Wesele w Atomicach - Wesele w Atomicach – Sławomir Mrożek – Czas i miejsce akcji

Akcja utworu Sławomira Mrożka pod tytułem „Wesele w Atomicach”, rozgrywa się
w niewielkiej, fikcyjnej miejscowości o nazwie Atomice. Autor, wymyślił tę miejscowość na potrzeby książki. Nazwa Atomice ma od razu narzucać skojarzenia z atomem, który był wówczas symbolem rozwoju cywilizacji i nowoczesności. Wioska, którą Sławomir Mrożek opisuje w swojej historii, jest bardzo nietypowa, gdyż mnóstwo w niej kontrastów i absurdów. Pod pobliskim lasem, zamiast polany, łąki czy zagonu uprawnego pola, znajduje się laboratorium pana młodego, natomiast Józwa do stodoły zwozi paliwo zamiast płodów rolnych. Co za tym idzie, mieszkańcy, mimo
iż porozumiewają się typową gwarą wiejską (hej, gościniec, żem), chodzą boso, siadają na zydlu
i śpiewają przyśpiewki, czerpią dochód z pracy na uniwersytecie, w laboratoriach, zakładach chemicznych czy siłowniach. Autor opowiadania celowo przekształcił opis zwyczajnej wioski tak,
aby zbudować jej groteskowy obraz.
Nawet najbardziej wnikliwy czytelnik nie zdoła określić dokładnego czasu akcji „Wesela
w Atomicach”, jednak z opisów wioski i życia w niej, można wysunąć tezę, że wydarzenia rozgrywają się w niedalekiej przyszłości, zważywszy na to, że opowiadanie wyszło spod pióra Mrożka w 1959 roku i mowa w nim o instytucjach, których funkcjonowanie współcześnie jest naturalnym zjawiskiem, nawet w środowisku wiejskim. Myślę tu o siłowni, laboratorium, reaktorach, które wówczas były zapewne wizją z pogranicza gatunku science fiction, tym bardziej, gdy dodamy jeszcze do tego walką na głowice atomowe. Przyszłość jednak nie może być bardzo odległa, ponieważ zachowało się zbyt dużo reliktów przeszłości. Można by pokusić się o stwierdzenie, że czas akcji wyprzedził Życie Sławomira Mrożka o jakieś 50 – 80 lat, a więc można by umieścić zdarzenia opisane w Atomicach
w sąsiedztwie nam współczesnych czasów, gdzie funkcjonują arcynowo czesne obiekty,
a niejednokrotnie obok nich ludzie mniej zamożni żyją, jakby zatrzymali się w XIX wieku.
Z tych zestawień czasu i miejsca akcji wynika jedno przesłanie – technika rozwija się szybciej niż człowiek. I jeżeli nie potrafimy rozsądnie podporządkować sobie osiągnięć cywilizacji, ona nas zniszczy.