Akademia Pana Kleksa

Ambroży Kleks jest głównym i tytułowym bohaterem lektury pod tytułem ,,Akademia pana Kleksa’’, której autorem jest Jan Brzechwa. Pan Kleks uczy w swojej akademii chłopców, których imiona rozpoczynają się na literę ,,A’’, gdyż jak sam twierdzi, że nie chce robić sobie bałaganu z alfabetem. Jest dwadzieścia sześć lat młodszy od niewierzącego w to Adasia.
Głowę głównego i tytułowego bohatera pokrywa ogromna, mieniąca się we wszystkich kolorach tęczy, czupryna. Pod przekrzywionym w zależności od pory roku nosem widnieją pomarańczowe wąsy. Pan Ambroży Kleks wkłada na swój nos srebrne binokle, które wyglądają niczym rower. Profesor na swoją twarz nakłada piegi, które z tego powodu są w przeróżnych miejscach. Nauczyciel posiada bujną, zwichrzoną brodę w kolorze czarnym niczym smoła. Jego oczy są jak dwa świderki, przenikliwe oraz mądre.
Trudno jest nam określić sylwetkę postaci, ponieważ profesor nosi szeroką odzież. Zakłada szerokie spodnie przypominające podczas wiatru balon. Ubiera się w obszerny długi surdut o barwie bordowej lub czekoladowej. Nosi kamizelkę w kolorze cytrynowym, zapinaną na szklane guziki wielkości śliwek. Jego kołnierzyk jest wysoki i bardzo sztywny. Zamiast krawata profesor wiąże pod szyją aksamitną kokardę. Osobliwością w stroju Pana Kleksa jest niezliczona ilość kieszeń (szesnaście w spodniach, dwadzieścia cztery w kamizelce, w surducie znajduje się tylko jedna, która jest przeznaczona dla jego ulubieńca szpaka Mateusza).
Ambroży Kleks potrafi pomniejszać i powiększać przedmioty oraz również samego siebie. Nauczyciel umie unosić się w powietrz

,,Akademia Pana Kleksa” jest bardzo ciekawą książką. Jest to bardzo znana lektura napisana przez Jana Brzechwę. Jest to trochę fantastyczna i trochę rzeczywista opowieść o czarodzieju, który nazywał się Pan Kleks. Umiał on czarować i robić z różnych barw smaki. Także umiał leczyć przedmioty, miał senne lusterka, czyli lusterka, które pokazywały sny wszystkich jego uczniów, a najciekawszy był opowiadany na lekcji. Jeśli lubicie książki o czarodziejach i o magii to polecam tę książkę.

,,Akademia Pana Kleksa” Jana Brzechwy to opowieść o magicznej szkole, do której uczęszczał Adam Niezgódka. Była to bajkowa szkoła, z internatem dla chłopców, których imiona rozpoczynały się na literę A. Jedynym nauczycielem w akademii był profesor Alojzy Kleks. To nie koniec magii – szkoła znajdowała się na ulicy Czekoladowej i otaczał ją wspaniały park. W parkowym murze umieszczono furtki, przez które można było trafić do różnych bajek.
Oprócz Adasia najważniejszą postacią książki jest oczywiście profesor Kleks. Był on bardzo specyficzną osobą, odżywiał się piegami i codziennie zażywał pigułki na porost włosów, jeździł po poręczy w górę i miał pompkę do powiększania użytecznych rzeczy. Uczył niezwykłych przedmiotów, i to bardzo specyficznymi metodami. Chłopcy mieli np. zajęcia z kleksografii, na których uczyli się ortografii robiąc kleksy. Profesor ożywiał je, a chłopcy śpiewali piosenki o ożywionych postaciach. Gra wielką piłką-globusem pomagała poznawać stolice państw. Gdy chłopcy dotknęli czubkiem buta jakiegoś kraju musieli wykrzyknąć nazwę jego stolicy.
Po lekcjach uczniowie mieli czas na zabawy, które wymyślał profesor. Pewnego razu mieli znaleźć w lesie nietypowe przedmioty. Adaś razem z Arturem działali razem. Kiedy przechadzali się po lesie znaleźli dziuplę. Weszli do wnętrza dziupli i zauważyli długie, kręcone schody prowadzące w dół. Na dole znajdowały się trzy kufry. Gdy otworzyli pierwszy zobaczyli Królewnę Żabkę, która powiedziała im, że jeśli zostawią ją w spokoju to będą mogli otworzyć dwie kolejne skrzynie. Chłopcy zgodzili się. Po otwarciu obydwu pakunków ujrzeli złoty gwizdek i kluczyk. Po powrocie do szkoły dowiedzieli się od pana Kleksa, że te przedmioty są magiczne. Gwizdek teleportował w każde miejsce, do którego chciało się trafić. Natomiast kluczyk otwierał każdy zamek.
Takich magicznych historii Jan Brzechwa umieścił w książce bardzo dużo, chociażby przenoszenie się do świata innych bajek, wizytę w psim raju czy fabryce dziur i dziureczek. Podczas jednej z takich przygód chłopcy i nauczyciel walczą z chmarą much. Aby pozbyć się much profesor Kleks wymyśla niezwykłą pułapkę na muchy z baniek mydlanych i kleju.
Najbardziej poruszająca opowieść w ,,Akademii Pana Kleksa” to jednak historia szpaka Mateusza. Szpak w przeszłości był synem króla. Jako dziecko uwielbiał jazdę konną i polowania. Rodzice obawiali się o jego zdrowie i bezpieczeństwo, więc zakazali mu jazdy konnej. Królewicz bardzo się tym zmartwił. Pewnej nocy pod oknem sypialni usłyszał rżenie swojego ulubionego wierzchowca. Zapomniał o zakazie wydanym przez ojca, wsiadł na konia i ruszył na nocną przejażdżkę lasem. Tam na jego drodze stanął wilk. Królewicz zabił wilka, ale ostatkiem sił zwierzę raniło młodego władcę w nogę. Po powrocie do zamku okazało się, że chłopiec słabnie z dnia na dzień. Dlatego król wezwał na dwór najlepszych lekarzy, którzy mieli pomóc synowi. Żaden nie był w s

„Akademia pana Kleksa” streszczenie szczegółowe:
Rozdział 1.: Ta oraz inne bajki
Adam Niezgódka, zanim trafił do Akademii pana Kleksa, był bardzo roztargnionym chłopcem – zawsze zapominał o odrobieniu zadania, spóźniał się do szkoły, wszystko upuszczał na podłogę i tłukł, a szklanki i spodki na sam jego widok pękały. Gdy opowieść się zaczyna, Adaś od pół roku jest uczniem Akademii pana Kleksa.
Pan Kleks przyjmuje do Akademii tylko chłopców, których imiona zaczynają się na literę „A”, bo jak powiada „Nie ma zamiaru zaśmiecać sobie głowy wszystkimi literami alfabetu”. Uczniów jest 24.
Akademia mieści się w trzypiętrowym gmachu, zbudowanym z kolorowych cegiełek. Na 3. piętrze znajdują się sekrety pana Kleksa i nikt nie może tam wchodzić. Schody z resztą prowadzą tylko na 2. piętro. Pan Kleks dostaje się na sekretne piętro przez komin.
Na 2. piętrze znajduje się pokój Pana Kleksa i Mateusza, który jest jedynym mieszkańcem Akademii o imieniu nierozpoczynającym się na „A”. Mateusz nie jest uczniem, a uczonym szpakiem, który potrafi mówić, jednakże wymawia jedynie końcówki wyrazów.
Na 1. piętrze znajdują się sypialnie chłopców i wspólna jadalnia. Na parterze są sale szkolne. Wokół Akademii rozciąga się wielki park otoczony bardzo wysokim murem. Od strony ulicy jest całkowicie gładki, jedynie pośrodku jest duża oszklona brama. Z pozostałych stron, w murze znajdują się furtki prowadzące do innych bajek. Pewnego dnia pan Kleks wysłał Adama do bajki o dziewczynce z zapałkami, po pudełko zapałek. Adaś był bardzo zdziwiony tym, że padał tam śnieg, chociaż był czerwiec.
Pan Kleks ma bardzo dużo piegów. Codziennie nosi je w innej części twarzy, ponieważ na noc je ściąga i rano zakłada z powrotem.
Co czwartek przychodzi do Akademii pewien golarz o imieniu Filip i daje Panu Kleksowi nowe piegi, które za pomocą brzytwy zbiera z twarzy swoich klientów.
Największym wyróżnieniem, jakie dało się uzyskać w Akademii, to pieg z tabakierki pana Kleksa.  Gdy szpak Mateusz jest mało rozmowny, pan Kleks daje mu najbardziej zużyty pieg, który jest ulubionym przysmakiem ptaka.
Rozdział 2.: Niezwykła opowieść MateuszaW tym rozdziale poznajemy historię Mateusza, który urodził się jako książę. Jako siedmioletni chłopiec bardzo lubił polować i jeździć konno, ale jego tata, który martwił się o jego zdrowie, zabronił mu tego. Pewnej nocy Mateusz wymawiał imiona swych koni i jeden z nich przyszedł pod jego okno. Chłopak wymknął się i potajemnie dosiadł konia. W czasie podróży drogę zastąpił im duży wilk. Mateusz strzelił do niego, zsiadł z konia i podszedł do leżącego wilka. Wtedy ten, ostatkiem sił, ugryzł go w nogę. Mateusz wrócił pośpiesznie do swojej komnaty. Rano ojciec chłopca zauważył krwawiącą ranę. Prosił wszystkich najlepszych lekarzy by mu pomogli. Każdy próbował, ale nikt nie był w stanie rany wyleczyć. Gdy wszyscy się już poddali, pojawił się chiński lekarz, doktor Paj Chi Wo. Udało mu się uleczyć ranę oddechem. Lekarz przestrzegł chłopca, że wilk, którego zastrzelił, był królem wilków i żeby uważał, bo wilki są bardzo mściwe. Dał Matuszowi czapkę Bogdychanów, dzięki której mógł zmienić się w dowolne zwierzę. Powrót do ludzkiej postaci gwarantować miało pociągnięcie za guzik czapki.
Kilka lat później, na wioskę napadło stado wilków, które doszło również do zamku. Mateusz jako jedyny uszedł z życiem. Użył czapki by się ratować, zmienił się w szpaka, jednak z czapki odpadł guzik. Pod postacią szpaka błąkał się po świecie, aż trafił pod opiekę pana Kleksa.
Rozdział 3.: Osobliwości Pana KleksaAdaś wzruszony opowieścią szpaka, postanowił szukać guzika od czapki, jednocześnie dziwiąc się, czemu pan Kleks nie zajął się sprawą wcześniej. Przecież pan Kleks wiedział wszystko, np. kto o której godzinie o czymś pomyślał. Siada na krześle, którego nie ma, unosi się jak balon, z kolorowych szkiełek potrafi robić dania. Pewnego razu, gdy Adaś rozmyślał o umiejętnościach pana Kleksa, ten odczytał jego myśli i pogroził mu palcem, mówiąc, że nie jest żadnym magikiem.
Pan Kleks i śpi w pudełku po zapałkach. Co wieczór zmniejsza się, a rano, używając pompki do powiększania, wraca do normalnego stanu. Pan Kleks na śniadanie zjada kolorowe szkiełka i popija je zielonym płynem, który przywraca pamięć, dzięki czemu pamięta swoje sny.
Pan Kleks jest średniego wzrostu, nosi szerokie spodnie, długi surdut koloru czekoladowego lub bordo, aksamitną, cytrynową kamizelkę, sztywny wysoki kołnierzyk i kokardę zamiast krawata. Jego strój ma mnóstwo kieszeni. Ma tęczową czuprynę, długą czarną brodę i sztywne pomarańczowe wąsy. Pan Kleks potrafi wysłać jedno swoje oko w podróż. Pewnego dnia wysłał swoje oko, by zobaczyło, dlaczego zepsuł się tramwaj. 
Rozdział 4.: Nauka w AkademiiMateusz każdego ranka, by obudzić uczniów, oblewa ich zimną wodą. Gdy uczniowie biorą prysznic, z kranów lecą soki owocowe. Karą za brak posłuszeństwa i opuszczanie się w nauce jest noszenie żółtego krawata w zielone groszki. Wieczorem obok łóżek kładzione są senne lusterka, na których zapisują się sny chłopców. Rano pan Kleks je wszystkie ogląda. Te, które spodobają mu się szczególnie, przerabia na pigułki, dzięki którym ma się jeszcze lepsze sny. Za jeden ze swoich snów Adaś otrzymał 2 piegi. W Akademii uczono się kleksografii, która polegała na zrobieniu kleksa na papierze, złożenia kartki i rozmazania go. Następnie interpretacji kleksa za pomocą wyobraźni. Jest również lekcja, podczas której uczniowie uczą się leczyć sprzęty. Lekcją, którą można kojarzyć ze zwykłej szkoły, jest geografia. Lekcja ta odbywa się na boisku i toczyła się jak normalna gra w piłkę nożną, tylko że zamiast piłki, był globus. Zasady polegały na tym, by przy kopnięciu piłki, krzyknąć nazwę danego kraju, miasta lub rzeki z miejsca, które dotknęła stopa.
Rozdział 5.: Kuchnia pana Kleksa
W Akademii każdy ma swój stały, przydzielony obowiązek, np. nakrywanie do stołu. Gotowanie pana Kleksa polega na malowaniu potraw na dane kolory, ponieważ każdy kolor ma swój smak. Kleks ma także specjalną pompkę do powiększania dań. 
Pewnego dnia, pan Kleks zorganizował chłopcom wyprawę w poszukiwaniu skarbu. Adam szukał z jednym z Arturów, w najbardziej zapomnianej części parku. W dziupli znaleźli gwizdek i kluczyk. Gdy wrócili do pana Kleksa, ten zobaczył w znalezisku Adama i Artura coś niezwykłego. Okazało się, że klucz otwiera wszystkie zamki, a gwizdek pozwala przenosić się w dowolne miejsce.
Rozdział 6.: Moja wielka przygoda
Adaś, idąc w ślad Pana Kleksa, postanowił spróbować unieść się i polecieć. Udało mu się, ale kompletnie nie potrafił sterować podczas lotu. Unosił się bardzo długo w górę, aż doleciał do psiego raju. Adaś spotkał tam swojego psa, którego pożegnał kilka miesięcy wcześniej. Pies oprowadził go po raju. Był tam pomnik doktora Dolittle zrobiony z czekolady, który codziennie był obgryzany i odbudowywany. W ten sposób w psim raju odliczano czas. W raju była również ulica Dręczycieli, gdzie zjawiali się chłopcy i wyznawali, co złego zrobili psom. Na każdym drzewie rosły kiełbasy i kości. Była również ulica Biszkoptowa, pełna biszkoptów. Adaś przebywał tam

„Akademia Pana Kleksa” Jana Brzechwy to opowieść o bajkowej szkole dla chłopców, których imiona rozpoczynały się na literę A. Akademię prowadził niezwykły naukowiec, profesor Alojzy Kleks. Był on bardzo specyficzną osobą, odżywiał się piegami, zażywał pigułki na porost włosów, jeździł po poręczy w górę i miał pompkę do powiększania użytecznych rzeczy. Uczył dzieci niezwykłych przedmiotów jak np. kleksografia.
Uczniowie profesora byli w akademii bardzo szczęśliwi. Spotykali się z postaciami z bajek, przeżywali niesamowite przygody, odwiedzali niezwykłe miejsca jak np. raj dla psów czy fabrykę dziur i dziureczek.
Najbardziej poruszająca opowieść w ,,Akademii Pana Kleksa” to historia szpaka Mateusza. Szpak w przeszłości był królewiczem. Zabił króla wilków, które mszcząc się zaatak

1. Poznanie Adasia Niezgódki, Akademii i Pana Kleksa.
2. Rozmowa Adasia z panem Andersenem podczas wizyty w bajce o dziewczynce z zapałkami.
3. Kolejna wizyta w bajce – tym razem w bajce o Śpiącej Królewnie i siedmiu braciach – i pomoc Adasia w odnalezieniu braci królewny.
4. Wysłuchanie historii Szpaka Mateusza i zbieranie przez Adasia guzików dla niego.
5. Wyprawa do miasta i naprawienie zepsutego tramwaju.
6. Wysłanie przez Pana Kleksa swojego oka na Księżyc.
7. Przedstawienie codzienności Akademii.
8. Nietypowe lekcje w szkole.
9. Poznanie Królewny Żabki.
10. Zabawa w poszukiwanie skarbów.
11. Nauczenie się przez Adasia latania.
12. Dotarcie przez Adasia do Psiego Raju i spotkanie się z ukochanym Reksem.
13. Pomoc Adasiowi w powrocie na ziemię udzielona przez Mateusza.
14. Wyprawa uczniów do fabryki dziur i dziurek.
15. Zaatakowanie Akademii przez muchy.