Stowarzyszenie Umarłych Poetów - Stowarzyszenie Umarłych Poetów – Nancy H. Kleinbaum – Streszczenie szczegółowe

Rozdział I
Jest rok 1959. Dyrektor elitarnej Akademii Weltona, pan Gale Nolan stoi na czele uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego. Wszystko ma miejsce w szkolnej kaplicy. Liczne grono uczniów i ich rodzice wysłuchują ciekawego wykładu dyrektora Akademii. Wśród nich byli: Todd Anderson (został przeniesiony z innej szkoły), Knox Overstreet, Richard Cameron, Georg Hopkins, Charlie Dalton i Neil Perry. W wykładzie nie zapomniano poruszyć tematu setnej rocznicy istnienia Akademii Weltona, którą ukończyło wielu wybitnych absolwentów tej szkoły. Odznaczającymi się hasłami reprezentującymi tę szkołę są: Honor, Tradycja, Doskonałość i Dyscyplina. Po zakończeniu uroczystości uczniowie musieli pożegnać się ze swoimi rodzicami. Najtrudniejsze było to dla najmłodszych uczniów tej Akademii. Nowi uczniowie z niepokojem patrzą na surowe grono pedagogiczne tej szkoły, którego najsympatyczniejszy wydaję się nowy nauczyciel od literatury – John Keating.
Rozdział II
Nowy uczeń Todd Anderson stara się zapanować nad swoją rozpaczą. Wcześniej chodził do szkoły średniej w Balincrest, ale jego rodzice zdecydowali się go przenieść, ponieważ jego starszy brat ukończył tę szkołę z powodzeniem. Zgodnie z tradycją dyrektor przydziela uczniom szereg pozalekcyjnych zajęć, które mają rozwijać ich zainteresowania. W tej sprawie zostali wezwani również Knox, Richard, Charlie, Neil oraz wyżej wymieniony Todd. Anderson był nowy, więc dyrektor przydzielił mu dodatkowe zadania, zgodzie z informacjami jakie dostał z poprzedniej szkoły. Przypadała mu między innymi piłka nożna, której nie w ogóle nie akceptował. Był bardzo zdenerwowany i bliski płaczu. Po wyjściu z gabinetu poznaje swojego współlokatora, Neila Perrego. Chłopiec wydaje się bardzo sympatycznym. Przedstawia Todda swoim kolegom. Todd jest zadowolony, że trafił mu się taki współlokator.
Rozdział III
W trakcie rozmowy Todda i Neila w swoim pokoju przebywali również: Steven Meeks, Knox Overstreet oraz Charlie Dalton. Niespodziewanie do pomieszczenia wkroczył pan Perry, ojciec Neila. Wzburzony Neil zostaje poinformowany, że na skutek wpływów ojca zmniejszono mu liczbę zajęć i nie będzie w tym roku zajmował się Księgą Pamiątkową Akademii, bo ma za dużo obowiązków. Neil próbuje sprzeciwić się ojcu, ale bez skutecznie. Jego błagania wychodzą na marne i nie przekonują ojca. Pan Perry przypomina mu, że pokłada w nim wielkie nadzieje. Po wyjściu pana Perrego okazuje się, że dzieci są podporządkowane swoim rodzicom i nie mogą spełniać swoich pasji, a ich przyszłość jest już dawno zaplanowana.
Rozdział IV
Następnego dnia uczniowie udają się na pierwsze zajęcia w tym roku. Dzień minął im bez większego zaskoczenia, ale mieli bardzo dużą liczbę materiału, którą musieli sobie przyswoić. W końcu nadeszła lekcja języka angielskiego prowadzona przez Johna Keatinga. Ta lekcja wywarła na chłopcach ogromne wrażenie. Nauczyciel przywitał uczniów wskakując na biurko i cytując fragment wiersza Walta Whitmana: „O, kapitanie mój, kapitanie!”. Nauczyciel nie krzyczał i nie wymagał od nich dużej wiedzy. Na pierwszej lekcji zaprowadził swoich wychowanków do Sali Reprezentacyjnej. Uczniowie oglądali tak fotografie ich poprzedników, a sam nauczyciel tłumaczył co oznacza stwierdzenie po łacinie „carpe diem” („chwytaj dzień”). Dał im w ten sposób do zrozumienia, że czas szybko mija, a życie jest za krótkie. Dowiedzieli się też, że młodość to zapał i wiara w marzenia.
Rozdział V
Po męczących zajęciach sportowych chłopcy wzięli prysznic i stwierdzili, że pouczą się razem wieczorem. Knox oznajmił wtedy kolegom, że nie będzie się z nimi uczył, bo został zaproszony na wizytę u państwa Danburry, którzy są znajomymi jego ojca. Todd przez ten cały czas był przygnębiony i smutny, odmówił chłopakom i powiedział, że musi się zająć historią. Podczas spotkania u państwa Danburry poznał ich dzieci (córkę Wirginię oraz syna Cheta). Chet szykował się do wyjścia ze swoją dziewczyną Chris Noel. Knox od razu zakochał się w dziewczynie od pierwszego wejrzenia. Kiedy wrócił już do Akademii, wyznaje kolegom jakim uczuciem darzy Chris. Następnego dnia była kolejna lekcja z Keatingiem. Nauczyciel kazał wyrwać uczniom kartkę z podręcznika na której znajdowała się obszerna definicja „poezji”. Zdziwieni postawą nauczyciela wybuchli śmiechem i posłusznie wykonali jego polecenie, a wszystkie kartki trafiły do kosza. Odgłosy dobiegające z ich klasy skłoniły pana McAllistera, nauczyciela łaciny, który w tym momencie miał lekcje z sąsiednią klasą do sprawdzenia co dzieje się na lekcji angielskiego. Gdy zobaczył, że chłopcy są pod opieką nauczyciela, nie przerywał lekcji i niezwłocznie opuścił klasę.
Rozdział VI
W trakcie przerwy obiadowej McAllister zwrócił uwagę Keatingowi w jaki sposób prowadził ostatnią lekcję i ostrzega jakie może ponieść tego konsekwencje. Nagle w jadalni pojawił się Neil Perry niosący po kryjomu Księgę Pamiątkową. W niej był opisany rocznik pana Keatinga, który kiedyś tak samo jak chłopcy teraz chodził do tej Akademii. Chłopcy znaleźli w niej informacje na temat Stowarzyszenia Umarłych Poetów. To było bardzo tajemnicze, ponieważ poza tą nazwą nie można było znaleźć więcej informacji na ten temat. Chłopcy postanowili zapytać o to samego Keatinga, który wyjaśnił im, że było to stowarzyszenie spotykające się w tajemniczej grocie w lasach Vermontu. Jego uczestnicy czytali tam poezję dawnych autorów i też i swoją. Chłopcy w najbliższą noc postanowili się tak wybrać. Najbardziej wyprawy nie mógł doczekać się Neil. Chciał też namówić na nią Todda, ale on odmawiał, bo bał się czytania poezji przed swoimi kolegami. Neil obiecał, że nie będzie musiał tego robić.
Rozdział VII
W nocy chłopcy wybrali się we wskazane miejsce. Wśród nich byli: Knox Overstreet, Charles Dalton, Pitts, Todd Anderson, Meeks I Richard Cameron. Wcześniej Neil dostaję tomik poezji, który zawiera nazwiska „Umarłych Poetów”. Kiedy dotarli do groty, rozpalili ognisko i każdy zaczął czytać po fragmencie wierszy z tomiku. Czytanie w późniejszym czasie przerodziło się w tańce wokół ogniska. Gdy chłopcy nie patrzyli się, w którą stronę zmierzają te tańce. Kiedy ocknęli się z amoku zauważyli, że znajdują się w środku lasu i natychmiast wrócili się do groty. Kolejna lekcja z Keatingiem była niesamowita. Pozwolił uczniom wejść na ławki i kazał im spojrzeć na świat z innej perspektywy. Jako pracę domową mieli za zadanie napisać własny wiersz, który mieli zarecytować na następnej lekcji przed całą klasą. Po południu po skończonych zajęciach Knox wymkną się poza teren szkoły, żeby podejrzeć Chris, w której jest zauroczony. Zobaczył ją, jednak była ona z Chetem. Zrobiło mu się przykro. Tego samego wieczoru Neil wyznaje Toddowi, że ma zamiar wziąć udział w przesłuchaniach do „Sen nocy letniej” Szekspira. Todd ostrzegał go, że z pewnością pan Perry się nie zgodzi, ale Neil go nie słuchał.
Rozdział VIII
Chłopcy spotykają się w grocie prawie w każdą noc. Neil szybko wyszedł ze spotkania, bo śpieszył się na przesłuchanie. Dostał wymarzoną rolę Puka, ale żeby zagrać w sztuce potrzebna była zgoda ojca i dyrektora szkoły. Potem chłopcy poszli na zajęcia sportowe. Ku wielkiemu zaskoczeniu lekcja była prowadzona przez Keatinga. Każdy z uczniów dostał kartkę z dwoma poetyckimi wersami. Każdy z chłopców miał przeczytać je na głos i kopnąć piłkę w do bramki. Wieczorem okazało się, że Neil dostał wymarzoną rolę Puka, ale żeby zagrać w sztuce potrzebna była zgoda ojca i dyrektora szkoły. Postanawia sfałszować zgodę. Następny dzień niósł za sobą kolejną lekcję angielskiego, na której uczniowie mieli odczytywać swoje wiersze. Recytował między innymi Todd. Mówił tak cicho i nieśmiało. W końcu dzięki zachętom nauczyciela Todd przełamał swoją barierę i wyrecytował przepiękny wiersz. Z tej lekcji wyszedł zadowolony i pełen radości. Po zajęciach odbyło się kolejne spotkanie „Umarłych Poetów”. Charlie recytował swój wiersz i grał na saksofonie. Spotkanie przerwał Knox. Cały czas rozmyślał o Chris. Postanowił do niej zadzwonić. Ona odbierając zaprosiła go na przyjęcie do domu Cheta.
Rozdział IX
Neil mimo zakazu ojca bierze udział w próbach do spektaklu. Kiedy wraca z próby, spotyka na schodach przygnębionego Todda. Współlokator wyjaśnił mu, że jest mu przykro, bo ma dzisiaj urodziny, a dostał ten sam prezent od swoich rodziców co w tamtym roku. Czuł, że rodzice kochają tylko jego starszego brata. Kolejna lekcja angielskiego jest prowadzona na dziedzińcu Akademii. Dyrektor nie pochwala takiego sposobu nauczania i patrzy na to z dezaprobatą. Podczas kolejnego spotkania stowarzyszenia, do groty przychodzą dwie dziewczyny Tina i Gloria, które zostały zaproszone przez Charliego. Charlie oznajmił kolegom, że zamieścił w szkolnej gazetce artykuł o natychmiastowym przyjęciu dziewczyn do szkoły. Artykuł podpisał tekstem: „Stowarzyszenie Umarłych Poetów”. Koledzy bardzo się oburzyli. W tym samym czasie Knox zmierzał na przyjęcie do Cheta. Chris na przyjęciu zobaczył tylko raz. Później przechadzał się po domu i przyglądał się zakochanym parom.
Rozdział X
Knox zauważył, jak Chris całuje się z Chetem. Chłopak nie mógł się powstrzymać i dotkną ramienia dziewczyny. Z tego wywiązała się groźna bójka. Chet wyrzucił Knoxa z krwawiącym nosem za drzwi. W tej samej chwili Charlie wyprosił kolegów z groty i został sam na sam z jedną z dziewczyn. Poprosiła go, aby wyrecytował jej całą poezję. Następnego dnia dyrektor wezwał wszystkich uczniów do kaplicy i próbował dowiedzieć się kto zamieścił artykuł w gazetce szkoły. Charlie przyznaje się do czynu, ale przy tym stara się nie wydać kolegów. Otrzymuje karę cielesną. Dyrektor przestrzega Keatinga, że za bardzo spoufala się z uczniami. Na następnej lekcji Keating uczy wychowanków jak pisać na tematy nieprzeczytanych lektur, bo na pewno przyda im się to w dalszej edukacji.
Rozdział XI
Przyszła zima. Neil ćwiczył swoją rolę Puka pod bacznym okiem swojego przyjaciela Todda. Perry czuł się szczęśliwy, ponieważ aktorstwo było dla niego przyjemnością, a nie przymusem. Wchodząc do swojego pokoju, za biurkiem ujrzał swojego ojca. Wiedział już po pasjach syna. Zabronił Neilowi zajmować się aktorstwem i zakazał występu następnego dnia w spektaklu. Koledzy Neila poradzili mu, aby porozmawiał na ten temat z panem Keatingiem. Nauczyciel powiedział mu, żeby szczerze porozmawiał z ojcem. Knox następnego ranka pojechał do szkoły Chris. Wszedł za nią do Sali i na oczach całej klasy i nauczyciela wyrecytował swój wiersz. Po przemowie wręczył dziewczynie różę i wyznał jej miłość.
Rozdział XII
Zbliża się dzień wydania sztuki teatralnej. Pan Keating spytał się Neila czy szczerze rozmawiał z ojcem. Ten nieporadnie skłamał, że rozmawiał z ojcem, a on wyraził zgodę na jego występ. Wieczorem chłopcy wraz z nauczycielem wybierali się na spektakl. Niespodziewanie w szkole pojawiła się Chris i ostrzegła Knoxa, że Chet jest na niego wściekły i przy najbliższej okazji go zabiję. Chłopak ją uspokoił i zaprosił na występ kolegi. Ta po chwili namysłu zgodziła się. Neil w roli Puka był niesamowity. Wszyscy podziwiali jego talent i odwagę. W pewnym momencie Neil dostrzegł swojego ojca. Wydać było po nim, że był zły, ale chłopak się nim nie przejmował i odgrywał swoją rolę dalej. Nastrój ogólnej radości zakłócił pan Perry. Wyprowadził syna z sali i trzasną drzwiami.
Rozdział XIII
Pan Perry oświadczył synowi, że następnego dnia wypisze go z Akademii Weltona i przeniesie do Akademii Wojskowej. Neil zgodnie z planem ojca miał iść na Harvard i skończyć medycynę. Tymczasem odbywało się spotkanie w grocie. Todd oznajmił, że następnym razem pobije pana Perrego. Niespodziewanie na spotkanie wkroczył pan Keating. Nauczyciel postanowił zorganizować uroczyste spotkanie stowarzyszenia. Keating odczytał wiersz. Nagle odezwał się Todd, pytając, czy może przeczytać swój wiersz. Był naprawdę bardzo dumny z chłopca. Po skończeniu czytań chłopcy wraz z nauczycielem wybrali się w drogę powrotną do Akademii.
Rozdział XIV
Neil w nocy poszedł do gabinetu ojca. Nie widząc nadziei na swoje pasje, wyciągną z szafki pistolet ojca i strzelił w siebie. Państwo Perry leżeli już w łóżku, ale nagle usłyszeli dziwny odgłos dochodzący z gabinetu pana Perrego. Wchodząc do środka zobaczył kałużę krwi, w której leży Neil. No popełnił samobójstwo. Po pogrzebie dyrektor szkoły wszczął śledztwo w sprawie tej tragedii. Członkowie stowarzyszenia spotkali się w piwnicy szkoły. Brakowało tylko Camerona. Charlie zauważył przez zaparowaną szybę jak Cameron siedzi u dyrektora w gabinecie i wszystko mu opowiada. Cameron po wyjściu od dyrektora tłumaczył chłopcom, że lepiej byłoby jak by się przyznali. Wtedy nie zostaliby wydaleni ze szkoły. Charlie nie mogąc wytrzymać uderza zdrajcę.
Rozdział XV
Charlie został wyrzucony z Akademii. Chłopcy po kolei wchodzili do pokoju dyrektora, a jak wychodzili byli przygaszeni i smutni. Nadszedł czas na Todda. Wchodząc do gabinetu zobaczył swoich rodziców. Pan Nolan kazał podpisać mu zeznania. Dyrektor składa donos na Keatinga, a uczniowie niechętnie go podpisują. Nauczyciel i tak zostaje zwolniony, a jego miejsce ma zająć sam dyrektor. Podczas lekcji z Nolanem przychodzi Keating zabrać swoje rzeczy. Todd zbiera się odwagę i mówią, że zmuszono ich do podpisania donosu. Dyrektor próbuje uciszyć grupę, ale bezskutecznie. W ramach protestu Todd wchodzi na ławkę wraz z innymi uczniami będącymi w „Stowarzyszeniu Umarłych Poetów”. Wzruszony Keating dziękuję byłym uczniom i wychodzi.