Harry Potter i Czara Ognia

Recenzja książki

„Harry Potter” to seria książek autorstwa J.K. Rowling. Towarzyszyła mi ona od dawna, bo od podstawówki. Czas przeszły w zdaniu wynika stąd, że mimo mojego wielkiego zainteresowania przedstawionym światem magicznym, w końcu musiałem odstawić przygody młodego czarodzieja i iść do przodu. Przygotowania do egzaminu gimnazjalnego, sam egzamin, potem nowa szkoła, a teraz matura. No właśnie, zbliża się mój najważniejszy egzamin w życiu. Jak do tego doszło, że po tak długim czasie, znienacka ta saga wraca do mojego życia? I to tak bezceremonialnie w okresie, gdy się muszę przygotowywać do matury? Odpowiedzią jest oczywiście ta strona, konkurs „Mistrz Wypracowań” i przygoda, którą w tej chwili jeszcze przeżywam, ale wywołała we mnie wiele różnych refleksji i przemyśleń. O tym za chwilę.

Nie od razu zorientowałem się, że w ramach konkursu można pisać też recenzje, streszczenia i tak dalej. Na szczęście szybko się o tym dowiedziałem i pierwsze tematy, jakie mi wpadły w oko, to właśnie te dotyczące Harry’ego Pottera.
To był moment, gdy powróciły do mnie wspomnienia. To jedyna seria, z której każdą książkę przeczytałem co najmniej CZTERY razy, a każdy film obejrzałem ze dwa. Jednak, jak wcześniej wspomniałem, to wszystko działo się, gdy byłem o wiele młodszym dzieckiem. Swoją drogą, nigdy bym się nie spodziewał, jak bardzo przyda mi się ta lektura w przyszłości. Kończąc wstęp, chcę wyrazić żal, że nie mogę się cofnąć do tamtych dni i zrobić wywiadu ze sobą, by lepiej poprowadzić tę recenzję. Ta seria była wyjątkowa.

Dlaczego wybrałem Czarę Ognia? Jest to dla mnie wyjątkowa część. Jedyna książka z serii, która niepostrzeżenie przez długi czas wymykała się spod moich rąk, podczas gdy ja naiwnie myślałem, że już ją w nich trzymałem. Pierwszy raz przeczytałem ją w drugiej gimnazjum i wielkie było moje zdziwienie, gdy dotarł do mnie ten fakt. Znajomość wydarzeń z tej serii była powiązana z kilkukrotnym obejrzeniem filmu. Dlatego miałem szczęście ten jeszcze jeden, ostatni raz, poznać Harry’ego na nowo.

Główne wydarzenia tej części skupiają się wokół Turnieju Trójmagicznego. Przedstawione zostają zmagania głównego bohatera ze stawianymi przed nim wyzwaniami i ostatecznie konfrontacja z Lordem Voldemortem. Ot, jak w każdej części sagi, początek w domu mugoli, nieoczekiwany problem, który utrudnia Harry’emu kontakt ze światem zewnętrznym, tajemnicze wydarzenie, kolejne wyzwania stawiane na drodze protagonisty, które prowadzą go nieuchronnie do kolejnej konfrontacji z antagonistą. Czy dałoby się to opisać szybciej i bardziej bezdusznie? Tak, ale nie taki jest cel mojej wypowiedzi. Wręcz przeciwnie, chcę pokazać, jak bardzo doceniam i polecam tę książkę, tylko to jeszcze nie ten moment. Chcę pokazać, że mimo utartego w serii schematu, ta książka jest na swój sposób wyjątkowa i fascynująca.

A skoro ta książka jest 'wyjątkowa i fascynująca’ to zacznę od początku i odpowiem na pytanie: co takiego w niej jest?
Książka opisuje przeżycia dorastającego nastolatka. Znajduje się on w trudnej sytuacji, zderza się z najróżniejszymi problemami, na które nie zna jednoznacznej odpowiedzi. Traci on też wsparcie swojego dotychczasowego mistrza, czuje się samotny.
Razem z nim przeżywamy te trudne chwile, gdy kłóci się z przyjaciółmi, gdy musi rozwiązywać swoje problemy inaczej, wspierać swoją przyjaciółkę, mimo że nie do końca wie, co robić.

Jest to ta część, która najprawdopodobniej najbardziej ze wszystkich przedstawia protagonistę i jego przyjaciół jako typowych nastolatków. Wszelkie jego zwątpienia, lęki, porażki, ale też i sukcesy, radości i szczęśliwe przypadki przeżywamy razem z nim, bo jest taki jak my.
To właśnie jest szczególnie wyjątkowe w tej części sagi, to człowieczeństwo.

W tym kontekście zwróćmy uwagę na to, co musiało dziać się w umyśle Pottera, gdy stał się świadkiem śmierci swojego konkurenta i przyjaciela – Cedrika Diggoy’rego. Jak reagujemy na śmierć przyjaciół my sami? Harry musiał w tej trudnej sytuacji zachować zimną krew i stoczyć pojedynek z Lordem Voldemortem. Tak ogromny wysiłek w tak przerażającej sytuacji zostawiłby ślad w psychice niejednego człowieka.

Cała seria jest o przygodach nastoletniego chłopca, jednak to właśnie tutaj widać to tak dobrze. Gdybym miał polecić tę książkę z tylko jednego powodu, to byłby właśnie on.
Czytając książkę, młodsi czytelnicy mogą zajrzeć za kulisy okresu dojrzewania, zobaczyć, że dotyczy to każdego, nawet tak wielkich i odważnych bohaterów. Starsi mogą poczuć nostalgię do czasów, kiedy sami dorastali i współczucie, że teraz to na tego młodego czarodzieja przyszła kolej, by walczyć z hormonami. A przecież w międzyczasie dalej musi walczyć z Voldemortem! Zagrożenie nie minęło, jednak zwykłe codzienne problemy dalej istnieją, nie mają na względzie tego ogromnego ciężaru, który spoczywa na barkach Harry’ego.

Czy polecam książkę? Ja polecam całą serię! „Czarę Ognia” naturalnie polecam jeszcze bardziej, każdy czytelnik znajdzie w niej uniwersalne prawdy, sytuacje, w których będzie utożsamiał się z głównymi bohaterami, emocjonujące momenty, kiedy pragnąłby mu za wszelką ceną pomóc lub doradzić. Jeśli jeszcze ta książka nie wpadła w Twoje ręce – zalecam jak najszybszą zmianę tego faktu. Oczywiście wcześniej zajmij się poprzednimi częściami serii!
Zrób sobie herbatę (lub kawę), usiądź wygodnie i zatop się w lekturze.

Streszczenie

Ogrodnik Frank Bryce zauważa światło w opuszczonym domu, który należał kiedyś do rodziny Riddle’ów. Okazuje się, że przybył tam Lord Voldemort ze swoim sługą Glizdogonem. Omawiają oni plan pozbycia się Harry’ego Pottera, wspominają także, że wkrótce w Hogwarcie pojawi się wierny sługa Czarnego Pana. Voldemort odkrywa podsłuchującego Franka i go zabija. Okazuje się, że całą sytuację widział we śnie Harry, którego obudził ostry ból blizny. Stopniowo przypomina on sobie szczegóły snu i zastanawia się, czy powinien komuś opowiedzieć o tym, co się wydarzyło. Ostatecznie podejmuje on decyzję, że o wszystkim napisze do Syriusza.

Wuj Vernon otrzymuje list od Weasleyów, w którym proponują oni, że zabiorą Harry’ego na finał mistrzostw świata w quidditchu i zajmą się nim w Norze przez resztę wakacji. Po długim namyśle wuj zgadza się na jego wyjazd. Harry otrzymuje list od Rona, który podkreśla, że Weasleyowie następnego dnia przyjadą po niego na Privet Drive bez względu na wszystko. Chłopak odpisuje na ten list oraz pisze do Syriusza o swojej wizji, po czym zaczyna przygotowywać się do wyjazdu. Kiedy nadchodzi czas przybycia Weasleyów i nikt się nie pojawia, Harry zaczyna się niepokoić. Niedługo okazuje się, że Weasleyowie zdecydowali się na przybycie z wykorzystaniem proszku Fiuu i utknęli w zamurowanym kominku Dursleyów. Pan Weasley usuwa przeszkodę zaklęciem i wraz z Ronem, Fredem i George’m pojawiają się w salonie. Chłopcy udają się po rzeczy Harry’ego a pan Weasley stara się podtrzymać rozmowę z jego rodziną. Gdy wszyscy mają już opuścić Privet Drive, Fred rozsypuje cukierki. Szybko je zbiera i wyrusza do Nory. Kiedy Harry wchodzi do kominka, słyszy rzężenie Dudley’a, który zjadł zagubiony cukierek Freda i skończył z wydłużonym językiem. Pan Weasley zostaje, by opanować sytuację, a Harry przenosi się do Nory.

W Norze Harry spotyka Hermionę, która także spędza tam wakacje, poznaje również najstarszych braci Rona – Billa i Charliego. Percy, który pracuje w Ministerstwie Magii, wspomina, że w nowym roku szkolnym w Hogwarcie będzie mieć miejsce tajemnicze, ekscytujące wydarzenie. Na razie jednak wszyscy emocjonują się nadchodzącym meczem quidditcha. Następnego dnia nad ranem wyruszają na okoliczne wzgórze, skąd świstoklikiem mają przenieść się na miejsce rozgrywki. Spotykają tam również Amosa Digorry’ego i jego syna Cedrika, który również jest uczniem Hogwartu. Po dotarciu na pole kempingowe w okolicy stadionu, czarodzieje odnajdują zarezerwowane dla nich miejsce, gdzie rozbijają magicznie powiększony namiot. Harry, Hermiona i Ron spotykają wielu znajomych, poznają dyrektora Departamentu Magicznych Gier i Sportów Ludo Bagmana oraz szefa Percy’ego – Bartemiusza Croucha, którzy również wspominają o nadchodzącym wydarzeniu w Hogwarcie.

Wieczorem wszyscy udaja się na stadion. Harry, Hermiona i Weasleyowie zajmują miejsca w loży honorowej, gdzie spotykają Malfoyów. Zasiada tam także Minister Magii oraz Ludo Bagman, który pełni funkcję komentatora. Rozpoczyna się starcie Irlandii i Bułgarii. Irlandia szybko wychodzi na prowadzenie, które cały czas wzrasta. Przy wyniku sto trzydzieści do dziesięciu bułgarski szukający Wiktor Krum wykonuje niebezpieczny manewr, po którym łapie znicz. Końcowy wynik to sto siedemdziesiąt do stu sześćdziesięciu dla Irlandii. Okazuje się, że bliźniacy Weasley obstawili taki wynik w zakładzie z Bagmanem – wygrywa Irlandia, ale to Krum łapie znicza.

Nastrój świętowania przenosi się na pole namiotowe. W środku nocy radosne okrzyki cichną, za to rozlegają się wrzaski i tupot nóg. Pan Weasley każe młodszym czarodziejom ukryć się w lesie, a sam zostaje z najstarszymi synami, by opanować sytuację. Harry dostrzega grupę czarodziejów w kapturach, którzy przechodzą przez pole niszcząc namioty stojące im na drodze. Nad grupą unoszą się cztery osoby – to mugolski właściciel kempingu pan Roberts i jego rodzina. Pojawiają się pracownicy Ministerstwa Magii, ale nie umieją opanować sytuacji w taki sposób, by nie skrzywdzić Robertsów. Gdy młodzi czarodzieje docierają do lasu, Harry orientuje się, że zgubił gdzieś swoją różdżkę. Nagle wśród drzew słychać czyjeś kroki i głos wypowiadający zaklęcie. Okazuje się, że ktoś wyczarował na niebie Mroczny Znak, symbol Voldemorta. Nasila to wszechobecną panikę. Wokół Harry’ego, Rona i Hermiony pojawiają się aurorzy rzucający zaklęcia oszałamiające. Wśród nich jest Bartemiusz Crouch, który sugeruje, że to młodzi czarodzieje są odpowiedzialni za pojawienie się znaku. W międzyczasie Amos Diggory znajduje wśród drzew oszołomioną skrzatkę Croucha Mrużkę. Ma ona przy sobie różdżkę, w której Harry rozpoznaje swoją własność. Skrzatka zaprzecza, by to ona wyczarowała Mroczny Znak, jednak pan Crouch oskarża ją o bycie nieposłuszną i zwalnia ze służby.

Czarodzieje rozchodzą się, Weasleyowie, Harry i Hermiona wracają do swojego namiotu. Tam Bill Weasley opowiada, że cała zamaskowana grupa teleportowała się zaraz po pojawieniu się Mrocznego Znaku i jest prawdopodobne że wszyscy oni byli śmierciożercami – zwolennikami Voldemorta. O poranku wszyscy wracają do Nory, gdzie wita ich zaniepokojona pani Weasley. Opowiada, że w Proroku Codziennym pojawił się artykuł Rity Skeeter, który oskarża Ministerstwo o nieudolność w kwestii wydarzeń po meczu. Gdy Percy i pan Weasley udają się do Ministerstwa, Harry opowiada Hermionie i Ronowi o swoich problemach z blizną.

Niedługo później rozpoczyna się rok szkolny. W ulewnym deszczu młodzi czarodzieje udają się na dworzec odprowadzani przez pania Weasley, Billa i Charliego, którzy znowu napomykają o ważnym wydarzeniu, które odbędzie się w Hogwarcie. Wieczorem uczniowie docierają na ucztę powitalną do Wielkiej Sali. Po jej zakończeniu dyrektor Dumbledore ogłasza, że w tym roku nie odbędą się rozgrywki o Puchar Quidditcha z powodu innego wydarzenia. Dumbledore’owi przerywa wejście nowego nauczyciela obrony przed czarną magią. To emerytowany auror Alastor Moody, mężczyzna z drewnianą nogą i magicznym okiem, który z powodu swoich paranoi pije tylko ze swojej piersiówki. Po przedstawieniu Moody’ego Dumbledore informuje wszystkich, że w Hogwarcie odbędzie się Turniej Trójmagiczny, czyli konkurs, w którym reprezentanci z Hogwartu, Durmstrangu i Beauxbatons będą rywalizować w trzech zadaniach, by zdobyć puchar Turnieju.

Rozpoczynają się lekcje. Draco Malfoy kłóci się z Harrym, Hermioną i Ronem, a gdy trójka odwraca się by odejść, rzuca w ich stronę zaklęcie. Widzi to profesor Moody, który w ramach kary zamienia Malfoya w tchórzofretkę. Ratuje go profesor McGonagall, która wyjaśnia nowemu nauczycielowi, że w Hogwarcie nie używa się transmutacji jako kary. Wkrótce odbywa się pierwsza lekcja z Moodym. Decyduje się on zapoznać uczniów z zaklęciami niewybaczalnymi, wykorzystując w tym celu przyniesione pająki. Pierwsze z zaklęc to Imperius, które daje całkowitą kontrolę nad zachowaniem ofiary. Kolejnym jest Cruciatus, które zadaje ofierze niewyobrażalny ból. Ostatnie to Avada Kedavra – zaklęcie zabijające. Po lekcji Neville wydaje się być w szoku, jednak zanim Harry, Hermiona i Ron są w stanie mu pomóc, profesor Moody zabiera go na herbatę. Wieczorem Neville zjawia się w pokoju wspólnym z pożyczona od nauczyciela książką o magicznych roślinach wodnych. Czarodzieje zaczynają odrabiać pracę domową z wróżbiarstwa, co kończy się wymyślaniem swoich horoskopów. Przerywa im Hedwiga z listem od Syriusza – informuje on, że zdecydował się wrócić ze swojej bezpiecznej kryjówki z powodu bolącej blizny Harry’ego i innych pogłosek, które do niego dotarły. Harry zaczyna żałować, że napisał do Syriusza, gdyż powrót może sprowadzić na niego niebezpieczeństwo, więc wysyła mu list, że ból blizny to pewnie tylko złudzenie i lepiej żeby Syriusz został w swojej kryjówce.

W Hogwarcie pojawia się ogłoszenie, że trzydziestego października w Hogwarcie pojawią się delegacje z Beauxbatons i Durmstrangu, a z tej okazji zostanie wydana uczta. Gdy nadchodzi godzina przyjazdu gości uczniowie czekają przed zamkiem. Wkrótce przybywa latający powóz z Beauxbatons z dyrektorką Madame Maxime, a niedługo potem z jeziora wynurza się statek z Durmstrangu pod dowództwem Igor Karkarowa. Okazuje się, że jednym z uczniów Durmstrangu, który przybył do Hogwartu, jest Wiktor Krum. Gdy wszyscy docierają do Wielkiej Sali, Dumbledore oficjalnie wita przybyłych gości, oraz Ludo Bagmana i Bartemiusza Croucha, którzy będą sędziami w Turnieju. Pan Filch wnosi szkatułę, w której znajduje się Czara Ognia. To do niej chętni uczniowie powyżej siedemnastu lat maja wrzucić swoje nazwiska, a Czara następnego wieczora, w Noc Duchów, wybierze z nich po jednym reprezentancie z każdej szkoły. Dumbledore kreśli wokół czary linię wieku, by zatrzymać zbyt młodych uczniów. Fred i George Weasley próbują ominąć to obostrzenie, ale kończą z długimi siwymi brodami.

Na koniec uczty w Noc Duchów płomienie w Czarze Ognia zmieniają kolor z niebieskiego na czerwony wyrzucając karteczki z nazwiskami wybrańców: Durmstrang będzie reprezentować Wiktor Krum, Beauxbatons – Fleur Delacour, a Hogwart – Cedrik Diggory. Wybrani uczniowie udają się do oddzielnej komnaty. Niespodziewanie z Czary wypada jeszcze jedna kartka, z napisem: „Harry Potter”. Harry jest oszołomiony. Dumbledore nakazuje mu dołączyć do reprezentantów czekających w osobnej komnacie. Docierają do nich Bagman, Crouch, Snape i dyrektorzy wszystkich szkół. Dyrektorzy Durmstrangu i Beauxbatons są oburzeni zaistniałą sytuacją, a Harry zapewnia, że nie wrzucił swojego nazwiska do Czary ani nie poprosił nikogo o pomoc. Crouch wyjaśnia, że reprezentanci są związani magicznym kontraktem, więc każdy uczestnik wybrany przez Czarę musi wziąć udział w Turnieju. Informuje on również reprezentantów, że pierwsze zadanie turniejowe ma sprawdzić ich odwagę, mogą mieć ze sobą jedynie różdżki oraz że nie mogą oni nikogo prosić o pomoc z zadaniami ani takiej pomocy przyjąć. Kiedy Harry araca do pokoju wspólnego, spotyka dumnych z niego Gryfonów, jednak szybko skrywa się w dormitorium. Liczy on na wsparcie od Rona, jednak ten jest przekonany, że Harry znalazł sposób na oszukanie Czary i nie podzielił się z nim swoim pomysłem. Chłopcy przestają się do siebie odzywać.

W trakcie jednej z lekcji eliksirów, Harry zostaje zabrany na ceremonię sprawdzania różdżek. Wcześniej jednak Rita Skeeter chce przeprowadzić z nim wywiad – ukrywa się z nim w komórce i zadaje niezręczne pytania. Jej samonotujące pióro zapisuje zupełnie inne odpowiedzi niż to co mówi Harry. Z opresji wybawia go Dumbledore, który przybywa z panem Ollivanderem. Ten sprawdza różdżki zawodników i potwierdza że wszystkie są sprawne. Wieczorem Harry dostaje list od Syriusza. Ponieważ sam wcześniej do niego napisał o tym, że został uczestnikiem turnieju, Syriusz chce z nim porozmawiać. Prosi by czekał na niego przy kominku w pokoju wspólnym dwudziestego drugiego listopada o pierwszej w nocy.

Przed pierwszym zadaniem Harry wybiera się z Hermioną do Hogsmeade, jednak ukrywa się pod peleryną-niewidką. W trzech Miotłach natykają się na Hagrida i Moody’ego. Ten drugi swoim magicznym okiem dostrzega Harry’ego pod peleryną i informuje Hagrida o jego obecności. Hagrid prosi Harry’ego, by spotkał się z nim w nocy i koniecznie był wtedy w swojej pelerynie. Zgodnie w tym poleceniem Harry zjawia się około północy przy chatce Hagrida i podąża za nim, gdy ten odchodzi z Madame Maxime. W ten sposób dociera, do miejsca, gdzie trzymane są cztery dorosłe smoki. Pracuje przy nich między innymi Charlie Weasley, który opowiada Hagridowi, że zadaniem każdego z uczestników Turnieju będzie prawdopodobnie przejście koło jednej z bestii. Harry musi wracać do zamku, by zdążyć na spotkanie z Syriuszem. Chwilę po jego powrocie w kominku w pokoju wspólnym pojawia się głowa Syriusza. Przekazuje on Harry’emu, by uważał na Karkarowa, gdyż jest on byłym śmierciożercą. Rozmowę przerywają kroki. Syriusz znika, a w pokoju wspólnym pojawia się Ron, który znowu kłóci się z Harrym.

Harry uświadamia sobie, że dyrektorzy Beauxbatons i Durmstrangu wiedzą o smokach i zapewne poinformowali o nich swoich podopiecznych, natomiast Cedrik wciąż nie ma pojęcia, co ich czeka. Udaje mu się przekazać mu informację. Tuż po tym profesor Moody zabiera go do swojego gabinetu i naprowadza go na to, że w pierwszym zadaniu musi wykorzystać swój największy talent czyli latanie. Harry prosi zatem Hermionę o pomoc w nauce zaklęcia, które pomoże mu przywołać miotłę. Kiedy nadchodzi dzień pierwszego zadania, zawodnicy spotykają się w specjalnym namiocie, gdzie losują figurki smoków. Harry trafia na najbardziej niebezpiecznego rogogona węgierskiego. Celem każdego z zawodników jest odebranie smokowi złotego jaja. Harry’emu udaje się zdobyć jajo i zostaje jedynie lekko ranny. Gdy jest opatrywany, przybiegają do niego Hermiona i Ron. Chłopak uświadomił sobie, że jego wcześniejsze zachowanie było niewłaściwe i przeprasza Harry’ego. Po ogłoszeniu wyników pierwszego zadania okazuje się, że Harry i Krum zajmują pierwsze miejsce w klasyfikacji. Uczestnicy dostają także informację, że w środku jaja ukryta jest zagadka, którą muszą rozwiązać przed drugim zadaniem.

W pokoju wspólnym odbywa się uczta na cześć Harry’ego. Gryfoni namawiają go, by otworzył złote jajo, a kiedy to czyni, ze środka dobiega tylko dziwne wycie. W międzyczasie Hermiona dowiaduje się, że w Hogwarcie pracują skrzaty domowe. Dziewczyna dowiaduje się, gdzie jest kuchnia i udaje się tam z Harrym i Ronem. Spotykają tam Zgredka, którego zatrudnił dyrektor Dumbledore i wypłaca mu wynagrodzenie. Znajdują także Mrużkę, która po odejściu od Croucha jest w stanie załamania nerwowego. Hermiona postanawia założyć organizację, która ma walczyć o wolność dla skrzatów domowych.

Na jednej z lekcji transmutacji profesor McGonagall oznajmia, ze w Hogwarcie będzie zorganizowany Bal Bożonarodzeniowy, który jest tradycyjnym wydarzeniem w czasie Turnieju Trójmagicznego. Informuje Harry’ego, że uroczystość otwiera taniec reprezentantów i ich partnerów. Harry musi zdecydować, kogo zaprosi. Próbuje zaprosić Cho Chang, która mu się podoba, jednak ta umówiła się już z Cedrikiem. Ron zagaduje do Fleur Delacour, ale to także kończy się niepowodzeniem. Chłopcy wpadają na to, że jeden z nich mógłby iść z Hermioną, ale ona również ma już partnera. Ostatecznie decydują się iść z bliźniaczkami Parvati i Padmą Patil. W bożonarodzeniowy wieczór reprezentanci gromadzą się przed wejściem do Wielkiej Sali. Okazuje się, że partnerką Kruma jest Hermiona. W trakcie balu Ron jest w kiepskim humorze z powodu poufałości Hermiony i Kruma. Chłopcy wychodzą się przejść po ogrodzie, gdzie podsłuchują rozmowę Snape’a i Karkarowa. Po balu Cedrik zagaduje Harry’ego i pyta, czy rozwiązał już zagadkę złotego jaja. Radzi mu, by spróbował w łazience i podaje mu hasło do łazienki prefektów.

Hagrid nie pojawia się na lekcji opieki nad magicznymi stworzeniami, na zastępstwo przychodzi profesor Grubbly-Plank. Gdy Harry, Hermiona i Ron zastanawiają się nad nieobecności nauczyciela, Draco Malfoy pokazuje im artykuł Rity Skeeter, w którym przedstawiła Hagrida jako groźnego półolbrzyma, którego matka była morderczynią. Wieczorem trójka czarodziejów postanawia odwiedzić Hagrida, ale nikt im nie otwiera. Liczą więc, że uda im się spotkać gajowego w czasie wyjścia do Hogsmeade, jednak tam też go nie ma. Po powrocie znowu przychodzą do chatki Hagrida, gdzie otwiera im Dumbledore, który także martwi się o gajowego. Po spotkaniu z nimi Hagrid decyduje się wrócić do swoich obowiązków.

Nocą Harry zabiera jajo, Mapę Huncwotów i pelerynę-niewidkę do łazienki prefektów. Tam Jęcząca Marta podpowiada mu, żeby otworzył jajko pod wodą. W ten sposób Harry’emu udaje się usłyszeć zagadkę, z której wynika, że będzie musiał odnaleźć coś dla niego cennego ukrytego w jeziorze. Harry chce wrócic do dormitorium, ale po drodze zauważa na mapie, że w gabinecie Snape’a jest Bartemiusz Crouch. Uznaje, że to dość podejrzane, gdyż wcześniej słyszał doniesienia o chorobie Croucha. Zaaferowany mapą Harry nie zauważa stopnia-pułapki i zostaje uwięziony na schodach. Upuszcza mapę i jajo, które otwiera się i zaczyna wyć. Dźwięk przyciąga Filcha i Snape’a, który widząc jajo podejrzewa, że Harry jest w pobliżu. Uważa, że to on włamał się do jego gabinetu i chce go złapać. Przerywa im Moody, który swoim magicznym okiem widzi Harry’ego. Odsyła on Snape’a i Filcha, a sam uwalnia Harry’ego. Prosi go jednak o pożyczenie mu mapy, na co Harry bez problemu się zgadza. Następnego dnia opowiada Hermionie i Ronowi o swojej przygodzie oraz wysyła kolejny list do Syriusza. Ten prosi jedynie o podanie daty najbliższego wyjścia do Hogsmeade.

Harry, Hermiona i Ron poszukują sposobu, który ma umożliwić Harry’emu przetrwanie godziny pod wodą w trakcie drugiego zadania. Przerywają im Fred i George, którzy mają zabrać Rona i Hermionę do gabinetu profesor McGonagall. Harry nadal poszukuje rozwiązania, a w nocy decyduje się wrócić do biblioteki, gdzie w końcu zasypia. Tuz przed rozpoczęciem drugiego zadania budzi go Zgredek i wręcza mu skrzeloziele. Nad jeziorem Harry zjada skrzeloziele, w efekcie czego wyrastają mu skrzela. Nurkuje w jeziorze i rozpoczyna poszukiwania. Trafia do siedziby trytonów, które pilnują zakładników: Hermiony, Rona, Cho i Gabrielle – siostry Fleur. Harry uwalnia Rona, jednak w obawie o los pozostałych czeka na przybycie reszty zawodników. Cedrik i Krum zabierają Cho i Hermionę, ale Fleur się nie zjawia. Harry uwalnia zatem Gabrielle, przez co ma problem z szybkim powrotem, jednak sędziowie doceniają jego zachowanie. Po podaniu wyników okazuje się, ze Harry walczy o pierwsze miejsce z Cedrikiem.

Do Hermiony dociera artykuł z tygodnika „Czarownica”, w którym Rita Skeeter oskarża ją o bawienie się uczuciami Harry’ego i Kruma. Z tego powodu dziewczyna dostaje wiele anonimów od oburzonych czytelniczek. Syriusz przesyła Harry’emu wskazówki odnośnie spotkania w Hogsmeade. Gdy przyjaciele docierają do wskazanego miejsca, spotykają wielkiego czarnego psa, który prowadzi ich do pobliskiej jaskini. Syriusz wraca do ludzkiej formy. Cała czwórka rozmawia o chorobie pana Croucha i jego przeszłości. Okazuje się, że Crouch zamknął w Azkabanie swojego syna, kiedy podejrzewano go o dołączenie do śmierciożerców. Harry informuje Syriusza, ze widział, jak Karkarow pokazywał Snape’owi coś na swoim ramieniu. Zastanawiają się także, dlaczego Crouch nocą przeszukiwał gabinet Snape’a.

Uczestnicy turnieju dowiadują się, na czym będzie polegało ostatnie zadanie. Okazuje się, że na boisku do quidditcha zasadzono żywopłot, który utworzy labirynt wypełniony przeszkodami. Celem zawodników będzie dotarcie do pucharu umieszczonego w środku labiryntu. Gdy zawodnicy wracają do zamku Krum odciąga Harry’ego na skraj Zakazanego Lasu, gdzie dopytuje o jego relacje z Hermioną. Harry wyjaśnia, że jedynie się przyjaźnią. Znienacka pojawia się obok nich pan Crouch, który mówi sam do siebie i chce się widzieć z Dumbledore’em. Harry zostawia go z Krumem i biegnie po dyrektora, ale kiedy wracają zastają jedynie oszołomionego Kruma, który twierdzi, ze Crouch go napadł. Kiedy Harry informuje o tym Syriusza, ten każe mu na siebie uważać i nie wychodzić poza zamek. Harry skupia się zatem na ćwiczeniu zaklęć, które mogą mu się przydać w trzecim zadaniu.

W czasie lekcji wróżbiarstwa Harry ma wizję, w której słyszy Voldemorta. Kiedy się budzi,, wychodzi z lekcji i zmierza do gabinetu Dumbledore’a. Będąc pod drzwiami słyszy rozmowę dyrektora, Moody’ego i Knota. Moody dostrzega Harry’ego przez drzwi. Dumbledore zaprasza go do gabinetu i prosi by poczekał, podczas gdy z pozostałymi udaje się w miejsce, gdzie Harry spotkał Croucha. Pozostawiony sam, Harry dostrzega blask z jednej z szafek. Znajduje w niej kamienną misę z dziwna substancją, a gdy się nad niż pochyla, zostanie wciągnięty do środka misy. Trafia do pomieszczenia przypominającego loch, z rzędami ławek pełnymi czarodziejów. Kiedy siedzący obok Harry’ego Dumbledore nie reaguje, chłopak zdaje sobie sprawę, ze jest wewnątrz czyjegoś wspomnienia. Do sali wprowadzona zostaje czwórka czarodziejów oskarżonych o tortury Alicji i Franka Longbottomów. Zostają oni skazani na dożywocie w Azkabanie. Jest wśród nich syn Bartemiusza Croucha, którego ojciec się wyrzeka. W tym momencie we wspomnieniu pojawia się rzeczywisty Dumbledore, który wyciąga Harry’ego do gabinetu. Wyjaśnia mu działanie myślodsiewni. Harry opowiada mu swój sen. Dyrektor wyjaśnia chłopcu, że blizna jest jego połączeniem z Voldemortem. Razem zastanawiają się, czy to możliwe że Voldemort odzyskuje moc.

Nadchodzi dzień ostatniego zadania. Cała szkoła udaje się na stadion. Zawodnicy kolejno wchodzą do labiryntu. Harry napotyka między innymi bogina i sfinksa, ale udaje mu się iść dalej. Kiedy dociera do centrum labiryntu, widzi puchar, oraz nadbiegającego Cedrika, który jest atakowany przez olbrzymiego pająka. Chłopcy razem unieszkodliwiają stworzenie i zastanawiają się, który z nich zasługuje na zdobycie pucharu. Ostatecznie decydują się dotknąć go jednocześnie. Wtedy okazuje się, że puchar jest świstoklikiem, który przenosi ich na cmentarz. Obaj są zaskoczeni i zastanawiają się, czy to dalsza część zadania. Harry dostrzega niska postać niosącą zawiniątko, które wygląda jak niemowlę. Słyszy głos, który nakazuje zabić niepotrzebnego, widzi zielone światło i Cedrik pada martwy. Okazuje się, że niski mężczyzna to Glizdogon, który przywiązuje Harry’ego do nagrobka ojca Voldemorta.

Glizdogon przygotowuje wielki kocioł z eliksirem. Rani Harry’ego a jego krew dodaje do kotła, następnie wrzuca tam swoją odciętą dłoń i przyniesione niemowlę. Wkrótce z kotła wyłania się odrodzony Lord Voldemort. Naciska on Mroczny Znak na ręce Glizdogona, przez co przywołuje śmierciożerców. Wytyka im, że nie próbowali go szukać po upadku i opowiada, co wówczas się z nim działo. Podkreśla, że najwierniejszy z jego sług jest w Hogwarcie i przyczynił się do tego, że Harry znalazł się na cmentarzu. Voldemort oświadcza, że dodanie krwi Harry’ego do eliksiru, z którego się odrodził, spowodowało, że chłopak stracił ochronę, którą zapewniła mu matka. Każe rozwiązać chłopaka, by stanąć z nim do pojedynku. Harry’emu udaje się uniknąć kilku początkowych zaklęć. W końcu Voldemort rzuca klątwę Avada Kedavra, a Harry zaklęcie rozbrajające. Promienie zaklęć zderzają się w powietrzu, łączą w jeden złoty promień, który unosi walczących i przenosi ich z dala od śmierciożerców. Złoty promień rozdziela się i tworzy wokół nich kopułę. Harry słyszy śpiew feniksa, co dodaje mu otuchy. Zauważa na złotej nici paciorki światła i skupia się na tym, żeby przesunąć je w stronę przeciwnika. Kiedy docierają one do różdżki Voldemorta, wydobywają się z niej widma jego ofiar, między innymi Cedrika i rodziców Harry’ego. Nakazują one Harry’emu dotrzeć do świstoklika zaraz gdy zerwie się połączenie między różdżkami i zapewniają, że na chwilę spróbują powstrzymać Voldemorta. Harry zrywa zaklęcie, łapie za rękę ciało Cedrika i przywołuje świstoklik, dzięki któremu wraca do Hogwartu.

Harry ląduje na boniach, gdzie wkrótce zjawia się Dumbledore. Każe Harry’emu na siebie poczekać, jednak Moody zabiera chłopca do swojego gabinetu. Harry opowiada mu o wydarzeniach z cmentarza i wspomina, że dowiedział się, że w zamku jest śmierciożerca, który to wrzucił jego nazwisko do Czary Ognia. Moody przyznaje, że to on jest tym śmierciożercą. Opowiada, w jaki sposób pomagał Harry’emu przejść przez kolejne zadania, by umożliwić mu spotkanie z Voldemortem. Kończy opowieść i chce zabić Harry’ego, ale do gabinetu wpadają Dumbledore, McGonagall i Snape, którzy go oszałamiają. Dyrektor otwiera stojący w gabinecie kufer, gdzie przetrzymywany jest prawdziwy Alastor Moody. Śmierciożerca potrzebował go, by regularnie sporządzać Eliksir Wielosokowy, który pił ze swojej piersiówki. W międzyczasie ustaje działanie ostatniej dawki eliksiru i okazuje się, że jest to syn Bartemiusza Croucha, który nosi to samo imię co ojciec – to jego zatem widział Harry na mapie w gabinecie Snape’a.

Dumbledore podaje Barty’emu Veritaserum – eliksir prawdy – i dowiaduje się, jak udało mu się dostać do Hogwartu. Okazuje się, że umierająca matka Barty’ego odwiedziła go w Azkabanie mając ze sobą Eliksir Wielosokowy. Została tam jako jej syn, a Barty w postaci matki wyszedł na wolność. Ojciec przetrzymywał go pod zaklęciem Imperius, ale z czasem Barty’emu udało mu się je przełamać. Pod opieka Mrużki Barty był na finale mistrzostw świata w quidditchu i to on ukradł Harry’emu różdżkę, jeszcze w loży honorowej. Następnie wyczarował w lesie Mroczny Znak. Mrużka jednak przywiązała go do siebie, więc został oszołomiony razem z nią. Kiedy skrzatka została odnaleziona, Crouch senior, znalazł Barty’ego i zabrał do domu pod Imperiusem. Pewnego dnia Voldemort i Glizdogon odwiedzili Crouchów, rzucili Imperius na Croucha seniora i wtajemniczyli Barty’ego w swój plan dotyczący Hogwartu i Turnieju Trójmagicznego. Crouch senior zaczął opierać się zaklęciu i to wtedy przybył do Hogwartu. Kiedy Harry zostawił go pod Zakazanym Lasem, Barty oszołomił Kruma a ojca zabił.

McGonagall zostaje by pilnować Barty’ego Croucha a Dumbledore zabiera Harry’ego do swojego gabinetu, gdzie czeka już na niego Syriusz. Harry opowiada o wydarzeniach na cmentarzu. Gdzy wspomina o tym, jak jego różdżka połączyła się z różdżką Voldemorta, Dumbledore tłumaczy to efektem Priori Incantatem. Ponieważ w obu różdżkach jest rdzeń z piór Fawkesa, feniksa Dumbledore’a, różdżki stają się siostrami i nie mogą być użyte przeciwko sobie. To spowodowało cofnięcie wcześniejszych zaklęć Voldemorta i pojawienie się widm. Po zakończeniu relacji Harry trafi do skrzydła szpitalnego, gdzie dostaje eliksir usypiający. Budzi go kłótnia McGonagall i Knota. Okazuje się, że minister zaprowadził dementora do Barty’ego Croucha, aby wyssać mu duszę, przez co nie ma już ważnego świadka powrotu Voldemorta. Knot i tak nie chce uwierzyć Dumbledore’owi, że Voldemort powrócił.

Na zakończeniu roku szkolnego Dubledore informuje uczniów, że Lord Voldemort się odrodził i przypomina, że najważniejszą rzeczą jest jedność czarodziejów. W pociągu Hermiona wyjawia Harry’emu i Ronowi tajemnicę Rity Skeeter. Hermiona odkryła, że dziennikarka jest niezarejestrowanym animagiem i w postaci żuka nielegalnie zdobywa informacje. Dziewczyna zagroziła jej, że poinformuje o tym Ministerstwo Magii, chyba że Rita nie napisze przez rok żadnego artykułu. Gdy wszyscy wysiadają z pociągu, Harry przekazuje bliźniakom Weasley tysiąc galeonów – swoją wygraną w Turnieju – aby mogli otworzyć swój wymarzony sklep z dowcipnymi gadżetami.

Streszczenie krótkie

Książka zaczyna się ponownie od wakacji przed kolejnym rokiem szkolnym w Hogwarcie. Harry zostaje zaproszony i zabrany przez rodzinę Weasleyów na finał mistrzostw świata w quidditchu. Niestety, gdy mecz się skończył, zaatakowali zamaskowani czarodzieje, którzy wywołali chaos.
Harry wraca z towarzyszami do Nory, tam wyjawia swoim przyjaciołom problemy z blizną.Po tych strasznych wydarzeniach nadchodzi rozpoczęcie roku szkolnego. Wszyscy uczniowie docierają na miejsce, gdzie dyrektor ma do przekazania wyjątkowe informacje. W tym roku będzie miał miejsce Turniej Trójmagiczny, w którym tylko dorośli będą mogli wziąć udział (tutaj dorosłość osiąga się w wieku siedemnastu lat).Wkrótce zjawiają się reprezentanci pozostałych dwóch szkół, które wezmą w tym udział: Beauxbaton i Durmstrangu.
W przeddzień wyboru kandydatów Dumbledore ogłasza, że można już wrzucać karteczki ze swoim nazwiskiem do Czary Ognia, jednak zostaje nałożona Linia Wieku, żeby dbać o przestrzeganie zasad.
Następnego dnia, mimo zabezpieczeń, Harry zostaje wybrany przez Czarę Ognia na jednego z reprezentantów. Inni zaczynają mu z tego powodu dokuczać, chociaż wielokrotnie powtarzał, że tego nie chciał. Wbrew wszystkiemu musi brać w tym udział, a pierwsze zadanie rozwiązuje wyśmienicie. Zdobywa złote jajo, które jest podpowiedzią do następnego zadania, ale nie wie, co z nim zrobić. W międzyczasie Ron się na niego obraża za to, że jemu samemu nie udało się w wziąć udziału w turnieju.
Zbliżają się Święta i okazuje się, że zostanie urządzony Bal Bożonarodzeniowy. Ani Ronowi, ani Harry’emu nie udaje się zaprosić tych dziewczyn, które chcieli. Bal im się nie podoba, ale na szczęście dobiega końca. Potter, wracając do dormitorium, spotyka Cedrika, który podpowiada, żeby zastanawiał się nad zagadką z jajkiem przy kąpieli.Harry poznaje treść ukrytą w jajku. Niestety jest to zagadka, jednak wyciąga z niej dobre wnioski. Wracając z łazienki do swojego pokoju, wpada w pułapkę w schodach, ponieważ był skupiony na oglądaniu Mapy Huncwotów, na której widział rzekomo chorego Croucha. Moody mu pomaga i pożycza od niego mapę.Potter wraz z przyjaciółmi szuka wszelkich możliwych sposobów na przeżycie pod wodą, jednak zanim znajdują choć jeden, Ron i Hermiona zostają poproszeni do Minerwy McGonagall. Pojawia się skrzat, który podarowuje mu skrzeloziele. Chłopcu udaje się nie tylko uratować Rona, ale też siostrę Fleur Delacour.Harry spotyka się z Syriuszem. Opowiada o przeszłości Croucha. Dochodzą do wniosku, że za tym wszystkim naprawdę kryje się coś złego.Jakiś czas później Potter dowiaduje się, jakie będzie ostatnie zadanie. Gdy wracał z zamku, spotkał go Krum, który chciał z nim porozmawiać i spytać o relacje łączące go z Hermioną. Podczas rozmowy natrafia na nich obłąkany Bartemius Crouch, którego Harry zostawia z Krumem. Sam idzie powiadomić Dumbledore’a. Niestety na miejscu już Croucha nie ma, a Viktor Krum leżał oszołomiony.W końcu zaczyna się ostatnie zadanie turnieju. Potter przedziera się przez gąszcz pułapek i wraz z Cedrikiem Diggorym łapie puchar. Okazuje się, że to był świstoklik, który zaprowadził ich prosto przed Voldemorta. Zabił on Digory’ego i wykorzystał krew Pottera, żeby odzyskać swoją pełną formę. Harry’emu jednak udaje się uciec i poinformować wszystkich o jego powrocie.
Natychmiast zabiera go Alastor Moody, który w swoim biurze okazuje się być Crouchem Juniorem. Pod wpływem veritaserum opowiada całą prawdę.Dumbledore zabiera ze sobą Harry’ego do gabinetu, żeby mógł porozmawiać z Syriuszem.
Na koniec roku szkolnego dyrektor ogłasza powrót Lorda Voldemorta.
W drodze powrotnej Fred i George dostają od Harry’ego wszystkie pieniądze z jego wygranej, dzięki czemu wkrótce będą mogli spełnić swoje marzenia.

Streszczenie szczegółowe

Czwarta część serii zaczyna się od rozmowy Glizdogona z Lordem Voldemortem w domu Riddle’ów. Rozmowę słyszy mieszkający nieopodal ogrodnik, którego Czarny Pan zaprasza i zabija.

Harry budzi się nagle z koszmaru. Śniła mu się scena dokładnie tej rozmowy. Pisze o problemie do Syriusza.
W trakcie śniadania do wuja Vernona dociera list od Weasley’ów – to propozycja zabrania Pottera na resztę wakacji. Zgadza się na to. Młodzieniec sam też dostaje wiadomość od przyjaciela, z której dowiaduje się, że przyjadą po niego następnego dnia rano.

Goście nie pojawiają się o ustalonej porze. W końcu pojawiają się… w kominku. Użyli sieci Fiuu. Była to fatalna decyzja, ponieważ kominek był zamurowany, przez co pan Weasley musiał zburzyć jego fragment, by wszystkich uwolnić. Nie tracąc fasonu próbował dogadać się z rodziną Dursley’ów, podczas gdy jego dzieci zabierały Harry’ego do Nory.

W domu Weasley’ów okazuje się, że jest tam też Hermiona. Na kolacji dowiadują się, że Percy pracuje w Ministerstwie Magii.

O poranku cała grupa: Harry, Hermiona i rodzina Weasley’ów, wybierają się na wzgórze, skąd przenoszą się świstoklikiem na teren zbliżającego się meczu.
Na finale mistrzostw zasiadają w loży honorowej.

Niesamowity mecz kończy się wynikiem sto siedemdziesiąt do stu sześćdziesięciu punktów dla Irlandczyków. To Bułgarzy, którzy do tej pory mieli tylko dziesięć punktów, złapali znicz. Niestety w środku nocy radość kibiców zmienia się w rozpacz i przerażenie. To śmierciożercy zaatakowali namioty, w których mieszkali widzowie. Jedyni obecni mugole – rodzina właściciela pola kempingowego – są przez nich poniżani. Ministerstwo Magii próbuje interweniować.
Harry ucieka do lasu, gdzie orientuje się, że zgubił różdżkę. W międzyczasie czarodzieje Ministerstwa – podczas oszałamiania napastników – odnajdują skrzatkę Bartemiusza Croucha, Mrużkę, u której znajdowała się różdżka.
Harry zauważył, że znaleziona różdżka należy do niego. Pan Diggory próbował zmusić Mrużkę, by przyznała się do winy, co Crouch uznaje za urazę. Ostatecznie decyduje się ją ukarać – daje jej wolność.

Gdy czarodzieje zaczynają wracać do domu, Hermiona, Harry oraz Ron Weasley z ojcem rozmawiają na temat ataku. Pierwszy raz pada przez nich podejrzenie, że to był atak śmierciożerców.
Wracają do domu. Tam Molly wita ich i mówi o artykule z Proroka Codziennego na temat nieudolności Ministerstwa. Percy i jego tata udają się po śniadaniu wyjaśnić sprawy tam, w Ministerstwie Magii.

Harry wyjawia przyjaciołom swój problem z blizną i obawy o Syriusza.
Następnego dnia jadą już pociągiem do szkoły. Po drodze zaczepia ich Malfoy, który szydzi z Rona. Na miejscu pada mocny deszcz.
Uczniowie z ulgą znaleźli się w środku.

Po ceremonii przydziału i uczcie, dyrektor szkoły przedstawia nowego nauczyciela obrony przed czarną magią, a następnie informuje o odbywającym się w tym roku Turnieju Trójmagicznym między szkołami magii: Hogwart, Beauxbatons i Durmstrang. Następnie podaje im ogólne zasady i ograniczenia, które obowiązują uczestników.

Następnego dnia protagonistom na drodze staje – kolejny raz – Draco Malfoy, który prowokuje ich artykułami z Proroka Codziennego. Ślizgon rzuca w nich zaklęcie, gdy tylko się odwracają. Wściekły Alastor Moody przemienia go w zwierzę i tylko przybycie profesor McGonagall ratuje go przed lataniem w powietrzu w tej formie przez kolejne kilka minut. Później ten sam Moody uczy ich w klasie o zaklęciach niewybaczalnych.
Po zajęciu zaprasza bladego Neville’a do swojego biura na herbatę.

Harry otrzymuje list, w którym Syriusz zapewnia go o powrocie, żeby znów mogli nawiązywać ze sobą bliższe kontakty.

Niedługo później przybywają do Hogwartu reprezentanci szkoły Beauxbatons i Durmstrangu. Wśród uczniów drugiej szkoły znajduje się sławny bawarski zawodnik quidditcha, Wiktor Krum. Goście zostają oficjalnie przywitani i zaproszeni do środka. Dyrektor ogłasza, że Czara Ognia zostaje umieszczona i zostaje otoczona Linią Wieku, przez co tylko dorośli czarodzieje mogą z niej skorzystać. Chętni muszą się zgłosić do października poprzez wrzucenie do Czary Ognia karteczki ze swoimi imieniem i nazwiskiem. Nikomu, mimo wielu różnych prób, nie udaje się przełamać zaklęć chroniących przed złamaniem zasad.
Następnego wieczora zostają ogłoszeni reprezentanci szkół: Cedrik Digory, Fleur Delacour i Wiktor Krum. Okazuje się jednak, że Czara wybrała nadprogramowego uczestnika. Harry’ego Pottera. Młodzieniec w to nie wierzy, jednak zasady są zasadami. Wbrew złości jednych i zdumieniu drugich: Harry zostaje ogłoszony uczestnikiem. Ron obraża się na przyjaciela, bo uważa, że znalazł sposób na wrzucenie własnego ogniska do Czary i mu nie powiedział.

Harry pisze kolejny list do swojego chrzestnego.
Niestety, z powodu tego, że mimo młodego wieku Harry został reprezentantem, większość szkoły mu dokucza. Najgorsze były według niego lekcje ze Ślizgonami, zwłaszcza eliksiry ze Snape’m. Podczas jednej z tych właśnie lekcji zostaje zawołany na zdjęcia i sprawdzanie różdżek. Rita Skeeter namawia go na udzielenie wywiadu. Gdy wraca, dostaje list od Syriusza, w którym ten prosi, by został sam przy kominku o wyznaczonej dacie.

Artykuł Rity Skeeter znów okazuje się przekłamany. Artykuł o Harry’m ośmiesza chłopca i pogarsza jego sytuację. Za namową Hermiony decyduje się na wyprawę do Hogsmeade. Tam, mimo założonej peleryny-niewidki, zauważa go Alastor Moody. Siedział z Hagridem, któremu wskazał położenie chłopca. Podeszli do niego, gajowy poprosił go, żeby w nocy skorzystał z peleryny i udał się do jego chatki.
Gdy młodzieniec zjawia się o ustalonej godzinie i w ustalonym miejscu, Hagrid prowadzi go w głąb lasu. Tam dalej dołącza do niech nieświadoma obecności chłopca madame Olimpia Maxime. Okazuje się, że gajowy chciał mu pokazać smoki, które będą najprawdopodobniej pierwszym wyzwaniem turnieju.
Harry wraca do pokoju wspólnego w swojej wieży, żeby spotkać się z Blackiem. Po chwili rozmów słychać kroki, więc chrzestny Pottera znika. Pojawia się Ron, z którym przyjaciel znów się kłóci.

Dzień przed pierwszym zadaniem Harry wyjawia Cedrikowi na czym ono będzie polegać. Alastor Moody spotyka go na korytarzy i zabiera do swojego pokoju, gdzie podpowiada mu, jakie jest dla niego najlepsze rozwiązanie tej trudnej sytuacji. Potem Potter przez cały dzień ćwiczy zaklęcie przyzywające z Hermioną.
Zaczyna się pierwsze wyzwanie igrzysk. Harry’emu udaje się znakomicie, mimo że walczył z najtrudniejszym smokiem. Zdobywa złote jajo, które okazuje się być podpowiedzią do kolejnego zadania. Ron przeprasza Harry’ego za zachowanie i się ze sobą godzą.

Hermiona tworzy grupę, której celem jest osiągnięcie godnych warunków do życia dla skrzatów domowych (w polskim tłumaczeniu grupa nazywała się grupą Walki o Emancypację Skrzatów Zniewolonych).

Zbliża się Bal Bożonarodzeniowy, na który każdy z reprezentantów musi zaprosić dowolną osobę do pierwszego tańca. Harry otrzymuje w liście gratulacje od Syriusza i prośbę, by dalej był czujny i mówił o wszystkim. W końcu bal się kończy, co cieszy Harry’ego. W drodze do dormitorium spotyka Cedrika, który podpowiada mu co zrobić z jajem.

Niestety Rita Skeeter kolejny raz krzywdzi swoimi zakłamanymi artykułami – tym razem ofiarą padł Hagrid. Za pierwszym razem gajowy nawet nie otwiera im drzwi, ale gdy wracają wieczorem, jest w środku też Dumbledore, który tak samo próbował go pocieszyć. Wspólnymi siłami pomagają przyjacielowi się pozbierać.

Harry korzysta z rady Digory’ego i wchodzi do łazienki dla prefektów, gdzie poznaje treść podpowiedzi z jajka – to zagadka. Sugeruje ona, że będzie musiał odzyskać coś cennego z jeziora, które znajduje się w pobliżu Hogwartu.
W drodze do swojego dormitorium zauważa, że Snape rozmawia z Bartemiuszem Crouchem, który miał być chory. Harry przez swoje skupienie na mapie wpada do pułapki. Pojawia się woźny Filtch oraz Severus wraz z Alastorem Moody’m. Na szczęście ten ostatni odprawia wszystkich. Mówi, że sam się tym zajmie, dzięki czemu ratuje młodzieńca przed szlabanem. Ten, z wdzięczności, zgadza się na pożyczenie mu Mapy Huncwotów.

Harry wyjawia przyjaciołom – i pisze Syriuszowi – o wydarzeniach poprzedniej nocy. Chrzestny prosi go, by przekazał mu kiedy będzie następna wycieczka do Hogsmeade.
Tymczasem zostało niewiele czasu do początku zadania. Potter próbuje, razem z Ronem i Hermioną, znaleźć sposób na przeżycie godziny pod wodą. Niestety, wkrótce przychodzi Fred i George, którzy zabierają dwójkę przyjaciół zawodnika do profesor McGonagall. Zmęczony wraca do pokoju wspólnego, ale przyjaciół dalej tam nie ma, dlatego idzie do biblioteki i czyta książki. Zasypia nad lekturą, ale przed spóźnieniem ratuje go Zgredek. Budzi Potter’a dziesięć minut przed rozpoczęciem zadania i przekazuje mu skrzeloziele – umożliwia ono oddychanie pod wodą przez około godzinę. Jest to zioło w sam raz dla niego. Biegnie ile sił na miejsce zadania i łyka roślinę. Zadanie się zaczyna, wskakuje do wody i faktycznie – ma skrzela! Odnajduje cztery przywiązane do dna postacie, w tym dwójkę jego przyjaciół. Przypływa Cedrik, który zabiera Cho Chang oraz Wiktor Krum, który ratuje Hermionę. Harry decyduje się uratować siostrę Fleur, która się nie pojawia przez dłuższy czas. W ostatniej chwili wypływa z nimi na powierzchnię. Za swój ratunek uzyskuje wysokie noty.

Syriusz pisze do Harry’ego z prośbą, by spotkał się z nim w Hogsmeade.
Przed jedną z lekcji eliksirów Pansy Parkinson podaje Hermionie gazetę, w której jest artykuł obrażający Granger. Harry zostaje po lekcji zauważa, że Karkarow – opiekun Durmstrangu – rozmawiając ze Snape’m pokazuje na swoje przedramię. Następnego dnia Harry spotyka się z Syriuszem i rozmawia z nim o tym wszystkim, co się do tej pory wydarzyło. Ron przyznaje się, jak bardzo zazdrości Harry’emu i jak strasznie nie znosi biedy w swojej rodzinie. W tej samej chwili Hermiona wyraża jeszcze większa nienawiść do Rity Skeeter i obiecuje się na niej zemścić.

Któregoś dnia, podczas śniadania, Hermiona dostaje dużą ilość anonimowych listów z groźbami, które są skutkiem artykułu Rity Skeeter. Atakują ja zawistni fani Harry’ego Pottera, którzy bezkrytycznie wierzą przesłankom z gazety.
Dziewczyna musi się udać do skrzydła szpitalnego, przez co mija ją wyjątkowo miła lekcja Opieki Nad Magicznymi Zwierzętami, podczas której wszyscy wybrali jednego niuchacza i razem z nim szukali zakopanych monet.

Harry dostaje od profesor McGonagall informację, że na stadionie do quidditcha znajdzie podpowiedź do ostatniego zdania. Okazuje się, że znajduje się tam ogromny labirynt o ścianach z żywopłotu. Gdy wracał do zamku, Wiktor Krum go poprosił na rozmowę. Odeszli trochę od pozostałych obecnych osób i spytał o jego relacje z Hermioną. Gdy rozmawiali, ujrzeli Bartemiusza Croucha Seniora, który zachowywał się, jakby odszedł od zmysłów. Potter zostawia go z Krumem, a sam biegnie po Dumbledore’a, jednak gdy już wracają, Croucha nie ma, a Wiktor jest oszołomiony.

Harry ćwiczy z Ronem i Hermioną wszelkie zaklęcia, jakie mogą mu się przydać podczas ostatniego zadania. Na jednej z lekcji wróżbiarstwa zasypia i widzi Voldemorta, który karze Peter’a Pettigrew za jego błąd. Chłopiec biegnie z tą wiadomością prosto do Dumbledore’a, jednak ten prosi go, by chwilę poczekał. W międzyczasie uwagę młodzieńca przyciąga misa z tajemniczą cieczą. Zagląda do niej, a wtedy czuje jakby zawartość wciągnęła go do środka.
Znalazł się na rozprawie sądowej. Przeprasza za przeszkadzanie, ale szybko orientuje się, że jest we wspomnieniu. Znajduje go prawdziwy dyrektor, który zabiera chłopca z powrotem i wyjaśnia co oglądał. Zaczynają rozmowę na temat snu o Voldemorcie.

Dochodzi do trzeciego, ostatniego zadania. Cała szkołą zbiera się obserwować zmagania czterech zawodników. Nie wiemy jak sobie radzą, jednak słychać jest krzyki Fleur i Cedrika. Potter robi dziurę w żywopłocie i widzi Kruma nad Cedrikiem. Ratuje kolegę z Hogwartu i razem uciekają. Po kolejnych wielu zadaniach docierają – obaj prawie jednocześnie – na miejsce, gdzie znajduje się puchar. Potter znów pomaga Digory’emu, tym razem zabijając ścigającą go akromantulę. Chłopcy decydują się, że chwycą nagrodę jednocześnie, jako znak remisu i zgody między nimi. Niestety okazuje się, że puchar był świstoklikiem. Przenosi ich obu na cmentarz, gdzie znajduje się jedna postać – Peter Pettigrew. Zabija Cedrika i więzi Harry’ego. Przynosi kocioł, do którego wrzuca tajemnicze, obrzydliwe, dziecko z głową podobną do głowy węża. Potem z grobu wystrzeliwuje pył i również tam trafia. Na koniec Harry zostaje zraniony, a Peter zabiera jego krew do mikstury. Z kotła powstaje Lord Voldemort. Czyni na przedramieniu sługi Mroczny Znak, po czym zostają przyzwani pozostali Śmierciożercy. Szydzi z Harry’ego i prosi, by go uwolnić. Rzuca na niego śmiertelne zaklęcie, a chłopiec zaklęcie rozbrajające. Czarodzieje nie ustępują, zaczynają się dziać dziwne rzeczy z różdżkami. Obie silnie drgają, z różdżki Voldemorta pojawiają się jego ofiary, które pomagają chłopcu. Cedrik prosi go, by oddał ciało rodzicom. W końu połączenie między różdżkami zostaje zerwane, Harry łapie martwego Puchona i zaklęciem przyciąga świstoklik w postaci pucharu.

Potter pojawia się z powrotem na miejscu ostatniego zadania. Moody zabiera go do swojego gabinetu. Profesor wyjawia, że to on wrzucił imię Pottera do Czary Ognia, nakłonił Hagrida do pokazania smoków, postarał się o to, by dowiedział się o skrzelozielu i zadbał o to, by pierwszy znalazl puchar. To on o to wszystko zadbał, żeby Voldemort mógł go zabić, a teraz próbuje zrobić to sam. Na szczęście na czas pojawia się Dumbledore, Snape i McGonagall. Ogłuszają go i okazuje się, że to był Barty Crouch Junior, a prawdziwego Alastora Moody’ego trzymał w jego kufrze. Śmierciożercy zostaje podane veritaserum – eliksir prawdy – a potem ten wyjawia, co zaszło. To jego matka dała się zamknąć w Azkabanie w postaci Barty’ego Juniora. To on ukradł różdżkę Pottera podczas mistrzostw i to on wyczarował Mroczny Znak.
Dumbledore zabiera Harry’ego do swojego gabinetu, gdzie znajduje się Syriusz. Rozmawiają tam ze sobą, Dumbledore wyjaśnia zjawisko, które wystąpiło między różdżką chłopca a tą Czarnego Pana (priori incantantem).

Harry zostaje odesłany do skrzydła szpitalnego, gdzie dostaje usypiającą miksturę. Gdy się budzi, słyszy rozmowę Dumbledore’a z Korneliuszem Knotem. Minister Magii nie chce uwierzyć w powrót Lorda Voldemorta i odrzuca porady dyrektora szkoły. Gdy wychodzi, Severus ujawnia się. Snape – niechętnie – wita się z nim. Pozostali również wychodzą, a Harry ponownie dostaje elksir snu.

Kończy się rok szkolny. Hermiona wyjawia w pociągu tajemnicę Rity Skeeter, dzięki której mają ją w garści – jest niezarejestrowanym animagiem i złapała ją do słoika w postaci żuka. W ich przedziale zjawiają się jeszcze bliźniacy Fred i George oraz Ludo Bagman, który pewny zwycięstwa Harry’ego, założył się. Później Harry decyduje się, by całe tysiąc galeonów z wygranej podarować bliźniakom, żeby mogli spełnić marzenie i otworzyć sklep z magicznymi gadżetami.

Plan wydarzeń

1. Rozpoczęcie wakacji.
2. Przeniesienie się lorda Voldemorta wraz z Glizdogonem do starego domu Riddle’ów.
3. Przybycie Harry’ego do Nory.
4. Magiczne Dowcipy Weasleyów.
5. Zapowiedź obejrzenia finału Mistrzostw Quiddicha.
6. Trudy odnajdywania świstoklików.
7. Poznanie Mrużki.
8. Spotkanie Ludo Bagmana i Barty’ego Croucha.
9. Zakład Freda i George’a.
10. Pierwsze informacje o Wiktorze Krumie.
11. Znikające złoto Leprokonusów.
12. Zwycięstwo Irlandii w mistrzostwach oraz Freda i George’a w zakładzie.
13. Zobaczenie Mrocznego Znaku nad lasem.
14. Powrót do Hogwartu.
15. Wiadomość o Turnieju Trójmagicznym.
16. Szalonooki Moody nauczycielem obrony przed czarną magią.
17. Pierwsza lekcja z Szalonookim Moodym.
18. Zaprezentowanie trzech Zaklęć Niewybaczalnych przez Moody’ego.
19. Harry zakochany w Cho Chang.
20. Przyjazd uczniów z Beauxbatons i Durmstranga – dwóch innych szkół magicznych.
21. Tajemnicza Czara Ognia.
22. Czworo zamiast trzech zawodników.
23. Więcej informacji o Fleur Delacour i Wiktorze Krumie.
24. Zauważenie smoków nieopodal szkoły.
25. Powiadomienie Cedrika Diggory’ego, drugiego zawodnika z Hogwartu, przez Harry’ego.
26. Pierwsze zadanie Turnieju.
27. Sprytne pokonanie rogogona węgierskiego przez Harry’ego.
28. Bal bożonarodzeniowy.
29. Druga podpowiedź w złotym jajku.
30. Próby otwarcia złotej skrytki.
31. Pomocna dłoń Cedrika.
32. Harry w łazience prefektów.
33. Odkrycie podpowiedzi.
34. Skrzeloziele.
35. „Rewelacje Rity Skeeter”.
36. Drugie zadanie.
37. Hermiona, Ron, Cho i siostra Fleur, Gabrielle, pod wodą.
38. Ratunek dla uwięzionych.
39. Szaleństwo pana Croucha.
40. Pokazanie Harry’emu Myślodsiewni przez Dumbledore’a
41. Niewesoła historia Toma Marvolo Riddle’a.
42. Trzecie zadanie.
43. Odnalezienie pucharu.
44. Puchar świstoklikiem.
45. Zabicie Cedrika Diggory’ego przez Glizdogona.
46. Odrodzenie się lorda Voldemorta.
47. Wyruszenie śmierciożerców.
48. Priori Incantatem.
49. Podszywający się pod Szalonookiego Moody’ego Barty Crouch jr. zdemaskowany.
50. Wygranie Turnieju Trójmagicznego przez Harry’ego.
51. Przekazanie tysiąca galeonów Fredowi i George’owi.

Najważniejsze informacje

„Harry Potter i Czara Ognia”
Autor: J. K. Rowling
Rodzaj literacki: epika
Gatunek: powieść (fantasy, młodzieżowa)
Jest to czwarty tom serii. Poniżej zamieszczam szczegółowy spis wszystkich tomów:
1. Harry Potter i Kamień Filozoficzny (pierwszy raz ukazał się w 1997 roku)
2. Harry Potter i Komnata Tajemnic (pierwszy raz ukazał się w 1998 roku)
3. Harry Potter i Więzień Azkabanu (pierwszy raz ukazał się w 1999 roku)
4. Harry Potter i Czara Ognia (pierwszy raz ukazał się w 2000 roku)
5. Harry Potter i Zakon Feniksa (pierwszy raz ukazał się w 2003 roku)
6. Harry Potter i Książę Półkrwi (pierwszy raz ukazał się w 2005 roku)
7. Harry Potter i Insygnia Śmierci (pierwszy raz ukazał się w 2007 roku)

Książka opowiada o kolejnych przygodach młodego Harry’ego Pottera, który tym razem uczestniczy w Turnieju Trójmagicznym. Zostaje wybrany jako druga osoba z Hogwartu, trzeba jednak rzec, że nadprogramowa, ponieważ tylko jedna osoba mogła w tym uczestniczyć. W Turnieju Trójmagicznym Harry musi wykonać trzy zadania: pokonać smoka i zdobyć złote jajo, wyłowić osobę z dna jeziora, przebyć labirynt i złapać w nim puchar. Puchar okazał się być świstoklikiem, który złapał i Harry i Cedric. Niestety Cedric został zabity przez Glizdogona, a Harry stoczył pojedynek z Voldemortem. Potter brał udział również w Balu Bożonarodzeniowym, na który zaprosił Parvati Patil. To w tej książce Harry i Dumbledore dowiadują się o odrodzeniu i powrocie Voldemorta. I tak rozpoczynają się kolejne przygody młodego czarodzieja.
Utwór opowiada o wielkiej wartości przyjaźni i o poświęceniu. Ponadto możemy odnaleźć tutaj uniwersalną prawdę, mówiącą, że zło zawsze przegrywa a dobro wygrywa, nieuczciwi zostają ukarani, a godni wynagrodzeni.

Ważni bohaterowie:
• Harry Potter;
• Hermiona Granger;
• Ron Weasley;
• Albus Dumbledore;
• Syriusz Black;
• Draco Malfoy;
• Lord voldemort;
• Rita Skeeter;
• Hagrid;
• Cedric Diggory;
• Igor Karkarow;
• Olimpia Maxime;

Ciekawostka: Rowling bardzo lubiła serię „Opowieści z Narnii”, dlatego też Cedric ma na nazwisko Diggory, jak bohater z książek Lewisa – Digory Kirke.

Bohaterowie

„Harry Potter i Czara Ognia” najważniejsi bohaterowie:

Harry Potter – młody czarodziej, którego rodzice – Lily i James Potter zostali zamordowani przez Lorda Voldemorta. Harry jest chłopcem średniego wzrostu, ma zielone oczy i czarne, zmierzwione włosy. Bardzo przypomina swoich rodziców. Latem przebywa w domu wujostwa Durselyów, gdzie nie czuje się dobrze, ponieważ wujostwa nie toleruje go, przez fakt, iż Harry jest czarodziejem. Młody Potter zostaje nadprogramowym kandydatem do Turnieju Trójmagicznego. Młody Potter okazuje się być niezwykle zdolnym zawodnikiem, ponieważ np. w starciu z wielkim smokiem rogogonem węgierskim przywołuje swoją miotłę i dzięki pięknym akrobacjom powietrznym i doświadczeniu umyka smokowi i zabiera Złote Jajo, które było jednym z wyzwań Turnieju. Harry po ściganiu świstoklika z Cedrikiem natrafił na Voldemorta, który zaatakował młodego Pottera i wykorzystał jego krew do przywrócenia sobie pełnej postaci, Cedrika zaś zabił.

Ron Weasley – młody czarodziej, mający aż pięciu braci i młodszą siostrę. Jego rodzicami są Molly i Arthur Weasley. Ma rudą czuprynę i piegi na twarzyczce. Chciał wziąć udział w Turnieju Trójmagicznym pomimo ograniczeń wiekowych, ponieważ pragnął uzyskać nagrodę w wysokości 1000 galeonów, lecz nie udało mu się to. Początkowo był wściekły na Harry’ego, że to on zajął jego miejsce, lecz ostatecznie po dłuższym zaprzestaniu kontaktu, postanowił odnowić relacje. Był bardzo zazdrosny o Hermionę, kiedy dziewczyna pojawiła się na Balu Bożonarodzeniowym w towarzystwie Wiktora Kruma. Ron został „zakładnikiem”, który musiał zostać uratowany przez Harry’ego w drugim etapie Turnieju. Ron zakochał się w Fleur, kiedy ta pocałowała go i Pottera w ramach wdzięczności za pomoc jej siostrze.

Hermiona Granger – młoda czarodziejka, która pochodziła z ludzkiej rodziny, w której była jedyną osoba posługująca się magią. Z tego powodu od zawsze chciała przynieść chlubę rodzinie. Hermiona była bardzo mądra, sprytna i inteligentna. Była również niezwykle empatyczna i pomocna. Jako wierna przyjaciółka chciała pomóc Harry’emu w Turnieju Trójmagicznym, dlatego wspierała go i razem z nim ćwiczyła różne zaklęcia i czytała wiele książek, aby odnaleźć jakiekolwiek rady dla młodego Pottera. Na Bal Bożonarodzeniowy udała się z Wiktorem Krumem, co wzbudziło zazdrość w Ronie.

Cedrik Digory – jeden z uczniów Hogwartu. Został przydzielony do Hufflepuffu i jest ścigającym oraz kapitanem swojej drużyny Quidditcha. Został wybrany przez Czarę Ognia jako jeden z uczestników do Turnieju Trójmagicznego. Udaje mu się pokonać wszystkie wyzwania. W pierwszym bez problemu przechytrzył smoka i odebrał mu Złote Jajo. W drugim jako pierwszy wypłynął na powierzchnię, ratując swoją dziewczynę Cho. W trakcie trzeciego zadania został jednak zabity przez Petera Pettigrew, który rzucił na niego zaklęcie Avada Kedavra. Ciało Cedrika Harry sprowadził do Hogwartu. Wziął udział również w jego pogrzebie.

Lord Voldemort – powrócił ponownie. Pochwycił Harry’ego oraz wykorzystując jego krew powrócił do swojej pełnej postaci. Jego wysłannik Peter Pettigrew zabił Cedrika Digory’ego.

Inni bohaterowie: Rita Skeeter, Alastor moody, profesor Minewra McGonagall, Albus Dumbledore, Syriusz Black,Maxime,Wiktor Krum, Fleur Delacour, Igor Karkorow, Ludo Bagman, Bartemiusz Crouch, Bartemiusz Crouch Junior.

Charakterystyka bohaterów

Harry Potter
Młody, czternastoletni czarodziej o czarnych, zmierzwionych włosach, niesfornych z tyłu głowy i zielonych oczach. Jego rodzice Lily i Jamesa Potterowie zginęli z rak Voldemorta kiedy Harry był jeszcze malutki. Teraz Czarny Pan czyha na życie młodego Pottera. Harry został nadprogramowym uczestnikiem Turnieju Trójmagicznego ze skrzydła Hogwartu. Drugim zawodnikiem był Cedrik Diggory z Hufflepuff. Młody czarodziej był bardzo przyjacielski i towarzyski, uczestniczył nawet z przyjaciółmi w Mistrzostwach Świata w Quidditchu, które niestety zostały przerwane przez atak śmierciożerców. Harry był bardzo mądrym młodym czarodziejem, który bez większych problemów pokonał wszystkie wyzwania Turnieju: zdobył Złote Jajo smoka, wyłowił z dna Rona, zdobył świstoklika. Odznaczył się wielką odwagą, kiedy wraz z Ronem uratował z wody siostrę Fleur. Harry nie czuł się dumny z wygranej, w której zginął Cedrik, uważał to za niesprawiedliwe. Z tego powodu oddał całą wygarnę, tj. 1000 galeonów Fredowi i Geaorge’owi Wesaley, aby rozkręcili swój biznes.

Hermiona Granger
Młoda czarodziejka, która w swojej rodzinie była jedyną posiadaczką magicznych zdolności, ponieważ jej rodzice byli ludźmi, a nie czarodziejami. Z tego powodu od zawsze czuła obowiązek, aby być najlepszą czarodziejką, by w ten sposób przynieść honor rodzicom, aby byli z niej dumni. Młoda Granger ma bujne, grube brązowe włosy, których z reguły nie związuje w żadne kucyki czy warkocze. Hermiona była bardzo mądra, inteligentna, sprytna i ambitna. Kiedy Harry został uczestnikiem Turnieju Trujmagicznego pomagała mu w nauczeniu się zaklęcia przywoływania. Co więcej, czytała wiele książek, aby polecić jakieś przydatne pozycje młodemu Potterowi oraz sama doradzała mu, na podstawie przeczytany ksiąg. Wzięła udział w Balu Bożonarodzeniowym, na który przyszłą w towarzystwie Wiktora Kruma, przez co wzbudziła zazdrość w Ronie.

Ron Weasley
Ron to młody czarodziej, pochodzący z biednej i wielodzietnej rodziny Molly i Arthura Weasley. Ma on pięciu braci: Charliego, Percy’ego, Freda, George’a, Billa oraz młodszą siostrę Ginny. Ron był bardzo podobny do rodziców i rodzeństwa. Miał rude włosy i piegi na twarzy. Od zawsze czuł się gorszy od rodzeństwa, więc chciał to zmienić i stać się jak najlepszym czarodzieje. Pragnął stać się zawodnikiem Turnieju Trójmagicznego z ramienia Hogwartu. Kiedy jednak został nim Harry a nie Ron, to młody Weasley obraził się na Pottera i przestał z nim rozmawiać. Dopiero po jakimś czasie postanowił naprawić relacje pomiędzy nim a Harrym. Ron odznaczył się olbrzymią odwagą i szlachetnością, kiedy wyłowił razem z Harrym siostrę Fleur. Wtedy kiedy dostał od niej całusa w podziękowaniu zakochał się w dziewczynie. Czuł zazdrość kiedy widział Hermionę z Krumem na Balu Bożonarodzeniowym.

Cedrik Diggory
Pierwszy zawodnik Turnieju Trójmagicznego z ramienia Hogwartu. Był Puchonem, czyli jego domem w Hogwarcie był Hufflepuff. Cedrik był wysokim i przystojnym młodym mężczyzna o ciemnych, lekko zmierzwionych włosach i jasnoszarych oczach. Dziewczęta w Hogwarcie uważały go za najprzystojniejszego czarodzieja w szkole. Diggory był o cztery lata starszy od Harry’ego, dlatego też postępował bardzo rozważnie i dojrzale. Cedrik jest kapitanem i szukającym drużyny Puchonów w Quidditchu. Był odważnym i zdolnym czarodziejem, z każdym zadaniem Turnieju radził sobie bezproblemowo. Bez żadnej przeszkody wyłowił z dna jeziora swoją dziewczynę Cho Chang. W trakcie trzeciego zadania , łapiąc z Harrym w labiryncie puchar, który okazał się być świstoklikiem został przeniesiony na cmentarz w Little Hangleton. Tam został złapany i zabity przez śmierciożercę Petera Pettigrew, który kiedyś ukrywał się pod postacią szczura Rona. Harry sprowadził jego ciało do Hogwartu i wziął udział w jego pogrzebie.

Geneza utworu i gatunek

” Harry Potter” to seria uwielbiana przez ludzi na całym świecie. Opowiada ona o przyjaźni między trójką przyjaciół i o ich przygodach.
Joanne Kathleen Rowling, a właściwie Joanne Murray przyznała, że pomysł na opowieść pojawił się w jej głowie podczas podróży pociągiem. Podróżowała wtedy z Manchesteru do Londynu. Niedługo potem
J. K. Rowling zaczęła pisać. Od 1991 roku pisarka pracowała w Porto, gdzie pracowała jako nauczycielka angielskiego. Jakiś czas później kobieta przeprowadziła się do Edynburga. Ostatecznie pierwsza część z cyklu została zakończona w 1995 roku.
Około 12 wydawnictw odmówiło wydania powieści. Dopiero wydawnictwo Bloomsbury Publishing obiecało opublikować książkę. Stało się tak z decyzji Nigela Newtona,czyli prezesa wydawnictwa,którego do publikacji przekonała ośmioletnia córka Alice.
Pierwsza książka z cyklu ukazała się w kwietniu 1997 roku. Została wydana w Wielkiej Brytanii przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing. Powieść odniosła ogromny sukces i została przetłumaczona na około 80 języków.
„Harry Potter i Czara Ognia „, czyli czwarta część z cyklu o przygodach Harry’ego Pottera została opublikowana 8 lipca 2000 roku. Podobnie jak wcześniejsze części została wydana w Wielkiej Brytanii przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing. Czwarta część z cyklu zawiera 37 rozdziałów. Opowiada ona o Turnieju Trójmagicznym, która odbywa się w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Trzej reprezentanci rywalizowali w niezwykle trudnych konkurencjach, aby zdobyć Puchar Turnieju Trójmagicznego.

Czas i miejsce akcji

„Harry Potter i Czara Ognia ” to czwarty tom z cyklu powieści o Harrym Potterze. Ukazał się 8 lipca 2000 roku, a w Polsce 29 września 2001 roku. Podobnie jak reszta powieści z cyklu, książka została wydana przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing.
Czas akcji nie jest bliżej określony, lecz na pewno są to czasy współczesne. Najprawdopodobniej akcja rozgrywa się w połowie lat 90 -tych dwudziestego wieku. Pojawiła się informacja, że są to lata 1994-1995.
Miejsce akcji w powieści bardzo często się zmienia. Na początku akcja rozgrywa się w domu Riddle’ów. Ma tam miejsce zamordowanie ogrodnika przez Lorda Voldemorta. Później akcja przenosi się do domu Dursley’ów, krewnych Harry’ego Potter’a. Następnie Harry przybywa do domu swojego przyjaciela Ronalda – Nory. Wiedząc, że zbliża się rok szkolny i dzieci będą musiały wrócić do Hogwartu, Molly Weasley postanowiła zabrać swoje dzieci i Harry’ego na Ulicę Pokątną. Tam bohaterowie udają się po księgi i magiczne przedmioty potrzebne im do rozpoczęcia kolejnego roku nauki.
Przy okazji odwiedzają „Magiczne Dowcipy Weasley’ów”, czyli sklep z zabawnymi gadżetami Freda i George’a. Później akcja przenosi się na stadion Quiddicha, gdzie przyjaciele razem z rodziną Ronalda przyjechali na Mistrzostwa Świata w Quiddichu. Po meczu i ataku śmierciożerców na obóz, dzieci udają się na peron dziewięć i trzy czwarte i wracają do Szkoły Magii i Czarodziejstwa. W Hogwarcie akcja przenosi się oczywiście do takich miejsc jak chatka Hagrida czy Zakazany Las. Po pierwszym zadaniu polegającym na walce ze smokiem i ocaleniu magicznego jajka, Harry Potter próbował rozwiązać zagadkę w łazience prefektów. Podczas drugiego zadania bohaterowie musieli uratować swoich przyjaciół z jeziora Hogwartu. Pod koniec trzeciego etapu Harry Potter i Cedric Diggory zostają przeniesieni za pomocą świstoklika na cmentarz w Little Hangleton , na którym Glizdogon zabija Cedrika i Harry toczy walkę z Czarnym Panem. Pod koniec powieści Harry wsiada do Ekspresu Hogwart i wraca do domu.

Problematyka

„Harry Potter i Czara Ognia” jest czwartą częścią powieści J.K.Rowling opowiadającą historię młodego czarodzieja z niezwykłą blizną na czole. Czwarta powieść serii opowiada o kolejnym roku przyjaciół w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie oraz Turnieju Trójmagicznym, który wyróżnia ten rok spośród wcześniejszych. Tak jak i wcześniejsze i późniejsze książki serii o Harrym Potterze ta również podejmuje w swe treści różne problemy. Poniżej zostaną one przedstawione.
Przede wszystkim tak jak we wszystkich powieściach o Harrym Potterze, tak i w tej przedstawiona jest ogromna przyjaźń Harrego, Rona i Hermiony. Mimo iż jest ona w pewnym momencie wystawiona na próbę, to ją wytrzymuje. Przyjaciele się wspierają, a przede wszystkim Ron i Hermiona wspierają Harrego w przygotowaniach do Turnieju Trójmagicznego. Wiedzą, że jest on najmłodszym uczestnikiem i z tego powodu ma mniejsze szanse na powodzenie, dlatego nie zostawiają go samego. Szukają z nim sposobu na drugie zadanie- w jeziorze oraz trenują z nim zaklęcia przed zadaniem w labiryncie. Wspierają go przez cały czas i są przy nim w chwilach trudnych oraz radosnych.
Kolejnym problemem przestawionym w książce są więzy rodzinne Harrego i Syriusza Blacka. Harry niewiele wcześniej poznał swojego ojca chrzestnego jakim jest Syriusz Black- jego jedyna prawdziwa rodzina. Wie on, iż Syriusz został niesłusznie skazany na pobyt w Azkabanie- więzienie oraz pocałunek śmierci, jednak w poprzedniej części przygód go uwolnili (Harry i Hermiona). Od tego momentu Syriusz uznany za uciekiniera się ukrywa. Jednak obaj znalezieni po latach nie chcą utracić siebie ponownie. Dlatego w tajemnicy przed wszystkimi kontaktują się ze sobą listownie. Harry opowiada Syriuszowi o wszystkim co go spotyka, a ojciec chrzestny próbuje mu wyjaśniać niektóre sprawy oraz wspierać go w decyzjach. Mimo iż są daleko od siebie, to jednak czują, że są rodziną i mogą na siebie liczyć w każdym momencie.
W książce przedstawiony jest też problem zazdrości. Do Turnieju Trójmagicznego według zasad mogli zgłaszać się uczniowie powyżej siedemnastego roku życia. Jednak Harry, który nie osiągnął tego wieku został wylosowany jako uczestnik przez Czarę Ognia. Wszyscy uczniowie oraz nauczyciele był tym faktem zaskoczeni. Jak udało mu się obejść zabezpieczenia? Ron miał przyjacielowi za złe, że mu nie zdradził planów zgłoszenia i nie chce ujawnić jak udało mu się zgłosić do turnieju. Zazdrość, że Harry będzie jednym z uczestników- chwalonym i rozpoznawanym przez wszystkich nauczycieli i uczniów- przesłoniła mu zdolność logicznego myślenia. Nie może zrozumieć, iż może faktycznie sam przyjaciel jest zaskoczony tym faktem i wyróżnieniem z tym związanym.
W książce przedstawiono również motyw zawierania sojuszy. Harry Potter i Cedrik Diggory są uczestnikami Turnieju Trójmagicznego z Howartu. Teoretycznie, więc powinni być swoimi wrogami, jako przeciwnicy. Jednak między mini pojawia się nić sympatii i zaczynają sobie w pewien sposób pomagać. Najpierw Harry dzieli się z nim informacją na temat pierwszego zadania, iż będą nim smoki. Następnie zaś Cedrik podpowiada Harremu w jaki sposób może otworzyć złote jajko, w którym znajduje się wskazówka dotycząca drugiego zadania. Ich wzajemne powiązanie szczególnie widać po przeniesieniu się na cmentarz z labiryntu. Voldemort zabija Cedrika, na co Harry reaguje szczerym bólem. Czuje się winny jego śmierci. Na prośbę przyjaciela (jego ducha) zabiera ze sobą jego ciało i oddaje rodzinie.
Kolejnym przykładem problemu poruszonego w powieści jest oddanie swojemu panu. Szczególnie widać to w momencie sceny na cmentarzu. Peter Pettigrew robi wywar przywracając lorda Voldemorta do postaci człowieka. Jednym ze składników wywaru jest dłoń Glizdogona, którą ten chętnie oddaje, aby móc odrodzić swojego mistrza.
Powyżej została przedstawiona główna problematyka poruszona w powieści „Harry Potter i Czara Ognia”. Jednak jeśli się przyjrzeć nie są to jedyne ważne kwestie w niej omawiane. Niemal każdy rozdział porusza osobną wcale niemałą problematykę, jednak wyżej wymienione są takimi, które każdy zauważy bez szczególnego przypatrywania i o to chodzi. Na tym polega główna problematyka, aby nie była trudna do znalezienia przez czytelnika, aby mógł się nad nią dogłębnie zastanowić.

Opracowanie

„Harry Potter i Czara Ognia” jest czwartą powieścią z cyklu książek o Harrym Potterze. Została wydana 8 lipca 2000 roku przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing. Autorką książki jest brytyjska pisarka-Joanne Kathleen Rowling.

Czas i miejsce akcji
Akcja rozgrywa się w latach 1994-1995. Wydarzenia toczą się głównie w Hogwarcie.

Najważniejsi bohaterowie:

Harry Potter – główny bohater. Ma kruczoczarne włosy i zielone oczy po swojej matce Lily. Jego rodzice zginęli z rąk Lorda Voldemorta, kiedy Harry miał zaledwie roczek. Czarny Pan miał zamiar zabić też chłopca, lecz nie udało mu się to. Pamiątką tego wydarzenia jest blizna w kształcie błyskawicy na czole Harrego. Chłopiec przyjaźni się z Ronaldem Weasley’em i Hermioną Granger. Jego domem w Hogwarcie jest Gryffidor.

Ronald Weasley– był szóstym z kolei dzieckiem Molly i Artura Weasley’ów . Jego znakiem rozpoznawczym były rude włosy, którymi charakteryzował się każdy Weasley. Był najlepszym przyjacielem Harrego Pottera. Przyjaźnił się również z Hermioną Granger, z którą w późniejszych latach wziął ślub. Został przydzielony do Gryffindoru.

Hermiona Granger– młoda czarownica pochodząca z mugolskiej rodziny. Ma długie ciemne włosy i brązowe oczy. Była niezwykle inteligentną i utalentowaną dziewczyną. Poznała Harrego i Rona podczas podróży do Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Podobnie jak jej przyjaciele została przydzielona do Gryffindoru.

Cedrik Diggory– uczeń Hogwartu, brał udział w Turnieju Trójmagicznym. Był obiektem westchnień wielu dziewczyn. Tiara Przydziału przydzieliła go do Hufflepuffu.

Wiktor Krum- uczestnik Turnieju Trójmagicznego,uczeń Durmstrangu. Był szukającym w narodowej reprezentacji Bułgarii w Quidditchu. Podkochiwał się w Hermionie Granger, co bardzo nie podobało się Ronaldowi.

Fleur Delacour- uczennica Akademii Magii Beauxbatons. Reprezentowała swoją szkołę w Turnieju Trójmagicznym. W jakiejś części była wilą, czyli istotą magiczną przypominającą kobietę. Wile potrafiły zahipnotyzować ludzi swoją niezwykłą urodą.

Plan wydarzeń
1. Morderstwo w domu Riddle’ów
2. Harry przybywa do domu Ronalda-Nory
3. Wizyta na Ulicy Pokątnej
4. Mistrzostwa Świata w Quidditchu
5. Mroczny Znak
6. Rozpoczęcie roku szkolnego
7. Ogłoszenie o Turnieju Trójmagicznym w Hogwarcie
8. Rozpoczęcie zajęć lekcyjnych
9. Przyjazd uczniów z Durmstrangu i Akademii Magii Beauxbatons
10. Nieudana próba wrzucenia kartki do Czary wykonana przez bliźniaków
11. Wyłonienie trzech uczestników
12. Czara Ognia wyłania czwartego uczestnika- Harrego Pottera
13. Sprawdzanie różdżek i wywiad z Ritą Skeeter
14. Hagrid prezentuje Harremu smoki
15. Pierwsze zadanie
16. Sukces bohatera i zdobycie Złotego Jaja
17. Bal Bożonarodzeniowy
18. Rada Cedrika
19. Harry Potter w łazience prefektów
20. Harry używa skrzeloziela
21. Drugie zadanie
22. Uratowanie przyjaciół znajdujących się pod wodą
23. Pan Crouch
24. Trzecie zadanie Turnieju
25. Puchar okazuje się świstoklikiem
26. Glizdogon zabija Cedrika
27. Lord Voldemort powraca
28. Przybycie śmierciożerców
29. Walka Harrego z Czarnym Panem
30. Harry bierze Cedrika i powraca do Hogwartu
31. Barty Crouch Jr. zostaje schwytany
32. Harry otrzymuje i przekazuje nagrodę Fredowi i George’owi

Streszczenie krótkie

Harry spędza wakacje w domu przy ulicy Privet Drive, skąd wkrótce zostaje przetransportowany do Nory. Wybiera się z rodziną Ronalda na Mistrzostwa Świata w Quidditchu. Po meczu, kiedy przyjaciele wrócili już do swojego namiotu, zaatakowali śmierciożercy, a na niebie pojawił się mroczny znak. Niedługo później dzieci wróciły do Hogwartu. Tam bohaterowie dowiadują się o Turnieju Trójmagicznym. Następnie do Szkoły Magii i Czarodziejstwa przybywają uczniowie dwóch szkół : Durmstrangu i Beauxbatons. Wszystkim uczniom została przekazana informacja o Czarze Ognia. Dumbledore uprzedził również, że na Czarę Ognia zostaje nałożona Linia Wieku. Dzień później wszyscy zbierają się w Wielkiej Sali, żeby dowiedzieć się kto zostanie uczestnikiem Turnieju Trójmagicznego. Reprezentantami swoich szkół zostali: Wiktor Krum, Fleur Delacour oraz Cedric Diggory. Niespodziewanie Czara Ognia wyrzuciła jeszcze jedną karteczkę, według której Harry Potter miał zostać czwartym uczestnikiem turnieju. Pierwsze zadanie turnieju polegało na pokonaniu smoka i zdobyciu Złotego Jaja. Harry Potter walczył z rogogonem węgierskim. Drugie zadanie polegało na wyciągnięciu z jeziora swojego uwięzionego na dnie przyjaciela. Aby wykonać to zadanie Harry użył skrzeloziela. Ostatnim zadaniem uczestników było przejście labiryntu, na którego końcu znajdował się Puchar Trójmagiczny. Puchar zdobyli Harry Potter i Cedrik Diggory. Okazało się jednak, że nagroda jest świstoklikiem. Bohaterowie zostali przeniesieni na cmentarz w Little Hangleton, gdzie Cedrik został zabity z rąk Glizdogona. Harremu udało się wygrać pojedynek z Czarnym Panem i powrócić bezpiecznie do Hogwartu.

Rozprawka

Czwarta z kolei część niezwykłych przygód chłopca z blizną porusza temat rywalizacji. Otóż w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie odbywa się Turniej Trójmagiczny, w którym to trzy czołowe akademie magii walczą o tytuł najlepszej, zacieśniając stosunki międzynarodowe. Reprezentanta Beauxbatons, Durmstrangu i oczywiście Hogwartu wybiera niezawodna Czara Ognia. Niespodziewanie jednak magiczny przedmiot wyłania jeszcze jedno nazwisko ze szkockiej szkoły – Harry’ego Potter’a, który nie spełnia warunków wiekowych uczestnictwa! Mimo wszystko zostaje on dopuszczony do konkursu, a jedynie dzięki szczęściu pokonuje rywali i wygrywa, chociaż finał wydarzenia nie kończy się tak, jak tego oczekiwano. Czy więc organizatorzy postąpili słusznie dopuszczając czternastoletniego Harry’ego do turnieju? Moim zdaniem absolutnie nie. W poniżej przytoczonych argumentach postaram się udowodnić, że była to zła i niemądra decyzja.Zasady są zasadami. Jednak czy naprawdę tak trudno jest je nagiąć w trosce o dobro dziecka? Skoro jego kandydatura i tak została zgłoszona wbrew regulaminowi, a sam chłopiec zastrzega, że go wrobiono, dlaczego nie można tego odwołać? Przecież takim sposobem zadbałoby się o sprawiedliwość konkursu i zaprzestano łamania kolejnych zasad. Moje zdanie wspaniale uzasadni przykład z książki „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”, w której wydarzenia dzieją się trzy lata wcześniej, niż w opisywanej przeze mnie części. Taka zależność może dobitniej stwierdzić głupotę organizatorów turnieju, którzy są hipokrytami wobec swoich postępowań z przeszłości. Sytuacja w tej lekturze odnosi się do przyjęcia Harry’ego do drużyny Quidditch’a – czarodziejskiego sportu na miotłach, chociaż był na to zbyt młody. Nagięto zasady tylko i wyłącznie dla prestiżu szkoły. Dlaczego więc kilka lat później nie można było tego zrobić dla bezpieczeństwa dziecka? Kolejnym uzasadnieniem mojego zdania może być sens wiekowych ograniczeń. Wszyscy dobrze wiemy, że są one potrzebne i nie należy ich lekceważyć. W przypadku Turnieju Trójmagicznego, minimalny wiek uczestnictwa wynosił siedemnaście lat, czyli pełnoletność czarodzieja. Każdy zgłaszający się był już dorosły, więc decydował sam o sobie. Jaki ma więc sens dopuszczenie do konkursu czternastoletniego chłopca? Jest to niesprawiedliwe wobec innych. Wiadomo przecież, że ze względu na swój wiek i doświadczenie życiowe, ma on niewystarczającą wiedzę, a do tego nie jest zbyt dojrzały na taką odpowiedzialność. Świetnie ukazuje to zależność codziennego życia, w którym często napotykamy na ograniczenia wiekowe w różnych miejscach. Tworzy się je jedynie dla dobra dzieci, chroniąc ich bezpieczeństwo. To oczywiste, że nieletni nie może być traktowany we wszystkich kwestiach jako dorosły, co zaznacza nawet prawo.
Kolejną sprawą, jaką chciałabym dodać jest wyjątkowość Harry’ego Potter’a. Oznacza ona bliznę na czole, ale także czyhające niebezpieczeństwo ze strony czarnoksiężnika – Voldemorta, do którego osłabnięcia przyczynił się chłopiec jako jeszcze małe dziecko. Organizatorzy turnieju byli tego świadomi od lat, a mimo wszystko postąpili wbrew zdrowemu rozsądkowi! Doskonale odzwierciedla to kolejna sytuacja z prawdziwego życia, czyli nadzwyczajna ochrona najważniejszych dla państwa osobistości. Życie takich ludzi jest wyjątkowo istotne dla komfortu życia innych. Do takich osób należą na przykład głowy państw. Oczywiście Harry sam nie zesłał na siebie swojego losu, ale mimo wszystko także na zasługuje na nadzwyczajną ochronę ze względu na zasługi dla czarodziejskiej społeczności. Można więc wywnioskować, że narażanie na niebezpieczeństwo bohaterskiego chłopca jest niemądre.Podsumowując, dopuszczenie czternastoletniego Harry’ego do Turnieju Trójmagicznego jest narażaniem go na zagrożenie. Wydaje mi się, że wystarczająco uzasadniłam moje zdanie na ten temat i potwierdziłam, że organizatorzy konkursu nie postąpili słusznie. Mam także nadzieję, że wyczerpałam temat. Mimo to, że historia zakończyła się szczęśliwie dla chłopca z blizną, okazała jeszcze bardziej niebezpieczna, przez nieoczekiwane wydarzenie. Harry’emu po prostu sprzyjał los i pomyślnie ocalił go przed złem.