Dobra Pani - Bohaterowie

Bohaterami noweli pt. „Dobra Pani” Elizy Orzeszkowej są Ewelina Krzycka, główna bohaterka, i tytułowa dobra pani. Jest to około czterdziestoletnia kobieta, jeszcze piękna o czarnych oczach, jasnej białej cerze i kruczych, jedwabistych włosach. Krzycka nie miała dzieci i była dość majętną wdową. Jej pasją było bezinteresowne pomaganie potrzebującym, jednak wszystko to robiła wyłącznie z myślą o sobie. Dla Krzyckiej nie byli ważni ludzie, którym pomaga, ale utwierdzanie się w przekonaniu o swej niezwykłej dobroci i poświęceniu. Cechował ją egoizm i brak odpowiedzialności, ponieważ ludzi i zwierzęta traktowała jak zabawki. Kiedy się nimi nudziła, odpychała ich od siebie, nie przejmując się ich uczuciami. Kierowała się jedynie swoimi chwilowymi kaprysami. A swoją bezmyślnością niszczyła szczęście i spokój osób, które brała pod opiekę. Należy do Towarzystwa Dam Dobroczynnych.
Kolejną nie mniej ważną bohaterką noweli jest Helenka. Ta prześliczna pięcioletnią dziewczynka jest sierotą. Ma koralowe usteczka i wielkie, szafirowe źrenice. Jej ślicznie wykrojone czoło otaczają gęste włosy z barwą ciemnego złota. Jest bardzo ufna i pojętna. Uczy się francuskiego, dobrych manier, dobrego gustu i smaku, a nawet zgrabnie chodzić, siedzieć i jeść . Przejawia niezwykłym zmysł piękna. Była również bardzo rozpieszczona przez panią Ewelinę, ale pomimo to dobra, ufna i kochająca. Z czasem wyrasta na wysoką dziewczynkę. Dla pani Eweliny jest jak niezgrabny podlotek. Ma długie cienkie nogi, szczuplejszą twarz i chude, czerwone ramiona.
Następną bohaterką jaką przedstawię jest być może najbardziej tragiczna postać w utworze panna Czernicka. Kobieta trzydziestoletnia, wysoka, chuda z cerą ciemną i zwiędłą oraz czarnymi włosami spiętymi z tyłu głowy wysokim grzebieniem. Ubrana chodziła w czarną, obcisłą sukienkę. Jako piętnastolatka została zabrana przez panią Ewelinę z domu rodzinnego pod pozorem zapewnieni jej lepszego losu i odpowiedniej edukacji.A kiedy Krzycka znudziła się Czernicką uczyniła ją swoją służącą i garderobianą. Kobieta żyje z poczuciem krzywdy i zniszczonego życia przez panią Ewelinę. Zdaje sobie sprawę jak bardzo życie u dobrej pani zniszczyła ją od wewnątrz i na zewnątrz. Pozbawiona jest własnej osobowości i pozornie służy swojej pani, chodź w głębi serca ją szczerze nienawidzi.
Warto wspomnieć także o bohaterce noweli pani Janowej żonie mularza Jana. Była to gruba, barczysta i silna kobieta. Janowa była ubogą krewną Helci, która po śmierci jej rodziców zajęła się nią. Jest także matką czwórki dzieci, które bardzo kocha. Mimo ubóstwa zapewnia dzieciom wszystko, czego im potrzeba, by były tylko szczęśliwe. Troszczy się o los Helci dlatego oddaje ją pod opiekę Krzyckiej. Gdy dziewczynka do niej wraca pragnie, by było jej u niej jak najlepiej. Dba o nią jak tylko potrafi.
Na koniec pragnę przedstawić bohatera męskiego Jana, który jest ubogim mularzem, mężem Janowej i ojcem czwórki dzieci. Jest krępym, silnym człowiekiem, z głową najeżoną twardymi i gęstymi włosami. Po śmierci rodziców Helci zajmuje się nią wraz z żoną. Jan przejmuje się losem bezbronnej, skrzywdzonej dziewczynki przez udającą świętą Ewelinę Krzycką.