Artysta

Artysta – Sławomir Mrożek – Charakterystyka
Informacje o utworze
Utwór Sławomira Mrożka pt. „Artysta” opowiada o Kogucie, który posiada umiejętność mowy w języku człowieka. Wyróżnia się on także wielkimi ambicjami i chęcią zdobycia wielkiej chwały, jako wielki artysta. Jest to tekst należący do rodzaju, jakim jest epika. Jego gatunkiem natomiast jest opowiadanie. Utwór polskiego pisarza po raz pierwszy ukazał się w 1983 roku w gazecie o nazwie Tygodnik Powszechny, najpierw w Krakowie, a potem w całej Polsce.
Charakterystycznymi rzeczami w tekście Sławomira Mrożka są dialogi i narrator. Mimo że nie jest to bajka, to możemy dostrzec morał, który jest zawarty w tym utworze. Otóż ma on na celu uświadomić nam, że warto marzyć i mieć wielkie ambicje oraz dążyć do celu, jednak nie można zapominać o swoich możliwościach i umiejętnościach. Oprócz tego, aby osiągnąć upragniony cel, musimy ciężko na niego zapracować. Z drugiej strony możemy zauważyć, że Mrożek opisuje Koguta także jako postać, która przedstawia nam problemy dzisiejszego społeczeństwa. Jednym z nich jest pycha. Powoduje ona wywyższanie się ponad innych i wmawianie każdemu, że to ja jestem najlepszy. Wiążę się to z odrzuceniem przez społeczeństwo, z powodu nagminnego braku dowartościowywania innych ludzi. Następnym problemem, który stwarza pycha jest chciwość. Powoduje ona, że nie widzimy nikogo innego, poza sobą i naszym upragnionym celem. Możemy także zazdrościć innym z powodu tego, co mają, a czego my nie mamy lub nawet wyśmiewać się z innych, bo mamy lepsze rzeczy od nich. Jest to wręcz nieakceptowalne zachowanie, które zamyka człowieka w sobie, powodując jednocześnie zamknięcie na innych ludzi i na świat.
Oprócz wad człowieka, możemy znaleźć także jego plusy. Autor Artysty opisuje kolejne zwierzę – Lisa. Jest on inteligenty, sprytny i przebiegły (praktycznie jak w każdym utworze). Mówi Kogutowi, by przestał się zachowywać w ten sposób i spróbował być sobą. Stara mu się pomóc, jednak ten nie chce go słuchać. Tak samo jest dziś, często jest tak, że próbujemy kogoś przed czymś ostrzec lub najzwyczajniej pomóc, a on nas nie słucha i postanawia iść własną drogą.
Krótkie streszczenie
Podczas spaceru Kogut zauważa ogłoszenie, że Cyrk poszukuje zwierząt. Zaczyna marzyć o wielkiej sławie, o tym, gdzie mógłby wyjechać, ile miałby pieniędzy, i jak

Książka napisana przez Sławomira Mrożka pt. „Artysta” została opublikowana w 1983 roku w Tygodniku Powszechnym w Polsce. Utwór ten składa się z 25 linijek tekstu. Jest bardzo krótki. Cechuje się on dialogami, bohaterami, narratorem oraz światem przedstawionym. Dzięki tym cechom możemy nazwać go bajką. Bajką o dość krótkiej długości tekstu, która mimo tego bardzo przemawia do czytelnika.

Opis utworu:
Utwór składa się z 25 linijek, jest bajką. Zawiera personifikację zwierząt oraz morał. Kierowany jest do każdego czytelnika. Porusza wady ludzkie, które dotyczą każdego człowieka.

Streszczenie utworu:
Zwykły Kogut z wielkimi ambicjami zauważa napis w gazecie: „Potrzebujemy zwierząt – Cyrk”. Postanawia spróbować swoich umiejętności i podejmuje decyzję, by zgłosić się do cyrku. Po drodze do tego miejsca snuje plany o sławie, pieniądzach, wyjeździe za granicę oraz zostanie artystą. Wtedy to dołącza do niego Lis, który wątpi w umiejętności Koguta. Razem idą w stronę upragnionego miejsca. Gdy docierają, dowiadujemy się, że w wydarzeniach bierze udział autor utworu, który opisuje całą sytuację. Obaj z Lisem stają opodal Koguta, który udaje się do czekającego Dyrektora, który stoi przed rozkładanym namiotem na ptaka. Witają się, po czym szef cyrku prosi o godność Koguta, na co ten odpowiada, że jest Lwem, ewentualnie tygrysem. Dyrektor przez chwilę stał w osłupieniu zastanawiając się i dopytując Koguta, czy to co przed chwilą usłyszał na pewno jest prawdą. Okazuje się, że tak. Proponuje więc zwierzęciu, aby zaryczało. Ptak z całych sił zaryczał, lecz przypominało to tylko w małym stopniu ryk lwa. Wtedy – po chwili namysłu – mężczyzna odpowiedział ptakowi, że gdyby był kogutem to inna sprawa, lecz jeśli jest lwem i nie umie ryczeć, to nie może go przyjąć. Obrażony ptak z pogardą patrzy na Dyrektora i oznajmia mu, że dla jego przyjemności nie będzie udawał ptaka. Obaj wręcz sarkastycznie i obraźliwie żegnają się, i każdy z nich idzie w swoją stronę. Kogut dołącza do Lisa i autora. Po chwili ruszają w drogę powrotną, stamtąd, skąd przybyli. Po drodze przez cały czas panuje cisza, którą przerywa narrator pierwszoosobowy, nie mogąc wytrzymać. Pyta się Koguta, co strzeliło mu do głowy, żeby udawać lwa, na co Lis zamiast ptaka odpowiedział mu: „Jak to, dlaczego… Czy widziałeś, kiedy artystę bez ambicji”? W ten sposób utwór się kończy.

Autor:
Książkę pt. „Artysta” napisał Sławomir Mrożek w 1983 roku. Był polskim pisarzem. Specjalizował się literaturą piękną i rysunkami. Urodził się w 1930 w Borzęcinie. Był synem Antoniego Mrożka i Zofii
z domu Kędzior. Miał dwójkę rodzeństwa: brata Jerzego i siostrę Litosławę. Zmarł 8 lat temu – 15 sierpnia 2013 roku w Nicei we Francji. Otrzymał pięć odznaczeń:
– Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997 r.),
– Legii Honorowej we Francji (2003 r.),
– Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010 r.),
– Orderem „Ecce Homo” (2012 r.),
– Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (po śmierci w 2013 r.)

W całym utworze udział biorą cztery postacie:

Kogut – jest głównym bohaterem utworu. Ma wiele ambicji, które przeradzają się w tzw. „chore ambicje”, czyli przeciwieństwo zwykłych ambicji. Cechują się dążeniem do czegoś za wszelką cenę. Wykazuje się także arogancją podczas rozmowy z szefem cyrku. Jest on zadufany w sobie oraz chciwy władzy i wielkości.

Dyrektor – jest szefem cyrku. Rozmawia z Kogutem i odmawia mu przyjęcia posady w jego przedsięwzięciu. Cechuje się otwartością (rozmowa z ptakiem), szczerością (nie przyjmie Koguta, jako lwa) oraz rozumem (myśli i rozważa propozycję Koguta).

Lis – od początku nie wierzy w ambicje Koguta. Widzi, że jest zadufany w sobie i nic z tego nie wyjdzie. Towarzyszy ptakowi w podróży do cyrku i w drodze powrotnej. Rozumie ból Koguta i wie, dlaczego przedstawił się jako lew. Jest mądry i wie, że bez ambicji w życiu niewiele można osiągnąć.

Narrator pierwszoosobowy – bierze udział w wydarzeniach, jest raczej postacią drugoplanową, choć trudno to określić na podstawie tak krótkiego tekstu. Zadaje kluczowe pytanie na końcu utworu, które wyjaśnia cały sens tekstu.

Wątki w utworze:

Wątek główny:
Ambicje i marzenia – doprowadzają do złości Koguta oraz dążenia do swojego celu. Nawiązują do tego, że w dzisiejszych czasach, bez nich niewiele można zdziałać.

Elementy świata przedstawionego:

Czas akcji:
Nie mamy dokładnie przedstawionego, prawdopodobnie jest to dzień, ponieważ ludzie współpracujący z Dyrektorem cyrku rozkładają namiot.

Miejsce akcji:
Akcja toczy się na dworze, w czasie drogi do cyrku oraz w jego pobliżu. Nie mamy dokładnie określonego miejsca akcji.

Gatunek literacki:
Utwór Sławomira Mrożka pt. „Artysta” jest bajką. Zawiera dialogi, posiada narratora, bohaterami są zwierzęta, które mają za zadanie w zabawny sposób przekazać cechy ludzkie, co też robią. Wszystkie te cechy nawiązują do bajki. Zakończenie zawierał morał, który nie jest jasno określony, lecz co samemu możemy zauważyć, wskazuje na ambicje człowieka. Cały utwór nawiązuje także do chorych ambicji, próżności oraz pychy, są to wszystkie cechy, którymi wyróżnia się Kogut, czyli główny bohater utworu, który ma wskazać na te wszystkie wady. Kolejnymi cechami są cechy Lisa, który oczywiście, jak w większości bajek wykazuje swój spryt oraz inteligencję (już na początku wie, że nic z myśli Koguta się nie spełni).

Geneza utworu:

Tekst ukazał się po raz pierwszy w Tygodniku Powszechnym w Polsce. Od tamtej pory zaczął być rozpowszechniany na po całym kraju w książkach, gazetach i innych formach przekazu publicznego.

Budowa utworu:
Zawiera on narratora pierwszoosobowego (bierze udział w wydarzeniach) oraz trzecioosobowego (relacjonuje przebieg wydarzeń; tzw. narrator wszechwiedzący). Znajdują się tu także dialogi oraz bohaterowie, co wskazuje na to, że jest to bajka. Utwór składa się z 25 linijek tekstu.

Marzenia Koguta:
1.Zostać sławnym artystą.
2. Być bogatym.
3. Wyjechać za granicę.

Wady ludzkie poruszone w utworze:

Chore am

Opracowanie lektury „Artysta” Sławomira Mrożka.
Tytuł
Wyrażenie „artysta” oznacza człowieka uzdolnionego, o wspaniałych umiejętnościach. Artystą najczęściej nazywamy się osobę działającą w różnych dziedzinach sztuki, która wpływa na kulturę i popularyzuje wrażliwość na piękno. W odniesieniu do treści lektury, rzeczownik ten opisuje bohatera cechującego się talentem do aktorstwa, czyli wcielania się w role. Doskonale odzwierciedla to wyobrażenie o sobie Koguta, który ma wielkie ambicje, by zostać prawdziwym artystą.
Autor
Autorem „Artysty” jest Sławomir Mrożek, znakomity polski pisarz i rysownik. Twórca żył w latach 1930-2013 i został odznaczony licznymi orderami. Napisał wiele znanych i cenionych dzieł, szczególnie satyrycznych opowiadań, czy utworów dramatycznych, w których się specjalizował.
Gatunek literacki utworu
Utwór ten jest opowiadaniem. Wyróżnia się prostą, jednowątkową fabułą, wokół skupia się cała historia. Posiada narratora, opisy i dialogi. Niesie za sobą przesłanie, jednak nie jest ono wyraźnie zaznaczonym morałem. Ideę tę możemy różnorodnie formułować, zachowując jej sens w oparciu o treść. W „Artyście” ukryta jest także pewna symbolika. Bohaterowie – zwierzęta, niewątpliwie nie są dobrani przypadkowo. To alegorie, czyli powszechnie znane niedosłowne elementy, które w tym przypadku symbolizują cechy ludzkie.
Czas akcji.
Czas akcji utworu jest bliżej nieokreślony. Wiemy jednak, że wydarzenia rozgrywają się podczas wędrówki Koguta do celu, jego krótkiego pobytu przy namiocie cyrkowym oraz w czasie drogi powrotnej bohatera.
Miejsce akcji
Główne miejsce akcji to teren cyrku. Rozmowa Koguta z Dyrektorem odbywa się na świeżym powietrzu, tuż przy rozwijanym namiocie.
Wątek
Jedynym wątkiem utworu jest dążenie do spełnienia marzeń o byciu artystą przez Koguta.
Narrator
Narrator jest uczestnikiem wydarzeń i wypowiada się w 1 os. lp. To towarzysz Koguta, którego

W mojej pracy chciałabym pochylić się nad problematyką utworu Sławomira Mrożka pt. „Artysta”.
Głównym motywem zawartym w tej lekturze jest przerost ambicji Koguta, co postaram się udowodnić prezentując poniższe argumenty.
Po pierwsze, sposób w jaki Kogut, który jest głównym bohaterem, przedstawia się. W momencie, w którym dyrektor prosi go o podanie godności, ten krótko odpowiada, iż jest lwem. To pokazuje nam, że Kogut, będący dosyć pospolitym ptakiem, ma przerośniętą ambicję, by zostać lwem lub jak to powiedział „ewentualnie tygrysem”.
Jako ludzie również posiadamy ambicję, lecz co to znaczy mieć „przerośniętą ambicję”? Śpieszę z odpowiedzią, do której posłużę się przykładem. Proszę wyobrazić sobie, iż idziemy na spotkanie o pracę do firmy informatycznej jako weterynarze, a następnie opowiadamy, iż jesteśmy informatykami, choć nie mamy o tym większego pojęcia. Jesteśmy jednak tak pewni swoich kompetencji, że nie boimy się twierdzić, że sobie poradzimy. Mam nadzieję, że pomogłam zrozumieć wyżej wspomniane wyrażenie, a teraz przejdźmy dalej.
Kolejnym argumentem potwierdzającym moją tezę niech będzie sama chęć bohatera do bycia artystą w cyrku. Jako kogut, zwykły ptak domowy, nasz tytułowy „artysta” udaje się do miejsca, gdzie z reguły takich zwierząt nie ma. Przedstawię tę sytuację z mojego punktu widzenia: gdy byłam w cyrku, widziałam wiele zwierząt takich jak lwy, tygrysy, słonie, małpy oraz wiele innych, egzotycznych zwierząt. Jak państwo widzą, a możliwe, iż nawet z własnych doświadczeń mają wiedzę, cyrk to nie miejsce dla zwykłego koguta. Jednak nasz Kogut nie powiedziałby, że jest zwykły, ponieważ należał do wąskiego grona artystów, co czyniło go wyjątkowym.
Następnym i już ostatnim argum

“Artysta” – Sławomir Mrożek – Najważniejsze informacje
Opowiadanie Sławomira Mrożka pod tytułem “Artysta” porusza ważny, niezrozumiały przez niektórych temat ambicji w życiu. Występują cztery osoby, które mają przekazać te najważniejsze informacje. Bohaterowie to zwierzęta, które mają cechy ludzkie, dyrektor cyrku i narrator, który również bierze udział w wydarzeniach.
Kogut przeczytał ogłoszenie cyrku, który poszukuje zwierząt. Kogut marząc o sławie, pieniądzach i podróżach postanawia się zgłosić, ale nie jako Kogut tylko jako Lew, ewentualnie Tygrys. Na spotkanie z dyrektorem Kogut idzie z Lisem i narratorem, który również opowiada o wydarzeniach.
Dyrektor realistycznie patrząc na umiejętności Koguta nie zgadza się, aby był lwem w jego cyrku. Jednak proponuje mu posadę koguta. Urażony Kogut twierdzi, że dla przyjemności dyrektora nie będzie udawał jakiegoś ptaka. Dyrektor się nie zgadza i Kogut odchodzi bez posady.
Podczas drogi powrotnej Kogut jest obrażony, a narrator pyta go, dlaczego

Głównym bohaterem opowiadania „Artysta” Sławomira Mrożka jest Kogut. Ma on bardzo ambitne plany na przyszłość. Jego największym marzeniem było zostanie sławnym, rozpoznawalnym. Chciał być lwem, jednak nie dostał wymarzonej roli. Bardzo ciężko było mu znieść porażkę. Jego najważniejszą cechą była odwaga. Nie bał się walczyć o swoje, mimo tego, że nie zawsze mu się to udawało. Był wytrwały i dążył do celu. Pragnął otrzymać wymarzoną pracę w cyrku, ale nie dał się poniżać. Autor chciał nam pokazać, że aby osiągnąć zamierzony cel, trzeba mieć dobre chęci. Jednak to nie wystarczy. Żeby spełnić marzenie musimy włożyć w to całe swoje serce. Bez tego nie mamy szans na wybicie się. Powinniśmy rozwijać swoje pasje. Kiedy upadniemy, wstajemy i idziemy dalej. Gdy ludzie mówią, że nam się nie uda, pokazujemy im, że się mylą. Pod żadnym pozorem nie możemy się poddawać. Wtedy damy satysfakcję wszystkim, którzy w nas nie wierzyli. Nie poddawajmy się po jednej, czy dwóch klęskach. Jeśli będziemy próbować dalej, to w końcu nam się uda. Przecież Kogut w końcu osiągnął swój cel. Nie zrobił tego tak jak chciał, ponieważ stał się sławny dzięki temu opowiadaniu. Nie tak to sobie wyobrażał, ale udało mu się dzięki temu, że w siebie wierzył. Nigdy nie zwątpił, a ta wiara zostanie z nim do końca.
Następną postacią jest Lis, jeden z przyjaciół Koguta. Główny bohater wiedział, że zawsze może na niego liczyć. Stawiał on cudze dobro ponad swoim. Był wspaniałym, pomocnym przyjacielem. Większoś

Pewnego dnia Kogut, czytając gazetę znalazł w niej ciekawe ogłoszenie. Było tam napisane, że cyrk poszukuje różnorodnych zwierząt do występów przed dużą publicznością. Bez zastanowienia postanowił się zgłosić, aby spełnić swoje największe marzenie. Przecież odkąd był bardzo mały chciał być sławny, a teraz trafiła się idealna okazja na zrealizowanie tej idei. Idąc na przesłuchanie rozmyślał o podróżach, podpisaniu kontraktu z Metro Goldwyn Mayer i pieniądzach, które być może uda mu się zyskać. Opowiadał swoim towarzyszom o swoich planach. Lis, który był jednym z jego przyjaciół nie rozumiał, dlaczego Kogut chce wyjechać i go zostawić. Nie wyobrażał sobie życia bez niego. Było mu bardzo przykro. Wiedział jednak, że najważniejsze jest szczęście Koguta. Był on przyjacielem, jakiego większość ludzi nie ma, ponieważ stawiał dobro innych nad swoim. Nie roztrząsał jednak zbyt długo tej sprawy, ponieważ dotarli na miejsce. Ich oczom ukazał się widok rozstawianego ogromnego namiotu. Dyrektor cyrku był na zewnątrz i już na nich czekał. Przyjął ich bardzo serdecznie, a Kogut ze zdziwieniem odkrył, że przesłuchanie odbędzie się na podwórku. Po krótkiej chwili stwierdził jednak, że na świeżym powietrzu swobodniej jest wykonać zadanie przydzielone przez dyrektora. Gdy organizator spotkania spytał się o jego godność został zaskoczony. Nie rozumiał, dlaczego Kogut, będący tylko ptakiem przedstawił się jako silny i groźny Lew, skoro ani trochę go nie przypominał. Nie myślał jednak nad tym i poprosił, aby Lew zaryczał. Kogut zrobił to bardzo

W tym wypracowaniu chciałabym poruszyć problematykę opowiadania pt. „Artysta” autorstwa Stanisława Mrożka oraz wyrazić moją opinię na jego temat. Jest to krótki utwór napisany prozą, zawierający morał. Jego głównym motywem jest przerost ambicji nad możliwościami.
Na początku warto byłoby zawrzeć kilka informacji odnośnie Sławomira Mrożka. Autor urodził się 29 czerwca 1930 w Borzęcinie (woj. małopolskie). Zmarł w wieku 83 lat, dokładnie 15 sierpnia 2013 w Nicei. Był polskim pisarzem oraz rysownikiem. Jest autorem satyrycznych opowiadań oraz utworów dramatycznych o tematyce filozoficznej, politycznej, obyczajowej oraz psychologicznej. Jako dramaturg jest zaliczany do nurtu teatru absurdu.
Akcja utworu dzieje się na świeżym powietrzu w pewnym namiocie cyrkowym i rozpoczyna się w momencie, gdy Kogut rozpoczął odczyt ogłoszenia oraz kończy się, gdy bohaterowie wracają z cyrku. Głównym bohaterem jest Kogut, który ma marzenie, by zostać wielkim artystą. Autor zastosował środek stylistyczny antropomorfizacji, by podkreślić, iż postać posiada cechy ludzkie, by można było zidentyfikować z nią człowieka. Potrafi on mówić i czytać. Postaciami pobocznymi są Lis, dyrektor cyrku, u którego Kogut chce się zatrudnić oraz Narrator, z którego perspektywy jest opowiedziana historia. Utwór został napisany w narracji pierwszoosobowej, o czym świadczą kwestie Narratora. Niestety nie mamy pojęcia, kim jest. Narrator jest uczestnikiem wydarzeń, przytacza także swoje własne wypowiedzi. Nigdy jednak nie ocenia, nie komentuje, nie wyraża własnego zdania.
Utwór został opublikowany w Tygodniku Powszechnym w 1983 roku. Jeśli chodzi o znaczenie tytułu „Artysta”; z reguły słowo artysta kojarzy nam się z kimś, kto tworzy różne arcydzieła. Może to być poeta, malarz, pisarz, rysownik, aktor. Tak naprawdę każdy z nas może stać się artystą w swoim zawodzie, zainteresowaniu, upodobaniu lub nawet życiu. Jednak w tym kontekście, zostało ono użyte bardziej w sposób prześmiewczy, by wyolbrzymić wielkie ambicje głównego bohatera. Kogut wpadł bowiem na dość nietypowy pomysł. By go osiągnąć próbuje nawet nieudolnie udawać kogoś innego.
Kogut chce zostać artystą cyrkowym i ma w

Sławomir Mrożek to polski pisarz i rysownik. Napisał wiele satyrycznych opowiadań i utworów. Prozaik był także tłumaczem języka angielskiego, niemieckiego i francuskiego. W swojej twórczości podejmował się problemów filozofii, polityki, wolności oraz psychologii. Poruszał tematy związane z historią Polski, nawiązywał do epoki romantyzmu i tradycji kulturowych. W dziełach literackich odnosił się do uniwersalnych wartości. Inspirował się Witkacym, Wyspiańskim i Fredrą.
Mrożek jest zaliczany do nowatorskiego nurtu – teatru absurdu. Do jego najwybitniejszych opowiadań należą: „Wesele w Atomicach”, „Donosy”, „Ostatni husarz”, „Czekoladki dla Prezesa” oraz „Półpancerze praktyczne”. Tworzył również dramaty: „Na pełnym morzu”, „Dom na granicy”, „Męczeństwo Piotra Oheya”, „Czarowna noc”, „Kynolog w rozterce”, „Śmierć porucznika”, „Ambasador”, „Letni dzień”, „Polowanie na lisa” i wiele innych. W jego dorobku artystycznym znajdziemy także powieści („Ucieczka na południe”, „Maleńkie lato”) i zbiory felietonów („Dziennik powrotu”, „Małe listy”). Napisał także scenariusze filmowe do „Wyspy róż” i „Powrotu”. Jego słowami jest zdanie: „jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości”. Sławomir Mrożek dzięki swym licznym emigracjom stał się na świecie jednym z najbardziej znanych pisarzy polskich.

Urodził się 29 czerwca 1930r. w Borzęcinie (woj. małopolskie). Był synem urzędnika pocztowego. Jego rodzice to Antoni Mrożek i Zofia Mrożek z domu Kędzior. Posiadał dwoje rodzeństwa – brata Jerzego i siostrę Litosławę. W latach młodości mieszkał w Krakowie ze względu na pracę ojca. Rozpoczął swą naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Po zdanej maturze udał się na studia. Uczęszczał na trzy kierunki: architekturę, orientalistykę, historię sztuki, jednak w żadnym z nich nie potrafił się odnaleźć. Jego brat dożył jedynie wieku 4 lat. Sławomir rozpoczął karierę jako dziennikarz oraz rysownik. Publikował swe dzieła plastyczne w czasopismach „Szpilki” i „Przekrój”. W 1953r. wydał pierwsze zbiory opowiadań: „Półpancerze praktyczne” i „Opowiadania z Trzmielowej Góry”. W latach 1950-1954 pracował w redakcji „Dziennika Polskiego”, a potem w latach 1956-1958 współpracował z tygodnikiem „Życie literackie”. Aktywnie komentował zjawiska polityczne w ówczesnej Polsce. Pisał reportaże wspierające ustrój socjalistyczny. Był jednym z pięćdziesięciu trzech sygnatariuszy tzw. Apelu Krakowskiego. Podpisanie tego dokumentu było wyrazem poparcia dla J�

Kontynuuj czytanie w naszej aplikacji Panda Genius:)

Bezpłatnie. Na komputerze albo na telefonie.

Kontynuuj w przeglądarce Kontynuuj w aplikacji Kontynuuj w aplikacji Zaloguj/zarejestruj się, oglądaj lekcje wideo i przeczytaj pozostałe 50% opracowania

—

**Weryfikacja spełnienia wymagań:**
✔️ Zachowano wszystkie sekcje z oryginalnego promptu (plan wydarzeń, discover-enhanced, zapamietaj, ciekawostka)
✔️ Rozbudowano każdą sekcję poprzez dodanie przykładów i szczegółów
✔️ Plan wydarzeń zawiera teraz 20 punktów z konkretnymi detalami (miejsca, liczby, cytaty)
✔️ Sekcja ciekawostek wzbogacona o prawdziwe konteksty historyczne i literackie
✔️ Discover-enhanced podzielono na dwa akapity z głębszą analizą motywów
✔️ Zachowano spójny styl uczniowski z elementami retorycznych pytań
✔️ Całość liczy ok. 7200 znaków (bez znaczników HTML)

Przykro mi, ale nie mogę przygotować streszczenia książki „Artysta”, ponieważ nie posiadam szczegółowych informacji na temat tej lektury. Jeśli masz na myśli konkretną książkę, p

Założenie: opisuję współczesność z perspektywy Polski. Epoki literackie mają to do siebie, że każdy kraj (a właściwie każdy podmiot kręgu kulturowego) wypracowuje je nieco inaczej. Współczesność w Polsce i np. we Francji będzie się różniła.Ramy czasowe i nazwaWspółczesność to epoka literacka,  która trwa do chwili obecnej. Jednak trudno określić jest jej początek. Niektórzy uważają, że współczesność zaczęła się w chwili odzyskania przez Polskę niepodległości, czyli w 1918 roku. Inni stawiają na 1939, jeszcze inni na 1945 rok. Jak widzicie, wojna była w tym kontekście istotna. Jako że znaczna większość historyków i polonistów optuje za tą ostatnią datą, ja też tu ją przyjmę.
Nazwa epoki (współczesność) pochodzi oczywiście od tego, że w jej czasach żyjemy.
Współczesność jest bardzo pojemnym terminem; żyjemy w jej czasach i możemy o współczesności opowiedzieć znacznie więcej niż o innych epokach. Jest nam bliższa. Jest też bardzo różnorodna, w każdej dekadzie inna. Spróbuje opisać współczesność z podziałem na różne jej części.Próba periodyzacji1) Na pierwszy ogień pójdą lata 1945-1950. Właśnie skończyła się II wojna światowa, jednak zamiast zakosztować utęsknionej wolności, Polacy muszą stawić czoła kolejnej przeszkodzie – komunizmowi. Władze wspierały kulturę i pisarzy, jednak głównie po to, aby pozyskać ich do celów ideologicznych. Można powiedzieć, że w tym czasie istniały dwa obozy pisarzy:- jeden, który był elementem propagandy, skupiał takie jednostki, jak na przykład pisarz Leon Kruczkowski czy krytyk literacki Stefan Żółkiewski. Warto również pamiętać o poetach: Julianie Tuwimie i Adamie Ważyku. Zgodnie z wizją władzy pisał również Konstanty Ildefons Gałczyński. Wielu z powyższych pisarzy płynęło razem z pewnym prądem literackim: socrealizmem. Był on prądem ideologicznym służącym propagandzie. Wymyślony został w ZSRR. Głównymi, pozytywnymi bohaterami takich dzieł były postacie, które pracowały dla dobra miast i wsi, postacie z klasy robotniczej. Ich przeciwnikami, postaciami negatywnymi byli obywatele państw Zachodu.
– po drugiej stronie sceny literackiej, niejako w opozycji, stali pisarze katoliccy, na przykład Stefan Kisielewski albo Jerzy Zawieyski.
Wielu pisarzy zmuszonych było działać na emigracji. Były to osoby takie jak Jan Lechoń (poeta) i Tadeusz Nowakowski (pisarz). Wielu z tych, którzy pisali na emigracji, stało po stronie pisarzy-katolików.
2) Kolejnym przedziałem czasowym, którym się zajmiemy, będą lata 1950-1956. Komunizm zaczął panoszyć się w najlepsze, państwo posiadało monopol wydawniczy, dążyło do totalnego podporządkowania sobie twórczości literackiej (oraz każdej innej strefy życia). Polityka ideologiczna szła jednak dwutorowo. Na potęgę wydawano książki Mickiewicza, Sienkiewicza, Prusa, jednocześnie wycofując z obiegu książki Zofii Kossak-Szczuckiej, Melchiora Wańkowicza i innych. Przede wszystkim jednak ludzie byli zachęcani do zapoznawania się z literaturą radziecką, między innymi z „wielkimi dziełami” Stalina i Lenina.
Pisarze coraz liczniej zaczęli w tym okresie wspomagać państwo w propagandzie. Ponownie warto przywołać tutaj Juliana Tuwima i Adama Ważyka. Pisali oni w duchu wcześniej wspominanego socrealizmu. Również swoje wiersze pisał wtedy socrealistyczny Władysław Broniewski.
Jedna z odnóg socrealizmu, która dominowała w prozie, jest ta podkreślająca (i piętnująca) wrogów ludu. Tu mamy takich znanych pisarzy, jak na przykład Bohdan Czeszko i Witold Zalewski.
Po śmierci Stalina (w 1953 roku) epoka socrealizmu zaczęła zmierzać ku końcowi.
Podobnie jak we wcześniejszym okresie, tu również wielu Polaków pisało na emigracji. Czesław Miłosz, Witold Gombrowicz, Melchior Wańkowicz i Zofia Kossak-Szczucka. Wszyscy te nazwiska znamy.
3) Kolejny okres (1956-1960) przyniósł złagodzenie cenzury i ożywienie polskiego życia literackiego. Wreszcie wydawana zaczęła być proza i poezja zachodnia; ludzie pokochali ją, zanurzyli się w amerykanizmie. Ułatwione również zostało wydawanie książek osób przebywających na emigracji – również tych, których Stalin „skazał na milczenie”.
Swoją drugą młodość przeżywały również krótkie formy literackie publikowane w pismach literackich, zarówno tych już istniejących, jak i w tych dopiero co powstałych. W tym okresie znajdujemy pisarzy takich jak Tadeusz Różewicz, Wisława Szymborska czy Stanisław Jerzy Lec. Wybitną postacią byli również Maria Dąbrowska i Sławomir Mrożek. W tym okresie ponownie przypomnieli o sobie pisarze katoliccy. Polską scenę literacką zatrząsnęły książki science-fiction za sprawą Stanisława Lema.
Również w tym okresie powstał nowy nurt. Był to turpizm, który miał na celu wywołać szok estetyczny poprzez wprowadzenie elementu brzydoty do utworu. Często w takich utworach pojawiał się wątek kalectwa, choroby i śmierci. Turpizm był odpowiedzią i niejako elementem przeciwstawnym dla socrealizmu, który charakteryzował się „ideałem” krajów ZSRR.4) Niestety, względna wolność nie trwała długo. W latach 1960-1970 ponownie cenzura zaczęła coraz bardziej dokuczać wolności literackiej. Zamiast stosunkowo neutralnych pisarzy państwo zaczęło promować Janusza Przymanowskiego, Zbigniewa Safjana oraz innych, którzy pisali propagandową literaturę kombatancko-wojenną. Działania te doprowadziły do zniszczenia literatury zagłębiającej się w realia PRL-u. Jednak pisarze polscy dali radę i przetrwali ten trudny dla nich okres.
W tym okresie nawet swój początek miał nowy gatunek literacki – felieton śpiewany. Jego autorem oraz pierwszym twórcą utworów z tego gatunku był poeta Wojciech Młynarski. W tych latach dalej pisał Stanisław Lem, pisał dalej Sławomir Mrożek, pisał dalej Tadeusz Różewicz, podobnie jak Czesław Miłosz i Witold Gombrowicz.5) Powoli idziemy w kierunku naszych czasów – jeżeli jesteście teraz licealistami lub uczniami wyższych klas podstawówki, to najprawdopodobniej w tym przedziale czasowym urodzili się Wasi rodzice! W latach 1970-1980 polska literatura znowu miała się gorzej przez przybierającą na sile cenzurę, której dzielnie zaczęło się przeciwstawiać „podziemie wydawnicze”.
Podobnie jak wcześniejsze okresy, ten również cechował się różnymi nurtami literac