W małym dworku - Geneza utworu i gatunek

’W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza to odpowiedź twórcy na bardzo popularny w latach dwudziestych ubiegłego wieku dramat Tadeusza Rittnera pt. „W małym domku”.Witkacy odpowiedział artystycznie, na to, co zobaczył w Teatrze Reduta, kierowanym przez Juliusza Osterwę. Witkacy nie zgadzał się z założeniami dramatu realistycznego, więc postanowił go ośmieszyć. Tak naprawdę 'W małym dworku” stanowi parodię dramatu Rittnera, który w 1923 r. miał premierę na deskach teatru. Narracje, które Witkacy prowadzi w swoim dramacie jak żywo przypominają dialogi, które rozgrywają się pomiędzy aktorami. Witkiewicz stara się, by widz, odbiorca sztuki, uznał postaci, które stworzył, za mało autentyczne – jest to celowy zabieg. Witkacy postanowił sobie zażartować. Witkacy postanowił za pomocą żartu, w którym był niezrównany, mocno uderzyć w mieszczańską moralność, którą w rzeczywistości sprowadza jedynie do erotyzmu. Witkiewicz podejmuje też temat relacji pomiędzy jednostką a ogółem społeczeństwa. Witkacy oznaczał swoje utwory krzyżykiem lub kółkiem. Krzyżyk zarezerwowany był dla utworów bliskich Czystej Formie, a kółko – dla pozostałych dzieł. Tutaj Witkiewicz zdecydował się na koło, co by oznaczało, że „W małym dworku” uznał za dramat bliższy realizmowi. Witkiewiczowska Czysta Forma jest ideałem dzieła, wzorem, do którego ma zmierzać każdy twórca. Witkiewiczolog Konstanty Kuzyna podkreśla, że dla Witkacego Czysta Forma ma być ucieczką od realizmu. Widmo, które pojawia się w tym utworze, nie przeraża. Witkacy stosuje motyw fantastyczny obecny już w realizmie, jednak nie wykorzystuje go, aby – zgodnie z tradycją – zbudować napięcie. Tutaj mamy do czynienia z groteską – Widmo śmieszy.