Kwiat kalafiora

Recenzja książki

Książka pt. ,,Kwiat kalafiora” jest trzecim tomem serii książek ,,Jeżycjady” autorstwa Małgorzaty Musierowicz. W wieku 10 lat zaczęłam czytać, myśląc, że książka będzie nudna. Okazało się, że ów ,,Kwiat Kalafiora” nieoczekiwanie stał się jedną z moich ulubionych książek.
,,Kwiat kalafiora” opowiada o miłosnych przeżyciach bohaterki o imieniu Gabriela. Akcja zaczyna się w Poznaniu 31-go grudnia 1977 roku w sobotę. Gabrysia szła ze swoją młodszą siostrą Idą. Nagle natykają się na Janusza Pyziaka, byłego chłopaka Gabrysi, który, jak się potem okazało, podrywał także inne dziewczyny. Wszystkie uwodził, porównując je do kwiatu jabłoni. Gabrysia, spotykając Pyziaka, zignorowała go i razem z Idą poszła dalej. Później, na imprezie sylwestrowej u swojej kuzynki, Gabrysia poznała dużo nowych znajomych. Na imprezie był również Pyziak. Tańczyli, robili przedstawienia i zajadali pyszne smakołyki. Lecz Pyziak w tym czasie znowu podjął próbę poderwania Gabrysi. Po imprezie zaczął ją odwiedzać, poznawał też jej rodzinę. Zawsze ją odprowadzał, trzymając za rękę. Pewnego dnia Gabrysia szła na wywiadówkę klasy 1b (do której uczęszczała jej siostra Natalia), zastępując mamę, gdyż ta nie mogła przyjść. Oczywiście odprowadzał ją Pyziak, ale kiedy Gabrysia była na wywiadówce, on całe czterdzieści minut czekał na nią na dworze, marznąc przy tym. I jak zwykle, w milczeniu doszli z powrotem do domu Gabrysi.
Później Gabrysia razem z przyjaciółmi założyła grupę ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra). Inicjatywa ta polegała na przesyłaniu innym ludziom sygnałów dobra, aby zobaczyć, czy go odwzajemnią. Następnie wszystko zapisywali i obliczali ile ludzi odwzajemniło sygnał dobra. W tej grupie, oprócz eksperymentowania z dobrem, dyskutowali o tym, jak można być dobrym dla innych. Ale pani Szczepańska, wredna sąsiadka Gabrysi, dowiedziała się o grupie ESD i napisała list do dyrektora szkoły, oskarżając jej członków o działalność nielegalną, m.in. spożywanie narkotyków. Na szczęście, dzięki interwencji taty Gabrysi oraz jej wychowawcy, sprawa zakończyła się oczyszczeniem z zarzutów.
Jednak to nie koniec historii: pewnego dnia Pyziak zaprosił Gabrysię do kina na film z Dustinem Hoffmanem, który opowiadał o tym jak jest źle w USA. Gabrysi nie spodobał się film, wiec wyszli z kina przed zakończeniem. Gdy wyszli z kina, Pyziak zaproponował Gabrysi przejście się dłuższą drogą, a ona się zgodziła. Spacerowali długo w milczeniu. Nagle Pyziak wyznał jej miłość, a ona wyśmiała go – zaczęli się kłócić. W końcu Pyziak nazwał ją kalafiorem, a ona, obraziwszy się, i wróciła sama do domu.
Po pewnym czasie były imieniny taty Gabrysi, więc Gabrysia zaprosiła ESD i rodzinę. Wszyscy się świetnie bawili, a skończyło się pocałunkiem Pyziaka z Gabrysią.
Gdy przeczytałam książkę, bardzo zdziwiłam się zakończeniem. Jak powtarzam, książka bardzo mi się spodobała i gorąco ją polecam wszystkim, którzy lubią czytać. Polecam, bo książka jest pełna poczucia humoru, miłości, prawdziwości i zaskakujących momentów. Z tej książki również możemy się dowiedzieć, jak ludzie żyli w tamtych czasach.
Gorąco polecam!!!!

Najważniejsze informacje

„Kwiat kalafiora” to wzruszająca powieść, napisana przez utalentowaną, polską pisarkę o imieniu Małgorzata Musierowicz. Kobieta przyszła na świat w 1945 roku i do dziś przeżyła 75 cudownych lat. Autorka w swej powieści poruszyła ważny wątek związany z rodziną i miłością. Bez wątpienia, kobieta może chlubić się swą ciężką pracą oraz świetną rodziną. Małgorzata Musierowicz jest również twórczynią książek, takich jak: „Dziecko piątku” lub „Kłamczucha”. Omawiana dziś powieść jest trzecią ze słynnego cyklu pod nazwą „Jeżycjada”.
Główną bohaterką była pochodząca z rodziny Borejków Gabriela. Niestety jej mama zachorowała na poważaną chorobę żołądka, przez co dziewczyna musiała zacząć wykonywać jej obowiązki, to znaczy prała, sprzątała, gotowała. Dopiero po tym smutnym incydencie zrozumiała jak jej ukochana mama wiele dla nich robiła. Dziewczyna próbowała nawiązać wiele bliskich relacji, dlatego z przyjaciółmi założyła grupę o nazwie ESD (Ekstremalny Sygnał Dobra). Możemy również zobaczyć perypetie miłosne związane z niejakim Januszem Pyziakiem.
Powieść jest tak wzruszająca, ponieważ widzimy jak Gabrysia się stara zastąpić mamę i próbuje być wsparciem dla rodziny, do tego los, nie ułatwia jej zadania nasyłając na nią wścibską sąsiadkę.
Według mnie książka jest po prostu niesamowita, doświadczyłem dzięki niej wiele pięknych oraz fascynujących uczuć. Ten utwór obudził we mnie moje pokłady empatii i zaoferował historię, której nie zapomnę do końca życia. Szczerze polecam tę powieść każdemu fanowi tego typu książek, bowiem jest ona w stanie odmienić wasze życie.

Charakterystyka bohaterów

„Kwiat kalafiora” to fascynująca oraz wzruszająca powieść, napisana przez świetną, polską pisarkę – Małgorzatę Musierowicz pod koniec XIX wieku. Kobieta urodziła się zimą 1945 roku i do dziś przeżyła 75 niesamowitych lat. Autorka może pochwalić się piękną rodziną i wieloma sukcesami literackimi. Uważam, iż zarówno jej umiejętności jak i wyobraźnia są na wysokim poziomie. Kobieta jest twórczynią niesamowitego, kilkunastotomowego cyklu pod tytułem „Jeżycjada”, w którym przekazała nam wiele istotnych morałów i prawd życiowych. Powieść ma gatunek fikcyjny i przedstawia wiele fascynujących postaci, mających swe wątki.
Gabriela była główną bohaterką pochodzącą z rodziny Borejków. Miała 17 lat i przeważnie chodziła ubrana jak „chłopczyca”, choć uważam to określenie za niestosowne. Była dość wysoka oraz szczupła, posiadała nierówno przyciętą czuprynę w kolorze jasnopopielatym. Gabrysia bez wątpienia była osobą inteligentną, gdyż żaden przedmiot w szkole nie sprawiał jej większego problemu. Była też pracowita i zaradna, ponieważ gdy jej mama rozchorowała się na żołądek, to widzimy jak przejęła wszystkie obowiązki pani domu i świetnie sobie z nimi radziła. Nastolatkę odznaczała nadzwyczajna determinacja oraz towarzyskość, o czym świadczy między innymi założenie grupy o nazwie ESD (Ekstremalny Sygnał Dobra). Do tego była również bardzo energiczna, a także stanowcza. Czasami występujący kłopot z utrzymaniem domu, nadrabiała zapałem i dobrym zorganizowaniem. Widzimy, że nawet jeśli pojawiały się u niej jakieś trudności i problemy, to zawsze je rozwiązywała. Choć czasem zachowywała się impulsowo oraz szorstko, to mimo wszystko była osobą wrażliwą i wyrozumiałą o głębokich ambicjach i wytrwale dążąco do swojego celu.
Janusz Pyziak był bohaterem epizodycznym, który często podrywał na różne sposoby dziewczyny. O rok starszy od Gabrieli chłopiec, był w niej bardzo zakochany i w innych częściach książki możemy się dowiedzieć, iż został jej mężem. Posiadał szare oczy, wysoką i szczupłą sylwetkę oraz schludne ubranie. Był zaradny i przedsiębiorczy.
Ida Borejko była bohaterką drugoplanową i młodszą siostrą Gabrysi. Dziewczyna w przeciwieństwie do starszej siostry, bardzo dbała o swój wygląd. Posiadała piękne, rude loki oraz bardzo szczupłą sylwetkę. Cechowała ją zmienność, a także często rozczulała się nad sobą.
Według mnie książka jest świetna i zaoferowała mi wiele niesamowitych uczuć, które zostaną ze mną jeszcze przez długi czas. Jest to wzruszająca historia, otwierająca moją empatię oraz polecam ją każdemu fanowi tego typu książek.

Problematyka

,,Kwiat Kalafiora” – problematyka
Książka pod tytułem ”Kwiat kalafiora” jest kontynuacją serii ”Jeżycjada”, jednego z najbardziej poczytnych cyklów wśród polskiej młodzieży. Akcja ma miejsce w dwudziestowiecznej dzielnicy Jeżyce w Poznaniu.
Tym razem jako główna bohaterka przybliżona została siedemnastoletnia Gabriela z rodziny Borejków. Jest ona nie dbającą o swój wygląd chłopczycą, która wyróżnia się spośród rówieśników przede wszystkim imponującym wzrostem, ale także swoimi poglądami. Gabriela jest otwartą na zmiany dziewczyną, jednak nie może przyjąć do wiadomości, kiedy dowiaduje się, że jej mama wylądowała w szpitalu. Gabriela, jako że ma dobre serce, przejmuje więc jej obowiązki i stara się nadążyć za ciężką pracą, która na nią spadła.
Powieść porusza problematykę jej zmagań podczas choroby matki i licznych konsekwencji, które z tego wynikają. Pokazuje rzeczywistą wartość, jaką wnosi do naszego życia uczciwa praca i zachęca, aby czynić to samo.
Bardzo ciekawy w książce jest motyw skrytej miłości Janusza Pyziaka do Gabrieli. Za wszelką cenę stara się jej przypodobać, z lepszym lub gorszym skutkiem. Jednak Gabriela uważa, że Janusz nie jest w jej typie. Gabriela i Janusz poznali się na koszykówce, gdzie obydwoje uczęszczali. Tam Gabrysia doznała zauroczenia nowo poznanym chłopakiem, kiedy porównał ją do kwiatu jabłoni. Jednak kiedy dowiedziała się, że nazwał tak sporo innych dziewczyn, znienawidziła go.
Chłopak w głębi serca bardzo przeżywa fakt, że Gabriela go nie docenia. Ten motyw jest bardzo wzruszający i mocno chwyta za serce. Dzięki mądremu przesłaniu dowiadujemy się, że życie ma przed sobą wiele tajemnic – warto tylko je odkrywać.

Z treści możemy również się dowiedzieć, że prawdziwa miłość może zdziałać cuda – dzięki takiej miłości Janusz Pyziak zmienił się na lepsze i zrozumiał, że jego poprzednie metody wcale nie były bliskie ideałowi. Taka prawdziwa miłość jest najlepszym zrządzeniem losu, jakie może człowieka spotkać – to dzięki niej ludzie zmieniają się i otwierają oczy na to, czego wcześniej nie widzieli. Przyjaźń też jest piękna, ale nie dorasta miłości do pięt.
Powieść przeznaczona jest głównie dla dzieci i młodzieży, ale każdy dorosły również może ją przeczytać. Dzieci powinny zrozumieć, ile rodzice dla nich czynią, a dorośli z kolei – prawdziwe odzwierciedlenie siebie w ”Kwiecie kalafiora” Małgorzaty Musierowicz. Poruszana w niej problematyka jest bardzo bliska tym z naszego, realnego życia i idealnie je pokazuje w tej lekturze. Motyw znany? Tylko z pozoru! Jest bardzo oryginalny!

Charakterystyka

AutorMałgorzata Musierowicz urodziła się 9 stycznia 1945 w Poznaniu. Jest pisarką. Znana jest z książek dla dzieci i młodzieży, przede wszystkim z utworów wydanych w serii „Poczytaj mi, mamo” i z cyklu powieściowego „Jeżycjada”. Na Liście Honorowej im. Hansa Christiana Andersena znalazła się powieść „Kwiat kalafiora”. Za „Kłamczuchę” zdobyła Złote Koziołki. Została Kawalerem Orderu Uśmiechu. Odznaczono ją Medalem Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości.Gatunek„Kwiat kalafiora” to powieść młodzieżowa. Jest utworem epickim, dłuższym, wielowątkowym. Cechuje go duża ilość bohaterów i skupionych wokół nich zdarzeń. Narrator jest trzecioosobowy, wszechobecny i wszechwiedzący. To dobry obserwator, który lubi opisywane postacie. Mówi o nich w dobrych słowach, ale też nieco złośliwie – choć również ciepło – komentuje ich wady. Nadaje utworowi żartobliwy ton.Geneza utworu„Kwiat kalafiora” został wydany w roku 1981. Należy do cyklu o nazwie „Jeżycjada”, co ma związek z dzielnicą Jeżyce w Poznaniu, gdzie żyją, pracują i uczą się bohaterowie utworów Małgorzaty Musierowicz. Utwór porusza problemy młodzieży, jest dla młodych ludzi lustrem, ale i pewnego rodzaju przewodnikiem po życiu.Czas i miejsce wydarzeńCzas akcji jest podany bardzo konkretnie. Wydarzenia zaczynają się 31 grudnia 1977 roku w sylwestra, a kończą 1 lutego 1978 roku. Akcja trwa więc miesiąc.Akcja rozgrywa się w Poznaniu – przede wszystkim w mieszkaniu Borejków, ale też w szkole Gabrysi, szkole Natalii, w szpitalu. W utworze pojawiają się konkretne ulice Poznania i miejsca z czasów współczesnych autorce, np. Dom Mody „Telimena”, ulica Kościuszki, Roosvelta, hotel „Merkury”, kino „Bałtyk”.Bohaterowie1. Gabriela Borejko – siedemnastolatka; wysportowana, zgrabna; trenuje koszykówkę; ma wyraziste brwi, brązowe oczy, piegowatą twarz, włosy blond; nosi trochę stare i niezbyt modne ubrania; nie dba o kobiecy wygląd i kobiece zachowania; jest oczytana, inteligentna, ambitna, ma poczucie humoru; jest zdolną uczennicą; lubi język polski i swojego nauczyciela i wychowawcę, Dmuchawca; lubi spędzać czas z przyjaciółmi; kocha rodzinę – ma dobry kontakt z rodzicami, siostry traktuje z góry, opiekuje się nimi podczas choroby mamy; nie radzi sobie w kontaktach z chłopakami; przeżywa trudną pierwszą miłość do Janusza Pyziaka;
2. Ida Borejko – czternastolatka; chuda; ma rude włosy i brwi i zadarty nos; przejmuje się swoim wyglądem; chce zwrócić uwagę chłopaków; ma adoratora – Waldzia; jest przewrażliwiona, wszystko przeżywa za bardzo;
3. Natalia Borejko – siedmiolatka; nazywana Nutrią; ma rude włosy, jest szczupła; mówi o sobie w rodzaju męskim; często się smuci; kąpie się kilka razy dziennie;
4. Patrycja Borejko – pięciolatka; nazywana Pulpecją; ma pulchną buzię i złote loczki; jest urocza, ale ma silny charakter; eksperymentuje – sprawdza, co tonie;
5. Mila Borejko – mama czterech dziewczynek; ma trochę ponad 40 lat; jest drobna i szczupła; jest oddana rodzinie i doskonale wypełnia swoje obowiązki; trafia do szpitala z powodu problemów z żołądkiem;
6. Ignacy Borejko – filolog klasyczny i bibliotekoznawca; jest rudy, ale już posiwiały; jest uśmiechnięty i łagodny, zdominowany przez kobiety; unika domowych sporów; jest niezaradny;
7. Felicja Borejko – żona brata Ignacego, mama Joanny; jest gadatliwa, wesoła, zaradna, energiczna; pomaga rodzinie Borejków podczas choroby pani domu;
8. Józef Borejko – brat Ignacego; jest bardzo podobny do brata;
9. Joanna Borejko – córka Felicji i Ignacego; uczy się w Liceum Poligraficznym; jest wysoką brunetką; przejmuje się swoim wyglądem;
10. Janusz Pyziak – osiemnastolatek; jest wysoki, dobrze zbudowany; jest szatynem, ma stalowe oczy i orli nos; jest przystojnym, pewnym siebie podrywaczem (porównuje dziewczyny do kwiatu jabłoni, Gabrysię do kwiatu kalafiora); doskonale gra w kosza;
11. Aniela Kowalik – ma czarne włosy i oczy; nosi okulary; jest energiczna, żywiołowa, wesoła; ma talent aktorski;
12. Robert Rojek – zwany jest Robrojkiem; jest rudy i piegowaty; chodzi do Liceum Poligraficznego; jest szczery i pomocny; wspiera Gabrysię, gdy jej mama trafia do szpitala;
13. Danka Filipiak i Paweł Nowacki – znajomi Gabrysi; członkowie Grupy Dyskusyjnej ESD;
14. Pieróg – nauczyciel fizyki; jest otyły i łysy; Gabrysia go nie lubi; jest służbistą, ale jest też sprawiedliwy;
15. Dmuchawiec – wychowawca Gabrysi, polonista; jest siwy i potargany; jest dobry, uczciwy wobec uczniów, broni ich, uczy ich o wartościach;
16. Szczepańska – sąsiadka Borejków; ma około sześćdziesięciu lat; ma pretensje do Borejków o niezamykanie drzwi na klatkę oraz o głośne zachowywanie się; donosi na nich do Komitetu Blokowego, ale też w szkole Gabrysi (źle interpretuje spotkania Grupy Dyskusyjnej ESD); jest samotna i dlatego utrudnia życie innym.TreśćWydarzenia rozpoczynają się w sylwestra 1977 roku. Gabrysia i Ida są na zakupach. Spotykają Janusza Pyziaka, koszykarza, podrywacza, kolegę Gabrysi, która też gra w kosza. Wieczorem bawią się na tej samej prywatce u Joanny Borejko, kuzynki Gabrysi. Niestety, Gabrysia dostaje wiadomość o nagłej chorobie mamy, która trafia do szpitala. W sześcioosobowej rodzinie Borejków pojawia się poważny problem. Zagubiony ojciec i siedemnastoletnia Gabrysia muszą zająć się trzema młodszymi dziewczynkami – Idą, Nutrią i Pulpecją. Na głowę dziewczyny spadają wszystkie obowiązki. Jest ich dużo (Gabrysia docenia pracę mamy). Na szczęście może liczyć na ciotkę Felicję (która szybko przydziela zadania członkom rodziny) i przyjaciół (wpadają oni na pomysł Grupy Dyskusyjnej ESD, której członkowie mają wysyłać Eksperymentalny Sygnał Dobra do ludzi). Dziewczyny piszą list do mamy – każda dopisuje coś od siebie, więc powstaje niezwykła mieszanka żalów, problemów i uwag, ale Gabrysia uspokaja mamę, mówiąc, że nad wszystkim panuje. Gabrysia trochę zaniedbuje szkołę, ale i tak dostaje piątkę z fizyki. Gdy Gabrysia jest na urodzinach Anieli Kowalik, dostaje telefon o śwince panującej w domu – siostry są chore. Gabrysi zaczyna pomagać Janusz Pyziak – bawi się z dziewczynkami, odprowadza Gabrysię na zebranie rodziców w szkole Nutrii. W pewnym momencie Gabrysia ma jeszcze większe kłopoty – sąsiadka zza ściany podsłuchuje zebranie Grupy ESD. Myśli, że zajmuje się ona narkotykami, więc donosi na uczniów do szkoły. Wszystko zostaje wyjaśnione, a Janusz zamurowuje otwór w ścianie. Pewnego dnia Gabrysia wychodzi z Januszem do kina. W drodze powrotnej Pyziak chce jej coś wyznać, ale ona mu to utrudnia. Chłopak nazywa ją kalafiorem (gdy podrywał inne dziewczyny, mówił o nich jak o kwiecie jabłoni). Gdy Gabrysia wraca do domu, odkrywa wraz z przedstawicielem Komitetu Blokowego źródło hałasów, na które skarżyła się trudna sąsiadka. Ostatecznie konflikt z nią zostaje zażegnany (pomagają tort i uśmiech). Podczas przyjęcia dla taty wraca ze szpitala mama. Po wyjściu gości z Gabrysią rozmawia Pyziak. Mówi, że kalafior jest kwiatem i że jest potrzebny, bo bardzo odżywczy. Młodzi dochodzą do porozumienia.Problematyka„Kwiat kalafiora” to utwór młodzieżowy. Skupia się on na dorastaniu i dojrzewaniu córek państwa Borejków, a każda z nich reprezentuje inną osobowość i etap rozwoju. Książka jest też obrazem rodzinnej miłości i odpowiedzialności wymuszonej określoną sytuacją. Tradycyjnie pojawia się w lekturze temat przyjaźni. Młodzi ludzie lubią się spotykać i rozmawiać. Mają nawet świetne pomysły na zarażanie dobrem (ESD). Ich akcja o nazwie Eksperymentalny Sygnał Dobra wywołuje refleksję na temat relacji międzyludzkich (nieufność, donosy). Najważniejsza w utworze jest pierwsza miłość Gabrysi i Janusza. Nie jest ona sielankowa, a raczej trudna, ale – przez konieczność pokonywania problemów – cenna.

Opracowanie

„Kwiat kalafiora” – opracowanieGatunek, narracja i język”Kwiat kalafiora” to powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Można uznać ją za powieść współczesną, ponieważ wydarzenia rozgrywają się w czasach współczesnych autorce. Jeśli chodzi o gatunek, to utwór można też określić jako powieść psychologiczną, ponieważ porusza ona wiele problemów związanych z emocjami i uczuciami bohaterów. Można też uznać książkę za powieść obyczajową.W utworze narracja jest prowadzona w trzeciej osobie. Narrator jest wszechwiedzący. Kolejną cechą utworu są humorystyczne sceny, potoczne słownictwo i barwny język.Skąd tytuł?Janusz Pyziak – jeden z bohaterów powieści – słynął z tego, że nazywał dziewczyny „kwiatami jabłoni”. Pewnego dnia nazwał jednak Gabrysię, główną bohaterkę, kalafiorem.Czas i miejsc akcjiAkcja rozgrywa się na przełomie lat 1977 i 1978 w Poznaniu, w okolicach ulicy Roosevelta.Bohaterowie powieści:1) Gabriela Borejko – główna bohaterka powieści, ma siedemnaście lat. Uczy się w liceum. Ma krótkie blond włosy, piegi i piwne oczy. Jest bardzo wysportowana, opanowana, spokojna i zdystansowana. Ma poczucie humoru. Jest mało kobieca, o czym świadczy jej ubiór – zwykle chodzi w dżinsach i koszulce.2) Ida Borejko – ma czternaści lat, jest chuda, rudowłosa, zielonooka, wybuchowa, energiczna, złośliwa i ironiczna.3) Patrycja Borejko, zwana Pulpecją, ma pięć lat. Jest śliczna, pulchna, leniwa i spokojna.4) Natalia Borejko – ma siedem lat, chodzi do pierwszej klasy. Jest nazywana Nutrią. Jest chuda, ma rude włosy i duże zęby. Jest bardzo nerwowa, nieśmiała i zamknięta w sobie.5) Janusz Pyziak – kolega głównej bohaterki, Gabrysi. Dziewczyna jest w nim zakochana. To wysoki, przystojny brunet. Jest bardzo inteligentny, ale zarazem cyniczny i nieodpowiedzialny.6) Joanna Borejko – kuzynka Gabrysi. Jest uczennicą Liceum Poligraficznego. Jest modna i światowa. Lubi Gabrysię, ale traktuje ją z pobłażaniem. Pożycza Gabrysi ubrania.7) Ignacy Borejko – tata głównej bohaterki, z wykształcenia jest filologiem klasycznym. Pracuje w Bibliotece Raczyńskich, jest zatopiony w książkach i wiecznie roztargniony. Bardzo kocha żonę i córki. Jest inteligentny i błyskotliwy.8) Mila Borejko – mama głównej bohaterki. Zajmuje się domem.9) Robrojek – przyjaciel Gabrysi.10) koleżanki i koledzy Gabrysi – Danuta Filipiak, Paweł Nowacki, Cesia Żakowska, Jerzy Hajduk, Aniela Kowalik.11) Pani Szczepańska – sąsiadka Borejków.12) Felicja Borejko – ciotka Gabrysi.