Skrzynia Władcy Piorunów

„Skrzynia Władcy Piorunów” to książka, którą warto przeczytać, ponieważ opowiada o przygodach przyjaciół i psa. Bardzo lubię książki przygodowe, a ta książka dodatkowo trzyma w napięciu od początku do końca. Dodatkowym plusem tej książki jest to, że główną bohaterką jest dziewczyna na wózku, Julia. Fajnie, że autor wprowadził wątek niepełnosprawnej dziewczyny, ponieważ dla wielu ludzi widok osoby na wózku wzbudza różne emocje i z reguły przyjmują, że takie osoby są skazane na samotność i brak perspektyw.
Bohaterka książki „Skrzynia Władcy Piorunów” łamie stereotypy, ponieważ wózek nie przeszkadza jej w dążeniu do celów i realizacji marzeń. Julia jest wesołą, miłą i pełną życia dziewczyną, która pragnie odkrywać świat, a choroba nie przeszkadza jej w realizowaniu się. Jej bliski kolega Tom, który jej towarzyszy jest przykładem oddanego przyjaciela, który jest miły, ciepły i troszczy się o Julię. Obok dwójki przyjaciół jest również wierny Spike, wierny pies. Ta trójka przyjaciół przeżywa super przygody w książce, ale prawdziwa akcja pojawia, gdy zniknął ojciec Toma. Wprawdzie ojciec Toma napisał list, żeby go nie szukać, że wszystko jest w porządku, to Tom i Julia nie wierzą w słowa, które zostały napisane w liście. Tom zna bardzo dobrze swojego ojca i nie uwierzył, że ojciec tak sobie odszedł. Trójka przyjaciół rozpoczyna śledztwo, które jest bardzo trudne, ponieważ po drodze spotykają groźnych przestępców, który próbują pokrzyżować im plany w odnalezieniu ojca Toma. Z czasem będą musieli dokona�

Spajk, zwany również Biszkoptem to labrador, pies inny niż wszystkie. Inny również od Roda, starego i mądrego doga kanaryjskiego zamieszkujący prawdziwy psi pałac na działce sąsiadów. Ale na czym polegała wyjątkowość Biszkopta? Otóż żaden pies, oprócz niego, nie pamiętał swojego poprzedniego i jeszcze wcześniejszego życia. Spajk pamiętał, co mogło mieć duże znaczenie w tej opowieści. Wiedział dużo, może i za dużo. Gdy opowiadał o swoich poprzednich wcieleniach Rodowi, temu wydawało się, że nasłuchał się historii czytanych na głos przez Julię. Dziewczyna miała czternaście lat, piękne jasne włosy, błękitne oczy i piękny uśmiech. Julkę świat fascynował i oczarowywał. Była jego ciekawa. Zajmowała się Spajkiem od najwcześniejszych dni jego życia. Ich przyjaźń była wręcz nierozerwalna i poniekąd wymuszona. Julia jeździła na wózku inwalidzkim.
Tom siedział w ogrodzie Julii i uczył jej ułamków. Dziewczyna go wręcz uwielbiała i podziwiała. Był on chłopakiem rok starszym, ale Julce to nie przeszkadzało. Tom wyjawił jej swoje uczucia w stosunku do niej. Okazało się, że lubią się ze wzajemnością. Tak naprawdę było to coś znacznie więcej niż tylko przyjaźń. Wtedy Tom ośmielił się i zdecydował się na powiedzenie pewnej rzeczy, o której nie wiedział prawie nikt. Był synestetykiem, co oznacza, że widział kolory i barwy nieco inaczej. Jemu wydawało się, że niektóre wyrazy bądź liczby pachną lub mają różne kolory. Dziewczyna coś już o tym wiedziała, ponieważ czytała mnóstwo książek. Później Tom powiedział, że jego ojciec też jest synestetykiem i na dodatek widzi świat identycznie jak jego syn. Narysował na kartce pewny zarys, który przedstawiał czas postrzegany jego oczami. Każdy dzień miał inny kolor, a tydzień „szedł” w przeciwną stronę co do wskazówek zegara. Natomiast rok z podziałem na miesiące poruszał się w odwrotną stronę, a najkrótszy był… kwiecień.
Około siedmiu lat wstecz na Julię i jej tatę odprowadzającego wówczas 7-letnią dziewczynkę, wjechał samochód. W wyniku wypadku Julka musiała radzić sobie na wózku inwalidzkim, natomiast jej ojca spotkało coś znacznie gorszego, zginął. Od tamtego feralnego dnia Julka miała już tylko matkę i kochanego Spajka, który stał się jej przewodnikiem.
Dziewczyna z psem jechali sobie aleją, gdy zadzwonił Tom. Miał im do przekazania pewną niepokojącą wiadomość: jego ojciec zniknął. Spajk i Julka wrócili do domu i gdy się dowiedzieli o tym, natychmiast chcieli działać. Okazało się, że ojciec po sobie zostawił tylko list, z którego prawie nic nie wynikało. Spajk jednak był już pewny: tata Toma nie odszedł z własnej woli. Chwilę potem pod domem pojawiła się czarna furgonetka, z której wyskoczyło dwóch mężczyzn: jeden był Wielkoludem, drugi był drobnej postury, dlatego nazwany Mikrusem. Zapytali chłopaka, gdzie jest skrzynia. Tom nie wiedział nic, i tak też odpowiedział. Na to Wielkolud i Mikrus wciągnęli Toma do furgonetki i odjechali. Nie zauważyli, że i bohaterski Biszkopt rzucił się do bagażnika. Porywacze mieli bardzo złe zamiary. Chcieli unieszkodliwić Spajka. Otworzyli więc drzwi furgonetki i chcieli wyrzucić psa, jednak z samochodu wypadł Wielkolud. Na to Tom i pies wyskoczyli z samochodu i uciekli. Niedługo potem byli z powrotem u Julii za sprawą podwiezienia przez pewną staruszkę. Julka dopytywała Toma o skrzynię. Chłopak wspominał, że jakieś dwa tygodnie temu jego ojciec wynosił z garażu jakiś duży przedmiot przykryty płachtą, możliwe, że to była skrzynia. Julka wpadła na pomysł przeszukania komputera ojca Toma.
9 lipca 1856 roku w małej wiosce Smiljan leżącej w dzisiejszej Chorwacji pewien kocur Macak leżał na przypiecku i obserwował to, co się działo za parawanem. Na łóżku leżała kobieta, którą wspierał, jak się okazało, jej mąż. A nazywał się Milutin Tesla. Chwilę potem na świat wydostało się pewne niezwykłe dziecko. Zapadła decyzja, że ten niemowlak będzie miał na imię Nikola. Nikola Tesla.
Podczas przeglądania komputera Julia i Tom dokonali pewnego odkrycia: ojciec chłopaka wykasował prawie wszystkie pliki i informacje z komputera. Jednak po chwili ujrzeli jakąś wiadomość od sklepu internetowego. W wiadomości sprzedawca dziękował za zakup produktu. Gdy dziewczyna kliknęła link, otworzyły się polecane produkty: różne… skrzynie. Wcześniej ojciec Toma kupił coś, co się nazywało: „Skrzynia ozdobna stara, XIX wiek plus stary parasol i inne gratisy”. Ten oto sprzęt kupił od użytkownika Goodman. Wpadli na kolejny trop: być może ojciec Toma kupił skrzynię dla jej zawartości.
Nikola wraz z Macakiem bawił się na łące, gdy nagle przed oczami pięcioletniego chłopca pojawił się dziwny promień światła. Zobaczył wielkie mechaniczne parasole. Nierealne, ale dające się wykonać w rzeczywistości. Nikola nie wiedział, w którym świecie się znajduje – na łące czy wśród parasoli. W końcu się ocknął, a zabawa trwała.
Julka zadzwoniła pod numer widniejący na ekranie portalu – telefon do Goodmana. Mężczyzna szybko się rozłączył, a gdy Julka próbowała zadzwonić ponownie, nikt nie odbierał. Po chwili odkryli, że być może ojciec Toma, psycholog dziecięcy chciał zaszyfrować jakąś wiadomość dla nich.
Nikola Tesla, zainspirowany swoim widokiem mechanicznych parasoli postanowił, że weźmie parasol ojca i przeleci nim nad stodołą. Gdy tylko wdrapał się na dach, urzeczywistnił swój plan. Skoczył i przez ułamek sekundy myślał, że leci. Ale tylko przez ułamek, bo po chwili runął prosto w błoto. Na szczęście matka dziecka właśnie wracała z targu. Nikola, jak mogłoby się wydawać, nie był martwy. Ojciec pięciolatka był zły, ale na pamiątkę dał synowi wygięty już parasol. Chłopiec włożył go na dno skrzyni, w której trzymał wszystkie swoje skarby.
Tom i Julia próbowali nieudolnie rozwiązać zagmatwaną informację od ojca za pomocą szyfru Cezara. Ciężko było się w niej domyśleć, o co chodziło, ponieważ było tam coś o karmieniu gołębi, których ojciec Toma nigdy nie hodował. Nic jednak nie działało. Nagle Julka doznała olśnienia: cyfry ukryte w wiadomości mogły był hasłem.
Nikola rozmyślał sobie o chrząszczach niszczących uprawy w całym Smiljan, gdy wpadł na pomysł: zamiast zabijać szkodniki, można je zmusić do pracy. Niedługo potem powstał silnik napędzany szesnastoma okazami. Ten wynalazek naprawdę działał! Mały Tesla nie cieszył się nim jednak zbyt długo: gdy pokazał silnik swojemu koledze, ten z wielkim apetytem zjadł wszystkie chrząszcze zaprzężone do pracy. Wkrótce potem Nikola wraz z ojcem zbudowali młynek wodny i przetestowali go nad rzeką. Działał.
Julka i Tom studiowali drugi szyfr z podręcznika do kryptografii: szyfr Polibiusza. Czternastolatka miała kolejny przebłysk geniuszu: słowem kluczowym do rozgryzienia szyfru mógł być TOM.
Nikola miewał coraz częściej swoje niespotykane nigdzie indziej wizje. Choć nawet zaczynały mu się podobać, wciąż mu przeszkadzały. Swoje pomysły rysował na kartkach, czasami coś dopisywał. Każdą kartkę wkładał do swojej skrzyni. Wtedy zaczęła mu się szczególnie podobać liczba 3.
Tom i Julka odczytali wiadomość od psychologa. Brzmiała ona: HOTEL 18. Tom dobrze wiedział, jakiego hotelu szukać. Natychmiast ruszyli. Nie mieli ani chwili do stracenia.
W Smiljan trwała zima. Dzieci bawiły się na stoku w formowanie coraz to większych kulek śniegu. Po powrocie do domu dzieciak tak głaskał kota, że matka prosiła go, by przestał, ponieważ mógł się zapalić. Ojciec roześmiał się i wytłumaczył synowi, że to prąd. Nikola był oczarowany prądem, co zaprocentowało w przyszłości. Przez 80 lat badał prąd i zjawiska z nim związane.
Julia, Spajk i Tom podróżowali do hotelu, gdy blisko nich pojawił się jakiś samochód. Biszkoptowi zdawało się, że odczuwa zapach Wielkoluda, ale nic takiego się nie stało. W końcu dotarli do hotelu, który już był ruiną. Ruszyli do pokoju numer 18, niestety, nie znaleźli tam ojca Toma. Było tam jednak coś ważnego: skrzynia, na której widniały inicjały: N. T.
W pewnej nowojorskiej restauracji kelner rozmawiał z drugim kelnerem o ich stałym bywalcu, Nikoli Tesli. Mówili o jego pasji do cyfry 3, obrzydzenia do włosów, zapachu perfum, elektrowni na wodospadzie Niagara i jego wynalazkach dotyczących prądu.
Tom otworzył wieko skrzyni. Nie było w niej prawie niczego, oprócz myszy i… drugiego listu od ojca chłopaka! Podobnie jak poprzednio, tekst zagadki był bardzo zawiły. Tom domyślił się, że dziwna treść listu może mieć związek z synestezją. Julia po raz kolejny przeżyła wielką ekscytację, ale chłopak jeszcze nie wiedział o niczym, co mogłoby ułatwić rozwiązywanie zagadki.
Pewni mężczyźni rozmawiali o kolejnym wynalazku Tesli. Za pomocą pewnego skomplikowanego urządzenia i dwóch wieżyczek chciał wyłapywać pioruny. Myśleli, że to szaleniec, i mieli trochę racji.
Tom i Julka szybko rozszyfrowali pierwsze wersy wiadomości. Chodziło tu o poniedziałek, kwiecień i cuchnącą rzeczkę na obrzeżach miasta. Wtem zadzwonił do nich Goodman. Dziewczyna wyjawiła mu prawie wszystkie ważne informacje, ale, jak się okazało, zrobiła to celowo, by zmylić Goodmana. Schowali się i oczekiwali. W końcu pod hotelem pojawił się Goodman.
Spajk dokonał odkrycia. To był ten sam mężczyzna, który jechał samochodem, gdy docierali do hotelu. Pies wówczas pomyślał sobie, że czuje nutę Wielkoluda.
Nikola Tesla był zajęty dokarmianiem gołębi, które skubały pozostawione na jego rękach okruchy. Niemal każdego dnia spacerował po okolicznym parku i zawsze okrążał skwer trzy razy. W pewnej chwili gołębi oblepiły Teslę w całości. One go odwiedzały, gdy chorował, a on ratował im niejednokrotnie życie. Sława nieco wyszarzała, a jego uznanie przyćmiły porażki, a świat nie był gotowy, żeby zrozumieć deklaracje jego odkryć. Jednak Tesla za tym nie

Julia była dziewczyną niepełnosprawną. Nie mogła chodzić, ponieważ potrącił ją samochód. Dla bezpieczeństwa i wygody towarzyszył jej pies-przewodnik Spajk, który był też nazywany Biszkoptem. Wierzył on, że wcześniej miał inne życia, tak jak w filmie „Był sobie pies”. Alicja miała przyjaciela Toma, który był synestetykiem. Pewnego razu ojciec Toma został porwany. Porywacze próbowali porwać też Toma, ale im się nie udało. Julia i Tom znaleźli wskazówki od ojca Toma. Okazało się, że został on porwany przez to, że wszedł w posiadanie pewnej skrzyni, a przede wszystkim tego, co w niej było. Dzięki tym wskazówkom znaleźli ów skrzynię, jednak w środku była tylko karteczka. To była kolejna wskazówka od ojca Toma. Tuż po tym, jak ją znaleźli pod budynek, gdzie byli, podjechali ci, którzy próbowali porwać Toma. Tom, Julia i Spajk postanowili się rozdzielić. Spajk śledził pojazd bandytów, Julia miała wspomagać Toma przez internet i poszukiwać tam informacji, a Tom za pomocą wskazówek miał poszukiwać zawartości skrzyni. Spajk

PLAN WYDARZEŃ

1. Tom pomaga Julce w nauce
2. Tom wyznaje, że ma zdolności synestezji
3. Opowieść o zaginięciu taty i tajemniczy list
4. Zabranie listu przez Spajka i ukrycie go w domu
5. Przyjazd czarnej furgonetki pod dom Julki
6. Wypytywanie Toma o skrzynię
7. Porwanie Toma i wskoczenie do auta psa Spajka
8. Próba pozbycia się psa
9. Popchnięcie członka szajki na jezdnię i ucieczka Toma ze Spajkiem
10. Powrót do domu Julki
11. Wyprawa do domu Toma i przeszukanie komputera ojca Toma
12. E-mail od sprzedawcy skrzyni Goodmana
13. Wejście Spajka do kosza z książkami należącego do taty Toma i wysypanie z niej książek
14. Znalezienie przez dzieci książek o psychologii dziecięcej i jednej o szyfrowaniu
15. Spostrzeżenie, że tylko kilka stron jest wygląda na przeczytane
16. Próba rozszyfrowania listu na podstawie książki
17. Odnalezienie rozwiązania listu (HOTEL18)
18. Udanie się do hotelu i pokoju nr 18 i znalezienie w nim skrzyni z kolejnym listem i rozszyfrowanie zagadki: kwiecień, poniedziałek i rzeczka na granicy miasta
19. Zadzwonienie telefonu Julki i rozmowa z Goodmanem
20. Poinformowanie Goodmana gdzie są i co znaleźli
21. Ukrycie się dzieci i psa
22. Przyjazd Goodmana i przeszukanie hotelu
23. Przyjazd czarnej furgonetki i wyjście z niej Mikrusa i Wielkoluda
24. Schowanie listów ze skrzyni w dziurze w ścianie hotelu
25. Ukrycie się Spajka w furgonetce