Dziewczynka z zapałkami

Ostatnio przeczytałem baśń, którą napisał Hans Christian Andersen. Ta baśń nazywa się „Dziewczynka z zapałkami”. Opowiada o dziewczynce, która była biedna. Nie miała pieniędzy ani na jedzenie, ani na ubranie. Chodziła boso.
Była zima. Koniec roku. Dziewczynka była ubrana w podarte ubranie, chodziła i widziała jak dzieci się bawią, próbowała sprzedawać zapałki, aby zarobić pieniądze i zanieść je do domu, do ojca. Gdyby wróciła bez pieniędzy, ojciec nie byłby zadowolony. Dziewczynce było bardzo, bardzo zimno.
Zgubiła swoje za duże pantofle i jej nogi były całe czerwone i zmarznięte. Nikt z przechodzących ludzi nie zwracał na nią uwagi. Była bardzo zmęczona. W pewnym momencie zaczęła zachęcać swoim cienkim głosem do kupienia zapałek. Zobaczyła jednak, że nikt nie chce kupić od niej zapałek, więc zaczęła zapalać zapałki po kolei, aby się choć trochę ogrzać.
Gdy zapaliła pierwszą, zobaczyła wielki piec. Ale to była dla niej radość. Poczuła choć trochę ciepła, chwilę później było jej gorąco, bo też była ubrana w ciepły sweter. Tak długo czuła się choć trochę lepiej jak długo paliła się zapałka. Niestet

Baśń Hansa Christiana Andersena pt. „Dziewczynka z zapałkami”, to wzruszająca opowieść o małej dziewczynce sprzedającej zapałki i ludziach obojętnych na jej krzywdę.
Baśń rozpoczyna się w wigilię Nowego Roku. Zbliża się wieczór, pada śnieg i jest bardzo zimno. Ulicami miasta idzie bosa, mała dziewczynka. Jeszcze rano ta mała dziewczyn miała na nogach stare, zniszczone i o wiele za duże na nią pantofle swojej matki. Biedactwo zgubiło je podczas przebiegania przez ulicę, tuż przed dwoma powozami. Jednego pantofla porwał jakiś chłopiec i uciekł ze śmiechem. Nogi dziewczynki całe zsiniały i poczerwieniały z zimna. Mimo panującego mrozu i zmarzniętych stóp dziewczynka stara się dalej sprzedawać zapałki, które nosi w swoim fartuszku. Biedactwo aby zwrócić na siebie uwagę, podsuwa nieśmiało paczkę zapałek spacerującym przechodniom. Nikt jednak z przechodniów nie okazuje zainteresowania. Dziewczynka nie zarobiła ani grosza. Pada śnieg, a ona chodzi ulicami miasta zziębnięta i bardzo głodna. Wszędzie czuć pieczoną gęś, a ludzie z uśmiechem świętują nadejście Nowego Roku, żegnając tym samym stary rok.W którymś momencie biedactwo nie ma już więcej sił, by iść dalej. Siada w kąciku między dwoma domami, gdzie jest dość ciemno i chowa się przed wszystkimi. Dziewczynka żeby się ogrzać, kuli się i chowa zmarznięte nóżki pod cienką sukienkę. Nie ma odwagi wrócić do domu, ponieważ nic nie zarobiła i wie, że nie spodoba się to jej ojcu. Wie też, że w domu nie czeka na nią ciepły posiłek, tylko wiatr wiejący przez dziury w dachu. Zmarznięte dziecko zapala jedną zapałkę, by chociaż trochę się ogrzać. Nagle wydało jej się, że siedzi przed ciepłym, żelaznym piecem z mosiężnymi drzwiczkami. Zrobiło jej się tak przyjemnie, że zechciała ogrzać swe zziębnięte nóżki przy piecyku. Wysunęła je więc spod sukienki w stronę piecyka, ale wówczas zapałka zgasła. Biedactwo znów siedziało na mrozie.
Dziewczynka zapaliła drugą zapałkę. Światło zapałki tym razem padło na ciemny mur, który nagle stał się przezroczysty. W głębi muru dziewczynka ujrzała jasny i duży pokój, na środku którego stał pięknie nakryty st

W ostatnią chłodną i śnieżną noc przed Wigilią. Ludzie chodzą ulicą radośnie czynią noworoczne postanowienia i składają życzenia znajomym i bliskim.Pod jednym domem stoi samotna dziewczynka która ma na sobie zaledwie cienką sukienkę.Jej bose nogi stoją na zimnym śniegu,wyszła z domu w brzydkich kozakach , jeden spadł jej gdy uciekała przed jadącym wozem ,drugi natomiast ukradł jej jakiś urwis podrzucając wysoko,uciekł w ciemnościach .Dziewczynka zabrała ze sobą paczkę zapałek,które próbowała sprzedać .Ale nikt nie chciał kupić,wszyscy mijali dziewczynkę nie zwracając zupełnie uwagi, chociaż była bardzo głodna i była sina z zimna i bardzo była smutna . Patrzyła w okna , w których paliły się kominki .Próbując poczuć przepiękny zapach wypieków .Gdy zapaliła pierwszą zapałkę siedziała przy pięknym stole zastawionym różnymi wypiekami obok niej siedziała jej ukochana babunia .Wiedziała że to niemożliwe i wtedy zapałka zgasła dziewczynka mieszkała na zimnym poddaszu .Gdy zapaliła drugą zapałkę przed oczami ujrzała upieczoną gęś .Zabrała widelec do ręki i

1. Ulicami miasta w ostatni dzień roku spaceruje bosa dziewczynka.
2. Dziewczynka próbuje sprzedawać przechodniom zapałki.
3. Nikt nie chce kupić zapałek od dziewczynki.
4. Zmęczona i zziębnięta dziewczynka siada w kąciku między dwoma domami.
5. Dziewczynka boi się wracać do domu, bo nic nie zarobiła.
6. Skulona w kącie dziewczynka chowa zmarznięte nóżki pod sukienkę.
7. Zmarznięta dziewczynka, aby się ogrzać, zapala pierwszą zapałkę.
8. Dziewczynce wydaje się, że siedzi przy ciepłym, żelaznym piecu.
9. Dziewczynce jest tak miło i ciepło, że wyciąga zmarznięte nóżki do pieca.
10. Zapałka gaśnie, a wraz z tym znika piec żelazny.
11. Dziewczynka bez namysłu zapala drugą zapałkę.
12. W głębi muru dziewczynka widzi nakryty stół, na którego środku leży pieczona gęś.
13. Gęś zeskakuje ze stołu i kieruje się w stronę dziewczynki.
14. Zapałka gaśnie,

Baśń pt. „Dziewczynka z zapałkami” Hansa Christiana Andersena opowiada o biednej dziewczynce, która sprzedawała zapałki na ulicy. Opowieść zaczyna się w wigilię Nowego Roku, kiedy dziewczynka marznie na śniegu, gdyż zgubiła buciki. Wszyscy świętują w domach i się radują, ale nie dziewczynka. Boi się wrócić do domu ze strachu przed ojcem, który da jej lanie, jeśli przyjdzie bez grosza.

Przechodnie omijają ją i nie zauważają. Dziewczynka zapala zapałkę, by się ogrzać, i siada w luce między dwoma domami.

W świetle zapałki dziewczynka zaczyna mieć wizje. Przy zapaleniu pierwszej widzi piecyk, ale kiedy wyciąga w jego stronę zmarznięte ręce, piecyk znika. Zapala kolejną zapałkę.

Ujrzała piękny pokój; stał tam wielki stół, z przepięknym białym obrusem. Stół był zapełniony różnymi daniami, od których dziewczynkę aż zatkało. U dziewczynki w domu nigdy nie było takiej wspaniałej uczty. Nagle gęś zeskakuje ze stołu w jej kierunku z widelcem i nożem wbitymi w ciało. Dziewczynka chce ją zjeść, ale wtedy danie znika.

Przy świetle kolejnej zapałki ukazuje jej się najcudo

Hans Christian Andersen w przepięknej, a zarazem bardzo smutnej baśni pt. „Dziewczynka z zapałkami” jasno określa czytelnikowi czas akcji. Cała historia biednej małej dziewczynki sprzedającej zapałki rozgrywa się w śnieżny i mroźny zimowy wieczór. Dokładnie jest to wieczór sylwestrowy, czyli 31 grudnia, który jest ostatnim dniem roku. Wszyscy tego dnia świętują oprócz naszej głównej bohaterki. Można także dodać, że ta piękna baśń kończy się z samego rana Nowego Roku, kiedy zostaje przez przechodniów znalezione zamarznięte ciało dziewczynki z zapałkami.
Jeśli chodzi natomiast o miejsce akcji baśni, to autor również nam je dokładnie opisuje. W tej baśni miejscem akcji są ulice miasta, którymi przechadza się boso dziewczynka próbując sprzedawać zapałki

Baśń Hansa Christiana Andersena pt.„Dziewczynka z zapałkami” to wzruszająca opowieść o samotności i wielkiej niesprawiedliwości. Jednocześnie jest to w pewien sposób opowieść o nadziei. Porusza także problem obojętności dorosłych względem cierpiących dzieci. Biedna mała dziewczynka spaceruje boso ulicami miasta. Nikt nie zwraca uwagi na dziecko spacerujące samotnie o tak późnej porze. Nikt nie przejmuje się jej losem i nie próbuje jej pomóc. Ludzie nie zwracają na nią uwagi, gdyż bardziej liczy się dla nich ich własne szczęście. Baśń wzrusza nas i zmusza do myślenia. Współczujemy dziewczynce, która jest samotna, głodna, bita i wypędzana z domu, by sprzedawać zapałki przechodniom. Przede wszystkim jest jednak niekochana. Jedyną osobą, która dawała jej miłość i ciepło, była jej zmarła babcia.
W tej historii to biedne dziecko nie ma szans na normalne, szczęśliwe życie i pełen miłości dom. Dlatego też w ostatnią noc roku, dziewczynka marzy o bardzo przyziemnych rzeczach. Obraz tych pragnień

1) W baśni Hansa Christiana Andersena główną bohaterką jest tytułowa dziewczynka z zapałkami. Autor nie podaje nam informacji o tym, jak dziewczynka się nazywa i ile ma lat. Wiemy jedynie, że mieszka z rodzicami na strychu i żyje w wielkiej nędzy i biedzie. Poznajemy jej wygląd – dziewczynka jest chuda i wątła. Spowodowane jest to tym, iż cały czas głoduje z powodu życia w biedzie. Dziewczynka ma piękne, długie, jasne i złociste włosy, które spływają jej po ramionach niczym ciepły płaszcz, otulając jej szyję i plecy przed chłodem. Dziewczynka ubrana jest w cienką sukienkę i czerwony fartuszek, w którym trzyma pudełka zapałek. Nie ma nic na głowie, mimo że na dworze panuje mróz. Jeszcze rano miała na nogach stare pantofle matki. Pantofle były na nią za duże, a poza tym były bardzo stare i zniszczone. Niestety, dziewczynka zgubiła pantofle, dlatego pomimo mrozu i śniegu chodziła ulicami miasta całkowicie boso. Z tego powodu dziewczynce zsiniały i poczerwieniały nogi, a zziębni

Akcja baśni Hansa Christiana Andersena pt. ,,Dziewczynka z zapałkami” toczy się w okresie zimy, w ostatnim dniu roku kalendarzowego, czyli 31 grudnia. Autor baśń tę skomponował do istniejącej ilustracji przygotowanej do jakiegoś kalendarza. Andersen w swoich baśniach często opowiadał o sobie, o swoich własnych przeżyciach. W tej baśni opisuje nędzę i strach dziecka.
Mała, biedna dziewczynka, wyszła z domu bez czapki, w zbyt dużych trzewikach. Było zimno, zaczynało się ściemniać. Buty zaraz zgubiła i szła dalej po śniegu boso. Dziewczynka chciała sprzedać zapałki. W domu był też chłód. Wiatr hulał po izbie. Rodzina mieszkała na strychu. Mała bała się wrócić bez pieniędzy do domu. Marzła, ale nikt tego nie zauważył. Nikt jej nie dał ani jednego grosika. Wszyscy byli zajęci przygotowaniami d

Dziewczynka z zapałkami – opracowanie

Bohaterowie :
– Dziewczynka – biedna, wyziębiona o jasnych włosach.
– Babcia – dobra, opiekuńcza
– Przechodnie – nieczuli ( nie zainteresowali się losami małej dziewczynki, źli.
Czas i miejsce akcji
Historia ta zdarzyła się zimnego, grudniowego wieczora, w ostatni dzień Starego Roku – Sylwestra na ulicach jednego z miast.

Streszczenie

Był zimny, zimowy wieczór. Padał śnieg, a ulicami miasta szła mała dziewczynka. Miała bose nóżki i gołą głowę. Wyposażona była jedynie w zapałki. Niosła je w swoim fartuszku. Wolą jej ojca było sprzedanie ich wszystkich, w przeciwnym razie została by zbita. Biedna dziewczynka cały dzień wędrowała ulicami miasta, pełna nadziei, iż któryś z przechodniów kupi od niej chociaż jedną paczkę zapałek. Nastał wieczór. Jej stópki były sine z zimna, a ręce całe zdrętwiały. Pomyślała, że może odpocznie chwilę i ogrzeje się. Zobaczyła jak w domach świecą się świece, choinka, a stoły zastawione są piękną porcelaną i pysznym jedzeniem.
Usiadła w kącie między dwoma domami. Zapaliła jedną z zapałek. Wtem jej oczom ukazał się żeliwny piec, przy którym siedziała i ogrzewała, lecz płomień zgasł, a piec zniknął.
Zapaliła drugą zapałkę. Zaświeciła s

Główną bohaterką baśni jest mała dziewczynka. Autor nie powiedziałam nam, jak ma na imię i ile ma lat. Dziewczynka była bardzo biedna, miała piękne jasne włosy, które lokowały się na końcach. Mieszkała w starym domu z dziurami w dachu, które zatykano szmatami i słomą, żeby mniej wiało. Jej rodzice wysyłali ją do miasta, aby zarabiała, sprzedając zapałki. Był wtedy ostatni dzień roku, zima bardzo sroga. Dziewczynka nie miała odpowiedniego ubioru na tak brzydką i siarczystą pogodę. Chodziła bez nakrycia głowy i bez butów. W starym fartuszku nosiła kilka paczek zapałek licząc na to, że uda jej się coś sprzedać i zarobić pieniądze na pożywienie dla rodziny. Nikt jednak od niej nic nie kupił. Była bardzo głodna i zmarznięta. Twarz miała czerwoną a nóżki i ręce skostniałe z zimna. Bała się wrócić do domu, ponieważ ojciec zbiłby ją, gdy wróciła z pustymi rękoma. Postanowiła, że zapali zapałkę i się rozgrzeje i tak też zrobiła. Pierwsza zapalona zapałka i dziewczynka już wyobrażała sobie, że siedzi przy ciepłym piecu i się ogrzewa. Niestety nadzieja zgasła z wypaloną zapałką. Dziewczynka się nie poddawała, zapaliła kolejną. Ogrzewając się płomieniem choć

Dziewczynka z zapałkami – tytułowa bohaterka baśni autorstwa Hansa Christiana Andersena. Nie znamy jej imienia ani wieku, jednak wiemy, że spotkał ją straszny los. Akcja dzieje się w mieście, w którym mieszkała bohaterka, w ostatni dzień starego roku.
Dziewczynka miała na sobie trzewiki, ale zgubiła je, przebiegając przez ulicę. Posiadała piękne, złociste włosy, które były jedynym okryciem dla jej pleców i szyi. Oprócz tego była ubrana w zniszczoną spódniczkę i bluzkę. Wyglądała bardzo mizernie. W rękach trzymała garść zapałek, którą miała sprzedać. Wiedziała, że jeśli nikt od niej żadnej nie kupi, ojciec nie wpuści jej do domu.
Jednak czy opłacało się tam wracać? Rodzina dziecka mieszkała na strychu, gdzie było tak samo zimno jak na dworze. Większe dziury w dachu zostały załatane gałgankami i słomą, mimo to było tam przenikliwie zimno. Dziewczynka znajdowała się w sytuacji bez wyjścia.
Przemarznięta usiadła w kącie między dwoma domami. Skuliła się i zapaliła zapałkę. Tak postąpiłby każdy, gdyby musiał się ogrzać. Dziecko zobaczyło najpierw wizję ciepł