Eneida

Głównym zagadnieniem „Eneidy” jest pochwała Rzymu.
Wśród dzieł Wergiliusza, właśnie to dzieło jest najważniejsze.
Tematem przewodnim jest przedstawienie założenia Rzymu.
Dzieło było pisane na zlecenie cesarza, dlatego też Wergiliusz musiał opisać motywy patriotyczne, właściwie wplątać je w treść pozycji.
Wergiliusz pisząc dzieło, musiał mieć też na uwadze, żeby opisać zalety samego cesarza.
Wergiliusz pisze o przeznaczeniu, które oprócz bogów kieruje losem człowieka, w tym konkretnym przypadku żywotem potomka bogów, Eneasza.
W poemacie tym odnajdziemy bogów rzymskich. Rzymianie wykorzystali spuściznę starożytnej Grecji tamtejszym bożkom przypisując swoje nazwy.
W poemacie tym mamy rolę przepowiedni, konkretnie chodzi w tym przypadku o Troję.
Autor dzieła żyje w czasach politeizmu, w ciekawy sposób opisuje konflikty, które zachodziły wśród bogów, jak m.in. spór który toczyły Wenus oraz Junona.
Podobnie jak ma to miejsce w przypadku „Odysei”, również tutaj akcja utworu jest rwana.
Wergiliusz poprzez przedstawienie mitu o Eneaszu przedstawia losy Rzymu, autor chce zagłębić się w początki tego miasta. Dzieło było pisane na zlecenie cesarza Oktawiana Augusta, więc istotną kwestią było też zagrzanie Rzymian do walki o nowe ziemie.
W czasach, kiedy Polska była pod zaborami, poematów o podobnym zabarwieniu emocjonalnym potrzebowaliśmy my. Właśnie dlatego „Eneida” jest tak bliska sercom Polaków, gdyż zagrzewa do walki, do czynnego i zbrojnego oporu.
Polacy wielokrotnie tłumaczyli Eneid