Rodzinna Europa

„Rodzinna Europa” stanowi esej biograficzny Czesława Miłosza. Esej został wydany w 1958r. przez Jerzego Giedroycia, w Paryżu, zaś pierwsze krajowe wydanie ukazało się po transformacji ustrojowej, bo dopiero w 1990r. W wielu kręgach Czesław Miłosz został w tamtym czasie wyklęty z powodu wcześniejszego wysługiwania się komunistom jako pisarz i poeta reżimowy oraz socrealistyczny. Późniejszy noblista był tuż po II WŚ poetą reżimowym, w 1951 r. uciekł z posady attache prasowego szukając skutecznie schronienia w siedzibie paryskiej „Kultury”. Współpraca Miłosza z PPR rozpoczęła się w 1946r. ale ważniejsze jest dla nas to co stworzył po ucieczce, właśnie te teksty skłaniają intelektualistów do rozważań nad udziałem pisarzy, artystów, ludzi kultury i sztuki w tworzeniu nad Wisłą zbrodniczego, totalitarnego reżimu.
Czesław Miłosz w eseju stara się znaleźć odpowiedź na pytanie co oznacza „być wschodnio Europejczykiem”? Jaka jest tożsamość wschodnio- europejska?
Przyjeżdżając do Europy Zachodniej ze Wschodu jesteśmy odbierani jako Ci bez których świat „toczyłby się swoją koleją”. Czesław Miłosz przyjeżdżając do Paryża jechał „bez żadnego liczącego się zawodu”, chciał zamanifestować „swoją polskość i obcość”. Polak przyjeżdżający na zachód Europy był w tym świecie nowy, mimo to miał prawo czuć się dumny, „z domu wyciągnął rodzaj patriotyzmu Wielkiego Księstwa Litewskiego”. Miłosz odwołuje się do innych pisarzy, do Giedroycia, wskazuje Jego zapatrzenie na Ukrainę, prezentowaną przez Niego „ukraińską perspektywę”. Czesław Miłosz za patrona obrał sobie Adama Mickiewicza. Dla Czesława Miłosza, postać oraz twórczość Adama Mickiewicza stanowi fundament wielu dzieł, tradycję kluczową.
Czesław Miłosz uważa że najprościej jest przedstawić skąd się jest opowiadając o sobie. Poeta i pisarz opowiada o sobie od chwili urodzenia 30 czerwca 1911r. w Szetejnie na Kowieńszczyźnie. Warte odnotowania jest w jak bardzo dokładny sposób, z jakim ujęciem detalu Miłosz opisuje poszczególne miejsca, ich historię, zależności które wpłynęły na rozwój tych obszarów.
Czesław Miłosz porusza te wydarzenia które wywarły na Jego życie szczególne znaczenie, spotkania ze znaczącymi ludźmi, ważnych chwilach. Pisarz opisuje te książki które wywarły wpływ na Jego pisanie.
Uważam Jego opis Rosji za trafny, choć wielu rzeczy dowiedziałem się od Miłosza. Nie wiedziałem że Rosja miała najbardziej prężny rynek książkowy. Miłosz opisuje swoją podróż do Krasnojarska, jazdę Koleją Trans- Syberyjską. Miłosz opisuje swojego ojca, co również uważam za ciekawe.
Należy dostrzec że Miłosz kilkakrotnie się myli przedstawiając zagadnienia historyczne vide że Besarabia była ruska a następnie zhołdowało ją Wielkie Księstwo Litewskie co jest ewidentną nieprawdą bo zrobiła to Korona.
Czesław Miłosz posługuje się doskonałym językiem, ma świadomość konstrukcji, treść wydaje się być przemyślana. Z przyjemnością się słucha tej opowieści gdyż Miłosz to niezwykle mądry człowiek, posiadający obszerną wiedzę z zakresu filozofii, historii, sztuki.
Czesław Miłosz opisuje przełomowe wydarzenia vide wojnę polsko- bolszewicką 1920r.
Należy podkreślić że Miłosz był przeciwnikiem „nurtu moralistyczno- patriotycznego”, który swą postawą wyrażał Zbigniew Herbert.
Czesław Miłosz przedstawia Europę Środkową jako powód do dumy, że „nie wypadła sroce spod ogona”.
Czesławowi Miłoszowi jest niezwykle trudno, w okresie kiedy tworzył wielu twórców czuło że bycie polskim poetą oraz pisarzem oznaczało nie być Litwinem, że to się zaprzeczało, natomiast Miłosz jest dumny ze swojej litewskości.
Pisarz pogardza nacjonalizmem, jest niechętny do katolicyzmu natomiast tęskni za tyglem narodowościowym, prezentuje się jako filosemita. Miłosz prezentuje się jako Europejczyk, kosmopolita.

„Rodzinna Europa” to esej biograficzny napisany przez Czesława Miłosza w 1957 roku w Paryżu we Francji. Większość źródeł, z którymi się spotkałam utrzymuje, że to nie jest jeden esej, tylko raczej zbiór osiemnastu esejów – krótszych i dłuższych, które dość szczegółowo opisują niesamowite życie autora.
Czesław Miłosz urodził się 30 czerwca 1911 roku w Szetejniach na Litwie. Ta wioska dalej istnieje. Według spisu powszechnego z 2011 roku zamieszkuje ją trzydzieści jeden osób. Czesław Miłosz był wrażliwym poetą, ambitnym prozaikiem, sprawnym eseistą oraz utalentowanym tłumaczem. Spokojnie możemy go uznać za jednego z największych polskich pisarzy-poetów, wcale nie będzie to przesadą. Sama Maria Dąbrowska porównywała jego dzieła do „Pana Tadeusza” i mówiła, że to ten sam poziom i ta sama waga dzieł. W 1980 roku Czesław Miłosz został laureatem Literackiej Nagrody Nobla, zdobył też wiele innych prestiżowych nagród literackich zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego dzieła zostały docenione i w Europie i poza jej granicami. Pisarz jest znany w Stanach Zjednoczonych. Eseje oraz wiersze Czesława Miłosza zostały przetłumaczone na kilkanaście języków – w tym na języki naprawdę egzotyczne i rzadko spotykane. Wiele uniwersytetów przyznało mu doktorat honoris causa, w tym uniwersytety w Stanach Zjednoczonych oraz uniwersytety z Polski. Z powodu tego, że urodził się na Litwie dostał jej honorowe obywatelstwo. Honorowe obywatelstwo dostał również od miasta Kraków. Tam też 14 sierpnia 2004 roku zmarł. Cieszę się, że chodź chwilę ja i on żyliśmy jednocześnie. To dla mnie wielki zaszczyt. Z ciekawostek dotyczących autora warto wspomnieć, że w 2011 roku Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu monety z wizerunkiem Czesława Miłosza: złotą dwustuzłotówkę, srebrną dziesięciozłotówkę i nie szlachetnie metalową dwuzłotówkę. Do tego na katowickim Brynowie jest ulica, której Czesław Miłosz patronuje (podobnie jak we Wrocławiu i Częstochowie, jednak te dwa miasta nie są mi bliskie). Rok 2011 był oficjalnie ustanowiony rokiem Czesława Miłosza. Gdyby wielki pisarz dożył tego roku, to by obchodził wtedy właśnie swoje setne urodziny. Takie działanie władz jest miłą odmianą, ponieważ w okresie PRL-u dzieła autora były w Polsce cenzurowane, a on sam musiał opuścić kraj i udać się na wieloletnią emigrację.
W swoim eseju „Rodzinna Europa” Czesław Miłosz-autor opisuje swoje życie w taki sposób, jakby próbował tłumaczyć innym mieszkańcom kontynentu, jak to znaczy być ze Wschodniej Europy. Najprawdopodobniej taki właśnie był jego zamysł. W swoim utworze Czesław Miłosz porusza takie tematy jak pochodzenie swojej rodziny, przedstawia jej członków. Opisuje pierwsze lata życia na Litwie, dzieciństwo, wyprawy w głąb Azji, młodość na uniwersytecie w Wilnie, tajne organizacje, w których działał. Nie boi się również zahaczać o takie tematy jak wojna (m.in. rewolucja bolszewicka, I Wojna Światowa, II Wojna Światowa), w której sam brał udział, czy późniejsze doświadczenia z komunizmem, marksizmem, a nawet katolicyzmem. Musicie przyznać, że ludzie, którzy urodzili się na początku ubiegłego wieku wcale nie mieli łatwego życia. Dosięgły ich wszystkie trudne wydarzenia, o których uczymy się na lekcji historii w rozdziałach o współczesnej Europie. W poszczególnych rozdziałach książki „Rodzinna Europa” znajdziemy dużo nawiązań do wydarzeń historycznych oraz do różnych faktów, które osobą z Europy Zachodniej miały przybliżyć Europę Środkową oraz Europę Wschodnią. Duży nacisk został nałożony na to jak zmieniały się w czasie I Wojny Światowej i II Wojny Światowej te kraje. Porus

„Rodzinna Europa” stanowi zbiór esejów, które opierają się na ogół na wspomnieniach autora. Każdy z nich dotyczy innego etapu życia Miłosza bądź też poświęcony jest konkretnemu zjawisku historycznemu.
Czytelnik ma okazję poznać dzieje poety, który postanowił osiedlić się we Francji. We wspomnieniach odwołuje się do okresu, kiedy mieszkał na Litwie. Pisze również o rewolucji bolszewickiej, której był świadkiem. Sporo miejsca poświęcił autor na to, by wyjaśnić różnice zachodzące pomiędzy Polakami i Rosjanami. Nie omija tematu II wojny światowej podkreślają to, jak wielki wpływ miała na dzieje mieszkańców Europy. Z utworu wyłania się także Miłosz, nie jako poeta czy artysta, ale jako zwykły człowiek, który przeżywał lepsze i gorsze momenty. Według Miłosza dzięki odmiennym doświadczeniom historycznym Polacy patrzą na świat w inny sposób niż mieszkańcy Zachody. Zwraca uwagę, że polska mentalność i kultura polityczna powstawały się na styku kultur Wschodu i Zachodu. W związku z tym, cudzoziemcu, którzy chcą zrozumieć polską politykę, napotykają na wiele trudności. Partyjne podziały są mało wyraźne, tworzą się na zasadzie duchowego pokrewieństwa jednostek, a nie na zbieżności programów. O różnicach pomiędzy kulturą polską a europejską dowiedział się podczas pobytu we Francji. Doświadczenia sprawiły, że odczuwał pogardę w stosunku do haseł francuskiej lewicy, kpił z mieszczańskiego stylu życia. W podobny sposób postrzega Amerykanów. Uważa, że są oni dotknięcie zanikiem poczucia historii. Twierdził też, że konsekwencją sukcesu materialn

’Rodzinna Europa’ stanowi esej biograficzny. Czesław Miłosz stworzył książkę biograficzną, która w zamyśle miała być pewną próbą spojrzenia pełnego obiektywizmu na własny żywot. Możemy powiedzieć, że jest to esej biograficzny, w zasadzie bardziej precyzyjnie byłoby napisać, że jest to pewien zbiór pomniejszych esejów. Pisarz, który zdobył literacką Nagrodę Nobla, odwołuje się w 'Rodzinnej Europie’ do epizodów z własnego życia, jednakże co ciekawe, kreśli również opisy odwołujące się do zdarzeń z historii powszechnej. Czesław Miłosz operuje pojęciem Mitteleuropa, co należy rozumieć jako całokształt Europy Środkowo- Wschodniej. Czesław Miłosz próbuje odnieść się do najważniejszych problemów epoki, w której przyszło mu żyć. Odnajdziemy tutaj nawiąz