chłopcem, posiadał włosy koloru jasnego oraz błękitne oczy. Był chrześcijaninem.
Był bystry, rozważny, mądry, jak i dociekliwy. Wykazał się wielką odwagą ratując podczas porwania Nel, podczas podróży uratował z niewoli Meę i Kaliego. Niekiedy nawet sam musiał zrezygnować z posiłku, aby jego przyjaciółka- Nel mogła coś zjeść czy wypić, (czasem nawet żebrać o jedzenie), bardzo interesował się geografią, historią oraz znał wiele języków (polski, francuski, angielski oraz języki różnych plemion afrykańskich). Jego tata był z rodu Polakiem natomiast mama-Francuzką. Krótko po urodzeniu Stasia jego mama umarła.
Z mojej opinii był on bardzo dobrym kolegą, warto brać przykład z takich osób jak Staś
Nel Rawlison – ośmioletnia dziewczynka, miała jasne włosy i zielone oczy. Mieszka w Port-Saidzie, ale jest angielką, niestety nie ma mamy
Nelly była bardzo delikatna i krucha, do chwili porwania była wychowywana w dobrobycie, dopiero w trakcie porwania poznała ludzką nienawiść i zło. Czasami przez to mówił

Geneza powieści „w Pustyni i w Puszczy”: Książka „W Pustyni i w Puszczy” powstała w styczniu 1891 roku. Głównymi bohaterami tej powieści są: Nel Rawlison i Stanisław Tarkowski. Pierwszą książkę wydano w 1912 roku.

„W Pustyni i w Puszczy” było ostatnim dziełem Henryka. Naprawdę Nel pierwowzorem była dziesięcioletnia dziewczynka – Wandzia Ulanowska.

Autora tej książki nat

,,W Pustyni i w Puszczy” – Henryk Sienkiewicz- opracowanie
Bohaterowie:
Stanisław Tarkowski- Jest synem polskiego inżyniera. Jest bardzo inteligentny, odważny i szlachetny. Umie obsługiwać sztucer. Zna kilka języków obcych. Jest genialnym strategiem. Dla Nel był w stanie poświęcić swoje życie.
Nel Rawlison- Jest córką i oczkiem w głowie inżyniera Rawlison. Potrafiła oczarować swoim wyglądem wiele wiosek Murzyńskich. Zawsze podziwiała Stasia, który w jej opinii był bardzo mądry i jak sama twierdziła mógł wszystko. W pewnym momencie jednak bała się go.
Kali- syn króla z plemienia Wa-himów. Staś uwolnił go i Meę, kiedy zabił Arabów. Bardzo podziwiał i na każdym kroku chwalił swojego pana, czyli Stasia.
Mea- niewolniczka, uwolniona przez Stasia.
oraz: Pana Trakowski, Pan Rawlison, Geograf Linde, Samil, Mahdi, Gerek, Idrys, Gephr, Chamis, pies Saba, słoń King,

Najważniejsze informacje
Autor- Henryk Sienkiewicz
Czas akcji- XIX w.
Miejsce Akcj

,,W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza – najważniejsze informacje1. Autor książki: Henryk Sienkiewicz.2.Czas i miejsce akcji: XIX w., Afryka.3.Gatunek powieści: powieść podróżniczo- przygodowa.4.Bohaterowie:• Stanisław Tarkowski – był synem polskiego inżyniera. Odznaczał się odwagą i szlachetnością. Był bardzo oddany Nel.
• Nelly (Nel) Rawlison – córka inżyniera Rawlisona. Była jego oczkiem w głowie. Staś był w stanie poświęcić dla niej swoje życie.
•Kali – syn władcy rządzącego plemieniem Wa- hima. Niezmiernie ufał swemu panu (był nim Staś).Pozostali bohaterowie:
– Mea (murzyńska służąca), – Władysław Tarkowski (ojciec Stasia),- pan