Syrena

Streszczenie szczegółowe

SYRENA
Syreny mieszkały w głębokim morzu. Żyły tu rożne rośliny i mieszkały ryby. Na dnie był wybudowany wielki zamek królewski.
Morski władca miał pałac, w którym mieszkał ze swoją mamą, która zajmowała się jego córkami dlatego, że jego żona umarła.
Król miał sześć córek. Najmłodsza z nich była najładniejsza. Miała piękne złote włosy i cudowny ogon, zamiast nóg.
Wszystkie dziewczynki – syreny uwielbiały się bawić w zamku. Pałac otoczony był pięknym ogrodem, w którym rosły wspaniałe rośliny. Widok był zachwycający. Wszystkie syreny hodowały w nim swoje kwiaty.
Najmłodsza syrena była bardzo spokojna. Jej siostrom zależało na błyskotkach, a ona raczej tym się nie interesowała. Miała tylko mały marmurowy posąg pięknego chłopca. Uwielbiała za to słuchać rożnych opowieści, szczególnie tych, które opowiadała jej babcia. Zachwycała się historiami o ludziach i świecie. Myślała o tym, że taki świat musi być naprawdę cudowny.
Babka mówiła o tym, że kiedy syreny skończą piętnaście lat będą mogły wypływać nocami na powierzchnię morza i oglądać te wspaniałości.
Najmłodsza siostra musiała jeszcze zaczekać na ten moment. Jednak najstarsza z syren, która miała już prawie piętnaście lat powiedziała, że będzie im opowiadać o tym, co zobaczy.
Jednak najbardziej stęskniona tych opowieści była najmłodsza syrena. Czekała na moment kiedy będzie mogła zobaczyć inny świat.
W końcu nadszedł dzień piętnastych urodzin najstarszej z sióstr. Kiedy wróciła z wyprawy na powierzchnię była zachwycona. Szczególnie spodobali jej się ludzie, muzyka i piękny księżyc oraz ludzka mowa. Siostry słuchały i były bardzo zaciekawione. Najmłodsza z nich tylko słuchała w milczeniu i w nocy znowu myślała o innym świecie.
Następnego roku na powierzchnię morza wypłynęła druga z sióstr. Tej z kolei najbardziej podobał się widok zachodzącego słońca i piękne niebo z lecącymi łabędziami.
Trzecia siostra zachwyciła się szumiącym lasem i rzeką, bawiącymi się dziećmi i śpiewającymi ptakami.
Czwarta – nie wypływała nigdzie dalej. Została w morzu i podziwiała to, co widziała dokoła.
Piąta z sióstr mogła wyjść na powierzchnię w zimie. Wtedy zobaczyła zupełnie inne rzeczy, takie jak góry lodowe. Usiadła na jednej z nich i zaczęła pięknie śpiewać. Dla żeglarzy było to bardzo dziwne i zaskakujące, a nawet straszne. W którymś momencie kiedy zbliżała się burza wszystkie statki musiały wrócić do portów. Natomiast syrenie to nie przeszkadzało. Ciągle wpatrywała się w to, co ją otaczało.
Starsze siostry zachwycały się tym, co widzą na powierzchni morza, ale wracały do domu, mówiąc, że tutaj – w głębinach podoba im się najbardziej.
Kiedy podczas burzy podpływały do marynarzy, żeby im o tym zaśpiewać, oni nie rozumieli piosenek syren. Niestety często podczas burzy ginęli w morzu.
W końcu najmłodsza siostra doczekała się swoich urodzin.
Mogła wypłynąć na powierzchnię morza, ale najpierw babcia musiała ją pięknie ubrać. Syrenie nie zależało na żadnych kosztownościach, ale była księżniczką i były jej one niezbędne.
Kiedy w końcu wypłynęła zobaczyła piękny statek. Dowiedziała się, że książę obchodzi na nim urodziny. W związku z tym jest na nim wiele atrakcji, sztucznych ogni i słychać piękną muzykę.
Nagle w nocy zerwała się burza. Dziewczyna płynęła za tonącym statkiem. Niczego się nie bała. Było naprawdę bardzo niebezpiecznie. Marynarze nie mogli utrzymać statku na powierzchni.
Nie zważając na niebezpieczeństwa syrena chciała najpierw uratować wszystkich tonących. Kiedy stwierdziła, że jej się to nie uda, postanowiła uratować młodego księcia.
Szukała go wszędzie. W końcu udało jej się go znaleźć i wypłynęła z nim na powierzchnię. Niestety książę ciągle nie odzyskiwał przytomności. Syrena nie wiedziała co zrobić. Kiedy daleko na horyzoncie zobaczyła kościół pomyślała, że mogą tam popłynąć. Być może jakiś człowiek będzie mógł zaopiekować się księciem.
Kiedy zostawiła go na plaży patrzyła czy ktoś przybiegnie do niego. Tak się stało, bo dotarła do niego dziewczyna, która zawołała grupę ludzi. Książę był wdzięczny dziewczynie za to, że go uratowała. Nie wiedział, że tak naprawdę zrobiła to syrena.
Syrenie było jej z tego powodu smutno, ale musiała już wracać do domu.
Po powrocie nie mówiła o swojej przygodzie tylko tęskniła za ludźmi i księciem. Często patrzyła na marmurowego chłopca, który bardzo przypominał jej owego księcia. Kiedy wypływała na powierzchnię nigdy go już nie widziała.
W końcu zwierzyła się siostrze dlaczego jest jej tak smutno. Jedna z nich powiedziała, że pokaże jej gdzie jej ukochany mieszka. I tak dopłynęły do wielkiego pałacu, który bardzo piękny.
Najmłodsza syrena pływała tam bardzo często i patrzyła na księcia, który często był bardzo zamyślony. Z radością słuchała opowieści rybaków o nim. Wiedziała, że jest bardzo dobry. Tym bardziej była szczęśliwa, że go uratowała.
Podobało jej się życie na ziemi i do niego tęskniła. Zapytała o nie babkę, która powiedziała, że ludzie na ziemi żyją krócej niż syreny. Jednak oni mają nieśmiertelną duszę, a syreny są jak rośliny. Żyją kilkaset lat, ale potem umierają.
Najmłodsza księżniczka chciała być człowiekiem, żeby żyć tak jak ludzie. Ale babka powiedziała, że to niemożliwe, żeby cieszyła się z tego, co ma.
Syrena mogłaby mieć nieśmiertelną duszę, tylko wtedy, gdyby zakochał się w niej jakiś człowiek i oddał jej połowę swojej duszy. Jednak ludziom nie podobają się syreny.
Kiedy w królewskim morskim pałacu był bal,śpiewały na nim wszystkie syreny. Najbardziej zachwycano się głosem najmłodszej z nich. Stwierdzono, że nikt we wszechświecie nie śpiewa tak pięknie.
Było jej jednak smutno, nie potrafiła się bawić, bo ciągle myślała o księciu i o tym, że nie ma nieśmiertelnej duszy. Wolałaby żyć wiecznie, jak ludzie, niż w końcu zamienić się w pianę, jak syreny.
Pomyślała, że jest gotowa zrobić naprawdę wszystko, żeby zyskać taką wieczną duszę. Może książę ją pokocha i odda jej część swojej.
Postanowiła poprosić o radę wiedźmę. Droga do niej była straszna. Bardzo się bała, ale przy życiu utrzymywała ją myśl o księciu i wiecznym życiu.
W końcu dotarła do okropnej staruchy. Powiedziała, że może ogon syreny zamienić na dwie nogi, ale będzie ona cierpieć już do końca swego życia. Nic już tego nie zmieni. Jest to naprawdę straszne cierpienie i rozdzierający ból, który nigdy nie zniknie.
Dodała jeszcze, że już nigdy nie będzie mogła zostać znowu syreną. Nigdy też nie wróci do swojej rodziny i jej nie zobaczy. Jeśli książę się w niej nie zakocha bardziej niż w swoich rodzicach i nie weźmie z nią ślubu, to nie będzie miała nieśmiertelnej duszy. Kiedy on ożeni się z inną, to serce syreny pęknie a ona zamieni się w pianę.
Jest jeszcze jeden warunek do spełnienia. Za napój, który zamieni syrenę w człowieka musi oddać wiedźmie swój piękny głos. Nigdy go nie odzyska.
Dziewczyna zgodziła się na wszystko.
Starucha dała jej napój ze swojej krwi i dziewczyna odpłynęła.
Dotarła do rodzinnego domu i nie wchodząc do pałacu „pożegnała się” ze wszystkimi. Później skierowała się w stronę zamku księcia. Tutaj wypiła eliksir i w tym momencie poczuła straszny ból. Jej ogon zaczął się dzielić. Z bólu zemdlała.
Rano odnalazł się książę. Była naga i wyglądała jak piękna dziewczyna. Miała dwie nogi zamiast rybiego ogona.
Nie mogła nic księciu powiedzieć, bo straciła głos, płacąc nim za napój. Zabrał ją do swego pałacu, dał jej piękne ubrania. Wtedy wszyscy przyznali, że jest najpiękniejszą osobą na świecie. Nie mogła jednak nic mówić ani śpiewać. W dodatku każdy krok sprawiał jej bardzo wiele bólu. Syrenie było ciężko, ale ciągle myślała o księciu i o nieśmiertelnej duszy.
Nie mogła zaśpiewać księciu żadnej pięknej melodii, bo straciła cudowny głos. Potrafiła jednak tańczyć cudownie i lekko, ale tylko ona wiedziała jak wiele ją to kosztuje. Poruszała się z gracją, ale też wielkim bólem.
Książę bardzo polubił dziewczynę, nawet się z nią zaprzyjaźnił. Jeździli razem konno. Chodzili też na wycieczki. Każdy krok był dla niej wyzwaniem. Towarzyszył jej zawsze ogromny ból.
Nocami myślała o swojej rodzinie. Bardzo za nią tęskniła.
Któregoś razu przypłynęły do pałacu jej siostry, które powiedziały, że jest im bardzo smutno. I źle. Tęsknią za nią tak samo jak babka i ojciec. Brakuje mu najmłodszej córki.
Królewicz kochał dziewczynę, jak swoją przyjaciółkę. Jednak zakochany był w innej, która mieszkała w świątyni. Była to ta dziewczyna, która znalazła go na plaży. Książę myślał, że to właśnie ona ocaliła mu życie. Powiedział, że to właśnie ona jest dla niego najważniejsza. Niestety nie może się z nią ożenić, bo ona oddała życie Bogu. Natomiast jego przyjaciółka trochę mu ją przypomina.
Dziewczyna-syrena nie mogła wytłumaczyć księciu, że było inaczej. Że to właśnie ona, a nie tamta dziewczyna uratowała mu życie. Ciągle miała nadzieję, że mężczyzna się z nią ożeni.
Któregoś razu książę przyznał się do tego, że ma poślubić królewnę z sąsiedniego królestwa.
Kiedy płynęli, żeby poznać królewnę , dziewczyna-syrena zobaczyła na dnie oceanu morski zamek. Widziała też swoja babcię, ojca i siostry.
Kiedy dopłynęli do sąsiedniego królestwa przywitano ich bardzo serdecznie. Wśród tych osób nie było jednak królewny, ponieważ nie wróciła jeszcze z klasztoru. Uczyła się w nim i jeszcze nie dotarła do zamku.
W którymś momencie pojawiła się w pałacu i okazało się, że jest dziewczyną, która znalazła księcia na brzegu. Książę był przeszczęśliwy, bo przecież to właśnie tę dziewczynę kochał ponad wszystko.
W tym momencie syrena zrozumiała, że nigdy nie otrzyma nieśmiertelnej duszy, o której zawsze marzyła. Już niedługo będzie tylko pianą.
Niewiele później było wielkie wesele. Wszyscy bawili się na statku. Taka wspaniała impreza, pełna wspaniałej muzyki, kosztowności i pysznego jedzenia przypomniała syrenie o wieczorze, kiedy poznała księcia. Kiedy była burza i uratowała mu życie.
Kiedy wesele się zakończyło syrena zobaczyła na powierzchni morza swoje siostry. Tak kochały najmłodszą dziewczynę, że chciały ją uratować. Za włosy swoje i babci kupiły od jędzy nóż, który z powrotem może zamienić ją w syrenę. Musiałaby jednak, zanim wstanie słońce, zabić księcia. Wtedy będzie mogła wrócić do domu.
Dziewczyna jednak była dobrą osobą. Nie potrafiła zabić księcia. Sama wolała stracić życie.
Jednak jej miłość i to jaka była, to, że tak wiele potrafiła poświęcić dla szczęścia i dobra innych spowodowało, że sama została córą powietrza. Córy powietrza nie zamieniają się w pianę. W dodatku zrobiła wiele dobrych uczynków i dlatego zyskała nieśmiertelna duszę. Syrena – córa powietrza była wreszcie szczęśliwa. Dzięki temu, że była dobrą osobą.
Książę tęsknił za swoją przyjaciółką, ale wiedział, że może być gdzieś w białej pianie, która unosi się na morzu.

Recenzja książki

To chyba najspokojniejsza baśń jaką słyszałam. Tekst baśni choć jest długi to jest naprawdę ciekawą opowieścią o losach syreny. Jest ona najpiękniejsza z wszystkich sióstr mieszkająca w pałacu w otchłani morza. Gdy wszystkie statki tonęły wszystkie kosztowności trafiały do rąk syren. Ona nie chciała nic prócz posągu chłopca który postawiła w ogrodzie. Jej największą urodą był śpiew. Gdy skończyła 15 lat poczuła wolność. Wypłynęła i spotkała na swojej drodze miłość. Okręt tonął na którym znajdował się piękny królewicz . Syrena uratowała go przed śmiercią i pozostawiła na brzegu.Tam już dalej zajęła nim dziewczyna . Syrena wróciła do domu, jednak nie dawało jej to spokoju. Bała się o swoja duszę której syreny nie mają. Po śmierci zamieniają się w pianę morską , a chciała poczuć się inaczej. Nie chciała żyć trzysta lat a potem zniknąć. Chciała żyć wiecznie. Po rozmowie z babcią udała się do wiedźmy. Pokonała mroczną podróż. Wiedźma dużo od niej bierze , gdyż zabiera jej piękny głos . Ta w zamian dostaje nogi ale będą one ją bolały. Gdy jednak królewicz jej nie wybierze to spotka ją coś okropnego. Syrena godzi się wypija napój i rusza w poszukiwaniu królewicza. Gdy go znajduje wszyscy ją zauważają ma piękne ruchy, ma piękne oczy. Królewicz nie traktuje jej jednak jak swojej wybranki. Sam udaje się do sąsiedniego królestwa w poszukiwaniu swojej przyszłej żony. Znajduje wybrankę i żeni się z nią. Syrenka wszystko przyjmuje z pokorą. Siostry oddają swoje włosy aby udało się uratować syrenkę. Jednak czyn którego ma się podjąć syrena jest straszny. Siostry dają jej jeden przedmiot aby przeżyć. Gdy syrenka zbliża się do królewicza nie jest w stanie tego zrobić. Kocha go bardzo . Nie jest w stanie go zabić. Dusza syrenki ze świtem nie umiera. Staje się córką powietrza by nieść pomoc w krajach gdzie jest potrzebna pomoc. Spotyka inne córki .
Bardzo piękna jest ta baśń przedstawiająca miłość . Syrenka, aby zdobyć duszę, poświecą się. Swój największy dar traci. Jednak nadal żyje.

Plan wydarzeń

1. Przedstawienie rodziny syren, która mieszka w pałacu na dnie głębokiego morza.
2. Charakterystyka najmłodszej syreny.
3. Informacja o tradycji, mówiącej o możliwości wypływania przez piętnastoletnie syreny na powierzchnię morza.
4. Tęsknota najmłodszej syreny za cudownym światem.
5. Opowieści starszych sióstr i ich powrót do ukochanego domu.
6. Piętnaste urodziny najmłodszej syreny i zachwyt światem zewnętrznym.
7. Urodziny pięknego księcia na statku.
8. Nadejście burzy i zatonięcie okrętu.
9. Syrena ratuje księcia i zostawia go na brzegu morza, gdzie przybiega mu pomóc dziewczyna.
10. Tęsknota syreny za ludźmi i księciem.
11. Opowieść babki o nieśmiertelnej duszy ludzi.
12. Wyjaśnienie przez staruszkę możliwości posiadania nieśmiertelnej duszy.
13. Syrena pragnie zrobić wszystko, żeby tylko zyskać wieczną duszę.
14. Wyprawa syreny do wiedźmy, zakup eliksiru i przedstawienie skutków wypicia wywaru z krwi.
15. Zgoda dziewczyny na wszystkie warunki przedstawione przez czarownicę.
16. Odnalezienie syreny przez księcia, który zabiera ją do pałacu.
17. Przyjaźń księcia z dziewczyną.
18. Ból i tęsknota syreny za rodziną.
19. Tęsknota królewicza za ukochaną dziewczyną z klasztoru.
20. Plany zaślubienia królewny z sąsiedniego królestwa przez księcia.
21. Wyprawa do sąsiedniego królestwa i niespodzianka związana z poznaniem narzeczonej księcia.
22. Smutek syreny ze względu na to, że już nigdy nie otrzyma nieśmiertelnej duszy.
23. Spotkanie syreny z siostrami i przedstawienie przez nie propozycji powrotu do domu.
24. Wybór syreny, który nie pozwala jej na zabicie księcia.
25. Dziewczyna staje się córą powietrza i zyskuje nieśmiertelną duszę.
26. Tęsknota księcia za swoją przyjaciółką.

Problematyka

„Syrena” jest baśnią napisaną przez Hansa Christiana Andersena w roku 1837. Jest to jedna z najpopularniejszych historii stworzonych przez niego. Przez lata doczekała się wielu odsłon filmowych i animacyjnych z różnymi zakończeniami. Dzieci znają ją najczęściej pod tytułem „Mała Syrenka”.
Baśń ta porusza przede wszystkim wątek niespełnione i gorącej miłości małej Syrenki. Najpierw jest to zafascynowanie do stałego lądu, do tego co jej nieznane i jeszcze zakazane. Po piętnastych urodzinach, gdy po raz pierwszy może wypłynąć fascynacja ziemią się powiększa. Widzi pięknego księcia i się w nim zakochuje. Podczas sztormu, gdy statek tonie ratuje mu życie. Po tym wydarzeniu jej miłość do księcia stale rośnie. Syrenka tęskni za nim całym sercem, aż w końcu nie wytrzymuje i postanawia prosić o pomoc starą wiedźmę, która pomaga jej stać się człowiekiem. Syrenka ma nadzieję, że książę odwzajemni jej uczucie i dostaną małżeństwem, a ona dzięki temu dostanie duszę. Jej miłość i zmiana w człowieka jest okraszona ogromnym cierpieniem Syrenki. Nie dość, że oddała głos to każdy krok sprawia jej niewyobrażalny ból, jednak jest w stanie znieść cierpienie dla miłości. Gdy okazuje się, że książę jednak poślubi inną kobietę, pęka jej serce. Aby nie zmienić się w morską pianę, jej siostry dają jej sztylet, aby zabić księcia- miałaby wtedy na powrót stać się syreną. Jednak jej miłość do księcia jest tak ogromna, że rezygnuje. Jest gotowa poświęcić swoje życie w imię miłości do księcia. W nagrodę, nie zmienia się w morską pianę, ale zostaje córą powietrza mając szansę na zyskanie nieśmiertelnej duszy.
Baśń „Syrena” opowiada o dążeniu do szczęścia, bezgranicznej miłości, cierpieniu, oddaniu i poświęceniu. Jest to opowieść o wielkiej nadziei (na miłość oraz zdobycie nieśmiertelnej duszy). Opowiada też o nagrodzie, jaka za to spotkała Syrenkę.
Baśń ta ma charakter religijno-filozoficzny, jest w nim poruszony temat duszy nieśmiertelnej oraz zasadności i celu życia (w tym przypadku Syrenki). Staje ona przed dylematem życia dotychczasowego, a później zamiany w pianę morską lub zamianie w człowieka i być może uzyskaniu duszy. Pojawia się również aspekt psychologiczny walki uczuć Syrenki z jednej strony do oceanu, a z drugiej do lądu i jej księcia, następnie walki między szczęściem swoim (razem z księciem) a szczęściem księcia (z żoną).
Hans Christian Andersen jak nikt inny potrafił poruszyć ludzkie serca i wstrząsnąć do głębi. Tak jest również w przypadku „Syreny”, która swoją smutną historią oddziałuje na każdego odbiorcę w sposób szczególny krusząc wewnętrzne bariery i wzruszając do głębi.

Bohaterowie

„Syrena” jest baśnią napisaną w roku 1837przez Hansa Christiana Andersena jednego z najbardziej znanych baśniopisarzy wszechczasów. Jest to jedna z jego najpopularniejszych historii. Przez lata doczekała się wielu odsłon filmowych i animacyjnych z różnymi zakończeniami. Sam autor zmieniał zakończenie przygód małej Syrenki. Dzieci znają tę baśń najczęściej właśnie pod tytułem „Mała Syrenka”. W baśni tej występuje wielu bohaterów. Zostali oni wymienieni poniżej.

Tytułowa Syrenka będąca najmłodszą-szóstą córką króla morza. Syrena marzyła o wypłynięciu na powierzchnię wody. Cały czas słuchała o tym co tam jest i sama pragnęła doświadczyć tego piękna. Gdy ukończyła 15 lat i mogła wypłynąć zakochała się w księciu- ludzkim księciu. Uratowała go i pragnęła, aby i on odwzajemnił to uczucie. Z tego powodu postanowiła zostać człowiekiem. Mimo, iż musiał zapłacić za to ogromną cenę- oddając swój cudowny głos i cierpiąc męki stawiając każdy krok, jednak jej miłość zwyciężyła. Gdy książę poślubił jednak inną kobietę pękło z żalu jej serce. Przed zamianą w morską pianę mogło ją ocalić jedynie zabójstwo księcia magicznym sztyletem od morskiej wiedźmy. Jednak i w tym wypadku jej bezgraniczna miłość do księcia zwyciężyła nie pozwalając jej go zabić. W nagrodę została córą powietrza, z nadzieją na otrzymanie duszy nieśmiertelnej. Mała Syrenka była marzycielką o ogromnym sercu, która wiele wycierpiała i poświęciła w imię niespełnionej miłości.

Bohaterkami są siostry i babka Syrenki. Opowiadały one najmłodszej syrence o świecie na powierzchni tyle ile tylko zdołały. Babka tłumaczyła jej również koleje życia, że syreny żyją długo, ale później zmieniają się w morską pianę i nie mają duszy jak ludzie. Siostry Syrenki pomogły jej odnaleźć księcia. Na końcu zaś chcąc uratować Syrenkę przed śmiercią i zamianą w morską pianę siostry i babka Syrenki oddały swoje piękne, długie, lśniące włosy złej morskiej wiedźmie, aby uratowała Syrenkę przed śmiercią. Kupiły dla niej magiczny sztylet, który po zabiciu księcia miał zmienić Syrenkę z kobiety z powrotem w morską istotę.

Bohaterką jest również zła morska wiedźma, która spełniła życzenie Syrenki o zostaniu kobietą. Przygotowała jej wywar-miksturę w zamian za piękny głos Syrenki. Później zaś pomogła jej siostrom i babce- w zamian za ich włosy- w próbie uratowania Syrenki. Dała im magiczny sztylet, którym Syrenka miała zabić księcia, aby na powrót zostać syreną.

Bohaterem jest również książę, który został uratowany przez Syrenkę i został jej obiektem westchnień. Później po jej zamianie w kobietę przygarnął ją pod swój dach. Zaprzyjaźnił się z nią i pokochał jak siostrę. Nie rozpoznał w niej tej, która uratowała mu życie z morskiej toni, Nie zapałał do niej tym samym uczuciem, co ona do niego. Jednak jej strata go bolała i tęsknił za nią.

Geneza utworu i gatunek

Książka: „Syrena” Hansa Christiana Andersena jest niewiarygodnie znana. Pisarz w swoim życiu napisał wiele utworów, które teraz są bardzo lubiane przez dzieci. Kierował się pisaniem baśni, tak samo, jak napisana jest „Syrenka”. Utwór cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród dzieci. Dzieło pokochali nie tylko maluchy lecz także włoscy malarze toteż nie jeden raz książka stała się inspiracją dla rzeźbiarzy. Pierwszy raz utwór został wydany w 1837 roku. Jest napisana w łatwym języku, dlatego wiele osób ją lubi. Nie jest trudna w zrozumieniu. Nie raz spotyka się dzieci w szkole czytające tą baśń.

Czas I miejsce akcji

„Syrena” jest baśnią napisaną przez Hansa Christiana Andersena, wydaną po raz pierwszy w roku 1837. Opowiada historię małej Syrenki, która zakochała się w księciu, pragnęła zostać człowiekiem i uzyskać duszę nieśmiertelną.Gdzie i kiedy rozgrywa się akcja tej pięknej i wzruszającej baśni?
W tekście nie jest wyszczególniony rok, czy pory roku rozpoczynające i kończące akcję powieści. Można jednak coś wywnioskować z tekstu. Opowiedziana przez Hansa Christiana Andersena historia Syrenki może trwać minimum pięć lat. Można to wywnioskować z faktu, iż król morza miał sześć córek (każdą rok po roku) i akcja zaczyna się w rok piętnastych urodzin najstarszej z nich (mogła wtedy wypłynąć na powierzchnię morza). Jest opisane, iż co roku wypływała kolejna młodsza syrena pierwszy raz zobaczyć ludzki świat i opisywała swoje wrażenia (wbrew pozorom, to że jest sześć sióstr nie oznacza, iż trwa to minimum sześć lat, byłaby taka możliwość, gdyby historia zaczęła się rok przed urodzinami najstarszej siostry, a jeżeli zaczęła się w rok jej urodzin to trwa min. pięć lat, choć oczywiście może być i dłużej- nie jest to niestety wyszczególnione) . Wiemy również, iż tylko jedna z sióstr widziała zimę, pozostałe wypływały na powierzchnię w cieplejsze pory roku. W taką ciepłą porę roku wypłynęła również najmłodsza syrenka. W ciepłą porę roku przemieniła się ona również w człowieka- wiemy, iż świeciło wtedy ciepłe słońce na niebie i musiało nie być zimno, ponieważ syrenka-kobieta była naga i nie ma opisu, aby marzła- książę dał jej płaszcz, aby zakryć jej nagość). Wiemy również, iż akcja baśni kończy się wraz ze wschodem słońca (widać było różową jutrzenkę na niebie), wtedy to Syrenka-kobieta zamieniła się w córę powietrza.Gdzie trwa akcja baśni? Przede wszystkim na dnie morza, w pałacu króla morza i jego ogrodach. Opisane są również miejsca, gdzie wypłynęły syrenki na swoją pierwszą podróż na powierzchni. Syrenka zostawiła księcia uratowanego z tonącego statku na plaży. Następnie popłynęła do ciemnej głębiny morskiej złej wiedźmy, aby zdobyć miksturę zmieniającą ją w człowieka. Po zamianie zaś akcja toczy się na zamku księcia i terenach przyległych, aby na koniec wypłynąć statkiem w morze do kraju przyszłej żony księcia. Akcja kończy się na statku, na otwartym morzu, gdzie Syrenka zmienia się w córę powietrza.

Charakterystyka bohaterów

W 1837 roku najznamienitszy baśniopisarz Hans Christian Andersen napisał baśń jaką jest „Syrena”. Opowiada ona historię małej syrenki, która dążyła do spełnienia własnych najskrytszych marzeń. W baśni tej występują najróżniejsze postacie posiadające różne charaktery.
Przede wszystkim w baśni tej występuje główna bohaterka- Mała Syrenka- najmłodsza z córek króla mórz. Była to najpiękniejsza z jego córek posiadająca twarz delikatną jak płatek róży, błękitne głębokie oczy i cudnie się mieniący syreni ogon. Była ona marzycielką tęskniącą za swoimi marzeniami. Przede wszystkim marzyła o wypłynięciu na powierzchnię morza i ujrzeniu ludzkiego świata. Gdy to jej się udało, zakochała się nieszczęśliwie w księciu. Była bardzo dobra i dlatego uratowała go od niechybnej śmierci w głębinach morza podczas sztormu w dniu jego urodzin, gdy rozbił się statek, którym płynął. Następnie Syrena marzyła o księciu, aby on też ją pokochał miłością głęboką i najczystszą. Dzięki siostrom udało jej się znaleźć jego pałac i odtąd przypływała tam i wzdychała. Następnie zamarzyła o duszy nieśmiertelnej jaką posiada człowiek. Mimo iż syreny jej nie posiadają i po śmierci zmieniają siew morską pianę, chciała zamienić się w człowieka, połączyć się węzłem małżeńskim z księciem- jej ukochanym- i wraz z nim dzielić jego duszę na wieki. Dążąc do tego udała się do złej morskiej wiedźmy i przehandlowała swój najcenniejszy głos w zamian za możliwość stania się kobietą. Z bólem serca, nie żegnając się z rodziną odeszła od nich spełniając swoje pragnienie. Nie myślała w tym momencie, iż może sprawić im tym ogromny ból i zawód, myślała o tym, że będzie mogła połączyć się z jej wielką miłością. Dla księcia przeżywała prawdziwe męki i cierpienie, każdy krok jako kobieta, sprawiał jej niewyobrażalny ból, ale dla niej to było niczym w porównaniu z tym, że jest przy księciu. Bolało ją również, iż książę nie odwzajemnia jej uczucia, ale cieszyła się jego szczęściem. Przeżyła ogromny zawód, gdy książę jednak poślubił inną kobietę. Zazdrościła jej, ale gdy miała zabić księcia, aby nie przemieniać siew morską pianę, nie zrobiła tego. Jej bezinteresowna miłość do niego go uratowała.
Bohaterką jest również babka syrenki a matka króla mórz. Jest to stara dobra syrena, która po śmierci żony króla wychowuje mu córki. Jest ona bardzo mądra, rozumna i mądra, dumna ze swojej pozycji (dlatego nici na ogonie dwanaście ostryg). Z wielką troskliwością zajmowała się wnuczkami ucząc je wszystkiego i opowiadając o świecie.
Siostry Małej Syrenki również są bohaterkami powieści. Zbierają one skarby z rozbitych podczas sztormu statków. Nie rozumieją małej syrenki i jej obsesji na temat ludzi i ludzkości oraz miłości do księcia. Nie rozumieją jej poświęcenia w celu zastania człowiekiem. Jedna one również poświęcają się. Poświęcają się dla swojej siostry, a babka – dla wnuczki i oddają swoje włosy złej morskiej wiedźmie, aby pomogła im uratować najmłodszą Syrenkę przed zastaniem morską pianą.
Bohaterem jest również książę uratowany przez Syrenkę. Przez całe życie szuka kobiety, która go uratowała przed śmiercią w głębinach, ale mu się to nie udaje. W pewien sposób widzi ją w Syrence, ale kocha ją tylko miłością braterską i przyjacielską. Cieszy siei raduje, gdy wychodzi za mąż, myśli, iż to przyszła żona mu uratowała życie. Nie wie niestety, że tak nie było. Gdy Syrenka znika bardzo za nią tęskni i nie wie, gdzie może ona być.

Najważniejsze informacje

Przedstawiam najważniejsze informacje dotyczące utworu Hansa Christiana Andersena pod tytułem „Syrena”:

Tytuł: Syrena

Tytuł oryginału:
Den lille Havfrue

Język oryginału:
duński

Autor:
Hans Christian Andersen

Rok opublikowania:
1837 (tysiąc osiemset trzydziesty siódmy)

Rodzaj literacki:
epika

Gatunek literacki:
baśń

Najważniejsi bohaterowie:
-) Syrenka – główna bohaterka
-) siostry głównej bohaterki
-) babka Syrenki
-) morska wiedźma
-) książę
-) ojciec głównej bohaterki – Król mórz

Streszczenie:
Córka króla mórz – Syrenka – marzy o wypłynięciu na powierzchnię. W wieku piętnastu lat ma już taką możliwość, a kiedy to robi zakochuje się w ludzkim księciu ratując go. Z miłości do niego postanawia zostać człowiekiem i o „pomoc” zwraca się do morskiej wiedźmy. Oddaje jej swój piękny głos i staje się człowiekiem. Niestety jej ukochany nie rozpoznaje jej i żeni się z inną kobietą. Głównej bohaterce pęka z żalu serce, a przed zamienieniem się w morską pianę (to dzieje się z syrenkami po śmierci) jej siostry wraz z babką oddają swoje piękne długie włosy wiedźmie, aby dała im sztylet, którym Syrenka mogłaby zabić księcia, aby znowu stać się istotą morską. Syrenka jednak nie decyduje się zabić swojego dalej kochanego księcia i umiera. W nagrodę za swoją bezgraniczną miłość zostaje córą powietrza i zyskuje nieśmiertelną duszę.

Dodatkowe informacje:
-) Baśń była inspiracją dla filmu wyprodukowanego przez Disneya pod tytułem „Mała Syrenka” a także kilku innych filmów
-) W Kopenhadze można podziwiać posąg Syrenki, który stał się symbolem Danii

Streszczenie

Hans Christian Andersen- „Syrena”- streszczenie.
W odległych głębinach oceanu, o których nikt nie wiedział był wielki świat, gdzie żyło dużo morskich zwierząt takich jak delfiny czy wieloryby, ale na samym dole oceanu, gdzie nie dochodziło żadne światło żył król z córkami i swoją matką, których bardzo kochał. Wszyscy przestrzegali zasad jednak król obawiał się, że jego córki zostaną skrzywdzone więc zakazał im wychodzić poza królestwo dlatego, że ludzie są źli, ale jej siostry mogły wychodzić poza królestwo dlatego, że już dorosły i otrzymały koronę więc mała syrenka obmyśliła plan jak z królestwa uciec. Syrenka wymyśliła plan. Dziewczyna wzięła delfina i poszła w stronę wieloryba, bo wiedziała, że oni mogą, kiedy chcą przechodzić przez straże. Opowiedziała mu o swoim planie jednak wieloryb zaprzeczył dlatego, że król zakazał, ale jak spojrzał na syrenę zrobiło mu się jej smutno i się zgodził i dziewczyna schowała się w ogromnej paszczy wieloryba bardzo łatwo delfin i wieloryb przepłynęli straże jak już trochę odpłynęli to wieloryb otworzył paszczę i wypuścił syrenę. Dziewczyna na plecach wieloryba wznosi się ku powierzchni, kiedy dopływa syrenka pierwszy raz czuje powiew wiatru i lekką bryzę wtedy usłyszała dźwięk i próbowała ustalić skąd dochodzi w tym momencie zauważa w oddali statek dryfujący na morzu i popłynęła, ile sił jednak delfin ją ostrzegał. Kiedy dopłynęła zobaczyła, że król urządził dla swojego syna uroczystość, na której zjawiły się wszystkie kandydatki na żonę i wtedy syrena powiedziała do delfina, że to książę Eryk a delfin powiedział „ale on jest człowiekiem”. Wtedy książę Eryk zagrał pieśń na flecie w tej samej chwili syrena zaśpiewała razem z nim w takt muzyki piosenkę. Kiedy książę Eryk usłyszał śpiewanie dziewczyny zaczął się rozglądać dookoła, ale nie ujrzał syreny wtedy delfin powiedział, żeby się schowała, bo jeszcze ją zobaczą i delfin z syreną wskoczyli do wody. Wtedy zła czarownica patrzyła na to zdarzenie ze swojej kuli i przepowiedziała zaklęcie, żeby pioruny uderzały we wszystko przez statek króla zaczął tonąć i syrenka powiedziała, że trzeba im pomóc. Syrenka zanurkowała wraz z delfinem. Popłynęła w stronę statku i najpierw znalazła flet, na którym grał książę, a później księcia. Zaniosła go na wyrzeże i prosiła, żeby się obudził. Po chwili, kiedy wstało słońce książę się obudził i syrenka się cieszyła, że książę dalej żyje, lecz kiedy dziewczyna usłyszała szczekanie psów od razu zrozumiała, gdzie jest i pospiesznie wskoczyła do wody. Od razu przybiegli do księcia kandydatka na żonę i sługa. Wtedy książę powiedział, że dziewczyna uratowała mu życie i że już wcześniej słyszał jej głos. Później dziewczyna popłynęła do podwodnego królestwa i nadal trzymała w ręce flet księcia, dlatego że nie mogła przestać myśleć o księciu Eryku. W tamtej chwili jej ojciec król mórz przyszedł do dziewczyny i zobaczył Arielkę trzymającą w ręce flet w tej samej chwili zauważył, że ten flet zrobił człowiek i król mórz powiedział „w królestwie są zasady i każdy powinien ich przestrzegać, a zwłaszcza moje córki” a potem też zapytał się, czy uratowała tonącego człowieka.

Streszczenie krótkie

Hans Christian Andersen syrena streszczenie krótkie.
W głębinach oceanu, o których nikt nie wiedział żyły najróżniejsze zwierzęta wielkie wieloryby, delfiny i też kolorowe rybki, a na samym dole było królestwo, a w nim jest król, który zarazem jest ojcem syren mieszka on także ze swoją matką. Król zakazuje swoim córkom wychodzić poza królestwo są jednak wyjątki jak córka dorośnie i dostanie koronę może spokojnie wychodzić poza pałac tak jak inne zwierzęta morskie. Była sobie syrena, która nazywała się Arielka. Bardzo chciała wyjść poza królestwo, ale jej ojciec jej zakazał jednak dziewczyna znalazła pomysł jak tu wydostać się z królestwa popłynęła do swojego przyjaciela delfina i wraz z nim popłynęła w stronę wieloryba. Z początku wieloryb nie chciał, dlatego że król zakazał jej wychodzić, ale jak spojrzał na nią to zrobiło mu się smutno i popłynął razem z nią w stronę straży. Przed dojściem do straży syrena wpłynęła do ogromnej paszczy wieloryba, a jak straże zobaczyli wieloryba i delfina to ich przepuścili. Jak już trochę się oddalili to to wieloryb ją wypuścił z buzi i Arielka mogła zobaczyć świat poza królestwem. Dziewczyna jak najszybciej popłynęła w stronę powierzchni wody. Kiedy syrena dopłynęła zobaczyła statek dryfujący na wodzie. Król odprawiał dla swojego syna urodziny na morzu i zaprosił wszystkie kandydatki na żonę dla księcia. Książę wyjął flet i zaczął na nim grać. Syrena śpiewała wraz z taktem muzyki, kiedy książę usłyszał ten przepiękny śpiew zaczął się rozglądać i próbował zobaczyć skąd ten dźwięk dochodzi, ale nie widział skąd dochodzi ten głos. Wtedy delfin powiedział syrence, żeby się schowała, bo ją zauważą i uciekli. W tym samym momencie zła siostra króla patrzyła na to zdarzenie ze swojej magicznej kuli zaśmiała się złowieszczym głosem i przepowiedziała zaklęcie, żeby zaczęły uderzać grzmoty i żeby zaczął padać bardzo duży deszcz. Wtedy cały statek został zniszczony przez pioruny Arielka podpłynęła bliżej i zobaczyła flet księcia, a potem księcia zabrał go na brzeg jeziora i mówiła do niego „zbudź się zbudź” w tym momencie książę się zbudził i syrena zniknęła.

Charakterystyka

Wizerunki mitycznych syren towarzyszą dziewczynkom nie od dziś. W telewizji emitowane są seriale o tematyce syren, w tym popularne „H2O – wystarczy kropla”, które opowiada o trójce dziewcząt, które po dotknięciu wody zamieniają się w syreny o złotych, długich ogonach. Walt Disney natomiast podbił serca młodych dziewczynek animacją „Mała Syrenka”, w której przedstawił perypetie czerwonowłosej piękności o zielonym ogonie, która zakochuje się w księciu, a cała historia kończy się szczęśliwie. Niewiele osób wie, że ojcem opowieści o syrenach, pomijając kwestie mitologiczne, jest Hans Christian Andersen, na którego tekście oparł się potem Disney.”Syrena” to baśń napisana przez duńskiego pisarza i poetę – słynnego Hansa Christiana Andersena.Baśń opowiada o losach najmłodszej z sześciu córek króla mórz. Panienki wychowywała jego majętna i dumna matka, która oddała im całe swoje serce.W tekście pojawiają się bajeczne opisy podwodnej przyrody: „Hen, daleko od brzegów, aż na środku morza, gdzie nie widać nic, tylko błękit nad falami, gdzie woda jest przezroczysta, jak kryształ najczystszy, a ciemnoszafirowa, jak bławatek, jest głębia niezmierzona, otchłań tak głęboka, iż żadne okręt przystać nie może, bo kotwica nie sięgnie dna” oraz „Dno piaszczyste pokrywały lasy dziwacznych drzew i roślin, wysmukłych a giętkich, drżących za najlżejszym poruszeniem wody, jak żyjące istoty” (tłum. Cecylia Niewiadomska).Główna bohaterka charakteryzuje się naiwnością i marzycielstwem, lekceważy głos rozsądku. Niewiele wie o życiu ludzi, a także o ich zwyczajach, dlatego gdy dostrzega fajerwerki, jest spłoszona i zdezorientowana. W odróżnieniu od sióstr, które spędzały dnie na przyjemnościach, uprawach ogródków i kradzieży skarbów, siedzi zamyślona, myślami jest zapewne w innym miejscu. Jest skora do poświęceń – decyduje się zamienić ogon na nogi, aby być przy królewiczu, choć każdy krok sprawia jej wiele bólu. Siostry syreny, gdy dowiedział się o jej kłopotach, oddały włosy, aby czarownica ocaliła ją ocaliła. Tytułowa bohaterka jednak nie potrafiła zabić królewicza, którego tak ukochała.Motywy pojawiające się w baśni1) W baśni pojawia się motyw bogactwa – kiedy syrenka kończy piętnaście lat i otrzymuje pozwolenie na podpłynięcie bliżej brzegu, babka podarowuje jej wieniec wykonany z majestatycznych pereł. W tekście pojawiają się również opisy wspaniałego pałacu, w którym mieszka rodzina królewska: „Wspaniały to był pałac władcy mórz: mury z koralu, okna bursztynowe, a dach z muszli perłowych(..)”.2) W tekście obecny jest motyw miłości – syrenka dostrzega królewicza i nie potrafi oderwać od niego wzorku. Ratuje mu życie, gdy podczas jego przyjęcia urodzinowego rozpętała się burza i zaatakowała ludzi na statku.Następnym przykładem jest miłość królewicza do księżniczki z innego królestwa, którą pojął za żonę.3) Motyw odwagi i poświęcenia pojawia się w momencie przybycia syreny do wiedźmy morskiej. Syrena pragnie zamienić ogon na nogi i otrzymać pół duszy. Oddaje swój wyjątkowo piękny głos jako zapłatę za wywar wiedźmy. Nigdy nie będzie mogła odzyskać ogona i wrócić do rodziny.Nie tylko główna bohaterka jest gotowa do poświęcenia. Babka księżniczek decyduje się wspierać ich proces wychowania, przedstawia podstawy etykiety, dba o dziewczęta.