Dobra Pani - Najważniejsze informacje

Przedstawiam najważniejsze informacje dotyczące utworu Elizy Orzeszkowej pod tytułem ” Dobra pani „:
Tytuł: Dobra pani
Tytuł oryginału: Dobra pani
Język oryginału: Polski
Autor: Eliza Orzeszkowa
Rok opublikowania: 1888 (tysiąc osiemset osiemdziesiąty ósmy)
Rodzaj literacki: epika
Gatunek literacki: nowela
Czas akcji: obejmuję około 5 lat
Miejsce akcji: małe miasteczko Ongród i Włochy
Najważniejsi bohaterowie:
1.) Ewelina Krzycka – tytułowa „dobra pani”
2.) Helka – jest sierotą, opiekującą się bogatą wdową Krzycka
3.) Czernicka – garderobiana pani Eweliny
4.) Rodzina Jana – murarz, jego żona i dzieci, u których dorasta Helka
Streszczenie:
W Ongrodzie żyje bogata wdowa Ewelina Krzycka, do której przychodzi pewnego dnia mularzowa z pięcioletnią dziewczynką, która jest sierotą. Pani Ewelina należy do towarzystwa pomagającego ludziom ubogim. Krzycka przyjmuję dziewczynkę. Rozkazuję Czernickiej wykąpać i ubrać dziecko dziewczynkę. Mularzowej dał trochę rubli na cukierki dla dzieci. Wzywa Czernicką by zabrała jej psa Elfa do siebie. Gdy dziecko było już gotowe szybko polubiło panią Ewelinę. Od tego momentu Helcia (tak miała na imię) żyła w pięknym domu rozpieszczana i kochana. Dziewczynka uczyła się rozmawiać po francusku, pięknie jeść, a także chodzić. Po trzech latach mieszkania w domu Krzyckiej okazało się, że Helcia posiada też talent d śpiewu. Po tym pani Ewelina zabrała ją do Włoch gdzie spędzili razem z Czernicką i Elfem kilka miesięcy. Po powrocie Krzycka posmutniała, ponieważ Helcia się zmieniła i przestała przypominać aniołka. Takie samo zdania miała Janowa odwiedzając Helcie. Tego samego dnia wieczorem pani Ewelina żaliła się Czernickiej na Helcie, że się jej znudziła. Pewnego dnia Krzycką odwiedza włoski muzyk, którego poznała we Włoszech. Pannie Ewelinie spodobał się śpiewak przez co był jej częstym gościem. Natomiast dziewczynka coraz bardziej zaczęła przeszkadzać pani Ewelinie więc powiedziała, że Czernicka ma ją na zawsze wziąć do siebie. Czernicka powiedziała Helci, że także była kiedyś ulubienicą Krzyckiej, ale gdy już się jej znudziła odesłała ją do garderoby. Dokładnie tak samo stało się z papugą i psem pani Eweliny. Po pewnym czasie Krzycka znowu wyjechała z Czernicką do Włoch. Z kolei Helcię odesłała do domu mularzowej. Helenka nie mogła przywyknąć do nowego życia, a także tęskniła za Krzycką, którą kochała. Pewnego wieczoru mularz Jan dał żonie kopertę z pieniędzmi od pani Eweliny. Helenka myślała, że to list od Krzyckiej, ale kiedy dowiedziała się, że to tylko pieniądze uciekła z domu mularza i dotarła do domu pani Eweliny gdzie zobaczyła na ganku pod ławką Elfa który cierpiał odrzucony przez Krzycką. Helcia trzymając Elfa na rękach patrzyła przez okno do domu, ponieważ miała nadzieję spotkać Krzycką. Wspominając wcześniejsze życie, zasnęła cała przemoczona i zmarznięta z Elfem na ławce. Około północy na ganku znalazł ją szukający Jan i zabrał słabą Helenkę do domu.