Królowa śniegu

1. Stworzenie przez diabła czarodziejskiego lustra.2. Czart i jego chęć zniekształcenia obrazu nieba.3. Pęknięcie lustra.4. Trafienie kawałków lustra do serca i oka chłopca o imieniu Kaj.5. Zmiana zachowania chłopca i brak ochoty na spędzanie czasu z przyjaciółką Gerdą.6. Pojawienie się kobiety w srebrnych saniach w pobliżu bawiących się chłopców.7. Zaczepienie przez Kaja swoich sanek do płóz sań.8. Wyruszenie sań z kobietą i chłopcem w długą podróż.9. Dotarcie Kaja i kobiety do ogromnego pałacu.10. Utrata pamięci przez Kaja.11. Przydzielenie Kajowi zadania przez kobietę – ułożenie słowa „wieczność” z lodowych kawałków warunkiem odzyskania przez chłopca wolności.12. Zauważenie przez rodzinę Kaja zniknięcia chłopca.13. Decyzja Gerdy o poszukiwaniach chłopca.14. Rozmowa Gerdy z rzeką.15. Trafienie Gerdy do domu staruszki-czarodziejki.16. Działania staruszki mające na celu zatrzymania u siebie Gerdy.17. Zapewnienie Gerdy przez róże o żyjącym Kaju.18. Ucieczka Gerdy z domu staruszki.19. Rozmowa Gerdy ze sroką.20. Zaprowadzenie Gerdy do pałacu przez ptaka.21. Opowiedzenie księżniczce przez Gerdę historii Kaja i wzruszenie księżniczki.22. Obdarowanie dziewczyny przez księżniczkę złotą karocą, mnóstwem pieniędzy i cudnym, ciepłym strojem.23. Porwanie Gerdy przez zbójców.24. Obrona Gerdy przez córkę herszta bandy.25. Uwolnienie Gerdy przez wzruszoną historią Kaja rozbójniczkę i po

Baśń Hansa Christiana Andersena pt. „Królowa Śniegu” opisuje losy pary bardzo bliskich sobie dzieci Kaja i Gerdy. Baśń składa się z siedmiu opowiadań.
Opowiadanie pierwsze „Czarodziejskie zwierciadło” mówi o żyjącym niegdyś bardzo złym czarodzieju, któremu sprawiało przyjemność dokuczanie ludziom i czynienie złego. Czarodziej ten stworzył sztuczne zwierciadło, w którym wszystkie rzeczy dobre i piękne wyglądały szkaradnie, a rzeczy złe wyglądały w nim doskonale. Uczniowie czarodzieja biegali ze zwierciadłem po całym świecie i podstawiali je ludziom pod oczy, po czym ludzie ci stawali się nieszczęśliwi. Jednak smutek ludzi nie wystarczał czarodziejowi, dlatego jego uczniowie postanowili pokazać zwierciadło aniołom w niebie. Okazało się jednak, że droga do nieba jest za długa, a zwierciadło za ciężkie. Zwierciadło więc spadło na ziemię i rozprysnęło się na miliony szczątków i nieskończoną ilość czarodziejskiego pyłu, który roznosił się we wszystkie strony, przez co coraz więcej ludzi, na których spadł kawałek lustra, stawało się nieszczęśliwymi lub nieumiejącymi kochać.
Opowiadanie drugie „Sąsiedzi” opowiada o dwójce przyjaciół Kaju i Gerdzie mieszkających bardzo blisko siebie. Dzieci te były bardzo dobre i kochały się jak brat i siostra. W miasteczku, w którym mieszkali, było bardzo dużo mieszkańców, nikt nie miał więc ogrodu, a każdy tu kochał kwiaty. Na wiosnę na oknach i dachach ludzie tworzyli więc małe ogrody hodując rośliny w doniczkach. Latem w miasteczku było przepięknie, a najpiękniej u Kaja i Gerdy. Nawet zimą dzieci chciały być blisko siebie, mimo że na dworze było bardzo mroźno i śnieg zakrywał wszystko. W części tej dowiadujemy się, jak pewnej wiosny Kaj zmienił się nie do poznania. Wszystko zaczęło się, gdy dzieci siedząc w ogródku na poddaszu oglądały książkę z obrazkami, a coś nagle ukuło Kaja w serce i wpadło mu do oka. Było to nic innego, jak drobniutki pyłek stłuczonego zwierciadła czarodzieja. Pyłek, który wpadł Kajowi do oka sprawił, że nie widział nic pięknego i dobrego już na świecie. Pyłek, który utkwił mu w sercu sprawił, że przestał czuć i kochać. Od tej pory Kaj nikogo nie kochał i dokuczał Gerdzie, która była dla niego bardzo dobra. Pewnej zimy Kaj poszedł sam na rynek pojeździć na swoich ulubionych saneczkach. Na rynku pojawiła się w pięknych dużych saniach Królowa Śniegu. Kaj przywiązał do jej sań swoje saneczki i odjechali w świat. Kaj próbował co prawda odczepić swoje saneczki, gdyż nie chciał oddalać się od miasta, ale przyjazne spojrzenie pięknej pani sprawiało, że zapominał o wszystkim. Był moment, w którym piękna pani posadziła Kaja obok siebie w jej saniach i pocałunkiem w czółko sprawiła, że Kaj zapomniał o wszystkich swoich bliskich i nie odczuwał już zimna. Tak Królowa Śniegu zabrała Kaja do swojego królestwa.
Opowiadanie trzecie „W ogródku wróżki” to smutna część baśni, w której okazuje się, że Kaj zniknął. Nikt nie wiedział co się z nim stało. Rodzice i babka Kaja twierdzili, że pewnie zsunął się na saneczkach z mostu do rzeki i utonął. Tylko biedna Gerda wątpiła w śmierć Kaja. Pewnego wiosennego poranka wymknęła się po cichutku z domu i pobiegła nad rzekę. Chciała, aby rzeka zwróciła jej Kaja za jej śliczne czerwone buciki. Rzeka nie chciała przyjąć daru Gerdy. Dziewczynka więc weszła do małego czółenka, które porwał prąd wraz z Gerdą. Dziewczynka początkowo była zrozpaczona, ale uspokoiły ją wróbelki i pomyślała, że rzeka zaniesie ją do Kaja. Płynąc tak Gerda spostrzegła dwóch drewnianych żołnierzy i pomyślała, że to żywi ludzie. Wołała więc o pomoc, a jej wołanie usłyszała staruszka, która pomogła Gerdzie wrócić na brzeg. Gerda opowiedziała staruszce skąd się wzięła całkiem sama w łódce na rzece oraz o Kaju. Staruszka zaprosiła Gerdę do swego ogrodu i sprawiła, że dziewczynka zapomniała o Kaju, babce i rodzicach. Stało się to tak, gdyż staruszka była wróżką i od dawna pragnęła mieć przy sobie tak dobrą i miłą dziewczynkę. Wróżka ukryła w swoim magicznym ogrodzie pod ziemią różę, by ta nie przypominała Gerdzie o Kaju. Gerda była szczęśliwa u wróżki, bawiła się całymi dniami w pięknym ogrodzie i choć znała wszystkie kwiaty wciąż myślała, że jakiegoś brakuje, ale nie mogła sobie przypomnieć jakiego. Pewnego dnia Gerda spostrzegła malowaną różę na słomianym kapeluszu staruszki. Zaczęła więc szukać kwiatu po ogrodzie, a gdy go nie znalazła, zalała się łzami, które sprawiły, że krzak róży wyrósł spod ziemi. Róża przypomniała Gerdzie o Kaju, więc dziewczynka uciekła z zaczarowanego ogrodu na bosych nóżkach przed siebie. Teraz to dopiero dotarło do dziewczynki ile czasu straciła będąc u staruszki. Mimo to szła dalej przed siebie szukać Kaja.
Opowiadanie czwarte „U księżniczki”: w opowiadaniu tym Gerda spotyka wronę, która opowiada jej o chłopcu, który poślubił królewnę. Wszystko zaczęło się od tego, że piękna królewna chciała mieć mądrego męża. Na zamku księżniczki zjawiło się więc wielu chętnych kandydatów. Jednak tylko jeden umiał odpowiedzieć na pytania księżniczki i został jej mężem. Z opowieści wrony wynikało, że ów chłopiec może być Kajem. Uradowana Gerda postanowiła udać się do zamku księżniczki, aby to sprawdzić. W dostaniu się do zamku pomógł Gerdzie kruk, który był krewnym wrony. W ten sposób Gerda dostała się do królewskiej sypialni, w której na jednym łóżku spała księżniczka, a na drugim być może spał Kaj. Niestety okazało się, że śpiący chłopiec nie jest Kajem. Gerda bardzo ubolewała i płakała z tego powodu. Księżniczce zrobiło się żal biednej dziewczyny. Gerda opowiedziała jej całą swoją historię od początku i o tym, jak wielką prz

Baśń Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” zaczyna się od historii złego czarodzieja, który uwielbiał dokuczać ludziom.Czarodziej ten stworzył sztuczne zwierciadło,w odbiciu którego wszystko co piękne i dobre stawało się brzydkie i złe, a rzeczy brzydkie i złe były w nim piękne. Ludzie spoglądający w zwierciadło stawali się nieszczęśliwymi. Mimo to czarodziejowi było mało,więc jego uczniowie chcieli zanieść zwierciadło do nieba, aby aniołowie spojrzeli w nie choć raz. Droga do nieba okazała się za daleka, a zwierciadło zbyt ciężki dlatego spadło i uderzyło w ziemię rozbijając się na miliony kawałków i pyłu który rozniósł się w każdą stronę świata. W tym samym czasie żyli w pewnym miasteczku Kaj i Gerda.Była to dwójka dobrych i miłych dzieci,które bardzo się kochały mimo,że nie były rodzeństwem. Kaj i Gerda mieszkali na poddaszu w izbach tuż obok siebie i wszystko robili wspólnie. Pewnej wiosny wszystko się zmieniło.Kaj i Gerda siedzieli na poddaszu oglądając książkę z obrazkami, gdy w pewnym momencie Kaja coś ukuło w serce i coś wpadło mu do oka.Od tej pory Kaj już nikogo nie kochał i stale dokuczał Gerdzie,która była dla niego bardzo dobra.Gdy nadeszła zima Kaj wybrał się na rynek pojeździć na swoich saneczkach. Na rynku pojawiły się także wielkie sanie,do których Kaj przywiązał swoje saneczki. Sanie zabrały Kaja daleko za miasto gdzie piękna pani pocałunkiem w czółko zamroziła całkiem jego oziębłe już serce. Pocałunek wymazał także wspomnienia o rodzinie i przyjaciołach.Potem popędziła z Kajem do swego królestwa.Kaj nie wracał do domu,nikt nie wiedział co się z nim stało. Rodzice i babka uznali, że musiał zsunąć się na saneczkach do rzeki i utopić.Gdy nastała wiosna Gerda wciąż nie mogła się pogodzić z utratą Kaja. Pewnego dnia wymknęła się nad ranem z domu i popędziła nad rzekę. Gerda prosiła rzekę, by ta oddała jej Kaja w zamian za jej nowiutkie czerwone buciki. Rzeka nie chciała przyjąć daru Gerdy,gdy nagle prąd rzeki porwał czółenko z siedzącą w nim Gerdą.Biedna Gerda była przerażona i wołała o pomoc.Jej krzyki usłyszała staruszka,która

Jakiś czas temu dostałam od rodziców piękny zbiór baśni duńskiego bajkopisarza Hansa Christiana Andersena. A że znałam już parę jego baśni z ciekawością zaczęłam przeglądać książkę, gdy nagle moją uwagę przykuła jedna ze stron z ilustracją śnieżnej pani w białym futrze siedzącej w pięknych saniach zaprzężonych w białe konie. Nad ilustracją widniał tytuł nieznanej mi jeszcze dotąd baśni pt.” Królowa Śniegu”. Baśń ta to przepiękna historia wielkiej przyjaźni dwojga dzieci Kaja i Gerdy, którzy bardzo się kochają. Ich szczęśliwe życie zakłócają odłamki czarodziejskiego zwierciadła, które wpadają do serca i oka Kaja. Pod wpływem tych odłamków Kaj staje się złym,niegrzecznym i nieczułym na piękno chłopcem. Pewnej zimy w miasteczku pojawia się Królowa Śniegu i zabiera Kaja do swojej lodowatego królestwa. Serce chłopca zamarza pod wpływem królowej i zapomina on wszystkich swoich bliskich. Całe dnie w pałacu królowej spędza na układaniu lodowych klocków.
Gerda najbardziej rozpacza po zaginięciu Kaja i nie wierzy w jego śmierć. Rusza więc w pe

Baśń pt.„Królowa Śniegu” opowiada historię dwojga dzieci Kaja i Gerdy, którzy byli sobie bliscy jak rodzeństwo. Ich historia ma związek z czarodziejskim zwierciadłem, przez które ludzie stawali się nieszczęśliwi. Wszystko zaczęło się, gdy okruszek tego zwierciadła utkwił w sercu i oku Kaja. Odtąd ten dobry chłopiec zmienił się i stale dokuczał Gerdzie, która tak bardzo była dla niego dobra. Pewnej zimy Kaj przepadł bez śladu. 
Chłopiec został zabrany przez Królową Śniegu do jej królestwa.Gerda, która tak bardzo kochała Kaja nie wierzyła w jego śmierć i pragnęła go odzyskać. Pewnego poranka znajdując się w czółenku została porwana przez rzeczny prąd daleko w świat. Dostać się Gerdzie na brzeg pomogła wróżka, która podstępem zatrzymała ją w swoim zaczarowanym ogrodzie. Gerda po jakimś czasie wydostała się z ogrodu wróżki i ruszyła na poszukiwania Kaja. Na swojej drodze spotkała wronę, która opowiedziała jej o pewnej królewnie która poślubiła bardzo mądrego chłopca. Z opowiadania wrony wynikało, że chłopcem tym jest Kaj. Gdy Gerdzie udało się dostać do pałacu, okazało się, że to nie Kaj został mężem królewny

„Królowa Śniegu” napisana przez Hansa Christiana Andersena należy do gatunku literackiego takiego jak epika, a jej rodzajem literackim jest nic innego jak baśń.
Ta przepiękna baśń jest wspaniałą i poruszającą historią przyjaźń Kaja i Gerdy. Dzieci znały się od zawsze i kochały jak rodzeństwo. Ich życie było szczęśliwe dopóki Kaj się nie zmienił za sprawą czarodziejskiego zwierciadła, którego okruchy utkwiły w jego sercu i oku. Na domiar wszystkiego

Problematyką baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” jest ogromna zmiana jaka zaszła w Kaju pod wpływem odłamków czarodziejskiego zwierciadła, które utkwiły w jego sercu i oku. Chłopiec był początkowo dobrym i miłym dzieckiem, ceniącym piękno otaczającego go świata. Niestety pewnego dnia odłamki czarodziejskiego zwierciadła pozbawiły tego uroczego chłopca radości z życia. Kaj stał się złym ,nieczułym, oziębłym i zgorzkniałym dzieckiem. Od tej pory w jego odczuciu świat stał się brzydki, szkaradny i nudny. Z tego powodu chłopiec nie okazywał żadnych emocji i stale dokuczał innym oraz wyśmiewał się z nich.Ten biedny radosny chłopczyk w jednym momencie stracił swoją dziecięcą wrażliwość oraz radość z życia. Na szczęście Kaj miał w pobliżu siebie oddaną Gerdę, której niewinność, poświęcenie i miłość potrafiły go ocalić. To dzięki tej dobrej dziewczynce Kaj znów mógł patrzyć na świat oczami szczęśliwego dziecka. Andersen w swej baśń pokazuje, że to właśnie osoby najbardziej bezbronne, niewinne i ufne jak dzieci są w stanie odkryć najprawdziwsze piękno otaczająceg

W baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” nie mamy jasno określonego czasu toczącej się opowieści. Możemy powiedzieć więc, że czas jest baśniowy i nieokreślony. Jedyne co możemy zauważyć, to że czas obejmuje kilka lat życia bohaterów. Możemy to stwierdzić po tym, jak bohaterowie baśni wracając w końcu do domu zauważają, jak bardzo się zmienili i urośli. Krzesełka w ich izbach są już o wiele za małe dla nich. Kaj i Gerda nie są już tymi samymi małymi dziećmi, którymi byli zanim opuścili swój dom. Płynący czas w utworze obrazują nam również zmieniające się pory roku w baśni. Mamy tu jasno określoną wiosnę, lato, jesień czy zimę. Jeżeli natomiast chodzi o miejsce akcji baśni, to możemy powiedzieć, że miejsce zmienia się wraz z trasą wędr

Bohaterów baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Królowa Śniegu” możemy podzielić na bohaterów prawdopodobnych oraz fantastycznych.I. Bohaterami prawdopodobnymi, czyli takimi, którzy mogli naprawdę żyć, są:
a) Gerda – mała, złotowłosa dziewczynka o okrąglutkiej twarzy, pulchnej budowie ciała i jasnej cerze. Pochodziła z ubogiej rodziny. Była miła, dobra, grzeczna, a w szczególności była oddaną i wierną przyjaciółką Kaja, która wyruszyła na jego poszukiwania, gdy zaginął.
b) Kaj –  chłopiec, który miał długie włosy, bystre oczy i ogorzałą twarz. Pochodził z ubogiej rodziny. Był bardzo mądrym chłopcem i dobrym przyjacielem, dopóki nie dostały mu się do oka i serca kawałki czarodziejskiego zwierciadła, co spowodowało, że stał się zgorzkniały, oziębły, złośliwy, niegrzeczny i zły.
c) Baba – starsza kobieta nosząca okulary, babcia Gerdy. Lubiła opowiadać historie Gerdzie i Kajowi.
d) Księżniczka – piękna, niebywale mądra i życzliwa władczyni. Chętnie pomaga Gerdzie po usłyszeniu opowiedzianej przez nią historii o zniknięciu Kaja.
e) Książę – chłopak o błyszczących oczach, długich włosach i śniadej cerze. Był biedny, ale dumny, swobodny, miły i mądry, dzięki czemu zdobył serce księżniczki.
f) Stara rozbójnica – miała długą, starczą brodę oraz brwi opadające na oczy. Rozpieszczała swoją córeczkę i była groźna.
g) Mała rozbójnica – ma�

W utworze Hansa Christiana Andersena pt.„Królowa Śniegu” mamy do czynienia z dwoma typami bohaterów – złymi i dobrymi.
Zdecydowanie najbardziej złą postacią jest Królowa Śniegu. Władczyni krainy wiecznych lodów była piękna na zewnątrz, a brzydka od wewnątrz. W jej lodowatym sercu nie ma miejsca dla żadnych uczuć. Jest bardzo przebiegła i kłamliwa, dzięki czemu z łatwością zwabia ludzi i przejmuje nad nimi kontrolę. Swoim pocałunkiem jest w stanie zmienić w lód najwrażliwsze serce. Królowa Śniegu jest przede wszystkim postacią narcystyczną, kochającą tylko siebie. Czyni zło dla zabawy, a ludzi traktuje jak trofeum. Mimo swej potęgi jest samotna i strasznie oziębła.
Naprzeciw Królowej Śniegu pojawiają się bohaterowie dobrzy. Najbardziej dobrą, uczynną, koleżeńską, oddaną i niewinną bohaterką jest Gerda. Ta mała dziewczynka ma w sobie tyle dobra i miłości, dzięki którym jest silniejsza i potężniejsza od samej Królowej Śniegu. Jej oddanie i poświęcenie w imię przyjaźni daje jej przychylność napotkanych na swojej drodze ludzi, którzy chętnie jej pomagają w dążeniu do celu. Bo tylko wielka miłość jest w stanie przezwyciężyć wszystko.