Dziewczynka z szóstego księżyca

Książka Moony Witcher pt. “Dziewczynka z Szóstego Księżyca” opowiada o przygodach pomysłowej oraz odważnej Niny, a także jej oddanych, wiernych i lojalnych przyjaciół. Razem chcą uratować cudowny Xorax, szósty księżyc trzeciego słońca, przed złym, okrutnym oraz podstępnym magiem Karkonem, któremu pomagają równie okropne co ich właściciel androidy wyglądające jak dzieci. Główna bohaterka posiada magiczne berło o potężnej i niezwykłej mocy – Taldom Lux oraz inne czarodziejskie i alchemiczne przedmioty, które pomagają jej w niebezpiecznym oraz trudnym starciu. Po stronie Dobra staje też, zaprojektowany przez dziadka tytułowej postaci, Miszę android Maks, który je tylko marmoladę oraz jest niezawodnym wsparciem dla bohaterów powieści. Nina i jej przyjaciele walczą z Ciemnością, podróżują w przeszłości oraz odkrywają kolejne pasjonujące tajemnice Xoraxu. Dzieci muszą wykazać się wielką odwagą, aby wyjść cało z kolejnych opresji, a także ocalić ten niezwykły, przepełniony magią i marzeniami świat.

Czytając tę powieść nie mogłam się od niej oderwać. Akcja jest szybka i trzyma w napięciu, a los Xorax – szóstego księżyca trzeciego słońca zależy tylko od Niny i jej przyjaciół, którzy narażają własne życie, aby go uratować. Książka jest zabawna, a czasami także mrozi krew w żyłach. Jest napisana językiem, który trafia do wszystkich czytelników. Dużym atutem wydania są piękne ilustracje autorstwa Ilarii Matteini, przedstawiające głównych bohaterów. Interesujący dodatek tej pozycji to znajdujący się na ko�

Książka Moony Witcher pt. “Dziewczynka z Szóstego Księżyca” opowiada o przygodach Niny i jej przyjaciół, którzy chcieli uratować Xorax – szósty księżyc trzeciego słońca. Walczyli ze złym hrabią Karkonem mającego w planach zniszczenie tego magicznego świata.
Nina to tytułowa postać książki. Miała dziesięć lat. Po dziadku odziedziczyła talent do alchemii. Była bardzo bystra i z przyjemnością odkrywała kolejne tajemnice Xorax. Cechowała ją odwaga, ponieważ nie bała się wejść do sierocińca hrabiego Karkona i z nim walczyć. Odnosiła się przyjaźnie do nowo poznanych dzieci. Przesiadując w laboratorium dziadka, zapominała o wszystkim. Gdy nie mogła zasnąć patrzyła na usiane gwiazdami niebo i myślała o życiu we Wszechświecie, bowiem lubiła marzyć. Na ręce miała truskawkowe znamię w kształcie gwiazdy, które, kiedy robiło się duże i czarne zwiastowało tragiczne zdarzenia. Kochała zwierzęta. Mieszkała wraz z ciotkami: Andorą i Carmen. Miała psa Adona i kota Platona. Była zrozpaczona, kiedy dowiedziała się, że jej dziadek umarł. Bardzo go kochała. Stało się to tuż przed przyjazdem dziewczynki do jego willi w Wenecji. Dla niego nie poddawała się i chciała, żeby był z niej dumny. Znała się na robieniu eliksirów i alchemii.
Hrabia Karkon Ca’ d’Oro to brzydki łysy mężczyzna o małej czarnej bródce, szarych oczach i żółtych zębach. Zły mag chciał zniszczyć Xorax. Aby osiągnąć ten cel stworzył sześć okrutnych androidów, które można było rozpoznać po bluzach z żółtą literą “K”. Pięć: Alvise, Barbessa, Gastilo, Irene i Sabina wyglądały jak dzieci. Mieszkały w sierocińcu Karkona. Szóstym była kopia ciotki Andory. Czynili oni zło. Hrabia posiadał potężną, magiczną broń – Pandemon Mortalis. Był bezwzględny i bez litości zabijał swoje ofiary. Chciał za wszelką cenę zniszczyć Xorax i zamordować Ninę. Lubił torturować żywe istoty, czego nauczał androidy.
Visciolo to asystent Karkona. Był niskim mężczyzną. Jego włosy wyglądały jak siano. Nie miał jednego oka. Nosił brązowy płaszcz. Zawsze miał ze sobą jakieś paczki i torby. Kiedy się o nim wspominało przechodziły wszystkich dreszcze. Był okrutny i wierny hrabiemu Karkonowi. Nienawidził dziadka Niny oraz wszystkich, którzy się od niego uczyli.
Misza to dziadek Niny. Należał do Dobrych Magów Ziemii. Całe życie badał Xorax. Jego wnuczka odziedziczyła po nim pasję do alchemii. Misza był bardzo tajemniczym człowiekiem. Miał ukryte laboratorium alchemiczne, do którego nikt nie mógł wejść, posiadał dużo magicznych przedmiotów. Jego ostatnia walka z Karkonem zakończyła się porażką – alchemik musiał wypowiedzieć ostateczne zaklęcie i zmienić się w Xoraxianina. Bardzo kochał swoja wnuczkę oraz zmarłą żonę.
Roxy to dziesięcioletnia dziewczynka. Była bardzo silna i przez to czasem nazywano ją Herkulesem. Bała się pająków. Cechowała ją odwaga, ponieważ mimo strachu dzielnie walczyła z Karkonem. Miała blond włosy i potężną budowę. Przy pierwszym spotkaniu z Niną miała na sobie żółtą minispódniczkę, białą bluzkę i tenisówki z wysoką podeszwą.
Fiore miała tyle lat co Roxy. Była szczupłą dziewczynką o migdałowych oczach i czarnych włosach. W przec

„Dziewczynka z Szóstego Księżyca” to niesamowita, fascynująca i ciekawa książka, napisana w XXI wieku, przez Moony Witcher, a wydana dokładnie 2002 roku. Kobieta urodziła się 26 października 1957 roku, co znaczy, że do dzisiejszego dnia przeżyła 63 pięknych lat, w których szlifowała swoje umiejętności pisarskie i prozatorskie. Najsłynniejszym dziełem autorki jest sześciotomowy cykl książek pod tytułem „Dziewczynka z Szóstego Księżyca”, który opowiada o przygodach Niny i jej najlepszych przyjaciół. Omawiany dziś utwór ma gatunek powieści fantastycznej, co sprawia, że w książce możemy zobaczyć oczami wyobraźni wiele niesamowitych oraz interesujących miejsc, pełnych magii oraz czarów. Główną bohaterką jest dziewczyna o imieniu Nina.
Akcja rozgrywa się w czasach współczesn

1) W książce Moony Witcher główną bohaterką jest
dziesięcioletnia dziewczynka imieniem Nina (Nina de Nobili),
która lubi marzyć. Wyobraźnia pozwala jej przenieść się do
innej rzeczywistości. Uważa, że we Wszechświecie żyją także
inne stworzenia, niż tylko te istniejące na Ziemi.
Jej ulubionym autorem książek jest Birian Birov – rosyjski
pisarz science fiction, który, podobnie jak jej dziadek, zginął
przez Karkona Ca’ d’Oro. Miała dwa zwierzaki – psa Adona i kota
Platona.2) Rodzice Niny, Vera i Giacomo, wyjechali do Ferk –
słynnego centrum naukowego, które zajmuje się badaniem życia
istot pozaziemskich. Dziewczynka rozumiała ich decyzję, lecz bardzo
za nimi tęskniła. Nina chciała przez ten czas mieszkać u dziadka
Miszy, ale rodzice nie zgodzili się, martwiąc się, czy będzie
miała dobrą opiekę.
3) Dziewczynkę powierzono więc pod opiekę dwóm ciotkom
(siostrom jej babci) o imionach Carmen oraz Andora.
Carmen uwielbiała zwierzęta i zawsze zakładała ubrania
w jasnych kolorach.
Andora z kolei miała zły charakter, a do tego nie lubiła
zwierząt. Można było ją zawsze zobaczyć w ciemnych strojach. Jak
się później okazało, to wcale nie była ona, tylko jej android,
który został stworzony przez Karkona Ca’ d’Oro w celu
utrudniania życia Ninie, która jeszcze wtedy z nią mieszkała, a
później czekała na wezwanie, aby wykraść Jambir.
Prawdziwa Andora okazała się bardzo miła i od razu zyskała
sympatię dziewczynki.
4) Dziadek Niny, Michaił Meszyński (Mesinskij)
miał takie samo truskawkowe znamię, co dziewczynka. Był filozofem
i alchemikiem. Jego żona,

Książka Dziewczynka z Szóstego Księżyca autorki Moony Witcher opowiada o dziewczynce imieniem Nina, która musiała wykazać się odwagą i razem z czwórką przyjaciół: Roxy, Fiore, Cesco oraz Dodo, pokonać złego Karkona Ca’ d’Oro. Nina jest alchemiczką, tak jak jej dziadek. Musi ochronić Xorax przed wrogiem. Xorax jest to szósty księżyc, trzeciego słońca.Plan wydarzeń:1. Niespodziewany list.
2. Planowany wyjazd i śmierć dziadka.
3. Kradzież książek Niny, autora Biriana Birova.
4. Dotarcie do willi Espasi.
5. Tajemnicze dzieci z literą „K” i kamień rzucony przez okno z groźbą śmierci.
6. Pogrzeb dziadka
7. Testament Michaiła Meszyńskiego- dziadka Niny
8. Odkrycie laboratorium dziadka.
9. Znalezienie Księgi Magicznego Wszechświata.
10. Odwiedziny czwórki dzieci.
11. Odkrycie sekretu Biriana Birova.
12. Nauka alfabetu szóstego księżyca.
13. Próba przyjaźni.
14. Zdobycie Pierści

Była noc. Nina nie mogła zasnąć, więc zaczęła marzyć, i wyobrażać sobie światy, w których mieszkają żywe istoty inne niż na ziemi. Wyobraziła sobie świat pełen galaktyk, nieodkrytych planet i gwiazd, a następnie napisała na tabliczce tekst i powiesiła ją nad łóżkiem. Powiesiła tę tabliczkę, dlatego że przeczytała ostatni rozdział ‘’zaginionych’’ Biriana Birova. Był to jej ulubiony autor książek, rosyjski pisarz Science Fiction, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Dziewczyna musiała jednak bardzo długo walczyć z ciotką Andorą, ponieważ ciotka sprzeciwiała się i nie popierała wieszania deski z jakimś dziwnym napisem na ścianie. Uważała, że Nina jest taka sama jak jej dziadek, który zakochany w babci dziewczynki, zniszczył jej życie. Mieszkała, natomiast z ciotką Andorą i ciotką Carmen, ponieważ jej rodzice Vera i Giacomo wyjechali badać życie pozaziemskie do Ferk- słynnego centrum naukowego. Obie różniły się bardzo od siebie. Carmen była dla dziewczynki zawsze uprzejma i ubierała się pogodnie- w przeciwieństwie do Andory, która przez swój zły charakter sprawiała wrażenie niemiłej i bardzo często krzyczała na Ninę. Dziewczynka wolałaby mieszkać u dziadka Miszy, jednak rodzice Niny obawiali się, że nie będzie mieć tam dobrej opieki. Dziadek mieszkał w willi należącej kiedyś do jego żony – babci Niny, księżniczki Marii Luisy Espasii De Righejra, która była mamą Wery. Kobieta zmarła jednak podczas porodu. Z tego powodu siostra babci, ciotka Andora nie lubiła dziadka i obwiniała go o jej śmierć. Dziadek Michaił Meszyński uczył dziewczynkę alchemii. Był Rosjaninem, ale mieszkał w Wenecji. Z zawodu był filozofem i alchemikiem. Miał takie samo truskawkowe znamię w kształcie gwiazdy jak jego wnuczka. Nie był zadowolony, że Nina zamieszkała u ciotek zamiast u niego, dlatego postanowił wysłać do dziewczynki list, aby razem ze swoim psem Adonem i kotem Platonem przyjechała do niego.
Kiedy go przeczytała, bardzo się ucieszyła. Jednak chwile radości nie trwały długo, bo ciotka Andora zawołała ją na dół. Okazało się, że przyszedł profesor Jose. Zanim wyszła zauważyła jeszcze, że znamię na jej prawej dłoni pociemniało, ale nie przejęła się tym za bardzo i pospiesznie zeszła po schodach. W salonie przywitała się z nauczycielem i zabrała się za lekcje. Musiała uczyć się nie tylko alchemii, lecz także i geografii i historii oraz innych przedmiotów, ponieważ zbliżały się egzaminy. Po skończonej nauce Nina poszła do cioci Carmen prosić ją o pomoc w zorganizowaniu podróży do dziadka. Wszystko miało odbyć się w następujący sposób:, kiedy ciotka Andora wyjedzie do swojej przyjaciółki, Nina spokojnie wyruszy w podróż do dziadka. Plan wydawał się idealny i nic nie wskazywało na to, że pojawią się jakieś problemy. A jednak, gdy spojrzała na swoje znamię, było już całkiem czarne. Wpadła w panikę, bo maść dziadka nie chciała działać. Gdy spojrzała w lustro ukazał jej się brzydki, zły, łysy mężczyzna. Przerażona zbiegła po schodach na dół do cioci. Carmen zrobiła jej napar uspokajający. Po chwili zadzwonił telefon. Niczego nieświadoma ciocia Carmen podniosła słuchawkę. Gdy skończyła rozmawiać, smutnym głosem powiedziała dziewczynce o tym, że jej dziadek umarł. Tej nocy Nina nie mogła zasnąć. Leżała i z rozpaczą wspominała dziadka Miszę. Nazajutrz wyruszyła razem ze swoimi zwierzętami do Wenecji samolotem. Gdy doleciała na miejsce, tam czekała już na nią Ljuba – jej niania, która była przyjaciółką babci i dziadka Niny. Jednak, gdy odbierała bagaże, spostrzegła, że brakuje jej tomów ‘’zaginionych’’ pisarza Biriana Birova. Liuba zostawiła numer telefonu i adres domu, na wypadek, gdyby książki jednak się odnalazły i wyruszyły w kierunku willi. Gdy szły, Nina spostrzegła, że obserwuje ją dwójka dzieci. Były to bliźnięta, które na bluzach miały napisane literę K… Dziewczynka krzyknęła do nich, ale nie otrzymała odpowiedzi. Gdy doszły na miejsce weszła do środka. Chwilę później spacerując otworzyła drzwi do pokoju dziadka. Znalazła tam zeszyt i kule, które następnie zabrała do swojego pokoju. Spacerując tak, zauważyła, że pokój luster, bo taką miał nazwę, był zamknięty. Gdy kładła się spać, przyszła Ljuba. Przyniosła jej kawałek ciasta i utuliła do snu. Ninę zaciekawiło, dlaczego pokój luster był zamknięty. Tak rozmyślając zasnęła. Obudziła się o siódmej. Następnie wstała, ubrała się i wyszła na korytarz. Tam spostrzegła, że na obrazie, który przedstawiał jej babcie znajduje się kula. Zaskoczona, nie miała nawet czasu nad tym pomyśleć, ponieważ ktoś wrzucił przez okno owinięty w kartki kamień do pokoju. Było na nich napisane, że spotka ją taki sam los jak dziadka. Na dole widniała litera K. Wyjrzała przez okno, jednak tam spostrzegła tylko te same dzieci, które widziała już wcześniej. Gdy zeszła na dół spotkała ogrodnika, który wyjaśnił jej, że, są to Alvise i Barabessa – bardzo złe bliźnięta, które zabijają zwierzęta i rzucają kamieniami w ludzi. Nie rozumiała, dlaczego grożą jej i chcą ją zabić. Zeszła na dół, a tam spotkała Ljubę, która czekała na nią, aby wyjaśnić jej przyczynę śmierci dziadka. Dziadek Niny zginął podobno na zawał i żadna reanimacja mu nie pomogła. Na koniec wręczyła jej berło i krótki liścik, którego treści nie zrozumiała. Najpierw odbył się pogrzeb bez uczestnictwa rodziców Niny, a o osiemnastej przyszedł notariusz odczytać testament. Okazało się, że dziadek Misza przekazał cały swój majątek córce Verze, a wille Espasie i wszystkie jego książki, zapiski, notatki oraz dużą sumę pieniędzy Ninie. Stróżówkę zaś przekazał Carlowi Berrnottiemu. Ljuba obiecała, że nie zostawi jej samej i będzie mogła zawsze na nią liczyć. Przekazała jej także taldom lux i klucze, które dziadek zostawił dla niej przed śmiercią. Wzięła je i zaczęła je wkładać do wszystkich zamków szukając właściwego. Okazało się, że były to klucze, z których jeden pasował do pokoju luster. Pokój ten był cały wypełniony lustrami. Gdy weszła do środka, w jednym z luster ukazał jej się ten sam potwór, który ukazał się w jednym z pokoi w domu ciotek. Na szczęście zdążyła się szybko wydostać. Uciekając zamknęła drzwi na klucz, obiecując sobie, że już nigdy tam nie wejdzie.
Następnego dnia Nina, zabierając ze sobą rzeczy pozostawione jej przez dziadka, udała się do Sali Doży. Krzyknęła jeszcze po drodze do Ljuby, aby jej nie przeszkadzać. Niania oczywiście zgodziła się, ale powiedziała, że o siedemnastej mają przyjść dzieci, uczniowie dziadka. Jednak, kiedy stanęła pod drzwiami, okazało się, że są zamknięte. Dopiero po chwili zorientowała się, że to kula, którą dostała, otwiera zamknięte drzwi. W środku znajdowało się doskonale wyposażone laboratorium. Na regale w śro

Nina De Nobili to główna bohaterka książki pt. ‘’Dziewczynka z szóstego księżyca’’. Przed śmiercią dziadka mieszkała z dwoma ciotkami – Andorą i Carmen, natomiast później przeprowadziła się do jego posiadłości. Jej rodzice – Vera i Giacomo nie mieszkali razem z córką, ponieważ musieli zająć się pracą. Badali życie istot pozaziemskich, dlatego wyjechali do Ferk. Ferk – to słynne centrum naukowe. Rodzice nie mogli kontaktować się ze swoją córką, ponieważ pracowali nad bardzo ważnym projektem. Przez to Nina czuła się bardzo samotna. Nie lubiła przebywać z ciotkami, ponieważ ciotka Andora strasznie na nią krzyczała. Ale druga ciocia była inna. Nie krzyczała, lecz była bardzo wyrozumiała. Miała z Niną bardzo dobry kontakt. Gdy Nina miała jakiś problem lub kłopot, mogła na nią liczyć. Dziewczynka od początku chciała mieszkać z dziadkiem Miszą, lecz rodzice nie zgodzili się na to. Uważali, że dziewczynka najlepszą opiekę będzie miała u ciotek. Gdy Nina dostała list z zaproszeniem przyjazdu do Jego Willi Espasii, bardzo się ucieszyła i zaczęła się pakować. Chwila radości jednak nie trwała długo, ponieważ przyszła smutna wiadomość o śmierci dziadka.
Nie przeszkodziło to jednak dziewczynce i razem ze swoimi zwierzętami – psem Adonemi i kotem Platonem, wyjechała do Willi dziadka. Obiekt nazywano Willą, ponieważ należał w przeszłości do Babci Niny, Marii Luisy Espasii De Righejra. Ciotka Andora nie lubiła dziadka Niny, dlatego, że babcia Niny zmarła przy po rodzie swojej córki Very. Dziadek

Nina była dziewczynką bardzo mądrą, lubiącą marzyć. Jej rodzice – Vera i Giacomo – wyjechali do Ferk, aby badać życie istot pozaziemskich, a dziewczynka musiała zamieszkać z ciotkami. Chciała mieszkać z dziadkiem Miszą, ale mama nie pozwoliła jej na to. Nina dobre relacje miała tylko z jedną z ciotek, Carmen, ponieważ druga była bardzo niemiła i miała bardzo zły charakter. Ciotka Andora nie lubiła dziadka Niny, ponieważ babcia Niny (a zarazem siostra ciotek) zmarła, wydając na świat Verę. Ciotka Andora zaczęła obwiniać o to dziadka Niny i dlatego go nie lubiła. Nina była bardzo podobna do dziadka Miszy, dlatego i jej ciotka nie lubiła. Dziewczynka uczyła się alchemii – tak jak jej dziadek – i miała bujną wyobraźnię. Gdy przeczytała swoją ulubioną książkę – „Zaginionych” autorstwa Biriana Birova – zapisała coś na tabliczce, którą potem powiesiła nad łóżkiem. Na to ciotka Andora bardzo się zezłościła i zaczęła na Ninę krzyczeć. Gdy Nina dostała list od dziadka, który zapraszał ją do siebie, bardzo się ucieszyła. Ciotka Andora wyjechała do przyjaciółki, a ciocia Carmen pomogła się Ninie spakować. Gdy dziewczyna weszła do łazienki i spojrzała w lustro, zobaczyła strasznego potwora. Przestraszyła się, ponieważ jej truskawkowe znamię zmieniło kolor i było bardzo czarne. To nie był niestety koniec przykrych niespodzianek, ponieważ zadzwonił telefon i Nina dowiedziała się o śmierci dziadka.Mimo to dziewczynka wyjechała. Na miejscu przywitała ją jej niania – Ljuba. Gdy wypakowywały bagaże, okazało się, że jej ulubione książki zniknęły. Gdy rozejrzała się, zobaczyła dzieci chowające się za krzakami. Miały napisaną literkę „K” na koszulkach i dokładnie się jej przypatrywały. Gdy doszły do Willi, w której mieszkał dziadek, weszły do środka. Od razu po przyjeździe Nina poszła do pokoju dziadka, a na szafce zobaczyła kule oraz czarny zeszyt i zabrała przedmioty ze sobą. Spacerując po domu zauważyła, że drzwi do pokoju luster są zamknięte. Zaciekawiło ją to, ale wróciła do swojego pokoju i poszła spać. Nad ranem odkryła, że na obrazie jej babci znajduję się kula. Zaskoczyło ją to, ale w tej samej chwili do pokoju ktoś wrzucił kamień zawinięty w kartkę pochodzącą z jej zaginionej książki, rozbijając przy tym szybę okna. Przestraszyła się, ponieważ na kartce ktoś napisał groźbę. Za podpis służyła litera „K”. Przez okno Nina zobaczyła dwójkę dzieci, tych samych, które przypatrywały jej się, gdy przyjechała do Wilii. Dzięki ogrodnikowi dowiedziała się, że są to Alvisse i Barabessa. Dzieci te mieszkały w sierocińcu. Były złe i robiły wiele strasznych rzeczy. Ljuba zawołała Ninę do pokoju i wyjaśniła jej, że dziadek zmarł na zawał i wręczyła jej berło oraz liścik. Chciała Miszę reanimować, lecz było już za późno. Po tej rozmowie Nina i Ljuba udały się na pogrzeb. Po pogrzebie przyszedł notariusz i odczytał testament. Dziadek oddał Willę Ninie, majątek mamie Niny, a stróżówkę Carlowi Berrnottiemu. Ljuba wręczyła jej taldom lux i klucze, a jeden z nich pasował do pokoju luster. Pokój ten był cały wypełniony lustrami, a w jednym z nich siedział ten sam potwór, który był u ciotek. Dzie