Opowieści z Narnii – Koń i jego chłopiec

1. Wyłowienie małego chłopca z wody przez rybaka Arsziszę.
2. Wychowanie dziecka i nazwanie go Szastą.
3. Pobyt Szasta w mieszkaniu rybaka Arszisza.
4. Przybycie kolormeńskiego wielmożnego Tarkaana Anradina.
5. Chęć kupna Szasty od rybaka Arsziszy.
6. Podsłuchanie rozmowy rybaka Arsziszy z kolormeńskim wielmożnym Tarkaanem Anradinem przez głównego bohatera.
7. Ucieczka Szasty na koniu należącym do wielmożnego Tarkaana Anradina.
8. Dowiedzenie się, że koń potrafi mówić i ma na imię Brihy-hinny-brinny-huhy-haaah (w skrócie Bri).
9. Dalsza podróż.
10. Ucieczka przed lwem.
11. Spotkanie innych uciekinierów: bogatą i dobrze urodzoną Kalormenką Tarkiinę Arawis z jej mówiącą po ludzku klaczą Hwiną.
12. Poznanie powodu ucieczki Tarkiiny Arawis.
13. Dotarcie do Taszbaanu.
14. Rozdzielenie się Szasty i Arawis.
15. Wylądowanie Arawis na dworze królewskim.
16. Podsłuchanie przez Arwisę tajnej narady i wojennych planów Tisroka.
17. Poznanie księcia Korina.
18. Szasta jako bliźniak archenlandzkiego księcia Korina.
19. Wylądowanie Szasty

Fabuła książki rozgrywa się w pełni w wymyślonej krainie zwanej Narnią w Archenlandii i Kalormenie za czasów Piotra, Łucji, Edmunda i Zuzanny Pevensie. Głównym bohaterem jest chłopiec Szasta, który za młodu został wyłowiony z wody. Został wychowany przez rybaka Arsziszę, u którego mieszkał w Kalormenie. Wszystko było w porządku, aż do pewnego dnia. Do domu rybaka przybył kalormeński wielmożny Tarkaan Anradin, który wyraża chęć odkupienia od rybaka małego Szasty. Chłopiec podsłuchuję rozmowę obu mężczyzn i postanawia uciec. Kradnie konia Tarkaana Anradina, na którego grzbiecie ucieka. Okazuje się jednak, że koń pochodzi z Narnii, potrafi mówić i ma na imię Brihy-hinny-brinny-huhy-haaah. Chłopiec postanawia nazywać swojego nowego przyjaciela w skrócie Bri. Obaj uciekają. W trakcie podróży poznają innych uciekinierów: zamożną i dobrze urodzoną Tarkiin Arawis z jej mówiącą klaczą Hwiną. Okazuje się, że dziewczyna pochodząca z kalomeńskiej arystokracji uciekła z domu, ponieważ nie chciała poślubić starego wezyra Ahoszta. Cała czwórka: Szasta i Bri, Arawis i Hwina, wyruszają w dalszą podróż. Docierają do stolicy kraju – Taszbaanu. Na miejscu dochodzi do rozdzielenia się przyjaciół. Arawisa trafia na dwór królewski, gdzie podsłuchuje tajną naradę i staje się świadkiem wojennych planów Tisroka. Okazuje się, że Kalormeńczycy chcą zaatakować Archenlandię i króla Lunę. Szasta poznaje księcia Korina, którego jak się później okaże Szasta jest starszym o kilka minut bratem bliźniakiem. Trafia również do biura Tisr

Pierwszy tom serii „Opowieści z Narni” przeczytałam jeszcze w pierwszej klasie gimnazjum, więc kilka lat temu. Dopiero niedawno powróciłam do tej serii i zaczęłam czytać tom za tomem, aż dotarłam do piątej części pt. “Opowieści z Narnii. Koń i jego chłopiec”. Postaram się zrecenzować ją wam najlepiej jak potrafię. Książka została wydana po raz pierwszy w 1954 roku. Stanowi piątą część serii „Opowieści z Narnii” i odbywa się za czasów Łucji, Edmunda, Piotra i Zuzanny Pevensie.
“Opowieści z Narnii. Koń i jego chłopiec” opowiada historię chłopca o imieniu Szasta, który zostaje wyłowiony z wody i wychowany przez rybaka Arsziszę. Pewnego dnia do mężczyzny przychodzi kolormeński wielmożny Tarkaan Anradin, który pragnie wykupić od rybaka Szastę. Chłopiec ucieka na koniu Anradina, który jak się okazuje potrafi mówić, pochodzi z Narnii i ma na imię Brihy-hinny-brinny-huhy-haaah. Szasta nazywa go w skrócie Bri. Podczas swojej przygody napotyka wiele przeciwności. Poznał również wielu nowych i ciekawych ludzi. Na przykład zaprzyjaźnił się z dziewczynką Arawisą, która była dobrze urodzona i zamożna, lecz uciekła z domu przed niechcianym małżeństwem.Jej klacz również potrafi mówić i ma na imię Hwina. Kiedy czwórka przyjaciół dociera do Taszbaanu okazuje się, że po pierwsze, Kolormeńczycy chcą napaść na Archenlandię, po drugie Szasta jest łudząco podobny do księcia Korina, syna jednego z władców Narnii. Obaj bohaterowie na swoich koniach uciekają z miasta i pędzą do Archenlandii, aby ostrzec króla Lunę przez atakiem. Na szczęście udaje się im to na czas. Żołnierze Archenlandii przygotowują się do bitwy. Dochodzi do oblężenia Anwardu, które zwycięża wojsko króla Luny. Szasta okazuje się być w rzeczywistości chłopcem o imieniu Kor. Ponadto dowiadujemy się, że chłopiec jest synem króla Luny i bratem księcia Korina. Szasta, teraz nazywany Korem, zostaje następcą tronu i osiada w Archenlandii, gdzie po kilku latach żeni się z Arawisą.
Teraz po tak krótkim omówieniu historii możemy przejść do tego, co w powieści zostało zrobione poprawnie, a czego można było uniknąć. Opowieść opiera się na bohaterach, które Lewis wspaniale wykreował. Szasta jest chłopcem, który poszukuje miejsca, do którego mógłby czuć pewna przynależność, aby wyzbyć się poczucia wyobcowania. Udaje mu się to – odnajduje ojca i własną ojczyznę. Arawisa jest zadziorną i odważną dziewczyną, która uznaje się za lepszą niż Szasta. Często bywa niegrzeczna w jego stosunku. Przemawiają przez nią dawne obyczaje i przyzwyczajenia, jakie miała będąc osobą dobrze urodzoną. Lecz przebywając z Szastą dostrzega inne aspekty życia, niż własny czubek nosa. Dopiero pod koniec książki zaprzyjaźnia się z chłopcem. Wydaje mi się jednak, że najciekawsze charaktery miały konie, które pełniły ważną rolę w książce. Bri był koniem bojowym, niezwykle odważny, który ostatecznie

Książka pod tytułem „Koń i jego chłopiec” to piąty tom z cyklu „Opowieści z Narnii”, autorstwa C.S. Lewisa. Ta niezwykle popularna powieść została wydana w 1954 roku. Polskie wydanie miało miejsce w roku 1987. Akcja niniejszej książki rozgrywa się w Narnii, Archenlandii i Kalormenie za czasów panowania Piotra, Zuzanny, Edmunda i Łucji. Głównym bohaterem jest mieszkający w Kalormenie Szasta, który wraz ze swym koniem przeżywa niesamowite przygody. Oto szczegółowe streszczenie fabuły.
Rozdział pierwszy. Jak Szasta wyruszył w podróż
Poznajemy ubogiego rybaka o imieniu Arszisz, który wraz ze swoim przybranym synem – Szastą – mieszkają na dalekim południu Kalormenu. Arszisz, aby zarobić na utrzymanie, zajmuje się rybołówstwem i sprzedażą na targu. Bywają dni, kiedy ów interes idzie wyśmienicie, ale też zdarza się, że ryby nie biorą i wówczas mężczyzna swą irytację wyładowuje na chłopaku, niejednokrotnie go bijąc. Szasta ma zazwyczaj całymi dniami zajmuje się pracą, naprawia sieci, gotuje i sprząta. W wolnych chwilach marzy o wyprawie na północ, do zakazanej i pełnej tajemnic krainy. Pewnego dnia chłopiec widzi nieopodal swej chatki osobliwego człowieka jadącego na nakrapianym koniu, jest to jeden z Tarkaanów, kalormeńskich wielmożów. Gość (jego imię to Tarkaan) spędza noc w skromnej chatce rybaka. Szasta podsłuchuje rozmowę, w której mężczyzna składa jego ojcu propozycję kupienia go. Arszisz snuje opowieść, jak pewnej nocy znalazł w łódce żywe niemowlę i martwego mężczyznę. Przygarnął chłopca, jednak bynajmniej nie z dobroci serca, ale z chęci posiadania darmowego pomocnika. Tarkaan prędko odkrywa chciwość Arszisza oraz fakt, że chłopak nic dla niego nie znaczy i zaczynają negocjować cenę. Szasta, zdruzgotany i poniżony, oddala się. Z jednej strony czuje ulgę, iż Arszisz nie jest jego prawdziwym ojcem, z drugiej pragnie, aby odkryć swe pochodzenie. Rozważając nad swym przyszłym losem jako niewolnik, chłopak rozmawia z koniem przybysza. Jest zaskoczony, że zwierzak potrafi mówić. Wierzchowiec opowiada mu, że pochodzi z Narnii, jednak został uprowadzony, po czym trafił do niewoli i od lat udaje zwykłego (niemego) konia. Zwierz przestrzega Szastę przed Tarkaanem, mówiąc, iż jest on złym człowiekiem i proponuje mu wspólną ucieczkę. Koń jest niezwykle inteligentny – zostawia liczne ślady mające zmylić tropiącego go właściciela. Galopując przez polanę, koń i chłopiec uciekają w kierunku Narnii.
Rozdział drugi. Przygoda w drodze
Nazajutrz koń o imieniu Bri budzi swego kompana, po czym zjadają śniadanie. Wierzchowiec tarza się w trawie, co powoduje śmiech chłopca. Omawiają przyszłą podróż, ustalając, że będą się trzymać linii brzegowej morza. Dni mijają, Szasta coraz lepiej przyswaja sobie naukę jazdy konnej, a za znalezione w torbie pieniądze kupuje w wioskach pożywienie. Bri opowiada chłopcu o wojnach, walkach i licznych przygodach. Pewnej nocy koń odkrywa, że śledzi ich jakiś jeździec na wierzchowcu. Próbując uniknąć spotkania z nieznajomym, oddalają się, jednak nagle słyszą ryk lwa. Spłoszony koń rusza galopem. Okazuje się, że drugi koń również podąża w tym samym kierunku. Bohaterowie podejrzewają, że jest to Tarkaan i nie wiedzą, czy bać się bardziej jego czy ścigających ich lwów. Wszyscy lądują w wodzie. Podczas płynięcia drugi koń przemawia ludzkim głosem. Jest to klacz Hwin. Jeźdźcem okazuje się kobieta, a właściwie młoda, acz bojowo nastawiona dziewczyna – Arawis. One również pragną dostać się do Narnii. Arawis, początkowo bardzo nieufna, zgadza się połączyć swe siły z nieznajomymi i wspólnie ruszają w podróż. Podczas postoju, dziewczyna podejmuje swą opowieść.
Rozdział trzeci. U bram Taszbaanu
Arawis Tarkiina jest jedyną córką Kidrasza Tarkaana, potomka boga Tasza. Jej ojciec jest panem prowincji Kalawar, a matka nie żyje. Macocha od początku pałała do dziewczyny nienawiścią i obiecała ją jako żonę niejakiemu Ahoszcie Tarkaanowi. Ze względu na wpływy i bogactwa jej ojciec zgodził się, nie bacząc, że przyszły zięć ma ponad sześćdziesiąt lat. Zrozpaczona Arawis próbowała się zabić, lecz nagle przemówił ludzkim głosem jej koń. Nakłonił ją, aby nie popełniała tego czynu. Klacz i dziewczyna zaprzyjaźniły się i ruszyły we wspólną podróż. Sprytna Arawis wysłała list do swego ojca, pisany niby ręką samego Ahoszty Tarkaana, w którym opisuje on prędki ślub z jego córką. Dzięki temu zyskała więcej czasu na oddalenie się. Po skończonej opowieści Szasta dziwi się, że rodzina pragnęła wydać za mąż tak młodą osobę, która w zasadzie jest jeszcze dzieckiem. Koń Bri tłumaczy mu, że w wielkich rodach tarkaańskich taka jest tradycja. Następnego dnia dwoje dzieci i dwójka wierzchowców rusza w dalszą podróż. Idą pod osłoną nocy, a w dzień odpoczywają, aż docierają do Taszbaanu. Ustalają, że w przypadku nieoczekiwanego rozdzielenia się w mieście, spotkają się w Grobowcach Starożytnych Królów. Hwin proponuje, aby się przebrać za wieśniaków, co pozwoli uniknąć czyjegoś zainteresowania. Arawis przebiera się za chłopaka, ukrywając oręż, a konie tarzają się w błocie i mają skracane ogony. Szasta napomina zwierzaki, aby nic nie mówiły, kiedy już znają się w mieście.
Rozdział czwarty. Szasta spotyka Narnijczyków
Miasto Taszbaan to jeden z cudów świata. Szasta jest oszołomiony pięknem architektury. Jego entuzjazm szybko zostaje ostudzony, gdyż jeden z żołnierzy wartujących przy bramie uderza chłopaka w twarz. Udaje im się jednak wejść do miasta. Koń Bri zostaje przewodnikiem i prowadzi dzieci przez kręte uliczki i ludzką ciżbę. W Taszbaanie obowiązuje tylko jedna zasada ruchu ulicznego: każdy, kto jest mniej ważny, musi ustąpić temu, kto jest bardziej ważny. Kiedy dzieci słyszą okrzyk, że zbliżają się narnijscy posłowie, prędko usuwają się z drogi. Szasta, stojący w pierwszym rzędzie tłumu, podziwia kroczących ludzi, którzy znacznie różnią się wyglądem i zachowaniem niż Kalormeńczycy. Nagle jeden z przywódców rozpoznaje Szastę jako „uciekiniera” i chwyta go za ramię, wykrzykując niezrozumiałe dla niego zdania. Okazuje się, że mężczyzna najwyraźniej z kimś go pomylił. Narnijski król zadaje chłopakowi masę pytań, on jednak jest zbyt oszołomiony, aby wyjaśnić, że zaszła pomyłka. Szasta został pomylony z synem króla Archenlandii – Korinem. Po niedługiej drodze przez dziedziniec, chłopak zostaje wprowadzony do pięknie urządzonej komnaty, w której serdecznie wita go pewna kobieta. W owej komnacie znajdują się między innymi królowa Zuzanna i król Edmund – narnijscy władcy oraz znany z części pierwszej faun Tumnus. Szasta zostaje otoczony opieką, co bardzo go zaskakuje. Usadowiony wygodnie na sofie, przysłuchuje się rozmowie. Zuzanna dostała propozycję zamążpójścia za ciemnoskórego księcia Rabadasza, zdecydowanie jednak ją odrzuca, gdyż pokazał on swe inne (grosze) oblicze. Królowa powołuje się na Wielkiego Aslana, że jeszcze dziś opuszczą miasto. Edmund orzeka, że nie będzie to takie proste.
Rozdział piąty. Książę Korin
Rozmowa rodzeństwa trwa. Edmund obawia się, że odmowa siostry rozzłości księcia i zostaną uwięzieni, bądź co gorsza – Zuzanna zostanie niewolnicą. Sytuacja może się zaostrzyć i doprowadzić nawet do wojny. Obecny w komnacie kruk proponuje ucieczkę przez pustynię, na której mieliby większe szanse niż armia spragnionych żołnierzy. Zuzanna jest zrozpaczona faktem, że wkrótce mogą wszyscy zginąć. Faun proponuje z kolei, aby urządzić przyjęcie na narnijskim statku, co pozwoli im uciec przez morze. Szasta słyszał wszystkie plany i teraz wcale nie ma już odwagi przyznać się, że nie jest tym, za kogo go uważają. Boi się, że go zabiją. Tymczasem Tumnus, niepomny obaw chłopaka, karmi go smakołykami i z rozmarzeniem opowiada o przyszłości w Narnii. Szasta jest rozdarty, z jednej strony pragnie być księciem Korinem, którego życie wydaje się idealne, z drugiej strony chce być lojalny wobec konia Bri i nowo poznanych przyjaciół. Pogrążony w myślach, w końcu zasypia. Budzi go hałas tłuczonego szkła. Widzi chłopca, który wchodzi przez okno do komnaty. Okazuje się, że to książę Korin, który jest bardzo podobny z wyglądu do Szasty. Książę ukrywał się przed Strażą, która go ścigała po tym, jak pobił się z młodzieńcem. Szasta przedstawia się prędko i wyskakuje przez okno.
Rozdział szósty. Szasta wśród Grobowców
Szasta biegnie przez miasto do uprzednio umówionego miejsca spotkania. Przy Grobowcach nikt jednak na niego nie czeka. Bramy miasta zostały zamknięte, więc chłopak planuje spędzić noc w tym nieprzyjaznym, mrocznym miejscu. Szasta widzi kota, który najwyraźniej nakłania go, aby szedł za nim. Lawirując pomiędzy nagrobkami, podąża za zwierzęciem. Następnie pokłada się obok kota i zasypia. W środku nocy budzi go odległy krzyk dochodzący jakby z pustyni. Chłopiec jest przerażony, nie wie, że to tylko szakale. Chwilę później widzi ogromnego lwa, który ryczy tak, że piach dżdży pod stopami. Kiedy szykuje się na śmierć z rąk drapieżnika, okazuje się, że to jednak… kot. Szasta uznaje, że to dziwne, złe sny i przytulony do zwierzaka, ponownie zasypia. Nazajutrz budzi się i biegnie do rzeki, aby się napić i wykąpać. U schyłku kolejnego dnia w końcu konie zjawiają się przy Grobowcach. Nie ma jednak z nimi księżniczki Arawis, a zwierzęta prowadzone są przez uzbrojonego mężczyznę. Chłopiec wskakuje za grób i ukrywa się, niepewny, co się wydarzy.
Rozdział siódmy. Księżniczka Arawis w Taszbaanie
Wracamy do wydarzeń z rozdziału czwartego. Kiedy Arawis zobaczyła, że zabierają Szastę, postanowiła nie interweniować. Chwilę później tłum ponownie się przerzedził, gdyż na lektyce była niesiona Tarkiina Lasaraliina. Dziewczyna znała Tarkiinę jeszcze z czasów, zanim ta wyszła za mąż. Spojrzała na nią z ciekawości, a ona natychmiast ją rozpoznała. Arawis wskoczyła do lektyki koleżanki i prosiła, aby ją ukryła. Okazuje się, że ojciec bohaterki przebywa w Taszbaanie i szuka córki. Lasaraliina zgadza się ukryć przyjaciółkę w swym pałacu. Po kąpieli i uczcie dziewczęta rozmawiają. Tarkiina dziwi się, dlatego Arawis nie chce wyjść za mąż za tak bogatego mężczyznę. Proponuje jej ucieczkę przez Ogrody Tisroka, jednak nie dziś, gdyż wybiera się na przyjęcie. Arawis mówi koniom, że prowadzone przez dworaka, mają udać się do Grobowców, aby odszukać Szastę. Po kolacji Lasaraliina i Arawis wymknęły się do Ogrodów. Podczas drogi zauważają jednak w oddali światło i uciekają, aby ukryć się za sofą w komnacie Starego Pałacu. W towarzystwie niewolników do pomieszczenia wchodzi król Tisrok, jakiś młodzieniec, wezyr i niedoszły mąż bohaterki – Ahoszta Tarkaan. Rozpoczyna się narada…
Rozdział ósmy. Tajna narada
Młodzieniec to syn króla Tisroka (książę Rabadasz), który lamentuje, że statek z Zuzanną i Narnijczykami oddalił się niepostrzeżenie. Książę nie przebiera w epitetach i ostrych słowach, upiera się, że musi mieć królową Zuzannę na własność. Rabadasz nakazuje ojcu, aby ogromną armią najechał i podbił Narnię. Tisrok odmawia, a syn nazywa go tchórzem. Król argumentuje, że Narnią rządzą nieczyste siły oraz magia, z kolei Wielkiego Króla Narnii – Piotra – wspiera demon objawiający się pod postacią lwa. Rabadasz jest nieugięty i mówi, iż sam przeprawi się z jeźdźcami przez pustynię, po czym ukradkiem zaatakuje króla Archenlandii – Lunę – a następnie ruszy na Narnię. Przeleje narnijską krew i porwie Zuzannę. W przypadku gdy plan się nie powiedzie, książę powie, że jego ojciec nie aprobował tych czynów,

Szasta i jego przybrany ojciec, Arszisz, mieszkają razem w małej chatce. Arszisz jest rybakiem i codziennie z rana wyrusza na połów, a po południu jedzie na targ do miasta. Kiedy utarg jest mały lub nie wszystkie ryby zostały sprzedane, Arszisz wyżywa się na Szaście. Chłopiec sprząta w domu, naprawia sieci, karmi osiołka. Pewnego dnia przyjeżdża do nich pięknie ubrany rycerz, który jest kalormeńskim wielmożem, z purpurową brodą na pięknym nakrapianym koniu. Jest to Taarkan Anradin. Chłopiec zostaje wygoniony z chaty, do osiołka spać na sianie. Szasta podsłuchuje rozmowę, z której wynika, że ma zostać sprzedany. Szasta podchodzi do konia i zaczyna do niego mówić. Jest bardzo zaskoczony, gdy koń mu odpowiada. Koń, którego Szasta zdrobniale nazywa Bri, mówi, że jego pan jest złym człowiekiem. Proponuje więc chłopcu wspólną ucieczkę. Gdy są pewni, że Arszisz i rycerz śpią, uciekają. Najpierw trochę na południe, by zmylić krok, a następnie na północ, już we właściwą stronę. Idą brzegiem morza przez kilka dni. W końcu natykają się na innego jeźdźca. Nagle słyszą ryk lwa. Potem drugiego lwa. Szasta i drugi jeźdźcy uciekają. Okazuje się, że koń tajemniczego jeźdźca to Hwin. Także mówiąca klacz. Jej pani to Arawis. Takiina uciekająca do Narnii z obawy przed małżeństwem z wezyrem Ahoszą. Musieli przejść przez miasto Taszbaan. W tym celu przebrali się, a swoje rzeczy zapakowali do tobołków. Konie ubrudziły się w błocie, a dzieci przycięły im ogony. Ustalili także miejsce, gdzie mają się spotkać jakby ich ktoś rozdzielił. Były to grobowce położone za miastem. Szli więc brudnymi ulicami miasta starając się nie zwracać na siebie uwagi. Szasta został uderzony pięścią w twarz przez swoje zuchwałe (według strażnika) zachowanie. Pozbierał się jednak szybko i szli dalej. Musieli ustępować miejsca ważniejszym personom. Usłyszeli aby zrobić przejście dla narnijskich posłów. Mieli jasną skórę, byli pogodni i pięknie ubrani w jasne wesołe kolory. Nagle jeden z nich dojrzał Szastę. Wskazał go palcem i posłowie zabrali chłopca, myśląc, że jest on księciem Acherlandii, Korinem. W zamku spotyka królową Zuzannę i króla Edmunda. Rozmawiają oni na temat małżeństwa Zuzanny i Rabadasza. Dziewczyna nie ma zamiaru wychodzić za niego za mąż. Rodzeństwo zastanawia się, jak mają wyjechać z miasta. Szasta w tym czasie odpoczywa i pije sorbet. Faun Tummnus wymyślił, że aby bez wzbudzania podejrzeń dostać się na statek, zaproszą Tisroka na ucztę na pokładzie statku. Wtedy cały dzień będą musieli się przygotowywać, a gdy zapadnie zmrok — odpłyną. Szasta zdrzemnął się kilka godzin. Obudził go huk trzaskanej porcelany. Zobaczył jak po chwili na parapecie siedzi chłopiec w jego wieku. Miał podbite oko i brakowało mu jednego zęba. Chłopiec nazywał się Korin. Opowiedział Szaście o tym, jak usłyszał, że ktoś obraża królowej Zuzannie, więc przyłożył mu, ale pojawił się jego starszy brat, więc jemu też przyłożył i uciekł natykając się na straż. Z nimi nie miał szans, co tłumaczy jego potargany strój. Chłopcy byli do siebie bardzo podobni co Korin chciał wykorzystać do różnego rodzaju dowcipów. Szasta jednak musiał już iść. Chłopcy poczuli, że są teraz przyjaciółmi. Pożegnali się i Szasta uciekł. Pobiegł do grobowców, tak jak to się wcześniej umawiali. Czekał tam na nich, ale nie przyszli. Szascie przyszło do głowy, że przyjaciele czekali na niego, ale długo nie przychodził, więc wyruszyli dalej sami. Szasta napotkał kota kręcącego się wkoło grobowców. Gdy kładł się spać, kot był z nim. Jednak kiedy obudził się w nocy, zobaczył, że kota nie ma. Słyszał szakale, ale nie wiedział, czym są. Usłyszał również ryk lwa odstraszający wyżej wymienione zwierzęta. Pewien był, że to już jego koniec. Zamiast lwa ukazał się jednak kot. Szasta pomyślał, że to wszystko musiało mu się przyśnić. Z rana poszedł do położonych nad rzeką ogrodów i ukradł kilka owoców. Potem napił się wody z rzeki i się wykąpał. Pomyślał jednak, że jego towarzysze mogli w tym czasie przyjść do umówionego miejsca i czekać na niego. Pobiegł tam czym prędzej i znów ich nie zastał. Po pewnym czasie jednak zobaczył dwa konie. Rozpoznał Bri, ale zamiast Arawis szedł z nimi jakiś mężczyzna.
Arawis została zauważona przez swoją przyjaciółkę. Opowiedziała jej całą historię. Przyjació�

Książka pod tytułem „Koń i jego chłopiec” to piąta część cyklu „Opowieści z Narnii”. C.S. Lewis wydał tę książkę w roku 1954. Powieść opisuje losy chłopca o imieniu Szasta i narnijskiego konia Bri, którzy wyruszają w pełną przygód i niebezpieczeństw podróż. Autor wykreował sporo postaci, które zaprezentuję w tym wypracowaniu.

Ludzie:
Szasta/Kor – znaleziony jako niemowlę w łódce przez rybaka o imieniu Arszisz. Nie zna swego prawdziwego pochodzenia. W rzeczywistości jest synem króla Luny i bratem bliźniakiem księcia Korina. Chłopca cechuje odwaga, staje w obronie przyjaciółki przed atakującym lwem. Jest lojalny i ma dobre serce. Marzyciel, który melancholijnie spoglądał na północ zanim wyruszył w podróż. Szasta jest bardzo uparty i zawzięty, ale w pozytywnym znaczeniu. Mimo wyczerpania, pędzi do utraty tchu, aby ostrzec króla przed najazdem wrogich wojsk. Ze względu na fakt, że wychował się w biednej, rybackiej wiosce, jest nieco nieokrzesany, dlatego kiedy odkryto jego pochodzenie, musiał uczyć się ogłady i dobrych manier. Szata jest otwarty na nowe znajomości, serdeczny i przyjacielski.

Arawis Tarkiina – córka Kidrasza Tarkaana, potomka boga Tasza. Ma szlacheckie pochodzenie. Opuszcza jednak swój dom i ucieka po tym, jak jej ojciec wraz z macochą pragnęli wydać ją za ponad sześćdziesięcioletniego mężczyznę. Próbuje popełnić samobójstwo, jednak powstrzymuje ją klacz Hwin. Nie znamy wieku Arawis, ale wiemy, że jest bardzo młoda. Dziewczynka jest sprytna, pisze fałszywy list, aby uzyskać więcej czasu na oddalenie się od miasta. Jest też nieufna i podejrzliwa. Długo wahała się, zanim przyłączyła się do Szasty i jego konia. Mimo faktu, iż jest szlachcianką, dzielnie znosi trudy podróży, poniesione rany i przewyższa swą zwinnością i wytrwałością niejednego rówieśnika będącego chłopcem. Po latach wyszła za mąż za Szastę/Kora i została królową Archenlandii.

Arszisz – ubogi rybak, który znalazł Szastę i go wychował. Nie mówi chłopcu, że nie jest jego prawdziwym ojcem. Obarcza go pracą i wyładowuje na nim swoją złość, niejednokrotnie dziecko bijąc. Kiedy zjawia się u niego nieznajomy z ofertą kupna przybranego syna, nie waha się, gdyż nie obchodzi go jego los, ale suma, którą uda mu się wynegocjować.

Korin – książę, syn króla Luny, młodszy o kilkadziesiąt minut brat bliźniak Szasty/Korina. Chłopiec uwielbia ściągać na siebie kłopoty. Jest porywczy, impulsywny i lubi załatwiać sprawy za pomocą pięści. W bitwie walczy jak dorosły mężczyzna, cechuje go odwaga i chęć zwycięstwa. Szybko zaprzyjaźnia się z Korinem, a gdy dowiaduje się, że jest jego bratem, jest wielce uradowany. Na wieść, iż to Kor obejmie tron, radość chłopca jest ogromna, gdyż nigdy nie pragnął zostać królem. Lubi podróże, przygody i mordobicie. Po latach uzyskał przydomek „Korin Piorunoręki”, gdyż udało mu się nawet powalić niedźwiedzia.

Rabadasz – książę, syn Tisroka, władcy Kalormenu. Człowiek okrutny, samolubny i rządny krwi. Gotów podbić dwie krainy (Narnię i Archenlandię), aby móc mieć na własność królową Zuzannę. Nie traktuje jej nawet jak człowieka, tylko wojenne trofeum. Kocha władzę i wojnę. Po klęsce jego wojsk i przegranej bitwie, Aslan ofiarowuje mężczyźnie prawo łaski i szansę na zmianę. Ten jednak jest zbyt zaślepiony złością i chęcią zemsty. Wielki Lew przemienia go więc w osła. Jako zwierz wraca do ojczyzny i zmienia się w człowieka. Nie może jednak oddalić się od świątyni Tasza, gdyż na zawsze pozostanie osłem. Ta klątwa sprawiła, że Rabadasz nie brał już udziału w bitwach i wojnach. Stał się człowiekiem spokojnym i roztropnym. Po śmierci otrzymał przydomek „Rabadasz Śmieszny”.

Pustelnik Południowych Kresów – studziewięcioletni, wysoki staruszek strzegący bramy, który pomaga Arawis i Szaście. Bardzo dobroduszny i serdeczny. Troszczy się o zranioną dziewczynkę, karmi konie i służy dobrą radą. W magicznej sadzawce niczym w zwierciadle może ujrzeć dowolny skrawek świata. Śledzi i relacjonuje gościom bitwę w Archenlandii. Pustelnik ma długą, siwą brodę, sięgającą aż kolan.

Ahoszta Tarkaan – wielki wezyr Kalormenu, który miał być mężem Arawis. Około sześćdziesięcioletni mężczyzna. Okrutny i pozbawiony uczuć. Popiera nikczemny plan Rabadasza, utwierdzając dziewcz

Tytuł: „Koń i jego chłopiec”.
Numer tomu: 5/7.
Nazwa cyklu: „Opowieści z Narnii”.
Autor: Clive Staples Lewis (C.S. Lewis).
Data wydania: 1954 rok.
Data pierwszego polskiego wydania: 1987 rok.

Bohaterowie występujący w książce:
Szasta/Kor – chłopiec, który ucieka z koniem, a na końcu odkrywa, iż jest zaginionym księciem.
Arawis Tarkiina – szlachcianka, która uciekła przed zamążpójściem. Bardzo młoda dziewczyna.
Bri i Hwin – narnijskie konie, ogier i klacz, które jako źrebaki zostały porwane i sprzedane do niewoli. Wraz z dziećmi uciekają, aby odzyskać swoją wolność.
Arszisz – ubogi rybak, który znalazł Szastę i go wychował.
Korin – książę, syn króla Luny, brat bliźniak Szasty/Kora.
Rabadasz – książę, syn Tisroka, władcy Kalormenu. Pragnie podbić Narnię i Archenlandię.
Pustelnik Południowych Kresów – staruszek, strażnik bramy, który pomaga uciekającym dzieciom.
Ahoszta Tarkaan – wielki wezyr Kalormenu, który miał być mężem Arawis.
Anradin Tarkaan – zamożny Kalormeńczyk, weteran wielu bitew, właściciel konia Bri.
Bar – były kanclerz króla Luny, zdrajca, który sprzedawał informacje wrogom; porwał małego Szastę.
Lasaraliina Tarkiina – młoda dziewczyna, przyjaciółka Arawis, która pomogła jej się ukryć.
Luna – ojciec Szasty (Kora) i Korina oraz król Archenlandii.
Piotr, Edmund, Zuzanna i Łucja Pevensie – rodzeństwo znane z pierwszych części „Opowieści z Narnii”.
Karzeł Bajon – czerwony karzeł narnijski, który zaoferował wyczerpanemu podróżą Szaście nocleg i śniadanie.
Faun Tumnus – bohater znany z części pierwszej („Lew, Czarownica i stara szafa”).
Aslan – prawdziwy władca Narnii, syn Władcy-Zza-Morza, Wielki Lew.

Krótkie streszczenie fabuły:
Akcja książki rozgrywa się za czasów, kiedy Piotr, Edmund, Zuzanna i Łucja są

Autor: Clive Staples Lewis (C.S Lewis).
Tytuł: „Koń i jego chłopiec”.
Nazwa cyklu: „Opowieści z Narnii”.
Numer cyklu: 5/7.
Data publikacji oryginału: 1954 rok.
Data pierwszego polskiego wydania: 1987 rok.
Rodzaj i gatunek: epika – powieść; literatura dziecięca i młodzieżowa.

Czas i miejsce akcji: wydarzenia rozgrywają się za czasów panowania rodzeństwa Pevensie w Narnii. Na początku akcja dzieje się w Kalormenie (jest to kraina granicząca z Narnią i Archenlandią), Taszbaanie – stolicy, będącej wielkim i tłocznym miastem. Następnie dzieci przemierzają Wielką Pustynię, aż trafiają do Archenlandii, której stolicą jest Anward. To właśnie tam rozgrywa się bitwa z wrogimi wojskami. Na końcu konie (Bri i Hwin) trafiają do upragnionej Narnii, w której odzyskują wolność.

Bohaterowie:
– Szasta/Kor – chłopiec był znaleziony jako niemowlę przez rybaka (Arszisza), który go przygarnął i wychował. Przez lata nie znał swego prawdziwego pochodzenia i nie wiedział, że jest synem króla Luny, księciem Korem. Szasta jest odważny i lojalny. Bez wahania staje w obronie przyjaciółki, a dzięki jego uporowi, udaje mu się ostrzec króla przez nadciągającym wrogiem.
– Arawis Tarkiina – młoda dziewczyna, córka Kidrasza Tarkaana, potomka boga Tasza. Ucieka ze swego domu, gdyż postanowiono wydać ją za o wiele starszego mężczyznę. Zrozpaczona, próbuje nawet popełnić samobójstwo, jednak powstrzymuje ją jej klacz, Hwin. Dziewczynka jest sprytna, nieufna i podejrzliwa. Nie od razu obdarza zaufaniem Szastę i jego ogiera.
– Arszisz – rybak, który przed laty znalazł Szastę i został jego przybranym ojcem. Nie traktuje jednak chłopaka zbyt dobrze, zależy mu tylko na darmowej sile roboczej. Kiedy dostaje ofertę sprzedaży „syna”, zgadza się od razu, a nawet negocjuje cenę.
– Korin – książę, syn króla Luny, brat bliźniak Szasty (Korina). Chłopiec uwielbia sprawiać kłopoty i bić się na pięści. Jest porywczy i impulsywny. Mimo zakazu, bierze udział w bitwie, gdyż walka sprawia mu przyjemność. Jest uradowany faktem, że to jego brat przejmie tron.
– Rabadasz – książę, syn Tisroka, władcy Kalormenu. Zuzanna odmówiła mężczyźnie zamążpójścia, dlatego postanawia ją porwać. Jest to człowiek rządny krwi, władzy i wojny, dlatego postanawia przy okazji zaatakować znienacka Narnię i Archenlandię. Za karę za jego pychę i złośliwość, Aslan przemienia go w osła, skutecznie go tym ośmieszając.
– Pustelnik Południowych Kresów – staruszek ma sto dziewięć lat i strzeże bramy. Pomaga dzieciom podczas ucieczki i karmi ich konie. Dobroduszny, cierpliwy, widzi cały świat w sadzawce za domem.
– Lasaraliina Tarki

Powieść „Koń i jego chłopiec” to piąty tom należący do cyklu pod tytułem „Opowieści z Narnii”, autorstwa C.S. Lewisa. Książka wydana w roku 1954 opisuje losy chłopca o imieniu Szasta, jego przyjaciółki Arawis oraz dwójki narnijskich koni. Cała czwórka ucieka przed swym losem w niewoli i zostaje wplątana w polityczne niesnaski pomiędzy krainami. Na ich barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność ostrzeżenia króla Archenlandii przez wrogimi wojskami.
Oto charakterystyka występujących w powieści bohaterów.

Bohaterowie pierwszoplanowi:

Szasta/Kor – chłopiec przed laty został znaleziony przez rybaka (Arszisza) na brzegu morza, w łódce. Zostaje przez niego wychowany, jednak nie zna swego prawdziwego pochodzenia. Pewnego dnia odkrywa, iż jego przybrany ojciec chce go sprzedać. Szasta zaprzyjaźnia się z mówiącym koniem, o imieniu Bri, który przybył wraz z potencjalnym kupcem, i oboje uciekają przez piętnem niewolnictwa. Po drodze poznajemy charakter chłopca. Cechuje go odwaga i lojalność. Jest wierny nowo poznanej przyjaciółce, a nawet (nieuzbrojony) broni ją przed atakującym lwem. Marzyciel, lubiący przygody i odkrywanie nowych miejsc. Dzięki jego uporowi i determinacji, udaje się uchronić dwie krainy przed natarciem wojsk. Szasta to prawdziwy bohater. Na końcu chłopiec odkrywa swe pochodzenie. Okazuje się, że jest synem króla Luny, a jego bratem bliźniakiem, łudząco do niego podobnym, jest książę Korin. Perspektywa bycia księciem nieco go zawstydza, gdyż jest prostolinijny i nienauczony ogłady.

Arawis Tarkiina – młoda dziewczyna, będąca córką niejakiego Kidrasza Tarkaana, potomka boga Tasza. Kiedy dowiaduje się, że rodzice zamierzają wydać ją za starszego, nikczemnego mężczyznę, zrozpaczona próbuje popełnić samobójstwo. Ratuje ją jej klacz, ujawniając swe prawdziwe, narnijskie pochodzenie. Arawis i jej koń ruszają w daleką podróż, w której zaprzyjaźniają się z Szastą. Dziewczynka jest bardzo sprytna, zawsze kieruje się logiką i ostrożnością. Powściągliwa, odważna, lubiąca planować. Mimo szlacheckiego pochodzenia, dzielnie znosi wszelkie niedogodności i niebezpieczeństwa. Początkowo była bardzo nieufna wobec Szasty, z czasem jednak obdarzyła go zaufaniem. Kiedy dorosła, poślubiła króla Kora i została królową.

Bri – jego pełne imię brzmi Brihy-hinny-brinny-huhy-haaah. Biały, nakrapiany koń, o silnej budowie ciała. Jako źrebię został uprowadzony i sprzedany do niewoli. U boku swego pana brał udział w licznych bitwach i podróżach. Przez cały czas udawał zwykłego konia i nigdy nie ujawnił swego narnijskiego pochodzenia i daru mowy. Koń prędko odkrył, że może zaufać Szaście i wspólnie wyruszyli w podróż. Bri jest trochę próżny, zapatrzony w swą niezwykłość i osiągnięcia. Cechuje go impulsywność i energiczność. Jego celem jest dotarcie do Narnii – ojczyzny, w której będzie szczęśliwy. Kiedy kres podróży jest bliski, Bri odkrywa, że nic nie wie o narnijskich koniach i ich zwyczajach oraz różni się od pobratymców. Jest zawstydzony tym faktem, a także tym, iż okazał się tchórzliwy. Aslan przekonuje konia

Koń i jego chłopiec to piąta część z cyklu Opowieści z Narnii. Autorem serii jest brytyjski pisarz Clive Staples Levis, który rozpoczął jej pisanie w 1949 roku, a która została wydana w roku 1954. Powieść składa się z 15 rozdziałów.

Piąty tom serii został wydany w języku angielskim w Wielkiej Brytanii również w roku 1954. W Polsce po raz pierwszy książka została wydana w 1987 roku przez Instytut Wydawniczy PAX. Książkę przełożył Andrzej Polkowski.

Akcja powieści toczy się w Narnii, ale także w innych krainach-Archenlandii i Kalormenie. Są to czasy, gdy na tronie zasiada czworo rodzeństwa-Piotr, Zuzanna, Edmund oraz Łucja Pevensie.
Głównym bohaterem powieści jest mieszkaniec Kalormenu, Szasta.
Gdy dowiaduje się, że jeden z wielmożów zamierza kupić go od rybaka Arszisza, postanawia uciec na rumaku wielmoży. Koń Bri i jego jeździec chcą uciec do Narnii, skąd pochodzi rumak.
Po drodze spotykają Tarkiinę- Arawis, dosiadającą mówiącą klacz o imieniu Hwin. Dziewczyna ucieka, bo nie chce wyjść

Książka „Koń i jego chłopiec” jest piątym tomem z serii „Opowieści z Narni”, którą napisał brytyjski pisarz Clive Staples Lewis znany szerzej jako C.S. Lewis. Książka została wydana w 1954 roku, czyli niecałe pół dekady od zakończenia II Wojny Światowej. Polskie tłumaczenie książki ukazało się trzydzieści lat później. Przetłumaczył ją geniusz językowy – Andrzej Polkowski (ten sam, który przetłumaczył Hobbita, Harrego Pottera i wiele innych popularnych książek). Polska wersja Narnii jest o wiele bogatsza niż jej pierwowzór.

Książka jest powieścią z gatunku fantastyki – głównymi bohaterami są w niej (między innymi) mówiące zwierzęta (Bri oraz Hwin). Książkę również można zaliczyć do tak zwanych „przygodówek”, książek przygodowych – główną osią książki jest Wielka Podróż, podczas której główni bohatero

Problem zaufania w powieści “Koń i jego chłopiec”
“Kon i jego chłopiec” to tytuł jednego z siedmiu tomów serii pod tytułem “Opowieści z Narnii” autorstwa C. S. Lewisa. Każda z części jest nie tylko opisem przygód w fantastycznym świecie Narnii, ale także swoistą lekcją dotyczącą podstawowych wartości, które czytelnik może odkryć poprzez śledzenie zachowania bohaterów. W “Koniu i jego chłopcu” jednym z najważniejszych poruszanych problemów jest zagadnienie obdarzania innych ludzi zaufaniem. Autor zwraca uwagę na to, jak ważne jest otaczanie się ludźmi, którym możemy ufać. Wskazuje, że dzięki zdobytemu zaufaniu można lepiej współpracować i osiągnąć rzeczy, których nikt nie jest w stanie zrobić sam. Książka porusza też temat tego, co może się stać, kiedy obdarzy się zaufaniem niewłaściwe osoby.
Przykład znaczenia zaufania w życiu pojawia się już na początku powieści, kiedy syn ubogiego rybaka, Szasta, dowiaduje się, iż w rzeczywistości jest sierotą przygarniętą przez Kalormeńczyka. Aby uniknąć zostania sprzedanym w niewolę, Szasta decyduje się na ucieczkę. Nie jest jednak w stanie zorganizować jej sam. Właśnie w tym momencie kluczowa dla jego przeżycia okazuje się umiejętność zaufania nowo poznanemu przyjacielowi ‒ mówiącemu koniowi o imieniu Bri. Zaufanie tak niecodziennemu stworzeniu, o którego istnieniu chłopiec nie miał do niedawna pojęcia z pewnością nie jest dla niego łatwe, ale okazuje się dla niego ratunkiem przed losem niewolnika. Z czasem, w trakcie podróży na północ, chłopca i konia zaczyna łączyć przyjaźń. Dzięki okazanemu sobie nawzajem zaufaniu Szasta nie tylko unika wielu niebezpieczeństw, ale także odnajduje swój dom i dawno utraconą rodzinę. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie zdecydował się zaufać mówiącemu koniowi.
Równie ważnym dla losów bohaterów książki jest moment spotkania Szasty z Arawis i Hwin, które również są uciekinierami. Pomimo początkowych obaw i nieufności, dwoje dzieci i dwa konie decydują się zaufać sobie nawzajem i połączyć siły w przedostaniu się przez niebezpieczne miasto i pustynię. Również w tej sytuacji zaufanie nowo poznanej osobie jest dla Szasty trudne, zwłaszcza, że Arawis nie jest wobec niego zbyt uprzejma. Jednak w trakcie wędrówki i wspólnego przeżywania niebezpiecze

Książka „Koń i jego chłopiec” to niesamowita książka C.S.Lewisa z serii „Opowieści z Narnii”.

Fabuła książki toczy się wokół podróży Szasty, Arawis, Briego i Hwin. Chciałabym przybliżyć teraz sylwetki każdego z tej czwórki oraz nakreślić problematykę dotyczącą danego bohatera.

Szasta jest synem biednego rybaka Arszisza. Nie jest dzieckiem biologicznym – rybak pewnej nocy znalazł go w łódce, która przybiła do brzegu obok jego chatki. Postanowił zaopiekować się niemowlęciem. Jednak traktował go bardziej jako swojego służącego, chłopca od brudnej roboty, niż syna. Szasta dorastał więc w otoczeniu brudu, strachu i zimna. Kiedy tylko pojawiła się okazja, jego przyszywany ojciec był gotowy sprzedać chłopca. Szasta więc uciekł, ponieważ wiedział, że w niewoli będzie naprawdę źle traktowany.

Bri to koń. Mówiący koń. Poznajemy go jako aroganckiego, zadufanego w sobie, zarozumiałego wierzchowca, który jest własnością pewnego Barona, który zatrzymał się w domku rybaka Arszysza (i chciał kupić Szastę). W książce widzimy ogromną zmian jaka zachodzi w Brim. Z czasem pokornieje i staje się lepszym koniem.

Arawis to księżniczka pochodząca z Kalormenu – kraju stylizowanego na Turcję lub któryś z krajów arabskich. Ucieka z domu, ponieważ jej macocha chce ją wydać za starego i brzydkiego doradcę Tisroka (króla). Arawis, która jest jeszcze dzieckiem (może 10-12-letnim) jest tym pomysłem przerażona! Jest gotowa się zabić, jednak w ostatniej chwili jej plan zostaje udaremniony. Arawis wychowuje się w domu-pałacu pełnym niewolników, gdzie władzę sprawuje jej ojciec wr

Opowieści z Narnii – Koń i jego chłopiec – C.S. Lewis – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Opowieści z Narnii: Koń i jego chłopiec” (oryginalny tytuł to po angielsku: „The Chronicles of Narnia: The Horse and His Boy”) została napisana przez C.S. Lewisa (Clive Staples Lewis, 1989 – 1963). Jej pierwsze wydanie miało miejsce 6 września 1954 roku w Wielkiej Brytanii, w oryginalnym języku angielskim. W Polsce natomiast książka ta ukazała się dopiero trzydzieści trzy lata później – w 1987 roku, wydana przez Instytut Wydawniczy PAX, w przekładzie Andrzeja Polkowskiego (1939 – 2019).
Jest to piąta część tomu Opowieści z Narnii. Składa się z 15 rozdziałów podobnej długości. Książka w dalszym ciągu opisuje podróże i niezwykłe historie, które mają miejsce w Narnii – świecie pełnym magii i niesamowitych rzeczy. W tym tomie powraca rodzeństwo Pevensie, a także pojawia się dużo nowych postaci.
Ciekawostką jest, że autor napisał tę książkę przed czwartą częścią powieści pt. „Opowieści z Narnii: Srebrne krzesło”, jednak mimo tego wydał ją jako piąty tom. Według chronologii zdarzeń w świecie przedstawionym, „Opowieści z Narnii: Koń i jego chłopiec” powinniśmy przeczytać jako trzecią z kolei książkę, tuż po „Opowieści z Narnii: Siostrzeniec czarodzieja” (wydany jako VI. tom, w chronologii jako I. część) i „Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” (I. tom, w chronologii wydarzeń jako II. część).
Krótkie streszczenie
Cała akcja utworu toczy się w trzech magicznych krainach – Narnii, Archenlandii i Kalormenie. Czas książki ma miejsce podczas rządów czwórki rodzeństwa: Piotra, Edmunda, Zuzanny i Łucji. Jako główny bohater tej części przejawia nam się Szasta – młodzieniec, który został przygarnięty przez dość ubogiego rybaka mieszkającego w Kalormenie – Arszisza. Pewnego razu do ich dość nieschludnego domku przyjeżdża jeden z kalormeńskich bogaczy, który zwie się Tarkaan Andradin i ma zamiar odkupić Szastę od rybaka. Młodzieniec podsłuchuje rozmowę dwóch mężczyzn, co skłania go do ucieczki. W tym celu zabiera konia Anradina. Niedługo później okazuje się, że rumak, którego ukradł Szasta, ma na imię Brihy-hinny-brinny-huhy-haaah, ale wszyscy mówią na niego Bri. Oprócz tego, koń ten pochodzi z Narnii, i tak jak większość mieszkających tam zwierząt, ma umiejętność mówienia. Postanawiają więc tam też się udać. W trakcie drogi napada na nich lew. Zaczynają uciekać, a podczas swojej ucieczki napotykają dwójkę innych uciekinierów: Tarkiinę Arawis, i jej klacz – Hwin. Jak się okazuje, dziewczyna ucieka przed ślubem z wezyrem Ahosztą, który jest w dość podeszłym wieku, do którego zmuszają ją rodzice. Podróżnicy docierają do Taszbaanu, gdzie zostają rozdzieleni. Arawis zostaje przeniesiona na dwór królewski, tam dowiaduje się o wojennych planach Tisroka. Natomiast Szasta, który jest wręcz porównywany do sobowtóra archenlandzkiego księcia Korina (jak się później okazuje, jest jego bliźniakiem) zostaje umieszczony w kwaterze dla narnijskich gości Tisroka.
Po wielu różnych konfliktach interesów, dwoje podróżników – Szasta i Arawis uciekają przez pustynię, by powiadomić króla Archenlandii – Lunę, o planowanym ataku Kalormenu na nich. W trakcie pospiesznej wędrówki, ponownie zjawia się lew, który tym razem ich nie goni, ponieważ zostaje przepędzony przez Szastę, który dzielnie staje w obronie Arawis i Hwin. Jednakże rani Arawis. Niedługo później podróżnikom udaje się znaleźć schronienie dla rannej dziewczyny i koni u dobrego pustelnika. Natomiast Szasta postanawia kontynuować misję, dlatego też nie tracąc czasu, wyrusza w dalszą drogę, której celem jest ostrzeżenie Luny przed atakiem Rabadasza. Dzięki szybkiemu zmobilizowaniu, Archenlandia zos