Mistrz i Małgorzata - Mistrz i Małgorzata – Michaił Bułhakow – Bohaterowie

Głównymi bohaterami utworu pt. „Mistrz i Małgorzata” autorstwa Michaiła Bułhakowa są:- Mistrz:
Tytułowa postać to mężczyzna w wieku bliskim 40 lat. Jest bohaterem dynamicznym, który przez całą akcję powieści rozwija się i zmienia. Zmienia się z człowieka przerażonego rzeczywistością w osobę bardzo pewną siebie oraz walczącą w imię wolności słowa. W pełni poświęca się swej twórczości i nie wyraża zgody pisanie pod dyktando władzy. Wcześniej zdecydował się porzucić pracę w muzeum, by oddać się w pełni dorobkowi literackiemu. Znosi wszelkie represje i szyderstwa w imię obrony swojej pasji i wyznawanych wartości. Ma w sobie wiele z Jeszui i Piłata. Bohater przebywa w szpitalu psychiatrycznym doktora Strawińskiego. Jest pogrążony w depresji, trwającej przez długie miesiące. Po napisaniu powieści o Poncjuszu Piłacie, jego fałszywy przyjaciel – Alojzy Mogarycz donosi na niego władzom. Ówczesne rządy nie akceptowały tematów, których Mistrz podejmował się w swoich utworach. Na prośbę ukochanej ze szpitala wyciąga go Woland. Po śmierci Bóg zgadza się na wieczną obecność Mistrza u boku Małgorzaty. Za wszystkie cierpienia zostaje nagrodzony wieczystym spokojem podobnie jak Faust w powieści Goethego.
– Małgorzata:
Przed zakochaniem się w Mistrzu była osobą bardzo nieszczęśliwą. Jako bezdzietna mężatka żyła w dostatku, lecz nie czuła się kochana. Zakochała się w Mistrzu od pierwszego wejrzenia. Wspierała bohatera w pasji literackiej oraz uratowała płonący rękopis jego powieści. W momencie, gdy ukochany Małgorzaty zniknął bez śladu, kobieta była gotowa zrobić wszystko, by go odzyskać. W imię miłości przyjęła propozycję od samego szatana. Decyduje się na rozstanie z mężem, by spełnić wszystkie oczekiwania Wolanda. Cechuje ją wielka odwaga, a także mściwość (pokazuje to, gdy demoluje mieszkanie Łatuńskiego). Poświęca swe wygodne życie, by osiągnąć szczęście i spełnienie. Jest kobietą empatyczną i wrażliwą na ludzkie cierpienie. Prosi Wolanda o ulgę dla kobiety prześladowanej za zabicie dziecka. Małgorzata charakteryzuje się tym, że przekłada życie innych nad własne i bardzo liczy się z drugim człowiekiem. Postać ma imię po bohaterce „Fausta”.
– Woland:
Jest uosobieniem szatana i władcą piekieł. Przedstawia się jako obcokrajowiec i profesor czarnej magii. Ubiera się bardzo szykownie i elegancko. Jego cechą charakterystyczną jest laska z rączką w kształcie głowy pudla. Cechuje się ogromną inteligencją, opanowaniem, dumą. Traktuje ludzi z ironią, ma nadludzką moc – wiedzę o przeszłości i przyszłości. Podczas spektaklu w teatrze demaskuje prawdziwe oblicze mieszkańców Moskwy. Ostatecznie dzięki niemu w świecie pojawia się sprawiedliwość. Karze urzędników przyjmujących łapówki, a odważnym i walczącym w imię dobra udziela wiecznego spokoju. Po swym zniknięciu staje się samotny i niezwykle przygnębiony.
– Oprócz głównych postaci pojawiają się także:
– Behemot (czarny kot zamieniający się w człowieka o zwierzęcej twarzy),
– Korowiow (dawny rycerz, zwany Fagotem, wszędzie wprowadza zamieszanie, charakteryzują go rozbite okulary i kraciasta marynarka),
– Azazello (poważna, stanowcza, ruda postać z wielkim kłem i zezem),
– Piłat z Pontu (prokurator Judei),
– Hella (członek świty Wolanda, ma bliznę na szyi),
– Michaił Aleksandrowicz Berlioz (prezes Massolitu, manipuluje faktami historycznymi, by wpłynąć na twórczość pisarzy),
– Natasza (pokojówka Małgorzaty),
– Iwan Nikołajewicz Ponyriow (młody twórca piszący na zlecenie Berlioza, kontynuuje powieść Mistrza o Poncjuszu Piłacie),
– Stiopa Lichodiejew (dyrektor teatru),
– Alojzy Mogarycz (mężczyzna udający przyjaciela Mistrza),
– Żorż Bengalski (pracownik teatru, Behemot urwał mu głowę),
– Grigorij Daniłowicz Rimski (dyrektor finansowy teatru),
– Łatuński (krytyk literacki, negował twórczość Mistrza),
– Arkadij Apołłonowicz Siemplejarow (przewodniczący Komisji Akustycznej teatrów w Moskwie),
–  Jeszua Ha-Nocri (postać wzorowana na Jezusie Chrystusie),
– Michał Iwanowicz (sąsiad Małgorzaty),
– Juda z Kiriatu (bohater wzorowany na Judaszu z Biblii)
– oraz Mateusz Lewita (uczeń Jeszui, były poborca podatkowy).