Wagary (reportaż z książki Tędy i owędy)

Wańkowicz wspomniał, że przyjechał do Warszawy na egzaminy wtórne w drugiej klasie gimnazjum w ok.1900 roku. Niestety bał się tego, że ich nie zda, ponieważ zrobił tylko jeden malutki błąd w dyktandzie z języka rosyjskiego, jego smutny humorek znikną, kiedy w cukierni kupiono mu babkę. Nigdy nie jadł takiego ciasta więc było to dla niego nowością. Przez calutkie wakacje marzył, aby zjeść drugą, więc nie mógł się doczekać jesieni, gdy pojedzie na stałe do szkoły. Jednakże jego kierowca w jesień zabrał go najpierw do nowo otwartego baru a dopiero później do cukierni, i babka nie smakowała tak samo jak wtedy. Od tej pory nie marzył o jedzeniu babki, ale wspominał sobie, jak ze swoimi kolegami ze szkoły, że zajadali się też wiele innymi przysmakami, w zależności jaka była moda.
Kiedy chłopcy dorośli zaczęli zwracać uwagę na dziewczęta, które wychodziły (po parę) na spacery. Każdy z nich się zakochał i miał ją na oku, z którą wstydzili się zaprzyjaźnić. Melchior też był zakochany. Była to dziewczyna z pensji pani Rudzkiej. Dla niej specjalnie ubierał się, modnie i elegancko. Na początku chłopcy musieli chodzić w rosyjskich mundurach, ale gdy zniesiono ten nakaz, mieli więcej swobody i mogli nosić to co im się podobało (oczywiście były nakazy np.: trzeba zasłaniać nogi itp.). Chłopcy jednakże byli cicho i nie rozmawiali z dziewczynami (nawet nie wiedzieli jak one mają na imię). W starszych klasach chodzili na zajęcia taneczne, gdzie tańczyli razem z dziewczętami, pozostające pod opieką swoich mam. Kiedy chłopcy byli troszeczkę starsi chodzili z dziewczynami na lodowisko w Dolinie Szwajcarskiej, tam popisywali się swoimi zdolnościami. Wielkim przeżyciem i plusem było to, że panowie mogli rozsznurować i ściągnąć partnerce łyżwy. Bardzo ich cieszył sam fakt, że im można pomóc. Ale wielkim atutem było też to, że odprowadzali panienki do ich domów. Narrator w powieści opisuje fascynacje kobiecym ciałem np.: gdy panienka weszła w kałuże i podniosła sukienkę do góry i było jej widać połowę łydki. Gdy był w trzeciej klasie podkochiwał się w dziewczyn

W ostatnich dniach przeczytałam jedną z gawęd wspomnieniowych pt. ,, Wagary ’’- fragment książki ,, Tędy i Owędy ‘’ autorstwa Melchiora Wańkowicza. ,, Tędy i Owędy” to zbiór gawęd, wspomnień. Opisywane wydarzenia pochodzą z młodości autora.

Rozdział ,,Wagary” zawiera wspomnienia autora i opis życia uczniów gimnazjum w Warszawie. Pisarz przedstawia relacje towarzyskie oraz sposoby spędzania czasu młodzieży. Fragment książki pokazał mi, jak chłopcy w czasach młodości autora starali się o uwagę dziewcząt np. popisując się jazdą na łyżwach. Opisał także, jakie maniery wtedy panowały u chłopców w stosunku do dziewcząt. W rozdziale ukazana jest problematyka mało rozwiniętej pomocy wodnej na przykładzie topiących się chłopców, których służby ratownicze nie mogły wyciągnąć z wody, ponieważ nie posiadały do tego odpowiedniego sprzętu j

Plan wydarzeń -Wagary (reportaż z książki Tędy i owędy ) – Melchior Wańkowicz.
1. Egzaminy wstępne do drugiej klasy oraz strach, że nie zda, bo zrobił jeden błąd w dyktandzie i smak babki śmietankowej- wspomnienia Melchiora Wańkowicza około roku 1900
2. Przyjazd jesienią do szkoły, zjedzenie babki w innym miejscu w nowo otwartym barze ” Satyr” na Marszałkowskiej i rozczarowanie jej smakiem, który spowodował, że już nigdy nie marzył o babkach śmietankowych.
3. Moda na różne rodzaje słodyczy wśród młodszych uczniów m.in. na: cukier lodowaty, strączki chleba świętojańskiego, skórkę panieńską, chałwę oraz lody z obwoźnych wózków ciągniętych przez duże psy.
4. Zainteresowanie dziewczętami z żeńskich pensji, które wychodziły na spacery parami.
5. Dbałość o modny ubiór wśród starszych uczniów z powodu zainteresowania dziewczynami: modne, eleganckie ubiory, spodnie z czarnego prążkowanego materiału oraz bardzo szerokie u dołu nogawki.
6. Wieczorki taneczne dla młodzieży gdzie chłopaki tańczyli z panienka

Melchior Wańkowicz przyjechał do Warszawy na egzaminy wstępne do drugiej klasy gimnazjum. Miało to miejsce w około 1900 roku. Jednak bohater bał się, że nie zda i stres zżerał go od środka. Zrobił malutki błąd na dyktandzie z języka rosyjskiego, niestety przez tę wpadkę chłopiec był smutny. Dzięki kupionej dla niego babce chłopiec uszczęśliwił się. Bohater nigdy nie jadł babeczki i dzięki niej odzyskał dobry humor. Od tamtego czasu minęły lata a Melchior pamiętał jej smak i marzył, by zjeść kolejną taką babeczkę. Nadeszła długo oczekiwana przez bohatera jesień, by zjeść jego wymarzoną babeczkę. Chłopiec od samego dworca mówił o swoim marzeniu. Opiekun zabrał go do nowo otworzonego baru „Satyr” w Warszawie a dopiero później poszli do cukierni. Z wielkim smutkiem chłopiec stwierdził, że to nie jego wymarzona babka. Od tamtej sytuacji już nie marzył o babce, lecz wspominał różne przysmaki, jak z kolegami chodził do szkoły.

Chłopcy dorastali i zaczęli zwracać na dziewczęta uwagę. Zazwyczaj patrzyli się jak dziewczęta chodziły na spacery. Chłopcy zakochali się w dziewczętach jak również Melchior. Koledzy upodobali sobie dziewczyny z pensji warszawskiego, jednak bohaterowi marzyła się dziewczyna z pensji pani Rudzkiej. Dziewczyna była ubrana w niezdarnym fioletowym mundurkiem oraz buty z filetowych pieńków, włosy były lekko kręcone. Chłopcy zakochali się w dziewczynach jednak wstydzili się podejść, nawet nie wiedzieli jak mają a imię. Dla tej jedynej chłopcy mogli zrobić wszystko, nosić eleganckie ubrania. Niestety na początku musieli nosić rosyjskie czarne z niebieskimi mankietami oraz kołnierzem mundurki. Dzięki strajkowi, nakaz noszenia mundurków został zniesiony. Po strajkach poszli do składu z dewocjonaliami Strakacza, by dwie osoby przedstawili się jako „przedstawiciele komitetu”, by zabrać pieniądze. Młodzież, by zrobić wrażenie na dziewczętach, chodzili w starszych klasach na zajęcia tańca z dziewczynami. Po niekrótkim czasie Wańkowicz w Łazienkach dziewczę, z którą tańczył dwa lata. Lata mijały, chłopcy z każdym momentem byli starsi. Koledzy razem z Melchiorem chodzili z dziewczętami na lodowisko w Dolinie Szwajcarskiej, gdzie tam popisywali się swoimi zdolnościami. Chłopcy dziewczętom chętnie pomagały, co ich to bardzo cieszyło. Jednak wielkim przeżyciem oraz radością było odprowadzenie młode panny do ich domów. Autor zafascynował się urodą kobiecą oraz rozmyślał, czy ktoś mógłby pocałować dziewczę w rękę na pożegnanie. Bohaterowie po odprowadzeniu dziewczyn poszli wieczorem na Dolinę Szwajcarską, wiedzieli, że jest zakazane przemieszczanie się dla młodzieży szkolnej. Chłopiec opowiadał, jak zauwa�

Książka, którą opisuję nosi tytuł: „Wagary” bardzo znanego Nam autora Melchiora Wańkowicza, który znany jest z wielu utworów i lektur obowiązkowych. Jego popularne utwory to: „Monte Cassino” oraz „Ziele na kraterze”. W każdej z wymienionych Wańkowicz zamieszcza wiele informacji, które niewiarygodnie fascynują czytelników. Ten utwór to tak zwany zbiór gawęd z czego znany i kojarzony jest Wańkowicz. Jego książka należy do epiki. Cechuje ją wiedza z dawnych wierzeń, tradycji oraz legend. W sk