Weiser Dawidek

Paweł Huelle utworem „Weiser- Dawidek” przenosi nas do 1957 roku, kiedy to Polska była krajem rządzonym przez towarzysza „Wiesława” czyli Władysława Gomułkę. Pomimo iż krytycy literaccy mówią, że to czas stalinizmu, nie mogę się do końca zgodzić z takim postawieniem sprawy, jesteśmy bowiem już po śmierci Stalina oraz towarzysza „Tomasza” czyli Bolesława Bieruta. Akcja książki przenosi nas w przeszłość, jest to pokazane z perspektywy mnie więcej ćwierćwiecza. Narratorem jest Paweł Heller. Akcja książki wydaje się być poprowadzona logicznie, w sposób zgodny, pomimo iż mamy te przeskoki między teraźniejszością oraz przeszłością, nie powodują one chaosu, czytelnik nie ma poczucia braku logiki u autora. Akcja rozgrywa się latem rzeczonego 1957 roku, pod koniec roku szkolnego.  Wydarzenia rozgrywają się przede wszystkim w Gdańsku. Miasto jest miejscem, w którym krzyżują się kultury: kaszubska, polska oraz niemiecka. Pisarz kreśli zarys miejsc w sposób niezwykle obrazowy, możemy poczuć jakbyśmy się tam znaleźli. Niezwykłe jest to, że nierealne wydarzenia, dzieją się na terenach, które zostały opisane, oddane w sposób realistyczny, przez co bardzo dobrze odbiera się czytelnikowi opisy. Pisarz z

„Weiser Dawidek” to powieść P. Huelle, która pisarz ukończył w 1984 roku. Powieść ukazała się w 1987 roku, a w 2000 roku została zekranizowana. Jest to powieść inicjacyjna, w której istotne znaczenie ma motyw dziecka i dzieciństwa. Motyw dziecka i krainy dzieciństwa pojawił się w literaturze dopiero w romantyzmie, a na szeroką skalę rozwinął się w XX wieku. Współczesne utwory o dzieciństwie to zazwyczaj powieści, których tematem jest wtajemniczenie w zło, odkrywanie siebie, swoich złych stron. Według B. Kaniewskiej utwory poświęcone tematowi dzieciństwa opierają się na dwóch odmianach genologicznych. Pierwszą z nich stanowi powieść inicjacyjna, druga to tzw. story – nowel. Powieść inicjacyjna charakteryzuje się obecnością dojrzewającego bohatera, nie zawsze jednak jest powieścią o dzieciństwie lub młodości. Natomiast powieść o dzieciństwie zawiera elementy powieści inicjacyjnej. Głównym bohaterem jest Weiser Dawidek, dziwaczny chłopiec żydowskiego pochodzenia. Był sierotą, wychowywanym przez dziadka. Chłopiec pochodził z Rosji. Rówieśnicy postrzegają go jako nieudacznika, samotnika, który z nikim się nie przyjaźni, nie uczestniczy w zabawach. Uczniowie zwracają uwagę na to, że nie uczęszcza na lekcje religii i nie bierze udziału w pochodach. O dziwo, chłopiec zaprzyjaźnia się z Elką i jej przyjaciółmi. Mają oni okazję lepiej poznać bohatera. Okazuje się, że jest to chłopak, który bardzo dobrze zna Gdańsk i jego historię, potrafi zaklinać zwierzęta, ma zdolności pirotechniczne. Sprawia też wrażenie, jakby miał nadprzyrodzone zdolności. Chłopiec doprowadził do upału i przyczynił się do klęski ekologicznej w Zatoce gdańskiej, udało mu się poskromić panterę w zoo. Pomógł chłopcom uzyskać zwycięstwo w meczu, który już niemal przegrali, opanował strzelanie.
Pewnego razu podczas jednej z inscenizacji z udziałem środków pirotechnicznych Weiser znika i nikt więcej nigdy go nie widzi. Po latach narrator powieści – Paweł – stara się rozwiązać historię Weisera. czytelnik poznaje go, kiedy jest jeszcze uczniem. Podejmuje próby przypomnienia sobie szkolnych wydarzeń z udziałem Daw