Opowieści z Narnii – Siostrzeniec czarodzieja

Książka jest prequelem poprzednich pięciu części „Opowieści z Narnii” C. S. Lewisa.
Główny bohater, Digory Kirke, ma chorą mamę. Mieszka u wujostwa – wujka bardzo się boi.
Mieszkając u wujka poznaje Polę Plummer – sąsiadkę, z którą szybko się zaprzyjaźnia. Pewnego dnia postanawiają pozwiedzać pozostałe – opuszczone – domy w okolicy. Docierają do nich poprzez podziemne tunele. Idąc coraz dalej natykają się na drzwi, przez które wchodzą do tajemniczego pokoju. Okazuje się, że to pokój wujka Digory’ego. Podstępem przenosi Polę do innego wszechświata i zmusza siostrzeńca do podróży za nią.
Tak zaczyna się podróż dwójki bohaterów. Digory dostaje od wuja dwie zielone obrączki i jedną złotą. Trafia do Lasu pomiędzy światami, gdzie znajduje się też Pola. Na początku się nie poznali. To tajemnicze miejsce oddziaływało na nich w specyficzny sposób. Zapomnieli skąd i dlaczego znaleźli się tam, gdzie są. Na szczęście udaje im się odzyskać pamięć. Opierając się pokusie, by zostać i zasnąć, szykują się na powrót do domu. W ostatniej chwili chłopiec decyduje się, żeby najpierw zwiedzić inne światy.
Z tego miejsca jeden – z niezliczonych – oczek wodnych przenosi bohaterów do zniszczonej krainy, Charnu. Tam zaczęli zwiedzać ruiny miast, które niegdyś musiały tętnić życiem. Znaleźli salę, w której znajdowało się wiele posągów, wszystkie w bogatych strojach i koronach. Chłopiec znajduje posąg tajemniczej Pani, którą niechcący budzi. Zaczyna ona rozmawiać z dziećmi, chociaż nie traktuje ich poważnie. Opowiada historię o upadku jej Królestwa.
Czarownica chce przedostać się

„Opowieści z Narnii. Siostrzeniec czarodzieja”
Tak jak pisałam w recenzji „Opowieści z Narnii. Koń i jego chłopiec” do Narnii powróciłam po kilku latach od przeczytania tomu pierwszego tj. „Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa” jeszcze w czasach pierwszej klasy w gimnazjum. Pierwsza część bardzo mi się podobała, była ciekawa, dynamiczna, postacie były wyraziste i wzbudzały w nas sympatię (może poza Edmundem, który na początku był aroganckim dzieciakiem). Poczęłam niedawno nadrabiać zaległości w serii Lewisa, zaczytując się w tomie po tomie. I tak dotarłam również do dzisiaj recenzowanej części pt. „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec czarodzieja”. Jest ona szóstą częścią serii, lecz chronologicznie należałoby umieścić ją jeszcze przed wydarzeniami z „Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa”, ponieważ odnajdujemy tutaj odpowiedzi na zadawane pytania podczas czytania tomu pierwszego. A mianowicie: W jaki sposób wejście do Narnii znajdowało się w zwykłej, starej szafie? Co się działo w Narnii przed panowaniem Białej Czarownicy? Przejdźmy wiec, zatem do szybkiego skrótu wydarzeń, mających miejsce w szóstym tomie serii Lewisa.
„Opowieści z Narnii. Siostrzeniec czarodzieja”powiada o stworzeniu Narnii przez dobrze nam znanego i lubianego lwa Aslana. W akcie stwarzania uczestniczy również Digory Kirke i Pola Plummer. Zacznijmy, więc od początku. Digory zaczyna mieszkać ze swoja ciotką, ponieważ jego matka zmarła z powodu śmiertelnej choroby. Nie podoba mu się życie w domu ciotki, lecz szybko zaprzyjaźnia się z sąsiadką Polą Pummer. Dzieci uczestniczą w wielu przygodach. Niestety ich wakacje były bardzo deszczowe, dlatego raczej nie bawiły się poza domem. Często zwiedzały strychy osiedlowych mieszkań, aż trafili do pokoju wuja Digory’ego – pana Andrzeja, do którego chłopcu zakazano wchodzić. Pola trafia do Innego Świata, z którego może uwolnić ja tylko Digory z zielonym pierścieniem. Następnie obaj bohaterowie udają się do Lasu Między Światami. Odkrywają portale do przeróżnych rzeczywistości. Trafiają do zniszczonego Charnu, gdzie główny bohater przebudza zła czarownicę o imieniu Jadis. Czarownica jest zbyt silna i dzieci nie mogą powstrzymać jej przed dostaniem się na Ziemię. Na miejscu Jadis powoduje wielki chaos i zniszczenie. Pokonuje ją wuj Andrzej, lecz ten niestety, aby zamknąć czarownicę w Lesie Między Światami musi udać tam razem z nią. Poza Andrzejem Jadis zabiera ze sobą pewnego dorożkarza i jego konia. Pola i Digory, chcąc pokonać czarownicę wybierają zły portal i stają się świadkami niezwykłego zdarzenia. Obserwują jak lew Aslan tworzy Narnię, co można nawiązać do biblijnego powstania naszego świata. Digory

Bohaterami „Siostrzeńca czarodzieja” są: Pola Plummer i Digory Kirke. Digory płakał, ponieważ prędzej mieszkał na wsi, miał kucyka i ogród nad rzeką, a teraz musiał przenieść się do Londynu. Okazuje się, że ojciec chłopca wyjechał do Indii, a on sam musiał zamieszkać z ciotą i wujkiem, którzy według Digory’ego byli stuknięci. Matka chłopca jest bardzo chora, wymaga stałej opieki i może niedługi umrzeć. Wakacje były wyjątkowo ulewne, dlatego też dzieci spędzały większość czasu na zabawach w domach, przeszukując znalezione zakamarki. Okazuje się, że szereg domów, znajdujących się obok siebie był połączony długim tunelem. Dzieci chciały przedostać się do opuszczonego budynku zaraz za domem Digory’ego. Niestety pomyliły liczbę krokwi i znalazły się w biurze wuja Andrzeja, do którego nie wolno było młodemu Kirke wchodzić. W pomieszczeniu znajdował się wuj Andrzej Katterley. Był on bardzo wysoki i chudy. Miał ogoloną twarz z ostro zakończonym nosem i jasnymi oczami. Włosy miał niesforne i siwe. Mężczyzna podszedł do drzwi i zamknął je na klucz. Wuj był zadowolony, że w końcu będzie mógł przekazać Digory’emu ważną wiadomość. Do tej pory zawsze przeszkadzała mu w tym jego siostra – ciotka chłopca. Wuj Andrzej pozwolił Poli wybrać sobie jeden z żółtych pierścieni, leżących na tacy. Dziewczyna ochoczo sięgnęła po obrączkę, lecz kiedy jej dotknęła zniknęła. Digory i pan Katterley zostali sami w biurze. Pola znalazła się w Innym Świecie. Młody Kirke może ja sprowadzić z powrotem, dzięki zielonym pierścieniom. Okazało się, że wuj już wcześniej w taki sposób przenosił do Innego Świata różne zwierzęta np. świnkę morską. Informacja ta poirytowała młodego Kirke. Digory zabrał ze sobą dwie zielone obrączki i przeniósł się z pomocą żółtego pierścienia do Lasu Między Światami.
Tam pod jednym z drzew znalazł dziewczynkę, leżącą na plecach. Digory wydawał się dziewczynce dziwnie znajomy. Chłopcu nowo poznaną osóbkę również wydawała się znajoma. Obaj ujrzeli świnkę morską z przewieszoną żółtą obrączką. Dzieci wszystko sobie przypomniały. Nowo poznaną dziewczynką była Pola Plummer, która chwilkę przed Digorym przeniosła się do Lasu Między Światami. Dzieci założyły na palce żółte pierścionki i wskoczyły do sadzawki, z której wyszły do Lasu. Wpłynęły, będąc wciąż w Lesie. Ponowiły próbę w innej sadzawce. Rezultat był ten sam. Spróbowali ponownie w innym zbiorniku wodnym z zielonymi pierścieniami. Udało się.
Dzieci przeniosły się na kamienny plac, którego kamienie wyglądały jak czerwone, prawdopodobnie z powodu dziwnego oświetlenia, które nie przypominało ani światła słonecznego, ani eklektycznego. Dzieci przechodziły przez jadalnię ze stołami przy których zasiadały setki nieruchomych figur, przypominających ludzi. Na środku sali znajdował się złoty dzwon, w który zadzwonił Digory po kłótni z Polą. Od stołu wstała wysoka kobieta z koroną na głowie. Cała trójka szybko musiała uciekać, ponieważ komnata miała się wkrótce zawalić. Na zewnątrz królowa przedstawiła się. Nazywała się Jadis i był ostatnią królową, Królową Śniegu. Królowa opowiedziała o mieście Charn, którym panowała. Okazało się, że była egoistyczna, nie interesował ją los jej obywateli. Uważała, że jedynym obowiązkiem mieszkańców miasta było służenie jej, ponieważ po to istnieli. Królowa chciała wrócić z dziećmi do ich świata. Pola i Digory nie chcieli zabrać jej do Anglii. Królowała uważała, że wuj Andrzej z powodu bycia czarodziejem musi być również Wielkim Królem, który wysłał dzieci, aby te zabrały ją do niego, ponieważ mag chce prosić ją o rękę. Według Poli było to absurdalne i bzdurne. Dzieci dotknęły pierścieni i przeniosły się do Lasu Między Światami. Niestety Królowa razem z nimi wynurzył

1. Spotkanie Digory’ego Kirke z Polą Plummer.
2. Wakacyjne przeszukiwanie zakamarków domów.
3. Odnalezienie długiego tunelu, łączącego cały szereg domów.
4. Przypadkowe odnalezienie biura wuja Andrzeja Katterley.
5. Dotknięcie przez Polę żółtego pierścienia.
6. Znikniecie dziewczynki.
7. Rozmowa wuja z Digorym.
8. Zabranie przez chłopca dwóch zielonych obrączek i jednej żółtej.
9. Przeniesienie się do Lasu Między Światami.
10. Natknięcie się na nieznaną dziewczynkę.
11. Zobaczenie świnki morskiej z żółtym pierścieniem.
12. Przypomnienie sobie przez Polę i Digory’ego przygody w biurze wuja Andrzeja.
13. Próby wydostania się z Lasu Pomiędzy Światami.
14. Udana próba.
15. Pojawienie się na kamiennym placu, złożonym z czerwonych kamieni.
16. Dotarcie do sali jadalnej, gdzie przy stole zasiadały setki ludzi.
17. Kłótnia Poli i Digory’ego.
18. Zadzwonienie w dzwon przez chłopca.
19. Przebudzenie się Królowej Śniegu o imieniu Jadis.
20. Ucieczka z walącej się komnaty.
21. Opowieść o mieście Charn.
22. Okrucieństwo i brak litości królowej.
23. Chęć Jadis do przeniesienia się do Londynu razem z dziećmi.
24. Głupia historia o Andrzeju, który miałby być Wielkim Królem i Wielkim Czarodziejem.
25. Wyśmianie historii przez Polę.
26. Przeniesienie się do Lasu Między Światam

„Siostrzeniec czarodzieja” to szósty tom „Opowieści z Narnii”, autorstwa C.S. Lewisa, który został wydany w 1955 roku. Oto szczegółowe streszczenie fabuły.

Rozdział pierwszy. Złe drzwi.
Na początku rozdziału narrator zapowiada, iż w książce czytelnik odkryje wyjaśnienie powstania przejść do Narnii ze świata realnego. Poznajemy dziewczynkę o imieniu i nazwisku Pola Plummer, która mieszka w Londynie, w bliźniaczym domu. Pewnego ranka, podczas zabawy w ogrodzie, spotyka wyjątkowo umorusanego chłopca, który przedstawia się jako Digory; owo imię wydało się dziewczynce zabawne. Chłopiec przyznaje się, że płakał, ponieważ został przeniesiony z sielskiej wsi do ohydnego miasta, jego ojciec jest daleko w Indiach, wujostwo jest stuknięte, a jego mama jest ciężko chora i wymaga stałej opieki. Dziewczynce jest przykro i stara się pocieszyć Digory’ego. Dzieci zaczynają rozmawiać o wuju chłopca (Andrzej Ketterley). Siedzi on za drzwiami zamkniętego gabinetu i najwyraźniej coś tam przetrzymuje, gdyż dochodzą stamtąd dziwne odgłosy. Chłopiec przyznaje, że nieco obawia się dziwnego wuja. Ta tajemnicza sprawa połączyła dzieci przyjaźnią, które codziennie spotykały się i spędzały razem czas. Pewnego dnia, podczas ulewy, próbując pokonać nudę, dzieci odkrywają niewielkie przejście łączące bliźniacze domy. Urządzają tam Jaskinię i przechowują swoje skarby. Snują plan, aby sprawdzić, jak daleko sięga tunel, po czym wszystko skrupulatnie mierzą i zapisują. Po pełnej napięcia wędrówce, docierają do bogato umeblowanego pokoju na poddaszu. Ich uwagę przykuwają błyszczące obrączki, ułożone na tacy parami (żółte i zielone). Nagle z fotela wstaje wuj Andrzej, którego dzieci wcześniej nie dostrzegły; okazuje się, że znalazły się w jego gabinecie. Przyprószony siwizną wuj jest bardzo uradowany na widok dzieci. Jego zachowanie budzi jednak niepokój, gdyż zamyka wszystkie drogi ku wyjściu. Andrzej informuje, że przeprowadza eksperyment i Pola oraz Digory są mu potrzebni. Proponuje dziewczynce, aby przymierzyła żółty pierścionek. Pola wkłada go na palec i znika.

Rozdział drugi. Digory i jego wuj.
Chłopiec jest wstrząśnięty i chce krzyczeć, ale wuj go uspokaja. Tłumaczy, że Pola jest w Innym Świecie. Andrzej opowiada o swojej matce chrzestnej, starej pani Lefay, która przed laty była zamknięta w więzieniu. Na kilka dni przed śmiercią kazała młodemu Andrzejowi spalić tajemnicze pudełko, chłopiec jednak nie posłuchał woli ciotki i zachował je, jednak latami nie zaglądał do środka. Uważał, że ciotka jest czarodziejką i obawiał się tego, co znajdzie w środku. Tajemnicza szkatułka pochodziła z Atlantydy i była bardzo stara. Zawierała pył przyniesiony z Innego Świata, do którego można się dostać wyłącznie za pomocą magii. Andrzej zaczął eksperymentować, wysyłając świnki morskie ku nieznanemu, a następnie połączył ów pył z obrączkami. Digory nazywa wuja tchórzem, ponieważ sam obawiał się przesłać, ale właśnie wysłał do Innego Świata Polę. Andrzej tłumaczy, że żółte obrączki wysyłają, a zielone sprowadzają z powrotem. Jako że dziewczynka zabrała ze sobą tylko jeden pierścień, Digory musi również przejść i pomóc jej wrócić. Chłopiec jest oburzony i zły na wuja, ale nie zostawi przyjaciółki w potrzebie. Otrzymuje instrukcje użycia obrączek i z odwagą zakłada jedną z nich na palec.

Rozdział trzeci. Las Między Światami.
Digory znajduje się w pustej przestrzeni, od której bije mgliste, zielone światło. Myśli, że jest pod wodą, dlatego wyczołguje się na brzeg sadzawki. Wokół niego rozpościera się gęsty las. Chłopiec odnosi wrażenie, że od zawsze znajdował się w tym miejscu. W oddali dostrzega Polę, leżącą na plecach. Dzieci opowiadają sobie sny o chłopcu i dziewczynce, którzy mieszkali obok siebie i się przyjaźnili. Nie pamiętają kim są, ani nawet faktu, że się znają. Dostrzegają świnkę morską biegającą w zaroślach. Zwierzak ma przywiązaną żółtą obrączkę. Na ten widok dzieci nagle przypominają sobie ubiegłe wydarzenia. Digory proponuje, aby trochę zostać w tym spokojnym i pięknym miejscu. Pola jest przeciwnego zdania. Ostatecznie dedycją się na powrót. Wskakują razem do sadzawki, nic jednak się nie dzieje. Wkładają na palce zielone obrączki (te powrotne). Chłopiec orzeka, że są w czymś rodzaju między świata, miejscem znajdującym się pomiędzy, coś jak tunel łączący poszczególne miejsca. Nazywają je Lasem Między Światami. Digory chce odkryć inne światy docelowe, Pola woli się upewnić, że zdołają powrócić do domu. (Dowiadujemy się że mały Digory to słynny profesor Kirke, który występował w poprzednich częściach cyklu). Dzieci wyruszają w „podróż”, widzą Kosmos i Londyn oraz niewyraźną postać wuja. Utwierdza ich to w przekonaniu, że będą mogli łatwo wrócić. Pola proponuje, aby oznaczyć „sadzawkę powrotną”, gdyż w dziwnym lesie jest ich naprawdę sporo i mogą jej nie zapamiętać. Pierwsza próba, z założonymi żółtymi pierścieniami, kończy się niepowodzeniem. Analizują zawiłość tych czarów, po czym wkładają zielone obrączki i razem wskakują do wody.

Rozdział czwarty. Dzwon i młotek.
Dzieci opadają przez ciemność i barwne kształty. Lądują w miejscu o dziwnym oświetleniu. Wokół widzą kamienny dziedziniec i wysokie budynki, nadszarpnięte zębem czasu. Panuje niepokojąca cisza. Dzieci zaczynają zwiedzać ruiny i zaglądają do poszczególnych pomieszczeń. Trafiają do komnaty pełnej nieruchomych ludzi, odzianych w dostojne szaty i złote korony. Pola jest zachwycona zdobieniami, a jej strach szybko mija. Wszystkie postacie siedzą nieruchomo na kamiennych tronach i przypominają nieco posągi. Pośrodku sali z kolei znajduje się postument, a na nim złoty młotek i dzwon. Znajdują też napis przestrzegający przed niebezpieczeństwami po uderzeniu. Pola jest stanowczo przeciwna, ale Digory jest ciekawy, co się stanie. Dzieci sprzeczają się, przezywają i obrażają na siebie. Kiedy dziewczynka chce sięgnąć po pierścień powrotny, chłopiec prędko uderza w dzwon. Dźwięk gongu staje się coraz głośniejszy, a komnata zaczyna się rozpadać. Kawałki sufitu spadają na posadzkę. Nagle hałas się urywa i zapada cisza.

Rozdział piąty. Żałosne Słowo.
Jedna z siedzących na tronie postaci – wysoka i piękna kobieta – nagle wstaje i pyta, kto ją obudził. Dzieci tłumaczą, iż dostały się do tego świata za pomocą czarów oraz wuja Andrzeja. Królowa wyprowadza Digory’ego i Polę z rozpadającej się sali. Wychodzą na polanę skąpaną w czerwonym słońcu. Na czarnym niebie świeci tylko jedna gwiazda. Kobieta opowiada dzieciom o mieście Charn, które niegdyś było jednym z cudów świata i tętniło życiem. Na pytanie, kto w takim radzie zniszczył owo miasto, królowa informuje, że to ona. Ma na imię Jadis i jest ostatnią Królową Świata. Skłoniła ją do tego czynu jej siostra, która nie chciała oddać pokojowo tronu. Gdy rozpętała się bitwa, złamała przyrzeczenie o nieużywaniu magii. Nie wiedziała jednak że Jadis zna tajemnicę Żałosnego Słowa, po którego użyciu niszczy się cały świat (oprócz osoby, która je wypowiedziała). Było to tysiąc lat temu, a królowa była uśpiona, dopóki Digory nie uderzył w dzwon. Dzieci są zdruzgotane myślą, że wszyscy ludzie i zwierzęta zginęły. Niepomna ich lęku kobieta żąda, aby zabrali ją do ich świata. Uważa wuja chłopca – Andrzeja – za Wielkiego Króla i Wielkiego Maga, który ma oddać tron i się poddać. Przerażone dzieci szybko dotykają pierścieni ukrytych w kieszeniach i znikają.

Rozdział szósty. Wuj Andrzej zaczyna mieć kłopoty.
Digory i Pola ponownie lądują w Lesie Między Światami. Okazuje się, że w ostatniej chwili przez ich zniknięciem, Królowa – Czarownica, szarpnęła dziewczynkę za włosy i wylądowała w sadzawce razem z nimi. Kobieta wygląda jednak inaczej, jej uroda przygasła, skórę pokryła bladość, a oddech przychodzi jej z trudem. Nie wygląda już tak dostojnie i przerażająco. Błaga dzieci, aby nie porzucały jej w tym miejscu, w którym zabije ją powietrze. Digory się waha, ale Pola przekonuje go, żeby uciekali. Ponownie jak przedtem, tym razem Czarownica łapie chłopca za ucho i przedostaje się do świata dzieci, wprost do gabinetu wuja Andrzeja. Następuje chwilowa konsternacja. Dzieci dopiero teraz dostrzegają nienaturalny wzrost Królowej, która z pewnością musi mieć przodków olbrzymów; znów promienieje pięknem i grozą. Wuj Andrzej kłania się nisko i jest bardzo zadowolony z faktu zjawienia się gościa. Królowa nie wierzy, iż ten niski, siwy człowiek jest czarodziejem, który przywołał ją z Innego Świata, a wręcz czuje do niego pogardę, gdyż nie pochodzi z królewskiego rodu. Nazywa go nawet „psem”! Czarownica oznajmia, iż obdarzy Andrzeja „zaszczytem” bycia jej sługą. Natychmiast żąda latającego dywanu albo smoka, klejnotów i niewolników. Jej celem jest podbicie tego świata. Andrzej pokornie wykonuje polecenia. Sprowadza jednak dorożkę, a nie smoka, rzecz jasna. Dzieci są przerażone tą upiorną sytuacją. Digory martwi się o chorą mamę, którą Czarownica mogłaby swą obecnością przestraszyć. Pola wraca do swojego domu. Tymczasem Andrzej zaczyna snuć wizje miłości z nowo przybyłą królową, gdyż oszołomiła go jej uroda. Z racji iż nie ma grosza przy duszy, pożycza od Letycji pieniądze, gdyż spodziewa się niesłychanie ważnego gościa. Po jego słowach do domu wchodzi Czarownica.

Rozdział siódmy. Co się wydarzyło przed domem.
Ciotka Letycja jest oburzona i wyprasza Królową z domu. Uważa ją za pijaną pracownicę cyrku. Wściekła Czarownica próbuje rzucić czar, nic się jednak nie dzieje. Jej moc nie działa w naszym świecie. Postanawia więc użyć siły i ciska o wiele niższą kobietą przez pokój, pozbawiając ją przytomności. Andrzej awansował z „psa” na „niewolnika” i jest popędzany przez Królową. Digory zbiega ze schodów i wraz ze służącą pomaga ciotce wstać. Na szczęście nic poważnego jej się nie stało. Letycja natychmiast nakazuje zawiadomić policję. Po obiedzie chłopiec zastanawia się, jak wysłać Czarownicę do jej świata. Nie wie jednak, że Królowa utraciła swą moc i bardzo się obawia. Postanawia czekać w domu na ich powrót. Podczas niemiłosiernie ciągnących się chwil, przypadkowo słyszy niezrozumiałą rozmowę ciotki Letycji o Kraju Młodości, w którym rosną lecznicze owoce. Chłopiec jest podekscytowany myślą, że jego mama nie umrze i będzie zdrowa. Widział już inne światy i magię, wierzy więc, że to możliwe. Kiedy sięga ręką do kieszeni, aby dotknąć pierścienia, na ulicy pojawia się Czarownica. Powóz, którym jedzie kobieta roztrzaskuje się, lecz ona zręcznie wskakuje na konia. Pojawiają się również policjanci i tłum gapiów. Tęgi mężczyzna nakazuje aresztować kobietę, gdyż okradła jego sklep oraz go pobiła. Policja domaga się wyjaśnień od Andrzeja, który był woźnicą i najwyraźniej zna kobietę. Narowisty koń ma na imię Truskawek i również został skradziony. Jego właściciel próbuje go uspokoić. Królowa krzyczy, iż ma na imię Jadis i nikomu nie wolno dotykać królewskiego rumaka.

Rozdział ósmy. Walka pod latarnią.
Tłum wyśmiewa „cesarzową”. Królowa uderz

Digory Kirke – młody chłopak, który z sielskiej wsi został przeniesiony do Londynu, do domu wujostwa. Jego mama jest ciężko chora, a ojciec przebywa w Indiach, dlatego chłopiec jest nieszczęśliwy. Uważa też, że jego wuj (Andrzej) jest stuknięty i nieco się go obawia. Kiedy poznaje Polę, szybko się zaprzyjaźniają i zostają wciągnięci w wir wydarzeń. Digory’ego cechuje odwaga i butność. Kiedy orientuje się, że jego wuj wysłał Polę do nieznanego świata, od razu rusza jej na ratunek, besztając mężczyznę za lekkomyślność. Po znalezieniu się w umarłym mieście Charn, chłopiec na złość Poli i z czystej ciekawości uderza złotym młotkiem w dzwon, czym budzi Złą Czarownicę w tysiącletniego snu. Digory jest bardzo ciekawy, co znajdą w kolejnych światach. Chce wszystko zwiedzić i odkryć, jest żądny przygody. Nie obawia się nigdy tego, co tam może zastać. Kiedy wraz z innymi trafia do „rodzącej” się Narnii, priorytetem staje się znalezienie leczniczego owocu, aby uratować mamę. W rajskim ogrodzie Czarownica nakłania go do złamania obietnicy i oszukania Aslana, chłopiec jednak wyciągnął lekcję z poprzednich wydarzeń i wie, że każdy czyn ma swoje konsekwencje. Nie ulega i wręcza Jabłko Życia Aslanowi. Udaje mu się dzięki szlachetności i pokonaniu pragnienia uratować mamę. Pół roku po końcowych wydarzeniach, Digory przeniósł się z rodzicami na wieś, gdzie odwiedzała go Pola. Dowiadujemy się również, że to właśnie on jest słynnym profesorem Kirke, którego znamy z pierwszych części cyklu. To on kazał zbudować szafę z powalonej jabłoni, ale nigdy nie odkrył jej magicznych właściwości. Jako starszy człowiek był bardzo miły i wyrozumiały dla rodzeństwa Pevensie.

Pola Plummer – rówieśniczka i przyjaciółka Digory’ego. Mieszka w domu połączonym z domem chłopca. Pola jest głosem rozsądku i logicznego myślenia. Nie ulega emocjom, jest ostrożna w swych działaniach. Kiedy dzieci znajdują się w Lesie Pomiędzy Światami, w przeciwieństwie do porywczego przyjaciela, ona postanawia upewnić się, czy będą mogli bezpiecznie wrócić i zaznacza odpowiednią sadzawkę. W mieście Charn próbuje powstrzymać Digory’ego przed uderzeniem w dzwon, gdyż obawia się konsekwencji. Pola jest dobrą przyjaciółką, zawsze wspiera, pociesza i doradza. Wydaje się dojrzalsza emocjonalnie niż chłopiec.

Andrzej Ketterley – (zwany też Koniakiem) wuj Digory’ego, tytułowy czarodziej. Jest dość niski, przygarbiony i ma siwe włosy. Stracił zdrowie na próbach stworzenia przejścia do innego świata. Człowiek dość okrutny, amoralny, samolubny i lekkomyślny. Prawdziwy tchórz. Interesują go tylko osobiste korzyści. W ramach eksperymentu wysyła do Innego Świata świnki morskie, nie licząc się z faktem, że umierają. Bez wahania również (i bez pierścienia powrotnego), wysyła Polę. Manipulant, który zmusił dzieci do uczestniczenia w swych badaniach. Andrzej jest samotnikiem i ma problem z alkoholem, przy trudnościach natychmiast sięga po butelkę. Kiedy widzi Czarownicę, zostaje omotany jej urodą i pokornie zostaje sługą. Jest zbyt tchórzliwy, aby się sprzeciwić jej działaniom. W Narnii nie rozumie ani mowy Aslana, ani innych zwierząt. Jest zbyt zamknięty i przestraszony, by ujrzeć coś więcej niż czubek własnego nosa. Człowiek małej wiary, zachowujący się dziwacznie i infantylnie. Lew uśpił go tchnieniem na kilka godzin w Narnii, aby mógł odpocząć. Dzieci pomogły mu bezpiecznie wrócić do domu.

Aslan – Wielki Lew. W tej części spotykamy Aslana, który jest stworzycielem świata. Za pomocą cudownej pieśni powołuje do życia żywe istoty i stwarza całe

Autor: Clive Staples Lewis (C.S Lewis).
Tytuł: „Siostrzeniec czarodzieja”.
Nazwa cyklu: „Opowieści z Narnii”.
Numer cyklu: 6/7.
Data publikacji oryginału: 1955 rok.
Data pierwszego polskiego wydania: 1988 rok.
Rodzaj i gatunek: epika – powieść; literatura dziecięca i młodzieżowa.

Czas i miejsce akcji: początkowo akcja rozgrywa się w Londynie, w połączonych bliźniaczo domach, w których mieszkają dzieci. Następnie Digory i Pola trafiają do Lasu Pomiędzy Światami i umarłego miasta Charn. Aslan jest stwórcą Narnii, która powstaje na oczach bohaterów. Czas w Narnii to początek jej istnienia. Z kolei rok biegnący w Londynie jest o kilkadziesiąt lat wcześniejszy niż w części pierwszej, gdyż Digory jest tu małym chłopcem, a w „Lwie, Czarownicy i starej szafie” był starszym mężczyzną.

Bohaterowie:
– Digory Kirke – słynny profesor Kirke z pierwszych części tomów, który teraz jest dzieckiem. Chłopiec poznaje Polę, swą sąsiadkę i szybko się zaprzyjaźniają. Przypadkiem trafiają do gabinetu jego wuja Andrzeja i wyruszają w podróż pomiędzy światami. Początkowo Digory rządny jest przygód i atrakcji, później priorytetowe staje się dla niego przyniesienie z Innego Świata Jabłka Życia, które uleczy jego mamę. Chłopiec jest odważny i trochę bezmyślny. To właśnie on przebudził Złą Czarownicę, która trafia do Narnii.
– Pola Plummer – rówieśniczka Digory’ego i przyjaciółka. Towarzyszy mu w każdej wędrówce pomiędzy światami, zawsze będąc głosem rozsądku i ostrożności. Jest inteligentna, dojrzała i lojalna.
– Andrzej Ketterley – wuj Digory’ego, który wciąga dzieci w eksperyment podróży do innych światów. Człowiek samolubny i nieroztropny, obchodzą go wyłącznie własne korzyści, a na wszystko patrzy przez pryzmat wzbogacenia się. Tchórz, który został pokornym sługą Złej Czarownicy. W Narnii nie rozumiał mowy Aslana ani zwierząt, gdyż był zbyt zamknięty i zlękniony.
– Jadis – Zła Czarownica, Biała Czarownica lub Zła Królowa. Poznajemy jej przeszłość. Kobieta wypowiedziała wojnę własnej siostrze, gdyż ta nie chciała oddać tronu. Kiedy Jadis była bliska klęski, wypowiedziała zakazane, niszczycielskie Żałosne Słowo, które unicestwiło wszelkie życie i cały świat. Zapadła w tysiącletni sen, z którego obudził ją nieświadomy zagrożenia Digory. Kiedy udało jej się przedostać do Londynu, chciała podbić cały świat, jej magiczne moce jednak tam nie działały. Jadis to kobieta pełna okrucieństwa, zła i pogardy dla innych.
– Wielki Lew Aslan – stworzyciel Narnii oraz wszelkiej fauny i flory w niej znajdującej się. Wybrał grupy zwierząt, którym ofiarował dar mowy i inteligencję. Kocha stworzone przez siebie stworzenia i w związku z nieoczekiwanym pojawieniem się Złej Czarownicy, obawia się o ich bezpieczeństwo. Z pomocą Digory’ego zasadza drzewo jabłoni, które będzie chronić Narnię. Aslan pomaga chłopcu wyleczyć jego matkę za pomocą Jabłka Życia.
– Truskawek – londyński koń, będący własnością dorożkarza, który przypadkiem przeniósł się do powstającej Narnii. Otrzymał dar mowy, a następnie skrzydła i został Pegazem.
– Mabel Kirke – matka Digory’ego, kobieta ciężko chora i przykuta do łóżka. Na końcu udaje ją się wyleczyć za pomocą Jabłka.
– Letitia Ketterley – ciotka chłopca i siostra wuja And

Tytuł: „Siostrzeniec Czarodzieja”.
Numer tomu: 6/7.
Nazwa cyklu: „Opowieści z Narnii”.
Autor: Clive Staples Lewis (C.S. Lewis).
Data wydania: 1955 rok.
Data pierwszego polskiego wydania: 1988 rok.

Bohaterowie występujący w książce:
– Digory Kirke – główny bohater powieści. Chłopiec, który później stanie się profesorem Kirkem. Niechcący sprowadza Czarownicę do Londynu i Narnii. Zdobywa leczniczy owoc dla swej matki i ratuje jej życie.
– Pola Plummer – przyjaciółka Digory’ego, która mieszka w domu obok. Jako pierwsza zakłada obrączkę i przenosi się do Lasu Pomiędzy Światami.
– Andrzej Ketterley – wuj Digory’ego, który wciąga dzieci w swój eksperyment. Człowiek tchórzliwy, samolubny, typowy materialista.
– Królowa Jadis – znana później (we wcześniejszych tomach) jako Biała Czarownica. Trafia wraz z dziećmi do Londynu i do tworzącej się Narnii. Kobieta przepełniona złem i okrucieństwem.
– Aslan – stworzyciel Narnii, mówiących zwierząt i magicznych istot.
– Truskawek – koń, który znalazł się w Narnii przypadkiem. Aslan podarował mu skrzydła i uczynił pierwszym Pegazem.
– Mabel Kirke – matka Digory’ego, która jest ciężko chora.
– Helena i Franciszek – dorożkarz, który trafił do Narnii i jego żona. Zostali koronowani na pierwszych królów – króla Franciszka I i królową Helenę I.
– Letitia Ketterley – ciotka chłopca, siostra Andrzeja, opiekująca się panią Mabel.

Krótkie streszczenie fabuły:
Digory to chłopiec, który wprowadził się do domu sąsiadującym bezpośrednio z domem Poli. Dzieci szybko zaprzyjaźniają się. Za sprawą wuja chłopca, Andrzeja, przenoszą się do Lasu Pomiędzy Światami, a następnie do umarłego miasta Charn, gdzie nieopatrznie budzą Złą Czarownicę. Jadis przedostaje się wraz z dziećmi do Londynu, który zamierza podbić. Z pomocą pierścienia, Digory’emu udaje sprowadzić się ją, lecz zamiast do Charn, trafiają do Narnii, która na początku jest pustką

Rozprawka z książki „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec Czarodzieja”
Temat: Elementy biblijne w książce „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec Czarodzieja”.

Wszystkie części „Opowieści z Narnii” podbiły serca milionów fanów na całym świecie. Jednak mało kto wie, że C. S. Lewis w swoich książkach wprowadzał wiele nawiązań do religii chrześcijańskiej. Były to nie tylko nawiązania do przypowieści jezusowych, symbole Boga i Diabła, ale również niezwykle podobny proces stwarzania świata do tego, który możemy przeczytać w Księdze Rodzaju Starego Testamentu. Nawiązania te niekiedy są bardzo widoczne, lecz wciąż mogą unikać wzrokowi czytelnika, jeśli ten nie dostrzegł ich wystarczająco wcześnie bądź nie potraktował książek jako nic innego niż narzędzia dającego mu rozrywkę. Uważam, że wiele elementy religii chrześcijańskiej oraz przede wszystkim biblijnych, zarówno tych bardziej jak i mnie dostrzegalnych, zostało zawartych na kartach książki „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec Czarodzieja”. Swoją tezę poprę następującymi argumentami.
Najbardziej widocznym nawiązaniem do religii chrześcijańskiej, który mógł zostać dostrzeżony przez każdego czytelnika, jest podobieństwo stwarzania Narnii przez lwa Aslana do tworzenia świata przez Pana Boga. Aslan podobnie jak Bóg chrześcijański tworzył świat słowem, „Był to Lew. Olbrzymi, jaśniejący, z bujną, nastroszoną grzywą stał zwrócony łbem ku wschodzącemu słońcu. I śpiewał. Nikt nie miał najmniejszej wątpliwości, ze właśnie z jego szeroko otwartych ust wydobywał się ów Głos.” (cytat z książki „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec Czarodzieja”). Lew śpiewał pieśni o różnej tonacji, dzięki czemu tworzył wszystko z niczego. Digory Kirke określił śpiew Alana, jako najcudowniejszy dźwięk, jaki kiedykolwiek słyszał: „Był to jednak najcudowniejszy dźwięk, jaki Digory kiedykolwiek słyszał, poza wszelkimi porównaniami, tak cudowny, że aż wprost trudny do zniesienia.” (cytat z książki „Opowieści z Narnii. Siostrzeniec Czarodzieja”). Wszystkim uczestnikom wydarzenia wydawało się, że głos dobiega ze wszystkich stron, nawet spod ziemi, a nie tylko z samego lwa. Aslan najpierw stworzył niebo, planety, gwiazdy i Słońce, które rozjaśniły do tej pory w pełni czarne niebo. Zaczęły pojawiać się wzgórza, zielona trawa, już prawie w ogóle nie było czarnej, be

Szósty tom cyklu „Opowieści z Narnii” nosi tytuł „Siostrzeniec czarodzieja”. Autorem jest C.S. Lewis. Powieść została wydana w roku 1955, ale jeśli wziąć pod uwagę chronologię, owa książka powinna być pierwsza, gdyż Narnia w niej dopiero powstaje. Oto charakterystyka występujących w powieści postaci:

Digory Kirke – znany z poprzednich części profesor Kirke tutaj jest chłopcem. Ze względu na chorobę matki musiał przeprowadzić się do domostwa wuja i ciotki, do Londynu. Chłopiec jest nieszczęśliwy z tego powodu. Główne cechy jego charakteru to ciekawość (uderza w dzwon i budzi Królową Jadis ze snu) i odwaga (bez wahania udaje się do Innego Świata, aby sprowadzić Polę). Digory lubi odkrywać też nowe światy, ale jest nieco nieroztropny i lekkomyślny. Czasami bywa złośliwy, jeśli ktoś ma odmienne zdanie na jakiś temat. Pod koniec książki wyrusza w podróż, w której musi odnaleźć Jabłko Życia – cudowny owoc mogący uleczyć każdą chorobę. Chłopiec bardzo kocha swoją mamę i jest gotowy do wielu poświęceń, aby ulżyć jej w cierpieniu.

Pola Plummer – dziewczynka będąca rówieśniczką Digory’ego. Dzieci szybko zaprzyjaźniają się i na skutek manipulacji wuja Andrzeja, wyruszają w podróż pomiędzy krainami. Pola to głos rozsądku, zawsze stara się wszystko logicznie przemyśleć i nie robić nic pochopnie. Obawia się niebezpieczeństwa, które może na nich czyhać po drugiej stronie magicznej sadzawki. Dziewczynka jest lojalną przyjaciółką, zawsze stara się pomagać Digory’emu i go wspierać.

Jadis – we wcześniejszych tomach znana jako Biała Czarownica. Kobieta pełna okrucieństwa i przepełniona złem. Uważa się za władczynię absolutną i pragnie zniewolić wszystkich, nawet mieszkańców Londynu. Jest bardzo wysoka i piękna, co nie uchodzi uwadze wuja Andrzeja.

Drogi czytelniku!
Chciałabym Tobie opisać problematykę książki „Siostrzeniec czarodzieja” C.S. Lewisa. Autor napisał 7-tomową serię „Opowieści z Narnii”. Ta książka, którą chcę Tobie opisać jest częścią właśnie tej serii.
Ten tom zaczyna się rozmową głównych bohaterów. Nazywają się Pola i Digory. Właśnie tak rozpoczęła się ich przyjaźń. Pewnego dnia podczas zabaw na strychu w swojej „jaskini przemytników” znaleźli tunel. Postanowili do niego wejść. Najpierw, jednak sprawdzili długimi krokami jaka jest odległość między jedną krokwią, a drugą. Dzięki temu wiedzieli ile krokwi przypada na jedno pomieszczenie poddasza. Potem dokonali obliczeń, wzięli małe latarnie i wyruszyli na wyprawę. W końcu doszli do tajemniczych drzwi. Cicho je otworzyli i weszli do środka. Myśleli, że to opuszczony dom za kwaterą chłopca. Jednak to była jego kwatera. Na środku stał stół. Na nim leżały dwie żółte obrączki i dwie zielone. Okazało się, że jest to zakazany gabinet szalonego wujka Andrzeja. Dzieci chciały już zawrócić, gdy nagle Pola dostała zaproszenie do zobaczenia pięknych pierścionków. Kiedy tylko dotknęła jednego z nich zniknęła. Później Digory także zniknął. Jednak on ruszył szukać dziewczynki. Wziął ze sobą trzy obrączki: dwie zielone i jedną żółtą. Gdy się ocknął zauważył, że jest pod wodą. Wypłynął na powierzchnię i spostrzegł, że nie łapie z trudem powietrza ani nie jest mokry. Czuł się w tym lesie jakby był tam od zawsze. Kilka minut później podeszła do niego dziewczynka. Po jakimś czasie przypomnieli sobie kim są i co tu robią. Wskoczyli do sadzawki i wyszli na inny suchy brzeg. Postanowili przebyć część drogi powrotnej i wrócić do lasu. Digory chciał wskoczyć do kolejnej sadzawki, lecz Pola go zatrzymała. Po oznaczeniu drogi powrotnej wskoczyli do sadzawki. Jednak żółty pierścień nie zadziałał. Zmienili obrączkę i wskoczyli. Znaleźli się w dziwnym miejscu. Nie było tu słońca jak na Ziemi; istniało tu czerwone, nieruchome światło. Niebo było granatowe, prawie czarne. Stali w ruinach, które wydawały się czerwone. Poszli w kierunku ruin pałacu. Zwiedzili je, aż doszli do Sali tronowej. Weszli do środka i obejrzeli „figury woskowe” siedzące na krzesłach. Skończywszy oglądanie tajemniczych postaci wrócili do stołu na środku sali. Zauważyli tam dzwon i napis na boku postumentu. Przeczytali inskrypcję i Digory postanowił to sprawdzić. Zaczęli się kłócić i ten spór trwał, dopóki Pola nie

„Siostrzeniec czarodzieja” jest chronologicznie pierwszą (ale napisaną i wydaną jako szósta z kolei) książką z serii „Opowieści z Narni”. Książkę napisał brytyjski pisarz C. S. Lewis w 1955 roku. Ta konkretna część cyklu bazuje w dużej mierze na analogiach do wydarzeń z życia autora i na jego niespełnionych marzeniach – Lewis jako sierota (jego mama zmarła na raka, gdy ten miał 10 lat) potrafił przelać swoje emocje na papier i wcielić się w Digory’ego Kirke, który chce zrobić wszystko, żeby uratować śmiertelnie chorą mamę.
Książka jest powieścią z gatunku fantastyki – w tej konkretnie części, magiczne przedmioty, podróże między światami, czarodzieje to norma! Już sam tytuł nas o tym przekonuje. W tej części nie brakuje również mówiących zwierz

Rozgrywało się to w czasach drugiej wojny światowej w Anglii. Na początku chłopiec Digory jest nieszczęśliwy, ponieważ jego mama jest chora, a tata wyjechał do Indii. Chłopiec pewnego dnia musiał się przenieść do wujka. Nie był szczęśliwy z tego powodu, bo bał się wujka, ponieważ uważał go za złego.
Jednak Digory poznaje dziewczynkę o imieniu Pola. Bardzo szybko się zaprzyjaźnili. Pewnego dnia chcieli pozwiedzać opuszczone domy. Szli do nich przez tunele. W pewnym momencie napotkali na drzwi. Gdy przez nie przeszli, zauważyli, że są w gabinecie wujka Andrzeja. Byli bardzo zdziwieni. Wujek jednak szybko opowiada im o swoim eksperymencie. Poly dostała od niego pierścień, który założyła na palec i po chwili znikła. Chłopiec był przestraszony i domagał się wyjaśnień. Wujek zaczął mówić mu o swoich próbach i o tajemniczej szkatule z Atlantydy. W obrączkach był pył, dlatego Poly znikła. Wujek powiedział, że Pola nie wróci sama, gdy nie ma powrotnej zielonej obrączki. Dlatego chłopiec poświęca się i znika do tego miejsca co Pola. Oby dwoje są w lesie pomiędzy Światami, który nazywano poczekalnią. Na początku nawzajem się nie poznali. To miejsce bardzo źle na nich wpływało. Jednak po chwili odzyskują pamięć i mieli zamiar wrócić do domu. Jednak chłopiec postanawia pozwiedzać inne światy. Dlatego wybierają się w podróż. W pewnej chwili trafiają do sadzawki i trafiają do martwego miasta. Byli bardzo przestraszeni, bo nie wiedzieli gdzie są. Gdy weszli do zamku, napotykają siedzące postacie oraz duży złoty dzwon. Digory z ciekawości podszedł do niego i z całej siły w niego kopnął. Po chwili przebudziła się wysoka dziewczyna. Kobieta spokojnie opowiada swą historię, jak walczyła ze swą siostrą o t

Opowieści z Narnii – Siostrzeniec czarodzieja – C.S. Lewis – CharakterystykaInformacje o książceKsiążka pt. „Opowieści z Narnii: Siostrzeniec czarodzieja” (oryginalny tytuł: „The Chronicles of Narnia: The Magician’s Nephew”) to powieść fantastyczna, która została napisana przez C.S. Lewisa (Clive Staples Lewis, 1989-1963). Swoje pierwsze wydanie miała w 1955 roku, w Wielkiej Brytanii, w oryginalnym języku angielskim. W Polsce natomiast po raz pierwszy ukazała się trzydzieści trzy lata później- w 1988 roku. Została wydana przez Instytut Wydawniczy PAX, w przekładzie Andrzeja Polkowskiego.Jest to szósty, a zarazem przedostatni tom cyklu „Opowieści z Narnii”. Biorąc natomiast pod uwagę porządek chronologiczny przedstawionych zdarzeń, jest pierwszą częścią wskazanego cyklu. Każda część cyklu opowiada o niezwykłych przygodach losowo wybranych ludzi, którzy zostają przeniesieni za sprawą Aslana – króla całej Narnii – do tej właśnie magicznej krainy.Krótkie streszczenieUtwór opisuje powstanie Narnii, która zostaje stworzona przez Aslana – Złotego Lwa. Towarzyszą mu Digory Kirke i Pola Plummer – przyjaciele i sąsiedzi mieszkający w Londynie. Dostają się do tego magicznego świata dzięki magicznym pierścieniom utworzonym przez wuja Digory’ego – Andrzeja, który przez wiele lat pracował nad przemieszczaniem się między światami.Gdy po przeniesieniu do innego wymiaru wybudzają się, okazuje się, że są w „Lesie pomiędzy światami”. Stamtąd poszli przed siebie. Po drodze dochodzą do zmasakrowanego kraju zwanego Charnem. Tam Digory, niczego nieświadomy, budzi z tysiącletniego snu okrutną czarownicę Jadis. Ta chce wydostać się do ludzkiego świata, by przejąć nad nim kontrolę i opanować wszystkich ludzi. Dzieci wracają na Ziemię, by wraz z wujem Andrzejem i jego koniem – Truskawką – powrócić do magicznego świata. Gdy się do niego przenoszą, cała czwórka widzi, jak Aslan tworzy Narnię, a niedługo później przemienia Truskawkę w Pegaza i daje koniowi umiejętność mowy.Następnie dzieci muszą walczyć z Czarownicą, która zaczarowała wuja Andrzeja w swojego sługę. Oprócz tego muszą odnaleźć złote jabłko, które mają przekazać Aslanowi, by ten zasadził Drzewo, które będzie chroniło Narnię. Owoc ten może także pomóc matce Digory’ego – Mabel, która jest ciężko chora.Charakterystyka bohaterów- Digory Kirke – młodzieniec, który pochodzi ze wsi. Pewnego razu zostaje przeniesiony do Londynu, a dokładniej do swojego wujostwa, które okazuje się dla niego nieznośne. W mieście poznaje Polę, z którą się zaprzyjaźnia. Digory niewątpliwie jest głównym bohaterem tego tomu. Przeżywa wiele przygód, które zmieniają jego spojrzenie na świat. Chłopca charakteryzuje odwaga, ciekawość, samolubstwo i bunt.
– Pola Plummer – kilkunastoletnia dziewczyna, która pewnego razu poznaje swojego rówieśnika, a za