Chatka Puchatka

„Chatka Puchatka” autorstwa Alana Aleksandra Milne jest krótką bajką dla dzieci, zawierającą (podobnie jak pierwsza część pod tytułem „Kubuś Puchatek”) dziesięć opowiadań. Mimo to występuje w niej sporo niezwykłych postaci. Każde ze zwierzątek zamieszkujących Stumilowy Las ma wyraźnie zarysowany charakter, wygląd czy cechy osobowości, często niekoniecznie pozytywne. Książka uczy jednak tolerancji, odmienności i akceptacji. Postaram się w tym wypracowaniu nakreślić wszystkich bohaterów.
Kubuś Puchatek, zwany też Misiem o Bardzo Małym Rozumku to bez wątpienia główny bohater opowiadań. Jest to niewysoki, pluszowy miś, o dość krągłym brzuszku, a to za sprawą faktu, iż jest wielkim łakomczuszkiem. Miód to wielka słabość i zarazem miłość Puchatka. Niejeden raz wpadł przez owo uwielbienie w tarapaty. Miś nie jest zbyt mądry, nie rozumie wielu rzeczy, ale robi to w tak uroczy i nieporadny sposób, że bardzo łatwo go polubić. Jest przyjacielski. Pokonując swe ograniczenia, zawsze pędzi zwierzęcym przyjaciołom na pomoc. Życzliwy, lubi śpiewać, a raczej nucić oraz jest niezwykle uczynny. Mimo iż kocha wszystkich swych przyjaciół, największą miłością obdarzył Krzysia.
Krzyś z kolei to kilkuletni chłopiec, który przyjaźni się ze wszystkimi zwierzaczkami ze Stumilowego Lasu. W rzeczywistości są to jego pluszaki, jednak za sprawą magii wyobraźni i opowieści, które opowiada mu tata, Krzyś stał się bohaterem książki. Jest to chłopiec miły i towarzyski, zawsze skory do pomocy. Chętnie realizuje pomysły swoich kompanów, nawet jeśli są szalone. Dla Kubusia Puchatka jest niezwykle cierpliwy, jego nieporadność rozbawia go do łez. Cechuje go również odwaga i nieodparta chęć przygody i odkrywania.
Prosiaczek. Jest małym zwierzątkiem, przez co nieco lękliwym. Sam wspomina, że gdyby był większy, jego strach zapewne byłby mniejszy. Potrafi jednak przełamać swoje lęki, aby zaspokoić swą ciekawość czy pomóc przyjaciołom. Jest niezwykle przywiązany do Kubusia, który jest jego najlepszym przyjacielem.
Królik zamieszkuje norkę, w której ma urządzony swój domek. Jest mały i szary, czasami nieco przemądrzały. Ma jednak interesujące pomysły. Jego charakter jest wyraźnie uwypuklony. Królik lubi wydawać polecenia, snuć plany oraz podejmować kluczowe decyzje. Zdarza się, że jest niemiły lub szybko się obraża. Ostatecznie jednak jest

Budowa domu dla Kłapouchego przez Kubusia Puchatka i Prosiaczka. Zniknięcie chatki i jej owocne poszukiwania.

Pojawienie się Tygrysa oraz próba ustalenia jego ulubionego przysmaku.

Zaginięcie i poszukiwania Małego (Mały to krewny i znajomy Królika).

Kubuś Puchatek, Prosiaczek, Krzyś i Kłapouchy jako ekipa ratująca Tygryska i Maleństwo, którzy utknęli na drzewie.

Odkrycie przez p

„Chatka Puchatka” to książka autorstwa Alana Aleksandra Milne opowiadająca o dalszych przygodach Misia o Bardzo Małym Rozumku i jego przyjaciół, których poznaliśmy w części pierwszej, zatytułowanej „Kubuś Puchatek”. Ponownie przenosimy się do Stumilowego Lasu, aby spotkać Krzysia i jego pluszowe zwierzątka, które ożywają za sprawą opowieści. Opowiadań, podobnie jak w poprzedniej książce, jest dziesięć, a całość poprzedzona jest „Przedmówką” („Wymówką”), w której autor poniekąd przeprasza za zwłokę w pisaniu dalszych przygód bohaterów. W tej części poznajemy nową – bardzo rozbrykaną – postać imieniem Tygrysek. Postaram się jak najbardziej streścić wszystkie przygody i perypetie książkowych postaci.
Rozdział pierwszy opowiada o powstaniu tytułowej Chatki Puchatka. Jest zima, z nieba bezustannie sypie puszysty śnieg. Kubuś, nieco znudzony, postanawia wybrać się w odwiedziny do Prosiaczka. Idąc leśną ścieżką, Puchatek wyobraża sobie przyjaciela grzejącego się przy kominku, toteż jest wielce zdziwiony, kiedy zastaje otwarte drzwi do jego domku. Okazuje się, że Prosiaczek wyszedł. Ku pokrzepieniu, Miś układa piosenkę-mruczankę, po czym postanawia iść do swojego domu, aby cieplej się odziać i odwiedzić Kłapouchego. Jakież jest jego zdziwienie, kiedy w swym domku zastaje Prosiaczka, wygodnie usadowionego na fotelu. Przyjaciele wspólnie wybierają się na spacer. Kubuś po drodze śpiewa Prosiaczkowi nowo wymyśloną piosenkę, opowiadającą o padającym śniegu. W końcu bohaterowie docierają do Ponurej Gęstwiny, miejsca zamieszkania Osiołka. Kubuś ze smutkiem dochodzi do wniosku, że Kłapouszek nie ma domku, podczas gdy inne zwierzątka mają i wspólnie postanawiają zbudować go dla niego. Miejsce na budowę domku nazywają „Zakątkiem Puchatka”. Puchatek i Prosiaczek ochoczo idą nazbierać patyków. Tymczasem, w innej części Stumilowego Lasu, Kłapouchy odwiedza Krzysia. Osiołek z lekkim wstydem, gdyż nie lubi kogoś o coś prosić, przyznaje że jest mu zimno, dlatego zbudował sobie małą chatkę z patyków koło sosnowego lasku, niestety owa chatka tajemniczo zniknęła. Krzyś i Kłapouchy udają się w miejsce, w którym stał dom Osiołka i badają okolicę. Usłyszawszy śpiew Kubusia dobiegający z oddali, biegną na spotkanie z przyjaciółmi, po czym opowiadają im o dziwnym zniknięciu chatki Kłapouszka. Okazuje się, że Kubuś i Prosiaczek nie wiedzieli, że patyki to dom Osiołka i przenieśli je, aby zbudować chatkę dla niego w innej okolicy, bardziej osłoniętej od zimnego wiatru. Kłapouchy dochodzi do wniosku, że to wiatr musiał przenieść jego dom w inne miejsce, przyjaciele nie wyprowadzają go z błędu, ponieważ jest bardzo dumny i szczęśliwy.
Druga historia to zjawienie się w Lesie nowego bohatera – Tygrysa. Wszystko zaczyna się w nocy, kiedy hałas wybudza Misia ze snu. Puchatek zaprasza nieznajomego do swego domu, proponuje mu nocleg, a nazajutrz zaprasza na śniadanie składające się z miodku, który – jak zapewnia gość – lubią Tygryski. Kiedy nadchodzi pora śniadania okazuje się, że Tygrysowi wcale miód nie smakuje. Kubuś jest zadowolony z tego faktu, ponieważ nie lubi dzielić się swym ukochanym smakołykiem. Proponuje poczęstować nowo poznanego przyjaciela przysmakiem Prosiaczka, którym są żołędzie. Obydwoje udają się zatem do Prosiaczka, a Kubuś przedstawia mu nowego mieszkańca Lasu. Żołędzie również nie smakują Tygrysowi, tak samo jest z ostem – przysmakiem Kłapouchego. Przyjaciele postanawiają udać się po poradę do Krzysia, który, jak informuje ich Osiołek, właśnie przebywa u Mamy Kangurzycy. Po drodze Miś układa i recytuje wierszyk, a Tygrys bezustannie bryka, skacze i biega. W spiżarni również nie znajduje nic, co by mu smakowało. Tymczasem Mama Kangurzyca podaje Maleństwu tran (nazywany Wzmacniającym Lekarstwem Maleństwa), którego ono nie znosi, a wszyscy się temu z zainteresowaniem przyglądają. Tygrys, ku uciesze małego kangurka, wylizuje z łyżeczki tran i odkrywa, że bardzo mu to smakuje! Przysmak nowego przyjaciela zostaje odnaleziony, a on sam zamieszkuje u mamy Kangurzycy, która krami go, podaje kilka razy dziennie tran i kakao.
Trzecia historia zaczyna się od odwiedzin Królika. Przyjaciel oznajmia, że poszukuje Małego, który jest jego krewnym-i-znajomym i gdzieś przepadł. Kubuś wybiera się zatem na poszukiwania. Po chwili rozdzielają się, a Miś dochodzi do wniosku, że właściwie nie wie, kim jest Mały ani jak wygląda. Puchatek układa plan mający na celu odszukanie w pierwszej kolejności Prosiaczka, który ma mu powiedzieć, kim jest Mały. Zamyślony, nagle wpada do dołu, spadając na Prosiaczka. Okazuje się, że obydwoje nieopatrznie wpadli do pułapki na Słonie, którą niegdyś sami wykopali (działo się to w części pierwszej, pod tytułem „Kubuś Puchatek”). Prosiaczek bardzo boi się, że w końcu zjawi się Słoń, przyjaciele zastanawiają się, co zrobią i co powiedzą w takim przypadku. Prosiaczek układa hipotetyczną rozmowę ze Słoniem. Tymczasem poszukiwania Małego (zwanego także Bardzo Małym Żuczkiem) trwają w innej części lasu. Krzyś zastanawia się jednak, gdzie jest Miś i po dłuższym spacerze znajduje przyjaciół uwięzionych w dole. Puchatek i Prosiaczek myślą, że przyszedł Słoń i są przestraszeni. Chłopiec pomaga wydostać im się z Piaszczystego Dołu, odnajdując też Małego Żuczka, który chodził Puchatkowi po plecach. Dwa dni Później okazuje się, że nikt nie poinformował Kłapouchego, że Mały się odnalazł, a on nadal go szukał.
W rozdziale czwartym bohaterowie ratują Tygryska z opresji. Jest słoneczny, ciepły dzień, Kubuś Puchatek idzie odwiedzić swoich przyjaciół, których długo nie widział (od wczoraj). Spacerując po Lesie, nuci piosenkę. Miś nie może jednak zdecydować się, którego z kolegów odwiedzić, obawia się, że znów utknie w otworze norki Królika, dlatego zawraca i idzie do swojego domu. Jest godzina jedenasta – godzina magiczna dla Kubusia, bowiem to czas na „Małe Conieco”. Puchatek posila się miodkiem, po czym decyduje się odwiedzić najpierw Prosiaczka. Zastaje przyjaciela podczas sadzenia dębu, który zrodzi mu żołędzie – jego ulubiony smakołyk. Kubuś zastanawia się, czy jeśli posadzi plaster miodu, wyrośnie mu ul. Po skończonej pracy Miś wraz z kompanem wybierają się do Mamy Kangurzycy, która właśnie robi inwentaryzację ubranek, mydła i innych przedmiotów, w związku z czym wysłała Tygrysa i Maleństwo na długi spacer. Tygrysek opowiada małemu kangurkowi, że potrafi fruwać, daleko skakać, pływać oraz wspinać się na drzewa lepiej niż Puchatek. Przechodząc od słów do czynów, Tygrys kładzie Maleństwo na swój grzbiet i wspina się na wysoką sosnę. Nagle jedna z gałęzi zatrzeszczała, co nie lada przestraszyło dotychczas odważnego Tygryska. Pod drzewem zjawiają się Kubuś i Prosiaczek i witają się z przyjaciółmi. Tygrys oznajmia, że nie mogą zejść na dół i proszą o pomoc, gdyż obawiają się, że zostaną na zawsze na tej wysokiej sośnie, z której widać nawet dom Prosiaczka. Zjawiają się Krzyś i Kłapouchy. Chłopiec wpada na pomysł, że zdejmie swoją kurtkę, rozciągną ją niczym płachtę, a zwierzaki bezpiecznie na nią zeskoczą. Maleństwo z wielką radością zeskakuje i ląduje bezpiecznie na kurtce Krzysia, Tygrys jednak obawia się zeskoczyć. W końcu ląduje niemal na wszystkich przyjaciołach, jednak szczęśliwie nikomu nic się nie stało. Tygrysek ponownie ma ochotę na brykanie.
W piątym opowiadaniu obserwujemy bardzo zajęty dzień Królika. Jest ciepły, wiosenny poranek. Królik snuje plany odwiedzenia Mamy Kangurzycy i Maleństwa, jednak mieszka teraz u nich Tygrysek, który w Królika opinii, jest zbyt rozbrykany. Decyduje się więc odwiedzić Krzysia, jednak nie zastaje go w domu. Zwierzak znajduje kartkę z enigmatycznym napisem „WY SZEDŁEMK ZA JENTYK”. Królik pędzi do Sowy Przemądrzałej, aby pomogła odczytać mu ową wiadomość. Ptak nie bardzo radzi sobie z odszyfrowaniem napisu, jednak stwierdza, że Krzyś wyszedł z kimś o imieniu Jentyk. Przyjaciele zastanawiają się, kto to jest i jak wygląda Jentyk. Królik biegnie do Puchatka, który właśnie śpiewa piosenkę. Miś również nie wie, kim może być owa tajemnicza persona. Królik zaczyna się zastanawiać, co Krzyś porabia przed południem. Przyjaciele zauważają, że chłopiec znika rankiem i zjawia się dopiero po południu i wieczorem. Tymczasem w innej części Lasu Prosiaczek zbiera fiołki, aby zrobić z nich bukiet i sprezentować Kłapouszkowi. Zjawia się Królik z „ważną miną” i pyta Osiołka, gdzie

Książka, pod przyjemnym dla ucha tytułem „Chatka Puchatka”, autorstwa Alana Aleksandra Milne to kontynuacja przygód bohaterów poznanych w części pierwszej, zatytułowanej „Kubuś Puchatek”. Miejscem akcji również jest Stumilowy Las, a historie rozgrywają się na przestrzeni różnych pór roku. Do znanych już nam bohaterów dołącza nowy mieszkaniec – Tygrysek, będący często źródłem irytacji. Sercem książki, podobnie jak w części poprzedniej, jest motyw przyjaźni. Oto streszczenie przygód Misia o Bardzo Małym Rozumku, chłopca imieniem Krzyś i ich przyjaciół.
W pierwszym rozdziale Kubuś wraz z Prosiaczkiem postanawiają zbudować domek dla Osiołka, któremu jest zimno w wietrzny i mroźny dzień. Zbierają patyki i wspólnymi siłami stawiają chatkę w miejscu nazwanym „Zakątkiem Puchatka”, osłoniętym od wiatru. Tymczasem Kłapouchy ze zgrozą odkrywa, że jego chatka zniknęła i idzie po pomoc do Krzysia. Okazuje się, iż Miś wraz z Prosiaczkiem wzięli patyki z domu Osiołka i zbudowali z nich nowy, w innym miejscu. Kłapouszek jest przekonany, że jego domek przeniósł wiatr i jest dumny ze stabilności swojej konstrukcji.
Opowiadanie numer dwa to pojawienie się Tygryska i poszukiwanie jego przysmaku. Okazuje się, że nowemu mieszkańcowi Stumilowego Lasu nie smakują ani miód, żołędzie, oset czy przedmioty z bogatej spiżarni Mamy Kangurzycy. Tygrysek zjada podawane Maleństwu lekarstwo – tran i odkrywa, że jest to dla niego przepyszne i tak oto odnalazł swój smakołyk. Tygrysek wprowadza się do rodziny kangurków.
Historia trzecia to poszukiwania Małego, jak się okazuje na jej końcu, chodzi o Małego Żuczka, który jest krewnym-i-znajomym Królika. Kubuś Puchatek, szukając kolegi, wpada do dołu, który niegdyś wykopali jako pułapkę na Słonia, po czym ląduje na Prosiaczku, który też tam niefortunnie się znalazł. Przyjaciele obawiają się przybycia Słonia i snują scenariusze rozmowy z nim. Zjawia się jednak Krzyś, aby ich uratować, jednak oni początkowo nie poznają chłopca, biorąc za Słonia. Krzysztof wyciąga zwierzaki z dołka, a Mały odnajduje się na grzbiecie Kubusia.
Czwarte opowiadanie mówi o przygodzie Tygryska i Maleństwa. Kangurza Mama, wraz z prowiantem, wysłała ich na długi spacer. Tygrysek przechwala się, że potrafi fruwać, skakać, a nawet wpinać się na drzewa lepiej niż Miś. Kładzie kangurka na plecach i wdrapuje się na wysoką sosnę. Odkrywa jednak, że nie potrafi zejść i ogrania go strach. Z opresji ratuje ich Krzyś, rozkładając z przyjaciółmi swoją kurtkę, która amortyzuje skok. Tygrys i mały kangurek bezpiecznie lądują na ziemi.
W piątym rozdziale Królik, wybrawszy się w odwiedziny do Krzysia, nie zastaje go i znajduje enigmatyczną kartkę, której treści wraz ze Sową nie do końca potrafią odszyfrować. Zwierzaki zastanawiają się, gdzie się podziewa Krzyś rano i do południa, kied

„Chatka Puchatka”, której autorem jest Alan Alexander Milne, jest kontynuacją przygód Kubusia Puchatka i jego przyjaciół. Miejscem akcji, podobnie jak w części pierwszej, jest Stumilowy Las. Jest to fikcyjna kraina wymyślona przez autora. Zagłębiając się w lekturę, ponownie odwiedzamy znane już nam z części pierwszej miejsca – domy w których zamieszkują bohaterowie; dół wykopany przez Prosiaczka i Kubusia, w celu schwytania Słonia; zagajnik Sześciu Sosen; Biegun Północny odkryty przez Misia oraz Ponury Zakątek Kłapouchego. Pojawiają się tym razem nowe lokacje. Zakątek Puchatka – miejsce, w którym Kubuś wraz z Prosiaczkiem budują dla Osiołka nowy domek; poznajemy most z barierkami rozpostarty nad strumyki

„Chatka Puchatka” jest kontynuacją przygód z książki pod tytułem „Kubuś Puchatek”, której autorem jest Alan Aleksander Milne. Została wydana w 1928 roku, a więc zaledwie dwa lata od części pierwszej. W Polsce natomiast czekaliśmy aż dziesięć lat od dnia premiery, zanim ukazała się w naszym kraju w roku 1938. Część pierwsza szturmem zdobyła ogromne uznanie czytelników, a poczciwy Miś o Bardzo Małym Rozumku zaskarbił sobie serca rzeszy fanów. Warto jeszcze wspomnieć o klimatycznych rysunkach, których autorem jest Ernest Howard Shepard. Podobnie jak w poprzedniej części, ta pełna ciepła i uroku książka dla dzieci opowiada przede wszystkim o przyjaźni. Kubuś kolejny raz udowadnia, iż przyjaciele są największym skarbem w naszym życiu.
Nową postacią, jaką poznajemy w „Chatce Puchatka”, jest Tygrysek, który narobił nie lada zamieszania swym niespodziewanym zjawieniem się w Stumilowym Lesie. Prążkowany, niezwykle energiczny, rozbrykany i głośny kolega często zaczyna irytować naszych – dotychczas bardzo cierpliwych i stoickich – bohaterów. W jednym z opowiadań Królik postanawia nawet pozbyć się Tygryska w gęstej mgle, ostatecznie nie kończy się to dla niego dobrze, a Tygrysek

Książka pod tytułem „Chatka Puchatka” to kontynuacja przygód bohaterów z części pierwszej, zatytułowanej „Kubuś Puchatek”. Autorem obydwu zbiorów opowiadań jest Alan Aleksander Milne. Książka, należąca do gatunku literatury dziecięcej, została wydana w roku 1928, a więc dwa lata po swej poprzedniczce. Wracamy do znanych nam już bohaterów, ponownie spotykamy Kubusia Puchatka – Misia o Bardzo Małym Rozumku – często zajadającego się z uwielbieniem miodkiem. Akcja opowiadań dzieje się na przestrzeni czterech pór roku i rozgrywa w Stumilowym Lesie. Książka składa się z przedmowy, nazwanej przez autora „wymówką” oraz z dziesięciu połączonych se sobą spójnym wątkiem opowiadań. Nową postacią, która dołącza do bohaterów, jest Tygrysek, nieco niesforny i rozbrykany zwierzak. Co tym razem spotka Kubusia i jego przyjaciół? Przejdźmy do streszczenia.
Opowiadanie pierwsze. Jest zimowy, wietrzy dzień. Kubuś Puchatek wraz z Prosiaczkiem wybierają się do Kłapouchego w odwiedziny. Docierają do Ponurej Gęstwiny, miejsca zamieszkania Osiołka. Stwierdzają ze smutkiem, że Kłapouchy nie ma ciepłego domku i musi mu być bardzo zimno. Postanawiają wspólnymi siłami wybudować tytułową „Chatkę Puchatka” dla przyjaciela. Wybierają osłonięte od wiatru miejsce, które Miś nazywa „Zakątkiem Puchatka”, zbierają łodygi drzew i chyżo zabierają się do pracy. Tymczasem Kłapouchy zjawia się u Krzysia i informuje go, że jego dom nagle zniknął. Chłopiec i Osiołek wspólnie wybierają się zbadać sprawę. Na miejscu okazuje się, że Puchatek z Prosiaczkiem nie wiedzieli że stos leżących patyków do chatka, którą uprzednio zbudował sobie Kłapouchy, i użyli tego surowca do budowy nowego domku. Osiołek myśli, że to wiatr przesunął jego miejsce zamieszkania. Jest szczęśliwy.
Opowiadanie drugie. W Stumilowym Lesie, w środku nocy, zjawia się Tygrysek. Kubuś zaprasza go do domu na nocleg, a nazajutrz proponuje śniadanie. Okazuje się, że uwielbiany przez Misia miód zupełnie nie smakuje nowemu przybyszowi. Puchatek i Tygrysek udają się do Prosiaczka, który częstuje nowego kolegę żołędziami. To również nie smakuje Tygryskowi. Analogicznie próbuje ostu, który z kolei jest pożywieniem Kłapouchego, jednak bez skutku. Zrezygnowani, postanawiają się udać po poradę do Krzysia, którego znajdują u Mamy Kangurzycy. Tygrysek przetrząsa spiżarnię, jednak nie znajduje nic smacznego. Tymczasem Maleństwo dostaje swoje znienawidzone lekarstwo – tran. Tygrys wylizuje tran z łyżeczki i okazuje się, że znalazł swój ulubiony przysmak. Nowy bohater wprowadza się do Mamy Kangurzycy i Maleństwa.
Opowiadanie trzecie. Królik szuka Małego, który jest jego krewnym-i-znajomym. Kubuś postanawia mu pomóc, nie wie jednak do końca kim jest, ani jak wygląda Mały. Postanawia poprosić o pomoc Prosiaczka. Kiedy idzie zamyślony, nagle wpada do dołu – pułapki na Słonia – i spotyka tam swojego przyjaciela, który również przypadkiem tam wpadł. Prosiaczek boi się, że faktycznie zjawi się Słoń i układa hipotetyczną rozmowę na wszelki wypadek. Po kilku chwilach zjawia się Krzyś, który pomaga przyjaciołom wydostać się z dołu. Znajduje się też poszukiwany Mały – to Żuczek, który przysiadł na plecach Prosiaczka. Dwa dni później okazuje się, że Kłapouchy nadal szukał zaginionego i nikt nie poformował go, że się odnalazł.
Opowiadanie czwarte. Jest ciepły dzień, podczas którego Kubuś wybiera się w odwiedziny do swych przyjaciół. Trafia do Prosiaczka, który sadzi żołądź, aby wyrósł mu dąb. Miś zastanawia się, czy jeśli posadzi plaster miodu, wyrośnie mu ul. Tymczasem Tygrys i Maleństwo udają się na spacer. Tygrysek przechwala się przed maluchem, że umie latać i chodzić po drzewach jak niedźwiedzie. Niewiele myśląc, sadza małego kangurka na grzbiecie i wpina się na wysoką gałąź. Na szczycie jego odwaga nagle maleje i Tygrys stwierdza, że nie potrafi zejść. Tak oto przyjaciele utknęli na sośnie. Zjawia się Krzyś z Kłapouchym i postanawiają pomóc. Chłopiec rozkłada swą kurtkę, którą używa jako amortyzacji skoku. Maleństwo zwinnie zeskakuje, natomiast Tygrysek spada na swych przyjaciół z impetem. Szczęśliwie, nikomu nic się nie stało. Tygrys ponownie ma ochotę na brykanie.
Opowiadanie piąte. Królik wybiera się do Krzysia. Nie zastaje jednak chłopca w domu,

„Chatka Puchatka” to niezwykle ciepła i zabawna książka dla dzieci, opowiadająca o przygodach zwierzaków ze Stumilowego Lasu. Autor – Alan Aleksander Milne – podzielił swój utwór na dziesięć niedługich opowiadań, okraszonych piosenkami i wierszykami. Dla osoby dorosłej owa książka może się wydać nieco infantylna i pozbawiona głębszego sensu, ale udowodnię w swej pracy, że czytając między wierszami, dojrzały człowiek znajdzie w niej również wartościowe przesłanie. Ponadto wykażę, że pozornie dziecinna „Chatka Puchatka” zawiera w sobie wiele kwestii z dziedziny psychologii.
Przekornie zacznę udowadniać swą tezę od tego, co przemawia przeciw mojemu stanowisku. Doszukiwanie się kwestii psychologicznych w charakterystyce fikcyjnych zwierząt ze Stumilowego Lasu, które mają przede wszystkim uczyć i bawić najmłodszych, może być swoistą nadinterpretacją. Nie do końca można udowodnić, że autor miał dokładnie to na myśli, kreując swych jakże wyrazistych bohaterów, czy być może ponoszą mnie wodze fantazji. Jednakże nomen omen jest to literatura i jej interpretacja leży w kwestii odbiorcy – czytelnika. Należy więc przyjąć wszystko, o czym piszę, z humorem i z przymrużeniem oka.
„Chatka Puchatka” a psychologia. Co może łączyć niepozorną książkę dla maluchów z tak poważną i rozległą dziedziną nauki? Otóż są to bohaterowie, którzy – umówmy się – nie są idealni. Każdy z nich ma jakąś wadę (podchodzącą czasem pod chorobę lub zaburzenie); każdy ma swe lęki i obawy, ale też cechy pozytywne, które w efekcie końcowym zawsze są spoiwem dla wszechobecnej niczym tlen w Stumilowym Lesie, przyjaźni. Zwierzaki są różne, często ich charaktery są w opozycji do siebie, przez co zyskują na wiarygodności. Przecież my – ludzie – również jesteśmy różni, mamy swe lęki, wady, ale też cechy pozytywne. Wszyscy jesteśmy Kubusiem Puchatkiem, Prosiaczkiem, Tygryskiem, Kłapouchym czy Królikiem. Być może nawet jesteśmy każdym z nich po trochu. Przedstawię teraz różne typy osobowości, jakie reprezentują bohaterowie książki, a Ty – drogi czytelniku – zastanów się, czy nie posiadasz cech któregoś z nich.
Za twórcę podziału czterech temperamentów uważa się Hipokratesa, który w swych badaniach, biorąc pod uwagę cechy dominujące, rozróżnił następujące typy osobowości: flegmatyk („phlegma” – flegma), choleryk („chole” – żółć), sangwinik („sanguis” – krew) i melancholik („melas chole” – czarna żółć). Ojciec medycyny opracował ten podział jeszcze w czasach starożytnych, następnie na przestrzeni mijających lat typologia została rozbudowana i modyfikowana (między innymi przez Iwana Pawłowa, Florence Littauer oraz Carla Junga). Często też oprócz nazwy przypisuje się typom kolory. Odpowiednio flegmatyk to kolor zielony, sangwinik to żółty, choleryk – czerwony, a melancholik to barwa niebieska.
Na pierwszy ogień pójdzie legendarny, ukochany, uwielbiany i czczony przez producentów miodu jako symbol – Kubuś Puchatek. Znany też jako Miś o Bardzo Małym Rozumku. Typem jego osobowości jest FLEGMATYK. Flegmatyka cechuje powolność, stateczność w wykonywanych czynnościach, zrównoważenie, dowcipność oraz spora dawka empatii. Jest introwertykiem, nieco zdystansowanym emocjonalnie. Cierpliwy, opanowany, życzliwy i uprzejmy dla otoczenia. Wypisz-wymaluj opis Kubusia! Miś jest dobrym słuchaczem. Woli stać z boku i obserwować niż być w centrum uwagi. Mimo iż nie grzeszy inteligencją, wszyscy go lubią, gdyż zawsze służy pomocą i dobrą radą. Kubuś lubi rutynę, punktualnie o 11 musi zjeść swą porcję miodku. No właśnie miód… największa słabość Puchatka, która często wpędza go w kłopoty. Książka „Chatka Puchatka” wiele razy pokazuje, że łakomstwo i obżarstwo nie popłaca. Śmiem nawet posunąć się do wniosku, iż owa obsesja na punkcie miodu ukazuje zarys choroby związanej z żywieniem.
Tygrysek to typowy SANGWINIK. Radosny i beztroski, tryskający energią, wieczny optymista. Kocha spontaniczność, na przykład wskakuje na kogoś niespodziewanie. Bryka, skacze, wspina się bez namysłu na drzewa, dużo mówi, przechwala się – często irytuje tym koktajlem zachowań swych przyjaciół. W jednym z opowiadań Królik wpada nawet na pomysł, aby pozbyć się Tygrysa w jakimś odludnym miejscu, gdyż według niego „za dużo bryka”. Ciągła chęć bycia w ruchu przypomina nieco ADHD, schorzenie z którym zmaga się coraz więcej dzieci. Tygrys jest odważny, niezwykle ciekawski, często działa zanim pomyśli. Jest

Książka pod tytułem „Chatka Puchatka” jest kontynuacją części pierwszej („Kubuś Puchatek”), której autorem jest Alan Aleksander Milne. Została wydana w 1928 roku. W Polsce czekaliśmy aż dziesięć lat od dnia premiery oryginału, zanim ukazała się w roku 1938. Opowiadania szturmem zdobyły ogromne uznanie czytelników, a poczciwy Kubuś Puchatek skradł serca rzeszy fanów. Do dnia dzisiejszego jego postać oraz inni bohaterowie są uwielbiani przez dzieci, a i dorośli spoglądają z sentymentem na Misia o Bardzo Małym Rozumku. Książka pełna ciepła, pozytywnego przekazu, piosenek i wierszyków, pozbawiona przemocy i dosadności, jest świetną pozycją, która powinna się znaleźć w biblioteczce każdego malucha.
Problematyka, jaką porusza książka „Chatka Puchatka” to przyjaźń i tolerancja. Zwierzęta ze Stumilowego Lasu ponownie udowadniają, że przyjaźń jest wielką siłą oraz motorem napędowym całej tej historii. Bohaterowie bez namysłu ruszają sobie na pomoc, często przełamując lęki i ograniczenia. W jednym z opowiadań Kubuś Puchatek, Prosiaczek i Sowa zostają uwięzieni w powalonym przez wiatr drzewie, w którym znajduje się dom ptaka. Prosiaczek czuje lęk, mimo wszystko za sprawą przyjaciół, którzy dodają mu otuchy, wydostaje się przez otwór w skrzynce na listy i sprowadza pomoc. W innym rozdziale Tygrysek nieco bezmyślnie wchodzi wraz z Maleństwem na wysoką sosnę, z której nie potrafi zejść. Zjawia się Krzyś wraz z innymi przyjaciółmi. Nie oceniają oni pochopnego zachowania Tygryska, ale od razu przystępują do akcji ratunkowej. Z kolei kiedy Sowa została bez przysłowiowego dachu nad głową, zamieszkanie u siebi

„Chatka Puchatka”

Autor: Alan Alexander Milne. Urodził się w Londynie w 1882 roku i zmarł w 1956 roku. Początkowo zajmował się dziennikarstwem oraz pisaniem wierszy dziecięcych dla swojej żony. Napisał dwie książki o przygodach misia o małym rozumku: „Kubuś Puchatek” oraz „Chatka Puchatka”. Milne jest również autorem powieści kryminalnych m.in. „Tajemnicy czerwonego domu”.

Geneza utworu: W 1920 urodził się jego syn Christopher (Krzyś), który na pierwsze urodziny trzymał pluszowego misia o imieniu Winnie. Stąd wzięła się oryginalna nazwa Kubusia Puchatka – Winnie-the-Pooh. Historie Kubusia powstały w oparciu o bajki opowiadane przez Milne swojemu synowi na dobranoc. Ich bohaterami były zabawki chłopca m.in. kangurzyca z małym kangurkiem, miś, prosiaczek, osiołek.

Czas i miejsce akcji: Przygody Kubusia Puchatka odbywają się w bliżej nieznanym miejscu i czasie. W krainie zwanej Stumilowym Lasem, mieszkają zwierzęta – bohaterowie powieści. Nie wiemy ile dokładnie czasu mija w trakcie przygód Puchatka, gdyż nie wiemy ile czasu dzieli jedną historyjkę od drugiej.

Bohaterowie:

Kubuś Puchatek: główny bohater powieści, głupiutki miś o małym rozumku, który lubi miodek, czyli swoje „małe, co nieco”. Jest najlepszym przyjacielem chłopca o imieniu Krzyś. Kubuś jest bardzo życzliwy, uczynny i pomocny, zawsze niesie pomoc swoim przyjaciołom w potrzebie. Odnalazł zagubiony ogon Kłapoucha, uratował Prosiaczka przed utonięciem w domku.

Prosiaczek: prosiaczek z dużymi uszkami i pasiastym kubraczku. Jest tchórzliwy i bojaźliwy. Boi się wszystkiego, w tym słoni, ponieważ uważa je za krwiożercę zwierzęta. Jest bardzo uczynny i przyjacielski, zawsze niesie pomoc tam gdzie jej potrzebują.

Królik: szary królik, mieszkający w norze. Lubi się przemądrzać, być liderem grupy i samodzielnie podejmować decyzje. Często bywa obrażalski, niegrzeczny, ale zawsze można niego liczyć.

Sowa Przemądrzała: mądra sowa, potrafiąca czytać i pisać. Lubi używać trudnych słów. Bywa zarozumiała i przemądrzała. Mieszka na drzewie kasztanowca.

Mama Kangurzyca – mama Maleństwa. Jest troskliwa, rozsądna i opiekuńcza. Mieszka za lasem. Uważa, że wszystkie dzieci powinny pic tran.

Maleństwo: synek Mamy Kangurzycy. Lubi dużo się bawić. Zawsze jest wesoły, pełen energii i życzliwy. Nie lubi tranu.

Kłapouchy: smutny i marudny osiołek. Żywi się ostem. Jest bardzo życzliwy i pomocny. Kiedyś zgubił ogon, ale Krzyś przybił mu go gwoździem, aby znowu go nie zgubić.

Krzyś: mały chłopiec, około 6 letni. Przyjaźni się ze wszystkimi mieszkańcami Stumilowego Lasu. Jest najlepszym przyjacielem Kubusia Puchatka.

Tygrysek: wesoły, rozbrykany tygrys. Lubi skakać na swoim ogonie. Nigdy się nie gubi, nawet w miejscu, w którym prędzej jeszcze nie był. Lubi robić żarty i dowcipy mieszkańcom Stumilowego Lasu. Mieszka u Mamy Kangurzycy, przyjaźni się z Maleństw.

Streszczenie, czyli, o czym jest „Chatka Puchatka”?
„Chatka Puchatka” jest powieścią składającą się z dziesięciu zabawnych historyjek z mądrym morałem. Opowieści te dotyczą przygód Kubusia Puchatka i jego przyjaciół: Prosiaczka, Królika, Sowy Przemądrzałej, Kłapouchego, Mamy Kangurzycy, Maleństwa, Krzysia i Tygryska. W książce możemy przeczytać o wymyśleniu przez Kubusia nowej gry – Misie Patysie, uratowaniu Puchatka i Sowy przez Prosiaczka, Poznaniu nowego bohatera – Tygryska, budowaniu domku dla Kłapoucha. Bohaterowie powieści reprezentują cechy ludzkie. Każde zwierzątko, podobnie jak ludzie, ma swój własny zbiór wad i zalet np. Królik jest zarozumiały i dobrze zorganizowany, Prosiaczek – tchórzliwy, pomocny i przyjacielski, Sowa – mądra, rozważna i przemądrzała. Historie te uczą, ze każdy człowiek jest inny i zanim stwierdzimy czy kogoś nie lubimy, powinniśmy tą osobę dobrze poznać.

Plan wydarzeń
1. Budowa domku Kłapoucha.
a) Spotkanie Prosiaczka.
b) Zbudowanie Kłapouchemu domku.
c) Nagłe zniknięcie domku.
d) Wytłumaczenie, że domek porwał wiatr.

„Chatka Puchatka” została napisana i wydana przez Alana Aleksandra Milne’a w roku 1928 (polskie wydanie miała swą premierę w roku 1938). Książka to dziesięć niedługich opowiadań, które są kontynuacją i rozwinięciem przygód z części pierwszej, zatytułowanej „Kubuś Puchatek”. W przedmowie (nazwanej przez autora „Wymówką”) autor przeprasza za zwłokę w pisaniu drugiej części.
Książka należy do gatunku literatury dziecięcej. Bajkowe postacie, piosenki, wierszyki, ilustracje Ernesta Sheparda, prostolinijność w przekazie i historie pozbawione przemocy wyraźnie wskazują, iż odbiorcą opowiadań są przede wszystkim mniejsze dzieci.
To właśnie dla swego syna autor wykreował Stumilowy Las i stworzył znanych i lubianych do dnia dzisiejszego bohaterów. Inspiracją stały się pluszaki należące do Christopher’a Robina. To właśnie on został książkowym Krzysiem (polskie tłumaczenie imienia

Kubuś Puchatek
Jest to główny bohater książki „Chatka Puchatka”. Kubuś jest pluszowy, grubiutki żółto-miodowy niedźwiadek „o bardzo małym rozumku”. Mieszka w domku pod drzewem. Kocha jeść miód. Codziennie idzie na „małe do nieco”, czyli właśnie na miodek. Uwielbia spacery po Stumilowy Lesie. Jest głupiutki, naiwny i śmieszny. Zawsze pomaga swoim przyjaciołom, jeśli oni tego potrzebują. Pomógł zbudować domek dla Kłapoucha, uratował Osiołka, który wpadł do wody. Kubuś przyjaźni się ze wszystkimi mieszkańcami Stumilowego Lasu, ale jego najlepszym przyjacielem jest chłopiec o imieniu Krzyś.
Prosiaczek
Prosiaczek jest różową, małego rozmiaru świnką z dużymi uszami. Ubrany jest w pasiasty kubraczek. Urządził sobie mieszkanko w pniu wielkiego dębu. Kocha jeść żołędzie. Prosiaczek jest bardzo malutki, dlatego też boi się wszystkiego, co jest większe od niego. Oznacza to, że praktycznie przeraża go wszystko. Przede wszystkim boi się słoni, których nigdy nie widział, ale uważa je za groźne zwierzęta. Jest lojalny, uczynny i pomocny. Kiedy jest to potrzebne potrafi zdobyć się na odwagę, aby uratować przyjaciół. Kiedy razem z Kubusiem i Sową został uwięziony w domku Sowy Przemądrzałej zdobył się na bohaterski czyn i przecisnął się przez skrzynkę na listy, aby sprowadzić pomoc.
Królik
Królik ma szarą sierść, jest dość wysoki. Uwielbia jeść marchewki. Mieszka w norce, w której wejściu, w pierwszym tomie przygód Puchatka, czyli w książce pt. „Kubuś Puchatek”, zaklinował się Kubuś po zjedzeniu zbyt dużej ilości miodku. Króli jest z jednej strony dobrze zorganizowany, uczynny, życzliwy, a z drugiej często bywa niegrzeczny i obrażalski. Co więcej, lubi być liderem grupy oraz podejmować samodzielne decyzje. Często bywa zarozumiały, wywyższa się. Lubi zwracać na siebie uwagę mieszkańców Stumilowego Lasu.
Tygrysek
Tygrysek jest nowym bohaterem przygód Kubusia Puchatka. Pojawił się po raz pierwszy w książce „Chatka Puchatka”. Mieszka w domku Mamy Kangurzycy z Maleństwem. Często skacze na swoim ogonie. Lubi brykać, bawić się i psocić. Jest bardzo energiczny i żywiołowy, często niespodziewanie wskakuje na mieszkańców Stumilowego Lasu. Uwielbia tran, który Matka Kangurzyca podaje swojemu synkowi. Nigdy się nie gubi. Kiedy Puchatek z przyjaciółmi rozdzieli się we mgle, Tygrysek bardzo szybko odnalazł błąkającego się Królika w poszukiwaniu swojego domu. Bywa nierozsądny i hałaś

„Chatka Puchatka” jest drugim tomem historii Kubusia Puchatka, autorstwa A. A. Milne. Została wydana w 1928 roku, w Polsce pojawiła się w 1938 roku. Opowiada o losach przyjaciół mieszkających w Stumilowym Lesie. Bohaterowie „Chatki Puchatka” powstali w oparciu na pluszowych zabawkach syna Milne, któremu pisarz opowiadał właśnie bajki z ich udziałem. W ten sposób naradziły się przygody Kubusia. Kubuś swoje imię otrzymał po misiu synka Milne – Winnie’gio (oryginalna nazwa Kubusia Puchatka to Winnie-the-Pooh). Krzyś otrzymał imię po jego synu Christopherze (Krzysiu).

Głowni Bohaterowie:
Kubuś Puchatek: miodowy, pluszowy miś o bardzo małym rozumku. Jest grubiutki głupiutki. Jest najlepszym przyjacielem Krzysia.
Krzyś: ludzki chłopiec, który zaczął naukę w szkole. Przyjaźni się ze wszystkimi mieszkańcami Stumilowego Lasu. Najlepszym jego przyjacielem jest Kubuś.
Sowa Przemądrzała: mądra sowa, lubiąca się przechwalać i wywyższać. Zna wiele trudnych słów, które lubi używać w rozmowach. Potrafi czytać i pisać, chociaż w tym pierwszym wciąż robi błędy.
Królik: królik o szarej sierści, lubi podejmować samodzielne decyzje, lubi być liderem grupy. Często jest niegrzeczny i obrażalski. Lubi być w centrum uwagi.
Prosiaczek: różowy p

Chatka Puchatka – A.A. Milne – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Chatka Puchatka” (oryginalny tytuł po angielsku to: „The House at Pooh Corner”) to powieść skierowana głównie dla dzieci, autorstwa brytyjskiego pisarza A.A. Milne’a (Alana Alexandra Milne’a) została wyprodukowana w 1928 roku. Jest to druga część z trzech, z serii przygód Kubusia Puchatka, opowiadająca o jego przygodach i jego przyjaciołach mieszkających w Stumilowym Lesie (pierwszą częścią był „Kubuś Puchatek”). Swoje pierwsze wydanie miała w 1928 roku, w stolicy Wielkiej Brytanii – Londynie. W Polsce natomiast książka ta ukazała się ponad 10 lat później – w 1938 roku, w wydaniu polskiego wydawcy Jakuba Przeworskiego. Ilustracją zajął się Ernest Shepard. Polski przekład natomiast napisała Irena Tuwim (łącznie przełożyła ten utwór 27 razy do 2011 roku) i oddzielnie Monika Adamczyk-Garbowska w 1990 roku. Jednakże wydała tę książkę pod kontrowersyjnym tytułem: „Zakątek Fredzi Phi-Phi”. Z powodu dość różniącego się tytułu, wielu ludzi uważa, że to są dwie oddzielne książki, choć tak nie jest. Wpłynęło to także negatywnie na sprzedaż drugiego tytułu, ponieważ ludziom praktycznie wcale nie kojarzył się on z Kubusiem Puchatkiem. Książka składa się z 10 rozdziałów podobnej długości. Ciekawostką jest, że w tej części po raz pierwszy pojawia się postać Tygrysa.
Charakterystyka bohaterów
– Kubuś Puchatek – główny, a zarazem tytułowy bohater książki napisanej przez A.A. Milne’a. Jest to żółty miś, ubrany w za dużą dla niego, czerwoną bluzeczkę. Ma czarne oczy i małe, tego samego koloru, co jego skóra, uszy. Chodzi na dwóch łapach i mieszka w Stumilowym Lesie, dokładniej w swojej chatce. Jego ulubionym jedzeniem jest miodek, który w jego słowniku nosi nazwę „Małe Conieco”. Drugim w kolei ulubionym jedzonkiem jest marmolada. Kubuś Puchatek jest dość niezdarnym, sympatycznym i miłym żarłokiem. Cechuje go także bohaterskość i odwaga. Zawsze służy pomocą, choć to jemu przeważnie się ona przydaje.

– Krzyś – mały chłopiec, przyjaciel wszystkich zwierzątek ze Stumilowego Lasu. Zawsze ma dużo czasu wolnego. Mieszka na wysokim drzewie, w zbudowanym przez siebie domku. Jest to jedyny człowiek w tej krainie. Ma rude włosy i uśmiechniętą twarz. Przeważnie ubrany jest w żółtą bluzkę i niebieskie spodenki. Jest troskliwym, przyjaznym, opiekuńczym i odważnym chłopcem. Zawsze można na nim polegać. To on rozwiązuje konflikty między zwierzętami, i to on pomaga im w trudnych sytuacjach. Krzyś opuszcza Stumilowy Las w ostatnim rozdziale książki Chatka Puchatka, ponieważ musi wracać do szkoły, by się uczyć. Ciekawostką jest, że autor książki stworzył go na podobieństwo swojego syna – Christophera Robina Milne’a.

– Prosiaczek – najlepszy przyjaciel Kubusia Puchatka. Jest najmniejszym zwierzątkiem, po Maleństwie, mieszkającym w Stumilowym Lesie. Jest dość niezdarny i nieśmiały. Ubrany jest w różowy sweterek, podobny do jego skóry, tyle że w czarne paski. Ma duże, różowe uszka i charakterystyczny dla prosiaków nosek. Tak samo podobny do prosiaków ma głos. Mówiąc coś, często chrumka. Uwielbia żołędzie. Prosiaczek mieszka razem z Kubusiem, od kiedy oddał dom Panu Sowie. Cechuje go nieśmiałość, troskliwość, niezdarność, pomocniczość i strach. Troszczy się o każdego i zawsze stara się pomóc, gdy ktoś go o to poprosi. Uwielbia chodzi�