Doktor Dolittle i jego zwierzęta

,,Doktor Dolittle i jego zwierzęta”

autor – Hugh Jones Lofting – pisarz amerykański, urodzony i wychowany w Wielkiej Brytanii

Miejsce akcji – miejscowość Puddleby w Anglii nad rzeką Morsh, Ocean, Afryka

Główni bohaterowie – Doktor John Dolittle, kaczka Dab-Dab, sowa Tu-Tu, pies Jip, prosię Geb-Geb, papuga Polinezja, małpka Czi-Czi
Ponadto w książce występują: Książę Bumpo, karmiciel kotów Mateusz Mugg, pies Tobby, pies Sus, dwugłowiec Puszmi- Pulli, biała myszka, wróbel Pyskacz, krokodyl, jaskółka

Książka opowiada o przygodach Doktora Dolittle i jego przyjaciół. Jan Dolittle bardzo kochał zwierzęta. Mieszkał w małym miasteczku położonym nad rzeką Marsh. Obok domu rozciągał się duży ogród, w którym przebywały zwierzęta. Domem zajmowała się jego siostra. Od papugi Polinezji nauczył się mowy zwierząt. Znał ich problemy i dolegliwości i wkładał wiele serca, by k

Hugh Lofting „Doktor Dolittle” – charakterystykaInformacje o książceKsiążka pt. „Doktor Dolittle” (oryginalny tytuł: „The Story of Doctor Dolittle”) to powieść skierowana głównie do dzieci, napisana przez brytyjskiego pisarza Hugh Loftinga. Swoje pierwsze wydanie utwór miał w 1920 roku, w stolicy Wielkiej Brytanii – Londynie. Dopiero 14 lat później, w 1934 roku, powieść ta ukazała się po raz pierwszy w Polsce. Jest to pierwszy tom cyklu, w skład którego wchodzi 14 książek. Książka składa się z dwudziestu jeden rozdziałów podobnej długości. Opisuje ona spokojne życie doktora Johna Dolittle, który na co dzień leczy zwierzęta (jest weterynarzem). Jego życie zmienia się całkowicie, gdy dowiaduje się od swojej papugi, że zwierzęta też umieją się porozumiewać, tyle że mają własną mowę. Ciekawski doktor postanawia się więc jej nauczyć, by lepiej zrozumieć, co im dolega i szybciej leczyć swoich zwierzęcych pacjentów.Tekst napisany przez Hugh Loftinga ze względu na swoją popularność doczekał się wielu adaptacji; najwięcej z nich to adaptacje filmowe, które do dziś zachwycają oglądających. Najnowsza ekranizacja powstała w 2020 roku.Charakterystyka bohaterów- Doktor John (Jan) Dolittle – główny i tytułowy bohater powieści, Jest niezbyt bogatym weterynarzem, który mieszka w Puddleby. Kiedyś leczył ludzi, jednakże postanowił zmienić zawód i zajmować się zwierzętami. Dowiaduje się od swojej papugi o języku, którym posługują się zwierzęta, i postanawia się go nauczyć. Z powodu swojej wielkiej miłości do zwierząt postanawia wyruszyć do dalekiej Afryki, gdzie małpy coraz liczniej umierają z powodu panującej tam zarazy. Jest człowiekiem wytrwałym, życzliwym, dobrodusznym i odważnym. Dzięki swojemu poświęceniu dowiadują się o nim zwierzęta na całym świecie i decydują, by mu pomóc, co pozwala mu dotrzeć do celu. John Dolittle zawsze służy pomocą i o każdego się troszczy. Nigdy nie zostawia nikogo w potrzebie.
– Sara (siostra Johna Dolittle) – drugoplanowa postać, która mieszka wraz z Johnem pod jednym dachem. Zawsze się o niego troszczy i dba o porządek w domu. Gdy jej brat wprowadza do domu krokodyla i inne zwierzaki, nie nadąża z płaceniem rachunków i z powodów finansowych jest zmuszona opuścić brata. Sarę cechuje troskliwość, życzliwość i gotowość do niesienia pomocy, a także stanowczość.
– Polinezja – papuga doktora Dolittle. Umie mówić ludzkim głosem. To właśnie dzięki temu udało jej się nauczyć Johna języka zwierząt. Oprócz tego umiała hipnotyzować ludzi i przekonywać ich do różnych rzeczy. Była odważnym, przyjaznym i sprytnym ptakiem, co wiele razy udowadniała. Miała także zdolności przywódcze i zawsze pomagała doktorowi. Zawsze była mu wierna, aż nadszedł moment rozstania, gdy doktor wrócił do Anglii, a ona została w Afryce.
– Jip – pies Johna Dolittle. Jest bardzo mądrym i sprytnym zwier

Głównym bohaterem jest doktor John Dolittle, który mieszkał na obrzeżach małego miasta o nazwie Puddleby położonego nad rzeką Marsh. Był to człowiek krzepki, ale niezbyt wysoki, nosił cylinder na głowie. Mieszkał w małym domu otoczonym dużym ogrodem z dużą ilością trawników i drzew.
Bohater na początku książki zajmował się leczeniem ludzi, ale bardzo kochał zwierzęta. Zawsze był pomocny i nikomu nie odmówił swojej rady czy opieki. Był znanym doktorem nie tylko w najbliższej okolicy, lecz także na całym świecie. Nie liczyło się dla niego jego szczęście ani pieniądze tylko to, że mógł poświęcać się dla innych. Kiedy zaczął tracić klientów, dzięki opiekunowi kotów zrozumiał, że powinien poświecić swoje życie właśnie zwierzętom. Doktor dzięki swoim podopiecznym a właściwie papudze Polinezji nauczył się języka zwierząt i całkowicie oddał się swoim ukochanym zwierzętom, których nie brakowało w jego domu i ogrodzie. Zwierzęta bardzo go kochały, poświęcając wszystko, co miał nawet dobre kontakty ze swoją siostrą, wyjechał do Afryki leczyć chore małpy.
W czasie podróży zwierzęta się nim opiekują, pomagają mu na każdym kroku. Papuga jest jego doradcą i organizatorem pracy dla całej załogi. Dzięki ptakom odlatującym do ciepłych krajów, nie znając drogi trafił do Afryki. Na lądach Afryki to małpka Czi-Czi i papuga Polinezja były jego przewodnikami. One organizowały pożywienie oraz na różne sposoby wyciągały doktora z tarapatów. Zwierzęta widząc zaangażowanie doktora nigdy nie zostawiły go w potrzebie. Doktor był cenionym znawcą tego, czym się zajmował, dlatego potrafił zjednać sobie wszystkie zwierzęta, nawet te, które wydawało się, że są dumne i nie będą nikogo słuchały. Po uleczeniu małp z zarazy, pozwolił pozostać w Afryce papudze, małpce i krokodylowi, mimo że było mu smutno, bo bardzo się do nich przywiązał to rozumiał, że to ich miejsce na ziemi i tu jest ich dom. W drogę powrotną zabrał się z nim dwugłowiec, ponieważ gdy tylko poznał doktora od razu wiedział, że można mu zaufać. Doktor Dolittle bardzo się bał drogi powrotnej, ponieważ nie znał się na kierunkach i żeglowaniu. Ale jak zwykle okazało się, że zwierzęta go doceniają i w każdym momencie mógł na nie liczyć. Jaskółki pomagały mu uciec przed piratami i królem Jolliginki, szczury ostrzegły go przed tym, że okręt zaraz zatonie, delfiny przeszukiwały ocean w celu odnalezienia zaginionego człowieka a rekiny zatrzymały piratów na wyspie. Doktor mimo, że wyjechał bez grosza i właściwie z wielkimi długami, to powrócił z dużym majątkiem i mógł dalej zajmować się swoją pasją i zamiłowaniem do zwierząt.Siostra doktora Sara, była dobrą kobietą, mieszkała

Miejsce akcji Doktora Dolittle’a krąży wokół kilku lokalizacji. Powieść rozpoczynamy w malutkim angielskim miasteczku Puddleby, gdzie empatyczny weterynarz dzieli swoją posiadłość z siostrą i całą ferajną zwierząt, od papug po krokodyle i aligatory. Doktor jednak nie dba o posiadłość, o opłacanie rachunków czy stan ogólny domu, dlatego z czasem uda się na wyprawę do kolejnego miejsca akcji powieści, czyli do afrykańskiej wioski zwanej Jollinginką, która jest zwana krainą małp, gdzie doszło do epidemii Małpy dowiadując się o nadludzkiej zdolności do kontaktu ze zwierzętami Dolittle’a, postanawiają ściągnąć weterynarza do siebie, co nie do końca spodobało się lwom, do których należy teren, na którym leży owa wioska. W trakcie rozwoju fabuły opowiadana jest też historia, kiedy Dolittle ze swoimi kompanami podpływa bardzo blisko wysp Barbarii, która była zamieszkana przez złowrogich piratów, co ściągnęło na ekipę kolejne kłopoty. Jak widać po zróżnicowaniu miejsc, do których zabrał nas autor, mi

„Doktor Dolittle i jego zwierzęta” został napisany przez brytyjskiego pisarza Hugha Loftinga. Książka została wydana w 1920 roku pod oryginalnym tytułem „The Story of Doctor Dolittle”. W Polsce wydanie ukazało się dopiero w 1934 roku. Jest pierwszą z dwunastu części serii o historii doktora Jana Dolittle.
Książka powstała na podstawie uczestnictwa Hugha Loftinga w I Wojnie Światowej, na której obserwował konie i woły, które umierały w czasie wojny. Czuł się bezsilny, gdyż nie mógł im pomóc. Stąd wzięła się postać doktora Jana Dolittle – sympatycznego i przyjacielskiego weterynarza, leczy zwierzęta, zna ich język, szanuje je, traktuje na równie z sobą. W listach okopów do swoich dzieci pisał właśnie o tym przemiłym doktorze, pomagającym wszystkim zwierzętom.

Powieść opowiada o historii doktora Jana Dolittle, który opiekuje się zwierzętami, jest weterynarzem i zna mowę zwierząt. Pewnego dnia otrzymuje prośbę o przybycie do Afryki, aby zatrzymać rozszerzającą się epidemię śmiertelnej choroby małp. W trakcie podróży Jan trafia do królestwa Jollinginka, gdzie zostaje uwi�

„Doktor Dolittle” jest powieścią autorstwa Hugha Loftinga. Została wydana w 1920 roku pod oryginalnym tytułem „The Story of Doctor Dolittle”. W Polsce wydanie ukazało się dopiero w 1934 roku. Hugh Lofting napisał również inne utwory o historii Jana (w oryginale Johna) Dolittle. Napisał w sumie aż 12 książek: „Doktor Dolittle i jego zwierzęta”, „Podróże Doktora Dolittle”, „Poczta Doktora Dolittle”, „Cyrk Doktora Dolittle”, „Ogród zoologiczny doktora Dolittle”, „Opera Doktora Dolittle”, „Największa podróż doktora Dolittle”, „Doktor Dolittle na Księżycu”. „Powrót doktora Dolittle”, „Doktor Dolittle i Tajemnicze Jezioro”, „Doktor Dolittle i zielona kanarzyca”, „Opowieści z Puddleby”.
„Doktor Dolittle” uznawany jest za prostą historię dla dzieci i młodzieży. Powstała w oparciu o wspomnie

Doktor Jan Dolittle – biedny lekarz, mieszkający w domu z ogrodem w Puddleby. Mieszka tam z siostrą Sarą oraz zwierzętami: papugą Polinezją, psem Jipem, kaczką Dab-Dab, prosiątkiem Gab-Gab i sową Tu-Tu. Odkupił od pewnego mężczyzny zaniedbaną małpkę, którą nazwał Czi-Czi. Przygarnął do swojego domu również krokodyla z cyrku. Początkowo leczył ludzi, lecz pacjenci przestali do niego przychodzić. Zmienił swoją profesję i stał się weterynarzem – zaczął leczyć zwierzęta. Papuga Polinezja nauczyła go mowy zwierząt, natomiast inni przyjaciele pomagali w klinice. Siostra doktora – Sara, nie potrafiła zrozumieć, dlaczego doktor trzyma w domu, aż tyle zwierząt, zwłaszcza że ich obecność wpływa niekorzystnie na sytuację majątkową Jana. Dolittle kocha wszystkie zwierzęta, nie potrafi przejść obok żadnego, które potrzebuje pomocy. Tak też, kiedy otrzymał wezwanie do Afryki bez namysłu pożyczył łódź i udał się w podróż, aby uratować małpy przed panującą epidemią śmiertelnie groźnej choroby. Jest bardzo oddanym i lojalnym przyjacielem, który pomimo wielkiego przywiązania do Papugi Polinezji, krokodyla z cyrku oraz małpki Czi-Czi pozwala im zostać w Afryce, gdzie czują swoją przynależność do ich ojczyzny. Wspiera ich decyzje i życzy powodzenia. Doktor nie potrafi również patrzeć na nieszczęście ludzkie, dlatego też, kiedy odnalazł małego, zagubionego chłopca, postanawia odnaleźć jego ojca. Wszystkie zwierzęta bardzo go lubią. To dzięki jego przyjaciołom, których kochał, szanował i traktował jak równych sobie stał się znany w całym zwierzęcym świecie.
Papuga Polinezja – przyjaciółka doktora Dolittle, która nauczyła go języka zwierząt. Jest przebiegła i mądra. Uwolniła doktora z więzienia władcy Jolllinginka, podszywając się pod niebezpiecznego czarownika. Udawała również kwiatową wróżkę, aby przechytrzyć młodego księcia, syna kr

„Doktor Dolittle” powstał w 1920 roku. Jego autorem jest pisarz Hugh Lofting. W książce zostały przedstawione przygody doktora Jana Dolittle, który ze swoimi przyjaciółmi: psem Jipem, kaczką Dab-Dab, sową Tu-Tu, prosiątkiem Geb-Geb, papugą Polinezją, krokodylem i małpką Czi-Czi wyjechał do Afryki, aby pomóc małpom zwalczyć groźną pandemię śmiertelnej choroby. Po drodze natrafiają na wiele wyzwań i nowych przygód, a także nabywają nowych przyjaciół.
„Doktor Dolittle” autorstwa Hugha Loftinga w dość lekki i humorystyczny przedstawia relacje między ludźmi a zwierzętami. Ujawnia prawdy z tym związane. Tłumaczy, w jaki sposób, powinniśmy traktować żywe istoty i się nimi opiekować. W książce na pierwszym planie dominuje królestwo zwierzą. Dla Jana Dolittle były one bardzo ważne. Doktor mieszka w domu z pięknym ogrodem razem z siostrą oraz swoimi zwierzętami: psem Jipem, kaczką Dab-Dab, sową Tu-Tu, prosiątkiem Geb-Geb, papugą Polinezją. Niedługo dołącza do nich krokodyl z cyrku, zaniedbana prze właściciela małpka Czi-Czi oraz niezwykle rzadki dwugłowiec. Doktor kocha zwierzęta. Kiedy tylko dowiedział się, że małpy w Afryce zachorowały szybko, bez zastanowienia postanawia im pomóc. Traktuje zwierzęta jak wszystkie inne żywe stworzenia – z szacunkiem, troskliwie, opiekuńczo. Jan Dolittle jest bardzo życzliwym człowiekiem, który pomagał i ludziom i zwierzętom. Jego postawa uczy pokory, szacunku do żywych istot. Aby zrozumieć zwierzęta i móc im pomagać, uczy się ich języka. Zmienia profesję i zaczyna leczyć zwierzęta, ponieważ ludzie zaczęli bać się przychodzić do jego przychodni przez obecność jego przyjaciół. Doktor jednak pomimo problemów finansowych nie potrafił

W małym miasteczku Puddleby mieszkał doktor Jan Dolittle. Mieszkał z siostrą w domu z pięknym ogrodem oraz zwierzętami: papugą Polinezją, psem Jipem, kaczką Dab-Dab, prosiątkiem Gab-Gab i sową Tu-Tu. Odkupił od spotkanego pewnego dnia mężczyzny małpkę, którą nazwał Czi-Czi. Przygarnął do domu krokodyla z cyrku. Pacjenci przestali przychodzić do doktora. Postanawia zmienić profesję i zacząć leczyć zwierzęta zamiast ludzi. Małpka nauczyła go języka zwierząt. O Dolittle’u dowiedziały się zwierzęta na całym świecie. Pewnego dnia doktor Jan został poproszony o przyjazd do Afryki, aby pomóc powstrzymać małpią epidemie zabójczej choroby. Dolittle nie miał pieniędzy, aby kupić bilet na nowy kontynent. Pożyczył statek od marynarza, któremu wcześniej pomógł. W podróży doktora towarzyszyć będą mu jego przyjaciele: krokodyl, małpka, papuga, pies, kaczka, prosię i sowa. Po sześciu tygodniach żeglugi śmiałkowie docierają do okolic równika. Kiedy Dolittle był już u wybrzeży Afryki, statek rozbił się na skałach. Wszyscy zdrowi dotarli do lądu. Przyjaciele spotkali pewnego czarnego mężczyznę, który zaprowadził ich do tutejszego władcy. Król zamknął Jana w więzieniu. Niedługo po wtrąceniu doktora do celi, papuga Polinezja wpada na wspaniały pomysł. Poleciała do sypialni króla państwa Jollinginka, gdzie udawała groźnego czarodzieja, nakazującego władcy uwolnić Jana. Mężczyzna popędził do więzienia, z którego wypuścił doktora. Królowa odkryła intrygę Polinezji i postanowiła jak najszybciej powiadomić o tym swojego męża. Niestety, nie zdążyła. Dolittle został wypuszczony z więzienia i opuścił pałac. Uciekając przed pościgiem staży króla, przedzierał się przez dżunglę. Wreszcie dotarł do przepaści. Przybyły małpy, które złapały się za ręce i utworzyły most, przez który przeszedł Dolittle i jego przyjaciele. Śmiałkowie z Puddleby uciekli przed posągiem i znaleźli się w królestwie małp. Dolittle oddzielił chore małpy od zdrowych. Tym drugim podał szczepionki, aby uchronić je przed chorobą. Zbudowano szpital, w którym zdrowe małpy opi

Opracowanie lektury Doktor Dolittle:

1. Geneza utworu :

Powieść w tym roku będzie obchodzić czy w zasadzie już obchodzi setną rocznicę powstania przez Hugh Loftinga. Geneza utworu opiera się na przemyśleniu autora po 1 wojnie światowej w której brał udział. Być może mimo braku określenia czasu akcji, to właśnie w tym okresie należałoby umieść czas prowadzenia fabuły przez Loftinga. Wiele wskazuje na to, że wysyłane przez autora listy czy rysunki do rodziny w latach 18-19 były główną inspiracją do tego by taka książka powstała. Miała ona uzmysłowić i wykreować postać lekko wycofanego ale kochającego i mające nadludzkie zdolności do kontaktu ze zwierzętami lekarza.

2. Miejsce i czas akcji :

Akcja rozpoczyna się w angielskim mieście Puddleby nad rzeką Marsh, potem w trakcie rozwoju fabuły przenosi się ona do Afryki m.in do państwa Jollinginka czy państwa małp w którym dochodzi do clue akcji. Czasu nie mamy określone, ale to typowa zagrywka autora w przypadku baśni czy powieści. Wiemy tak naprawdę tylko o porach roku, gdyż na wyprawę na wyspę małp lekarz decyduje się jesienią, płynie tam 6 tygodni a powrót do Puddleby przypadł już na powrót ptaków na Wyspy Brytyjskie.

3. Streszczenie książki :

John Dolittle mieszkał w gospodarstwie mieszczącym się w miasteczku Puddleby. Dzielił swoją nieruchomość z siostrą Sarą która była za to gospodarstwo była odpowiedzialna. Kluczową rolę jednak odgrywały zwierzęta. Kaczka Dab-Dab, pies Jip, papuga Polinezja czy sowa Tu-Tu to tylko kilka z dziesiątek stworzeń które zdążyły się przewinąć przez posiadłość sympatycznego doktora. Niestety nie wszyscy dzielili pasje Johna, co sprawiało, że lekarz na co dzień leczący ludzi, musiał zacząć „brać na klatę” fakt, że coraz więcej ludzi odsuwało się od Dolittle’a, to zaczynało przysparzac głośnemu bohaterowi problemów finansowych, ale ten prawdę mówiąc nie robił sobie z tego nic wielkiego. Tutaj wychodzi tak naprawdę motyw lekkoducha i osoby która dużo bardziej interesuje się losem zwierzaków niż swoim czy też siostry Sary, która była tym faktem coraz bardziej załamana.

Nadszedł dzień kiedy John stracił wszystkich pacjentów i został na lodzie, niemal na lodzie gdyż był jeszcze handlarz kocią karmą. Ten postanowił poprosić Johna o to, czy nie mógłby przekwalifikować się na weterynarię. John przystał na tę propozycję i bardzo szybko zaczął zyskiwać nowych pacjentów przy okazji odkrywając swój nieznany dotychczas talent, umiejętność niemal nadprzyrodzonego kontaktu ze zwierzętami. To z jednej strony było czymś cudownym, ale dalej nie rozwiązuje problemu finansowego i egzystencjalnego dla gospodarstwa. Ten z coraz większą intensywnością przyjmował do siebie kolejnych domowników, koty, psy nawet krokodyl i ten krokodyl przelał czarę goryczy u Sary która zapowiedziała jasno. Albo krokodyl zostaje zwrócony do cyrku, albo ona odejdzie. Po raz pierwszy w fabule pokazuje się prawdziwa miłość ale może i też naiwność doktora w kierunku zwierząt, ten postanowił

Doktor Jan Dolittle mieszkał na skraju małego miasteczka Puddleby. Jego dom nie był zbyt duży. Otaczał go za to rozległy i przepiękny ogród. Dolittle miał siostrę, która mieszkała z nim i pomagała w codziennych obowiązkach, których wcale nie było aż tak mało. Mieszkali bowiem z nimi niecodzienni przyjaciele doktora: kaczka Dab-Dab, pies Jip, sowa Tu-Tu, prosiak Geb-Geb oraz papuga Polinezja.
Główny bohater nie wyobrażał sobie życia bez zwierzęcych przyjaciół. Bardzo je kochał.
Jednak jego pacjenci mieli odmienną niż on opinię na ten temat. Patrzyli z niechęcią na czworonożnych i skrzydlatych lokatorów doktora.
Z powodu zwierząt, pacjenci potrzebujący porady lekarskiej coraz rzadziej zaczęli odwiedzać przychodnię.
Odczuł to nie tylko sam doktor, lecz także jego portfel. Ciężko było więc znaleźć bohaterowi pieniądze na utrzymanie domu, ogrodu i swoich zwierzęcych przyjaciół.
Jedynym pacjentem, który wciąż regularnie odwiedzał doktora był mężczyzna sprzedający karmę dla kotów.
Widząc pogarszającą się sytuację swego doktora, doradził mu, aby zajął się leczeniem zwierząt zamiast ludzi.
Pomysł ten poparła papuga Polinezja, która doskonale mówiła w ludzkim języku.
To właśnie ona nauczyła głównego bohatera mówić językiem zwierząt, czym znacznie ułatwiła mu zmianę zawodu.
Na początku doktor Dolittle przyjmował tylko przejedzone koty starszych pań. Później jednak informacje o nim i jego wybitnym talencie szybko rozeszły się po świecie zwierząt, więc stopniowo cieszył się coraz większym zainteresowaniem i uznaniem.
Pewnego dnia do gabinetu doktora trafił tracący wzrok koń. Ten szybko ustalił, że koń był źle leczony o rozpoczął właściwą terapię.
Wkrótce wieści o doktorze Dolittle zaczęły roznosić się już po całej Anglii i nie tylko.
Jaskółki, które spędzały zimę w innych krajach, mówiły wszystkim o doktorze znającym mowę zwierząt.
Wkrótce sytuacja finansowa doktora znacznie poprawiła się. Zwierzęta, które leczył miały bardzo hojnych właścicieli.
Wszystkie zaoszczędzone pieniądze Dolittle przeznaczał na pomoc zwierzętom.
Pewnego dnia odkupił od kataryniarza małą małpkę (zwierzęta nazwały ją Chi-Chi), a później przygarnął pracującego w cyrku krokodyla.
Niestety adoptowanie krokodyla przyniosło wiele szkód. A mianowicie: ludzie bali się zwierzęcia, dlatego przestali przychodzić do doktora. Nawet jego własna siostra postanowiła się wyprowadzić.
Główny bohater jednak wcale nie zamierzał oddawać przysparzającego kłopoty zwierzęcia z powrotem do cyrku. Tak bardzo rozczulały go łzy krokodyla, że nie miał serca tego zrobić.
Pozostałe zwierzęta widząc poświęcenie swojego właściciela, postanowiły pomoc w obowiązkach domowych. Chi-Chi gotowała i prała ubrania, Jip zamiast, Tu-Tu prowadziła rachunki itp.
Pomimo tego, że zwierzęta bardzo się starały, nie pomogło to zbyt wiele. Już wkrótce zabrakło pieniędzy.
Pojawił się jednak cień nadziei.
Pewnego jesiennego dnia do domu doktora Dolittle przyleciała jaskółka aż z Afryki. Przyniosła bardzo smutną i przejmującą wiadomość od mieszkających tam małp.
Okazało się, że na ich kontynencie wybuchła bardzo niebezpieczna epidemia. Małpki chorowały i umierały, a nikt nie mógł temu zaradzić.
Doktor postanowił jak najszybciej wyruszyć do Afryki i pomoc małpkom. Nie wiedział jednak skąd wziąć tak dużą sumę pieniędzy.
Dopiero po chwili namysłu postanowił, że pożyczy łódź od jednego z pacjentów, któremu wyleczył kiedyś syna. Mężczyzna zgodził się na pożyczenie łodzi. Wkrótce bohater był już gotowy wyruszyć w rejs w towarzystwie krokodyla, prosiaka, sowy, kaczki, małpki, pieska i papugi. Reszta zwierzątek została w domu, ponieważ wkrótce musieli się przygotować do zapadnięcia w sen zimowy.
Podróż trwała niemal dwa miesiące. Po tym czasie znaleźli się u wybrzeży Afryki. Nie dotarli jednak do brzegu całkowicie bezpiecznie, gdyż łódź rozbiła się o skały. Na szczęście żaden z pasażerów nie ucierpiał i już po chwili wszyscy mogli wyjść na suchy ląd.
Niedługo potem doktor Dolittle i jego zwierzęta zostali zaprowadzeni do władcy państwa Jollinginka, w którym się znaleźli.
Władca ten już od początku nie był przychylny dla przybyszy z Anglii, ponieważ pamiętał, że gdy kiedyś odwiedził go biały człowiek, którego bardzo hojnie ugościł. Człowiek natomiast odwdzięczył się wymordowaniem wielu słoni i kradzieżą ich kłów.
Z tego powodu król kazał uwięzić doktora i zwierzęta.
Wtedy z pomocą przyszła papuga Polinezja. Podstępem doprowadziła do tego, że król sam uwolnił doktora. A mianowicie postąpiła tak: wleciała w nocy do pokoju władcy i głosem Dolittle’a powiedziała, że jeżeli ten nie uwolni doktora, to na jego kraj spadnie straszna epidemia.
Przerażony król uwolnił bohatera i jego kompanię. Ci niezwłocznie opuścili wioskę.
Niestety wtedy żona króla Jolliginki – Ermintruda wyjawiła swoje podejrzenia. Mówiła, że widziała papugę i uważała, że doktor Dolittle wcale nie miał takich umiejętności.
Władca więc zorganizował pościg, do którego zaangażował cały swój dwór.
Doktor i jego kompania uciekali przez dżunglę.
Na czele ich wyprawy stała małpka Czi-Czi, która doskonale radziła sobie w tych warunkach. Prowadziła wszystkich przez ścieżki bezpieczne oraz takie, które przyozdobione były wieloma rodzajami smakowitych owocków.
W końcu Dolittle i jego kompania dotarli do granic państwa Jollinginki i do kraju małp. Chore zwierzęta bardzo ucieszyły się na widok doktora. Wydawały z siebie strasznie głośne okrzyki radości, którymi zaalarmowały ludzi króla Jollinginki. Pościg był coraz bliżej, a moczary królestwa małp wydawały się niemożliwe do przebycia w tak krótkim czasie.
Wtedy małpki pomimo panującej epidemii, wykazały się bardzo wielkim sprytem. Łapiąc się wszystkie ręce uformowały most, który umożliwił doktorowi i zwierzętom ucieczkę przed ludźmi nieprzyjaznego władcy.
Gdy zagrożenie ze strony króla minęło, doktor Dolittle założył szpital dla chorych małpek, a zdrowym podał szczepionkę. Dzięki temu niezarażone małpy mogły sprawować opiekę nad tymi chorymi.
Niestety zdrowych małpek było za mało. Pomimo tego, że bardzo się starały, nie wystarczyło ich, aby zająć się wszystkimi chorymi.
Z tego powodu główny bohater postanowił poprosić o pomoc króla lwów. Ten jednak odmówił, a pozostałe zwierzęta idąc śladem swojego przywódcy, również odmówiły pomocy.
Żona króla lwów sama chciała poprosić o pomoc doktora Dolittle, ponieważ syn królewskiej pary poważnie zachorował. Dlatego też lwica była bardzo niezadowolona z decyzji męża i prosiła męża, aby ten pomógł doktorowi.
Na życzenie żony król rozkazał swoim poddanym pomoc. Dzięki temu już po dwóch tygodniach wszystkie małpy były zdrowe, a po epidemii nie było żadnego śladu.
Po pewnym czasie małpki dowiedziały się, że ich wybawca i uzdrowiciel oraz jego zwierzęta muszą wracać do Anglii. Bardzo zasmuciły się z tego powodu. Chciały odwdzięczyć się doktorowi. Z tego powodu zwołały naradę. Ustalono na niej, że w ramach podziękowań doktor otrzyma od małp dwugłowca. Jest to bardzo rzadkie zwierzę, z dwoma głowami, którego w Europie jeszcze nikt nie widział.
Złapanie takiego zwierza wcale nie było proste, ponieważ, nawet gdy jedna głowa spała, to druga czuwała. Małpom jednak bardzo zależało na złapaniu go, pomimo tego, iż wydawało się to nie możliwe. Wymyśliły, że okrążą dwugłowca. Pomysł okazał się wyjątkowo skuteczny, jednak i tak nie mogły zmusić zwierzęcia coś posłuszeństwa.
Małpy je

Bohaterem książki jest doktor Jan Dolittle, mieszkający wraz ze swoja siostrą Sarą oraz zwierzętami: kaczką Dab–Dab, świnką Geb–Geb, sową Tu–Tu, papugą Polinezją oraz psem Jipem. Wszyscy mieszkają w małym miasteczku Puddleby, w domu z pięknym ogrodem, który sam doktor pielęgnował. Nie wszystkim podobał się fakt, posiadania aż tak wielu zwierząt przez Jana. Coraz mniej pacjentów przychodziło o poradę doktora, co wpłynęło na sytuację finansową pana Dolittle. Musiał utrzymać dom i wszystkie zwierzęta, w nim przebywające. Sara obawiała się tym, co przyniesie przyszłość. Jednak sam doktor nie przejmował się tym nazbyt. Niestety po pewnym czasie doktor stracił wszystkich pacjentów. Pozostała tylko jedna osoba – handlarz kociej karmy, który nieraz prosił o poradę Jana w sprawie jego klientów. Mężczyzna doradził panu Dolittle, aby ten, skoro stracił wszystkich pacjentów, zaczął leczyć zwierzęta, na których zna się jak nikt inny.
Doktor postanowił skorzystać z rady handlarza i porzucił swój dotychczasowy zawód. Papuga Polinezja, nauczyła Jana mowy zwierząt, co niezwykle ułatwiło mu pracę. Bardzo szybko zyskiwał coraz to więcej pacjentów. Pewnego dnia do Jana przywieziono tracącego wzrok konia. Doktor po rozmowie ze zwierzęciem skutecznie je wyleczył. Zwierzęcy pacjenci Dolitlle’a przekazywali sobie nawzajem nowinę o nowym niezwykle utalentowanym doktorze. Nawet jaskółki, odlatując na zimę opowiadały o Janie zwierzętom z dalekich zakamarków świata. Pewnego razu, kiedy doktor przechadzał się niedaleko swojego domu spotkał kataryniarza, trzymającego na łańcuchu małą, zaniedbana małpkę. Doktor bez zastanowienia okupił zwierzę za jednego szylinga. Małpce nadano imię Czi–Czi. Co więcej, Jan przygarnął do swojego domu jeszcze krokodyla z cyrku, który prędzej był jego pacjentem. Wraz z pojawieniem się drapieżnego zwierzęcia doktor zaczął ponownie tracić pacjentów, gdyż ich właściciele zaczęli obawiać się krokodyla i woleli udawać się do innych weterynarzy. Janowi znowu popadł w problemy finansowe, na które zareagowała Sara. Siostra doktora nakazała mu oddać krokodyla do cyrku, gdyż w przeciwnym razie wyprowadzi się od brata. Jednakże Jan miał za dobre serce i widząc krokodyli płacz, nie potrafił porzucić swojego przyjaciela. Niestety z takim obrotem sprawy nie poradziła sobie Sara, opuszczając doktora. Panu Dolittle postanowiły jednak pomóc zwierzęta, dzieląc pomiędzy siebie obowiązki domowe. Kilkoro z nich zajęło się również sprzedażą kwiatów i warzyw w małym kramiku. Ostatecznie jednak nie zgromadziły w ten sposób wystarczającej ilości pieniędzy, przez co wszyscy zaczęli głodować.
Nagle pewnego dnia doktor został poinformowany przez jaskółkę o małpach z Afryki, potrzebujących jego niezwłocznego przybycia i pomocy. Ptaszek wytłumaczył Janowi, iż w Afryce rozpętała się epidemia, pozbawiająca życia wiele małp. Pan Dolittle nie miał jednak pieniędzy na tak kosztowną wyprawę, wiec nie mógł polecieć tam najszybszą drogą, samolotem. Postanowił pożyczyć od przyjaciela łódź i wyruszyć w podróż. Doktorowi postanowiły towarzyszyć jego zwierzęta: krokodyl, małpka, pies, papuga, kaczka, sowa oraz świnka. Reszta jego przyjaciół postanowiła zostać w domku w Puddleby.
Po około 6 tygodniach podróży doktor wraz z przyjaciółmi dotarli prawie do celu, jednak na ich nieszczęście statek, na którym przebywali podróżnicy rozbił się o skały. Wszystkim udało się dotrzeć na najbliższy brzeg stałego lądu. Jan spotkał czarnoskórego mężczyznę, który postanowił zabrać ich do króla państwa Jollinginka. Władca zamieszkiwał gliniany dom wraz z królową Ermintrudą. Zabronił panu Dolittle przemierzać jego państwo. Swoja decyzję tłumaczył, faktem, iż kiedyś gościnnie przyjął pewnego białego mężczyznę, który wykorzystał jego ufność, dobroć i zabił wiele słoni tylko po to, aby zdobyć ich cenne kły, a później szybko znikł. Król bardzo troszczył się o swoich obywateli i kraj, pragnął zapewnić im bezpieczeństwo, dlatego też rozkazał wtrącić doktora wraz z jego przyjaciółmi do więzienia. Papuga Polinezja wpadła na plan ucieczki z niewoli. Powiedziała Janowi, że niedługo go uwolni i skierowała się do sypialni tutejszego władcy. Tam ptak udając strasznego czarodzieja, nakazała królowi uwolnić Dolittle. Mężczyzna szybko popędził wykonać rozkaz w obawie przed możliwością rozpętania przez czarodzieja epidemii wśród jego ludzi. Papugę zauważyła królowa, jednak kobieta nie zdążyła powiedzieć o tym swojemu mężowi. Kiedy ujawniła władcy oszustwo Polinezji, doktor wraz z e zwierzętami już byli daleko od gniewu króla Jollinginka. Doktor przemierzał dżunglę. Drogę wskazywała mu jego małpka. Niedługo później zbliżali się już do granicy państwa Jollinginka. Małpy dowiedziawszy się o tym, z radości zaczęły krzyczeć, co nie uszło uwadze strażników króla wysłanych w pościg. Gdy podróżnicy prawie zostali złapani, małpy złapały się za ręce tworząc pomost, przez który uciekł Dolittle wraz z przyjaciółmi.
Po przybyciu do krainy małp, doktor szybko oddzielił zdrowe małpy od chorych, aby zatrzymać rozprzestrzenianie się epidemii. Zdrowe osobniki zaszczepił, aby już nie zachorowały. Wybudowano specjalny dom, w którym na łóżkach leżały chore mały. Niestety doktor miał za mało zwierząt do pomocy, które opiekowałyby się chorymi, dlatego też postanowił poprosić o wsparcie króla lwów. Niestety ten odmówiła, a za nim inne zwierzęta również nie zgodziły się pomóc. Jednakże, kiedy lew wrócił do domu i powiadomił swoją żonę o całej sytuacji ta zdenerwowała się. Lwica powiedziała mężowi, że ich syn nagle z

1. Doktor Jan Dolittle praktykuje zawód lekarza, problemy finansowe.

2. Pacjenci rezygnują pomału z usług doktora ze względu na jego zwierzęta.

3. Coraz większe problemy finansowe doktora, zaczyna mu brakować pieniędzy

4. Przekwalifikowanie się doktora na lekarza zwierząt.

5. Nauka mowy zwierząt pod kierunkiem Polinezji.

6. Sukcesy doktora zaczynają docierać do zwierząt na całym świecie.

7. Krokodyl przygarnięty przez doktora odstrasza pacjentów.

8. Wiadomość przyniesiona przez jaskółkę od chorych małp afrykańskich.

9. Doktor wraz z kilkoma zwierzętami wyrusza do Afryki ratować małpy.

10. Podczas sztormu statek rozbija się.

11. Dolittle trafia do królestwa Jollinginki, gdzie on i zwierzęta zostają uwięzieni przez murzyńskiego króla.

12. Pomoc Polinezji w przechytrzeniu króla.

13. Dotarcie doktora do królestwa małp.

14. Dolittle ledwo uciekł królewskiemu pościgowy.

15. Wyleczenie małp i otrzymanie wspaniałego prezentu.

16. Ponowne trafienie doktora w ręce Jollinginki.

17. Uzys

Wszyscy znamy przesympatycznego Doktora Dolittle głównie z ekranizacji z tytułową rolę Eddiego Murphy’ego czy ostatnio Roberta Downey Jr’a. Ja jednak chcę poprzez tę recenzję zachęcić do przeczytania książki.
Historia Dr. Dolittle’a jest historią, która łączy ze sobą wiele emocji. Lekarz który porzuca leczenie ludzi, dla leczenia zwierząt, istot często bezbronnych. Głównym „sprawcą” czy tak naprawdę „sprawczynią” zamieszania jest papuga Polinezja, która dokonuje rzeczy kluczowej dla rozwoju tej książki, uczy Dolittle’a języka zwierząt. Paradoksalnie to sprawia, że właśnie zwierzęta muszą wziąć na siebie brzemię odpowiedzialności za dom, gdyż mimo wielkiej miłości i niesamowitego serca do pupili, jest on piekielnie nieporadny życiowo, a w środku tego przemiłego człowieka tkwi mnóstwo pustki i smutku.
I tak stało się, że zwierzęta przejęły obowiązki w gospodarstwie i tak świnia Deb-Deb miała w obowiązku pilnowanie ogrodu, pies zamiatał podłogi, kaczka Deb-Deb mogła zaczerpnąć lekcji czystości u Chajzera bo jej przyszło zajmować się praniem. Wszystko zmierzało w dobrym kierunku, kiedy z Afryki przyszła bardzo zła wiadomość, epidemia która wybuchła wśród małp (jak się okazuje, autor był proroczy jeżeli chodzi o epidemie powstałe w skutek zwierzęcy, wiecie do czego pije). John o złotym sercu oczywiście nie mógł zostawić tego bez reakcji, wypożyczając statek który był jego transportem ruszył do Afryki na pomoc.
Jak to w książkach bywa, nie mogło obyć się bez problemów, tu Statek próbował wywinąć orła, tu małpy nie były zbyt skore do współpracy, tutaj jednak na wierzch wychodzi umiejętność jaką John Dolittle nabył, czyli rozmowy ze zwierzętami, to wszystko sprawia, że lekarzowi udaje się zapanować nad epidemią. Małpy w dowód wdzięczności ofiarowały dwugłowca, zwierzę miało pomóc lekarzowi w spłacie zobowiązań które były na koncie poczciwego weterynarza. I tutaj oczywiście nie mogło obyć się bez różnych nierzadko zabawnych historii.
Bardzo mi się w tej książce podoba styl i forma pisania. Mimo, że książka jest nastawiona bardziej pod czytelnika młodego, czytelnika który ma dzięki lekturom być ciekawym słowa, ciekawym piękności mowy, potrafi wciągnąć i osoby starsze. Kilka razy odczuwałem osobiście niemal dziecięcą radość z czytania kolejnych stron. Które były pisane bardzo lekko, językiem bardzo prostym i zrozumiałym nawet dla najmłodszych czytelników. Fabuła jest często dosyć przewidywalna, momentami odnosi się wrażenie, że jesteśmy dwa-trzy kroki przed autorem, nic dziwnego książka nastawiona jest przede wszystkim na młodzież czy nawet dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Wyobraźnia ta

1) Doktor Dolittle (Jan Dolittle) – był to doktor medycyny, który mieszkał w angielskim miasteczku o nazwie Puddleby. Był to człowiek o wielkim sercu dla zwierząt, których leczeniem zajął się po tym, jak przestał leczyć ludzi. Z czasem nauczył je ludzkiej mowy. Jest życzliwym człowiekiem, który zawsze pomoże i potrafi poświęcić się dla innych. W wykonywaniu codziennych obowiązków pomaga mu siostra Sara, która zajmuje się gospodarstwem oraz jego wiernymi przyjaciółmi, bez których nie wyobrażał sobie życia – byli to: kaczka Dab-Dab, pies Jip , sowa Tu-Tu, prosiak Geb-Geb oraz papuga Polinezja. Oprócz nich mieszkało tam jeszcze wiele innych zwierząt.Doktor Dolittle pewnego razu zostaje poproszony o przyjazd do Afryki w celu wyleczenia małp. Pożycza pieniądze, kupuje statek, zabiera swoich przyjaciół na pokład i płynie na inny kontynent. Razem z przyjaciółmi dociera do Afryki. Pomimo wielu przeżytych przygód – sztormu i pobytu w więzieniu u murzyńskiego króla – udaje mu się wyleczyć małpy, a w nagrodę za to dostaje od swoich przyjaciół nietypowe zwierz

Hugh Lofting „Doktor Dolittle i jego zwierzęta” – opracowanieDoktor Dolittle jest głównym i tytułowym bohaterem książki, której autorem jest Hugh Lofting. Miał on leczyć ludzi, ale zaczął leczyć zwierzęta. Pewnego dnia otrzymał wiadomość o chorobie małp w Afryce i na pożyczonym statku tuszył na pomoc. Po wielu perypetiach, na czele z uwięzieniem przez króla Jolliginiki, który nie był przyjaźnie nastawiony do przybyszów, doktorowi udaje się dotrzeć do chorych małp. Na miejscu Dolittle organizuje dla chorych opiekę. Udaje mu się namówić do pomocy nawet lwa, który jest królem zwierząt. Gdy małpy wyzdrowiały, doktor chce wrócić do domu. W nagrodę dostaje bardzo rzadkie zwierzątko – dwugłowca. Niestety w drodze powrotnej powtórnie zostaje schwytany przez tego samego króla. Dzięki hipnotycznym zdolnościom papugi Polinezji doktora uwalnia książę Bumbo. Wyposaża on doktora w statek. Na morzu ten statek zauważają piraci, ale i ich udaje się przechytrzyć. Dzięki dobremu sercu Dolittle staje się bogaty. Gdy wraca do Anglii, jeszcze pomnaża swój majątek, gdyż organizuje pokazy dwugłowca. W końcu jednak dociera do domu, spłaca długi i zamieszkuje ze swoimi ukochanymi zwierzętami.Plan wydarzeń:1. Niepowodzenia doktora Dolittle jako lekarza ludzi.
2. Założenie lecznicy dla zwierząt.
3. Nauka języka zwierząt.
4. Przygotowanie do podróży do Afryki.<

rodzaj literacki – epika
gatunek literacki – powieść przygodowa

Powieść pt.”Doktor Dolittle i jego zwierzęta” została napisana w 1920 roku przez amerykańskiego pisarz Hugha Loftinga. Jak można się jednak domyślić, zamysł do napisania powieści autor miał już podczas I Wojny Światowej. Autor słał wówczas z okopów listy do swoich dzieci, pełne fascynujących historii, w których pojawiała się postać doktora Dolittl

Doktor Jan Dolittle – Tytułowy bohater to ubogi doktor. Na początku zajmował się leczeniem ludzi, jednak później zmienił zawód. Było to spowodowane tym, że Dolittle trzymał w domu wiele zwierząt, a to zniechęciło ludzi do wizyt. Bohater nauczył się mowy zwierząt i został jednym z najlepszych na świecie weterynarzy. Jest on bardzo dobry i skromny, kocha zwierzęta całym sercem, chce wszystkim pomagać i poświęcać się dla ich dobra. Doktor udaje się w podróż do Afryki w celu niesienia pomocy małpom umierającym z powodu zarazy. Towarzyszą mu zwierzęta: papuga, małpka, krokodyl, dwugłowiec. Jest on znany na całym świecie, dlatego mógł liczyć na pomoc między innymi jaskółek, które ciągnęły statek, szczurów, które ostrzegły, że okręt zatonie czy delfinów przeszukujących ocean.
Polinezja – Wierna papuga doktora Dolittle’a. Pomogła mu nauczyć się mowy zwierząt, zna ludzki język. Sprytny ptak wiele razy pomagał w trudnych sytuacjach np. w ucieczce z więzienia murzyńskiego króla, naśladując głos doktora, podała się za niego i mówiła, że jest czarnoksiężnikiem. Papuga nie wróciła z tytułowym bohaterem z podróży, została w Afryce, ponieważ tam jest jej rodzinny dom.
Sara – Siostra doktora, pomagała mu w domu, ale p

Hugh Lofting w powieści pt.„Doktor Dolittle i jego zwierzęta” nie określa dokładnie czasu akcji utworu. W powieści napisane jest jedynie „w zamierzchłych czasach, kiedy nasi dziadkowie byli jeszcze dziećmi”. Znając czas powstania utworu i dzięki cytatowi, możemy się domyślić, że chodzi o drugą połowę XIX wieku. Możemy również zauważyć, że wiadomość o zarazie panującej wśród małp dociera do głównego bohatera powieści zimą, a jego podróż do Afryki trwała sześć tygodni, natomiast powrót do Anglii przypada na czerwiec. Jeśli chodzi o miejsce akcji powieści to rozgrywa się ona w wielu miejscach. Początkowo wszystko zaczyna się w Anglii, w miasteczku Puddleby położonym nad rzeką Marsh. Oczywiście nazwa miasteczka i rzeki są fikcyjne. Następnie w miarę rozwoju powieści miejscem akcja staj

W baśni Andersena pt.” Doktor Dolittle i jego zwierzęta” bohaterem głównym i tytułowym jest doktor Dolittle oraz jego zwierzęta, które opisuje poniżej:
Doktor Dolittle – to bardzo dobrze wykształcony i naprawdę mądry człowiek. Jest także znakomitym lekarzem posiadającym prawdziwy tytuł doktora nauk medycznych. Mieszkał w angielskim miasteczku Puddleby. Autor nie określił w utworze jak konkretnie wyglądał doktor Dolittle wiemy jedynie, że przez jego charakterystyczny wygląd znali go wszyscy w miasteczku. Dopóki doktor Dolittle leczył ludzi i miał pieniądze chodził szykownie odziany. Kiedy stracił pieniądze nosił nawet dziurawe skarpety, ale zawsze miał na głowie swój elegancki cylinder. Z pasją zajmował się ogrodem i darzył ogromną miłością wszystkie zwierzęta. Jako pierwszy człowiek nauczył się mowy zwierząt. Zmienił też zawód na lekarza weterynarii. Zawsze był życzliwy i pomocny, a przede wszystkim dobry.
Polonezja – była to bardzo mądra i sprytna papuga. Miała jakieś sto osiemdziesiąt dwa lata lub ciut więcej. Papuga znała ludzki język i potrafiła naśladować głos człowieka.
Jip – był to bardzo mądry i wytrwały pies doktor. Miał niesłychanie dobry węch, dzięki któremu zasłyną jako bohater i dostał w nagrodę złotą obrożę.
Dab-Dab – to bardzo rozsądna i zaradna kaczka. Ma często wiele roztropnych pomysłów i chętnie wciela się w rolę gospodyni u doktora, oszczędnie dysponując jego budżetem.

Powieść Hugha Loftinga pt.”Doktor Dolittle i jego zwierzęta” w ciekawy i humorystyczny sposób przekazuje czytelnikom bardzo ważne prawdy o relacjach ludzi ze zwierzętami. Powieść pokazuje również w jaki sposób powinniśmy odnosić się do wszystkich istot żywych żyjących wokół nas. Główny bohater to bardzo sympatyczny doktor życzliwie nastawiony zarówno do ludzi, jak i zwierząt. Jednak na naszą szczególną uwagę zasługuje stosunek doktora Dolittle do zwierząt, o które bardzo się troszczy niezależnie, czy jest to słodki kot,czy przerażający krokodyl. W życiu doktora zwierzęta są niezwykle ważne, dlatego doktor przyjmuje każde zwierze,które potrzebuje pomocy nie licząc się z konsekwencjami.Ponieważ doktor Dolittle bardzo chciał zrozumieć zwierzęta to nawet podjął się bardzo trudnego zadania jakim jest nauka mowy zwierząt, co mu udaje się bez problemu jako pierwszemu na świecie człowiekowi.
Powieść mówi nam także,że wszystkie zwierzęta zasługują na naszą miłość i opiekę człowieka, ponieważ w każdym ze stworzeń kryje się coś dobrego i każde stworzenie potrafi nam się odwdzięczyć z szacunkiem i największą chęcią.Aby jednak tak się stało musimy próbować je zrozumieć,choćby przez uważną obserwacje ich zachowań.Niezwykle ważne jest także rozumienie,jakie potrzeby mają różne gatunki. Doktor Dolittle doskonale wiedział,że naturalny

1. Zamiłowanie do zwierząt wybitnego doktora Johna Dolittle.
2. Utrata pacjentów i problemy finansowe doktora Dolittle.
3. Handlarz kociej karmy proponuje doktorowi, by zajął się weterynarią.
4. Papuga Polinezja uczy doktora języka zwierząt.
5. Doktor Dolittle zmienia zawód i przestaje leczyć ludzi.
6. Doktor John Dolittle znów dobrze zarabia.
7. Doktor traci klientów z powodu krokodyla, który zamieszkał w jego domu.
8. Wyprowadzka siostry doktora Sary i kolejne problemy finansowe.
9. Sroga zima w Puddleby.
10. Jaskółka przynosi wieści z Afryki-wśród małp panuje zaraza.11. Prośba małp o przybycie doktora Dolittle do Afryki i pomocy w zwalczeniu zarazy.
12. Przygotowywanie się doktora do wyprawy.
13. Marynarz użycza doktorowi swój statek.
14. Podróż statkiem do Afryki doktora i jego zwierząt.
15. Sztorm i rozbicie statku u wybrzeży Afryki.
16. Radość Polonezji, Czi-Czi i krokodyla z powrotu do domu.
17. Spotkanie doktora Dolittle z czarnoskórym człowiekiem, który prowadzi go do władcy Jolliginki.
18. Uwięzienie doktora Dolittle i jego zwierząt na rozkaz afrykańskiego króla.
19. Polinezja podstępem namawia króla do uwolnienia doktora.
20. Król dowiaduje się o podstępie i wysyła żołnierzy na poszukiwanie doktora.
21. Doktor z pomocą małp trafia do Krainy Małp.
22. Doktor Dolittle wraz z innymi zwierzętami powstrzymuje zarazę.
23. Wdzięczne małpy dają doktorowi w prezencie dwugłowca – rzadko spotykane zwierzę.

W miasteczku Puddleby w Anglii żył wybitnie uzdolniony lekarz John Dolittle wraz z siostrą Sarą. Doktor Dolittle był bardzo znany i ceniony w miasteczku.Nigdy nie narzekał na brak pacjentów.Z czasem jednak jego zamiłowanie do zwierząt,których miał w domu bardzo wiele sprawiło,że doktor zaczął tracić swoich klientów.Utrata większości pacjentów wprawiła doktora w problemy finansowe.Wtedy doktor Dolittle zajął się leczeniem zwierząt,a nie ludzi.Jego mądra papuga Polonezja nauczyła go mowy zwierząt. Doktor Dolittle znów stał się sławny i dobrze zarabiał.Pewnego dnia wyleczył krokodyla z cyrku i pozwolił mu zamieszkać w jego domu.Ta decyzja doprowadził do wyprowadzki Sary i utraty nowych klientów,którzy bali się o swoje zwierzęta.Doktor znowu borykał się z brakiem pieniędzy.Pewnego grudniowego wieczora jaskółka przyniosła z Afryki wezwanie o pomoc od małp,które umierały na zarazę.Doktor Dolittle nie miał pieniędzy na podróż więc pożyczył od zaprzyjaźnionego marynarza statek.Gdy już wszystko było gotowe doktor wyruszył w drogę.Razem z nim popłynęła papuga Polonezja, pies Jip,kaczka Dab-Dab,sowa Tu-Tu, małpka Czi-Czi,prosiątko Geb-Geb i krokodyl,który chciał wrócić do ojczyzny. Kiedy prawie dopłynęli do Afryki,rozpętała się burza,a statek rozbił się o skałę. Na szczęście w porę wszyscy bezpiecznie opuścili statek docierając na brzeg. Niebawem potem zostali pojmani prze władc�

W angielskim miasteczku Puddleby żył znakomity lekarz John Dolittle. Był to bardzo mądry i świetnie wykształcony człowiek posiadający tytuł doktora nauk medycznych. Wszyscy w miasteczku, zarówno młodzi, jak i starzy, bardzo dobrze go znali ze względu na jego charakterystyczny wygląd. Doktor zawsze chodził w swym eleganckim cylindrze, otoczony przez grupkę dzieci i czworonogów podążających za nim. Mieszkał na obrzeżach miasteczka w niezbyt okazałym budynku, za to z nadzwyczaj imponującym ogrodem. Ogrodem doktor zajmował się osobiście, ale w domu gospodynią była jego siostra Sara. Mężczyzna bardzo kochał zwierzęta, więc nikogo nie dziwił fakt, że ma ich w domu tak wiele. Sara często narzekała na zwierzęta, których w domu było coraz więcej. W końcu doktor zaczął tracić swoich klientów. Jego fatalna sytuacja finansowa pogarszała się coraz bardziej. I choć nie był już tak bogaty jak dawniej, to nie przejmował się tym. Pewnego razu do doktora z bólem żołądka przyszedł handlarz kociej karmy. Handlarz był pod ogromny wrażeniem tego, jak świetny kontakt doktor ma ze zwierzętami i jak bardzo je rozumie. Według handlarza doktor powinien zgłębić tajniki weterynarii i zająć się leczeniem zwierząt, a nie ludzi. Pomysł handlarza podsłyszała papuga Polonezja, która po wyjściu handlarza przekonała doktora do tego pomysłu. Następnie Polonezja zaczęła uczyć doktora Dolittle języka zwierząt, który opanował go bez najmniejszego problemu. Odtąd Doktor Dolittle zajął się leczeniem zwierząt i znów dobrze zarabiał, co bardzo cieszyło jego siostrę Sarę. Nie był to jednak koniec jego problemów finansowych, ponieważ doktor Dolittle przyjął do swego domu krokodyla, którego bali się właściciele zwierząt. Ponownie doktor tracił mnóstwo klientów, a jego siostra Sara miała już tego dość, więc spakowała się i odeszła. Doktor Dolittle i jego zwierzęta zostali sami, ale mimo to jakoś sobie radzili pomagając doktorowi w codziennych obowiązkach. Niestety, nawet najszczersze chęci nie poprawiły ich sytuacji. Wyjątkowo wcześniej nadeszła zima, która dała się wszystkim we znaki. Pewnego grudniowego wieczora do domu doktora wpadła zziajana małpka Czi-Czi z wieściami z Afryki. Jej krewne prosiły doktora Dolittle o przybycie i pomoc w zwalczeniu okropnej zarazy panującej wśród małp, na którą umiera niemal każda małpa. Wieści z Afryki trafiły do Czi-Czi od jaskółki, którą doktor zaprosił do domu, by się rozgrzała. Doktor Dolittle nie miał pieniędzy na podróż. Wybrał się więc z samego rana do zaprzyjaźnionego marynarza, by prosić go o przysługę. Marynarz zgodził się użyczyć doktorowi swój statek. Pomógł także zorganizować od kupca wszystkie niezbędne rzeczy do podróży, za które doktor Dolittle zapłacić miał po powrocie. Kiedy wszystko było już gotowe, doktor Dolittle ruszył w drogę zabierając ze sobą małpkę Czi-Czi, kaczkę Dab-Dab, prosię Geb-Geb, sowę Tu-Tu, krokodyla, papugę Polonezję i psa Jipa. Drogę do Afryki wskazywała naszym podróżnym jaskółka. Po sześciu tygodniach żeglugi byli już bliżej celu. Tuż przed dopłynięciem do wybrzeża Afryki rozszalała się burza. Statek, którym podróżowali, przedziurawił się po wpłynięciu na skałę. Na szczęście doktorowi Dolittle i jego zwierzętom udało się bezpiecznie dotrzeć na brzeg. Zaraz potem ich statek całkowicie roztrzaskał się o skałę. Resztę burzy przeczekali w przytulnej jaskini. Kiedy burza ustała Dab-Dab znalazła na prośbę doktora jego cylinder, a w nim pasażera na gapę, którym była mała myszka. Po pewnym czasie zza drzewa wyłonił się czarnoskóry mężczyzna, który zabrał doktora Dolittle i jego zwierzęta do władcy Państwa Jolliginki. Po długiej wędrówce przez gęstą dżunglę wszyscy dotarli w końcu przed oblicze króla Jolliginki. Król nie był zadowolony z wizyty białego człowieka w jego królestwie, nakazał więc wtrącić doktora Dolittle i jego zwierzęta do kamiennego lochu. Wszyscy byli smutni z tego powodu, na szczęście papuga Polonezja miała pewien plan. O zmroku przesmyknęła się przez kraty i ruszyła do króla. Sprytna Polonezja potrafiąca udawać różne głosy, przechytrzyła króla, który niezwłocznie kazał uwolnić więźniów. Król jednak szybko zorientował się, że był to podstęp, więc wysłał żołnierzy w pogoń za doktorem i jego zwierzętami. Żołnierze złapaliby doktora przed przepaścią, gdyby nie pomoc małp, które utworzyły małpi most. Wkrótce potem doktor Dolittle dotarł do Królestwa Małp. Okazało się, że na pomoc doktora czeka kilka tysięcy małp.

W angielskim miasteczku Puddleby żył sobie znakomity lekarz John Dolittle. Mieszkał on z siostrą Sarą na obrzeżach miasteczka w domu z pięknym ogrodem. Wiodło im się bardzo dobrze, dopóki zamiłowania doktora do zwierząt nie odstraszyło jego pacjentów. Doktor Dolittle za namową handlarza kocią karmą zajął się weterynarią, a dzięki swojej papudze Polonezji nauczył się języka zwierząt. Ponownie doktor Dolittle stanął na nogi, nie był to jednak koniec jego problemów finansowych. Z powodu przygarnięcia do domu krokodyla, doktor Dolittle stracił swoich klientów obawiających się o życie swoich zwierząt. Również siostra doktor Sara spakowała się i odeszła. Doktor Dolittle pozostał sam ze swoimi zwierzętami.
Pewnego grudniowego wieczora do doktora Dolittle przyszły okropne wieści z Afryki. Panowała tam okropna zaraza wśród małp, na którą umierały niemal wszystkie małpy. Małpki dowiedziały się o doktorze Dolittle i postanowił błagać go o pomoc. Doktor Dolittle postanowił ruszyć do Afryki, mimo że nie miał żadnych pieniędzy na podróż. Pożyczył, więc statek od zaprzyjaźnionego marynarza i zabierając niezbędne rzeczy ruszył w drogę wraz z kilkoma ze swoich zwierząt. Po sześciu tygodniach płynięcia według wskazówek jaskółki byli już prawie u celu, gdy nagle rozszalała się burza. Doktorowi Dolittle i jego zwierzętom udało się bezpiecznie dostać na brzeg Afryki jednak stracili statek, który rozbił się o skałę. Po jakimś czasie zza drzew wyłonił się czarnoskóry mężczyzna, który zabrał doktora Dolittle do króla państwa Jolliginki. Władca Jolliginki nie był zadowolony z wizyty białego człowieka na jego ziemiach. Uwięził, więc doktora i jego zwierzęta w lochu. Na szczęście papuga Polonezja podstępem zmusiła władce do uwolnienia doktora Dolittle. Niestety władca szybko zorientował się, że był to podstęp i wściekły rozkazał żołnierzom ruszyć w pogoń za doktorem. Na szczęście doktor Dolittle z pomocą małp, które zbudowały małpi most dostał się poza granicę królestwa Jolliginki. Wkrótce potem doktor

Jakiś czas temu wygrałam w konkursie Wakacyjny Mistrz Ortografii książkę Hugha Loftinga pt. „Doktor Dolittle i jego zwierzęt”. Już sam tytuł książki zaciekawił mnie, ponieważ jestem wielką miłośniczką zwierząt, których posiadam w domu dość sporo. Oczywiście książkę tą znała również moja mama, która przeczytała ją w dzieciństwie. Mama była tak zafascynowana tą książką, że przeczytała całą serię książek poświęconych Doktorowi Dolittle. Po tym jak usłyszałam od mamy wiele dobrych komentarzy na temat książki, od razu zapragnęłam ją przeczytać.
Mama miała rację, historia doktora z angielskiego miasteczka Puddleby mnie oczarowała. Znakomity lekarz przez swoją miłość do zwierząt stracił pacjentów i pieniądze. Mimo wszystko nie załamał się i odkrył swoją życiową pasję, którą staje się leczenie zwierząt. Doktor Dolittle jak nikt inny rozumiał zwierzęta. Wieści o niezwykłym lekarzu docierały do zwierząt na całym świecie. Pewnego dnia doktor ruszył w daleką podróż do Afryki, by ratować umierające na zarazę małpy. Podróż doktora Dolittle do Afryki nie obyła się bez wielu ciekawych przygód. Statek, którym doktor wyrusza w swoj�