Rany Julek! O tym jak Julian Tuwim został poetą

Każdy młody i nieco starszy czytelnik zna takie wiersze, jak: „Lokomotywa”, „Bambo”, „Rzepka”, „Okulary”, „Ptasie radio”, „Spóźniony słowik” czy „Abecadło. Kto je napisał? Oczywiście – Julian Tuwim. Książka Agnieszki Frączek „Rany Julek! O tym, jak Julian Tuwim został poetą” jest literacką biografią tego wielkiego poety. Jeżeli jednak ktoś myśli, że dzięki tej książce dostanie prosty przepis, jak osiągnąć sukces w świecie literatury, ten się rozczaruje.Książka „Rany Julek! O tym, jak Julian Tuwim został poetą” wydana została w 2013 roku. Ukazała się ona z okazji ogłoszonego przez Sejm RP Roku Tuwima.Julek jest niesfornym chłopcem. Sprawia rodzicom niezliczone kłopoty. Sen z powiek spędza im zamiłowanie syna do doświadczeń pirotechnicznych. Pytany o to, kim chciałby zostać w przyszłości, odpowiadał bez wahania: chemikiem lub strażakiem. Wdawał się we znaki również nauczycielom. Nie chciał się uczyć matematyki, a szczególnie arytmetyki. Z tych przedmiotów dostawał złe oceny. Co innego chodziło mu po głowie. Dorośli załamywali ręce i martwili się, co też z tego Julka wyrośnie. Również jego szkolni koledzy z przymrużeniem oka patrzyli na kolejne pomysły Julka.Osobliwych zainteresowań z czasem było więcej. Julek lubił zbierać zaskrońce i wspinać się nawet na naj

[{„insert”:”Nazywam się Michał. Książkę “Rany Julek! O tym jak Julian Tuwim został poetą “ A.Frączek dostałem od pani Agnieszki, mojej wychowawczyni w szkole na zakończenie klasy pierwszej, prawie dwa lata temu. A moja babcia jak do niej przychodziliśmy to zawsze czytała mi i mojej młodszej siostrze wiersze Juliana Tuwima takie jak “Lokomotywa”, a dziadek znał chyba je wszystkie na pamięć. Dlatego tytuł książki bardzo mnie zaciekawił i chciałem się dowiedzieć jak Julian Tuwim został sławnym poetą. Przez wakacje przeczytałem calutką książkę. nnTeraz chodzę do trzeciej klasy i pamiętam ją dobrze. Książka ta była o jego przygodach z dzieciństwa. Najśmieszniejszą przygodą dla mnie była wycieczka podczas wakacji w Inowłodzu. Julek namówił pana Wincentego (przewoził on ludzi po rzece Pilicy) do zrobienia psikusa ich najlepszym koleżankom. Popłynęli w bezpieczne miejsce i zaczęli tak kołysać łódką, że się przewróciła. Było dużo pisków ,ale potem zmieniło się to w śmiech i miły wieczór przy ognisku. W Inowłodzku Julek spędzał każde wakacje i przywoził stamtąd najlepsze pamiątki takie jak rysunki

Opowieść napisana jest łatwym językiem. Często pojawiają się wiersze, co urozmaica narrację. Wydarzenia rozgrywają się w Łodzi. Bohaterem opowieści jest Julek. Jego historię poznajemy od momentu, gdy był jeszcze mały, a konkretnie wtedy, kiedy rodzice zdecydowali o jego imieniu.  Rodzice Julka to Adela i Izydor Tuwimowie. Zastanawiali się oni, kim ich syn zostanie w przyszłości. Jego tata zauważył, że do nauki języków to syn nie ma daru. Mama zwróciła uwagę, że ma talent do muzyki i poezji. Czytała mu swoje wiersze, które kiedyś pisała. Gdy Julek był mały, wszystko go interesowało. Zaczynał od eksperymentów z wybuchami. Wziął torebkę saletry, dosypał do niej parę łyżek siarki i dodał żółty proszek. Wszystko podpalił i mieszanina wystrzeliła. Julek poważnie zranił się w rękę – nie pomogły zimne okłady. Musiał się udać do lekarza. Pan doktor posmarował rękę nieprzyjemnie pachnącą maścią, zabandażował ją i polecił pacjentowi trzymać ją przez tydzień na temblaku. Julek eksperymentował z magią każdego dnia. Temu wszystkiemu przypatrywała się jego młodsza siostra – Irenka. Julek przygotowywał różne mikstury – mieszał proszek do zębów z pianą mydlaną, gorącą stearynę z rozpalonej świecy wlewał do atramentu, farbkami kuchennymi barwił ocet. Doświadczenia przeprowadzał wszędzie. Na schodach doszło do sławnego wybuchu, który przestraszył nie tylko domowników, ale też przechodniów. Najbardziej przerażało to jego mamę. Lekarz wiedział dobrze, skąd brały się bąble na rękach chłopca. Julek miał mnóstwo pasji. Pan Lauke był sąsiadem Julka, który mieszkał na podwórzu. Rozsta

Pewnego wrześniowego dnia 1849 roku na świat przychodzi syn Adeli i Izydora Tuwimów. Rodzice dają mu na imię Julek i zastanawiają się, kim zostanie w przyszłości. Pan Izydor twierdzi, że może będzie lekarzem albo adwokatem jak bracia jego mamy. Pani Adela jest jednak zdania, że może on zostać pracownikiem banku jak jego kochany tata. Nie ma jednak znaczenia kim będzie, ponieważ jego rodzice są przekonani, że na pewno będzie kimś wyjątkowym. Na pierwszy rzut oka widać było, że Julek ma zdolności do języków i lubi muzykę. Pani Adela często więc nuciła synowi do snu mazurki Chopina, a gdy tylko podrósł, to także czytała mu wiersze. Nie były to wiersze dla dzieci, ale dorosła poezja, którą pani Adela miała zapisaną w swych starych zeszytach. Julek słuchał poezji z wielkim zachwytem. Julek miał także bzika na punkcie chemii. Jego laboratorium mieściło się na niewielkim, drewnianym taborecie stojącym w rogu kuchni. Chłopiec spędzał wiele godzin w swym laboratorium ważąc różne mikstury. Jego chemicznym czarą uwielbiała przyglądać się młodsza siostra Irenka. A kiedy Julkowi brakowało już miejsca w jego kuchennym laboratorium, swoje doświadczenia przeprowadzał na podwórku lub pod schodami kamienicy. To właśnie pod schodami kamienicy pewnego dnia Julek wpadł na pomysł wymieszania saletry z siarką, co spowodowało głośny wybuch, który przeraził wszystkich domowników i sąsiadów młodego Tuwima. To groźne zdarzenie doprowadziło do oparzenia ręki Julka i nie obyło się bez wizyty u lekarza. Następnego ranka laboratorium Julka wylądowało w śmietniku. Chłopiec nie przejmował się tym za bardzo i szybko znalazł sobie nowe zajęcie. Każdemu zaś nowemu zajęciu oddawał się z wielkim zapałem i poświęceniem. Kiedyś w niebezpieczny sposób bawił się ze swoim kolegą Maksem w strażaków. Podczas zabawy Julek przebrany za strażaka spuszczał z balkonu na sznurze od bielizny swojego kolegę. Na szczęście akcja odbyła się bez żadnych niespodzianek i Maks szczęśliwie wylądował na ziemi. Całą niebezpieczną sytuację widział sąsiad Julka stolarz Lauke. Mężczyzna był przyzwyczajony do różnych psot Julka i jego kolegów. Tym razem jednak, aż złapał się za głowę i z niedowierzaniem przecierał oczy. Chłopiec zaś z powagą zapewniał sąsiada, że nie ma czym się denerwować, bo jest już po pożarze. Julek bardzo lubił mężczyznę. Potrafił z zaciekawieniem godzinami przyglądać się jego pracy. Ulubionym miejscem Julka było podwórku, na którym bawił się ze swoim przyjacielem Maksem w różne zabawy. Chłopców łączyła nieokiełznana fantazja i skłonność do łobuzowania. A ich przyjaźń rosła wraz z nimi. Maks zainteresował swego przyjaciela Chopinem, którego utwory pięknie grał Julkowi na fortepianie. Ponadto Julek był zafascynowany tym w jaki śmieszny sposób mówi jego przyjaciel. Jednak w łódzkim sąsiedzi Tuwima mieszkali nie tylko Polacy, lecz także Niemcy, Żydzi i Rosjanie, których mówię z fascynacją przysłuchiwał się Julek, zapisując niektóre ciekawe słowa wypowiadane przez nich. Tak jakby wiedział, że kiedyś stanie się to jego pasją. Nim jednak tak się stało Julek miał bzika na punkcie gadów, które trzymał w swym domu w terrarium. Jego kolekcja składała się z wielu zaskrońców i jaszczurek, które przywiózł z letnich wakacji, na których był w Inowłodzu. Rodzice tolerowali zamiłowanie chłopca do gadów, dopóki nie uciekły one z terrarium. Ucieczka gadów miała miejsce podczas nieoczekiwanych odwiedzin Tuwimów przez pewną damę w kapelusiku. Kobieta na widok wypełzającego spod szafki zaskrońca piszczała wniebogłosy. Nic nie było w stanie jej uspokoić. Na nic się zdały tłumaczenia Julka. Dama w kapelusiku piszcząc wybiegła z domu i już nigdy więcej nie pojawiła się w domu Tuwimów. Po tym incydencie gady musiały zniknąć z domu. Julek zaniósł je do pobliskiego parku Poniatowskiego i wypuścił pod krzewem jałowca. Od tamtej pory w domu państwa Tuwimów nie było więcej zwierząt. Dopiero wiele lat później, gdy Julian wraz z żoną Stefanią zamieszka w Warszawie będzie miał on psa Dżońcio, który będzie jego wielkim przyjacielem. Jednak zanim to nastąpi wróćmy do dzieciństwa Julka. Co roku Tuwimowie zabierali dzieci na wakacje do Inowłodza. Była to ulubiona miejscowość letniskowa wielu łodzian położona nad Pilicą wśród tomaszowskich lasów. To właśnie w Inowłodzu Julian zawarł pierwszą znajomość z zaskrońcami. Julek potrafił zręcznie łapać gady i owijać je sobie wokół ramion i szyi. Ta sztuczka robiła wrażenie na siostrze Julka, jego kolegach i koleżankach. Irenka zaś wierzyła jeszcze, że jej brat potrafi zaklinać węże, dlatego żaden nigdy nie zrobił mu krzywdy. Julek podczas wakacji w Inowłodzu każdą chwilę spędzał z bandą złożoną z kilkunastu podobnych do niego urwisów, z którymi często broił. Pewnego gorącego popołudnia, urządził koleżankom kąpiel w rzece, którą mieszkańcy Inowłodza długo wspominali. Oczywiście wszystko było dokładnie zaplanowane przez Juliana i jego kolegów. A w realizacji zadania pomógł im pan Wincenty Cygan, który przewoził swoją łodzią wczasowiczów na drugi brzeg Pilicy. Początkowo pan Wincenty nie chciał zgodzić się na pomysł Julka, ale chłopiec miał ogromny dar przekonywania, dzięki któremu pan Wincenty ustąpił. Zabawa okazała się bardzo udana i nie raz wspominana przez wszystkich. Z wakacji w Inowłodzu Julek przywoził nie tylko wspania

We wrześniu 1894 przychodzi na świat Julian Tuwim. Od samego początku jego rodzice Adela i Izydor Tuwimowie są przekonani o wyjątkowości syna. Julian od wczesnego dzieciństwa karmiony jest przez matkę piękną dorosłą poezją. W dzieciństwie Julian ma wiele fascynacji, którym pochłania się z wielkim oddaniem. Pierwszą fascynacją chłopca jest chemia i pirotechnika. Pewnego dnia chłopiec, mieszając saletrę z siarką doprowadza do głośnego wybuchu. W ten sposób dochodzi do poparzenia jego ręki i koniecznej wizyty u lekarza. Chłopiec uwielbia spędzać czas na podwórku ze swym kolegą Maksem. Chłopcy razem dorastają i często psocą. Julek fascynuje się różnymi dziwnymi rzeczami. Z wakacji w Inowłodzu, które bardzo dobrze i miło wspomina przywozi do domu zaskrońce i jaszczurki. Gady nie przeszkadzają jego rodzicom, dopóki nie uciekają z terrarium, strasząc ich gościa. Przez ten incydent Julek zmuszony jest wypuścić gady w parku Poniatowskiego. Julek kolekcjonuje wiele różnych przedmiotów, z których później tworzy rozmaite konstrukcje. Piętą Achillesową Julka jest nauka arytmetyki w szkole. Chłopiec dostaję przez z nią wiele pał. Bojąc się reakcji rodziców na ocen

1. Narodziny Juliana Tuwima.
2. Czytanie Julianowi przez panią Adelę poezji.
3. Pasja Julka – chemia.
4. Spowodowanie wybuchu przez Julka i poparzenie ręki.
5. Szalona i niebezpieczna zabawa Julka i Maksa w strażaków.
6. Wyjazd rodziny na wakacje do Inowłodzu.
7. Beztroska zabawa z nowymi kolegami na wakacjach.
8. Urządzenie z koleżanką kąpieli w rzece.
9. Zbieranie gadów i zabranie ich do domu.
10. Ucieczka z terrarium zaskrońców i jaszczurek.
11. Panika damy w kapelusiku na widok pełzających po domu gadów.
12. Wypuszczenie gadów w pobliskim parku Poniatowskiego.
13. Problemy Julka z arytmetyką w szkole.
14. Ucieczka Julka do Sieradza.
15. Dalsze problemy Julka z arytmetyką, powtarzanie przez chłopca szóstej klasy.
16. Nowa pasja Julka – magia.
17. Tęsknota Irenki za bratem spędzającym święta

Głównymi bohaterami książki są:
Julek:
Urodził się we wrześniu w 1894 roku. Miał znamię na lewym policzku. Mieszkał w Łodzi na ulicy Andrzeja. W dzieciństwie bardzo lubił słuchać poezji i piosenek Chopina. Julek był wesołym i rozbrykanych chłopcem. Miał wiele pasji, pierwszą z nich były doświadczenia chemiczne, które doprowadziły do poparzenia. Julek stworzył też materiał wybuchowy i o mało nie wysadził kamienicy. W każdą ze swoich pasji bardzo się angażował. Razem z kolegami biegał po podwórku i co rusz wymyślał coś nowego, jego pomysły nigdy się nie kończyły. Budował telefon z puszek, bawił się w strażaków. Pewnego dnia sprowadził nawet do domu zaskrońce. Lubił jeździć konno, organizował kolegom wyścigi bryczkami, chociaż sam ich nie lubił, bo jak twierdził zbyt wolno jeździły. Chłopiec zbierał też stare gazety oraz książki o myszach i szczurach. Ciężko było czasem zrozumieć, dlaczego się akurat zajmuje takimi rzeczami. Następnie zaczął się uczyć języków obcych, co robił z wielkim oddaniem. Nie lubił jednak matematyki, wszelkie obliczenia były dla ni

Książką, którą opisuje nosi tytuł: „Rany Julek. O tym jak Julian Tuwim został poetą” autorstwa Agnieszki Frączek. Utwór jest chętnie czytany zarówno przez małe dzieci, jak i młodzież. Nie jest napisana trudnym językiem toteż wzbudza zainteresowanie wśród dzieci. Geneza utworu jest bardzo łatwa. A mianowicie

„Rany Julek! O tym, jak Julian Tuwim został poetą” Opracowanie.
Narracja
Narracja jest prowadzona w trzeciej osobie. Narrator nie bierze udziału w opisywanych wydarzeniach.
Czas wydarzeń
Akcja rozgrywa się od momentu przyjścia na świat Juliana Tuwima, we wrześniu 1894 roku, do czasów około roku 1911, kiedy zostaje już rozpoznawalnym na ulicy poetą. Wydarzenia obejmują dzieciństwo poety i dorastanie.
Miejsce wydarzeń
Akcja toczy się w rodzinnym mieście Juliana Tuwima, w Łodzi. Wydarzenia rozgrywają się w mieszkaniu Tuwimów, w Inowłodzu, na dworcu.
Bohaterowie
– Julek – (Julian Tuwim) W trakcie wydarzeń nie jest jeszcze znanym w całej Polsce poetą, jedynie dzieckiem, na końcu książki dopiero rozpoznają go na ulicy obcy ludzi. Jednak mimo małego wieku budzi podziw. Jego pierwszym zainteresowaniem jest laboratorium, w którym eksperymentuje. Ciągle zdobywa nowe pasje takie jak: hodowanie zaskrońców, kolekcjonowanie rtęci. Każda w efekcie przejawia się w inną. Jednak poezja jest nieuleczalna.
– Adela Tuwimowa – mama chłopca. Gdy Julek jest niemowlakiem nuci mu piosenki, z czasem zaczyna czytać mu całkiem dorosłą poezją.
–

Książka pt.”Rany Julek.O tym jak Julian Tuwim został poetą” Anety Frączek jest pierwszą autobiografią tego znakomitego poety. Autorka w swym dziele skupia się na dzieciństwie Julian Tuwima. Opowiada w bardzo humorystyczny sposób przygody Julian, który jest wyjątkowym dzieckiem. Czytelnik z wielkim zapałem i zaciekawieniem śledzi losy poety od narodzin do rozwinięcia jego wielkiej pasji jaką stała się poezja. Julian przejawia wiele nietypowych fascynacji w swym życiu. Interesuje się wszystkim co dziwne, nietypowe i magiczne. Nic więc dziwnego, że kolekcjonuje najdziwniejsze przedmioty. Książka jest także zbiorem opowiadań, zagadek i poezji, które przybliżają czytelnikowi postać poety Juliana Tuwima. Z książki możemy dowiedzieć się, że Julian Tuwim od najmłodszych lat karmiony był pr