Hrabia Monte Christo

W obecnych czasach, określanych często mianem „epoki social mediów”, istnieje silny nacisk na dążenie do doskonałego życia. Piękne sylwetki, podróże do rajskich miejsc, nietuzinkowe hobby. Wszystko to staje się towarem, pakowanym w zdjęcia i sprzedawanym tym, którzy z zachwytem (z zawiścią?) polajkują lub wirtualnie skomplementują precyzyjnie przygotowany obrazek. Również i ja, dopatrując się w obecnej modzie pewnych pozytywów, postanowiłem pokorzystać z dobrodziejstw tego świata. Nie tych typowo materialnych, związanych z wystawnym, celebryckim stylem życia. Tych kulturowych. Internet sprawił, że na wyciągnięcie ręki dostałem książkowy dorobek ludzkości, który miał stać się moim narzędziem rozwoju, moją „cechą”, nadającą mi łatkę osoby obytej i oczytanej. Oczywiście, czytanie zawsze było i będzie moją pasją, nie sięgałem po książki, aby się tym chwalić. Nigdy jednak nie przekonałem się do klasyki, tytułów mających swoje miejsce w kanonie literatury. Krótka analiza wykazów w stylu „XXX książek, które musisz przeczytać” zaowocowała pierwszym wyborem – „Hrabia Monte Christo” pióra Aleksandra Dumasa.
Francuski autor pierwotnie publikował historię Edmunda Dantesa jako powieść we fragmentach, które ukazywały się w dzienniku Journal des débats. W dobie Netflixa i syndromu „jeszcze tylko jednego odcinka”, jakże łatwo wyobrazić sobie czytelników wyczekujących kolejnego wydania codziennej prasy! Dziś z pewnością mieliby polubiony profil autora, na którym informowałby swoich fanów o postępie prac. Historia zyskała popularność, czego naturalnym następstwem było jej wydanie w formie książkowej.
Wspomnianego wcześniej bohatera – Edmunda Dantesa, poznajemy w Marsylii, gdzie jako młody żeglarz po powrocie z rejsu, w trakcie którego sprzeciwił się rozkazom dowódcy, miast zostać zdegradowany, zostaje kapitanem okrętu. Przed odważnym, honorowym i nieco naiwnym marynarzem otwiera się nowa furtka – możliwość małżeństwa z ukochaną Mercedes. Na drodze do szczęścia stają im jednak zakochany w dziewczynie Fernand Mondega i były kapitan młodego Dantesa, który stracił przez niego pracę. Złożony przez nich donos skutkuje niesłusznym wtrąceniem Edmunda przez wyrachowanego prokuratora do więzienia, w którym spędza wiele długich i ciężkich lat. Poznany współwięzień, włoski ksiądz Faria, zaprzyjaźnia się z nim, przekazuje mu niemal całą swą wiedzę, a także informacje o skarbie Spady ukrytym na wyspie Monte Christo. Po spektakularnej ucieczce, Dantes odnajduje olbrzymią fortunę i, przyjąwszy miano hrabiego, rozpoczyna nowy rozdział swojego życia – zemstę na ludziach odpowiedzialnych za jego cierpienia.
Dlaczego pokochałem opowieść stworzoną przez Dumasa? Jako fan historii komiksowych uderzyła mnie ciekawa rzecz, z którą nie spotkałem się w żadnym z artykułów lub opracowań na temat książki. Edmund Dantes jest… superbohaterem! A raczej jego prototypem, gdyż posiada wiele cech, które charakteryzują biegających w pelerynach obrońców ludzkości. Każdy superbohater potrzebuje swojej genezy, narodzin, z których jednoznacznie wynika skąd wywodzi s

Okręt „Faraon” zadokował w porcie w Marsylii. Pan Morrel – właściciel statku, dowiaduje się, że kapitan statku zmarł w trakcie rejsu, ale jego funkcja została objęta przez dziewiętnastoletniego Edmunda Dantesa, który zakończył rejs bezproblemowo. Danglars próbuje podważyć słuszność działań chłopaka. Morell jednak z zachwytu do młodzieńca mianuje go nowym kapitanem statku. Chłopak odwiedza ojca, aby dowiedzieć się tam, że pomimo pozostawienia mu 200 franków, głodował przez wiele miesięcy, ponieważ krawiec Caderousse nakazał mu spłacenie długu syna. Dantes idzie na spotkanie z Mercedes. Zastaje ja w towarzystwie jej kuzyna – Fernanda Mondego, który stara się o jej rękę. Niedługo później Mercedes i Edmund ogłaszają, że biorą ślub następnego dnia, gdyż Dantes szybko musi wyjechać do Paryża. Danglars uważa, że jest to związane z listem, który młodzieniec dostał od Napoleona. Danglars z Fernandem obmyślili plan pozbycia się Dantesa. Postanowili napisać list do sędziego, w którym oskarżają młodzieńca o posiadanie listu Napoleona. W trakcie ślubu Dantes zostaje aresztowany. Co więcej, Danglars zostaje mianowany nowym kapitanem „Faraona”. Prokurator Marsylii Gerard de Villefort zostaje wezwany do rozbryzgnięcia sprawy Edmunda. Jak się okazuje również brał ślub, lecz z córką markiza Saint- Meran. Dantes przyznaje się do posiadania listu Napoleona. Wyznaje również, że został zaadresowany do Noirtiera – ojca prokuratora. Gerard rozkazuje zamknięcie Dantesa w więzieniu. Prokurator Marsylii wyrusza do Paryża, aby tam poinformować króla Ludwika XVIII o liście Napoleona, w nadziei na szczodre wynagrodzenie. Okazuje się, że Napoleon już zmierza do Paryża. Gerard informuje ojca, ze jest poszukiwany przez policę, na co ten wychodzi, mówiąc synowi, iż niedługo Napoleon znowu będzie u władzy. Bonaparte zdobywa Francję. Dantes wciąż pozostaje w więzieniu w twierdzy. Wkrótce umiera jego ojciec, którego pogrzeb opłacił Morrel. Napoleon traci władzę po 100 dniach panowania, stanowisko zostaje przejęte przez Ludwika. Po 6 latach wwiezienia Dantes postanawia popełnić samobójstwo, jednak od pomysłu odrywa go skrobanie zza ściany. Jak się później okazuje źródłem tego dźwięku był sąsiad z celi obok. Mężczyzna dzięki tunelowi znajduje się w celi Dantesa. Sąsiad okazuje się być Ojcem Farią, osadzonym za poglądy polityczne. Mężczyźni planują ucieczkę, lecz dzień przed wykonaniem swojego planu, Ojciec Faria dostaje wylewu. Mężczyzna nie może wziąć już udziału w ucieczce, gdyż wylew sparaliżował jego prawa rękę i nogę. Faria opowiada Dantesowi o skarbie, należącym do najbogatszej we Włoszech, który według plotek miał zostać ukryty na wyspie Monte Christo. Ojciec Faria pokazuje Emundowi mapę z zaznaczonym nań miejscem ukrycia skarbu. Kilka dni później ksiądz umiera. Dantes zamienia się miejscami z jego ciałem i ucieka z więzienia. Zostaje z całunem wrzucony do morza, lecz wypływa, kierując się na pobliską wyspę, która okazuje się bezludna. Rozpoczyna się sztorm, a Dantes dostrzega statek, który może go uratować. Zbudował tratwę, na której dostał się na pokład statku. W raz z przemytnikami dociera do wyspy Monte Christo, gdzie okłamuje załogę, aby samotnie móc poszukać zaginionego skarbu.
Następnie udaje się do Leghorn, gdzie wymienia część diamentów na pieniądze oraz kupuje dwa statki. Jeden dla siebie, a drugi dla swojego przyjaciela przemytnika Jacopo. Później pod zmieniona tożsamością wyrusza do Marsylii, gdzie uznając Cederousse’a za swojego jedynego przyjaciela, oddaje mu wszystkie kamienie. Mężczyzna opowiada m o tym co wydarzyło się pod jego nieobecność. Mercedes wyszła za mąż za kuzyna, Danglars z Fernandem odpowiadali za stracenie Edmunda do więzienia, a „Faraon” długo nie wraca, co prawdopodobnie skończy się bankructwem Morrela. Dantes wykupuje udziały inspektora więzienia w biznesie Morella, a następnie prosi o zobaczenie dokumentacji więziennej Ojca Fario, aby w ten sposób zajrzeć do swoich dokumentów. Udaje się do Morrela, któremu nakazuje w ciągu trzech miesięcy znaleźć potrzebne pieniądze, a jego córkę prosi o słuchanie rozkazów człowieka zwanego Sindbadem Żeglarzem. Kilka miesięcy później Morrel chce popełnić samobójstwo. Od tego pomysłu odwodzi go córka, informująca go o znalezieniu sakiewki z jego zapłaconymi wekslami i diamentem. Po chwili do portu wpływa statek, łudząco podobny do „Faraona”, który zaginął na morzu. Dantes opuszcza Marsylię. Od tej chwili Dantes, jako Sindbada pływa po wodach, pomagając ludziom.
Sindbad spotyka barona Franza d’Epinay’a, który jest zachwycony jego osobą. Franz poszukuje jaskini Żeglarza, lecz nie znajdując jej wyrusza do Rzymu, aby spotkać się tam z Albertem, synem Mercedes i Fernanda. Tam zostają ostrzeżeni przed groźnym Luigim Vampie, którego rozmowę z hrabia Monte Christo podsłuchał. Mężczyźni rozmawiali o Peppinie, pasterzu skazanym na ścięcie za pomoc bandytom. Wkrótce Franz spostrzega, że hrabia Monte Christo to rzeczywiście Sindbad. Albert postanawia zabawić się w Rzymie. Podczas spotkania z Teresą, zostaje porwany przez Luigiego, żądającego od Franza okupu za przyjaciela. Pomaga mu hrabia Monte Christo, w zamian żądający wprowadzenia go do arystokratycznego środowiska. Dante kupuje domek letni w Auteuil, gdzie zastaje swojego nowego sługę Beruccio. Hrabia chcąc zyskać zaufanie Danglarsa, zakłada mu konto z nieograniczonym kredytem. Wykupił również jego konie za podwójna kwotę, lecz niedługo później zwrócił je Danglarsowi. Hrabia ratuje z opałów panią Villefort, wkupując się w łaski Fernanda. Niedługo później Monte Christo uwalnia niewolnicę Haydee. Hrabia spotyka się z dziećmi Morrela, a następnie wędruje do Walentyny de Villafort, która prosi go o miksturę imitującą ś

Statek „Faraon” wpłynął do portu w Marsylii we Francji. Kapitan okrętu pan Morrel został poinformowany o śmierci kapitana rejsu. Na szczęście inny członek załogi dziewiętnastoletni Edmund Dantes zajął jego stanowisko, kontynuując bezpiecznie rejs. Morrel po rozmowie z Danglarsem, który chciał oczernić młodzieńca, oraz Dantesem jest zachwycony chłopakiem, mianuje go nawet nowym kapitanek swojego statku. Młodzieniec postanawia odwiedzić ojca, który jak się okazuje głodował od kilku miesięcy. Dowiadujemy się, że Dantes wyjeżdżając zostawił ojcu 200 franków, lecz krawiec Caderousse nakazał mu spłacenie długu syna. Sam krawiec przybywa do Dantesa, aby pogratulować mu awansu. Edmund postanawia spotkać się z Mercedes, lecz dostrzega ją w towarzystwie jej kuzyna Fernanda Mondego, który od dłuższego czasu próbuje ją poślubić. Dziewczyna ściska Dantesa, na co Fernand odchodzi. Po chwili dowiadujemy się, że następnego dnia Mercedes i Dantesem wezmą ślub. Para podjęła taką szybką decyzje z powodu zbliżającego się wyjazdu młodzieńca do Paryża. Danglars uważa, że podróż chłopca związana jest z dostarczeniem listu, który przekazał mu Napoleon. Danglars i Fernand postanawiają pozbyć się Dantesa, dlatego te piszą list do sędziego, ujawniając fakt, iż młodzieniec jest w posiadaniu listu od Napoleona. Podczas ślubu Dantes zostaje aresztowany. Morell mianuje Danglarsa nowym kapitanem swojego statku. W innej części miasta swoje wesele obchodzą córka markiza Saint- Meran i prokurator Marsylii Gerard de Villefort. Podczas ceremonii prokurator zostaje wezwany, aby rozstrzygnąć sprawę Dantesa. Dantes przyznaje się do posiadania listu Napoleona, a także ujawnia, że pismo zostało zaadresowane do ojca prokuratora – Noirtiera. Młodzieniec z rozkazu Gerarda zostaje zamknięty w więzieniu. Prokurator szybko udaje się do króla Ludwika XVIII, aby powiadomić go o liście od Napoleona. Ma nadzieję, że ten hojnie go za to wynagrodzi. Wiadomość do króla dotarła za późno, Napoleon już wyruszył do Paryża. Gerard informuje ojca, że poszukuje go policja za zabójstwo królewskiego generała. Mężczyzna – zwolennik Napoleona goli się i zmienia ubrania, a następnie wychodzi, mówiąc synowi, że niedługo Bonaparte wróci do władzy. Napoleon podbija Francję. Daglars w obawie przed zemstą Dantesa ucieka do Madrytu. Fernando pociesz swoją kuzynkę Mercedes, czym zachwyca dziewczynę, lecz powiadamia ja również o swoim obowiązku wstąpienia do armii Napoleona. Ojciec Dantesa zmarł, a jego pogrzeb zostaje opłacony przez Morrela. Napoleon ponownie traci władzę po 100 dniach panowania. Władzę obejmuje Ludwik.
Po sześciu latach spędzonych w więzieniu Dante próbuje popełnić samobójstwo. Zrezygnował z tego pomysłu, kiedyusłyszał drapanie zza ściany celi. Kradnie strażnikowi naczynie, którego uchwytem skrobie ścianę. Nowo poznany mężczyzna przechodzi prze tunel, prowadzący do celi Edmunda. Dochodzi do rozmowy Dantesa z sąsiadem z celi obok. Jest to Ojciec Faria, który został wtrącony do więzienia za poglądy polityczne. Mężczyzna popierał pomysł zjednoczenia się Włoch. Ojciec Faria był bardzo mądry i chytry. Zgromadził w celi wiele przydatnych przedmiotów, jak np. nóż, igłę, papier, długopis. Dantes planuje ucieczkę z więzienia, lecz dzień przed wprowadzeniem planu w życie, Ojciec Faria dostaje wylewu, który paraliżuje jego prawe ramię i nogę. Edmund obiecuje zostać z mężczyzną aż do jego śmierci. Faria opowiada Dantesowi o skarbie, ukrytym przez Cezara Spada na wyspie Monte Christo. Co więcej, okazuje się, że Spada całe swoje bogactwo przekazał Ojcowi Faria, który podarował je teraz Edmundowi. Kilka dni później z powodu kolejnego ataku Faria umiera. Dantes zamienia się miejscem z ciałem księdza, chcąc w ten sposób uciec z więzienia. Niestety nie przewidział tego, że strażnicy wrzucą go z całunem do wody. Na szczęście udaje mu się dopłynąć do wyspy niedaleko. Wyspa okazuje się bezludna. Zaczyna się sztorm, a Dantes dostrzega na horyzoncie statek, którego część załogi zginęła na rozbijającej się łodzi. Edmund szybko wykonuje tratwę, którą dostaje się na pokład statku, tłumacząc, iż jest jedynym ocalałym z łodzi. Wreszcie nadarza się okazja i Dante umyka przemytnikom, którzy przyjęli go na swój okręt. Dociera do wyspy Monte Christo, gdzie rozpoczyna poszukiwania skarbu. Następnie udaje się do Leghorn, gdzie sprzedaje część skarbu. Za pieniądze kupuje mniejszy statek z załogą, który przekazuje Jacopo – swojemu przyjacielowi od przemytników. Kupuje pokaźny okręt dla siebie i wyrusza do Marsylii. Tam pod zmienianą tożsamością idzie do gospody Cederousse’a, któremu oddaje wszystkie diamenty. Mężczyzna wyjawia, że ro Danglars z Fernandem uknuli plan pozbycia się Dantesa. Ponadto dodaje, że Mercedes wyszła za mąż za swojego kuzyna i teraz mieszkają razem w Paryżu. Morrel zbankrutował, na co Dantes mówi, że zawsze źli są nagradzani a dobrzy karani. Aby pomóc panu Morrel wykupuje od inspektora więzienia udziały w biznesie właściciela „Faraona”. Dodatkowo prosi w więzieniu o wgląd do dokumentów Ojca Faria, dzięki czemu zagląda do swojej dokumentacji. Dantes udaje się do Morrela, któremu daje trzy miesiące na znalezienie pieniędzy, a jego córce Julii nakazuje słuchać i wykonywać rozkazy niejakiego Sindbada Żeglarza. 3 miesiące później Julia – córka Morella, podążając za wskazówkami Sindbada odnajduje sakiewkę pełną weksli ojca, oznaczonych jako zapłacone. Dziewczyna znajduje również diament. Z dobrą nowina biegnie do ojca, który chciał popełnić samobójstwo. Wtem do portu wpływa statek, wyglądający jak „Faraon”, który zaginął na morzu. Co więcej, załadowany jest skarbami, które przed zniknięciem miał przywieść Morrelowi. Dantes odchodzi z Marsylii. Od tego momentu przez kilka kolejnych lata Edmund pod tożsamością Sindbada Żeglarza przemierza wody, pomagając ludziom.
Baron Franz d’Epinay spotyka się z Edmundem. Jest zachwycony Dantesem i jego czynami. Baron nie mogąc, znaleźć jaskini Sindbada wyrusza do Rzymu, gdzie jest umówiony na spotkanie z Albertem de Morcerfem, synem Fernanda i Mercedes. Mężczyźni udają się do hotelu, gdzie zostają ostrzeżeni przed Luigim Vampie. W Koloseum Fraz podsłuchał rozmowę hrabia Monte Christo z Luigim. Okazuje się, że pasterz został oskarżony o pomoc bandytom i skazany na ścięcie. Niedługo później Franz zrozumiał, że Hrabia Monte Christo to tak naprawdę Sindbad. Albert zostaje porwany przez Luigiego, który żąda okupu za jego życie. Franz zwraca się z prośbą o pomoc do hrabi, który zgadza się go uratować. W zamian za pomoc baron ma wprowadzić Dantesa w środowisko arystokratyczne. Hrabia dokonuje zakupu domku letniego, mieszczącego się w Auteuil. Tam poznaje swojego nowego służącego Bertuccio. Dante postanawia wkupić się w łaski Fernanda i Ganglarsa. W tym celu wykupuje konie Daglarsa za podwójna cenę i zakłada dla niego konto z nieograniczonym kredytem. Niedługo później zwrócił zwierzęta jako prezent. Hrabia podstępem pragnie zdobyć zaufanie Fernanda. Kiedy pani Villefort przejeżdżała koło jego posiadłości, wystraszył konie, aby jego sługa uratował przestraszoną damę z dzieckiem. Monte Christo uwalnia również niewolnicę Haydee, dając jej możliwość rozpoczęcia życia na nowo. Hrabia spotyka się z Julią Morrelą i jej bratem Maxymilianem, którzy opowiadają mu, jak przed laty jakiś mężczyzna uratował ich życie. Zdradzaja, ze ich ojciec, uważa, że za wszystko powinni dziękować Edmundowi Dantesowi. Okazuje się, że Maxymilian zakochany jest w Walentynie de Villefort, lecz niestety para nie może być razem. Hrabia zjawia się u Walentyny, która prosi go o flakonik mikstury, której spożycie dużej dawki, powoduje u chorego wygląd naturalnej śmierci. Hrabia przystaje na propozycję. Monte Christo zatrudnia dwóch mężczyzn, którzy mają zagrać powierzone im role. Jeden z nich ma udawać markiza, poszukującego porwanego syna, zaś drugi owego chłopca, uratowanego przez hrabię. Monte Christo nadaje fałszywy telegram o w

1. Przybycie do portu statku „Faraon”.
2. Mianowanie Edmunda Dantesa nowym kapitanem okrętu.
3. Obmyślenie planu pozbycia się Dantesa przez Fernanda i Danglarsa.
4. Zaręczyny Dantesa i Mercedes.
5. Przerwanie zaręczyn prokuratorowi Villefortowi.
6. Aresztowanie Edmunda.
7. Osadzenie chłopaka w więzieniu.
8. Poznanie sąsiada z celi obok – Ojca Faria.
9. Myśli samobójcze Dantesa.
10. Obmyślanie planu ucieczki.
11. Zapoznanie Edmunda z historią o skarbie na wyspie Monte Christo.
12. Śmierć księdza Faria.
13. Ucieczka z więzienia.
14. Dołączenie do przemytników.
15. Odnalezienie skarbu.
16. Zakup statku i wyruszenie do Marsylii.
17. Podarowanie przez Dantesa jako Ojciec Busoni diamentów Caderousse’owi.
18. Pomoc panu Morelowi,
19. Mija dziesięć lat.
20. Spotkanie Dantesa z Franzem d’Epinay’em.
21. Wyruszenie Franza do Rzymu.
22. Zapoznanie Franza i jego przyjaciela Alberta z historią bandyty Luigiego Vampy
23. Porwanie Alberta przez Luigiego.
24. Uratowanie Alberta przez Dantesa jako hrabia Monte Christo.
25. Przybycie hrabi do Alberta do Paryża.
26. Śniadanie u Alberta.
27. Dokonanie zakupu wili w Auteuile przez Dantesa.
28. Opowiedzenie przez Bertucciego historii o próbie zabójstwa syna, mającej dawno temu miejsce w willi.
29. Próba zdobycia zaufania Danglarsów i Villefortów.
30. Zakupienie przez hrabię koni państwa Danglarsów.
31. Odwiedzenie Danglarsów.
32. Podarowanie koni ich poprzednim właścicielom w formie prezentu.
33. Uratowanie pani Villefort i jej syna.
34. Odwiedziny Dantesa u Morelów.
35. Spotkanie Walentyny z Maksymilianem.
36. Dowiedzenie się hrabiego o zakazanej miłości pomiędzy Maksymilianem a Walentyną.
37. Podarowanie przez hrabiego pannie Walentynie specjalnej mikstury.
38. Zatrudnienie przez Dantesa dwóch mężczyzn, mających udawać markiza i jego zagubionego syna.
39. Plany ślubu pomiędzy Franzem a Walentyną.
40. Zorganizowanie przez Dantesa przyjęcia w willi w Auteuile.
41. Przybycie na przyjęcie dwójki zatrudnionych przez hrabię aktorów, grających markiza Cavalcantiego i jego zaginionego syna Andreę.
42. Opowiedzenie gościom o próbie zabójstwa syna przez właściciela domu, mającej miejsce w willi w przeszłości.
43. Ucieczka Caderousse’a z wiezienia.
44. Chęć Danglarsa wzięcia Andreę na męża dla swojej córki.
45. Próba poznania prawdziwej tożsamości hrabi przez pana Villeforta.
46. Zorganizowanie przyjęcia u państw

Głównym bohaterem książki jest Edmund Dantes. Do portu w „Marsylii” przybywa statek „Faraon”. Morel, właściciel statku, mianuje Edmunda nowym kapitanem okrętu. Dantes spotyka się z jego ukochaną Mercedes. Danglars i Fernand obmyślają plan pozbycia się Edmunda. Dochodzi do zaręczyn Mercedes i Dantesa, które zostają przerwane przybyciem prokuratora Villeforta. Prokurator aresztuje młodzieńca za posiadanie listu od Napoleona. Dantes trafia do więzienia, gdzie poznaje sąsiada z celi, którym jest ojciec Faria. Obmyśla z nim plan ucieczki. Faria opowiada młodzieńcowi historię o skarbie na wyspie Monte Christo. Niestety, ksiądz umiera jeszcze przed wdrożeniem planu ucieczki w życie. Dantes postanawia uciec z więzienia. Dołącza do przemytników, z którymi podróżuje aż do wyspy Monte Christo. Na miejscu odnajduje skarb. Dokonuje zakupu statku. W Marsylii oddaje resztę diamentów Caderousse’owi. Dantes spotyka się również z dziećmi Morela. Prosi ich, aby wykonywali rozkazy mężczyzny zwanego Sindbadem Żeglarzem. Po około trzech miesiącach córka Morela odnajduje sakiewkę z diamentem oraz opłaconymi wekslami ojca.
Po dziesięciu latach niejaki Franz d’Epinay spotyka Dantesa. Franz wyjeżdża do Rzymu, gdzie udaje się razem z przyjacielem Albertem do hotelu, w którym mężczyźni słyszą historię bandyty Luigiego Vampy. Hrabia przybywa do Paryża na bal, na którym zjawia się również Haydee. Albert, wędrując po mieście, zostaje porwany przez Luigiego. Młodzieńca ratuje Hrabia Monte Christo (Edmund Dantes), który najwyraźniej dobrze zna Luigiego. Dantes dokonuje zakupu willi w Auteuile. Udaje się do posiadłości, gdzie Bertuccio opowiada Edmundowi historię zbrodni – chodzi o próby zabójstwa syna przez właściciela willi. Hrabia postanawia zdobyć zaufanie Danglarsów i Vollefortów. Monte Christo odkupuje od Danglarsów konie, które później podaruje im jako prezent. Następnie ratuje panią Villefort i jej syna. Walentyna de Villefort spotyka się w ukryciu z Maksymilianem Morelem. Hrabia dowiaduje się o zakazanej miłości zakochanej pary. Walentyna prosi Edmunda o specjalną miksturę, którą on wykorzystał prędzej, aby ocucić syna pani Villefort. Hrabia daje dziewczynie potrzebny eliksir. Monte Christo zatrudnia dwóch mężczyzn, aby na jego przyjęciu odegrali role markiza i jego zaginionego syna. Dantes organizuje przyjęcie w willi w Auteuile, gdzie opowiada gościom o zbrodni, której dopuścił się poprzedni właściciel domu. Państwo Morcef organizują u siebie przyjęcie, podczas którego wszyscy dowiadują się o śmierci Markiza de Saint Meran. Niedługo później pogarsza się stan zdrowia pani Markizowej. Okazuje się, że kobieta została otruta. Walentyna chce uciec z Maksymilianem, ponieważ jej rodzice chcą wydać ją za Franza. Niestety, nie dochodzi do wspólnej ucieczki zakochanych. Noirtier przyznaje się do zamordowania ojca Fr

„Hrabia Monte Christo” został napisany przez Aleksandra Dumas. Został wydany w 1844 roku, w oryginale, czyli po francusku. Utwór powstał pod wpływem wspomnień Dumasa z 1824 roku, w którym w towarzystwie Napoleona Józefa Bonaparte udał się na Elbę i Pianosę. Celem jego podróży było odwiedzenie miejsc związanych z Napoleonem I. Drugim powodem wycieczki były również polowanie, gdyż Dumas lubił tą aktywność. Podczas podróży Dumas dojrzał wyspę Monte Christo i obiecał, że pojawi się ona w tytule jego przyszłego utworu. Nikt nie potraktował tego poważnie.
Rok później, w 1843, Dumas podpisał kontrakt na napisanie wieloczęściowej powieści pt. „Wrażenia z podróży po Paryżu”. Chciał w tym dziele zawrzeć swoje wspomnienia z podróży z Napoleonem Józefem Bonaparte oraz zasłyszane historie, gawędy archeologiczne i historyczne. Wydawca zażądał jednak od Dumasa, aby książka była powieścią przygodową, co zniweczyło plany pisarza. Aleksander Dumas zaczął poszukiwać inspiracji do nowej książki. Chciał znaleźć inspiracje do intrygi, która mogłaby się pojawić w jego przyszłej książce. Zaznajomił się z utworem J. Peucheta pt. „Wspomnienia wydobyte z archiwów paryskiej policji”.
Powieść Dumasa wiele czerpie z dzieła Peaucheta. Bohater „Wspomnień wydobytych z archiwów paryskiej policji” był Francois Picaud, który przed swoi ślubem został oskarżony o szpiegostwo dla Anglii. Został osa

„Hrabia Monte Christo” to powieść napisana przez Aleksandra Dumasa i opublikowana w języku oryginalnym, francuskim, w 1844 roku. Książka została napisana pod wpływem wspomnień Dumasa z podróży z Napoleonem Józefem Bonaparte w 1824 roku na Elbę i Pianosę. Chciał w ten sposób odwiedzić miejsca, w których przebywał Napoleon I. Ponadto, lubił polować i stwierdził, że będzie to dobry czas na to. W trakcie podróży dojrzał wyspę Monte Christo. Obiecał umieścić jej nazwę w tytule swojej kolejnej książki. Został wyśmiany. Kiedy chciał napisać wieloczęściową sagę „Wrażenia z podróży po Paryżu” nie dostał na to zezwolenia wydawcy. Chciał zamieścić tam informacje pozyskane w trakcie podróży z Napoleonem Józefem Bonaparte, zasłyszane historie oraz gawędy. Wydawca zażądał, aby Dumas napisał powieść przygodową. Pisarz zaczął czytać książki przygodowe i szukał inspiracji, którą znalazł m.in. w utworze J. Peuchete „Wspomnienia wydobyte z archiwów paryskiej policji”.

Bohaterowie:
Edmund Dantes: główny bohater, ukrywa się pod tożsamościami hrabiego Monte Christo, księdza Busoniego, lorda Wilmore, Sindbada Żeglarza. Chciał ożenić się z ukochaną Mercedes, ale los chciał inaczej Został oskarżony o szpiegostwo, gdyż był w posiadaniu listu od Napoleona Bonaparte. Przeżył 14 lat w więzie

„Hrabia Monte Christo”
Autor: Aleksander Dumas
Wydano: po raz pierwszy w 1844 roku
Gatunek: powieść
Rodzaj literacki: epika
Ciekawostka: utwór napisano we współpracy z historykiem Augustem Maquetem.

Fabuła „Hrabia Monte Christo” rozgrywa się w latach 1815–1838. W utworze występuje przerwa od 1829 roku do wiosny 1838 roku. Miejsce akcji to m.in.: marsylia, Paryż, Rzym, więzienie, wyspa Monte Christo, willa w Auteuile.
Książka powstała z inspiracji Dumasa podróżą w 1824 roku w towarzystwie Napoleona Józefa Bonaparte na Elbę i Pianosę. Cele tej wycieczki było odwiedzenie miejsc, w których przebywał Napoleon I. Początkowo Dumas chciał zamieścić swoje wspomnienia w wieloczęściowej powieści pt. „Wrażenia z podróży po Paryżu”. Wydawca jednak zażądał, aby swoje doświadczenia przekuł w powieść przygodowa. Tak też zrobił Aleksander Dumas.
Główny bohater – Edmund Dantes wraca do portu w Marsylii statkiem „Faraonem”, którego kapitanem mianował go Morel zaraz po powrocie z wyprawy. Zaręcza się z ukochaną Mercedes, lecz niestety w trackie ceremonii zostaje aresztowany przez prokuratora de Villeforta. Okazuje się, że list oskarżający Edmunda napisał Danglars i Fernand. Dantes zostaje wtrącony do więzienia za posiadanie listu od Napoleona Bonaparte. Uwięziony spędza kilka lat. W trakcie odsiadki poznaje Ojca Faria, który opowiada o skarbie ukrytym na wyspie Monte Christo. Obaj mężczyźni obmyślają plan ucieczki. Niestety ksiądz umiera przed wprowadzeniem planu w życie. Dantes ucieka i odnajduje skarb na wyspie. Edmund wraca na Marsylię, gdzie pomaga Caderousse’owi i rodzinie Morela. Następnie przyjmuje tożsamość hrabiego Monte Christo. Albert de Morcef (syn Fernanda i Mercedes) zostaje porwany przez bandytę Luigiego Vampe. Ratuje go hrabia Monte Christo, który wyrusza następnie do Paryża na śniadanie u Alberta. Dantes zakupuje willę w Auteuile, gdzie próbowano dokonać synobójstwa. Hrabia postanawia zdobyć zaufanie Villefortów i Danglarsów. Oczywiście przebiegle udaje mu się to. Dantes dowiaduje się ze Walentyna de Villefort zakochała się w Maksymilianie Morel. Dziewczyna prosi hrabiego o pewną miksturę, która w małych ilościach pomaga, a w większych szkodzi. Edmund organizuje przyjęcie w swojej willi, aby opowiedzieć gościom o próbie morderstwa, do której doszło w domostwie. W prasie pojawiają się pewne oskarżenia, co do czynów z przeszłości Fernanda. Albert chce zemścić się na hrabim, za zniszczenie życ

Edmund Dantes – główny bohater powieści. Zakochał w pięknej Mercedes, lecz został wtrącony do więzienia na 14 lat za posiadanie listu, którego nadawcą był sam Napoleon Bonaparte. Tam spotkał ojca Faria, który przed śmiercią zaplanował z Edmundem ucieczkę z celi. Opowiedział mu nawet o ukrytym na wyspie Monte Christo skarbie. Po śmierci księdza i zdobyciu skarbu zaczął przywdziewać różne tożsamości, np. hrabiego Monte Christo, Sindbada Żeglarza czy księdza Busoniego. Edmund był bardzo mądry i sprytny, zdobył zaufanie osób, przez które został niewinnie wtrącony do więzienia. Był żądny zemsty, za lata spędzone w zimnej celi. Odnalazł prawdziwą miłość – Haydee. Pomógł zakochanej parze Walentynie i Maksymilianowi związać się ze sobą pomimo zakazu rodziców, ponieważ pochodzili z różnych światów, a dziewczyna była wtedy jeszcze obiecana innemu mężczyźnie. Ostatecznie Edmund pojął, że jego ślepa chęć zemsty zraniła wielu ludzi, nawet niewinnych, niepowiązanych z jego wtrąceniem do więzienia. Pojął, że zemsta nie była tego warta.

Mercedes Herrera – ukochana Dantesa, z którą miał on wziąć ślub, lecz podczas ceremonii Edmund został zabrany przez prokuratora i wtrącony do celi. Ostatecznie związała się ze swoim kuzynem Fernandem Mondego (później przybiera on tożsamość de Morcefa). Miała z nim syna Alberta, z którym po poznaniu prawdy o mężu wyjechała. Otrzymała również sporą kwotę, aby mogła rozpocząć nowe życie. Mercedes jako jedna z pierwszych osób rozpoznała Edmunda w hrabim Monte Christo.

Fernando Mondego, później de Morcef – poślubił Mercedes i miał z nią syna Alberta. Był bardzo kłamliwy i przebiegły, doprowadził do zamknięcia w więzieniu Edmunda. Po kilki latach Fernando w wojnie w Grecji pozwala wrogom zabić Alego Paszę, czyli ojca Haydee. Doprowadził również do sprzedaży Haydee i jej matki w niewolę. O postępowaniu Fernanda zeznawała w sądzie Haydee, w wyniku czego uznano winę Mondego. Kiedy wyszło to na jaw Mercedes i Albert uciekli od niego, a Fernand strzelił sobie w głowę.

Albert de Morcef – syn mercedes i Fernanda. Spotkanie go umożliwiło Edmundowi przyjazd do Rzymu. Kiedy dowiedział się, kto wyjawił prawdę o jego ojcu, chciał bronić jego honoru. Ostatecznie pojął, że popełnił błąd i przeprosił Dantesa. Wyjechał z matką, a później dołączył do wojska.

Danglars – współtwórca oskarżenia Dantesa. Został doprowadzony przez Edmunda do bankructwa. Z ostatnimi pieniędzmi uciekł do Rzymu, gdzie został porwany przez Luigiego Vampę. Hrabia chciał trochę go przegłodzić. Postanowił go jednak uwolnić.

Gerard de Villefort – prokurator, który doprowadził do zam

Charakterystyka najważniejszych bohaterów

Edmund Dantes
Niezwykle przystojny marynarz, który po powrocie z wyprawy statkiem „Faraonem” zostaje mianowany na jego nowego kapitana przez Piotra Morrela. Jest zakochany w pięknej Mercedes, ale podczas ich ślubu Edmund zostaje aresztowany i wtrącony do więzienia przez prokuratora de Villeforta, który otrzymał donos napisany przez Danglarsa i Fernanda. Dantes przebywa w wiezieniu aż 14 lat. Początkowo był przemiłym i zacnym człowiekiem. Lecz kiedy już uciekł z więzienia i dowiedział się przez kogo tam trafił postanowił się zemścić. Bardzo się zmienił. Od tego momentu stała się dla niego najważniejsza zemsta, która go zaślepiła. Zaczął zmienić tożsamość, raz bywał hrabią Monte Christo, raz księdzem Busonim a raz Sindbadem Żeglarzem. Nie zauważał, że w drodze do zemsty krzywdzi niewinnych ludzi. Z tego powodu zginął mały synek de Villeforta Edward, który został otruty przez matkę. W tym właśnie momencie hrabia się opamiętał i zrozumiał, że zemsta do niczego dobrego nie prowadzi. Zakochany uciekł razem z Haydee.

Fernand Mondego
Mężczyzna, który był współautorem donosu na Edmunda Dantesa. Był niezwykle przebiegły, ponieważ kiedy Dantes przebywał w wiezieniu on poślubił kobietę którą kochał, a która kochała Edmunda. Wówczas też zmienił nazwisko na de Morcef. Ożenił się z Mercedes i miał z nią syna Alberta. Fernand był również egoistycznym mężczyzną, nie martwiącym się o los innych ludzi, dbającym tylko o własne potrzeby. W przeszłości w czasie wojny w Grecji popełnił straszliwe przestępstwo, doprowadził do śmierci Alego Paszy, ojca Haydee oraz sprzedania dziewczyny i jej matki w niewolę. Haydee opowiedziała o tym w sądzie, doprowadzając do skazania Fernanda. Kiedy Mercedes i jego syn Albert go opuścili, po dowiedzeniu się prawdy na jego temat, Fernand popełnił samobójstwo strzelając sobie w głowę z pistoletu.

Danglars
Był marynarzem na statku „Faraon” i od początku nie lubił Edmunda. Zawsze źle o nim mówił i podważał jego decyzje. Był bardzo przebiegły, ponieważ razem z Fernandem wniósł d

Hrabia Monte Christo jest powieścią napisaną przez Aleksandra Dumasa w 1844 roku. Akcja książki ma miejsce w XIX wieku, wówczas gdy panował Ludwik XVIII, a bonapartyści snuli plany przywrócenia ich cesarza do powtórnego sprawowania władzy we Francji. Powieść opowiada o młodym mężczyźnie – 19 letni Edmund Dantès jest marynarzem, prowadzi dobre, dostatnie życie, czyni przygotowania do ślubu z ukochaną.

Niestety zakochany w jego narzeczonej, niejaki Fernand Mondego wraz z buchalterem okrętowym Danglarsem napisali donos, w którym oskarżają Edmunda o bonapartyzm. Przyszłego pana młodego wyprowadzają z imprezy zaręczynowej. Wyrok zapada nagle, Dantès nie jest kompletnie przygotowany na więzienie, tym bardziej, że wyrok nie był sprawiedliwy. Edmund w czasie pracy został poproszony o przekazanie listu od umierającego kapitana do Napoleona I, nie wiedział on jednak, że owy list miał na celu przywrócenie cesarza. Podczas przesłuchania wychodzi na jaw, że adresatem listu jest ojciec mężczyzny prowadzącego przesłuchanie – niejakiego de Villeforta, żeby zataić ten fakt zastępca prokuratora królewskiego zamyka Edmunda w Twierdzy If, jednym z najcięższych wiezień we Francji. Spędzając w Twierdzy 14 lat Edmund odkrywa, że w celi obok również przetrzymywany jest więzień polityczny, włoski ksiądz oraz uczony – Faria. Ksiądz postanawia przekazać swojemu sąsiadowi z celi obok całą swoją rozległą wiedze z najróżniejszych dziedzin, uczy go etykiety oraz obycia w towarzystwie. Faria dzieli się z mężczyzną historią o skarbie rodu Spadó

Miejsce akcji:
Hrabia Monte Christo jest bohaterem powieści Aleksandra Dumasa w książce o tytule takim samym jak imię i nazwisko postaci pierwszoplanowej. Akcja utworu rozgrywa się między 24 lutego 1815 a 5 października 1838 roku. Akcja powieści jest szybka i treściwa. Rozgrywa się ona w zamku d’lf, gdzie hrabia był więziony, Maryslii, czyli rodzinnym mieście bohatera, Paryżu, Rzymie, wyspie Monte Christo i mniejszych miejscowościach włoskich i francuskich. Jednym słowem akcja toczy się na terenach Francji i Włoch. Edmund Dantes został tam uwięziony przez oficera, któremu obecność przyszłego hrabiego by zaszkodziła. Spędził tam 14 lat swojego życia planując zemstę na tych, którzy go tam uwięzili. Niedługo po wyjściu z więzienia, w którym znalazł staruszka, który podarował mu mapę, która wskazywała, gdzie znajdował się skarb. Po ucieczce z więzienia Dantes odnajduje skarb, a pieniądze znalezione w skrzyni wydaje na zmianę tożsamości i zemstę. Zmienia imię i nazwisko na: hrabia Monte Christo, a niedługo potem odnajduje swoją żonę. Gdy wszystkich, przez których

Hrabia Monte Christo – Aleksander Dumas – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Hrabia Monte Christo” (tytuł w oryginalnym języku francuskim to: „Le Comte de Monte-Cristo”) to powieść historyczno-przygodowa napisana przez francuskiego pisarza i dramaturga – Aleksandra Dumasa (1802-1870, napisał także m.in. „Trzech muszkieterów”). Swoje pierwsze wydanie książka miała w 1844 roku, w oryginalnym języku francuskim, we Francji. Tekst był publikowany w kilku odcinkach, w dwóch wydaniach dziennika Journal des débats. W Polsce natomiast utwór ten ukazał się dwa lata później – w 1846 roku. Książka ta opowiada o spisku przeciwko głównemu bohaterowi, który zostaje skazany i wydalony do więzienia, z którego udaje mu się uciec. Niedługo później planuje zemstę na tych, którzy odebrali mu połowę życia, którą spędził w zamknięciu i zimnych lochach.
Obecnie książka „Hrabia Monte Christo” jest uznawana za najwybitniejsze dzieło w całym dorobku pisarskim Aleksandra Dumasa. Ciekawostką jest, że autor tej książki, pisał ją we współpracy z pisarzem i historykiem – August’em Maquetem.
Krótkie streszczenie
Edmund Dantes to uczciwy i szlachetny człowiek. Pewnego razu niesłusznie zostaje oskarżony i skazany na dożywotnie więzienie za bonapartyzm. Jak się okazuje, został wrobiony przez okrutnych, chciwych i samolubnych ludzi, którzy zrobią wszystko, by dostać to, czego chcą. W więzieniu spotyka księdza Abbé Farię, który ma ogromny wpływ na jego przemianę. Uczy go cierpliwości, sprytu oraz daje mu wiele mądrych rad. Przed śmiercią daje mu mapę, która wskazuje ukryty skarb na wyspie Monte Christo. Gdy niedługo później starzec umiera, Dantes wskakuje do worka na zwłoki, przeznaczonego dla księdza i niezauważony opuszcza po czternastu latach więzienie. Powraca do swoich dawnych stron, gdzie poznaje Jacopa – włoskiego przemytnika, któremu oferuje wyprawę. Wraz z nim wyrusza po skarb, który jest kluczem do sukcesu. Jak się okazuje, skarb naprawdę istniał i tej dwójce mężczyzn udało się go odnaleźć. Niedługo później Dantes wprowadza swój plan w życie. Zmienia swoje imię na hrabiego Monte Christo (od nazwy wyspy, na której był ukryty skarb). Dowiaduje się, przez kogo został niewinnie skazany i wyjawia wszystkie skandale swoich wrogów. Większość z nich umiera albo trafia do więzienia na dożywocie. Dla żadnego z nich nie ma litości, tak samo, jak oni nie mieli jej dla niego. Na koniec zabija Fernarda de Morcerf, który ożenił się z jego dawną miłością – Mercedes Herrerą. Po długim i wyczerpującym starciu, wraz ze swoim przyjacielem Jacopem wracają do swoich dawnych stron.
Charakterystyka bohaterów
– Edmund Dantes – główny bohater powieści, pod wpływem czasu i jego przemian charakteru, zmienia się w hrabiego Monte Christo. Zostaje nieuczciwie oskarżony i skazany za bonapartyzm oraz rzekome sprzeciwianie się władzy. Jak się okazuje, został wrobiony przez zazdrosnych i chciwych ludzi, którzy tylko czekali, by zająć jego miejsce, które miało dość duży wpływ w polityce i handlu. Spędzony czas w więzieniu, młodzieniec wykorzystuje na ćwiczenie swojego umysłu oraz planowanie zemsty na ludziach, którzy go tu zamknęli. Poznaje tam księdza Abbé Farię, który ma ogromny wpływ na jego zmianę. To właśnie dzięki niemu udaje mu się uciec po czternastu latach z więzienia, odnaleźć skarb na wyspie Monte Christo i zemścić się na swoich wrogach. Edmund Dantes jest człowiekiem uczciwym, odważnym i cierpliwym. Mimo wielu trudności dąży do swojego celu.

– Ksiądz Abbé Faria – ksiądz, który został uwięziony przez Napoleona, za dążenie do połączenia krajów włoskich. Pewnego razu spotyka Edmunda i daje mu wiele nauk, m.in. uczy go wytrwałości, cierpliwości i podejmowania dobrych decyzji. Z powodu swojego starego wieku, a także nagłej apopleksji, starzec umiera. Jednakże przed śmiercią wyjawia Dantesowi historię o skarbie i jego właścicielu, który już nie żyje. Mężczyzna korzystając z tego, że strażnicy na chwilę zostawiają zmarłego księdza zamkniętego w worze, chowa ciało starca i sam zamyka się w środku. Dzięki temu strażnicy wynoszą go na zewnątrz, skąd z łatwością udaje mu się uciec. Ksiądz Abbé Faria jest dobrym, pogodnym, cierpliwym i mądrym człowiekiem. Całą swoją życiową wiedzę przekazał Edmundowi.

– Mercedes Herrera (później hrabina de Morcerf) – córka dość biednego rybaka. Chwilę po poznaniu Dantesa, zostaje jego narzeczoną. Gdy narzeczony nie pokazuje się od półtora roku, kobieta wpada w rozpacz, a niedługo później, by nie być samotną, wychodzi za mąż, za swojego bogatego kuzyna – Fernanda Mondego, który niedługo później zostaje hrabią de Morcerf. Kilka lat później rodzi im się syn, któremu nadają imię Albert. Gdy syn dorasta, na weselu pojawia się Dantes, który od razu zostaje rozpoznany przez swoją dawną narzeczoną. Po wielu rozmowach przeprowadzonych z Fernandem, Mercedes dowiaduje się o tym, że to właśnie jej mąż stał za zniknięciem niedoszłego koch