W pustyni i w puszczy

Nagła zmiana akcji, adrenalina, przygoda – tak właśnie można opisać książkę „W pustyni i w puszczy”. Bohaterowie powieści, Staś i Nel, musieli zmierzyć się z licznymi trudnościami: porwaniem, brakiem bliskich oraz chorobą ośmioletniej Nel. Czy udało im się pokonać te wyzwania? Czy wszystko poszło zgodnie z ich planem? Przekonajmy się!

Początek przygody

Staś i Nel spacerowali po mieście, rozmawiając o aresztowaniu Fatmy, ciotecznej siostry Mahdiego. Podczas wspólnego obiadu Fatma pojawia się w ich domu, prosząc o pomoc. Ze względu na Nel, której zrobiło się szkoda kobiety, pan Rawlison zgadza się. Po pewnym czasie rodzice dzieci wyjechali do pracy w odległe kraje. Staś i Nel mieli dołączyć do nich później, lecz panią Olivier, która miała się nimi zajmować, ugryzł skorpion, więc pojechali tylko z piastunką. W pociągu poznali kapitana Glena i doktora Clary’ego. Jeździli na wielbłądach, nocowali w namiocie, a na Boże Narodzenie Nel dostała psa Sabę, a Staś sztucer.

Porwanie i pierwsze trudności

Ojcowie dzieci wyjechali dalej na inspekcje, a po dwóch dniach przybywa Chamis z poleceniem zabrania dzieci do ojców. Gdy wsiedli na wielbłądy i zauważyli, że kierunek się nie zgadza, Staś zrozumiał prawdę – zostali porwani. Po długim czasie ojcowie odkryli prawdę i rozpoczęli pościg. Nel, dowiadując się o porwaniu, za prośbą Stasia rzuca rękawiczki po drodze, lecz to zostaje odkryte. W końcu Saba odnajduje dzieci, a podczas burzy piaskowej Staś planuje nieudaną próbę ucieczki. Zbierając naboje, próbuje jeszcze raz, lecz Saba zaczyna szczekać, budząc wszystkich. Po długiej drodze nadszedł czas audiencji u Mahdiego. Staś odmawia przyjęcia nowej wiary, a Mahdi każe odesłać ich do Smaina.

Podróż przez pustynię i puszczę

Irys choruje, a dzieci mają dotrzeć do Faszody pod opieką Gebhra. Nel ma teraz nową opiekunkę o imieniu Mea. Wraz z nimi podróżuje również niewolnik Gebhra – Kali. Gdy weszli do puszczy, drogę zatarasował im lew. Staś żąda swojego sztucera, a po zabiciu lwa strzela także do Beduinów, Chamisa i Gebhra. Kali opowiada o swoim życiu, a Staś dowiaduje się, że Kali jest synem władcy plemienia Wa-himów. Saba znika, a Kali znajduje go, za co w nagrodę dostaje od Stasia pacior

Do przeczytania „W pustyni i w puszczy” podeszłam jak do kolejnej lektury szkolnej, czyli „na dwoje babka wróżyła”. Albo będzie wciągająca, albo nie. Nie spodziewałam się wyjątkowej fascynacji książką napisaną ponad sto lat temu, przestarzałym, nie zawsze zrozumiałym językiem. Starsze koleżanki również nie zachęcały mnie do przeczytania tej powieści, uważały, że jest nieciekawa i nudna.

Fascynująca Wędrówka przez Afrykę

Jednak już po kilku pierwszych rozdziałach zaciekawiły mnie losy głównych bohaterów – dwójki dzieci podróżujących przez dziką, ale piękną Afrykę. Opisy tego fascynującego kontynentu zajmują znaczną część książki. Dla niektórych mogą się one wydawać nużące i zbyt rozbudowane. Jeśli ktoś lubi przyrodę, czytanie ich to prawdziwa przyjemność. Autor poprzez opisy umożliwia czytelnikowi poznanie afrykańskich obyczajów, kultury i wierzeń. Są one dla nas ciekawe, zaskakujące w wielu przypadkach, bardzo obce i dalekie od kultury europejskiej.

Bohaterowie, którzy Zdobyli Sympatię

Wątek wędrówki dzieci, która była długa, trudna, męcząca i momentami niebezpieczna, był bardzo wciągający. Czytając przygody Stasia i Nel, wielokrotnie obawiałam się o ich życie i zdrowie, trzymałam kciuki za wyzdrowienie dziewczynki. Jeśli chodzi o samych bohaterów, w trakcie czytania wzbudzali we mnie mieszane uczucia, jednakże z przewagą sympatii.

Charakterystyka Stasia i Nel

Staś to rezolutny, trochę zarozumiały czternastolatek. Jest inteligentny, interesuje się polityką, jest silny i wysportowany. W trakcie podróży daje się poznać jako odpowiedzialny i rozsądny młody człowiek. Dzięki jego deter

Spacerując po egipskim Port Saidzie, czternastoletni Polak Staś Tarkowski opowiadał swojej ośmioletniej angielskiej przyjaciółce Nel Rawlison historię Fatmy – żony dozorcy Smaina, którą aresztowano po tym, jak chciała w nocy uciec z dziećmi do męża, oskarżonego o zdradę władz egipskich i przyłączenie się do proroka Mahdiego.

Spotkanie z Fatmą

Kiedy dzieci wróciły na obiad, rozpoczęły rozmowę ze swoimi ojcami – inżynierami, którzy pracowali przy budowie Kanału Sueskiego. Panowie Tarkowski i Rawlison wyjawili, że otrzymali zaproszenie do Medinet-el-Fajum, aby skontrolować prowadzone tam prace nad siecią kanałów. Jednocześnie rozmowa zeszła na temat sytuacji politycznej w Sudanie, szczególnie w Chartumie obleganym przez zwolenników proroka Mahdiego. W tym samym momencie pojawiła się Fatma, niespodziewanie przerywając posiłek. Kobieta prosiła inżynierów o wstawiennictwo w sprawie jej wyjazdu do Sudanu w zamian za usługi dwóch wielbłądników – Idrysa i Gebhra, przebywających w Medinecie. Równocześnie zapewniała o niewinności swego męża, niesłusznie posądzanego o rzekomą zdradę. Pomimo że obaj inżynierowie nie wierzyli w ani jedno jej słowo, Rawlison obiecał wstawić się za nią w Kairze.

Wyjazd Ojców i Nowe Opiekunki

Następnego ranka panowie wyjechali, zapewniając wcześniej dzieci, że te dołączą do nich jak tylko zaczną się świąteczne ferie. Po kilku dniach Staś otrzymał od ojca depeszę, w której ten informował o niepowodzeniu w sprawie Fatmy z prośbą o przekazanie informacji dozorcy Chadigiemu. Wkrótce nadeszły długo wyczekiwane ferie i dzieci mogły dołączyć do ojców. Zanim jednak wybrali się w podróż, ich opiekunkę, panią Olivier, spotkało nieszczęście – ukąsił ją skorpion i nie mogła im towarzyszyć. Nową nianią została czarnoskóra Dinah. Wkrótce Staś i Nel wyruszyli z Port Saidzie pociągiem do Kairu. W podróży zaznajomili się z dwoma angielskimi oficerami: doktorem Clary’em i pułkownikiem Glenem, którzy również zmierzali do stolicy na spotkanie z ambasadorem angielskim.

Przygody w Medinecie

Gdy dzieci dotarły do Medinetu, powitaniom i radości nie było końca. Poznały również nowego pracownika zatrudnionego przez ich ojców – Chamisa, który był synem dozorcy z Port Saidzie. Ponieważ były święta, Nel otrzymała od ojca prezent – dwuletniego psa rasy mastiff żółtej sierści. Został nazwany Saba, co oznaczało „lew”. Sam zaś pies miał usposobienie baranka. Radość z upominku trwałaby nieskończenie, gdyby nie przybycie dwóch braci – Idrysa i Gebhra, których inżynierowie zatrudnili na czas wyprawy do pomocy przy wielbłądach. Nie zraziło ich to, że najemników przysłała Fatma i bardzo dziwnie przypatrywali się dzieciom, szczególnie Nel. Tylko Saba jakby coś wyczuł, bo zaczął szczekać. Nadszedł wieczór wigilijny. Z tej okazji Nel otrzymała od ojca dużą lalkę i słodycze, zaś Staś upragnionego angielskiego sztucera myśliwskiego i siodła do konnej jazdy.

Porwanie Dzieci

Kolejne dni upływały bohaterom na zwiedzaniu okolic. W trakcie wyprawy Staś trenował myśliwskie oko, strzelając do zwierzyny. Gdy nadszedł dzień wyjazdu ojców na inspekcję Kanału Sueskiego, dzieci zostały pod opieką starej Dinah, gdyż okazało się, że pani Olivier nie dołączy do wyprawy ze względu na zdrowie. Podczas inspekcji inżynierowie często odwiedzali dzieci w Medinecie, chyba że były to odleglejsze tereny, wtedy przysyłali Chamisa z listem, aby odbierał dzieci i przywoził do ojców. Pewnego dnia panowie musieli udać się do El-Fachem. Po trzech dniach do dzieci przybył Chamis z informacją, że pojadą do ojców pociągiem. Na zaniepokojone słowa Stasia odpowiedział, że zmieniono plany i inżynierowie czekają w innym mieście – Gharak. Na stacji czekali już Idrys, Gebhr i dwaj inni Beduini z wielbłądami. Jedno ze zwierząt było bardziej objuczone, tak jakby wiozło zapasy na dalszą podróż. Mimo ogromnego zdziwienia nieobecnością ojców, Staś oddał sztucer Chamisowi, po czym wsiedli na wielbłądy i wyruszyli w kierunku pustyni. Początkowo karawana jechała powoli, aby po chwili przyspieszyć aż do galopu. Staś krzyczał, aby zwolnili, gdyż Nel kręciło się w głowie, jednak nikt nie reagował. Jechali już długo i zapadła noc. W oddali nie było widać ani ognisk, ani obozowiska ojców. Wtedy to Staś zrozumiał, że razem z Nel zostali porwani.

Poszukiwania i Ślady Porwania

Tymczasem na stacji w El-Fached na dzieci czekali ich ojcowie. Kiedy nie wysiadły z pociągu i poszukiwania nic nie dały, zdali sobie sprawę, że doszło do uprowadzenia. Wkrótce dotarły do nich informacje, że grupa osób na wielbłądach, wśród których widziano Murzynkę i dwoje dzieci, kierowała się na pustynię. Inżynierowie zrozumieli, że Chamis, Idrys i Gebhr należą do spisku, którym kieruje być może Mahdi, chcąc wymienić dzieci na Fatmę. Zorganizowano naprędce poszukiwania, w wyniku których ojciec Stasia ruszył w kierunku porywaczy, natomiast pan Rawlison wzdłuż wybrzeża Nilu.

Życie w Niewoli

Tymczasem dzieci próbowały za wszelką cenę zostawiać jakieś ślady, aby ułatwić poszukiwania. Nel porzuciła swoje rękawiczki, które niestety odnalazł Gebhr. Uderzył dziewczynkę za karę, a gdy Staś rzucił się w jej obronie, został wychłostany. Porywacze chcieli przekazać dzieci Mahdiemu, który był dla nich bogiem. Szczęśliwie do porwanych dołączył Saba, który odnalazł Nel i dzięki swej obecności łagodził ciężkie chwile. Karawana wędrowała kilkanaście dni poprzez piaski pustyni. Żar lał się z nieba, a upał stawał się nie do zniesienia. Jednego dnia rozpętała się ogromna burza piaskowa, wymuszając kilkugodzinny postój.

Spotkanie z Mahdim

W trakcie wędrówki dotarły do nich wiadomości o upadku Chartumu i śmierci broniącego go generała Gordona. Staś wiedział, że szanse na ich odnalezienie zmalały do zera. Kiedy dotarli do kraju Mahdiego, okazało się, że w Chartumie panuje głód i nędza, a karawanę wielokrotnie napadano. Dzieci dzięki pomocy pewnego Greka trafiły przed oblicze proroka Mahdiego. Ten zapytał Stasia, czy zechce być odtąd wyznawcą islamu. Chłopiec, który jako jedyny nie pokłonił się prorokowi, patrząc mu prosto w oczy z podniesioną głową, powiedział, że jest chrześcijaninem. Pomimo grożącej mu śmierci nie mógł wyrzec się swojej wiary. Mahdi zaniemówił słysząc odpowiedź Tarkowskiego. Nie mógł i nie chciał jednak ukarać go, wiedząc, że zaszkodzi to jego wizerunkowi w dalekich krajach. Podjął decyzję o wysłaniu dzieci do Faszody do Smaina. Była to bardzo trudna droga, którą o ile Staś znosił w miarę dobrze, o tyle Nel bardzo schudła i zbladła pomimo ciągłego słońca. Najbardziej załamała ją śmierć Dinah – ich czarnoskórej opiekunki, która nie wytrzymała trudów kolejnej podróży. W Faszodzie okazało się, że Smain udał się na połów niewolników, dlatego też dzieci miały być odesłane do męża Fatmy. Nową towarzyszką Nel została młoda Murzynka – Mea.

Kolejna Wyprawa i Wyzwania

Rozpoczęły się przygotowania do kolejnej podróży, po śladach Smaina, który podpalał dżunglę, aby wypłoszyć zwierzęta. Ponieważ wielbłądy nie miały sił dalej wędrować, zamieniono je na konie. Wyprawa okazała się bardzo ciężka, pomimo że Gebhr szybko wpadł na trop męża Fatmy, a całą swą złość wyładowywał na swoim niewolniku – czarnoskórym Kalim. Staś często wstawiał się za nim, czym zyskał jego wielką miłość. Kolejnego dnia podróży karawana znalazła się w pułapce bez wyjścia. Na ich drodze w wąskim wąwozie stanął lew. Gebhr postanowił rzucić Kalego i dzieci zwierzęciu na pożarcie, aby ratować życie swoje i ludzi. Staś przekonał go, aby ten oddał mu broń, a on zabije lwa. Chłopiec zastrzelił zwierzę, a także porywaczy. W

I

Staś informuje Nel, że aresztowano Fatmę, czyli żonę Smaina. Nel mówi, że słyszała, iż Mahdi jest brzydki i niegrzeczny. Na to Staś stwierdza, że powiedzieć „niegrzeczny” o nim, to zdecydowanie za mało. Nel boi się, że Mahdi ją zje.

II

Panowie Tarkowscy i Rawlison oświadczają, że Nel i Staś pojadą z nimi do Medinet, gdyż zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Inżynierowie nie chcieli zostawiać swoich dzieci samych w Port-Saidzie. Pan Rawlison rozmawia ze Stasiem o tym, dlaczego rząd egipski zajął kraje leżące na południe od Nubii, pozbawiając mieszkańców tamtych krajów wolności. Inżynierowie rozmawiają z Fatmą. Ta prosi ich o pomoc, aby wyjednali jej pozwolenie na wyjazd do Smaina. Nel prosi tatę, by ten pomógł żonie Smaina.

III

Inżynierowie wyjechali na noc do Kairu. Kilka dni później Staś otrzymał od ojca informacje, że z chwilą rozpoczęcia jego wakacji mają wyruszyć, oraz że nie mogli nic zrobić w sprawie Fatmy. W dzień wyjazdu panią Olivier, nauczycielkę Nel, ukąsił skorpion. Inżynierowie postanowili, że dzieci pojadą do nich z Dinah, a sekretarzem podróży będzie Staś.

IV

Dzieci dojechały do swoich ojców. W nocy rozległo się głębokie, basowe szczekanie psa. Inżynierowie przyznali się, że pies miał być prezentem Nel na Wigilię. Ponieważ już go odkryli, podarowali go wcześniej. Pies nazywał się Saba (lew) i należał do rasy mastifów, największych psów na świecie.

V

W Wigilię choinkę zastępowała tuja. Nel jako prezent otrzymała mnóstwo łakoci i lalkę, a Staś upragniony sztucer angielski oraz przybory myśliwskie i siodło do jazdy konnej. Wigilia upłynęła dzieciom na nabożeństwach, rozpatrywaniu darów i tresurze Saby. Ojcowie musieli jednak podróżować w interesach, zostawili więc dzieci pod opieką Dinah. W razie potrzeby mieli przysłać po Nel i Stasia Chamisa.

VI

Inżynierowie oczekiwali na dzieci na peronie. Te jednak nie wysiadły. Domyślili się, że dzieci zostały porwane, więc wysłali depesze.

VII

Staś kazał zrzucić na ziemię rękawiczkę, kiedy pędzili przez pustynię. Muzułmanie dowiedzieli się o tym, zaczęli bić Nel, ale Staś stanął w jej obronie. Staś powiedział Idrysowi i Gebhrowi, że jeśli ich uwolnią, to ich ojcowie zapłacą dużo pieniędzy. Idrys i Gebhr postanowili zrobić dla Nel gniazdko na garbie wielbłąda.

VIII

Do miejsca odpoczynku przybiegł Saba. Beduini chcieli go zabić, ale w końcu stwierdzili, że jeśli wygrzebią go hieny, to pogoń będzie wiedziała, gdzie jechali. Rozpętuje się burza z błyskawicami i pada deszcz.

IX

Staś przebudził się w nocy i zobaczył nad Chamisem pudło ze sztucerem i nabojami. Pomyślał, że zabije Arabów i uwolni siebie i Nel. Po pewnym czasie stwierdził, że lepiej będzie, jeśli zabije tylko wielbłądy. Wziął sztucer i naboje i już wychodził z jaskini, gdy nadbiegł Saba, budząc Arabów, którzy ujrzeli Stasia z bronią.

X

Arabowie uznali, że to Bóg zesłał psa, dlatego postanowili, że od teraz zawsze będzie miał co jeść i pić. Zaczęli też myśleć, co zrobić ze Stasiem. Gebhr zaproponował odcięcie mu prawej pięści. W końcu jednak uznali, że otrzyma 10 uderzeń korbaczem i że będzie związywany na noc.

XI

Dwa dni minęły w drodze bez wytchnienia. Staś odkrył, że porwanie było dokładnie przygotowane, ponieważ Arabowie co jakiś czas znajdowali w skałach pożywienie. Staś powiedział Nel, że ta zachowała się bardzo dojrzale, gdy rzuciła się w jego obronie, gdy był biczowany.

XII

Stasiowi i Nel podczas drogi przez pustynię zdawało się, że widzą Medinet. Była to jednak fatamorgana. Zjawia się Beduin z wielbłądzicą, która należała do zabitego młodego strażnika. Był to dowód na to, że pogoń ruszyła za porywaczami.

XIII

Poruszano się już tylko nocą, w dzień kryjąc się w wąwozach. Staś uczył Idrysa strzelać. Kiedy byli na ostatnim etapie, czyli nauce mierzenia, Staś postanowił zabić Idrysa. Nie udało mu się to jednak, ponieważ nie chciał strzelać człowiekowi w plecy. Nadeszły wieści o zwycięstwie Mahdiego nad angielskim generałem Gordonem i zdobyciu Chartumu.

XIV

Jadąc przez pustynię Arabowie rozmawiali między sobą. Idrysowi i Gebhrowi zależało na pieniądzach, a pogoni na błogosławieństwie proroka.

XV

Nel płacze, gdyż wie już, że nikt ich nie obroni. W Chartumie nikt nie podziwia łupu Arabów (Stasia i Nel), nikt nie wie, kim jest Smain.

XVI

Staś i Nel przechodzą przez zrujnowane miasto. Nie mają co jeść. Idrys czuje się upokorzony brakiem nagrody za porwanie.

XVII

Porwane dzieci dotarły do Mahdiego. Tam obserwowały, jak prorok na spotkaniu z wiernymi prowadził modlitwę. Staś spotyka pewnego Greka, który mówi mu, co ma zrobić, gdy zobaczy się z Mahdim. Dzieci mają pozornie przyjąć nauki proroka, w innym wypadku mogą zostać zabici.

XVIII

Dzieci zostały wprowadzone do izby Mahdiego. Mahdi zapytał Stasia, czy chce przyjąć jego wiarę. Staś powiedział, że jeśli miałby to zrobić, to zrobiłby to tylko ze strachu. Prorok przecież nie chce, aby jego wiarę wyznawali tchórze. Mahdi stwierdził również, że dzieci powinny trafić do Smaina, a Beduinów należy wynagrodzić.

XIX

Idrys, który poprzedniego dnia źle się czuł, rano był już nieprzytomny. Gebhr nie chciał dawać jedzenia dzieciom. Staś musiał iść żebrać. Próbował też pracować. Od ubogiego misjonarza Staś dostał chininę, potrzebną w przypadku febry. Grek zjawia się i kłamie, że dzieciom nie może stać się żadna krzywda. W nadziei, że po drodze umrą, prorok wysyła ich do Faszody.

XX

Hatim postanowił dopilnować, aby Gebhr nie stosował przemocy fizycznej wobec dzieci. Gebhr wyładowuje złość na Kalim, murzyńskim niewolniku. Umiera Dinah. Nel otrzymuje niewolnicę, Meę. Wyprawa rusza dalej.

XXI

Podczas podróży muzułmanie zauważyli lwa. Pomyśleli, że dobrym pomysłem byłoby wypuszczenie Kalego na pożarcie, a kiedy lew będzie zajęty jedzeniem, oni uciekną. Staś zaproponował, że to on zabije lwa. Chcieli stawić mu opór, ale w obliczu niebezpieczeństwa zgodzili się na to. Staś zabił lwa, a potem odwrócił się w stronę muzułmanów. Zabił Gebhra, Chamisa i całą resztę.

XXII

Kiedy Nel kładła się spać, pytała Stasia, czy zmarli przyjdą do ich obozu. Staś chciał powiedzieć, że nie, ale

Podróż przez pustynię

Staś szybko zorientował się, że musi działać i zostawić ślady, bo ojcowie będą ich szukać, ale wszystkie wysiłki chłopca poszły na marne. Porywaczami okazali się Beduini Gebhr (szczególnie okrutny) i Idrys (jego nieco łagodniejszy brat) oraz Chamis. Całą załogę tworzyli też inni poganiacze wielbłądów, ale ich znaczenie było mniejsze. Droga przez pustynię była gehenną, szczególnie dla delikatnej, ośmioletniej Nel. Staś robił, co mógł, by zabezpieczyć dziewczynkę przed żarem, pragnieniem i porywczym zachowaniem Gebhra. Wiele razy „obrywał”, najbardziej wówczas, gdy próbował ucieczki. Podróż przez Saharę trwała długo i była bardzo wyczerpująca, szczególnie w czasie burzy piaskowej.

Spotkanie z prorokiem Mahdim

Kresem tej wędrówki miało być dotarcie przed oblicze proroka Mahdiego w Chartumie. Tam również powinien być Smain – handlarz niewolnikami, którego dzieci zostały porwane, by wymienić je na Fatmę, żonę Smaina, uwiezioną przez Anglików. Niestety, Smaina w Chartumie nie było. Za to Staś został postawiony przed prorokiem, który oczekiwał, że chłopiec przyjmie jego wiarę. Za odmowę groziła śmierć i Stasiowi, i Nel. Odważny Polak i dobry chrześcijanin nie zawahał się odmówić prorokowi. Mahdiego zaskoczyła postawa chłopca, której się nie spodziewał. Postanowił odesłać dzieci w głąb Afryki i oddać je Smainowi. Nikt jednak nie wiedział, gdzie ten okrutny człowiek się znajduje.

Podróż do Faszody

Zaczęła się nowa podróż, jeszcze straszniejsza, bo przez malaryczne tereny, do Faszody. Dodatkowo Idrys zachorował i został w Chartumie. Gwałtowny Gebhr mógł teraz robić, co chciał. Chamis liczył, że Mahdi nagrodzi go za porwanie dzieci i trudy podróży, ale zamiast tego został wysłany w nową, niebezpieczną drogę. W grupie eskortującej Stasia i Nel było dwoje młodych Afrykańczyków – niewolników – Kali i Mea. W drodze do Faszody miał miejsce wypadek, który zupełnie zmienił bieg akcji powieści.

Staś ratuje sytuację

Na drodze karawany stanął lew. Beduini wpadli w popłoch i nie wiedzieli, co w tej sytuacji począć. Chamis, który znał Stasia i wiedział, jak chłopiec strzela, przekonał Gebhra, by dać chłopcu strzelbę. Nie było czasu na myślenie, lew szykował się do skoku. Staś opanował drżenie i wymierzył w plamkę między oczami zwierzęcia. Kolejny strzał okazał się zbędny, bo ciężkie cielsko lwa stoczyło się ze skały. Chłopiec jednak na tym nie poprzestał. Wycelował w swoich porywaczy i wszyscy po kolei stracili życie. Tylko Kali i Mea zostali ocaleni i uwolnieni.

Poszukiwanie schronienia

Dzieci były wolne, ale też zagubione w bezkresnej i bezdr

2. Podróż z ojcem Stasia, Władysławem Tarkowskim, i ojcem Nel, Panem Rawlisonem, do Medinet.

3. Prezent na Boże Narodzenie od Pana Tarkowskiego dla Nel – pies o imieniu Saba.

4. Wyruszenie pociągiem do Gharak, 30 km od Medinet.

5. Porwanie – podróż na wielbłądach w kierunku wzgórz Wadi-Rajan, w kierunku Nubii.

6. Wędrówka wzdłuż lewego brzegu Nilu i przez pustynię Gezire.

7. Przybycie do Chartumu w widłach Białego i Niebieskiego Nilu – Sudan.

8. Przeprawa do Omdurmanu.

9. Droga w górę Białego Nilu.

10. Trzydniowy odpoczynek w Faszodzie.

11. Podróż przez stepy i wąwozy – zabicie lwa i Beduinów przez Stasia.

12. Przekroczenie rzeki Sobbat.

13. Znalezienie się w kraju dżungli.

14. Znalezienie s�

Zarys fabuły

Staś i Nel mają wielkie szczęście, ale i wielkiego pecha. Bohaterowie powieści „W pustyni i w puszczy” mieszkają w Afryce końca XIX wieku. To wspaniałe miejsce na egzotyczne przygody, chociaż chyba nie takie, jakich doświadczyli. Czternastoletni chłopiec i dziewięcioletnia dziewczynka zostają bowiem porwani przez Beduinów. Porywacze chcą ich dostarczyć do Mahdiego, przywódcy sudańskiego powstania przeciwko Egipcjanom i Anglikom. W ten sposób rozpoczyna się pełna zaskakujących wydarzeń i niebezpieczeństw podróż dzieci przez Czarny Ląd. Podróż kończy się szczęśliwie – Staś i Nel uciekają porywaczom, udaje im się także wrócić do ojców.

Problematyka

Powieść ma kilka wątków.

Porwanie dzieci

Pierwszy to oczywiście porwanie dzieci oraz ich zmagania z przeciwnościami losu. Ten wątek chwyta za serce, ponieważ młodzi bohaterowie od razu zjednują sobie sympatię czytelników. Nel jest dobroduszna i dziecinna, a Staś – dojrzały i opiekuńczy. Natomiast sudańscy powstańcy to zaprzeczenie cech dzieci – są surowi i groźni, nie wahają się używać przemocy, aby osiągnąć cel.

Podróż po Afryce

Drugim wątkiem jest sama podróż po Afryce. Autor powieści, Henryk Sienkiewicz, był pasjonatem podróży i zapalonym myśliwym. Łatwo było mu pokazywać na kartach utworu piękno przyrody Czarnego Lądu i prowadzić czytelników przez zakamarki afrykańskich pustyń, dżungli i sawanny.

Odwołania historyczne

Kolejnym wątkiem są odwołania do historii Afryki. Rzeczywiście miało miejsce powstanie Mahdiego, faktycznie Anglicy okupowali Afrykę, a białym ludziom wyd

Ostatnia przeczytana lektura

Ostatnią przeczytaną przeze mnie lekturą jest powieść „W pustyni i w puszczy”. Jest to książka pełna niesamowitych i niebezpiecznych przygód dwójki dzieci, ich bliskich oraz ludzi, których spotykają na swojej drodze. Są to bardzo barwne postacie, godne bliższej uwagi i poznania. Chciałabym pokrótce scharakteryzować tych bohaterów.

Staś Tarkowski

Staś Tarkowski urodził się w Port Saidzie w Egipcie. Poznajemy go w wieku 14 lat. Jego ojcem był Władysław Tarkowski, a matka zmarła po jego narodzinach. Chłopiec wyróżniał się swoją siłą i sprawnością fizyczną. Był wyższy i silniejszy od swoich rówieśników. Staś był wysportowanym, szczupłym i wysokim chłopcem o niebieskich oczach. Jego cera była opalona, a włosy jasnego koloru. Chłopiec początkowo był zarozumiały i chwalił się swoimi umiejętnościami. Miał w sobie dużo energii i optymizmu. Zachowanie Stasia zmieniło się, gdy został porwany. Stał się opiekuńczy i troskliwy. Dbał o Nel bardziej niż o siebie. Był odważny, gdy wyparł się wiary Mahdiego. Staś stał się również bardziej pomysłowy, zaradny i inteligentny. Udało mu się uwolnić słonia z wąwozu oraz uratować siebie i Nel z rąk porywaczy. Łatwo uczył się nowych rzeczy. Był jednym z najlepszych pływaków w Port Saidzie, umiał dobrze strzelać z broni i znał dużo języków. Jeździł także konno.

Nel Rawlison

Nel Rawlison jest obok Stasia główną bohaterką lektury. Urodziła się w Anglii, a poznajemy ją w wieku 8 lat. Jej ojcem był Pan Rawlison, a matka zmarła na gruźlicę, gdy dziewczynka miała trzy lata. Opiekunką Nel była Dinah. Nel była dziewczyną o pięknym wyglądzie, który wzbudzał zachwyt. Jej urodę określano jako anielską. Miała zielone oczy i bujne, jasne loki. Była dosyć szczupła. Nel początkowo była dziecinna i lekkomyślna. Była wesoła i nieśmiała, a także miała bardzo wrażliwe i dobre serce. Podczas porwania stopniowo się zmieniała, stając się bardziej odpowiedzialna i odważna. Mimo tego nadal była krucha i delikatna. Dziewczynka obdarzyła Stasia ogromnym zaufaniem. Nie lubiła, gdy krzywdzono innych. Kiedy Fatma błagała o wyjazd do Smaina, Nel prosiła ojca o łaskawość dla tej kobiety. Stała w obronie Stasia i Kinga.

Władysław Tarkowski

Władysław Tarkowski był ojcem Stasia. Był wdowcem, jego żona zmarła przy narodzinach jego syna. Pracował jako starszy inżynier kompanii Kanału Sueskiego. Był Polakiem i żył w bliskiej przyjaźni z

Czas i miejsce akcji w powieści „W pustyni i w puszczy”

Czas akcji

Akcja powieści rozgrywa się w II połowie XIX wieku. Uważam tak, ponieważ w XIX wieku różne europejskie państwa rywalizowały o wpływy w Afryce i zakładały kolonie. Z historii wiemy, że w 1882 roku wojska angielskie wkroczyły do Egiptu pod pretekstem ochrony Kanału Sueskiego. Wiemy też, że w roku 1883 wojska Mohammeda Ahmeda, który przyjął imię Mahdiego, zwyciężyły nad brytyjsko-egipskimi wojskami. Dzieci spotykają się w powieści z Mahdim, który był postacią historyczną. Porwanie Stasia i Nel miało bezpośredni związek z burzliwymi wydarzeniami w Egipcie.

Przygody Stasia i Nel rozpoczynają się od tego, że Staś zabił Beduinów i lwa. Trwają one kilka miesięcy. W tym czasie dzieci przemierzają pustynię i puszczę. Kończą się nat

Stanisław Tarkowski

Stanisław Tarkowski miał 14 lat. Urodził się i mieszkał w Port-Saidzie. Jak na swój wiek, był bardzo silnym i wysokim chłopcem, miał jasne włosy oraz błękitne oczy. Był chrześcijaninem. Bystry, rozważny, mądry oraz dociekliwy, wykazał się wielką odwagą, ratując Nel podczas porwania. Podczas podróży uratował także z niewoli Meę i Kaliego.

Stanisław Tarkowski

Stanisław często rezygnował z posiłków, aby jego przyjaciółka Nel mogła coś zjeść lub wypić, czasem nawet żebrał o jedzenie. Bardzo interesował się geografią i historią oraz znał wiele języków, w tym polski, francuski, angielski oraz języki różnych plemion afrykańskich. Jego tata był Polakiem, natomiast mama Francuzką. Krótko po urodzeniu Stasia jego mama umarła. Stanisław był doskonałym kolegą i warto brać z niego przykład.

Nel Rawlison

Nel Rawlison, ośmioletnia dziewczynka, miała jasne włosy i zielone oczy. Mieszkała w Port-Saidzie, ale była Angielką. Niestety, nie miała mamy. Nelly była bardzo delikatna i krucha, wychowywana w dobrobycie do chwili porwania. Dopiero wtedy poznała ludzką nienawiść i zło, co czasami powodowało, że mówiła „Oczy m

Geneza powieści „W pustyni i w puszczy”

Powieść „W pustyni i w puszczy” została napisana w styczniu 1891 roku. Głównymi bohaterami tej powieści są Nel Rawlison i Stanisław Tarkowski. Pierwsze wydanie książki ukazało się w 1912 roku.

Ostatnie dzieło Henryka Sienkiewicza

„W pustyni i w puszczy” było ostatnim dziełem Henryka Sienkiewicza. Nel została zainspirowana prawdziwą postacią dziesięcioletniej dziewczynki, Wandzi Ulanowskiej. Autor książki został natchniony do

„W Pustyni i w Puszczy” – Henryk Sienkiewicz – Opracowanie

Bohaterowie:

Stanisław Tarkowski – Jest synem polskiego inżyniera. Jest bardzo inteligentny, odważny i szlachetny. Umie obsługiwać sztucer. Zna kilka języków obcych. Jest genialnym strategiem. Dla Nel był w stanie poświęcić swoje życie.

Nel Rawlison – Jest córką i oczkiem w głowie inżyniera Rawlison. Potrafiła oczarować swoim wyglądem wiele wiosek Murzyńskich. Zawsze podziwiała Stasia, który w jej opinii był bardzo mądry i jak sama twierdziła, mógł wszystko. W pewnym momencie jednak bała się go.

Kali – Syn króla z plemienia Wa-himów. Staś uwolnił go i Meę, kiedy zabił Arabów. Bardzo podziwiał i na każdym kroku chwalił swojego pana, czyli Stasia.

Mea – Niewolniczka, uwolniona przez Stasia.

Inni bohaterowie: Pan Tarkowski, Pan Rawlison, Geograf Linde, Samil, Mahdi, Gerek, Idrys, Gephr, Chamis, pies Saba, słoń King.

Najważniejsze informacje:

Autor – Henryk Sienkiewicz
Czas akcji

„W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza – najważniejsze informacje

Autor książki: Henryk Sienkiewicz

Czas i miejsce akcji: XIX w., Afryka

Gatunek powieści: powieść podróżniczo-przygodowa

Bohaterowie:

• Stanisław Tarkowski – syn polskiego inżyniera. Odznaczał się odwagą i szlachetnością. Był bardzo oddany Nel.

• Nelly (Nel) Rawlison – córka inżyniera Rawlisona. Była jego oczkiem w głowie. Staś był w stanie poświęcić dla niej swoje życie.

• Kali – syn władcy rządzącego plemieniem Wa-hima. Niezmiernie ufał swemu panu (był nim Staś).

Pozostali bohaterowie:

– Mea (murzyńska służąca)
– Władysław Tarkowski (ojciec Stasia)