Stowarzyszenie Umarłych Poetów - Stowarzyszenie Umarłych Poetów – Nancy H. Kleinbaum – Rozprawka

Do jakiej szkoły chciałabyś chodzić – dyrektora Nolana czy profesora Keatinga? Dlaczego?

W dzisiejszych czasach trudno znaleźć szkołę, która będzie dla nas odpowiednia. Stawiamy coraz większe wymagania co do szkół do których pójdziemy np. po podstawówce tak jak w moim przypadku. Nie wiemy na jaki kierunek pójdziemy i co dalej będzie nas czekać. Czasami nie jest to możliwe, aby podjąć samodzielnie decyzję, ponieważ najczęściej robią to za nas rodzice. Postaram się wybrać spośród dwóch szkół (dyrektora Nolana albo profesora Keatinga) tą, która będzie dla mnie odpowiednia i w której chciałabym się uczyć.
Dyrektor Nolan to surowy człowiek. Dba bardziej o szkołę jako budynek niż o uczniów, którzy się w niej uczą. W jego szkole przodują cztery najważniejsze hasła:(honor, tradycja, dyscyplina i doskonałość). Przestrzeganie ich jest bardzo ważne. Ukończenie tej elitarnej akademii pomaga później w dostaniu się do szkoły wyższej i uzyskania dobrze płatnej pracy. Uczniowie w tej szkole nie czuli się swobodnie. Na każdym kroku są kontrolowani. Musieli uczyć się do późna i mieli bardzo dużo materiału do przyswojenia. Kiedy złamie się którąś z zasad szkoły dostaje się naganę u dyrektora. Jak ktoś mocno zajdzie dyrektorowi Nolanowi za skórę to otrzymuje wtedy karę cielesną. Takie metody nauczania w dzisiejszych czasach są niedozwolone. Od razu trafiłoby się przed sąd albo i gorzej, do więzienia. Takie zachowanie jest wręcz niedopuszczalne.
Natomiast Keating to zupełne przeciwieństwo Nolana. Jest miłym, charyzmatycznym, oczytanym i pełnym werwy nauczycielem angielskiego. Jego lekcje są czymś niesamowitym. Każdy kto na nie przychodzi jest rozluźniony i pełen zapału. Nie wymaga on wielkiej nauki. Często wraz ze swoimi podopiecznymi wychodzi z klasy. Byli np. na placu przed szkołą i w Sali Reprezentacyjnej. Uczniowie nie czuli się kontrolowani. Keating bardzo wyróżniał się z pośród grona pedagogicznego. Starał się nauczyć swoich uczniów żeby „chwytali dzień” i żyli chwilą. Starał się ich nauczyć samodzielności, odwagi i pokonywania swoich słabości. Niektórzy nauczyciele uważali Keatinga za dziwaka, ale jak się później okazało, że ta nauka jest niesamowitym sposobem na wychowanie ich w przyzwoity sposób i wprowadzenie w dorosłe życie. Można powiedzieć, że Keating był dla nich wzorem i przecierał im drogę, którą jak zechcą będą mogli nią podążyć.
Ja, po wnikliwym rozpatrzeniu wszystkich za i przeciw bez większego namysłu wybrałabym szkołę profesora Keatinga, ponieważ to prawdziwy wzór do naśladowania. Daje nam przykład, a nie tak jak dyrektor Nolan bije dzieci za najmniejsze przewinienia zamiast z nimi na spokojne porozmawiać. Keating jest takim nauczycielem do którego można się zwrócić z najmniejszym problemem. Zawsze ciebie wysłucha i wspomoże dobrym słowem. Z pewnością poszłabym do tej szkoły. Teraz mnie czeka taki wybór, ale się tym nie przejmuję. Jestem dobrej myśli i z pewnością dokonam dobrego wyboru, ale jak by się nie udało to się nie poddam i będę dalej walczyła o szkołę marzeń.