Powrót taty

,,Powrót Taty” Adama Mickiewicza to piękna ballada o wielkiej mocy modlitwy i dziecięcej sile do pokonywania zła. Bohaterowie tego utworu to dzieci, ich ojciec oraz bandyci. Akcja ballady rozgrywa się ponad sto lat temu, ale równie dobrze mogłaby wydarzyć się dziś. Napady i rozboje zdarzają się przecież również obecnie.

Dzieci z niecierpliwością czekały na powrót ojca, który wyjechał z miasta, aby handlować. Mama wysłała je na pobliskie wzgórze, na którym znajdował się cudowny obraz. Poprosiła, aby pomodliły się o bezpieczny powrót ojca do domu. Rodzina bała się o bezpieczeństwo taty. Zdarzało się przecież w okolicy, że na podróżnych napadli bandyci.
Droga z miasta do domu, którą miał wrócić ojciec, była niebezpieczna i kręta. Dzieci odmawiały więc kolejne modlitwy: koronki, zdrowaśki, Wierzę w Boga, Ojcze nasz i litanie. Gdy usłyszały znajomy stukot kopyt skakały z radości – to był powóz ukochanego ojca. Od razu pobiegły do kupca, aby się przywitać. Radość była wielka, tym bardziej, że kupiec poczęstował dzieci rodzynkami. Zapewne ponad 100 lat temu był to wielki przysmak.
Gdy rodzina zbierała się do powrotu do domu, została napadnięta przez zbójców. Jak okazało się, bandyci spodziewali się, że kupcy będą podróżować tą drogą. Czyhali na nich w zaroślach. Mieli niecne zamiary – planowali rabunek, który mógł przecież zakończyć się zabójstwem.
W zniszczonych i potarganych ubraniach wyglądali złowieszczo i niechlujnie. Uzbrojeni w miecze, z nożami za pasem, buławami w rękach, zaatakowali dzieci i ojca. Nieszczęsne ofiary były zaskoczone i błagały o życie. Tata prosił zbójców by brali wszystko, lecz ich samych oszczędzili. Jednak rabusie bez najmniejszych skrupułów zabrali się do rabowania wozu i nie zamierzali na tym poprzestać.
Nieoczekiwanie ktoś ich powstrzymał. Był to herszt bandy. Na pozó

1) Tata – niezwykle rozważny, odpowiedzialny, lecz także wesoły i przyjazny. Zawsze umiał podjąć odpowiednią decyzję i wiedział, co powiedzieć. Nawet przy spotkaniu ze zbójcami próbował wynegocjować korzystną dla obu stron (pod pewnym względem) umowę. Starał się być jak najlepszym ojcem i marzył, aby jego dzieci miały zawsze wszystko to, o czym marzyły. Bardzo trudno było go wyprowadzić z równowagi. Zgodził się na niebezpieczną przygodę dla dobra dzieci, mimo że bardzo za nim tęskniły. Nawet po wyczerpującej wyprawie umiał się cieszyć i płakać z radości podczas spotkania z dziećmi.2) Dziatki – niezwykle kochane osoby. Ich serca były całkowicie wypełnione dobrem, a ich dziecięce szczęście i miłość naprawdę każdego potrafiły wzruszyć. Uwielbiały swojego ojca ze wzajemnością. Jego ostatnią prośbę przed wyprawą spełniły bez wahania, mimo że wiedziały, że na drodze jest pełno zbójców i może stać się im coś bardzo złego. Potrafiły się cieszyć z naprawdę małych rzeczy, co jest pozytywną cechą. Nietrudno było je zadowolić, a one same naprawę często

„Powrót taty” to wiersz słynnego poety – Adama Mickiewicza, opowiadający o uczuciach, gdy nie ma przy tobie kogoś bliskiego, a także o dobrze i miłości. Namawia nas do starania się dla kogoś, szczególnie jak jest dla nas ważny, lecz nie tylko, a także wspólnoty. W tym utworze każdy potrafił być dobry, czego brakuje w prawdziwym życiu. Przynosi on niezwykłe emocje czytelnikowi, co sprawia, że można by wiele razy go czytać, a za każdym odkrywa się nowe znaczenie, inny sens.
Tata planował daleką, długą podróż całkowicie samotnie, bez swoich dzieci, ani nikogo bliskiego, zaledwie z kilkoma sługami. Była to oczywiście kupiecka wyprawa, lecz niestety niezmiernie długa. Nikt nie zdawał sobie sprawy jakie to może być trudne, a także niebezpieczne. Na pożegnanie kupiec poprosił, aby wszystkie jego ukochane dzieci wszystkie razem się pomodliły serdecznie i szczerze za niego, na wzgórzu, przed wspaniałym obrazem. Było to cudowne miejsce za miastem, które miało pozytywną energię. Wierzył on, że dzięki temu wróci zdrowy, szczęśliwy do domu i nie spotkają go żadne przykre sytuacje, które w innym wypadku mogłyby mieć miejsce. Miał nadzieję, że dzieci spełnią jego prośbę. To była jego ostatnia prośba przed wyjazdem, więc na pewno dziatki planowały ją spełnić. Szkoda było niezmiernie żegnać ojca, lecz niestety wszyscy dobrze wiedzieli, że musieli. Dzieci nie spodziewały się, jak długo może trwać taka podróż i niezmiernie się rozczarowały. Spodziewały się kilku dni i nie wiedziały, że to będzie dla nich aż takie trudne. Pożegnanie nie tylko dla dzieci było okropne, lecz także dla ojca, który musiał opuścić na pewien czas wszystko na czym mu zależało – rodzinę, dom, swoje miasteczko, a także praktycznie wszystkie przyjemności. Podczas całej wyprawy nie mógł przestać myśleć o tym wszystkim i najprawdopodobniej zastanawiał się, czy na pewno jeszcze wróci do tego. Nie chciał straszyć dzieci, więc nie ujawniał im swoich obaw, ani dokładnego czasu wyprawy. Nie mógł się doczekać zobaczenia ponownie każdego i wszystkiego, lecz w szczególności swoich dzieci. Tata nie wracał wyjątkowo dużo czasu, całe dnie i noce, a dziatkom godziny mijały w okropnym strachu. Najbardziej jednak się przeraziły, gdy pojawiła się wiadomość, że na drodze pojawiło się mnóstwo zbójców, a rzeki się rozlały. Zdały sobie sprawę jak bardzo niebezpieczna była ta wyprawa. Wiedziały, że mogą czekać specjalnie na ich ojca, bo przecież był zamożnym kupcem po długiej wyprawie. Niezmiernie je to przerażało. Całe we łzach wciąż oczekiwały powrotu taty i myślały, że najprawdopodobniej go już nigdy nie zobaczą. Z tą myślą także nie umiały sobie poradzić. Czuły się samotne i nie potrafiły cieszyć się życiem, tak jak dawniej. Nie umiały dłużej czekać bezczynnie, bo miały przeczucie, że to najgorsze co mogą w tej chwili robić. Musiały spełnić prośbę taty jak najszybciej się dało, bo tym razem i one zaczęły wierzyć, że to może coś dać i szczerze liczyły na to. Wiedziały, że to ostatnia ich nadzieja. Od razu wyruszyły we wskazane miejsce – za miasto, na wzgórek. Wszystko do pewnego czasu szło po ich myśli, a nawet lepiej. Najpierw uklęknęli, zaczęli paciorek i pocałowali ziemię. Oczywiście pierwszą modlitwą było „W imię Ojca, Syna i Ducha świętego, Bądź pochwalona, przenajświętsza Trójca,Teraz i czasu wszelkiego”. Potem zmówili kolejno „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo”, „Wierze” oraz Dziesięcioro i koronki. Na samym końcu wyjęli książeczkę z kieszeni i wyjątkowo wzruszająco najstarszy brat zaśpiewał, a za nim młodsze rodzeństwo przyśpiewywało: „Najświętsza Matko, zmiłuj się, zmiłuj nad tatem”. Wszystko to brzmiało naprawdę cudownie i na pewno każde serce by się wzruszyło słysząc i widząc dziatki w tamtym momencie. Gdy skończyli modlitwę i pogrążeni w rozpaczy planowali wrócić do domu i wciąż oczekiwać szczęśliwego zakończenia tej historii. Jednak nagle usłyszeli znajomy tarkot wozu. Zrozumieli, że dzięki swojej szczerej modlitwie ich tacie udało się powrócić zdrowo do domu. Poczuli wtedy dumę z siebie i jeszcze bardziej chcieli podziękować Bogu. Doceniły modlitwę, tak jak nigdy dotąd. Tak jak się spodziewali pojazd ich taty jechał na początku. Dzieci poczuły niesamowitą ulgę, wreszcie czuły się radosne i szczęśliwe. Nie mogłyby już dalej wytrzymać w takiej niepewności. Od razu zaczęły krzyczeć, radować się. Bez wahania rzuciły się tacie na szyję, a on płakał z radości, od razu, gdy opuścił wóz. Dawno nie widziano takiego szczęścia i miłości jakie się pojawiły w duszach dzieci, a także ojca. Tata wypytywał je o wszystko, co się dzieje w rodzinnym miasteczku, między innymi o zdrowie rodziny i tym podobne informacje. Wszędzie było pełno wrzasku, lecz z wdzięczności. Tata od dawna wyczekiwał właśnie tej chwili i była dokładnie taka jak w jego snach. Kupiec odesłał sługi i poszedł wesoło rozmawiając wraz z dziećmi w stronę miasta, niestety po pewnym czasie coś przerwało im drogę. Wszystko wydawało się idealne, ale tylko do pewnego momentu. Po pewnym czasie jednak przestało b

Czy zawsze wszystko musi być zwyczajne i szczęśliwe? – Na pewno nie w tym niesamowitym wierszu Adama Mickiewicza. Opisuje on przygodę, lecz też zmartwienie, gdy ktoś bliski zniknie.

Tata planował wyjazd. Poprosił swoje dzieci o pójście wszystkich razem za miasto, do pięknego obrazu. Chciał, aby właśnie tam odmówiły modlitwę za niego. Wyprawa trwała bardzo długo. Dzieci tęskniły i martwiły się o tatę. Bardzo długo płakały, bo rzeki zaczęły się rozlewać a bory były pełne. Na dodatek na drodze było mnóstwo zbójców. Od razu, gdy dzieci usłyszały tę złą nowinę, postanowiły spełnić prośbę taty. Tak jak było mówione, wszystkie razem poszły we wskazane miejsce, klęknęli przed cudownym obrazem i zaczęły odmawiać po kolei mnóstwo modlitw. Najpierw ucałowały ziemię i zaczęły od modlitwy w imię Ojca, Syna i Ducha świętego, następnie odmówili kolejno Bądź pochwalona, przenajświętsza Trójca, Teraz i czasu wszelkiego potem Ojcze nasz i Zdrowaś i Wierzę, Dziesięcioro i koronki. Przy końcu, wyjęły książeczkę i starszy brat zaczął śpiewać litaniję do Najświętszej Matki, a dzieci wtórowały mu śpiewając „Najświętsza Matko, zmiłuj się, zmiłuj nad tatem”. W momencie, gdy skończyły, usłyszały znajomy tarkot i zobaczyły wozy, na których przedzie jechał ich tata. Zaczęły go przytulać, skakać i krzyczeć z radości. Gdy zauważył dzieci, od razu wyszedł z wozu i popłakał się ze szczęścia. Zadawał rozmaite pytania. Czy tęskniły? Jak się czuje rodzina? I tak dalej. Podczas tej chwili radości nawet nie wiedzieli, w jakim beznadziejnym położ

Książką, którą opisuję jest: „Powrót taty” bardzo wybitnego autora Adama Mickiewicza. Utwór jest bardzo lubiany przez dzieci, jak i młodzież, ze względu na jego ciekawość. Akcja powieści nie jest do końca określona. Miejsca akcji możemy się domyślić. A mianowicie: jest to wzgórek za miastem oraz cudownym obrazie pod słupem. Dzieło to ballada z czego słynął Adam Mickiewicz toteż możemy się tego domyślić.Głównymi bohaterami tej ballady są dzieci, kupiec wraz z rodziną oraz zbójcy. Można od razu zobaczyć, iż dzieci są mocno wierzące, ponieważ po kolei wypowiadają rozmaite modlitwy: Ojcze nasz, Zdrowaś, Wierzę, Dziesięcioro. Nie pomijają również Koronki do Bożego Miłosierdzia i Litanii do Najświętszej Matki. Są bardzo kochające i szanujące swoich rodziców. Z podzięko

Powrót taty – Adam Mickiewicz – OPRACOWANIE

Adam Mickiewicz – ur. 24 grudnia 1798r., zmarł 26 listopada 1855 ( w wieku 57 lat ),poeta, filozof, publicysta, działacz polityczny. Uważany ( obok Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego ) jest za jednego z największych poetów epoki polskiego romantyzmu. Jego najsłynniejsze książki to ,, Pan Tadeusz”,
,, Dziady”, ,, Świtezianka ”, a także ,, Pani Twardowska” i ,, Powrót taty”.

Czas i miejsce akcji :
Czas nieokreślony, mowa jest o wzgórku, za miastem, pod słupem.

Bohaterowie
– Tata – zapracowany kupiec, przez długi czas nie ma go w domu, wraz z dziećmi i żoną.
– Dzieci – pobożne, tęsknią za ojcem, modlą się o jego szybki i szczęśliwy powrót do domu.
– Zbójcy – źli, okrutni, o długich brodach, wąsach i brudnych ubraniach. Najstarszy z nich darował życie kupcowi i jego dzieciom.

Plan wydarzeń :
1. Modlitwy dzieci.
2. Powrót taty.
3. Napaść zbójców.
4. Prośba o litość.
5. 'Łaska’ udzielona przez najstarszego zbójcę.
6. Modlitwy dzieci za duszę mężczyzny, który darował im życie.