Menu książki:
Królowa śniegu
Plan wydarzeń
1. Stworzenie przez diabła czarodziejskiego lustra.2. Czart i jego chęć zniekształcenia obrazu nieba.3. Pęknięcie lustra.4. Trafienie kawałków lustra do serca i oka chłopca o imieniu Kaj.5. Zmiana zachowania chłopca i brak ochoty na spędzanie czasu z przyjaciółką Gerdą.6. Pojawienie się kobiety w srebrnych saniach w pobliżu bawiących się chłopców.7. Zaczepienie przez Kaja swoich sanek do płóz sań.8. Wyruszenie sań z kobietą i chłopcem w długą podróż.9. Dotarcie Kaja i kobiety do ogromnego pałacu.10. Utrata pamięci przez Kaja.11. Przydzielenie Kajowi zadania przez kobietę – ułożenie słowa „wieczność” z lodowych kawałków warunkiem odzyskania przez chłopca wolności.12. Zauważenie przez rodzinę Kaja zniknięcia chłopca.13. Decyzja Gerdy o poszukiwaniach chłopca.14. Rozmowa Gerdy z rzeką.15. Trafienie Gerdy do domu staruszki-czarodziejki.16. Działania staruszki mające na celu zatrzymania u siebie Gerdy.17. Zapewnienie Gerdy przez róże o żyjącym Kaju.18. Ucieczka Gerdy z domu staruszki.19. Rozmowa Gerdy ze sroką.20. Zaprowadzenie Gerdy do pałacu przez ptaka.21. Opowiedzenie księżniczce przez Gerdę historii Kaja i wzruszenie księżniczki.22. Obdarowanie dziewczyny przez księżniczkę złotą karocą, mnóstwem pieniędzy i cudnym, ciepłym strojem.23. Porwanie Gerdy przez zbójców.24. Obrona Gerdy przez córkę herszta bandy.25. Uwolnienie Gerdy przez wzruszoną historią Kaja rozbójniczkę i podarowanie dziewczynie renifera.26. Dotarcie Gerdy i renifera do chatki w Laponii.27. Opowiedzenie Laponce przez Gerdę historii Kaja.28. Napisanie przez Laponkę listu do Finki mieszkającej dalej na północy.29. Dotarcie Gerdy i renifera do domu Finki i czekające tam przybyszów gościnne przyjęcie.30. Odczytanie przez Finkę treści zapisanej na leżącej na łóżku skórze.31. Treść napisu – porwanie Kaja przez Królową Śniegu i utkwienie w oku i sercu chłopca odłamków diabelskiego lustra.32. Dotarcie Gerdy i renifera do śnieżnego królestwa i pozostawienie dziewczyny przez renifera (na polecenie Finki) pod krzakiem czerwonych jagód.33. Pojawienie się płatków śniegu w kształcie potworów i modlitwa „Ojcze nasz” zmówiona przez przerażoną dziewczynkę.34. Zjawienie się aniołów ogrzewających dziewczynkę i broniących ją przed potworami.35. Dotarcie Gerdy do pałacu Królowej Śniegu i poszukiwanie chłopca.36. Układanie przez Kaja napisu z lodowych kawałków.37. Nierozpoznanie Gerdy przez Kaja.38. Płacz Gerdy powodujący stopnienie kawałka lodu w sercu chłopca.39. Płacz Kaja i wydostanie się kawałka diabelskiego lustra z jego oka.40. Odczarowanie chłopca.41. Samoistne ułożenie się napisu „wieczność” przez lodowe kawałki.42. Ucieczka dzieci z pałacu Królowej Śniegu.43. Spotkanie w drodze powrotnej Finki, Laponki i rozbójniczki i podziękowanie wszystkim za pomoc.44. Powrót dzieci do domu.
Streszczenie szczegółowe
Baśń Hansa Christiana Andersena pt. „Królowa Śniegu” opisuje losy pary bardzo bliskich sobie dzieci Kaja i Gerdy. Baśń składa się z siedmiu opowiadań.
Opowiadanie pierwsze „Czarodziejskie zwierciadło” mówi o żyjącym niegdyś bardzo złym czarodzieju, któremu sprawiało przyjemność dokuczanie ludziom i czynienie złego. Czarodziej ten stworzył sztuczne zwierciadło, w którym wszystkie rzeczy dobre i piękne wyglądały szkaradnie, a rzeczy złe wyglądały w nim doskonale. Uczniowie czarodzieja biegali ze zwierciadłem po całym świecie i podstawiali je ludziom pod oczy, po czym ludzie ci stawali się nieszczęśliwi. Jednak smutek ludzi nie wystarczał czarodziejowi, dlatego jego uczniowie postanowili pokazać zwierciadło aniołom w niebie. Okazało się jednak, że droga do nieba jest za długa, a zwierciadło za ciężkie. Zwierciadło więc spadło na ziemię i rozprysnęło się na miliony szczątków i nieskończoną ilość czarodziejskiego pyłu, który roznosił się we wszystkie strony, przez co coraz więcej ludzi, na których spadł kawałek lustra, stawało się nieszczęśliwymi lub nieumiejącymi kochać.
Opowiadanie drugie „Sąsiedzi” opowiada o dwójce przyjaciół Kaju i Gerdzie mieszkających bardzo blisko siebie. Dzieci te były bardzo dobre i kochały się jak brat i siostra. W miasteczku, w którym mieszkali, było bardzo dużo mieszkańców, nikt nie miał więc ogrodu, a każdy tu kochał kwiaty. Na wiosnę na oknach i dachach ludzie tworzyli więc małe ogrody hodując rośliny w doniczkach. Latem w miasteczku było przepięknie, a najpiękniej u Kaja i Gerdy. Nawet zimą dzieci chciały być blisko siebie, mimo że na dworze było bardzo mroźno i śnieg zakrywał wszystko. W części tej dowiadujemy się, jak pewnej wiosny Kaj zmienił się nie do poznania. Wszystko zaczęło się, gdy dzieci siedząc w ogródku na poddaszu oglądały książkę z obrazkami, a coś nagle ukuło Kaja w serce i wpadło mu do oka. Było to nic innego, jak drobniutki pyłek stłuczonego zwierciadła czarodzieja. Pyłek, który wpadł Kajowi do oka sprawił, że nie widział nic pięknego i dobrego już na świecie. Pyłek, który utkwił mu w sercu sprawił, że przestał czuć i kochać. Od tej pory Kaj nikogo nie kochał i dokuczał Gerdzie, która była dla niego bardzo dobra. Pewnej zimy Kaj poszedł sam na rynek pojeździć na swoich ulubionych saneczkach. Na rynku pojawiła się w pięknych dużych saniach Królowa Śniegu. Kaj przywiązał do jej sań swoje saneczki i odjechali w świat. Kaj próbował co prawda odczepić swoje saneczki, gdyż nie chciał oddalać się od miasta, ale przyjazne spojrzenie pięknej pani sprawiało, że zapominał o wszystkim. Był moment, w którym piękna pani posadziła Kaja obok siebie w jej saniach i pocałunkiem w czółko sprawiła, że Kaj zapomniał o wszystkich swoich bliskich i nie odczuwał już zimna. Tak Królowa Śniegu zabrała Kaja do swojego królestwa.
Opowiadanie trzecie „W ogródku wróżki” to smutna część baśni, w której okazuje się, że Kaj zniknął. Nikt nie wiedział co się z nim stało. Rodzice i babka Kaja twierdzili, że pewnie zsunął się na saneczkach z mostu do rzeki i utonął. Tylko biedna Gerda wątpiła w śmierć Kaja. Pewnego wiosennego poranka wymknęła się po cichutku z domu i pobiegła nad rzekę. Chciała, aby rzeka zwróciła jej Kaja za jej śliczne czerwone buciki. Rzeka nie chciała przyjąć daru Gerdy. Dziewczynka więc weszła do małego czółenka, które porwał prąd wraz z Gerdą. Dziewczynka początkowo była zrozpaczona, ale uspokoiły ją wróbelki i pomyślała, że rzeka zaniesie ją do Kaja. Płynąc tak Gerda spostrzegła dwóch drewnianych żołnierzy i pomyślała, że to żywi ludzie. Wołała więc o pomoc, a jej wołanie usłyszała staruszka, która pomogła Gerdzie wrócić na brzeg. Gerda opowiedziała staruszce skąd się wzięła całkiem sama w łódce na rzece oraz o Kaju. Staruszka zaprosiła Gerdę do swego ogrodu i sprawiła, że dziewczynka zapomniała o Kaju, babce i rodzicach. Stało się to tak, gdyż staruszka była wróżką i od dawna pragnęła mieć przy sobie tak dobrą i miłą dziewczynkę. Wróżka ukryła w swoim magicznym ogrodzie pod ziemią różę, by ta nie przypominała Gerdzie o Kaju. Gerda była szczęśliwa u wróżki, bawiła się całymi dniami w pięknym ogrodzie i choć znała wszystkie kwiaty wciąż myślała, że jakiegoś brakuje, ale nie mogła sobie przypomnieć jakiego. Pewnego dnia Gerda spostrzegła malowaną różę na słomianym kapeluszu staruszki. Zaczęła więc szukać kwiatu po ogrodzie, a gdy go nie znalazła, zalała się łzami, które sprawiły, że krzak róży wyrósł spod ziemi. Róża przypomniała Gerdzie o Kaju, więc dziewczynka uciekła z zaczarowanego ogrodu na bosych nóżkach przed siebie. Teraz to dopiero dotarło do dziewczynki ile czasu straciła będąc u staruszki. Mimo to szła dalej przed siebie szukać Kaja.
Opowiadanie czwarte „U księżniczki”: w opowiadaniu tym Gerda spotyka wronę, która opowiada jej o chłopcu, który poślubił królewnę. Wszystko zaczęło się od tego, że piękna królewna chciała mieć mądrego męża. Na zamku księżniczki zjawiło się więc wielu chętnych kandydatów. Jednak tylko jeden umiał odpowiedzieć na pytania księżniczki i został jej mężem. Z opowieści wrony wynikało, że ów chłopiec może być Kajem. Uradowana Gerda postanowiła udać się do zamku księżniczki, aby to sprawdzić. W dostaniu się do zamku pomógł Gerdzie kruk, który był krewnym wrony. W ten sposób Gerda dostała się do królewskiej sypialni, w której na jednym łóżku spała księżniczka, a na drugim być może spał Kaj. Niestety okazało się, że śpiący chłopiec nie jest Kajem. Gerda bardzo ubolewała i płakała z tego powodu. Księżniczce zrobiło się żal biednej dziewczyny. Gerda opowiedziała jej całą swoją historię od początku i o tym, jak wielką przysługę oddali jej wrona i kruk. Księżniczka nie była zła na Gerdę za wtargnięcie do jej komnat i zaproponowała jej pozostanie na zawsze w zamku. Oczywiście Gerda odmówiła, gdyż wciąż pragnęła odnaleźć Kaja.
Dziewczynka poprosiła jedynie księżniczkę o wózek i konika, a także o parę bucików, by dalej ruszyć w świat. Księżniczka dała Gerdzie ciepłe ubranie, buciki i mufkę oraz umieściła ją w złoconej karecie, zaprzężonej w pięknego konia wraz z woźnicą i lokajem oraz pełnej żywności. Tak Gerda ruszyła w dalszą drogę.
Opowiadanie piąte „Mała zbójniczka” to pełna strachu część, w której Gerda prawie ginie pod nożem starej rozbójnicy. Wszystko stało się w momencie, gdy na karoce dziewczyny rzuca się banda rozbójników. Gerdę od śmierci ratuje mała rozbójnica, która chce ją dla siebie do zabawy. Mała rozbójnica była w tym samym wieku co Gerda, ale bardzo dzika i rozpuszczona przez starą rozbójnicę. W ten sposób Gerda trafiła do zbójeckiego zamku. Mała rozbójnica lubiła słuchać, jak Gerda opowiada jej swoją historię o poszukiwaniu Kaja. Rozbójnica miała wiele zwierząt, które sypiały wraz z nią, wśród tych zwierząt był Ren – renifer, którego mała rozbójnica straszyła swym nożem dla zabawy. Oczywiście małej zbójnicy bardzo spodobała się historia Gerdy, więc i przed snem pragnęła także jej posłuchać. Opowieści przysłuchiwały się leśne gołębie. Jak się później okazało, widziały one Kaja, który wraz z Królową Śniegu pojechał do jej królestwa. Mała zbójnica była bardzo przejęta tym, że Gerda wie w końcu gdzie znajduje się jej Kaj. Pomogła więc dziewczynie wymknąć się i dała jej Rena, by ten zaprowadził ją do Królowej Śniegu. Ren w końcu pochodził z tamtych stron i znał dobrze drogę. Ren ruszył z kopyta i pędził jak huragan z Gerdą na grzbiecie.
Opowiadanie szóste „Laponka i Eskimoska”: w tej części Gerda wraz z Renem zatrzymuje się przed domkiem Laponki, która przyjęła ich w swoim domu. Wysłuchawszy historii Gerdy opowiedzianej przez Rena, Laponka poradziła im się spotkać z bardzo mądrą Eskimoską mieszkającą niedaleko pałacu królowej śniegu. Kiedy Gerda się ogrzała i posiliła, dostała od Laponki list dla Eskimoski, po czym Gerda ruszyła w dalszą drogę. Gdy dotarła do chatki Eskimoski, została zaraz miło przyjęta. W chatce Eskimoski było bardzo gorąco, więc Eskimoska pomogła rozebrać się dziewczynce, a Renowi schłodzić. Eskimoska przeczytała również list od Laponki i zagłębiła się w zwojach ze skóry, które położyła przed sobą. Eskimoska była bardzo mądra i miała wielką władzę. Wyjaśniła Gerdzie, co jest powodem zmiany Kaja. Opowiedziała jej o tkwiącym kawałku czarodziejskiego zwierciadła w sercu i oku Kaja. Wyjaśniła, że nic nie jest w stanie uratować Kaja, dopóki te kawałki tkwić w nim będą. Wyjaśniła, że Gerda ma w sobie wielką siłę i to ona może go ocalić. Renowi poradziła zaprowadzić dziewczynę do dużego krzaka, gdzie zaczyna się ogród królowej i tam ją pozostawić. Ren w pośpiechu zabrał więc Gerdę w wyznaczone miejsce po czym zawrócił. W całym tym zamieszaniu Gerda nie zabrała ani bucików, ani rękawic, była bosa wśród wichrów i strasznego mrozu. Mimo wszystko Gerda szła dalej, aż otoczyło ją szkaradne wojsko królowej. Gerda w trwodze modliła się, a z pomocą przyszły jej małe aniołki, które stoczyły bój ze strażą królowej. Gerda mogła bez przeszkód biec dalej, aż trafiła przed sam pałac.
Opowiadanie siódme „W pałacu Królowej Śniegu” to już ostatnia część tej pięknej baśni. Gerda nareszcie odnalazła Kaja. W pałacu królowej śniegu znajdowało się sto sal, a największa miała kilka mil długości. W gmachu tym nigdy nie słyszano śmiechu ani wesołego głosu. Panowała tu zawsze głucha cisza i pustka. Dla małego Kaja śnieżny pałac wydawał się najwspanialszym królestwem na świecie, z podziwem więc patrzył na wysoki lodowy tron królowej i lubił bawić się u jego stóp kawałkami lodu. Tak więc Kaj spędzał czas układając z lodowych klocków wyrazy jakie tylko przyszły mu do głowy. Nie mógł jedynie ułożyć wyrazu „kocham”, który jak obiecała mu królowa, dałby mu wolność i nowe łyżwy. Kaj bardzo pragnął ułożyć to dziwne słowo, ale nie potrafił. Gerda znalazła Kaja, kiedy królowej śniegu nie było w pałacu. Kaj siedział wtedy w milczeniu cały zimny i siny patrząc na ułożone przed sobą litery. Gerda z okrzykiem radości rzuciła się na szyję Kaja i mocno przytuliła go do serca. Kaj nie reagował na radość Gerdy, dziewczyna zaczęła więc płakać, a jej gorące łzy padały na jego pierś i przenikały do serca. Łzy te roztopiły lodowe serce Kaja i spłukały okruszek czarodziejskiego zwierciadła. Kaj wrócił i zdumiony spojrzał na Gerdę, a ta zaczęła śpiewać ich ulubioną piosenkę. Kaj przypomniał sobie wszystko i objął Gerdę, po czym oboje zaczęli płakać. Łzy Kaja spłukały tkwiący w jego oczach okruszek czarodziejskiego zwierciadła i nareszcie Kaj stał się dawnym sobą. W pałacu zapanowała nieznana dotąd radość, a tajemniczy wyraz „kocham” ułożył się sam. Na koniec dzieci złapały się za ręce i wyszły z okropnego pałacu. Wracając rozmawiali o wszystkich, aż zastały pod krzakiem starego rena i jego towarzysza. Zwierzęta zaniosły je najpierw do Eskimoski, gdzie dzieci wygrzały się, następnie do Laponki, która powiedziała, którędy mają dalej iść. Wracając do domu Kaj i Gerda spotkali po drodze małą zbójniczkę, którą uradowała wieść o odnalezieniu Kaja. Gerda chciała również podziękować księżniczce przed powrotem do domu, ale niestety ta udała się w podróż. W końcu dzieci dotarły do swojego miasteczka, a wchodząc do domu dopiero zauważyły, jak bardzo urosły. Nareszcie zapomniały o królowej śniegu.
Streszczenie
Baśń Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” zaczyna się od historii złego czarodzieja, który uwielbiał dokuczać ludziom.Czarodziej ten stworzył sztuczne zwierciadło,w odbiciu którego wszystko co piękne i dobre stawało się brzydkie i złe, a rzeczy brzydkie i złe były w nim piękne. Ludzie spoglądający w zwierciadło stawali się nieszczęśliwymi. Mimo to czarodziejowi było mało,więc jego uczniowie chcieli zanieść zwierciadło do nieba, aby aniołowie spojrzeli w nie choć raz. Droga do nieba okazała się za daleka, a zwierciadło zbyt ciężki dlatego spadło i uderzyło w ziemię rozbijając się na miliony kawałków i pyłu który rozniósł się w każdą stronę świata. W tym samym czasie żyli w pewnym miasteczku Kaj i Gerda.Była to dwójka dobrych i miłych dzieci,które bardzo się kochały mimo,że nie były rodzeństwem. Kaj i Gerda mieszkali na poddaszu w izbach tuż obok siebie i wszystko robili wspólnie. Pewnej wiosny wszystko się zmieniło.Kaj i Gerda siedzieli na poddaszu oglądając książkę z obrazkami, gdy w pewnym momencie Kaja coś ukuło w serce i coś wpadło mu do oka.Od tej pory Kaj już nikogo nie kochał i stale dokuczał Gerdzie,która była dla niego bardzo dobra.Gdy nadeszła zima Kaj wybrał się na rynek pojeździć na swoich saneczkach. Na rynku pojawiły się także wielkie sanie,do których Kaj przywiązał swoje saneczki. Sanie zabrały Kaja daleko za miasto gdzie piękna pani pocałunkiem w czółko zamroziła całkiem jego oziębłe już serce. Pocałunek wymazał także wspomnienia o rodzinie i przyjaciołach.Potem popędziła z Kajem do swego królestwa.Kaj nie wracał do domu,nikt nie wiedział co się z nim stało. Rodzice i babka uznali, że musiał zsunąć się na saneczkach do rzeki i utopić.Gdy nastała wiosna Gerda wciąż nie mogła się pogodzić z utratą Kaja. Pewnego dnia wymknęła się nad ranem z domu i popędziła nad rzekę. Gerda prosiła rzekę, by ta oddała jej Kaja w zamian za jej nowiutkie czerwone buciki. Rzeka nie chciała przyjąć daru Gerdy,gdy nagle prąd rzeki porwał czółenko z siedzącą w nim Gerdą.Biedna Gerda była przerażona i wołała o pomoc.Jej krzyki usłyszała staruszka,która pomogła dostać się dziewczynce na brzeg.Staruszce bardzo spodobała się Gerda zaprosiła ją więc do swego zaczarowanego ogrodu i wymazała z pamięci Gerdy wszystko co związane z Kajem i rodziną.Ukryła też w ziemi przed Gerdą krzak róży,aby ten nie przypominał jej o Kaju.Pobyt Gerdy u wróżki w zaczarowanym ogrodzie zakończył się gdy ta odkryła ukryty krzak róży i przypomniała sobie o wszystkim.Gerda na swojej drodze spotkała wronę,która opowiedziała jej o księżniczce i mądrym chłopcu,który ją poślubił.Z opowiadania wrony wszystko wskazywało,że jest to Kaj.Gdy Gerda dostała się do królewskiej sypialni okazało się,że ów młodzieniec nie jest Kajem.Królewna poruszona historią Gerdy podarowała jej wszystko co potrzebne,by ta mogła ruszyć w dalszą drogę.Podczas swej podróży napadli Gerdę zbójnicy. Gerdę od śmierci ocaliła mała zbójniczka,która chciała mieć ją za towarzysza zabawy.Zbójnice bardzo spodobała się historia Gerdy,która od leśnych gołębi mieszkających ze zbójniczką dowiedziała się,gdzie jest jej ukochany Kaj. Zbójniczka pomogła uciec Gerdzie i dała jej swojego Rena,by ten służył Gerdzie za przewodnika.Gerda i Ren dotarli na swej drodze do domu Laponki,u której odpoczęli przed dalszą drogą.Laponka poradziła im ruszyć do Eskimoski,która mieszka niedaleko pałacu królowej śniegu i przekazać list od siebie. Eskimoska okazała się być bardzo mądra i pomocna.Wyjaśniła Gerdzie,że to czarodziejskie zwierciadło jest powodem zmiany Kaja i tylko pozbycie się okruchów zwierciadła z serca i oka Kaja go ocali.Ren zaprowadził Gerdę do ogrodu królowej śniegu skąd Gerda ruszyła dalej sama,aż w końcu dotarła do pałacu królowej.Tam znalazła Kaja,który próbował ułożyć słowo „kocham”,które dałoby mu wolność.Gerda na widok Kaja rzuciła mu się na szyje,a jej łzy rozmroziły serce Kaja i wymyły z niego okruch zwierciadła.W końcu i Kaj poczuł się szczęśliwie i razem płakali,a łzy Kaja wypukły z jego oczu okruch zwierciadła.Kaj nareszcie stał się dawnym chłopcem,a słowo kocham samo ułożyło się w pałacu królowej.Kaj i Gerda mogli w końcu wrócić do domu i tak się stało.
Recenzja książki
Jakiś czas temu dostałam od rodziców piękny zbiór baśni duńskiego bajkopisarza Hansa Christiana Andersena. A że znałam już parę jego baśni z ciekawością zaczęłam przeglądać książkę, gdy nagle moją uwagę przykuła jedna ze stron z ilustracją śnieżnej pani w białym futrze siedzącej w pięknych saniach zaprzężonych w białe konie. Nad ilustracją widniał tytuł nieznanej mi jeszcze dotąd baśni pt.” Królowa Śniegu”. Baśń ta to przepiękna historia wielkiej przyjaźni dwojga dzieci Kaja i Gerdy, którzy bardzo się kochają. Ich szczęśliwe życie zakłócają odłamki czarodziejskiego zwierciadła, które wpadają do serca i oka Kaja. Pod wpływem tych odłamków Kaj staje się złym,niegrzecznym i nieczułym na piękno chłopcem. Pewnej zimy w miasteczku pojawia się Królowa Śniegu i zabiera Kaja do swojej lodowatego królestwa. Serce chłopca zamarza pod wpływem królowej i zapomina on wszystkich swoich bliskich. Całe dnie w pałacu królowej spędza na układaniu lodowych klocków.
Gerda najbardziej rozpacza po zaginięciu Kaja i nie wierzy w jego śmierć. Rusza więc w pełną przygód podróż, by odnaleźć swego przyjaciela. Na jej drodze nie brakuje zarówno dobrych jak i złych bohaterów. Ociera się także o śmierć z rąk zbójników, na szczęście ratuje ją mała zbójniczka,która pragnie by została jej towarzyszką zabaw. Historia Gerdy nie raz pomaga jej przekonać do siebie różnych bohaterów baśni,którzy chętnie służą jej pomocą. Gerdzie po długiej podróży w końcu udaje się dotrzeć do pałacu Królowej Śniegu i ocalić ukochanego Kaja.
Baśń pt. „Królowa Śniegu” bardzo mnie wciągnęła. Nie tylko dlatego,że Gerda miała wiele ciekawych przygód, ale także dlatego,że mówiła o tym, że w życiu najważniejsza powinna być przyjaźń i miłość. Każdy z nas marzy o takiej przyjaciółce jak Gerda,która mimo wielu przeciwności i niebezpieczeństw w imię przyjaźni rusza na poszukiwania swojego przyjaciela,by wyciągnąć go z kłopotów. Baśń ta również niesie bardzo mądre przesłanie,że prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko. Pragnę więc polecić tę baśń każdemu zarówno dziecku jak i dorosłemu. Na pewno ją pokochacie.
Streszczenie krótkie
Baśń pt.„Królowa Śniegu” opowiada historię dwojga dzieci Kaja i Gerdy, którzy byli sobie bliscy jak rodzeństwo. Ich historia ma związek z czarodziejskim zwierciadłem, przez które ludzie stawali się nieszczęśliwi. Wszystko zaczęło się, gdy okruszek tego zwierciadła utkwił w sercu i oku Kaja. Odtąd ten dobry chłopiec zmienił się i stale dokuczał Gerdzie, która tak bardzo była dla niego dobra. Pewnej zimy Kaj przepadł bez śladu.
Chłopiec został zabrany przez Królową Śniegu do jej królestwa.Gerda, która tak bardzo kochała Kaja nie wierzyła w jego śmierć i pragnęła go odzyskać. Pewnego poranka znajdując się w czółenku została porwana przez rzeczny prąd daleko w świat. Dostać się Gerdzie na brzeg pomogła wróżka, która podstępem zatrzymała ją w swoim zaczarowanym ogrodzie. Gerda po jakimś czasie wydostała się z ogrodu wróżki i ruszyła na poszukiwania Kaja. Na swojej drodze spotkała wronę, która opowiedziała jej o pewnej królewnie która poślubiła bardzo mądrego chłopca. Z opowiadania wrony wynikało, że chłopcem tym jest Kaj. Gdy Gerdzie udało się dostać do pałacu, okazało się, że to nie Kaj został mężem królewny. Poruszona historią Gerdy królewna pomogła jej i dziewczyna ruszyła w dalszą drogę. Na tej drodze Gerde napadli rozbójnicy i prawie dziewczyna zginęła. Jej ratunkiem okazała się mała rozbójniczka, która pomogła jej uciec, by ta mogła odszukać Kaja. W dalszą drogę Gerda ruszyła na grzbiecie Rena, który pochodził z krainy wiecznych śniegów. Ren i Gerda w czasie swej podróży zatrzymali się u Laponki, która poradziła im udać się do Eskimoski. Eskimoska mieszkała niedaleko pałacu królowej śniegu i okazała się bardzo pomocna. To Eskimoska przekazała Gerdzie co jest powodem zmiany Kaja i co może go ocalić. Biedna Gerda w dalszą drogę udała się sama, aż dotarła do pałacu królowej. W pałacu Gerda odnalazła Kaja, a jej łzy roztopiły jego zamarznięte serce wypłukując również okruch zwierciadła. Gdy serce Kaja znów zaczęło bić chłopiec ze szczęścia również zaczął płakać wypłukując z oka fragment zwierciadła. Dwójka przyjaciół w końcu mogła wrócić do domu pozostawiając w pałacu królowej śniegu słowo ,,kocham” ułożone z kostek lodu. Słowo to dawało wolność Kajowi. Dzieci wróciły do domu i znów były szczęśliwe.
Geneza utworu i gatunek
„Królowa Śniegu” napisana przez Hansa Christiana Andersena należy do gatunku literackiego takiego jak epika, a jej rodzajem literackim jest nic innego jak baśń.
Ta przepiękna baśń jest wspaniałą i poruszającą historią przyjaźń Kaja i Gerdy. Dzieci znały się od zawsze i kochały jak rodzeństwo. Ich życie było szczęśliwe dopóki Kaj się nie zmienił za sprawą czarodziejskiego zwierciadła, którego okruchy utkwiły w jego sercu i oku. Na domiar wszystkiego Kaj zaginął za sprawą Królowej Śniegu, która zabrała go do swego królestwa.
Wielka miłość Gerdy do Kaja kazała jej wyruszyć na jego poszukiwania.W całej tej historii to niezwykła dobroć, niewinność i poświęcenie Gerdy odegrały największą rolę. To jej miłość dała jej siłę, by ocalić Kaja z rąk Królowej Śniegu i mocy czarodziejskiego zwierciadła. Baśń ta pokazuje nam potęgę dobra, oddania, wierności, nadziei, ciepła i miłości, które pokonują zło.
Problematyka
Problematyką baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” jest ogromna zmiana jaka zaszła w Kaju pod wpływem odłamków czarodziejskiego zwierciadła, które utkwiły w jego sercu i oku. Chłopiec był początkowo dobrym i miłym dzieckiem, ceniącym piękno otaczającego go świata. Niestety pewnego dnia odłamki czarodziejskiego zwierciadła pozbawiły tego uroczego chłopca radości z życia. Kaj stał się złym ,nieczułym, oziębłym i zgorzkniałym dzieckiem. Od tej pory w jego odczuciu świat stał się brzydki, szkaradny i nudny. Z tego powodu chłopiec nie okazywał żadnych emocji i stale dokuczał innym oraz wyśmiewał się z nich.Ten biedny radosny chłopczyk w jednym momencie stracił swoją dziecięcą wrażliwość oraz radość z życia. Na szczęście Kaj miał w pobliżu siebie oddaną Gerdę, której niewinność, poświęcenie i miłość potrafiły go ocalić. To dzięki tej dobrej dziewczynce Kaj znów mógł patrzyć na świat oczami szczęśliwego dziecka. Andersen w swej baśń pokazuje, że to właśnie osoby najbardziej bezbronne, niewinne i ufne jak dzieci są w stanie odkryć najprawdziwsze piękno otaczającego nas świata. Potrafią rozkoszować się tym pięknem i obdarować swą radością innych. Warto także wspomnieć jak Gerda dzięki swojej dobroci i życzliwości dostawała pomoc od napotkanych na swojej drodze ludzi. I w prawdziwym życiu dobroć i życzliwość pomaga zdobywać pomoc od innych oraz zyskiwać przyjaciół. Jak się okazuje na podstawie tej baśni tylko przybierając postawę dzieci oraz ich nieskażone fałszem spojrzenie możemy docenić piękno otaczającego nas świata. Będąc dorosłymi zazwyczaj zaczynamy podchodzić do świata z dystansem. Patrzymy i nie dostrzegamy w świecie nic pięknego ani dobrego. Nie okazujemy już takich emocji jak kiedyś, a życie nie sprawia nam już takiej radość. Dlatego tak ważne jest, by pozostać dobrym człowiekiem i nie zatracać w sobie tej dziecięcej radość z życia. Tylko wtedy możemy docenić to co mamy. Piękną przyrodę, która nas otacza i prawdziwych przyjaciół, którzy zawsze będą przy nas. Dla zrozumienia tego wszystkiego autor na końcu utworu umieszcza biblijne słowa, które odczytuje babka: „A jeśli nie staniecie się jako dzieci, nie osiągniecie Królestwa Bożego”.
Czas I miejsce akcji
W baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” nie mamy jasno określonego czasu toczącej się opowieści. Możemy powiedzieć więc, że czas jest baśniowy i nieokreślony. Jedyne co możemy zauważyć, to że czas obejmuje kilka lat życia bohaterów. Możemy to stwierdzić po tym, jak bohaterowie baśni wracając w końcu do domu zauważają, jak bardzo się zmienili i urośli. Krzesełka w ich izbach są już o wiele za małe dla nich. Kaj i Gerda nie są już tymi samymi małymi dziećmi, którymi byli zanim opuścili swój dom. Płynący czas w utworze obrazują nam również zmieniające się pory roku w baśni. Mamy tu jasno określoną wiosnę, lato, jesień czy zimę. Jeżeli natomiast chodzi o miejsce akcji baśni, to możemy powiedzieć, że miejsce zmienia się wraz z trasą wędrówki Gerdy, która ruszyła na poszukiwania Kaja. Tak więc pierwszym i ostatnim miejscem akcji jest miasto,w którym mieszkają głównie bohaterowie Kaj i Gerda. W dalszej części baśni miejscem akcji są rozległe przestrzenie, które nie są konkretnie określone w utworze. Na pewno miejscem akcji jest także sama trasa wędrówki Gerdy i bardziej określone równiny Finmarku w Laponii i sama Laponia. To są miejsca akcji baśni, które są prawdopodobne. Oznacza to, że autor opisuje realne miejsca, które naprawdę istnieją. Do mało prawdopodobnych miejsc akcji w baśni możemy zaliczyć natomiast domek z ogrodem wróżki, zamek księżniczki, zamek zbójników czy sam pałac Królowej Śniegu, które leżą w fantastycznej, baśniowej krainie w wyobraźni autora i osób czytających tę piękną baśń.
Bohaterowie
Bohaterów baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” możemy podzielić na bohaterów prawdopodobnych oraz fantastycznych.I. Bohaterami prawdopodobnymi, czyli takimi, którzy mogli naprawdę żyć, są:
a) Gerda – mała, złotowłosa dziewczynka o okrąglutkiej twarzy, pulchnej budowie ciała i jasnej cerze. Pochodziła z ubogiej rodziny. Była miła, dobra, grzeczna, a w szczególności była oddaną i wierną przyjaciółką Kaja, która wyruszyła na jego poszukiwania, gdy zaginął.
b) Kaj – chłopiec, który miał długie włosy, bystre oczy i ogorzałą twarz. Pochodził z ubogiej rodziny. Był bardzo mądrym chłopcem i dobrym przyjacielem, dopóki nie dostały mu się do oka i serca kawałki czarodziejskiego zwierciadła, co spowodowało, że stał się zgorzkniały, oziębły, złośliwy, niegrzeczny i zły.
c) Baba – starsza kobieta nosząca okulary, babcia Gerdy. Lubiła opowiadać historie Gerdzie i Kajowi.
d) Księżniczka – piękna, niebywale mądra i życzliwa władczyni. Chętnie pomaga Gerdzie po usłyszeniu opowiedzianej przez nią historii o zniknięciu Kaja.
e) Książę – chłopak o błyszczących oczach, długich włosach i śniadej cerze. Był biedny, ale dumny, swobodny, miły i mądry, dzięki czemu zdobył serce księżniczki.
f) Stara rozbójnica – miała długą, starczą brodę oraz brwi opadające na oczy. Rozpieszczała swoją córeczkę i była groźna.
g) Mała rozbójnica – mała, dzika, nieznośna i uparta dziewczynka. Była w wieku Gerdy i podobnej budowy ciała, ale silniejsza, o szerszych ramionach, czarnych oczach i ciemniejszej cerze. Zawsze spała z nożem i lubiła straszyć nim swoje zwierzęta i ludzi. Uwielbiała słuchać historii i pomogła Gerdzie.
h) Laponka – starsza, pomocna kobieta mieszkająca na terenach równiny Finmarku. Skierowała Gerdę do Finki.
i) Eskimoska (Finka) – mała, niska i bardzo brudna kobieta, chodząca właściwie nago w swym domu, w którym było niezwykle gorąco. Była bardzo mądra, potrafiła każdemu pomóc i odpowiedzieć na każde pytanie.
II. Bohaterowie fantastyczni:
a) Królowa Śniegu – piękna, zgrabna, wysoka pani o oczach jasnych jak gwiazdy. Była cała z olśniewającego, błyszczącego lodu. Nosiła białe futro i biała futrzaną czapkę. Miała olbrzymią moc i władała lodową krainą.
b) Staruszka – stara kobieta opierająca się na zakrzywionym kosturze, nosząca duży kapelusz w najpiękniejsze kwiaty. Umiała czarować i bardzo pragnęła towarzystwa, dlatego nie chciała, aby Gerda ją opuściła.
c) Wrona – duże, gadatliwe ptaszysko, bardzo życzliwe i pomocne.
d) Ren – renifer, który potrafił mówić, myśleć i czuć. Miał błyszczący, miedziany pierścień na szyi i pochodził z krainy wiecznych lodów, którą uważał za najpiękniejszą.
e) Do bohaterów fantastycznych możemy również zaliczyć mówiące kwiaty z ogrodu staruszki.
Charakterystyka bohaterów
W utworze Hansa Christiana Andersena pt.„Królowa Śniegu” mamy do czynienia z dwoma typami bohaterów – złymi i dobrymi.
Zdecydowanie najbardziej złą postacią jest Królowa Śniegu. Władczyni krainy wiecznych lodów była piękna na zewnątrz, a brzydka od wewnątrz. W jej lodowatym sercu nie ma miejsca dla żadnych uczuć. Jest bardzo przebiegła i kłamliwa, dzięki czemu z łatwością zwabia ludzi i przejmuje nad nimi kontrolę. Swoim pocałunkiem jest w stanie zmienić w lód najwrażliwsze serce. Królowa Śniegu jest przede wszystkim postacią narcystyczną, kochającą tylko siebie. Czyni zło dla zabawy, a ludzi traktuje jak trofeum. Mimo swej potęgi jest samotna i strasznie oziębła.
Naprzeciw Królowej Śniegu pojawiają się bohaterowie dobrzy. Najbardziej dobrą, uczynną, koleżeńską, oddaną i niewinną bohaterką jest Gerda. Ta mała dziewczynka ma w sobie tyle dobra i miłości, dzięki którym jest silniejsza i potężniejsza od samej Królowej Śniegu. Jej oddanie i poświęcenie w imię przyjaźni daje jej przychylność napotkanych na swojej drodze ludzi, którzy chętnie jej pomagają w dążeniu do celu. Bo tylko wielka miłość jest w stanie przezwyciężyć wszystko.
W utworze mamy również do czynienia z bohaterem, który przechodzi zmianę i na chwilę traci samego siebie stając się kimś innym. Tym bohaterem jest dobry i miły chłopiec o imieniu Kaj. Kaj jest przyjacielski, niewinny do momentu, w którym za sprawą fragmentów czarodziejskiego zwierciadła umiera jego dobroć. Kaj staje się zgorzkniały, oziębły, dokuczliwy, gburowaty, a nawet zły. Tylko osoby podobne do niego wydają mu się piękne, dlatego z łatwością przejmuje nad nim kontrolę Królowa Śniegu. Na szczęście jest to chwilowy stan i Kaj dzięki wiernej przyjaciółce Gerdzie staje się znów sobą.
Pozostała część bohaterów takich jak księżniczki i książę, Laponka, Eskimoska czy wrona i Ren to osoby o dobrych i życzliwych sercach, którzy chętnie służyli pomocą Gerdzie. Nawet mała, dzika rozbójniczka, z natury groźna, miała dobre serce, o czym przekonujemy się, kiedy pozwala ruszyć Gerdzie na ratunek Kajowi i nie pozwala matce jej zabić. Warto wspomnieć także o takim bohaterze jak staruszka. Jest to nie do końca zła postać, ale przez swoją samotność postępuje źle. Dla swojej korzyści wymazując Gerdzie wszelkie wspomnienia tylko po to, by mieć towarzystwo.
Opracowanie
Baśń opowiada o dwójce dzieci: Kaju i Gerdzie mieszkających w sąsiedztwie .
Gerda – dziewczynka o złotych włosach, niebieskich oczach i miłym uśmiechu.
Kaj- chłopiec z brązowymi włosami i zielonymi oczami.
Główni bohaterowie to : Kaj, Gerda, Królowa śniegu.
Bohaterowie poboczni : Babcia Gerdy, babcia Kaja, Diabeł, uczniowie szkoły diabła, koledzy Kaja, staruszka która umie czarować, książę, księżniczka, rozbójniczka, rozbójnicy, wrona, Laponka.
AUTOR
Autorem jest Hans Christian Andersen
Pierwsze wydanie ukazało się w roku 1844
Wygląd autora : krótkie kręcone brązowe włosy, wystający nos, brązowe oczy.
Hans Christian Andersen urodził się drugiego kwietnia w roku 1805 a zmarł w wieku 70 lat dnia czwartego sierpnia w roku 1875.
AKCJA
Akcja zaczyna się u diabła nad wszystkimi domami, trwa przez cały od jesieni do lata.
Kończy się w lato gdy Kaj i Gerda są dorośli.
STRESZCZENIE
Zły czarownik diabeł stworzył lustro które, to co ładne zmieniało w brzydkie. Uczniowie diabła lecieli wysoko aż lustro zaczęło drżeć aż w końcu rozleciało się na biliony kawałków. Mała Gerda i Kaj mieszkali na poddaszu Kaj razem ze swoją babcią na jednym a Gerda ze swoją babcią, na drugim. Ich domy były tak blisko że dzieci mogły po prostu przechodzić od jednego domku do drugiego po rynnie. W lato Kajowi wpadł do serca i do oka ułamek magicznego lustra stworzonego przez diabła. Chłopcu zmroziło się serce. Kaj poszedł pobawić się z innymi chłopcami na sankach. Spotkał tam królową śniegu i podczepił do jej sań swoje maleńkie sanki. Gerda przestraszyła się bo Kaj od dłuższego czasu nie przychodził. Dziewczynka postanowiła że go poszuka z samego rana wzięła swoje czerwone buciki i wyruszyła. Przyszła nad rzekę i pomyślała że rzeka zabrała Kaja więc rzuciła buciki i poprosiła żeby rzeka oddała Kaja. Rzeka nie oddawała Kaja I Gerda postanowiła, że wyruszy sama na poszukiwania Kaja łódką płynęła bardzo długo aż nagle dopłynęła do ogrodu w którym mieszkała starsza pani. Pani pomogła wyjść Gerdzie z wody i razem poszły do domu. Gerda zatrzymała się u starszej pani na parę dni gdy Gerda wyruszyła na dalsze poszukiwania chłopca . Gdy odpoczywała spotkała wronę która powiedziała jej dzień dobry Gerda opowiedziała wronie o tym co ją spotkało Wrona powiedziała że widziała chłopca Który miał na plecach sanki powiedziała też że wszedł do zamku Gerda dała radę dostać się do zamku znalazł to spał stała księżniczką na biały białą jak lilia a drugie było czerwone Gerda zauważyła że osoba która leży w łóżku ma brązową szyje pomyślała że to Kaj Krzyknęła głośno jego imię a książę obudził się odwrócił głowę ale niestety nie był to Kaj. księżniczka obudziła się a Gerda opowiedziała im to co ją spotkało, królewicz który był bardzo miły zszedł z łóżka i pozwolił Grędzie na nim się położyć a Gerda położyła się spać. Kiedy się już obudziła książę i księżniczka dali jej ubranie ciepłe ubranie i pożegnali ją. Pojechała złotą karocą dla lasu który był bardzo ciemny ale karoca świeciła jak pochodnia Nagle spotkali rozbójników. rozbójnicy zabrali Gerdę do miejsca w którym mieszkali. Gerda przespała się u rozbójników. Potem mała rozbójniczka dała dziewczynce jej rena a Gerda razem z renem pojechali. Zatrzymali się pod skromnym domkiem i zapukali tworzyła im starsza Laponka
Ren opowiedział historię Gerdy. Laponka poradziła Gerdzie żeby pojechała na renie do swojej koleżanki Finki. I też tak zrobiła dziewczynka pojechała do Finki. Ren poprosił Finkę żeby dała Gerdzie taki napój żeby była silna jak dwunastu mężczyzn żeby Gerda mogła pokonać królową śniegu. Lecz Finka uzmysłowiła Gerdzie i renowi że ma wielką moc. Finka poprosiła też rena żeby zawiózł Gardę pod zamek Królowej Śniegu i zostawił ją koło krzaka. Ren tak zrobił. Gerda biegła przed siebie nagle dostrzegła zamek. – to pewnie zamek Królowej śniegu- pomyślała .Gerda dostała się do zamku znalazła tam Kaja, który układał napis „ Wieczność „. Mała Gerda podbiegła do kaja i zapłakała. Wtedy Kaj zaczął płakać i odłamek szkła z lustra stworzonego przez diabła wypadł mu z oka. Wzięli się za ręce i uciekli z zamku królowej śniegu i razem przyjechali do domów na renach które dostali od Laponki i żyli długo i szczęśliwe.
Najważniejsze informacje
KRÓLOWA ŚNIEGU- NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE
Królowa Śniegu jest to baśń z 1844r. Napisał ją znany poeta i pisarz Hans Christian Andersen oraz opublikował ją rok później w 1845r. Baśń opisuje losy dwójki dzieci Gerdy i Kaja, które przyjaźniły się razem do momentu gdy niespodziewanie do oka chłopca dostał się odłamek roztrzaskanego w przestworzach diabelskiego zwierciadła. Na co dzień grzeczny i miły chłopiec przemienił się w dziecko okrutne i złośliwe. Stał się zależny od nieznajomej mu kobiety, która przyciągnęła go do siebie. Kaj pomimo ostrzeżeń Gerdy wziął swoje sanki i przywiązał je do wozu śnieżnej damy i odjechał z nią w nieznane. Nieznana dama to tytułowa Królowa Śniegu władczyni zimowej krainy, która nie potrafiła zrozumieć ciepłych i serdecznych uczuć dobrych ludzi. Smutna i przygnębiona Gerda zaczęła poszukiwania swojego przyjaciela pomimo wielu przeciwieństw spotkanych na drodze odnalazła i uleczyła swojego przyjaciela. Czas akcji powieści nie jest dokładnie określony ale można nazwać go baśniowym. Miejsce akcji to miasto, w którym mieszkają bohaterowie, trasa wędrówki dziewczynki, a także równina Finmarku w Laponii. Jak wiadomo w każdej baśni dobro i zło rywalizują ze sobą. W tej baśni jest to także bardzo dobrze widoczne:
Zło to diabelskie lustro oraz zła Królowa.
Natomiast dobro to przyjaźń, wierność oraz ciepło
W baśni Andersena można dostrzec ciekawe i mądre pouczenia takie jak:
Prawdziwy przyjaciel nigdy nie opuści cię w potrzebie.
Wielka jest siła miłości.
Miłość potrafi przezwyciężyć każde zło.
Charakterystyka
„Królowa śniegu” to baśń napisana przez Hansa Christiana Andersena. Mężczyzna opublikował tekst w 1845 roku, czyli rok po napisaniu.Tekst opowiada perypetie dwójki dzieci – chłopca Kaja, a także dziewczynki o imieniu Gerda. Pewnego dnia do oka chłopca dostaje się ciało obce, mianowicie odłamek zwierciadła, który zmienia zachowanie chłopca na gorsze, Kaj staje się nie uprzejmy, opryskliwy, a także złośliwy. Szkło pochodziło ze zwierciadła stworzonego przez demoniczną istotę – „Był sobie pewien czarownik, i to nie lada jaki, jeden z najgorszych, krótko mówiąc, diabeł wcielony! Otóż pewnego dnia ogromnie się ucieszył, sporządził bowiem lustro(…)”. Ludzkie odbicie w lustrze nie było wierne wyglądowi człowieka, który się przegląda, ponieważ zniekształcało wygląd – człowiek w lustrze wyglądał fatalnie. Czarownica to bawiło.Królowa śniegu zwabiła do siebie dziecko, które posłusznie słuchało nieznajomej kobiety. Władczyni krainy wiecznej zimy nie dopuszczała do siebie nawet myśli, aby wypuścić chłopca, pragnęła mieć Kaja przy sobie. Gerda nie potrafiła znieść faktu, że jej przyjaciel uciekł, więc rozpoczęła poszukiwania. Po wielu trudach dziewczynka odnalazła zmanipulowanego chłopca.W baśni łatwo odnaleźć motyw miłości – Gerda kochała Kaja, naraziła się na niebezpieczeństwo, aby odnaleźć chłopca.Następny w kolejce stoi motyw zimy. Akcja toczy się zimową porą, a następnie w mroźnej krainie nieustannie otulonej śniegiem i lodem.Tekst ukazuje czytelnikowi kilka prawd: zły człowiek dzięki miłości i staraniom bliskich jest w stanie zmienić swoje postępowanie, a także niewłaściwe spostrzeganie świata (świat jako nieprzyjemne miejsce), kolejną prawdą jest ukazanie, że warto dążyć do celu i pokonywać trudności, odrzucając pomysły o poddaniu się, gdy sytuacja wymyka się spod kontroli. Tekst napomina, aby strzec się nikczemnych ludzi o złych zamiarach, podobnych do postaci podłej i złowieszczej Królowej Śniegu, która porwała dziecko i przetrzymywała w celu wykorzystania.Bohaterowie baśni nie są wielowymiarowi, Królowa Śniegu jest czarnym charakterem bez dobrej cechy, a Gerda to dziecko bez skazy.