Mazurek Dąbrowskiego

AutorAutorem słów „Mazurka Dąbrowskiego”, który wcześniej był nazywany „Pieśnią Legionów Polskich we Włoszech”, jest Józef Wybicki – właściwie Józef Rufin Wybicki herbu Rogala. Urodził się 29 września 1747 roku, a zmarł 10 marca 1822 roku. Był prawnikiem z wykształcenia, posłem na sejm, współpracownikiem i przyjacielem generała Jana Henryka Dąbrowskiego i pisarzem. Był autorem wspomnień, pism politycznych i utworów literackich.Autor melodii jest nieznany.Geneza utworuPieśń powstała w mieście Reggio Emilia w lipcu 1797 roku (specjaliści spierają się co do konkretnej daty). W tym właśnie roku w północnych Włoszech utworzono Legiony Polskie pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Swój udział w rozmowach z Francuzami i w sfinalizowaniu umowy miał też Józef Wybicki. Gdy przybył on do włoskiego miasteczka, zachwycił się patriotyczną atmosferą, widokiem polskich żołnierzy i słyszanym na każdym kroku językiem polskim. To go zainspirowało do napisania pieśni znanej dziś jako „Mazurek Dąbrowskiego”, hymnu Polski.Gatunek literackiHymn jest uroczystą, patetyczną pieśnią, która wywodzi się ze starożytności. Jest to utwór pochwalny, sławiący np. bohaterów, wielkie idee, wartości. Do jego cech należą: regularna budowa, stała długość wersów, układ stroficzny, refren, rytm, rymy.Hymn narodowy to pieśń narodowa, pieśń wspólnoty, symbol narodowy.Analiza i interpretacja utworuOsobą mówiącą w wierszu jest człowiek, który wypowiada się w imieniu grupy, zbiorowości, który jest częścią tej społeczności. Świadczą o tym zaimki „my” i „nam” oraz czasowniki w 1. osobie liczby mnogiej – „żyjemy”, „odbierzemy”, „przejdziem”. Tę zbiorowość można rozumieć dwojako – dawniej byli to legioniści z oddziałów tworzonych przez Dąbrowskiego, a dziś są to wszyscy Polacy śpiewający swój hymn narodowy.Odbiorca utworu wskazany został w refrenie. Jest to generał Dąbrowski, twórca Legionów Polskich we Włoszech. Jednocześnie odbiorcami są słuchacze utworu będący też częścią społeczności.Nie ma tu wielu środków poetyckich, bo utwór przeznaczony był dla prostych żołnierzy i jego język miał być zrozumiały i niewyszukany. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka z nich:- personifikacja (uosobienie) – „Jeszcze Polska nie zginęła”;
– metafora (przenośnia) – „Co nam obca przemoc wzięła, / Szablą odbierzemy”;
– apostrofa i powtórzenie – „Marsz, marsz, Dąbrowski”;
– epitet – „obca moc”, „ziemi włoskiej”, „szwedzkim zaborze”;
– przerzutnia i porównanie – „Jak Czarniecki do Poznania / Po szwedzkim zaborze, / Dla ojczyzny ratowania / Wrócim się przez morze”.Pierwsza zwrotka hymnu odwołuje się do wydarzeń historycznych, które wpływają na sytuację P

„Mazurek Dąbrowskiego”
Mazurek Dąbrowskiego jest to hymn Polski, który powstał w 1797 roku podczas trzeciego rozbioru Polski. Polska znalazła się wtedy pod zaborami Prus, Austrii i Rosji. Słowa pieśni napisał nie kto inny jak Józef Wybicki, polski pisarz i polityk. Twórcy melodii niestety nie znamy, ale są co do tego pewne przypuszczenia. Józef Wybicki był szczerym przyjacielem Jana Henryka Dąbrowskiego, polskiego, szanowanego generała. Dwaj mężczyźni poznali się w sądzie wojskowym ponieważ Jan został posądzony o zdradę. Z pomocą przyszedł prawnik Józef Wybicki. Tylko dzięki niemu przyszły generał został uwolniony z zarzutów. Gdyby nie wyciągnięcie pomocnej dłoni Wybickiego nie wiadomo jak wyglądałaby historia naszej ojczyzny. No bo kto miałby lepiej dowodzić Legionami Polskimi jak nie Jan Henryk Dąbrowski? Powstała wtedy przyjaźń na całe życie. Dzięki ich wspólnemu staraniu się o nasz kraj, utworzyły się Legiony Polskie.
Polski hymn powstał we Włoszech. Jego zadaniem było zagrzewanie do walki Polaków, którym nawet przez myśl nie przeszło, aby się poddać. Ojczyzna była dla nich najważniejsza i dlatego powtarzali nieustannie „Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy”. Tych słów nie mogło zabraknąć w pieśni, która nie całe dwieście lat później oficjalnie została ogłoszona hymnem państwowym. Mazurek Dąbrowskiego zagrzewał żołnierzy do walki. Dzięki niemu w sercu każdego Polaka świecił płomyczek nadziei. Gdyby nie ten płomyczek, kto wie czy Polska w ogóle by jeszcze istniała. Hymn polski w czasach gdy naszej umiłowanej ojczyzny zabrakło na mapach miał, aż sześć z

Reggio, a dokładniej Reggio nell’Emilia to urokliwe, niezbyt wielkie włoskie miasto, do którego dojeżdża się prostą trasą z Mediolanu. Stolica parmezanu i miasto, które dla nas Polaków ma jeszcze to dodatkowe znaczenie, że jest miejscem powstania naszego hymnu narodowego.
Mazurek Dąbrowskiego, bo taką nazwę nosi utwór, którego oryginalny tytuł brzmi „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”. Powstał w 1797 roku, a naszym hymnem stał się 26 lutego 1927 r.
Autorem słów jest polski szlachcic , poseł na sejm i szambelan ostatniego króla polski Stanisława Augusta Poniatowskiego Józef Rufin Wybicki. Co do melodii przez długi czas przypisywano je Ogińskiemu, jednak ostatecznie nie potwierdziło się to i dziś autorstwo melodii stoi nadal pod znakiem zapytania.
Kiedy w małej włoskiej miejscowości pojawiły się pierwsze oddziały Legionów Polskich, formowane przez generała Dąbrowskiego, Wybicki miał pod wpływem wzruszenia wypowiedzieć słowa, które rozpoczynają hymn – Jeszcze Polska nie umarła… Warto zwrócić uwagę, że dzisiejsze słowa hymnu różnią się nieco od ich oryginału, zmienione są również kolejności niektórych zwrotek. Rękopis utworu można dziś podziwiać w Będominie w Muzeum hymnu narodowego utworzony w dworku Wybickiego.
Hymn w swej treści nawiązuje do rozmaitych wydarzeń z polskiej historii i do wielkich jej postaci, jak r

Mazurek Dąbrowskiego, zwany także Pieśnią Legionów Polskich we Włoszech, został napisany w 1797 roku przez Józefa Wybickiego, który był polskim pisarzem i politykiem, a także szambelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Autor napisał słowa tej pieśni podczas wizyty w obozie legionów we Włoszech. W 1927 roku pieśń ta została oficjalnym hymnem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej śpiewanym na tak zwaną „melodię ludową” – autor muzyki nie jest znany. Znamy kilka wersji tej pięknej pieśni. Ja dzisiaj chciałabym się skupić na tekście według pisowni rękopisu Józefa Wybickiego. Poniżej zamieszczam przedruk, aby państwo mieli okazję się z nim zapoznać.
Jeszcze Polska nie umarła,
kiedy my żyjemy.
Co nam obca moc wydarła,
szablą odbijemy.
Marsz, marsz, Dąbrowski
do Polski z ziemi włoski
za Twoim przewodem
złączem się z narodem.
Jak Czarnecki do Poznania
wracał się przez morze
dla ojczyzny ratowania
po szwedzkim rozbiorze.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
Przejdziem Wisłę przejdziem Wartę
będziem Polakami
dał nam przykład Bonaparte
jak zwyciężać mamy.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
Niemiec, Moskal nie osiędzie,
gdy jąwszy pałasza,
hasłem wszystkich zgoda będzie
i ojczyzna nasza.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
Już tam ojciec do swej Basi
mówi zapłakany:
„słuchaj jeno, pono nasi
biją w tarabany”.
Marsz, marsz, Dąbrowski…
Na to wszystkich jedne głosy:
„Dosyć tej niewoli
mamy Racławickie Kosy,
Kościuszkę, Bóg pozwoli”.
Jak państwo na pewno zauważyli, wersja ta różni się nieco od aktualnej treści hymnu. Chciałabym teraz przybliżyć kontekst historyczny oraz kulturowy każdej ze zwrotek oraz refrenu.
Zacznijmy od pierwszej. Nawiązuje ona do ostatniego rozbioru Polski, a także dwóch wcześniejszych. W 1795 roku monarchowie Rosji, Prus i Austrii (a właściwie imperium Habsburgów) wspólnie podpisali traktat, w którym przeprowadzili trzeci, czyli ostatni i pełny, rozbiór Rzeczypospolitej. Jedynie Imperium Osmańskie nigdy nie uznało zniknięcia Polski z mapy. Przez cały czas trwania zaborów trzymali puste miejsce dla polskiego ambasadora. Wydawałoby się, że na arenie międzynarodowej jesteśmy straceni, jednak nasz duch przetrwał! My jako naród przetrwaliśmy. Odzyskaliśmy niepodległość po 123 latach!
Druga zwrotka opowiada o Stefanie Czarneckim. Był on polskim dowódcą wojskowym żyjącym w XVII wieku. Jako jeden z uczestników wojny partyzanckiej przeciw wojskom Karola X Gustawa w czasie potopu szwedzkiego odznaczył się niesamowitym męstwem. W hymnie „jego” zwrotka opowiada o wydarzeniu z 14 grudnia 1658 roku, kiedy to kawaleria polska pod wodzą Czarneckiego przeprawiła się przez cieśninę morską w Danii. Duńczycy próbowali przejąć kontrolę nad Skandynawią, jednak to Szwedom udało się podbić stolice Duńczyków. Na ich ratunek wyruszył nasz polski dowódca, któremu udało się odeprzeć atak i osłabić Szwedów. Jednak zaraz potem musiał wracać do Polski – przez morze, ponieważ nasz kraj został ponownie zaatakowany. Tym razem przez Rosję. Bardziej szczegółowo opisał to w swoich pamiętnikach uczestnik wyprawy Jan Chryzostom Pasek. Czarnecki został uwzględniony w hymnie, ponieważ podobnie jak on wtedy, legiony miały wrócić do Polski walczyć o jej wolność i niepodległość.
W trzeciej zwrotce występuje Napoleon Bonaparte – cesarz Francuzów. Dlaczego zagraniczny władca występuje w naszej najważniejszej pieśni? Przypomnijmy sobie w jakich czasach i w jakich okolicznościach Józef Wybicki napisał słowa. Legiony zostały utworzone z inicjatywy Jana Henryka Dąbrowskiego przez francuzów w północnej części Włoszech i walczyły u boku Napoleona. Bonaparte był dla Polaków ogromnym wzorem. Był też wielką nadzieją. Nadzieją na utworzenie Państwa Polskiego. Wers „przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, będziem Polakami” jest w czasie przyszłym – ludzie mają nadzieję, że tak się stanie. Chcieliby, żeby odbyło się to za sprawą Francuza i z udziałem jego wojsk. Można powiedzieć, że zwrotka ta jest „wyznaniem wiary” Wybickiego wobec odzyskania niepodległości.
Kolejnej zwrotki – czwartej – nie znajdziemy w obowiązującej dzisiaj wersji hymnu. Można by rzec, że zwrotka ta jest „niepoprawna politycznie” – w końcu poniekąd obraża naszych sąsiadów. Mówi nam ona o naszych zaborcach – Rosji i Niemcach, których dzięki zgodzie, współpracy i solidarności będzie można pokonać. Pałasz to broń biała, podobno nieco do szabli. W tej zwrotce autor stara się również dać do zrozumienia swoim rodakom, że jeżeli nie będziemy działać zgodnie, to nic nie osiągniemy, a nawet jeśli, to tylko powtórzymy scenariusz I Rzeczypospolitej – pełnej wewnętrznych konfliktów, które były jednym z powodów jej upadku.
Piąta zwrotka jest najbardziej tajemnicza, nie odnosi się do żadnego konkretnego, doniosłego i ważnego wydarzenia w historii Polski. To tu musimy się zastanawiać „co autor miał na myśli”. Kim jest tajemnicza Basia? Kim jest jej ojciec? Historycy nie są pewni. Jedną z najczęściej powtarzanych wersji jest ta,

Kiedy słyszycie tytuł „Mazurek Dąbrowskiego” to założę się, że pierwsze o czy pomyśleliście to hymn. A jest to też lektura która obowiązuje obecnie na egzaminie ósmoklasisty. Czas dowiedzieć się kilka faktów i omówić ten oto tekst.

„Mazurek Dąbrowskiego” został napisany przez polityka i pisarza Józefa Wybickiego (1747-1822), autor melodii jest niestety nieznany.

Teraz czas na najważniejsze informacje o lekturze „Mazurek Dąbrowskiego”:
– Słowa zostały napisane przez Józefa Wybickiego w 1798 roku, podczas jego obecności w obozie legionów,
– Autor melodii „Mazurka” nie jest niestety znany,
– Początkowa nazwa naszego hymnu to „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech”,
– Melodia hymnu oparta jest na motywach ludowych,
– Utwór został stworzony tak, żeby każdy Polak, bez względu na wszystko, umiał go śpie

Plan wydarzeń do Mazurka Dąbrowskiego Józefa Wybickiego uwzględniający ostatnią, historyczną zwrotkę Pieśni Legionów Polskich we Włoszech.

1. Przypomnienie Polakom o ich wpływie na wolność i kondycję ojczyzny.
2. Wezwanie do walki zbrojnej przeciwko najeźdźcom o odzyskanie odebranej wolności.
3. Refren z zachętą do powrotu wojsk polskich z Włoch do ojczyzny przywołujący postać generała Henryka Dąbrowskiego.
4. Zachęta do pokonania rzek Wisły i Warty w ramach należnego ojczyźnie poświęcenia .
5. Przypomnienie o zwycięstwach cesarza Napoleona Bonaparte jako wzoru do naśladowania przez uciśnionych Polaków.
6. Refren z zachętą do powrotu wojsk polskich z Włoch do ojczyzny przywołujący postać generała Henryka Dąbrowskiego.
7. Przywołanie roli boh

„Mazurek Dąbrowskiego” (początkowo „Pieśń legionów polskich we Włoszech) został napisany w 1797 roku we Włoszech (Reggio) przez Józefa Wybickiego. Niewątpliwie inspiracją autora był patriotyczny nastrój panujący wśród żołnierzy legionów polskich powstałych pod dowództwem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Problematyka utworu wiąże się więc z nadzieją i obiecywanym sobie heroizmem w walkach z Niemcami, Moskalami („Niemiec, Moskal nie osiądzie”).
Utwór nawiązuje do historii Rzeczypospolitej („Jak Czarniecki do Poznania”) i postaci dla autora współczesnych, które były dla niego autorytetami („Dał nam przykład Bonaparte”).Wyrażał bunt narodu przeciwko zaborom i uciskaniu przez zaborców, zagrzewał do buntu przeciwko najeźdźcy i podkreślał istnienie bytu polskiego pomimo utraty państwa, niedefiniowanego od tamtej pory jako zbiór swobód obywatelskich – stał się ideą wyższą i już w czasie powstań walczono nie o naród, lecz o państwo co oddziałało również na hymny innych państw np. hymnu wszechsłowiańskiego który stał się później hymnem Jugosławii a po jej rozpadzie na krótko Serbii i Czarnogóry:
” Hej, Słowianie, jeszc

Polski hymn narodowy przywołuje kilka postaci historycznych okresu Powstania Kościuszkowskiego i czasów rozbiorów. W refrenie utworu słyszymy słowa:

,,Marsz, marsz, Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski”.

Przywołany tu Jan Henryk Dąbrowski to polski generał, który stworzył Legiony Polskie we Włoszech. Walczył u boku francuskiego generała Napoleona Bonapartego, który z czasem został cesarzem francuskim i postanowił najechać carską Rosję. Kiedy w 1797 roku Józef Wybicki pisał Pieśń Legionów Polskich we Włoszech Bonaparte wydawał się najlepszym europejskim wodzem, pod skrzydłami którego można będzie walczyć o odzyskanie utraconej niepodległości. Nikt jeszcze nie wiedział, że wojsko francuskie w drodze na Moskwę pokona generał mróz. Stąd właśnie w naszym hymnie optymistyczny i zachęcający do walki fragment:

,,Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy”.

W hymnie pojawia się również postać innego polskiego wodza, generała Stefana Czarnieckiego.

,,Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze”.

Generał Czarniecki dowodził wojskami polskimi podczas Potopu Szwedzkiego. Prowadził kampanię nękania Szwedów podjazdami, aż wypędził ich z Polski. W połowie grudnia 1658 roku zajął znajdującą się na Bałtyku wyspę Als, na której

„Mazurek Dąbrowskiego” od 26 lutego 1927 roku pełni funkcję hymnu narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, utwór jest znany również pod tytułem „Jeszcze Polska nie zginęła”. Został on napisany we Włoszech przez Józefa Wybickiego w lipcu 1797 roku. Utwór początkowo nosił tytuł „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”. Współczesny tytuł utworu „Mazurek Dąbrowskiego” pochodzi od nazwiska Generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Akcji pieśni Józefa Wybickiego toczy się we Włoszech. Dokładniejszym miejscem akcji utworu jest Lombardia- region w północnych Włoszech. W czasie powstawania utworu polscy działacze patriotyczni przebywali na emigracji w różnych częściach Europy między innymi we Francji lub Włoszech. Jednym z takich emigrantów był Jan Henryk Dąbrowski, o którym autor wspomina w refrenie „Marsz, marsz Dąbrowski z ziemi włoskie

Bohaterów występujących w utworze Józefa Wybickiego pod tytułem „Mazurek Dąbrowskiego”, który jest obecnie hymnem Polski, możemy podzielić na dwie grupy. Do tej pierwszej zaliczają się postacie historyczne – Jan Henryk Dąbrowski i Stefan Czarniecki. Natomiast bohaterowie z drugiej grupy są przedstawieni ogólnie, miejscami wręcz symbolicznie.

Bohaterowie:

Jan Henryk Dąbrowski – żył w latach 1755 – 1818. Zasłynął jako dowódca legionów Polskich we Włoszech, które utworzył dzięki cesarzowi Francji Napoleonowi Bonaparte. Wcześniej brał udział w dwóch powstaniach dowodząc wojskami z Wielkopolski. Były to obrona Gniezna przed Prusami (1792r.) i insurekcja kościuszkowska (1794). Następnie, już jako dowódca Legionów Polskich, w 1809 razem z Józefem Wybickim organizował powstanie Wielkopolan przeciw Austrii. Dodatkowo brał udział w wielu bitwach u boku Napoleona Bonaparte. W utworze jest ukazany jako silny dowódca, za którego przewodnictwem Legiony Polskie mają dostać się do Polski.

Stefan Czarniecki – żył w latach 1599 – 1665. Przez naród został zapamiętany jako wybitny dowódca wojskowy. Jedną z rzeczy, za którą jest p

Mazurek Dąbrowskiego to pieśń napisana w 1797 przez Józefa Wybickiego. Należy do rodzaju literackiego jakim jest epika. Utwór powstał we włoskim regionie o nazwie Lombardia, a konkretnie w miasteczku Reggio Emilia. Geneza utworu jest związana z utworzeniem przez Generała Jana Henryka Dąbrowskiego Legionów Polskich. Legiony zostały powołane do walki za ojczyznę, która przeżywała bardzo ciężki okres, ponieważ

Wiek XVIII był dla Polski czasem tragicznym. Po stuleciu wojen nadszedł czas rozbiorów. Słaba, niewydolna politycznie i gospodarczo Rzeczpospolita w roku 1795 przestaje istnieć. Znika z map Europy na długie lata. Jednak to, że nie istniało państwo polskie nie oznacza, że Polacy zapomnieli o swoich tradycjach, kulturze i zrezygnowali z walki o niepodległość.
W ciężkich latach zaborów wielu Polaków znalazło schronienie w innych państwach. Na emigracji znaleźli się także Jan Henryk Dąbrowski – jeden z najwybitniejszych polskich dowódców i uczestnik powstania kościuszkowskiego oraz Józef Wybicki – nie tylko znakomity polityk, ale także pisarz.
To właśnie Ci dwaj patrioci zaproponowali francuskim władzom utworzenie wojska polskiego.
W 1797 roku u boku francuskiej armii, toczącej we Włoszech walki z Austrią powstają Legiony Polskie. Głównym organizatorem i dowódcą został generał Dąbrowski, który z wielkim zaangażowaniem zabiegał o zachęcenie jak największej liczby żołnierzy do walki u boku Napoleona. Upatrywał on w powstaniu legionów i poparciu Napoleona Bonaparte szansy na odzyskanie niepodległości.
Legiony polskie stały się nie tylko formacja wojskową , ale także szkołą patriotyzmu i pamięci o kulturze Polski. Wkrótce po powołaniu do życia Legionów, dołączył do ich szeregów Józef Wybicki. Ten wybitny artysta był pod dużym wrażeniem dyscypliny, atmosfery i zaangażowania polskich żołnierzy. Nastrój postanowił

„Mazurek Dąbrowskiego” to hymn narodowy. Autorem jego słów jest Józef Wybicki, jednak kompozytor jest nieznany. Ten liryczny utwór napisany jest wierszem i utrzymany w bardzo podniosłym tonie. Hymn mówi o naszej walce o niepodległość i tęsknocie za wolnością. Nawiązuje do faktów historycznych, kiedy naród był w niewoli aż 123 lata.
Utwór powstał w 1797 roku i na początku nosił tytuł „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”. Pieśń została naszym narodowym hymnem w 1927 roku. Konkurował z innymi utworami, które były równie znaczące dla Polaków – z „Rotą” Marii Konopnickiej i pieśnią kościelną „Boże, coś Polskę”.
Pierwsza zwrotka „Mazurka Dąbrowskiego” mówi o ostatnim rozbiorze Po

„Mazurek Dąbrowskiego” czyli „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech” to utwór napisany w 1797 roku przez Józefa Wybickiego na prośbę generała Jana Henryka Dąbrowskiego, dowódcy Legionów Polskich, które walczyły we Włoszech przeciwko Austriakom u boku armii Napoleona. Inspiracją dla „Mazurka” miała być „Marsylianka” śpiewana już wówczas przez wojska francuskie.
Utwór składa się z sześciu zwrotek przeplatanych refrenem.
I. W pierwszej zwrotce podmiot liryczny – Polacy – deklarują, że pomimo politycznego niebytu, Polska wciąż istnieje, żyje, a niepodległość zostanie odzyskana „szablą” czyli na drodze walki zbrojnej. „Obca przemoc” to oczywiście państwa zaborcze – Rosja, Austria i Prusy, które w latach 1772, 1793 i 1795 dokonały rozbiorów Polski.
II. W drugiej zwrotce autor odwołuje się do czasów potopu szwedzkiego (1655-1660) i postaci bohatera narodowego, hetmana Stefana Czarnieckiego, który stanął na czele ruchu oporu przeciwko najeźdźcom. Ma on być wzorem dla Polaków, którzy znowu muszą walczyć o wolność ojczyzny.
III. W trzeciej zwrotce Legioniści deklarują, że wrócą do Polski i zwyciężą wzorem Napoleona Bonaparte, charyzmatycznego wówczas młodego generała, późniejszego cesarza Francuzów, który walczył przeciwko zaborcom Polski.
IV. Czwarta zwrot