Awantura o Basię

Awantura o Basię
Książką, którą opisuje jest „Awantura o Basię” Kornela Makuszyńskiego. To nie jest jedyne dzieło tego wyśmienitego autora. Znamy też: „Małpkę Fiki Miki” oraz „Koziołka Matołka”. Część z nas kojarzy a nawet czytała „Szatana z siódmej klasy”. Są to dzieła dedykowane dla osób różniących się wiekowo, od tych najmłodszych, jak i najstarszych. Główna bohaterka od najmłodszych lat wychowuje się sama, ponieważ jej mamusia zmarła w wypadku, który miał miejsce na stacji kolejowej, jednak jeszcze na łożu śmierci wedle swoich sił próbuje powiedzieć adres, gdzie dziewczynka ma wrócić. Dziewczynka jest bardzo doświadczona, ponieważ w swoim krótkim dotychczas życiu doznała już dwóch śmierci bardzo bliskich jej osób, lecz ona też już miała swoją śmierć przed oczyma dwa razy.
Małżeństwo lekarzy zajmują się dziewczynką przez jakiś czas, ze względu na to, iż nie umieją powiedzieć jej o tym, co się stało. Po niedługim czasie starają się o to, aby córka trafiła pod wskazany przez mamę adres, celem spełnienia ostatniej woli nieżyjącej już osoby. Tak też się zdarza, wieszając jej na szyi karteczkę z imieniem i nazwiskiem wyrusza w podróż. Basia Bzowska porannym pociągiem trafia do Warszawy – stolicy kraju, gdzie mile witają ją opiekunowie prawni.
Tam ma zapewnioną opiekę i świetnie spędza czas, a nawet wiele się uczy. Zadaje bardzo dużo mądrych

Streszczenie lektury Kornela Makuszyńskiego ,,Awantura o Basię’’.

Matka Basi uległa nieszczęśliwemu wypadkowi. Po zakupie mleka dla pięciolatki wpadła tuż pod pędzący pociąg. Lekarz, który chciał pomóc poszkodowanej po jej śmierci wraz z żoną przygarnął małą dziewczynkę. Postanowili ją zatrzymać na kilka dni.

Po tygodniu, gdy nikt nie zgłaszał się po sierotę, doktor napisał list do Warszawy na adres, który powiedziała mu matka podopiecznej przed śmiercią. W piśmie prosił, aby ktoś odebrał Basię z dworca danego dnia i godzinie.

Dziewczynka następnego dnia znajdowała się w przedziale z dwoma obcymi kobietami, które miały się nią opiekować. Niestety panie nie interesowały się nią. Na szczęście zainteresował się nią groźnie wyglądający aktor Walicki. Po wyjściu z pociągu okazało się, że na sierotę nikt nie czeka.

Po godzinie mężczyzna zabrał wycieńczoną Basię do swojego mieszkania. Po położeniu małej spać próbował odczytać z kartki dane osoby, która miała odebrać ją z dworca. Przy pomocy książki telefonicznej udało się odszyfrować dane literaty: ,,Stanisław Olszowski, Warszawa, Chmielna’’. Mężczyzna zaprowadza sierotę pod podany adres. Stanisław po powrocie do domu zauważa śpiącą dziewczynkę. Od razu poczuł ojcowski instynkt.

Tymczasem w innej części miasta Stanisława Olszewska wraca do mieszkania po miesięcznym pobycie u rodziców. Czekał na nią list (adres ,,Stanisława Olszewska, Warszawa, Chmielna’’), w którym doktor doniósł o śmierci dawnej przyjaciółki Heleny i wysłaniu do niej córki zmarłej. Okazuje się, że kobieta, z którą wynajmowała mieszkanie zapomniała przekazać jej tego listu. Stanisława postanowiła odszukać sierotę. Z listu wynikało, że dziewczynka miała ojca. Wyjechał na wyprawę z Francuzami do Ameryki Południowej i zaginął. Kobieta rozmieściła w miejsce plakaty ze zdjęciem zaginionej. Dzięki pojawieniu się pań z przedziału udaje się odszukać Walickiego. Na spotkaniu powiedział on, że Basia powinna przebywać u pana Olszowskiego. Stanisława chciała odebrać literatowi dziecko, lecz dziewczynka bardzo się do niego przywiązała. Wszyscy postanowili podzielić się opieką nad sierotą.

Po roku Basia zachorowała na ciężkie zapalenie płuc, podczas tej choroby bliscy czuwali przy jej łóżku. Na prośbę dziewczynki Stanisława i Stanisław postanowili się pobrać.

Po ślubie dziewczynka została oficjalnie zaadoptowana przez małżeństwo Olszowskich. Po ukończeniu 15 lat, jej rodzina powiększyła się o brata Tadeusza.

Ich życie upływało bardzo spokojnie, lecz do chwili. W szkole zaczęto ją nazywać ,,znajdą’’. Adopcyjni rodzice postanawiają wyjawić dziewczynce prawdę o śmierci jej biologicznej matki. Roztrzęsiona tymi słowami Basia postanowiła odszukać ojca. Po odnalezieniu jego dawnego przyjaciela dowiedziała się, że tata zaginął w Ekwadorskich górach.

Kolejnym ciosem w jej życiu była śmierć Walickiego. Przez to wydarzenie dziewczyna bardzo schudła i zaczęła wysyłać listy do Francji, gdzie żyła jej jedyna krewna – babcia.

Bohaterka uratowała koleżankę ze szkoły od tragedii, w skutek czego miała poparzone ręce.

Pewnego dnia pan Olszowski otrzymał list z Ambasady Francuskiej w Warszawskiej donoszący o tym, że Basia jest poszukiwana, ponieważ odziedziczyła ogromny spadek po babci.

Parę dni później dziewczyna rozmawiała przez telefon z Francuzem Gastonem, który ocalał z wyprawy ekwadorskiej. Poinformował ją o tym, że najprawdopodobniej jej tata żyje. Postanowiła, że ze Stanisławem wyjedzie do Francji i odszuka biologicznego ojca.

Na miejscu bohaterów powitał Gaston Dimauriac, który opowiedział ze szczeg�

Basia – Tytułowa bohaterka została osierocona jako mała dziewczynka. Trafia w miejsce, w którym później mieszka. Basia łatwo zdobywa serca ludzi, jest bardzo urocza, sprawia, że trudno się z nią rozstać. Gdy jest już dojrzalsza znajduje ojca, opiekuje się nim, nie obawia się odpowiedzialności. Dzięki niej ojciec wraca do zdrowia. Dziewczynka ma wielu kolegów i koleżanek, jest ulubienicą opiekunów. Wnosi radość do życia, zaraża uśmiechem, roztacza wokół miłość. Jest postacią sympatyczną, jednak czasem potrafi sprawiać problemy.
Matka Basi (Helena Bzowska) – Osierociła córkę, zginęła w tragicznym wypadku wpadając pod pociąg na dworcu. Przed śmiercią przekazała dziewczynkę przyjaciółkom, aby się nią zaopiekowały.
Ojciec Basi (Adam Bzowski) – Jest podróżnikiem, geografem, którego uznano za zmarłego. Jednak po latach zbieg okoliczności sprawił, że odnalazł się. Chorował na amnezję, nie pamiętał wydarzeń z przeszłości. W końcu z pomocą Basi i rodziny odzyskał zdrowie i pamięć.
Stanisław Olszowski – Jest pisarzem. Do jego

Basia – Jest tytułową bohaterką, została osierocona jako mała dziewczynka. Trafia w miejsce, w którym później mieszka. Basia łatwo zdobywa serca ludzi, jest bardzo urocza, sprawia, że trudno się z nią rozstać. Gdy jest już dojrzalsza znajduje ojca, opiekuje się nim, nie obawia się odpowiedzialności. Dzięki niej ojciec wraca do zdrowia. Dziewczynka ma wielu kolegów i koleżanek, jest ulubienicą opiekunów. Wnosi radość do życia, zaraża uśmiechem, roztacza wokół miłość. Jest postacią sympatyczną, jednak czasem potrafi sprawiać problemy.

Matka Basi (Helena Bzowska) – Osierociła córkę, zginęła w tragicznym wypadku wpadając pod pociąg na dworcu. Przed śmiercią przekazała dziewczynkę przyjaciółkom, aby się nią zaopiekowały.

Ojciec Basi (Adam Bzowski) – Jest podróżnikiem, geografem, którego uznano za zmarłego. Jednak po latach zbieg okoliczności sprawił, że odnalazł się. Chorował na amnezję, nie pamiętał wydarzeń z przeszłości. W końcu z pomocą Basi i rodziny odzyskał zdrowie i pamięć.

Stanisław Olszowski – Jest pisarzem. Do j

Geneza książki „Awantura o Basię” Kornela Makuszyńskiego jest dosyć prosta. Ten utwór cieszy się ogromną popularnością, a nawet tym, że została kilkakrotnie zekranizowana. Gatunek tej lektury to powieść. Została napisana z myślą o dzieciach zarówno, jak i młodzieży. Jest chętnie czytana przez ludzi. Książka powstała w 1936 roku przez tego samego autora co napisał: „Pr

Książką, którą opisuje nosi tytuł „Awantura o Basię” Kornela Makuszyńskiego. Jest to dzieło dedykowane dla osób bardzo różniących się wiekowo. Główna bohaterka od najmłodszych lat swojego życia wychowuje się sama. Dziewczynka zostaje osierocona po tragicznym wypadku swojej mamy, który miał miejsce na stacji kolejowej. Kobieta tuż przed śmiercią, mówi, pod jaki adres ma trafić jej jedyna córka. Dziewczynka jest niewiarygodnie doświadczona życiowo, ponieważ dużo już przeżyła. Na początku przygarniają ją lekarze, którzy po czasie starają się, aby wróciła pod wskazany adres. Toteż małżeństwo wiesza jej na szyi karteczkę z imieniem i nazwiskiem i porannym pociągiem trafia do Warszawy. Dziewczynka wiele się tam uczy i zyskuje przyjaciół. Przeżyw

Powieść ,,Awantura o Basię” została napisana przez Kornela Makuszyńskiego i została ukazana 1937. Utwór pokazuje losy ciekawej świata i inteligentnej dziewczyny na tle codziennego życia w międzywojennej Polsce.

Akcja:
Czas:
– rozpoczyna się w dniu śmierci mamy Basi;
– kończy się w czasie, gdy Basia jest nastolatką.
Miejsce:
– akcja rozpoczyna się w Krakowie, skąd Basia wyrusza do stolicy – Warszawy, i to miasto jest głównym miejscem akcji, przygody dziewczynki rozgrywają się również w Francji.

Główni bohaterowie:
– Basia – osierocona dziewczynka, która trafia do różnych ludzi, dopóki nie dostaje się pod właściwy adres. Skrada serce każdego kogo napotka na swojej drodze, później ludzie, którzy nie chcieli się nią opiekować potem nie mogą pogodzić się z informacją straty dziecka. Basia jest szczera i urocza, wyrasta na odpowiedzialną, odważną, dojrzałą dziewczynę.

– Stasia Olszańska – 25 letnia panna, przyjaciółka Heleny Bzowskiej, wnuczka Barbary Tańskiej. To właśnie jej adres zapisany był na karteczce Basi. Dzięki Basi Stasia i Stanisław zostali szczęśliwym małżeństwem, po kilku latach na świat przyszedł ich synek.

– Stanisław Olszowski – słynnym pisarzem, którego podziwiają koleżanki Basi.

– Babcia Tańska – babcia Stasi, która chętnie opiekuje się małą Basią i dba o nią.

– Antoni Walicki – stary aktor, przyjaciel i opiekun Basi, którego miała okazję poznać w pociągu i właśnie wtedy staje się mimowolnym opiekunem. Walicki oburzony zachowaniem kobiet, zabiera osamotnioną dziewczynkę do domu i postanawia odnaleźć jej rodzinę.

– Helena Bzowska – żona Adama Bzowskiego, matka Basi, ginie wpadając pod pociąg.

– Adam Bzowski – mąż Heleny Bzowskiej, ojciec Basi, geograf i podróżnik.

Streszczenie:

Mała dziewczynka Basia straciła rodziców w wieku 5 lat, przez co była skazana na poszukiwanie opiekuna. Jej pierwsi opiekunowie – małżeństwo Budziszów napisali list do dawnej przyjaciółki mamy sieroty. Wiadomość zawierała informację o tym, że ostatnią wolą rodzicielki Basi było to, aby to właśnie ta jej znajoma zaopiekowała się dzieckiem.

Dziewczynka została wysłana pociągiem do Warszawy razem z zawieszoną na szyi karteczką z danymi o tym, do kogo i gdzie ma dotrzeć. W pociągu miały pilnować ją dwie kobiety, ale one nie sprawdziły się w tej roli. Zamiast nich zaczął opiekować się nią aktor Walicki. Podczas podróży spotk

Utworem, który opisuję jest „Awantura o Basię” Kornela Makuszyńskiego, który znany jest także z innych utworów: „Małpka Fiki Miki”, „Przygody Koziołka Matołka” oraz „Szatan z siódmej klasy”. Książka otrzymała status obowiązkowych dla klas 1- 3 i to nie bez powodu. Utwór jest naprawdę warty przeczytania i poznania przygód dziewczynki. Czas akcji nie jest ściśle oceniony, jednak możemy się domyślić, iż trwa to dziesięć lat. Miejsce akcji to Warszawa i okolice. Tam pod okiem Olszowskich szybko dorasta tytułowa bohaterka. W części numer dwa wyruszamy w podróż do Paryża we Francji opiekować się jej ojcem razem z Basią. W książce występuje miłość, przyjaźń, samotność, dorastanie, zaufanie, waleczność, prawda. Dziewczynka zaadoptowana za wzgl

Przedstawiam recenzję książki pod tytułem „Awantura o Basie”, której autorem jest Kornel Makuszyński. Moją recenzję zacznę od oceny okładki tej książki. A więc skupię się na okładce z pierwszego wydania tej książki. Nie jest ona zapełniona obrazkami, jest tylko zdjęcie, a bardziej rysunek dziewczynki, sama okładka jest wykonana jakby ze skóry, co jest bardzo dobre. Więc okładkę oceniam na 7/10.
Teraz przyszedł czas na moją recenzję książki „Awantura o Basię”. Dobrze; w pierwszym rozdziale jest dość smutno, bo umiera mama Basi, jednak doktor razem z żoną zabrali ją do swojego domu, co jest bardzo miłe, jednak muszą ją oddać. Pierwszy rozdział był taki trochę smutny, bo nie można nazwać śmierci wesołą. Więc, według mnie, drugi rozdział był weselszy od poprzedniego, jednak kobiety względem Basi, małej dziewczynki, zachowały się okrutnie. Trzeci rozdział rozpoczął się przyjaźnie, potem mężczyźni zachowali się bardzo dobrze próbując odnaleźć opiekuna małej dziewczynki. Czwarty rozdział jest taki weselszy, jednak mężczyzna nie przekonał się jeszcze, jak to jest mieć dziecko na wychowaniu. W piątym rozdziale przyjac

„Awantura o Basię” – streszczenie szczegółoweNa małej stacji kolejowej zatrzymał się pociąg zmierzający do Warszawy. Podróżowała nim smutna, młoda kobieta w żałobnej sukni. Towarzyszyła jej pięcioletnia córka o jasnych i krótkich włosach, ubrana w niebieski płaszczyk. Smutna pani chciała podczas postoju kupić córeczce mleko. Zamyślona i zatroskana wyszła przez złe drzwi i stało się nieszczęście. Kobieta weszła pod pędzący pociąg, ostatnim wysiłkiem odrzuciła dziecko i uratowała je od śmierci. Natychmiastowe wezwanie miejscowego lekarza nie pomogło i dzielna kobieta zmarła, lecz doktor zdążył zapisać jej ostatnie słowa. Był to adres, na który powinien odesłać dziewczynkę. Lekarz wraz z żoną zdecydował, że zaopiekuje się dziewczynką do czasu, gdy ktoś się po nią zjawi. Okazało się, że mała ma na imię Basia. Pani Doktorowa powiedziała jej, że matka nie żyje i jest w niebie, ale dziewczynka nie chciała w to uwierzyć, cały czas płakała. Państwo Budziszowie nie mieli własnych dzieci i Basia szybko zajęła ważne miejsce w ich sercach. Gdy mimo upływu czasu nikt nie zgłaszał się po dziecko, doktor wysłał list na podany przez umarłą adres. W liście było napisane, żeby adresat oczekiwał Basi w środę o godzinie 17.00 na dworcu w Warszawie. Dziewczynka musiała pojechać sama, ponieważ doktor nie chciał słyszeć o wyprawie żony do stolicy (podczas każdej wycieczki ulegała jakiemuś nieszczęściu). Basia wyjechała z małej miejscowości niczym gwiazda, większość mieszkańców żegnała ją na dworcu. Pani Budzisz zadbała o opiekę dla Basi wśród pasażerów pociągu, informując, że małą ktoś odbierze. Dla pewności zawiesiła jej na szyi karteczkę z adresem, a następnie serdecznie pożegnała.Mała sierotka wyruszyła w samotna podróż. W jej przedziale siedziały dwie wścibskie panie oraz niepokojący mężczyzna, który zgrzytał zębami, gdy współpasażerki pytały Basię o rodzinę. Podczas postoju dziewczynka piła mleko, które dostała od jednej z kobiet. Popędzana, wylała napój na karteczkę z adresem, pismo się rozmazało i można było odczytać już tylko nieliczne litery. Gdy „opiekunki” wysiadły w stolicy, to gburowaty mężczyzna pomógł Basi ubrać się i razem wysiedli na peron. Mimo, że długo czekali, nikt nie zjawił się po małą sierotkę. Żałosne i niebieskie oczy Basi spowodowały, że mężczyzna wziął ją na ręce i poszedł w kierunku wyjścia.Mężczyzną z pociągu był Antoni Walicki, który był aktorem w objazdowych teatrach. Ze względu na swój wygląd grywał złego króla, ducha lub nieboszczyków. Teraz wracał z wyjazdu do swojego wynajmowanego mieszkania, które zajmował razem z młodym Szotem. Obaj wierzyli, że kiedyś los się do nich uśmiechnie i dostaną wielkie role. Szot był zdziwiony, gdy ujrzał Walickiego z małym dzieckiem na rękach. Gdy Antoni opowiedział mu historię z pociągu, razem przygotowali posłanie dla małej, by ta mogła się zdrzemnąć. Po bajce na dobranoc przyjaciele próbowali rozszyfrować adres z kartonika. Z liter ułożyli adres znanego literata, Stanisława Olszowskiego, który mieszkał przy ulicy Chmielnej 15. Walicki znał go, bo grał w jego sztuce.Olszowski – autor dramatu – wrócił późną nocą do domu, po premierze spektaklu w teatrze. Zdziwił się bardzo, gdy zobaczył dziewczynkę śpiącą w łóżku. Zbudzony sługa Michaś objaśnił, że odwiedził go aktor Walicki wraz z przyjacielem i tą dziewczynką. Antoni wyjaśnił mu, że Stanisław jest wujem Basi. Olszowski postanowił rano wyjaśnić tę pomyłkę, bo nie miał dzieci w rodzinie. Następnego dnia pisarz po przebudzeniu usłyszał głosy w kuchni. Basia rozmawiała z panią Walentową, żoną dozorcy. Gdy Stanisław zawołał dziecko, Basia usiadła mu na kolanach i poprosiła o pocałunek, a on zdziwiony spełnił prośbę. Olszowski próbował dowiedzieć się czegoś o pochodzeniu dziewczynki, ale otrzymał tylko niejasne odpowiedzi. Literat zdobył adres Walickiego i udał się do jego mieszkania, jednak ten wyjechał z wędrownym teatrem. Po powrocie obejrzał swoje zdemolowane mieszkanie i wysłuchał opowieści Basi o przeżytym dniu. Minęło kilka dni. Stanisław uległ Basi i dla niej wcześniej wracał do domu. Rano przytulali się i tańczyli w pokoju. Napisał specjalnie dla dziewczynki książeczkę i czytał ją wieczorami. Mieszkańcy całej kamienicy pokochali Basię, więc gdy Michaś pokazał chlebodawcy komunikat w gazecie, Olszowski powiedział, że nie odda dziewczynki.Barbara Tańska była bogatą siedemdziesięcioletnią kobietą, matka kilkorga dzieci, cierpiącą na demencje i próbującą zawsze postawić na swoim. Tańska mieszkała z dwudziestopięcioletnią wnuczką Stasią i kucharką Marcysią. Barbara gorąco chciała wydać wnuczkę za mąż. Stanisława obecnie przebywała u rodziny na kresach litewskich. Gdy wnuczka wróciła, służąca oddała jej list, zaadresowany następująco: „Stanisława Olszańska, Warszawa, Zielna 15”. Gdy adresatka go przeczytała, zbladła, list bowiem przeleżał w komodzie, czekając na odbiorcę. Okazało się, że jej przyjaciółka Helena z Gdyni wpadła pod pociąg i nie żyje, a przed śmiercią podała adres koleżanki, by tam dostarczono jej córkę. To Stasia miała odebrać dziecko z dworca.Ojciec Basi był uczonym, który wyruszył do Ameryki Południowej z dwoma Francuzami i zaginął. Wstrząśnięte kobiety postanowiły odnaleźć sierotę. Zaczęły od poinformowania Budziszowej. Doktorowa przyjechała do Warszawy i pomagała w poszukiwaniach małej. Dzięki ogłoszeniu w gazecie szybko odnalazły się wścibskie kobiety z pociągu, które obwiniły Walickiego o porwanie Basi. Doktorowa przypadkiem natknęła się na Antoniego, który opowiedział całą prawdę. Pomyłka wynikała z tego, że nazwiska i adresy Stanisława i Stasi były podobne. Kobiety były jednak zdziwione, że pisarz nie odpowiedział na ogłoszenia w prasie.Szot, poinformowany o pomyłce, ostrzegł literata, który wpadł w panikę, myśląc, że ktoś odbierze mu Basię. Postanowił zdobyć prawo do opieki, bo był dobry w roli rodzica. Stanisław spełniał wszystkie prośby dziewczynki (zabawki, a nawet pies Kibic), kupił książkę o odżywianiu, wieczorem trzymał za rączkę, dopóki mała nie zasnęła. Basia zaczęła nazywać go wujciem. Niespodziewanie do kamienicy wtargnęła Tańska ze Stasią i Budziszową, a ich krzyki był słychać w całym budynku. Olszowski wziął Basię na ręce i zapytał, czy chce zostać z nim. Dziewczynka zaczęła całować go po twarzy i mówić, że chce zostać z nim. Stanisław przekazał małą Szotowi, a sam otworzył drzwi kobietom. Gdy wytłumaczył im, iż Basia ma się dobrze i go nie opuści, odpowiedziały mu, że to Stasia jest prawowitą opiekunką dziewczynki. Nagle do pokoju wbiegła Basia i rzuciła się Olszowskiemu na szyję. Oświadczyła zamierzającym pójść na policję kobietom, że kocha wujcia, i że nigdzie nie pójdzie. Zdesperowane, poczęły się naradzać i doszły do wniosku, że nikt z zebranych nie ma prawa do formalnej opieki nad dziewczynką, a policja tylko zaszkodzi samopoczuciu Basi. W domu Tańskiej nazajutrz miał się odbyć sąd polubowny.Minął rok, a Basia spędzała miesiąc pod opieką Stasi i Barbary. Dzięki opiece nad dziewczynką Tańska czuła się tak, jakby ubyło jej lat. Częstym gościem w ich domu stał się Walicki, który – tak jak Szot i Olszowski – ubóstwiał Basię. Chociaż wszędzie bardzo dbano o dziewczynkę, to czuła się ona najlepiej u wujcia, bo było tam wesoło i nie miała żadnych ograniczeń. W domu Tańskiej musiała poświęcać się obowiązkom lub nauce. Podczas któregoś z pobytów u Olszowskiego pisarz wziął Basię na przedstawienie teatralne. Oczarowana dziewczynka siedziała w pierwszym rzędzie i uważnie obserwowała cały spektakl. Gdy znajdujący się na scenie Herod krzyknął, nie tylko jako jedyna nie wtuliła się w ramię opiekuna, ale skoczyła na scenę i rzuciła się na szyję wujciowi Walickiemu. O tym wydarzeniu pisały nawet gazety. Niestety nie wszystko było szczęśliwe i pomyślne. Basia zachorowała na zapalenie płuc, a jej stan był tak ciężki, że Stasia i Stanisław wspólnie czuwali przy jej łóżku i to ich bardzo zbliżyło do siebie. Gdy złe chwile minęły, dziewczynka zaproponowała, aby jej opiekunowie się pobrali. Ani Olszowski, ani Olszewska nie protestowali, jak zawsze zrobili tak, jak chce Basia.Basia ma już 15 lat, została adoptowana przez Olszowskich po ich ślubie. Rodzina powiększyła się niedawno o małego Tadzia. Tak jak Walicki, Basia każdego dnia odwiedzała babcię Tańską. Starsza pani wysłuchiwała relacji z życia codziennego dziewczynki, która nie miała przed babcią żadnych tajemnic. Któregoś dnia z domu Olszowskich znikają pióra, atrament, brudne kołnierzyki, a nawet kartki rękopisu nowej książki. W domu wybuchła awantura, Stasia płakała, a Stanisław rozpoczął prywatne śledztwo. Okazało się, że Basia przekazała te przedmioty sześciu koleżankom, które kochały się w Olszowskim. Stanisław poprosił o zwrot rękopisów, ale młode fanki chciały oddać je samodzielnie. Po spotkaniu inne dziewczynki z klasy Basi także chciały odwiedzić pisarza. Gdy koleżanki usłyszały słowa sprzeciwu, obraziły się, jedna nawet nazwała Basię znajdą. Po powrocie do domu zapłakana dziewczynka wtuliła się w Stasię, która opowiedziała Basi jej prawdziwą historię. Dziewczynka dowiedziała się, że jej jedyną żyjącą krewną jest babka mieszkająca we Francji. Słuchając opowieści przybranej matki, Basia przypomniała sobie twarz rodzicielki, krzyki ludzi i zgrzyt pociągu. Po poznaniu swojej historii Basia bardzo się zmieniła. Była cicha i dużo myślała na ten temat. Przybrani rodzice mieli wyrzuty sumienia przez to, że za szybko opowiedzieli jej prawdę. Dziewczynka zainteresowała się geografią, poznawała mapy Ameryki Południowej, a szczególnie miejsce zaginięcia ojca. Poprosiła Stanisława o napisanie listu do prof. Somera, sławnego geografa. Dziewczynka udała się do badacza

„Awantura o Basię”, powieść Kornela Makuszyńskiego, to historia małej sieroty, tytułowej Basi. Książka jest uniwersalna i ponadczasowa dzięki poruszanym w niej tematom i przekazywanym wartościom.
Po pierwsze, uwagę zwraca główna bohaterka, która chwyta za serce i rozczula. Umie skupić wokół siebie dorosłych. Jest rozsądna i rezolutna. Uczy dorosłych, czym są miłość, współdziałanie, zrozumienie, akceptacja naszych odmienności. Dziewczynka potrzebuje pomocy (straciła mamę, zaginął jej tata, jest sama w pociągu), ale też tej pomocy udziela – bardziej lub mniej świadomie. Dzięki niej stary aktor zyskuje sens życia, dwoje samotnych ludzi łączy się, a ojciec zdrowieje. To doskonała promocja idei bezinteresownego pomagania bliźniemu i rozdawania dobra, które powraca. Po drugie, dorośli zyskują szacunek odbiorcy. Sprawdzają się w trudnych sytuacjach. Doktorostwo niesie pomoc osieroconemu dziecku, młodzi ludzie, którzy długo nie myśleli o rodzinie, dają jej dom pełen miłości, zrzędliwa babcia i gburowaty aktor otaczają ją troską i opieką. To przykłady solidarności, która powinna zapanować między ludźmi. Po trzecie, opowieść wskazuje na siłę więzów rodzinnych

AutorKornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku, a zmarł 31 lipca 1953 roku. Był prozaikiem, poetą, felietonistą, krytykiem teatralnym i publicystą. Przed II wojną światową bardzo popularny. Najbardziej znany jest z powieści młodzieżowych („Awantura o Basię”, „Panna z mokrą głową”, „Szaleństwa panny Ewy”, „Szatan z siódmej klasy”, „Przyjaciel wesołego diabła”).GatunekUtwór jest powieścią młodzieżową. Należy do epiki. Jest pisany prozą. O świecie przedstawionym opowiada narrator. Jest on trzecioosobowy, wszechwiedzący i wszechobecny. Wypowiada się z pozycji osoby doświadczonej, mądrej, pouczającej, ale też ujawnia swoją wrażliwość. Śledzi losy bohaterów (jest ich wielu), przejmuje się ich problemami, zna ich uczucia. Porusza kilka wątków, które się łączą i splatają.Geneza utworu„Awantura o Basię” ukazała się w 1937 roku. Była adekwatna do gustów czytelników – ukazywała losy osieroconego dziecka, wskazywała rolę dorosłych oraz wagę wartości (przyjaźni, miłości) i solidarności społecznej, podkreślała siłę rodziny. Utwór kreślił obraz społeczeństwa, które zaledwie od dwudziestu lat się odbudowywało.Czas i miejsce wydarzeńCzas akcji nie jest dokładnie określony. Jest współczesny autorowi. Wydarzenia rozgrywają się w ciągu dziesięciu lat (Basia rośnie i dojrzewa).Większość wydarzeń dzieje się w Warszawie (losy Basi po śmierci mamy), później we Francji (opieka dziewczyny nad ojcem).Bohaterowie1. Basia – Barbara Bzowska; na początku ma około pięciu lat, pod koniec jest nastolatką; jest ślicznym dzieckiem pełnym uroku; jest sierotą – ojciec zaginął, matka nie żyje; znajduje opiekę u doktorostwa, potem u aktorów, a następnie u Stanisława Olszowskiego i Stanisławy Olszańskiej, którzy w pewnym momencie zostają jej rodziną; dziewczynka jest wesoła, ma dobre serce, jest otwarta i szczera; z czasem rozwija pozytywne cechy, staje się rozsądna, odpowiedzialna, uczynna; po tym, jak jej ojciec się odnalazł, jedzie do Francji, by się nim zajmować;
2. Adam Bzowski – ojciec Basi; geograf, podróżnik; zaginął dziesięć lat wcześniej podczas wyprawy; stracił pamięć; odzyskuje zdrowie i córkę;
3. Natalia Budziszowa – żona doktora z miasteczka, w którym zginęła mama Basi; zajmuje się sierotką; jest troskliwa i wrażliwa; obdarza dziecko uczuciem; wyprawia ją do Warszawy, a potem pomaga w poszukiwaniach Basi;
4. Szot – biedny aktor, niezbyt ceniony, gra niewielkie role; mieszka z Antonim Walickim; wraz z nim zajmuje się Basią i szuka jej opiekuna; zostaje przyjacielem Basi i jej nowej rodziny;
5. Antoni Walicki – jest akt