Przygody Alicji w Krainie Czarów - Streszczenie szczegółowe

Streszczenie szczegółowe książki „Alicja w Krainie Czarów”Książkę rozpoczyna wiersz, wyjaśniający genezę jej powstania i opisujący wycieczkę po Tamizie.”Przez króliczą norę”Alicja, spędzając upalny dzień ze swoją starszą siostrą nad brzegiem rzeki, nudzi się. Nagle dostrzega Białego Królika o różowych oczach, ubranego w kamizelkę. Zwierzę wyraźnie się gdzieś śpieszy, raz po raz spogląda na zegarek. Zaciekawiona dziewczynka podąża za nim, wchodzi do króliczej nory i spada, mijając półki pełne słoików. Ponieważ spadanie dłuży się Alicji, próbuje urozmaicić sobie czas rozmyślaniami o swojej kotce. Zastanawia się, czy po wylądowaniu znajdzie się po drugiej stronie Ziemi i jak porozumie się z mieszkańcami. Zaczyna robić się senna. W końcu jednak bezpiecznie ląduje i udaje się do rozświetlonego holu o niskim suficie. Znajduje kluczyk. Pasuje on do maleńkich drzwi, za którymi znajduje się cudowny ogród z kwiecistymi klombami i chłodnymi fontannami. Alicja jest jednak za duża, aby przejść przez drzwi. W końcu dostrzega butelkę z napisem „Wypij mnie”. Po chwili wahania wypija napój i zmniejsza się. Niestety, nierozważnie zostawiła kluczyk na stoliku i teraz nie może go dosięgnąć. W końcu odkrywa ciastko z napisem „Zjedz mnie”. Zjada ciastko.”Kałuża pełna łez”Na skutek zjedzenia ciastka Alicja rośnie na wysokość trzech metrów. Jest smutna i zaczyna płakać. Jej łzy tworzą wielką kałużę. Tymczasem przez korytarz przebiega Biały Królik, który jest tak przestraszony widokiem Alicji, że upuszcza swoje rękawiczki i wachlarz. Alicja wachluje się nim, co powoduje jej ponowne zmniejszanie się. Wpada do kałuży łez i poznaje Mysz, która bardzo boi się kotów. Alicja opowiada jej o swojej kotce Dinie, która lubi polować na myszy, i tym sposobem obraża swoją rozmówczynię, za co przeprasza. W końcu dopływają do brzegu, gdzie spotykają mnóstwo ptaków i innych zwierząt, także mokrych.”Wyścig Komitetu i długi ogon”Na brzegu zwierzęta stwierdzają, że należy się osuszyć. Inicjatywę przejmuje mysz, która opowiada „suchą” historię Anglii, jednak to nie pomaga. W końcu jeden z ptaków, Dodo, decyduje, że zwierzęta powinny wziąć udział w Wyścigu Komitetu. Wyścig nie ma żadnych reguł oprócz biegania w kółko. Po pół godzinie wyścig się kończy i każdy wygrywa, więc każdy powinien otrzymać nagrodę. Alicja oddaje swoje słodycze, a sama dostaje własny naparstek. Mysz opowiada jej swoją długą i smutną historię – mówi o prześladowaniach, które spotkały ją ze strony kotów. W końcu Alicja opowiada zebranym ptakom o swoim kocie, który lubi polować na ptactwo. Historia ta powoduje, że dziewczynka zostaje sama i zaczyna płakać.”Królik wysyła małego Billa”Tymczasem nadbiega Biały Królik, który myli Alicję ze swoją służącą, Marią Anną, każąc jej przynieść parę rękawiczek i wachlarz. Alicja idzie do jego domu, gdzie znajduje butelkę z miksturą, którą wypija. W efekcie rośnie tak szybko, że wypełnia sobą cały dom. Biały Królik nie może dostać się do środka, więc posyła tam swojego sługę – jaszczurkę imieniem Bill. Ten próbuje wejść przez komin, ale Alicja wykopuje go na zewnątrz. Biały Królik i pozostałe zwierzęta, które zgromadziły się wokół domu, wrzucają do środka kamienie, które zamieniają się w ciastka. Alicja zjada ciastka i zmniejsza się. Wychodzi na zewnątrz i udaje się do lasu, po którym spaceruje. Spotyka tam urocze szczenię, z którym przez chwilę się bawi, ale ponieważ jest za duże w porównaniu do jej wzrostu, ucieka od niego. W końcu dociera do grzyba, który jest tej samej wielkości, co ona. Poznaje Pana Gąsienicę, który pali fajkę wodną.”Rada Gąsienicy”Pan Gąsienica początkowo ignoruje dziewczynkę, gdy ta dopytuje, jak stać się większą. Pyta, kim jest i każe jej recytować wyuczony w szkole wierszyk. Alicja nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, myli też słowa wiersza. Zawiedziona, chce odejść, a wtedy Gąsienica udziela jej rad na temat zachowania. Radzi, by trzymała nerwy na wodzy. Twierdzi, że do wszystkiego można się przyzwyczaić, także do niskiego wzrostu. Jednocześnie informuje dziewczynkę, że jedna strona grzyba powiększa, druga zaś pomniejsza wzrost. Alicja nadgryza grzyb z prawej strony, co sprawia, że zmniejsza się, uderzając głową o własne stopy. Potem nadgryza grzyb lewej strony i jej szyja niesamowicie się wydłuża. Wysoko w koronach drzew atakuje ją Gołębica, która bierze Alicję za węża. Na próżno przekonuje ptaka, że jest dziewczynką i nie chce zabrać jej jajek. W końcu, nadgryzając raz jeden, raz drugi kawałek grzyba, wraca do swoich normalnych rozmiarów.”Świnia i pieprz”Alicja trafia przed mały domek, gdzie stoją służący – lokaje Żaba i Ryba. Lokaj-Ryba przekazuje zaproszenie dla Księżnej (od Królowej) do gry w krykieta. W końcu zaciekawiona Alicja próbuje dostać się do domu, skąd dochodzą hałasy, wycie, kichanie i dźwięk rozbijanych talerzy. Wchodzi do domu i poznaje Księżną, kucharkę, dziecko Księżnej i Kota z Cheshire. Kucharka przez cały czas gotuj zupę, do której dodaje ogromne ilości pieprzu, co powoduje, że wszyscy wokół kichają, a dziecko nieustannie płacze. Z niezrozumiałych powodów kucharka zaczyna rzucać talerzami. Zupełnie nie zwraca na to uwagi Księżna, która rozmawia z Alicją o Kocie. Rozmówczyni dziewczynki jest nieuprzejma i znudzona. Oddaje w końcu dziecko Alicji, a sama idzie grać w krykieta. Alicja postanawia zabrać dziecko z niebezpiecznego dla niego domu. O dziwo, niemowlę przeistacza się w prosiaka i ucieka do lasu. Tymczasem obok zdziwionej dziewczynki pojawia się niespodziewanie Kot z Cheshire. Opowiada jej o Kapeluszniku i Marcowym Zającu. Twierdzi, że wszyscy mieszkańcy Krainy Czarów, nie wyłączając jego i Alicji, są szaleni. W końcu znika. Najdłużej pozostaje jego uśmiech w powietrzu.”Szalone przyjęcie”Alicja postanawia odwiedzić Marcowego Zająca. Zastaje u niego Kapelusznika i Susła. Dwaj pierwsi siedzą przy zastawionym stole i popijają herbatę, a właściwie gniotą się w jednym rogu stołu. Suseł śpi, służąc Zającowi i Kapelusznikowi jako poduszka. Wszyscy zadają Alicji mnóstwo pytań, logicznych zagadek i kpią z dziewczynki, gdy nie potrafi odpowiedzieć. Alicja czuje się obrażona i odchodzi, twierdząc, że Kapelusznik i Zając tracą czas. Idąc, dostrzega drzwi w pniu drzewa i wchodzi do środka. Okazuje się, że to drzwi do cudownego ogrodu.”Królewskie boisko do krykieta”W ogrodzie spotyka trzy karty do gry – Piątkę, Siódemkę i Dwójkę, które malują białe pąki róż na czerwono. Omyłkowo posadzili białe i teraz boją się, że Królowa każe ich ściąć za ten uczynek. Tymczasem do Alicji zbliża się orszak królewski – żołnierze z pałkami w dłoniach, dziesięciu dworzan wystrojonych w diamenty, dziesięcioro królewskich dzieci, które podskakują, goście – Królowie i Królowe, Biały Królik i Walet Kier. W końcu Alicji udaje się poznać Królową Kier i jej męża Króla. Bezlitosna Królowa nakazuje ściąć trzech ogrodników, ale Alicja staje w ich obronie. Pomaga im się również ukryć przed żołnierzami. Rozpoczyna się gra w krykieta na boisku pełnym kolein. Jako kije służą flamingi, jako piłki – jeże. Na boisku panuje kompletny chaos. Królowa skazuje kolejne osoby na ścięcie. Tymczasem Alicja spotyka Kota z Cheshire i opowiada mu o niejasnych zasadach gry i o tym, że nie lubi Królowej. Ta każe ściąć głowę kota, co okazuje się kłopotliwe, ponieważ kot ukazał się jako sama głowa. Zanim Król wrócił z katem, Kot zniknął. Z tego powodu wezwano z więzienia jego właścicielkę, Księżną. Ta wita serdecznie Alicję. Jest w dobrym nastroju, w swoich rozważaniach zgłębia reguły i odnajduje we wszystkim morał.”Historia Żółwiciela”Księżna jest niezwykle uprzejma dla Alicji, która zastanawia się nad rolą pieprzu w życiu ludzi. Chwali dziewczynkę za mądrość, twierdzi, że ma we wszystkim rację, zachwyca się tym, że wszystko potrafi jasno i prosto ująć. Rozmowę przerywa Królowa i Alicja wraca do gry. Tymczasem Królowa skazuje wszystkich graczy na ścięcie. Okazuje się, że nie ma kto grać. Król ułaskawia skazanych, a Królowa każe Gryfowi zaprowadzić główną bohaterkę do Żółwiciela. Jest on samotny oraz smutny. Siedzi na kamieniu i wzdycha, a jego oczy są przepełnione łzami. Opowiada swoją historię Alicji. Przypomina sobie szkolne lata, przedmioty, których się uczył. Wspomina także to, że kiedyś był żółwiem.”Kadryl z Homarami”Żółwiciel opowiada swoim gościom, Gryfowi i Alicji, o zabawach, o Kadrylu z Homarami. Obaj pokazują dziewczynce jedną z figur tanecznych. Bohaterka jest zdezorientowana. W końcu proszą Alicję, aby ta opowiedziała o własnych przygodach. Mówi o wszystkim, co przydarzyło się jej, odkąd weszła do króliczej nory. Na koniec swoich opowieści próbuje wyrecytować znany wiersz. Jednak nie udaje jej się, gdyż myli słowa. Spotkanie zostaje przerwane, ponieważ rozpoczyna się proces.”Kto ukradł ciastka?”W procesie dotyczącym kradzieży ciastek głównym podejrzanym jest Walet, którego zakuto w łańcuchy. Ławnikami jest dwanaście zwierząt, w tym Jaszczurka Bill. Król występuje w roli sędziego, ma na głowie perukę. Rolę Herolda pełni Biały Królik. Pierwszym świadkiem jest Kapelusznik, który ani trochę nie pomaga w zaistniałej sytuacji. Następnie zeznaje Kucharka, która w trakcie zamieszania ucieka. Jako ostatnia na świadka zostaje powołana Alicja, która od początku procesu zaczyna rosnąć.”Dowody Alicji”Sporo większa już Alicja niechcący wywraca ławę przysięgłych. Zmieszana, pomaga wszystkim wrócić na swoje miejsca. Podczas procesu Alicja stara się wykazać absurdalność sytuacji, podważa dowód – anonimowy wiersz, którego nikt nie rozumie. Królowa nakazuje ławnikom najpierw wydać werdykt, a dopiero później się nad nim zastanowić. Alicja protestuje. Królowa skazuje ją na ścięcie. Bohaterka nie boi się nikogo, ponieważ to tylko talia kart. Poza tym jest od wszystkich większa. Talia wzbija się w powietrze i zaczyna przemieszczać się w jej stronę. Alicja budzi się. Wszystko okazuje się snem, o którym opowiada siostrze.Dziewczynka wraca do domu, gdzie pije herbatę. W tym czasie jej siostra ogląda zachód słońca i zasypia, śniąc o małej Alicji i Krainie Czarów.