Nazywam się… William Szekspir

Książka pt. „Nazywam się… William Szekspir” autorstwa Ferrana Alexandri jest drugą opowieścią o ważnych osobach z serii „Nazywam się…”, którą przeczytałam. Uważam, że jest bardzo ciekawa i interesująca, ale znacząco różni się od poprzedniej. W biografii najważniejsze są bardziej dzieła pisarza, niż fakty z jego życia. Ma to swoje zalety. Szekspir jest charakteryzowany poprzez to, co stworzył. Jego dramaty mówią za niego, a motto na okładce nabiera zupełnie innego znaczenia. „Mój teatr jest ponadczasowy” – czytamy i trudno się z tym nie zgodzić.
Książka jest pisana w narracji pierwszoosobowej. Tego typu narrator ma ograniczoną wiedzę o świecie przedstawionym i pokazuje czytelnikowi tylko to, co sam wie. Ma to swoją zaletę, ponieważ czytając biografię możemy poczuć się jak jej bohater.
Najbardziej przyciągające były ilustracje Violety Monreal, które stanowią przepiękne kolaże i zachwycają swoją wymową. Widać w nich pomysłowość i kreatywność tej ilustratorki. Miło się na nie patrzy i dzięki nim łatwiej zrozumieć historię dramatopisarza z epoki elżbietańskiej. Bardzo zadziwiło mnie to, że w książce jest bardzo dużo informacji o Anglii, zaczyna się od wnikliwej charakterystyki szesnastowiecznego kraju. Być może autor chciał podkreślić patriotyzm dramaturga i poprzez tę analizę pokazać w jak trudnej był sytuacji – był to okres wyjątkowo burzliwy, obfitujący w wojny pomiędzy Anglią i Hiszpanią.
William Szekspir z całą pewnością jest wart zapamiętania, ponieważ zmienił świat sztuki. Był pionierem, który po raz pierwszy zaczął w tak oryginalny sposób mówić do widza za pomocą teatru, pokazując mu najważniejsze prawdy o życiu. Zmienił

Książka Ferrana Alexandri pt. „Nazywam się… William Szekspir” jest kolejną opowieścią z serii „Nazywam się…”, po którą sięgnęłam. Przyznam, że zrobiłam to przygotowując się do udziału w konkursie wypracowań i nie żałuję, bo bardzo mi się spodobała. Dzięki niej dowiedziałam się wielu ciekawostek o tytułowym angielskim dramaturgu.
Autor zaczyna opowieść od przywitania i opowiedzenia czytelnikowi pokrótce o życiu Szekspira. Są krótkie stwierdzenia, ale trafiają w sedno i zachęcają do dalszego czytania oraz przyswajania informacji o Williamie Szekspirze. Po wstępie przechodzimy do pierwszego rozdziału pt. „Epoka elżbietańska”. Autor skupia się na rządach królowej Elżbiety I, opowiada nam o XVI-wiecznej Anglii, Renesansie i o historii Europy. W kolejnym rozdziale autor pisze o poezji. Zaznacza, że to pierwszy gatunek, który wręcz rozkwitał w Anglii w tamtym okresie. Opisuje dzieła Thomasa More’a, Edmunda Spencera, Johna Donne’a, Bena Jonsona i Johna Miltona. Mówi o sonetach. Wspomina, że Szekspir lubił pisać wiersze zgodne z duchem oraz stylem Renesansu. Dopiero w tym miejscu dowiadujemy się o pierwszych krokach, jakie stawiał dramaturg w literaturze.
W kolejnym rozdziale „Złoty wiek sceny” dowiadujemy się o utworach dramatycznych Szekspira i jego stosunku do natury ludzkiej oraz sztuki. Potem autor przechodzi do najważniejszej części książki – dzieciństwa Williama, które spędził w Stratford-on-Avon. Dowiadujemy się, że ojciec Szekspira był rękawicznikiem i handlarzem skórami. William miał aż siedmioro rodzeństwa. Autor wspomina o rodzinnym miasteczku, gdzie obecnie znajduje się Centrum Szekspirowskie. Szekspir lubił uczyć się gramatyki i od zawsze kochał poezję Owidiusza, ale zaczytywał się dziełami także innych poetów rzymskich. Potem dowiadujemy się o młodości oraz dorosłym życiu dramaturga. Okazało się, że w wieku czternastu lat musiał przerwać naukę, ponieważ jego ojciec wpadł w kłopoty finansowe.
Ciekawostką jest, że żona Szekspira to Anne Hathaway, zupełnie jak znana współczesna aktorka. Miał troje dzieci. Potem musiał pojechać do Londynu, ponieważ został oskarżony o kłusownictwo na terenach należących do sir Thomasa Lucy’ego. Wtedy teatr stał się dla Szekspira całym jego życiem. Wtedy do jego nazwiska dodano dodatkowe „e”, czyli nazywano go Shakespeare, mimo że wcześniej podpisywał się „Shakspeare” lub „Shakespear”. W następnym rozdziale autor opowiada o wydarzeniach historycznych i wojnie angielsko- hiszpańskiej.
W kolejnej części dowiadujemy się o złotym okresie teatru elżbietańskiego. Dramaturg zaczął współpracować z Richardem Burbage’em. Inspirował go i właśnie wtedy zaczął tworzyć dzieło „Romeo i Julia”. Autor poddaje analizie cechy angielskiego teatru. Opisuje pierwsze premiery. Okazał

Książka pt. „Nazywam się… William Szekspir” autorstwa Ferrana Alexandri. To jedna z opowieści o sławnych i ważnych osobach z serii „Nazywam się…”. Pozycja jest przeznaczona dla dzieci i młodzieży. Świetnie się nadaje jako powtórka do egzaminu, bo zawiera wiele cennych informacji. Jest napisana w pierwszej osobie przez co sprawia, że czyta się ją jakby słuchało samego Szekspira. Biografia jest podzielona na wiele krótkich rozdziałów, które w sposób przystępny podają najważniejsze fakty.
Biografia zaczyna się od przywitania z czytelnikami i opowiedzenia pokrótce historii życia dramaturga. Wiele uwagi autor poświęca dziejom samej Anglii z XVI wieku. Cytuje „Hamleta” i opowiada o najważniejszych sztukach i ich bohaterach. Stwierdza, że życie Szekspira otacza aura tajemniczości, dlatego jest ono tak ciekawe.
Pierwszy rozdział nosi tytuł „Epoka elżbietańska”. Były to czasy nowożytne. W Anglii panowała Elżbieta I z dynastii Tudorów. Autor podkreśla, że za jej rządów Anglia była największą na świecie potęgą. Królowa dbałą także o sztukę, kulturę oraz naukę – wszystkie te dziedziny rozkwitały pod jej okiem. Wszyscy najważniejsi uczeni i artyści gościli na jej dworze. Królowa uwielbiała też teatr, dlatego William tak bardzo przypadł jej do gustu. W Anglii dużo się w tym okresie działo. Nastąpiła rewolucja społeczna i obyczajowa, ponieważ Anglia odeszła od Kościoła katolickiego i to właśnie Elżbieta stała się zwierzchnikiem Kościoła anglikańskiego. Na świecie w tym czasie zachodziło także wiele różnych przemian, także geograficznych. Okres ten nazywano później Renesansem, czyli Odrodzeniem.
Kolejny rozdział nosi tytuł „Od poezji do teatru”. Zaczyna się od ogólnych rozważań na temat poezji. Autor skupia się na analizie gatunku sonetu i na tym, że te wspaniałe poetyckie wzorce zaczerpnięto z Włoch. W wierszach chwalono najczęściej przyrodę. Częstym motywem były idee humanistyczne i afirmacja życia. W 1485 roku rozpoczął się złoty wiek literatury angielskiej i trwał aż do 1660 roku. Niewątpliwie przełomowe było wynalezienie druku, wydarzenie spowodowało popularyzację literatury. Dalej autor skupia się na ważnych przedstawicielach tego nurtu – mówi o Thomasie More i Edmundzie Spenserze, że pod koniec XVI wieku pojawiły się dwa nurty poetyckie, gdzie przedstawicielem pierwszego był John Donne, a drugiego – Ben Jonson. Współcześni zapamiętają jednak nazwisko Johna Miltona.
Kolejny rozdział biografii dotyczy teatru i nosi tytuł „Złoty wiek sceny”. Autor skupia się na nowych prądach humanistycznych, które torują drogę Szekspirowi. Charakteryzuje tu sztuki Szekspira i język szekspirowski – wskazuje na nowatorskie podejście. Szekspir (słowami autora książki) nieskromnie stwierdza, że przewyższa innych dramaturgów epoki elżbietańskiej, że jest najlepszy. Warto podkreślić, że wtedy nie było telewizji, a teatr był bardzo powszechną rozrywką i przyciągał wielu ludzi ze wszystkich klas społecznych. Publiczność ówczesnej Anglii bardzo różniła się od współczesnego odbiorcy – ludzie potrafili nawet wygwizdać aktorów. Zwykle takie spektakle były grane przez kilka dni, a potem żądano kolejnych historii.
W dalszych rozważaniach autor opisuje Londyn z tamtego okresu i jego ciemną stronę: przestępczość, biedę i choroby, które nękały jego mieszkańców.
W następnym rozdziale pt. „Dzieciństwo w Stratford-on-Avon” dowiadujemy się szczegółów z życia Szekspira. Dopiero w tym momencie autor mówi czytelnikowi urodzinach dramaturga i początkach jego kariery. Przyszedł na świat 23 kwietnia 1564 roku. Ojciec był rękawicznikiem oraz handlarzem skórami, a matka córką bogatego właściciela ziemskiego i katolika. Mieli aż ośmioro dzieci. Mały Wiliam był wychowywany w duchu katolickim i bardzo dobrze znał Biblię. Autor stwierdza, że miejscowość Stratford-on-Avon, której dorastał Szekspir jest obecnie jedną z najpopularniejszych miejscowości na mapie turystycznej Anglii.
Z kolei w rozdziale „W szkole gramatyki” dowiadujemy się jaką edukację otrzymał mały William. Uczył się łaciny i fascynowały go pisma Owidiusza. Poznał też tragedie Seneki. Lubił świat starożytny i historie Juliusza Cezara.
W kolejnym – „Moje pierwsze zajęcia, małżeństwo i wyjazd do Londynu” autor biografii ujawnia coraz więcej szczegółów z życia Szekspira. Dowiadujemy się, że w wieku czternastu lat dramaturg musiał przerwać naukę, bo ojciec wpadł w kłopoty finansowe. Szekspir zaczął szukać różnych dodatkowych zajęć, by móc zarabiać na życie. Najpierw pracował jako czeladnik rzeźnika, a potem został nauczycielem. Pod koniec listopada 1582 roku ożenił się z Anne Hathaway. Wkrótce urodziła się im pierwsza córka Susanna, a trzy lata później pojawiły się na świecie bliźnięta. Szekspir cały czas się uczył, czytał i pisał. Coraz częściej myślał o pracy w teatrze.
Na kolejnych stronach książki autor dużo miejsca poświęca opisowi trup teatralnych i specyfice pracy ówczesnych aktorów. W 1587 roku William Szekspir musiał porzucić miasto i rodzinę, ponieważ został zmuszony do wyjazdu do Londynu, gdyż został przyłapany na kłusownictwie. Paradoksalnie – wyszło mu to na dobre. Obudziło się w nim pragnienie twórcze oraz marzenie, by mieć własny teatr. Na początku został aktorem. Był tak dobry, że stał się obiektem zazdrości pewnego znanego jegomościa – Roberta Geene’a, który potwornie skrytykował Szekspira i dodał mu w nazwisku kolejne „e” i tak już do dziś zostało. Wcześniej Shakspeare lub Shakspear, a potem Shakespeare.
W dalszej części książki autor opisuje koleje wojny, jest to jednakże krótka dygresja. Ro

Książka pt. „Nazywam się… William Szekspir” to biografia znanego angielskiego dramaturga i autora „Romea i Julii”. Jest to historia biograficzna, dlatego cała opowieść jest zbudowana wokół jednego bohatera – Szekspira. Występują tam też inni bohaterowie związani z życiem dramaturga.
William Szekspir (Shakespeare) to postać najważniejsza, która jest także narratorem. Opowiada nam o wydarzeniach i sam w nich uczestniczy, bo narracja jest prowadzona w pierwszej osobie. Mówi o swojej ojczyźnie – Anglii z XVI wieku i o Renesansie. Postać spaja fabułę, ponieważ cała akcja jest zbudowana wokół niej. Dowiadujemy się o początkach teatru, historii Anglii i kulturze Renesansu. Obserwujemy karierę Szekspira, której początki sięgają pierwszych prób aktorskich. Trzeba przyznać, że sprawdzał się w tym zawodzie, który wtedy nie był tak poważany i prestiżowy jak dzisiaj. Kluczowe dla twórczości Szekspira były dramaty „Romeo i Julia” i „Hamlet”. Autor książki bardzo szczegółowo opisuje fabuły właśnie tych utworów.
Anne Hathaway była żoną dramaturga i bardzo ważną dla niego osobą. Pochodziła z zamożnej rodziny – była córką gospodarza, który mieszkał w Shottery. Ciekawe jest to, że była od męża aż o osiem lat starsza, ale mimo to ich stosunki bardzo dobrze się układały. Miała z nim troje dzieci – Susannę, Judith i Hammeta. Tragiczna śmierć jedynego syna sprawiła, że smutek, który przeżywał natchnął go do napisania dramatu „Hamlet”.
Richard Burbage był ważną postac

„Nazywam się… William Szekspir” – plan wydarzeń1. Przyjście na świat Williama – trzeciego dziecka Johna oraz córki właściciela ziemskiego – 23 kwietnia 1564 roku w małym miasteczku Stratford-upon-Avon.
2. Wysłuchiwanie kazań i uczenie się fragmentów Biblii w kościele Świętej Trójcy.
3. Nauka łaciny pod surowym okiem nauczyciela w Grammar School. Poznawanie dzieł wielkich klasyków starożytności.
4. Podjęcie pracy w wieku czternastu lat na skutek problemów finansowych.
5. Ślub w wieku osiemnastu lat ze starszą o osiem lat Anną Hathaway.
6. Doczekanie się córki oraz bliźniąt.
7. Częste oglądanie występów zespołów wędrownych i udawanie się do miasta na przedstawienia.
8. Rok 1586 – pierwszy występ w przedstawieniu, w zastępstwie zmarłego członka grupy.
9. Opuszczenie miasta i rodziny i udanie się do Lond