Mała apokalipsa - Mała apokalipsa – Tadeusz Konwicki – Bohaterowie

Tadeusz Konwicki „Mała Apokalipsa” – Bohaterowie

Nie znamy imienia i nazwiska głównego bohatera powieści, wiemy o nim tylko tyle, że jest on mężczyzną w średnim wieku. Jest pisarzem znanym z paru dzieł, ale od kilku lat zmaga się z brakiem weny. Mieszka w Warszawie, która w powieści Konwickiego jest przedstawiona, jako rozpadające się, dążące ku upadkowi miasto. Bohater w przeszłości był związany z partią rządzącą, ale został z niej wyrzucony i dołączył do opozycji. Bohater przyznaje, że od wielu lat dręczą go myśli o samobójstwie. Chce umrzeć godnie, tak, aby po śmierci ludzie zapamiętali go, więc ostatecznie po długim namyśle decyduje się wypełnić przyznane mu zadanie – wykonać akt samospalenia przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie. Ma nadzieje, że ten czyn upamiętni go oraz odbuduje jego imię. Główny bohater, a zarazem narrator w utworze podchodzi do życia pesymistycznie, nie umie odnaleźć się w ówczesnych realiach, próbuje odnaleźć sens swojego istnienia. W utworze często ocenia postacie władz oraz ludzi, zauważa, jak zanikają wszelkie wartości moralne i szacunek międzyludzki. Bohater ma w sobie elementy autobiograficzne z życia samego autora, ale nie należy uosabiać go z nim.

Hubert – Jest to przyjaciel głównego bohatera z dawnych lat, kiedy jeszcze pracowali razem w opozycji. Odwiedza go rzadko, więc główny bohater wie, że wizyty Huberta najczęściej zwiastują kłopoty. Jest on człowiekiem pozbawionym chęci do życia, próbował nawet popełnić samobójstwo.

Ryszard Szmidt – Przyjaciel Huberta i głównego bohatera, działacz w opozycji, napisał książeczkę dla dzieci, która przyniosła mu sukces i zapewniła dostatnie życie. Przyszedł razem z Hubertem do domu głównego bohatera przekazać mu zadanie, które ma wykonać.

Edward Szmidt – Jest on bratem bliźniakiem Ryszarda, którego szczerze nienawidził. Pracował w dziale cenzury, oraz uczył urzędników właściwego postępowania. Był człowiekiem zakłamanym, wierzył, że Rosja stanie się światowym mocarstwem, do którego wszyscy będą chcieli należeć.

Tadzio Skórko – Niejednoznaczna postać, która cały czas podąża śladami głównego bohatera, zna jego twórczość i często ją cytuje. Wygląda na młodego chłopaka, a przedstawia się jako człowiek, którego pochodzi ze Starogradu, twierdzi, że jego ojciec znał niegdyś głównego bohatera. Okazuje się jednak, że jest to czterdziestoletni agent, któremu zlecono śledzenie głównego bohatera.

Nadzieżda – Rosjanka, wnuczka kochanki Lenina, miała męża – rosyjskiego dyplomatę. Twierdzi, że fascynują ją dzieła głównego bohatera i od dawna podkochuje się w nim. Między nią a pisarzem wywiązuję się romans, w który kobieta bardzo się angażuje, a nawet deklaruje chęć samospalenia razem z nim.

Halina – młoda dziewczyna, działaczka w opozycji, miała przygotować głównego bohatera do samospalenia. Zdobyła nawet dla niego odpowiednie narzędzia do wykonania tego czynu, miała podać mu zastrzyk przeciwbólowy, ale została aresztowana i zrobił to za nią Marek.

Kobiałka – działacz partyjny, sąsiad głównego bohatera. Kiedy uznał, że jest już zmęczony swoją pracą, wywołał publiczny skandal i podczas swojego przemówienia rozbiera się. Zostaje za to wywieziony do szpitala psychiatrycznego.

Władysław Bułat – reżyser filmowy, liczą się dla niego tylko wartości materialne. Chce opuścić Polskę i wyjechać do Ameryki, aby zrobić karierę. Jest związany zarówno z opozycją, jak i z partią.