Dziewczynka z szóstego księżyca

Recenzja książki

Książka Moony Witcher pt. “Dziewczynka z Szóstego Księżyca” opowiada o przygodach pomysłowej oraz odważnej Niny, a także jej oddanych, wiernych i lojalnych przyjaciół. Razem chcą uratować cudowny Xorax, szósty księżyc trzeciego słońca, przed złym, okrutnym oraz podstępnym magiem Karkonem, któremu pomagają równie okropne co ich właściciel androidy wyglądające jak dzieci. Główna bohaterka posiada magiczne berło o potężnej i niezwykłej mocy – Taldom Lux oraz inne czarodziejskie i alchemiczne przedmioty, które pomagają jej w niebezpiecznym oraz trudnym starciu. Po stronie Dobra staje też, zaprojektowany przez dziadka tytułowej postaci, Miszę android Maks, który je tylko marmoladę oraz jest niezawodnym wsparciem dla bohaterów powieści. Nina i jej przyjaciele walczą z Ciemnością, podróżują w przeszłości oraz odkrywają kolejne pasjonujące tajemnice Xoraxu. Dzieci muszą wykazać się wielką odwagą, aby wyjść cało z kolejnych opresji, a także ocalić ten niezwykły, przepełniony magią i marzeniami świat.

Czytając tę powieść nie mogłam się od niej oderwać. Akcja jest szybka i trzyma w napięciu, a los Xorax – szóstego księżyca trzeciego słońca zależy tylko od Niny i jej przyjaciół, którzy narażają własne życie, aby go uratować. Książka jest zabawna, a czasami także mrozi krew w żyłach. Jest napisana językiem, który trafia do wszystkich czytelników. Dużym atutem wydania są piękne ilustracje autorstwa Ilarii Matteini, przedstawiające głównych bohaterów. Interesujący dodatek tej pozycji to znajdujący się na końcu książki notatnik dziadka Niny, Miszy, w którym jest opisana alchemia szóstego księżyca, minerały i kamienie szlachetne. Ta powieść to skarbnica wiedzy o tak trudnej i wymagającej skupienia dziedzinie nauki, która pasjonuje Ninę. Książka zawiera wiele dokładnych opisów, dzięki czemu można łatwo sobie wyobrazić jak wyglądała na przykład willa Espasia, dom w Madrycie czy sierociniec Hrabiego Karkona. Bohaterowie są niezwykle realni. Kiedy czytałam ten utwór Moony Witcher czułam jakby to wszystko działo się w rzeczywistym świecie oraz przeżywałam wszystkie przygody razem z Niną i jej przyjaciółmi. Chciałabym spotkać takie osoby w swoim życiu, a także dzielić z nimi wspaniałe, pasjonujące,a czasem również przerażające przygody. Gdybym mogła zaprojektować i zbudować androida, to byłby taki sam jak Maks i z pewnością jadłby tylko marmoladę z truskawek. Uważam, że każdy po przeczytaniu tej książki chciałby zobaczyć Xorax i żyjące tam postacie. Pomysł na fabułę jest strzałem w dziesiątkę, który już po pierwszej stronie oczarował mnie i sprawił, że powieść jest na liście jednej z moich ulubionych lektur.

Serdecznie polecam wszystkim tę książkę, zarówno dzieciom i dorosłym. Naprawdę warto ją przeczytać, ponieważ jest ciekawa, wciągająca i dobrze napisana. Ta historia pokazała nie znany mi świat alchemii, który jest niezwykle dokładny i precyzyjny. Czytanie jej na pewno nie jest marnowaniem czasu. Książka ta pobudza też wyobraźnię. Jestem ciekawa kolejnych tomów z serii “Dziewczynka z Szóstego Księżyca”.

Bohaterowie

Książka Moony Witcher pt. “Dziewczynka z Szóstego Księżyca” opowiada o przygodach Niny i jej przyjaciół, którzy chcieli uratować Xorax – szósty księżyc trzeciego słońca. Walczyli ze złym hrabią Karkonem mającego w planach zniszczenie tego magicznego świata.
Nina to tytułowa postać książki. Miała dziesięć lat. Po dziadku odziedziczyła talent do alchemii. Była bardzo bystra i z przyjemnością odkrywała kolejne tajemnice Xorax. Cechowała ją odwaga, ponieważ nie bała się wejść do sierocińca hrabiego Karkona i z nim walczyć. Odnosiła się przyjaźnie do nowo poznanych dzieci. Przesiadując w laboratorium dziadka, zapominała o wszystkim. Gdy nie mogła zasnąć patrzyła na usiane gwiazdami niebo i myślała o życiu we Wszechświecie, bowiem lubiła marzyć. Na ręce miała truskawkowe znamię w kształcie gwiazdy, które, kiedy robiło się duże i czarne zwiastowało tragiczne zdarzenia. Kochała zwierzęta. Mieszkała wraz z ciotkami: Andorą i Carmen. Miała psa Adona i kota Platona. Była zrozpaczona, kiedy dowiedziała się, że jej dziadek umarł. Bardzo go kochała. Stało się to tuż przed przyjazdem dziewczynki do jego willi w Wenecji. Dla niego nie poddawała się i chciała, żeby był z niej dumny. Znała się na robieniu eliksirów i alchemii.
Hrabia Karkon Ca’ d’Oro to brzydki łysy mężczyzna o małej czarnej bródce, szarych oczach i żółtych zębach. Zły mag chciał zniszczyć Xorax. Aby osiągnąć ten cel stworzył sześć okrutnych androidów, które można było rozpoznać po bluzach z żółtą literą “K”. Pięć: Alvise, Barbessa, Gastilo, Irene i Sabina wyglądały jak dzieci. Mieszkały w sierocińcu Karkona. Szóstym była kopia ciotki Andory. Czynili oni zło. Hrabia posiadał potężną, magiczną broń – Pandemon Mortalis. Był bezwzględny i bez litości zabijał swoje ofiary. Chciał za wszelką cenę zniszczyć Xorax i zamordować Ninę. Lubił torturować żywe istoty, czego nauczał androidy.
Visciolo to asystent Karkona. Był niskim mężczyzną. Jego włosy wyglądały jak siano. Nie miał jednego oka. Nosił brązowy płaszcz. Zawsze miał ze sobą jakieś paczki i torby. Kiedy się o nim wspominało przechodziły wszystkich dreszcze. Był okrutny i wierny hrabiemu Karkonowi. Nienawidził dziadka Niny oraz wszystkich, którzy się od niego uczyli.
Misza to dziadek Niny. Należał do Dobrych Magów Ziemii. Całe życie badał Xorax. Jego wnuczka odziedziczyła po nim pasję do alchemii. Misza był bardzo tajemniczym człowiekiem. Miał ukryte laboratorium alchemiczne, do którego nikt nie mógł wejść, posiadał dużo magicznych przedmiotów. Jego ostatnia walka z Karkonem zakończyła się porażką – alchemik musiał wypowiedzieć ostateczne zaklęcie i zmienić się w Xoraxianina. Bardzo kochał swoja wnuczkę oraz zmarłą żonę.
Roxy to dziesięcioletnia dziewczynka. Była bardzo silna i przez to czasem nazywano ją Herkulesem. Bała się pająków. Cechowała ją odwaga, ponieważ mimo strachu dzielnie walczyła z Karkonem. Miała blond włosy i potężną budowę. Przy pierwszym spotkaniu z Niną miała na sobie żółtą minispódniczkę, białą bluzkę i tenisówki z wysoką podeszwą.
Fiore miała tyle lat co Roxy. Była szczupłą dziewczynką o migdałowych oczach i czarnych włosach. W przeciwieństwie do Roxy na wizytę z Niną założyła skromny strój: niebieską sukienkę i zielone sandały. Interesowała się muzyką klasyczną i malarstwem. Kochała zwierzęta. Spała z otwartymi oczami. Chłopcy uważali, że to wychuchana laleczka, jednak bardzo inteligentną. Jako jedyna zrozumiała lekcje dziadka Miszy o pochodzeniu meteorytów. Odważnie walczyła z Karkonem.
Francesko to dziewięcioletni chłopiec, ale miał już ponad półtora metra wzrostu. Miał krótkie włosy i zadarty nos. Nosił okulary. Był nazywany Ceskiem. Naprawił androida Maksa oraz znał się na technologii. Niezwykle łatwo zawierał nowe znajomości, ponieważ był bardzo rozmowny. Pomagał Ninie sporządzać eliksiry. Podziwiał dziadka Miszę.
Dodo to rudowłosy, piegowaty chłopiec. Podczas pierwszej wizyty w willi Niny w Wenecji miał na sobie zieloną koszulę polo i brązowe spodenki. Patrzył się, wtedy w podłogę. Jego główną cechą charakteru była nieśmiałość, ponieważ bał się rozmawiać z małą alchemiczką. Kiedy mówił, jąkał się. Jednak mimo wielkiego strachu walczył z Karkonem. Lubił zwierzęta.
Ljuba to rosyjska niania, która przed śmiercią Miszy zajmowała się nim. Była pulchna przez co Nina nazywała ją Bezą, a kobieta mówiła do alchemiczki “Ninoczka”. Cechowała ją troskliwość i opiekuńczość. Kiedy Nina została sama starała się o nią dbać, jak mogła, ale dziesięciolatka utrudniała jej to ciągle przesiadując w laboratorium. Przynosiła dzieciom różne smakołyki.
Maks 10-pl to dobry android stworzony przez Miszę. Był wzrostu dorosłego człowieka. Alchemik zbudował go z metalu. Zamiast uszu sterczały mu dwa małe dzwoneczki. W przeciwieństwie do maszyn Karkona, miał uczucia. Był smutny, kiedy dowiedział się, że Misza nie żyje. Bardzo pomagał Ninie. To niezastąpiony przyjaciel, który jadł tylko marmoladę z truskawek.
Carmen to ciotka Niny oraz siostra Andory i Espasii, czyli babci Niny. Była bardzo kochającą, a także troskliwą osobą. Uwielbiała zwierzęta. Nigdy nie wyszła za mąż. Nosiła kolorowe ubrania. Często nuciła pod nosem staromodne melodie.
Andora to siostra Carmen i Espasii oraz ciotka Niny. Karkon uwięził prawdziwą kobietę i zastąpił ją w rzeczywistym świecie androidem, który zawsze ubierał się na czarno, był mściwy i nienawidził zwierząt. Często krzyczał na dziwczynkę. Hrabia kazał mu szpiegować Ninę. Prawdziwa ciotka Andora bardzo kochała alchemiczkę. Była dobra, troskliwa i miła. Podobnie jak jej siostra została starą panną.
Vera to mama Niny. Jej rodzicami byli Misza i Espasia, która zmarła przy jej porodzie. Wraz z mężem pracowali jako naukowcy, którzy badali pozaziemskie życie, a córkę zostawili w Madrycie z ciotkami.
Profesor Jose był nauczycielem Niny. Uczył ją między innymi alchemii, historii i geografii.
Eterea to potężna Matka Alchemiczka Xorax, która podobnie jak mieszkańcy Szóstego Księżyca była istotą ze światła. Nina widziała ją jako wysoką na trzy metry szczupłą postać, lecz nie zobaczyła stóp czy ramion tylko jej piękną podobną do ludzkiej twarz. Miała dwoje ciemnoniebieskich oczu i bladoróżowe usta. Wspierała alchemiczkę mądrymi radami, np.. Jak sprowadzić i uratować gąbka, czyli magicznego mieszkańca Xorax.

Czas i miejsce akcji

„Dziewczynka z Szóstego Księżyca” to niesamowita, fascynująca i ciekawa książka, napisana w XXI wieku, przez Moony Witcher, a wydana dokładnie 2002 roku. Kobieta urodziła się 26 października 1957 roku, co znaczy, że do dzisiejszego dnia przeżyła 63 pięknych lat, w których szlifowała swoje umiejętności pisarskie i prozatorskie. Najsłynniejszym dziełem autorki jest sześciotomowy cykl książek pod tytułem „Dziewczynka z Szóstego Księżyca”, który opowiada o przygodach Niny i jej najlepszych przyjaciół. Omawiany dziś utwór ma gatunek powieści fantastycznej, co sprawia, że w książce możemy zobaczyć oczami wyobraźni wiele niesamowitych oraz interesujących miejsc, pełnych magii oraz czarów. Główną bohaterką jest dziewczyna o imieniu Nina.
Akcja rozgrywa się w czasach współczesnych napisania książki, czyli prawdopodobnie około 2002 roku. Świadczy o tym między innymi występująca w tamtym okresie technologia oraz charakterystyczna dla rejonu, w którym dziewczynka mieszkała kultura.
Historia rozpoczyna się w Madrycie, stolicy Hiszpanii. Tutaj mieszka nastoletnia Nina wraz z dwiema ciociami – Adorą i Carmen.
Nina stamtąd udaje się na lotnisko Marco Polo w Wenecji. Zamieszkuje u swoich dziadków w ogromnej willi „Espasia”, położonej na wysepce Giudecca.
Według mnie książka oferuję nam naprawdę niezwykłą i interesującą historię, która może nam podarować wiele pięknych i rzadkich wspomnień do końca życia. Polecam tę książkę wszystkim fanom fantastyki, ponieważ jest naprawdę niesamowita i może was bardzo zaciekawić swoją niepowtarzalną historią.

Charakterystyka bohaterów

1) W książce Moony Witcher główną bohaterką jest
dziesięcioletnia dziewczynka imieniem Nina (Nina de Nobili),
która lubi marzyć. Wyobraźnia pozwala jej przenieść się do
innej rzeczywistości. Uważa, że we Wszechświecie żyją także
inne stworzenia, niż tylko te istniejące na Ziemi.
Jej ulubionym autorem książek jest Birian Birov – rosyjski
pisarz science fiction, który, podobnie jak jej dziadek, zginął
przez Karkona Ca’ d’Oro. Miała dwa zwierzaki – psa Adona i kota
Platona.2) Rodzice Niny, Vera i Giacomo, wyjechali do Ferk –
słynnego centrum naukowego, które zajmuje się badaniem życia
istot pozaziemskich. Dziewczynka rozumiała ich decyzję, lecz bardzo
za nimi tęskniła. Nina chciała przez ten czas mieszkać u dziadka
Miszy, ale rodzice nie zgodzili się, martwiąc się, czy będzie
miała dobrą opiekę.
3) Dziewczynkę powierzono więc pod opiekę dwóm ciotkom
(siostrom jej babci) o imionach Carmen oraz Andora.
Carmen uwielbiała zwierzęta i zawsze zakładała ubrania
w jasnych kolorach.
Andora z kolei miała zły charakter, a do tego nie lubiła
zwierząt. Można było ją zawsze zobaczyć w ciemnych strojach. Jak
się później okazało, to wcale nie była ona, tylko jej android,
który został stworzony przez Karkona Ca’ d’Oro w celu
utrudniania życia Ninie, która jeszcze wtedy z nią mieszkała, a
później czekała na wezwanie, aby wykraść Jambir.
Prawdziwa Andora okazała się bardzo miła i od razu zyskała
sympatię dziewczynki.
4) Dziadek Niny, Michaił Meszyński (Mesinskij)
miał takie samo truskawkowe znamię, co dziewczynka. Był filozofem
i alchemikiem. Jego żona, księżniczka Espasia, zmarła,
wydając na świat mamę Niny, Verę.
Był dobrym dziadkiem. Bardzo kochał swoją wnuczkę. To on
wprowadził ją w świat alchemii i wybrał na następcę do walki z
wrogiem.
Próbował ochronić Xorax, które jest szóstym księżycem
trzeciego słońca.W testamencie zapisał Ninie całą posiadłość oraz poprosił,
aby opiekowali się nią ogrodnik i Luba, która była zawsze
wyrozumiała i martwiła się o dziewczynkę.5) Ich wrogiem był Karkon Ca’ d’Oro – zły mag,
który stworzył broń Pandemon Mortalis. Przed nim Nina musiała
bronić Xorax.
Mieszkał w sierocińcu z dziećmi, które tak naprawdę są
dronami. Ulubieńcami Karkona były Alvise i Barbessa,
wykonujące każde jego polecenie, zaś jego najpilniejszymi uczniami
– Gastilo, Sabina i Irene. Miał również złego
i okrutnego asystenta, który nosił imię Visciolo.
Nie miał jednego oka, dlatego nosił opaskę.
6) Do walki z nimi dziadek Niny przydzielił dziewczynce do
pomocy czwórkę przyjaciół: 
– Roxy – dziewczynkę o blond włosach, która skończyła
dziesięć lat i była bardzo silna;
– Francesca – dla przyjaciół
Cesco – który był bardzo rozmowny, ale lubił kłócić się z
Roxy;

– Fiore, która lubiła
muzykę klasyczną, zwierzęta oraz malarstwo;

– Dodo – nieśmiałego chłopca. 
UwagiUważam, że Nina mimo swojego młodego wieku wykazała się
wielką odwagą. Również pozostali bohaterowie bardzo mi się
podobali. Myślę, że poleciłabym tę książkę każdemu, ponieważ
ma ona ciekawą fabułę i opowiada o wspaniałych bohaterach.

Plan wydarzeń

Książka Dziewczynka z Szóstego Księżyca autorki Moony Witcher opowiada o dziewczynce imieniem Nina, która musiała wykazać się odwagą i razem z czwórką przyjaciół: Roxy, Fiore, Cesco oraz Dodo, pokonać złego Karkona Ca’ d’Oro. Nina jest alchemiczką, tak jak jej dziadek. Musi ochronić Xorax przed wrogiem. Xorax jest to szósty księżyc, trzeciego słońca.Plan wydarzeń:1. Niespodziewany list.
2. Planowany wyjazd i śmierć dziadka.
3. Kradzież książek Niny, autora Biriana Birova.
4. Dotarcie do willi Espasi.
5. Tajemnicze dzieci z literą „K” i kamień rzucony przez okno z groźbą śmierci.
6. Pogrzeb dziadka
7. Testament Michaiła Meszyńskiego- dziadka Niny
8. Odkrycie laboratorium dziadka.
9. Znalezienie Księgi Magicznego Wszechświata.
10. Odwiedziny czwórki dzieci.
11. Odkrycie sekretu Biriana Birova.
12. Nauka alfabetu szóstego księżyca.
13. Próba przyjaźni.
14. Zdobycie Pierścienia dymu.
15. Odwiedziny Niny u Karkona
16. Przeczytanie czarnego zeszytu.
17. Wejście Niny do Acqueo Profundis.
18. Porwanie psa Adona przez Karkona.
19. Adon w Sali Tortur.
20. Uwolnienie Psa Niny.
21. Podróż na Xorax oraz uruchomienie Maksa 10-pl.
22. Spotkanie z dziadkiem.
23. Podarunki Eterey
24. Odwiedziny Andory i kradzież Jambira.
25. Okrycie prawdy o Andorze.
26. Lot Gugi na Wyspę Wielkanocną.
27. Znalezienie ósmej figury i wykonanie zadania.
28. Znalezienie dzieci przez Karkona.
29. Szczęśliwa ucieczka.
30. Nieudana próba odzyskania kopii Jambiru przez dzieci i Gąbka oraz zdobycie Arkanu.
31. Uwolnienie Andory.
32. Zniknięcie posągu Skrzydlatego Lwa i Kamiennego Kielicha.
33. Zniknięcie Karkona w morzu.
34. Uratowanie Wenecji.Książka bardzo mi się spodobała i uważam, że jest bardzo ciekawa. Opowiada ciekawe przygody dziewczynki i jej przyjaciół.

Streszczenie szczegółowe

Była noc. Nina nie mogła zasnąć, więc zaczęła marzyć, i wyobrażać sobie światy, w których mieszkają żywe istoty inne niż na ziemi. Wyobraziła sobie świat pełen galaktyk, nieodkrytych planet i gwiazd, a następnie napisała na tabliczce tekst i powiesiła ją nad łóżkiem. Powiesiła tę tabliczkę, dlatego że przeczytała ostatni rozdział ‘’zaginionych’’ Biriana Birova. Był to jej ulubiony autor książek, rosyjski pisarz Science Fiction, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Dziewczyna musiała jednak bardzo długo walczyć z ciotką Andorą, ponieważ ciotka sprzeciwiała się i nie popierała wieszania deski z jakimś dziwnym napisem na ścianie. Uważała, że Nina jest taka sama jak jej dziadek, który zakochany w babci dziewczynki, zniszczył jej życie. Mieszkała, natomiast z ciotką Andorą i ciotką Carmen, ponieważ jej rodzice Vera i Giacomo wyjechali badać życie pozaziemskie do Ferk- słynnego centrum naukowego. Obie różniły się bardzo od siebie. Carmen była dla dziewczynki zawsze uprzejma i ubierała się pogodnie- w przeciwieństwie do Andory, która przez swój zły charakter sprawiała wrażenie niemiłej i bardzo często krzyczała na Ninę. Dziewczynka wolałaby mieszkać u dziadka Miszy, jednak rodzice Niny obawiali się, że nie będzie mieć tam dobrej opieki. Dziadek mieszkał w willi należącej kiedyś do jego żony – babci Niny, księżniczki Marii Luisy Espasii De Righejra, która była mamą Wery. Kobieta zmarła jednak podczas porodu. Z tego powodu siostra babci, ciotka Andora nie lubiła dziadka i obwiniała go o jej śmierć. Dziadek Michaił Meszyński uczył dziewczynkę alchemii. Był Rosjaninem, ale mieszkał w Wenecji. Z zawodu był filozofem i alchemikiem. Miał takie samo truskawkowe znamię w kształcie gwiazdy jak jego wnuczka. Nie był zadowolony, że Nina zamieszkała u ciotek zamiast u niego, dlatego postanowił wysłać do dziewczynki list, aby razem ze swoim psem Adonem i kotem Platonem przyjechała do niego.
Kiedy go przeczytała, bardzo się ucieszyła. Jednak chwile radości nie trwały długo, bo ciotka Andora zawołała ją na dół. Okazało się, że przyszedł profesor Jose. Zanim wyszła zauważyła jeszcze, że znamię na jej prawej dłoni pociemniało, ale nie przejęła się tym za bardzo i pospiesznie zeszła po schodach. W salonie przywitała się z nauczycielem i zabrała się za lekcje. Musiała uczyć się nie tylko alchemii, lecz także i geografii i historii oraz innych przedmiotów, ponieważ zbliżały się egzaminy. Po skończonej nauce Nina poszła do cioci Carmen prosić ją o pomoc w zorganizowaniu podróży do dziadka. Wszystko miało odbyć się w następujący sposób:, kiedy ciotka Andora wyjedzie do swojej przyjaciółki, Nina spokojnie wyruszy w podróż do dziadka. Plan wydawał się idealny i nic nie wskazywało na to, że pojawią się jakieś problemy. A jednak, gdy spojrzała na swoje znamię, było już całkiem czarne. Wpadła w panikę, bo maść dziadka nie chciała działać. Gdy spojrzała w lustro ukazał jej się brzydki, zły, łysy mężczyzna. Przerażona zbiegła po schodach na dół do cioci. Carmen zrobiła jej napar uspokajający. Po chwili zadzwonił telefon. Niczego nieświadoma ciocia Carmen podniosła słuchawkę. Gdy skończyła rozmawiać, smutnym głosem powiedziała dziewczynce o tym, że jej dziadek umarł. Tej nocy Nina nie mogła zasnąć. Leżała i z rozpaczą wspominała dziadka Miszę. Nazajutrz wyruszyła razem ze swoimi zwierzętami do Wenecji samolotem. Gdy doleciała na miejsce, tam czekała już na nią Ljuba – jej niania, która była przyjaciółką babci i dziadka Niny. Jednak, gdy odbierała bagaże, spostrzegła, że brakuje jej tomów ‘’zaginionych’’ pisarza Biriana Birova. Liuba zostawiła numer telefonu i adres domu, na wypadek, gdyby książki jednak się odnalazły i wyruszyły w kierunku willi. Gdy szły, Nina spostrzegła, że obserwuje ją dwójka dzieci. Były to bliźnięta, które na bluzach miały napisane literę K… Dziewczynka krzyknęła do nich, ale nie otrzymała odpowiedzi. Gdy doszły na miejsce weszła do środka. Chwilę później spacerując otworzyła drzwi do pokoju dziadka. Znalazła tam zeszyt i kule, które następnie zabrała do swojego pokoju. Spacerując tak, zauważyła, że pokój luster, bo taką miał nazwę, był zamknięty. Gdy kładła się spać, przyszła Ljuba. Przyniosła jej kawałek ciasta i utuliła do snu. Ninę zaciekawiło, dlaczego pokój luster był zamknięty. Tak rozmyślając zasnęła. Obudziła się o siódmej. Następnie wstała, ubrała się i wyszła na korytarz. Tam spostrzegła, że na obrazie, który przedstawiał jej babcie znajduje się kula. Zaskoczona, nie miała nawet czasu nad tym pomyśleć, ponieważ ktoś wrzucił przez okno owinięty w kartki kamień do pokoju. Było na nich napisane, że spotka ją taki sam los jak dziadka. Na dole widniała litera K. Wyjrzała przez okno, jednak tam spostrzegła tylko te same dzieci, które widziała już wcześniej. Gdy zeszła na dół spotkała ogrodnika, który wyjaśnił jej, że, są to Alvise i Barabessa – bardzo złe bliźnięta, które zabijają zwierzęta i rzucają kamieniami w ludzi. Nie rozumiała, dlaczego grożą jej i chcą ją zabić. Zeszła na dół, a tam spotkała Ljubę, która czekała na nią, aby wyjaśnić jej przyczynę śmierci dziadka. Dziadek Niny zginął podobno na zawał i żadna reanimacja mu nie pomogła. Na koniec wręczyła jej berło i krótki liścik, którego treści nie zrozumiała. Najpierw odbył się pogrzeb bez uczestnictwa rodziców Niny, a o osiemnastej przyszedł notariusz odczytać testament. Okazało się, że dziadek Misza przekazał cały swój majątek córce Verze, a wille Espasie i wszystkie jego książki, zapiski, notatki oraz dużą sumę pieniędzy Ninie. Stróżówkę zaś przekazał Carlowi Berrnottiemu. Ljuba obiecała, że nie zostawi jej samej i będzie mogła zawsze na nią liczyć. Przekazała jej także taldom lux i klucze, które dziadek zostawił dla niej przed śmiercią. Wzięła je i zaczęła je wkładać do wszystkich zamków szukając właściwego. Okazało się, że były to klucze, z których jeden pasował do pokoju luster. Pokój ten był cały wypełniony lustrami. Gdy weszła do środka, w jednym z luster ukazał jej się ten sam potwór, który ukazał się w jednym z pokoi w domu ciotek. Na szczęście zdążyła się szybko wydostać. Uciekając zamknęła drzwi na klucz, obiecując sobie, że już nigdy tam nie wejdzie.
Następnego dnia Nina, zabierając ze sobą rzeczy pozostawione jej przez dziadka, udała się do Sali Doży. Krzyknęła jeszcze po drodze do Ljuby, aby jej nie przeszkadzać. Niania oczywiście zgodziła się, ale powiedziała, że o siedemnastej mają przyjść dzieci, uczniowie dziadka. Jednak, kiedy stanęła pod drzwiami, okazało się, że są zamknięte. Dopiero po chwili zorientowała się, że to kula, którą dostała, otwiera zamknięte drzwi. W środku znajdowało się doskonale wyposażone laboratorium. Na regale w środku książki znalazła list, który dziadek napisał do Niny. Po przeczytaniu, zgodnie z jego wskazówkami, Nina przekręciła gałkę obok kominka. Rozpoczęło się wyświetlanie filmu, który przygotował dziadek. W filmie wyjaśnił Ninie, że musi ochronić Xorax i jego tajemnice oraz pokonać złego Karkona Ca’ d’Oro. Wiedziała już, co ma robić. Jej pierwszym zadaniem było otworzenie tunelu. Nie miała jednak pojęcia, jak to zrobić, dlatego zaczęła przeszukiwać laboratorium w celu znalezienia jakiejś wskazówki. Nagle niechcąco dotknęła jednej z ksiąg, a ta odezwała się. Była to księga Magicznego Wszechświata, która mogła odpowiedzieć na każde zadane przez nią pytanie. Wyjaśniła dziewczynce, że Xorax jest szóstym księżycem trzeciego słońca, oraz że mieszkają na nim Xoraxanie, którzy próbują pokonać zło. Nie mogą opuszczać planety, dlatego kontaktują się z Dobrymi Magami takimi jak dziadek Misza. Po chwili Nina wybiegła z Sali, ponieważ była spóźniona, a nie chciała zrobić złego wrażenia. Na miejscu czekało już na nią czworo dzieci: Roxe – bardzo silna dziewczyna, Fiore – dziewczynka lubiącą muzykę klasyczną i malarstwo oraz kochającą zwierzęta, a także bardzo rozmowny Cesco oraz nieśmiały Dodo. Dzieci szybko zaprzyjaźniły się z Niną i nie mogły się doczekać kolejnego spotkania. Gdy jednak wychodziły, bliźnięta z literką K rzuciły duży kamień w plecy Roxe. Na szczęście nic poważnego się nie stało. Pożegnali się i Nina wróciła do domu z książką, którą dostała od swoich nowych przyjaciół. Po chwili odkryła, że Birian Birov w swoich książkach opisał Xorax i przez to, że nie chciał zdradzić więcej sekretów Karkonowi został zabity przez Pandemon Mortalis- broń stworzoną przez Karkona. Dzięki tym książkom i pomocy Księgi, Nina nauczyła się alfabetu Szóstego Księżyca.
Chwilę później weszła do kuchni, okazało się, że przyszedł listonosz, który przyniósł dokumenty potrzebne do zdania egzaminów oraz złamany napis wiszący nad łóżkiem w Madrycie. Chwilę później wyszła spotkać się z przyjaciółmi. Wzięła ze sobą eliksir. Miał jej powiedzieć czy może ufać uczniom dziadka. Jej nowi przyjaciele przeszli tę próbę i wymienili się informacjami. Nina dowiedziała się, że bliźnięta Barabessa i Alvise, służą Karkonowi i mieszkają w sierocińcu razem z innymi dziećmi. Na jego usługach są też jego najpilniejsi uczniowie: Gastillo, Sabina i Irene oraz zły asystent Visciolo. Aby ich pokonać dziewczynka musiała odnaleźć pierścień dymu. Był ukryty w jednym z luster, a w nim siedział potwór. Wzięła ze sobą Taldom Lux i z odwagą pobiegła pokonać potwora. Udało jej się to i odzyskała pierścień. Musiała jeszcze otworzyć przejście. Aby to zrobić musiała udać się do sierocińca i potrzymać przez chwilę broń karkona. Dlatego stworzyła eliksir, który sprawił, że stała się zła i brzydka. Po drodze odkryła, że dzieci, które mieszkają w sierocińcu są tak naprawdę androidami. Na miejscu, dotknęła broni i gwiazda na jej ramieniu zrobiła się czarna i przejście się otworzyło. Ale nie mogła wejść do tunelu, ponieważ nie przeczytała czarnego zeszytu, dlatego wzięła się od razu za czytanie. W zeszycie było napisane o zwierzętach i roślinach, które mieszkają na Xorax. Po przeczytaniu weszła do tunelu i odkryła Acqueo Profundis- podwodne laboratorium. W kącie dostrzegła również robota Maksa 10-pl, lecz nie zdołała go uruchomić, dlatego wróciła do swoich przyjaciół. Gdy później siedziała razem z nimi, przybiegł ogrodnik, mówiąc, że porwali jej psa Adona. Nina i jej przyjaciele wiedzieli już, kto go porwał. Był to Karkon, który postanowił się zemścić. Nie wiedziała, co zrobić, dlatego zapytała księgę. Ustalili plan. Oślepią wrogów a łańcuchy, którymi był związany pies roztopią dzięki Taldon Lux. Ich plan się powiódł i chwilę później byli znów razem, lecz Karkon szykował nową zemstę. Po uwolnieniu Adona postanowili uruchomić Maksa 10-pl. A gdy został uruchomiony postanowił im pomagać i Nina wyruszyła w podróż na planetę Xorax. Tam spotkała swojego dziadka i poznała Etereae, która podarowała jej podarki: Jambir i pióro Gugi. Gdy wróciła opowiedziała przyjaciołom o swojej podróży. Pierwszym zadaniem było udanie się do przeszłości. Gdy siadała, aby odpocząć na kanapie, rozległ się dzwonek i weszła ciocia Andora. Nie była to jednak ona tylko android podstawiony przed laty przez Karkona. W nocy wkradła się do pokoju Niny i wykradła Jambir. Na szczęście przeszkodzono jej w doręczeniu go Karkonowi, ale zostało wysłane do niego zdjęcie Jambiru. Po zdemaskowaniu fałszywej ciotki Nina i jej przyjaciele na Gugie wyruszyli na wyspę wielkanocną. Tam znaleźli ósmą figurkę Moai i przywrócili jej światło. Podczas powrotu przeszkodził im jednak Karkon, który po otrzymaniu zdjęcia stworzył taką samą kopię i mógł podróżować w taki sam sposób jak Nina. Zaczęła się walka i byli w niebezpieczeństwie. W ucieczce pomogła im Guga, która usłyszawszy, że grozi im niebezpieczeństwo, przyleciała na ratunek. Gdy wrócili, okazało się, że tabliczka, którą zabrali z wyspy pękła. Wypłynął z niej pomarańczowy płyn, który zamienił się w litery. Dziewczynka wzięła słomkę i wessała je, a później wypluła białą kartkę. Był do list od jej prapradziadka, w którym mówił, że Nina musi odnaleźć cztery Arkany.
Gdy wrócili Nina i jej przyjaciele razem z Gąbkiem- magicznym stworzeniem z Xorax wyruszyli do sierocińca, aby odzyskać Jambir. Wyprawa jednak nie powiodła się, ale uciekając znaleźli pierwszy Arkan i zeszyt z notatkami Karkona. Gdy wrócili, dowiedzieli się od Maksa 10-pl, że ciotka Niny żyje i jest uwieziona. Dlatego sporządzili eliksir i wcierając go w zęby, przenieśli się w przyszłość i na parę minut zobaczyli, co wydarzy się w przyszłości. Zjedli liście żagielnika i zaczęli latać. Wzbili się w powietrze i polecieli wprost do miejsca, w którym Andora była uwięziona. Na miejscu musieli pokonać androidy. Ale i to przyszło im z łatwością. Pokonali ich i uwolnili ciotkę Niny, która okazała się zupełnie inną osobą niż jej android. Była miła i sympatyczna. Nina od razu ją polubiła. Następnego dnia nastał dzień egzaminów. Nina wstała o siódmej, ubrała się i wyszła. Zdała egzaminy, ale pozostali uczniowie musieli zdawać w innym terminie, ponieważ rozeszła się wieść o skradzionym posągu lwa. Okazało się, że stał za tym Karkon. Dzieci musiały go powstrzymać, ponieważ cała Wenecja była w niebezpieczeństwie. Eterea wyjaśniła dziewczynce, że Karkon chce uczynić skrzydlatego lwa swoim sługą i może doprowadzić do zalania Wenecji. Dlatego Nina razem z Dodo wyruszyli w podróż, aby odszukać Karkona. Stali się niewidzialni, a gdy go zobaczyli dziewczynka odebrała mu kielich oraz uwolniła posąg lwa. Karkon zaś przykryty falami zniknął w morzu.

Charakterystyka

Nina De Nobili to główna bohaterka książki pt. ‘’Dziewczynka z szóstego księżyca’’. Przed śmiercią dziadka mieszkała z dwoma ciotkami – Andorą i Carmen, natomiast później przeprowadziła się do jego posiadłości. Jej rodzice – Vera i Giacomo nie mieszkali razem z córką, ponieważ musieli zająć się pracą. Badali życie istot pozaziemskich, dlatego wyjechali do Ferk. Ferk – to słynne centrum naukowe. Rodzice nie mogli kontaktować się ze swoją córką, ponieważ pracowali nad bardzo ważnym projektem. Przez to Nina czuła się bardzo samotna. Nie lubiła przebywać z ciotkami, ponieważ ciotka Andora strasznie na nią krzyczała. Ale druga ciocia była inna. Nie krzyczała, lecz była bardzo wyrozumiała. Miała z Niną bardzo dobry kontakt. Gdy Nina miała jakiś problem lub kłopot, mogła na nią liczyć. Dziewczynka od początku chciała mieszkać z dziadkiem Miszą, lecz rodzice nie zgodzili się na to. Uważali, że dziewczynka najlepszą opiekę będzie miała u ciotek. Gdy Nina dostała list z zaproszeniem przyjazdu do Jego Willi Espasii, bardzo się ucieszyła i zaczęła się pakować. Chwila radości jednak nie trwała długo, ponieważ przyszła smutna wiadomość o śmierci dziadka.
Nie przeszkodziło to jednak dziewczynce i razem ze swoimi zwierzętami – psem Adonemi i kotem Platonem, wyjechała do Willi dziadka. Obiekt nazywano Willą, ponieważ należał w przeszłości do Babci Niny, Marii Luisy Espasii De Righejra. Ciotka Andora nie lubiła dziadka Niny, dlatego, że babcia Niny zmarła przy po rodzie swojej córki Very. Dziadek Niny Michaił Meszynski był alchemikiem i chciał przekazać całą wiedzę Ninie, aby mogła kontynuować jego walkę ze złem. Był wybranym Dobrym Magiem, którego zadanie było ocalenie dobra i ochrona Xorax’u. Xorax był szóstym księżycem trzeciego słońca. Mieszkali na nim Xoraxanie. Byli oni zagrożeni przez Karkona Ca’ d’Oro – złego maga, dlatego Nina i jej czwórka przyjaciół – byli uczniowie dziadka musieli zmierzyć się ze złem i ochronić Xorax. Przyjaciółmi Niny byli Roxy, Fiore, Cesco i Dodo. Razem przeżyli ciekawe, ale i bardzo niebezpieczne przygody. Nina wkradła się do sierocińca Karkona i trzymała jego broń, Pandemon Mortalis. Razem na Gugie pojechali na wyspę wielkonocną, a na miejscu przywrócili światło figurce Moai. Uwolnili również porwanego przez Karkona Adona i wygrali pierwszą walkę z Karkonem. Odebrali Karkonowi pierwszy Arkan i powstrzymali Andorę przed kradzieżą Jambiru. Odkryli, że Andora jest androidem Karkona i uwolnili prawdziwą Ciotkę Niny. Odstawili Skrzydlatego Lwa i kamienny kielich na miejsce, a Nina wyruszyła w podróż na Xorax. Razem przeżyli wspaniałe przygody.
Nina była bardzo odważną dziewczynką i próbowała ochronić to, co dobre. Jest taką bohaterką, która może nas – czytelników tej książki wiele nauczyć, i z której możemy brać przykład. W książce został ukazany również przykład prawdziwej przyjaźni Niny z Roxy, Fiore, Cesco i Dodo- jej najlepszymi przyjaciółmi. Uważam, że książka jest bardzo ciekawa i może wciągnąć do czytania każdego, niezależnie od wieku.

Streszczenie

Nina była dziewczynką bardzo mądrą, lubiącą marzyć. Jej rodzice – Vera i Giacomo – wyjechali do Ferk, aby badać życie istot pozaziemskich, a dziewczynka musiała zamieszkać z ciotkami. Chciała mieszkać z dziadkiem Miszą, ale mama nie pozwoliła jej na to. Nina dobre relacje miała tylko z jedną z ciotek, Carmen, ponieważ druga była bardzo niemiła i miała bardzo zły charakter. Ciotka Andora nie lubiła dziadka Niny, ponieważ babcia Niny (a zarazem siostra ciotek) zmarła, wydając na świat Verę. Ciotka Andora zaczęła obwiniać o to dziadka Niny i dlatego go nie lubiła. Nina była bardzo podobna do dziadka Miszy, dlatego i jej ciotka nie lubiła. Dziewczynka uczyła się alchemii – tak jak jej dziadek – i miała bujną wyobraźnię. Gdy przeczytała swoją ulubioną książkę – „Zaginionych” autorstwa Biriana Birova – zapisała coś na tabliczce, którą potem powiesiła nad łóżkiem. Na to ciotka Andora bardzo się zezłościła i zaczęła na Ninę krzyczeć. Gdy Nina dostała list od dziadka, który zapraszał ją do siebie, bardzo się ucieszyła. Ciotka Andora wyjechała do przyjaciółki, a ciocia Carmen pomogła się Ninie spakować. Gdy dziewczyna weszła do łazienki i spojrzała w lustro, zobaczyła strasznego potwora. Przestraszyła się, ponieważ jej truskawkowe znamię zmieniło kolor i było bardzo czarne. To nie był niestety koniec przykrych niespodzianek, ponieważ zadzwonił telefon i Nina dowiedziała się o śmierci dziadka.Mimo to dziewczynka wyjechała. Na miejscu przywitała ją jej niania – Ljuba. Gdy wypakowywały bagaże, okazało się, że jej ulubione książki zniknęły. Gdy rozejrzała się, zobaczyła dzieci chowające się za krzakami. Miały napisaną literkę „K” na koszulkach i dokładnie się jej przypatrywały. Gdy doszły do Willi, w której mieszkał dziadek, weszły do środka. Od razu po przyjeździe Nina poszła do pokoju dziadka, a na szafce zobaczyła kule oraz czarny zeszyt i zabrała przedmioty ze sobą. Spacerując po domu zauważyła, że drzwi do pokoju luster są zamknięte. Zaciekawiło ją to, ale wróciła do swojego pokoju i poszła spać. Nad ranem odkryła, że na obrazie jej babci znajduję się kula. Zaskoczyło ją to, ale w tej samej chwili do pokoju ktoś wrzucił kamień zawinięty w kartkę pochodzącą z jej zaginionej książki, rozbijając przy tym szybę okna. Przestraszyła się, ponieważ na kartce ktoś napisał groźbę. Za podpis służyła litera „K”. Przez okno Nina zobaczyła dwójkę dzieci, tych samych, które przypatrywały jej się, gdy przyjechała do Wilii. Dzięki ogrodnikowi dowiedziała się, że są to Alvisse i Barabessa. Dzieci te mieszkały w sierocińcu. Były złe i robiły wiele strasznych rzeczy. Ljuba zawołała Ninę do pokoju i wyjaśniła jej, że dziadek zmarł na zawał i wręczyła jej berło oraz liścik. Chciała Miszę reanimować, lecz było już za późno. Po tej rozmowie Nina i Ljuba udały się na pogrzeb. Po pogrzebie przyszedł notariusz i odczytał testament. Dziadek oddał Willę Ninie, majątek mamie Niny, a stróżówkę Carlowi Berrnottiemu. Ljuba wręczyła jej taldom lux i klucze, a jeden z nich pasował do pokoju luster. Pokój ten był cały wypełniony lustrami, a w jednym z nich siedział ten sam potwór, który był u ciotek. Dziewczynka uciekła. Następnego dnia poszła do Sali doży. Było to laboratorium, w którym pracował za życia dziadek Niny. Znalazła tam list od dziadka i obejrzała film, z którego dowiedziała się, jak zginął. Dowiedziała się też, że musi ochronić Xorax przed Karkonem. Znalazła tam księgę, która mogła odpowiedzieć na jej każde pytanie. Później zeszła na dół, ponieważ przyszli uczniowie dziadka: Roxy, Fiore, Cesco i Dodo. Zaprzyjaźnili się. Nina dostała w prezencie od nich ulubioną książkę, a gdy żegnała się z przyjaciółmi, bliźnięta rzuciły w Roxy kamieniem. Nic poważnego się nie stało i Nina wróciła do domu. Tam odkryła że to Karkon swoją bronią zabił autora jej ulubionych książek, ponieważ opisywał w nich Xorax. Następnie Nina nauczyła się alfabetu Szóstego Księżyca i dostała od listonosza dokumenty do egzaminów oraz napis z Madrytu. Poddała swoich przyjaciół próbie i dowiedziała się wielu rzeczy o Karkonie. Aby pokonać Karkona, Nina odnalazła pierścień dymu, pokonując potwora z lustra. Dzięki eliksirowi weszła do sierocińca Karkona i potrzymała jego broń. Dowiedziała się, że dzieci w sierocińcu to tak naprawdę androidy. Gwiazda stała się czarna, co dało dostęp do tunelu. Niestety nie można było wejść do środka i aby to zrobić, Nina przeczytała i przetłumaczyła czarny zeszyt.  Umożliwiło jej to wejście do Acqueo Profundis. Było to tajne laboratorium jej dziadka. Tam zobaczyła robota Maksa 10-pl, ale nie uruchomiła go, ponieważ musiała uratować psa Adona uwięzionego przez Karkona. Nina i jej pomocnicy stoczyli z nim pierwszą bitwę i uwolnili psa. Po powrocie udało im się uruchomić robota, który pomógł Ninie wyruszyć na Xorax. Spotkała tam Eterę i odwiedziła dziadka. Dostała tam także w prezencie pióro Gugi i Jambir. Gdy wróciła, do domu weszła ciotka Andora, która tak naprawdę była androidem Karkona. W nocy zakradła się do pokoju Niny i wysłała zdjęcie Jambiru do Karkona. Nie zdołała mu go donieść osobiście, ponieważ zaraz została zdemaskowana. Chwilę później Nina wraz z przyjaciółmi wyruszyła w podróż na Xorax z Gugą, magicznym ptakiem. Przywrócili światło figurce Moai i zostali zaatakowani przez Karkona, który dzięki zdjęciu zrobił swój własny Jambir. Na szczęście Guga przyszła im z pomocą i wrócili do domu. Na miejscu Nina wypiła pomarańczowy płyn, który wypłynął z pękniętej tabliczki zabranej z wyspy i wypluła list od jej pradziadka. W liście napisał o tym, że musi odnaleźć cztery arkany. Dlatego Nina razem ze swoimi przyjaciółmi i z Gąbkiem wyruszyła odzyskać kopię Jambiru. Nie udało im się to, ale wrócili z pierwszym arkanem i zeszytem Karkona. Gdy wrócili, zobaczyli przyszłości i wyruszyli ratować prawdziwą Andorę. Zjedli liście żagielnika i zaczęli latać. Uwolnili ciotkę Niny, która okazała się bardzo miła. Po dowiezieniu cioci do domu Nina położyła się spać, ponieważ nazajutrz miały się odbyć ważne egzaminy. Wszystkie zdała. Niestety inne dzieci musiały zdawać w innym terminie, ponieważ został skradziony posąg lwa. Nina domyśliła się, że za tym stoi Karkon i dlatego razem z Dodo wyruszyli na poszukiwania. Odebrali Karkonowi kielich i odstawili na miejsce posąg lwa. Karkon został pokonany przez dzieci i zniknął w morzu.