Nazywam się… Fryderyk Chopin

Plan wydarzeń „Nazywam się… Fryderyk Chopin” Aleksandry Zgorzelskiej.
1. Przywitanie się Fryderyka Chopina z czytelnikami.
2. Udane dzieciństwo kompozytora w Żelazowej Woli.
3. Śmierć ukochanej siostry Emilki.
4. Przyjaźń rodziny Chopina z nauczycielem muzyki- profesorem Wojciechem Żywnym.
4. Komponowanie utworów bez znajomości nut.
5. Wczesne umiejętności muzyczne Chopina i jego pierwsza sława.
6. Pierwszy publiczny występ artysty w Pałacu Radziwiłłowskiego.
7. Nauka w liceum w Warszawie.
8. Tworzenie nowych utworów: mazurki, „Rondo c-moll”, polonezy.
9. Studia muzyczne.
10. Zafascynowanie epoką romantyzmu.
11. Ograniczenie swobody w Królestwie Polskim przez wpływy rządów rosyjskiego cara Mikołaja I.
12. Wiadomość o rewolucji

„Nazywam się… Fryderyk Chopin” Aleksandra Zgorzelska – streszczenie szczegółowe.
Książka „Nazywam się … Fryderyk Chopin” rozpoczyna się od przywitania tytułowego bohatera z czytelnikami. Następnie bohater opowiada o swoim życiu.
Urodził się 1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli. Mieszkał w starym dworze należącym do arystokratycznej rodziny wraz z matką – Justyną z Krzyżanowskich (Polką),ojcem – Mikołajem Chopinem (Francuzem) oraz z trzema siostrami – Ludwiką, Izabelą i Emilką. Wszyscy razem tworzyli kochającą się rodzinę. Kompozytor bardzo przeżył śmierć swojej najmłodszej siostry Emilki, z którą był najbardziej związany. Następnie rodzina Chopina przeniosła się do Warszawy. Od małego Fryderyk uwielbiał muzykę, kochał jak jego mama grała na fortepianie. Po paru latach sam zaczął pogrywać na tym instrumencie, nie znając jeszcze nut. Gdy miał sześć lat, uczył się muzyki u profesora Wojciecha Żywnego – przyjaciela rodziny. W 1825r. zaprezentował swoją grę w kościele ewangelickim carowi Aleksandrowi. W nagrodę Fryderyk dostał brylantowy pierścień zdjęty z palca samego władcy. W kilka miesięcy później zagrał głośny utwór „Polonez g-moll”. Rodzina Chopina mieszkała na terenie Uniwersytetu Warszawskiego. Wszyscy lubili słuchać gry młodego artysty. Mając niecałe osiem lat artysta zagrał w pięknej sali Pałacu Radziwiłłowskiego koncert e -moll na cel dobroczynny. Bardzo szybko Fryderyk Chopin stał się ulubieńcem Warszawy. Po latach nauki w domu, kompozytor udał się do znakomitego Liceum Warszawskiego, gdzie spędził wspaniałe lata. Miał tam wielu przyjaciół. Razem dużo podróżowali m.in. do Gdańska, Torunia. W każdym momencie jego życia towarzyszyła mu muzyka. Artysta miał bardzo małe rączki, żeby mu było łatwiej grać wkładał sobie między palce kliny, w których spał, aby mieć większą rozpiętość dłoni. W 1825r. powstał utwór „Rondo e-moll”, który według autora był godny miana dzieła. W wieku 16 lat artysta podjął studia muzyczne. Sześc godzin w tygodniu pod kierunkiem prof. Elsnera uczył się kontrapunktu i kompozycji. Mężczyźni szybko zaprzyjaźnili się. nauczyciel nie skąpił mu cennych rad i wskazówek. Gdy Chopinowi odmówiono stypendium, artysta wpadł na pomysł, żeby skomponować operę, jednak ostatecznie nie zdecydował się na to. Pod koniec studiów zakochał się z pannie Konstancji Gładkowskiej, co utrzymywał w sekrecie. Po studiach ojciec wyprawił go do Wiednia, gdzie miał się dalej rozwijać. Wiedeń był wtedy bardzo sławnym ośrodkiem muzycznym. Chopin zaczął tworzyć wtedy pierwsze etiudy, pieśni oraz walce i mazurki. Myślał też o wyjeździe ze względu na pogarszający się stan polityczny w Polsce, ale odwlekał podroż. 17 marca 1830r. w Teatrze Narodowym zagrał koncert F-moll oraz fantazje A- dur. Po kilku dniach powtórzył występ i wyjechał. Po drodze pożegnał się z bliskimi. W 1830r. do całej Europy zaczęły dochodzić wieści o rewolucji we Francji. Wojska polskie i rosyjskie zaczęły przybierać na sile . Na pożegnanie Warszawie zagrał koncert e-moll, w którym uczestniczyła jego znajoma panna Gładkowska. 2 listopada 1830 r. Chopin wyjeżdża do Wiednia. Gdy przybył na miejsce, nikt się nim nie zainteresował ani zbytnio nie przejął. Poczuł się wtedy bardzo osamotniony i na dodatek zaczął się często przeziębiać. Żałował, że wyjechał z Polski. W czasie swych udręk napisał „Scherz h-moll” i „Balladę g-moll”. Wyjechał d

Nazywam się Fryderyk Franciszek Chopin urodziłem się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli. Mój tata nazywa się Mikołaj Chopin, a moja mama nazywała się Justyna Chopin. Nazywali mnie Fryckiem.Mam również trzy siostry. Najstarsza to Ludwika o trzy lata starsza ode mnie oraz dwie młodsze siostry Izabelę, która jest ode mnie młodsza o rok i Emilię, która jest o dwa lata młodsza ode mnie. Pół roku po moim urodzeniu przenieśliśmy się do Warszawy. Tam mój tata otrzymał posadę w Liceum Warszawskim. Zamieszkaliśmy w Pałacu Saskim. Pierwsze próby gry na fortepianie podejmowałem po okiem mojej siostry Ludwiki. Gdy miałem sześć lat rozpocząłem regularna grę na fortepianie u mojego prywatnego nauczyciela Wojciecha Żywnego. Niebawem pojawiły się moje pierwsze kompozycje: polonezy, marsze i wariacje. Początkowo pisałem je z pomocą Ojca. Mój talent muzyczny rozwijał się nie słuchanie szybko. W 1822 roku mój nauczyciel Wojciech Żywny powiedział moim rodzicom, że nie jest w stanie mnie już dalej rozwijać. Zacząłem pobierać mniej regularne lekcje prywatne, jednak prowadzone przez najwybitniejszych mieszkających w Warszawie nauczycieli: kompozycji u Józ

Książka „Nazywam się … Fryderyk Chopin” Aleksandry Zgorzelskiej opowiada o życiu słynnego kompozytora od momentu jego narodzin (1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli) aż do śmierci.
Wywodził się z arystokratycznej rodziny. Jego matką była Justyna z Krzyżanowskich (Polka),ojcem – Mikołaj Chopin (Francuz). Kompozytor miał trzy siostry: Ludwikę, Izabelę i Emilkę. Kompozytor bardzo przeżył śmierć swojej najmłodszej siostry Emilki, z którą był najbardziej związany. Następnie rodzina Chopina przeniosła się do Warszawy. Od małego Fryderyk uwielbiał muzykę, kochał jak jego mama grała na fortepianie. Po paru latach sam zaczął pogrywać na tym instrumencie, nie znając jeszcze nut. Gdy miał sześć lat, uczył się muzyki u profesora Wojciecha Żywnego – przyjaciela rodziny. Rodzina Chopina mieszkała na terenie Uniwersytetu Warszawskiego. Wszyscy lubili słuchać gry młodego artysty. Mając niecałe osiem lat artysta zagrał w pięknej sali Pałacu Radziwiłłowskiego koncert e -moll na cel dobroczynny. Bardzo szybko Fryderyk Chopin stał się ulubieńcem Warszawy. Po latach nauki w domu, kompozytor udał się do znakomitego Liceum Warszawskiego, gdzie spędził wspaniałe lata. Miał tam wielu przyjaciół. Razem dużo podróżowali m.in. W każdym momencie jego życia towarzyszyła mu muzyka.
W 1825r. powstał utwór „Rondo e-moll”, który według autora był godny miana dzieła. W wieku 16 lat artysta podjął studia muzyczne. Sześć godzin w tygodniu uczył się pod kierunkiem prof. Elsnera. Mężczyźni szybko zaprzyjaźnili się. Pod koniec studiów zakochał się z pannie Konstancji Gładkowskiej, co utrzymywał w sekrecie. Po studiach ojciec wyprawił go do Wiednia, gdzie miał się dalej rozwijać. Chopin zaczął tworzyć wtedy pierwsze etiudy, pieśni oraz walce i mazurki. Myślał też o wyjeździe ze względu na pogarszający się stan polityczny w Polsce, ale odwlekał podroż. 17 marca 1830r. w Teatrze Narodowym zagrał koncert F-moll oraz fantazje A- dur.. Na pożegnanie Warszawie zagrał koncert e-moll, w którym uczestniczyła jego znajoma panna Gładkowska. 2 listopada 1830 r. Ch

Bardzo często zastanawiamy się nad życiorysem lub osiągnięciami danego pisarza, kompozytora, sportowca. Dzięki naszym wybitnym i twórczym pisarzom możemy dowiedzieć się więcej na ten temat. Świetnym przykładem jest hiszpańska seria „Nazywam się…”, gdzie w każdej książce możemy znaleźć wiele ciekawych aspektów z życia najsławniejszych osób – ludzi, których po prostu powinniśmy znać, ze względu na naszą kulturę, historię oraz tradycje. 🙂

Według mnie, ilustrowana książka jest bardzo ciekawą inicjatywą przekazania najmłodszym jak najwięcej informacji na temat znanych osób. Ich bohaterowie sami opowiadają o swoich przeżyciach. Możemy się czuć tak, jakby dana osoba stała obok nas i, w sposób zrozumiały dla młodszych jak i trochę starszych czytelników, opisywała swój życiorys.

Książka ze wspomnianej serii, o której pragnę dziś napisać, dotyczy wybitnego muzyka. Jej głównym bohaterem, a zarazem narratorem jest sam Fryderyk Chopin. Książka została napisana przez Aleksandrę Zgorzelską, a zilustrowana przez Józefa Wilkonia. Opublikowana w 2010r. przez popularne wydawnictwo Media Rodzina. Barwna okładka z wizerunkiem kompozytora od razu przyciąga wzrok każdego, kto tylko na nią spojrzy.

Bohater w zachwycający sposób opowiada o swoim domu zawsze rozbrzmiewającym piękną muzyką, o swojej rodzinie, o swojej pierwszej okazji spotkania z klawiaturą. My – laicy – nie znamy go osobiście. A być może był nie tylko popularnym kompozytorem i pianistą, lecz także zwykłym człowiekiem, posiadającym różne przeżycia – te smutne i te radosne. Osobę, która kocha, a następnie cierpi z powodu nieszczęścia w miłości. Czytając książkę, m

„Nazywam się… Fryderyk Chopin” – streszczenie krótkieOpowieść rozpoczyna się w momencie narodzin Fryderyka w Żelazowej Woli w dniu 1 marca 1810 roku. Jego rodzicami byli Justyna i Mikołaj. Ojciec był z pochodzenia Francuzem, ale zawsze uważał się za Polaka. Chopin podkreśla, że podczas przebywania na emigracji łączył się w bólu z rodakami.Następnie Chopin opisuje swoje dzieciństwo. Spędził je z rodzicami w Warszawie, gdzie jego ojciec pracował jako nauczyciel języka francuskiego. Fryderyk miał trzy siostry: Ludwikę, Izabelę i Emilkę. W dzieciństwie dużo chorował. Całą rodzina wiodła szczęśliwe i dostatnie życie. Chopin podkreśla, że ważnym elementem spajającym rodzinę była muzyka. Jego siostry dobrze grały na fortepianie. Również Fryderyk zainteresował się tym instrumentem. Pierwszą nauczycielką była jego siostra, ale rodzice postanowili zatrudnić nauczyciela. Wojciech Żywy zaczął szkolić kompozytora. Trwało to kilka lat, aż nauczyciel stwierdził, że nie jest już w stanie nauczyć Fryderyka niczego nowego. Chopin wypracował własny styl.Gdy Fryderyk miał siedemnaście lat, wydrukowano jego pierwszy utwór: „Polonez g-moll”. Fryderyk grywał głównie w salonie swoich rodziców, gdzie przyjmowano znamienitych gości.Chopin zaczął uczyć się w Liceum Warszawskim. Nauka przychodziła mu łatwo i w dodatku został licealnym organistą. Grał w kościele sióstr Wizytek.Rozpoczął studia w Szkole Głównej Muzyki, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod okiem profesora Józefa Elsnera. Po studiach powinien wyjechać za granicę, aby dalej doskonalić swoje umiejętności. Jednak rodziców nie było na to stać. Fryderyk zakochał się w śpiewaczce Kons

„Nazywam się… Fryderyk Chopin” – opracowanieNarracjaNarracja jest prowadzona w pierwszej osobie. Narratorem jest Chopin.Czas i miejsce akcjiWydarzenia rozgrywają się w Warszawie, Paryżu, Wiedniu i Nohant oraz obejmują lata życia wybitnego Polaka, Fryderyka Chopina (1810-1949).Bohaterowie1) Fryderyk Chopin – utalentowany muzyk, uczeń Liceum Warszawskiego, a następnie student Szkoły Głównej Muzyki. Zdobył światową sławę jako kompozytor. Grał koncerty między innymi w Warszawie, Wiedniu i Paryżu. Był bardzo chorowity, co w ostateczności doprowadziło do przedwczesnej śmierci. Cechami charakterystycznymi dla jego wyglądu były długie włosy i garbaty nos.2) Justyna i Mikołaj Chopinowie – rodzice Fryderyka Chopina.3) Ludwika, Izabela, Emilia – siostry kompozytora.4) Wojciech Żywny – nauczyciel muzyki. Przez kilka lat uczył głównego bohatera gry na fortepianie. Później został jego przyjacielem.ProblematykaTematem utworu jest życie Fryderyka Chopina. Wielokrotnie podkreślono w nim, że inspirację do muzycznych kompozycji bohater znajdował w swoich uczuciach,