Kwiat kalafiora - Kwiat kalafiora – Małgorzata Musierowicz – Recenzja książki

Książka pt. ,,Kwiat kalafiora” jest trzecim tomem serii książek ,,Jeżycjady” autorstwa Małgorzaty Musierowicz. W wieku 10 lat zaczęłam czytać, myśląc, że książka będzie nudna. Okazało się, że ów ,,Kwiat Kalafiora” nieoczekiwanie stał się jedną z moich ulubionych książek.
,,Kwiat kalafiora” opowiada o miłosnych przeżyciach bohaterki o imieniu Gabriela. Akcja zaczyna się w Poznaniu 31-go grudnia 1977 roku w sobotę. Gabrysia szła ze swoją młodszą siostrą Idą. Nagle natykają się na Janusza Pyziaka, byłego chłopaka Gabrysi, który, jak się potem okazało, podrywał także inne dziewczyny. Wszystkie uwodził, porównując je do kwiatu jabłoni. Gabrysia, spotykając Pyziaka, zignorowała go i razem z Idą poszła dalej. Później, na imprezie sylwestrowej u swojej kuzynki, Gabrysia poznała dużo nowych znajomych. Na imprezie był również Pyziak. Tańczyli, robili przedstawienia i zajadali pyszne smakołyki. Lecz Pyziak w tym czasie znowu podjął próbę poderwania Gabrysi. Po imprezie zaczął ją odwiedzać, poznawał też jej rodzinę. Zawsze ją odprowadzał, trzymając za rękę. Pewnego dnia Gabrysia szła na wywiadówkę klasy 1b (do której uczęszczała jej siostra Natalia), zastępując mamę, gdyż ta nie mogła przyjść. Oczywiście odprowadzał ją Pyziak, ale kiedy Gabrysia była na wywiadówce, on całe czterdzieści minut czekał na nią na dworze, marznąc przy tym. I jak zwykle, w milczeniu doszli z powrotem do domu Gabrysi.
Później Gabrysia razem z przyjaciółmi założyła grupę ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra). Inicjatywa ta polegała na przesyłaniu innym ludziom sygnałów dobra, aby zobaczyć, czy go odwzajemnią. Następnie wszystko zapisywali i obliczali ile ludzi odwzajemniło sygnał dobra. W tej grupie, oprócz eksperymentowania z dobrem, dyskutowali o tym, jak można być dobrym dla innych. Ale pani Szczepańska, wredna sąsiadka Gabrysi, dowiedziała się o grupie ESD i napisała list do dyrektora szkoły, oskarżając jej członków o działalność nielegalną, m.in. spożywanie narkotyków. Na szczęście, dzięki interwencji taty Gabrysi oraz jej wychowawcy, sprawa zakończyła się oczyszczeniem z zarzutów.
Jednak to nie koniec historii: pewnego dnia Pyziak zaprosił Gabrysię do kina na film z Dustinem Hoffmanem, który opowiadał o tym jak jest źle w USA. Gabrysi nie spodobał się film, wiec wyszli z kina przed zakończeniem. Gdy wyszli z kina, Pyziak zaproponował Gabrysi przejście się dłuższą drogą, a ona się zgodziła. Spacerowali długo w milczeniu. Nagle Pyziak wyznał jej miłość, a ona wyśmiała go – zaczęli się kłócić. W końcu Pyziak nazwał ją kalafiorem, a ona, obraziwszy się, i wróciła sama do domu.
Po pewnym czasie były imieniny taty Gabrysi, więc Gabrysia zaprosiła ESD i rodzinę. Wszyscy się świetnie bawili, a skończyło się pocałunkiem Pyziaka z Gabrysią.
Gdy przeczytałam książkę, bardzo zdziwiłam się zakończeniem. Jak powtarzam, książka bardzo mi się spodobała i gorąco ją polecam wszystkim, którzy lubią czytać. Polecam, bo książka jest pełna poczucia humoru, miłości, prawdziwości i zaskakujących momentów. Z tej książki również możemy się dowiedzieć, jak ludzie żyli w tamtych czasach.
Gorąco polecam!!!!