Menu książki:
Gargantua i Pantagruel
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Problematyka
Francois Rabelais, tworząc postaci, chciał przede wszystkim utworzyć szopkę polityczną, poprzez ukazanie olbrzymów zamierzał wyśmiać pewne przywary społeczne, przedstawić społeczeństwo w nieco krzywym zwierciadle.Autor jako ważne ujął w swym dziele 'karnawalizację’ oraz 'gargantuiczność’.’Gargantuiczny’ znaczy tyle co wielki, żarłoczny oraz rubaszny.’Karnawalizacja’ oznacza ludową tradycję śmiechu, karnawału, ponadto zawieszenie oraz czasami też zakwestionowanie pewnych reguł rządzących światem.Autor żył w I poł. XVI w., we Francji, był człowiekiem wykształconym, który skończył Uniwersytet w Montpellier oraz Universite do Poitiers.Z pewnością czasy w których przyszło żyć autorowi były interesujące, wtedy to tworzyła się monarchia stanowa.Niektórzy krytycy literaccy w ojcu Gargantui, widzą króla Ludwika XII. Jeśli przyjmiemy tę tezę za prawdziwą, wtedy to Gargantua jawi się nam jako Franciszek I, zaś Pantagruel byłby Henrykiem II.Moim zdaniem jednak, byłoby to zbyt wielkie uproszczenie, z tej racji, że ostrze krytyki pisarza kierowane było w całe społeczeństwo, nie zaś w poszczególne postaci.Autor mówi, że utwór ma większy sens, jego celem było nauczenie czegoś swoich czytelników.Pisarz skupia się na przywarach społecznych, w tym celu posługuje się parodią oraz satyrą. Autor ma negatywny stosunek do średniowiecznego sposobu myślenia, który dostrzega u wielu jemu współczesnych.Pisarz optuje za ideami renesansu, porzuca ascezę, zaznacza, że należy korzystać z życia.Pisarz uderza też w profesorów z So