Buszujący w zbożu - Buszujący w zbożu – Jerome David Salinger – Recenzja książki

Książka pod tytułem ,,Buszujący w zbożu’’ po raz pierwszy została wydana w Stanach Zjednoczonych w 1951 roku. Na początku została wydana dla dorosłych czytelników, jednak budziła kontrowersje wśród osób czytających ze względu na wulgarny język głównego bohatera. Było to mniej więcej pięćdziesiąt lat temu. W czasach teraźniejszych nie bulwersuje już nikogo, ponieważ zachowanie bohatera jest uważane za normalne. Jest to książka, która wywarła ogromny wpływ na kulturę i społeczność. Aktualnie znajduje się na liście lektur licealnych i szkół wyższych. Autorem książki jest Jerome David Salinger. Pisarz inspirował się wierszem Roberta Burnsa pod tym samym tytułem co powieść.
Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ przez przypadek natknęłam się na jej opis w internecie. Książka opowiada o nastoletnim buncie i szukaniu własnego siebie. Porusza bardzo wiele tematów oraz potrafi zawładnąć wyobraźnią czytelników. Ukazuje różnice między czasem dzieciństwa a dorosłością. Narracja jest prowadzona w formie pierwszoosobowej przez Holdena Caulfielda, a wydarzenia rozgrywają się w połowie lat czterdziestych XX wieku. Bohater ma szesnaście lat i właśnie został wydalony z kolejnej szkoły, ponieważ nie zaliczył odpowiednich przedmiotów. Poznajemy go jako chłopaka, który nie potrafi odnaleźć się w społeczeństwie. Powieść oparta jest na ucieczce Holdena ze szkoły oraz jego wspomnieniach i przemyśleniach. Pewnego razu jedząc śniadanie w barze przy peronie, zauważa dwie zakonnice, które mają problem z bagażami i postanawia im pomóc. Przy okazji rozmawia z nimi, a w rezultacie postanawia dać pieniądze na cel dobroczynny. Sytuacja ta pokazuje, że bohater nie jest samolubny, jak mogłoby się wydawać na początku książki, oraz że myśli o innych. Takich okoliczności jest więcej. Caulfield często wyraża się niestosownie. Czuje się bardzo opuszczony i samotny. Jego przyjaciółką jest młodsza siostra, Phoebe. Pewnego razu siostra zadaje pytanie, na które ciężko jest mu odpowiedzieć. Ta scena pokazuje, jak bardzo młodzieniec jest zagubiony i nie może się odnaleźć. Ukazuje to również mądrość i spryt małej Phoebe. Książka zaskakuje swą prostotą i sprawiła, że wczułam się w życie bohatera. Pokazuje nie tylko problemy związane z dorastaniem, ale również takie, które zdarzają się bardzo rzadko. Pod przygodami młodego Holdena, niekiedy zabawnymi, kryje się głębsze i ukryte znaczenie. Każda sytuacja jest opisana w zabawny i lekki oraz przyjemny sposób dla czytelnika. Pomimo tego książka jest mądra. Zawiera w sobie bardzo wiele cytatów, które trafiły do mojego serca. Fragment powieści ukazuje jak pewien nauczyciel próbuje uświadomić Holdenowi jego błędy i odpowiedzieć na dręczące go pytania. Mówi mu, że „Wydaje mi się, że upadek, do którego dążysz to upadek szczególny, wyjątkowo przerażający. Człowiekowi, który spada w przepaść, niedana jest świadomość ani poczucie, że znalazł się na dnie. Po prostu stacza się i stacza coraz bardziej. A tak się akurat dzieje, że spotyka to ludzi, którzy w tym, czy w innym momencie swojego życia poszukiwało czegoś, czego ich środowisko dać im nie mogło. W każdym razie takie mieli wrażenie. I którzy zrezygnowali z poszukiwań. Zrezygnowali, zanim tak naprawdę w ogóle je zaczęli. Rozumiesz mnie?”. Chłopak jednak nie słucha go, ale w końcu słowa nauczyciela docierają do niego i otwierają mu nowe okno na świat. Powieść pomimo zalet ma również wady. Caulfield często wyraża się niestosownie. Jednak jego potoczny i wulgarny język nie jest przypadkowy, ponieważ nawiązuje do jego przeżyć i zmagań. Kierując się wyborem tej książki do czytania, należy zwrócić uwagę na to, że nie każdemu może się spodobać sposób wysławiania się głównego bohatera oraz sposób myślenia o kobietach. Kolejną wadą jest również jego trudny charakter. Ciężko jest go zrozumieć. Raz chce tego, drugi raz czegoś innego. Bardzo często kłamie, do czego sam się przyznaje na początku swojej historii. Jednak znajduje się w nim dobroć i chęć zmiany świata na lepsze. Może się wydawać, że książka skierowana jest do dorastającej młodzieży, ale to błędne skojarzenie. Powinny ją przeczytać także osoby dorosłe, które czują się zagubione.
Książka bardzo mnie urzekła oraz sprawiła, że naszły mnie refleksje na temat własnego dojrzewania. Moim skromnym zdaniem powieść była ogromnie fascynująca i niekiedy przezabawna. Wiem, że słowem klasyk odstrasza wiele czytelników, ale powinien ją przeczytać każdy, kto jest w okresie dojrzewania lub pamięta ten czas, kiedy sam był nastolatkiem. Bardzo gorąco zachęcam do przeczytania tej powieści. Pisarz bardzo zaskoczył mnie zakończeniem książki. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Zrozumiałam, dlaczego żadne wydanie książki nie ma rysunku na okładce ani opisu z tyłu. Nie ma ich tam, ponieważ bardzo trudno jest w prosty sposób napisać lub narysować coś o tej książce. Aby się o tym przekonać, należy ją przeczytać. W niedalekiej przyszłości mam zamiar zapoznać się z większą ilością książek tego autora, ponieważ bardzo podoba mi się jego styl pisania.