Listek z nieba

Recenzja książki

Niedawno przeczytałem baśń, która była bardzo ciekawa. Napisał tę baśń Hans Christian Andersen, a nazywa się „Listek z nieba”. Baśń opowiada o listku, który spadł z nieba z rąk anielskich.
Pewnego dnia nad chmurami leciał anioł i trzymał w ręku duży kwiat. Z tej roślinki spadła na ziemię malutka część. Wszystkie kwiaty i drzewa wokoło się zdziwiły, bo liść zakorzenił się i zaczął rosnąć.
Rośliny wciąż pytały się skąd się wzięła roślina. Nie były zadowolone, że zaczęła rosnąć obok nich. Wszyscy w lesie zaczęli rozmawiać o nowym sąsiedzie. Nazwali roślinkę potworem ogrodowym i pytali się go dlaczego tu przyszedł. Myśleli, że wychował go człowiek, ale się mylili, bo wychował go anioł a później las.
Gdy nadeszła zima i zaczęły się niskie temperatury, kwiaty zwiędły, ale zdarzyło się coś nietypowego, liść zaczął promieniować i miał w sobie jakiś wspaniały blask. Wyglądało to jakby lampa paliła się pod tym liściem.
Kiedy nadeszła wiosna ukazał się piękny kwiat. Cudownie pachniał, pięknie wyglądał i był nie do porównania z innymi kwiatami w lesie. Był wspaniały i piękny. Pewnego razu przechodził tamtędy pan, który znał się na roślinach. Był zachwycony kwiatem.
Później kwiatem zachwyciła się dziewczynka, która bardzo dobrze znała się na Biblii. Tak bardzo chciała go zerwać, ale przypomniała sobie o Bogu, więc zerwała tylko kawałek listka i włożyła do Biblii. Kilka tygodni później dziewczynka zmarła i w trumnie została pochowana z Biblią i listkiem w środku. Przyszedł pastuch pościnać ostrym nożem chwasty i pokrzywy. I niechcący ściął kwiat, który później był bardzo potrzebny.
Okazało się, że od długiego czasu król był bardzo chory i szukano lekarstwa dla niego. Pewnego razu poseł przyjechał do królestwa z radosną wiadomością, że w lesie jest kwiat, który może uleczyć króla. Kiedy król się dowiedział, że kwiatek był wcześniej ścięty to zrobiło mu się bardzo przykro. Nakazał ogrodzić miejsce, gdzie rósł ten piękny kwiat i nazwał to miejsce świętym.
Nikt nie wiedział, że jeszcze jeden listek jest w trumnie dziewczynki.

Plan wydarzeń

1. Anioł Boży wysoko w niebie płynie z rajskim kwiatem w ręku.
2. Jeden z płatków rajskiego kwiatu odrywa się i upada na ziemię.
3. W zielonym lesie płatek wypuszcza korzonki i rośnie.
4. Leśne rośliny nie akceptują rajskiego kwiatu, szydzą z niego.
5. Zimą nad rajskim kwiatem jaśnieje światło, a inne kwiaty pokrywa śnieg.
6. Wiosną rajski kwiat rozwija niezwykłe kwiaty o barwach nieporównywalnych i prześlicznej woni.
7. Uczony profesor botanik napotyka na swej drodze rajski kwiat.
8. Profesor zrywa kwiat i dokładnie mu się przygląda.
9. Profesor nazywa kwiat wyrodkiem, gdyż nie potrafi zakwalifikować go do żadnego gatunku roślin.
10. Po lesie biega uboga i biedna dziewczynka o dobrym sercu pełnym wiary.
11. Dziewczynka odnajduje cudowny rajski kwiat.
12. Wzruszone dziewczę zachwyca się cudowną rośliną.
13. Dziewczę obchodzi się z rajskim kwiat z szacunkiem i troską.
14. Dziewczynka zrywa maleńki listek kwiatu i wkłada go pomiędzy kartki swej biblii.
15. Dziewczynka umiera .
16. Pochowanie dziewczynki wraz ze swą biblią.
17. Rajski kwiat wyrasta prawie na wysokość drzew.
18. Ptaki kłanianie się rajskiemu kwiatu z oddaniem.
19. Osty i pokrzywy wciąż nie akceptują rajskiego kwiatu.
20. W lesie pojawia się pastucha po ziele dla trzody.
21. Pastuch ścina cudowną roślinę.
22. W kraju król cierpi na ciężki i nieuleczalny smutek.
23. Daremne próby ratowania się króla przed smutkiem.
24. Król dowiaduje się o rajskim kwiecie rosnącym w starym lesie.
25. Król uważa, że roślina jest w stanie go uleczyć.
26. Pastuch przyznaje się królowi, że ściął cudowną roślinę.
27. Poszukiwania choćby jednego listka cudownej rośliny.
28. Udanie się króla do lasu.
29. Ogrodzenie miejsca, w którym rósł rajski kwiat.
30. Napisanie książki o rajskim kwiecie przez profesora.

Streszczenie krótkie

Streszczenie krótkie ,,Listek z nieba”
Hans Christian Andersen

Baśń pod tytułem ”Listek z nieba” Hansa Christiana Andersena opowiada o pięknej roślinie niechcianej przez swoich sąsiadów, którymi kierują uczucia zazdrości i zawiści. Wszystko zaczęło się od tego, że w powietrzu latał anioł z pięknym kwiatem w ręku. Lecz gdy podniósł go do ust, jeden płatek spadł w zielony las. Zapuścił korzeń i rósł, w górę, wysoko!

Po długiej zimie wkrótce nastała wiosna. Wraz z jej przyjściem kwiat stał się piękną rośliną, co spowodowało wśród pozostałych zazdrość, jednak tego nie okazywały. Nieznaną rośliną zainteresował się pewien botanik, jednak zerwał tylko jeden kwiatek. Niedługo później krzak znalazła też pewna uboga dziewczynka, która biegła akurat przez las. Trzymała Biblię, pamiątkę po ojcu.

Dziewczynka przywłaszczyła sobie mały listek, który znalazł schronienie między stronicami jej Biblii. Niestety, dziewczynka po paru tygodniach umarła. Pochowano ją w trumnie wraz z Biblią, w której pozostał listek zerwany przez nią w lesie z rajskiej rośliny.

Pewien wieśniak przybył do lasu ściąć rośliny na ziele. Wraz z zielskiem na jego stos powędrowała również rajska roślina. Był to okrutny uczynek, chociaż wieśniak nie miał o tym pojęcia. Nie wiedział bowiem, że cudowna roślina z nieba miała moc uzdrawiającą, która przywróci zdrowie nawet śmiertelnie choremu.

Tymczasem stary król, władca kraju, w którym dzieje się niniejsza opowieść, od kilku lat chorował, a nikt nie znał lekarstwa, które by go uleczyło. Pojawił się jednak jeden z jego mędrców, który znał odpowiedź na to pytanie. Wspomniał o cudownej, rajskiej roślinie, której widok miał sprawić, że król odzyska utracone siły. Wszyscy poddani byli pewni, że to ta sama roślina, która rosła w lesie.

Wieśniak przyznał się jednak, że ściął ową roślinę i jest już nieużyteczna. Król rozkazał zakratować miejsce, w którym kiedyś rozkwitł kwiat. Zrobił to na pamiątkę, aby ludzie na zawsze pamiętali, że to właśnie w tym miejscu rosła rajska roślina.

Streszczenie szczegółowe

Pewnego dnia wysoko w niebie po przejrzystym powietrzu płyną sobie anioł Boży trzymając w ręku przepiękny rajski kwiat. W pewnym momencie anioł Boży podniósł kwiat do ust , by zatracić się w jego cudownej woni. Gdy tylko to uczynił jeden z maleńkich płatków rajskiego kwiatu oderwał się i niczym maleńki biały motylek zaczął wolno opadać ku ziemi. Nie był to jednak koniec jego historia , ale dopiero początek. W końcu leciuchny płatek rajskiego kwiatu opadł na ziemię upadając na miękki grunt w zielonym lesie. Po czym płatek wypuścił korzonki , a następnie kiełek i zaczął rosnąć wysoko w górę. Inne rośliny rosnące w lesie dziwiły się bardzo cóż to za dziwna roślina , która jak jakiś przybłęda znalazła się w ich pięknym zielonym lesie. Nawet osty i pokrzywy nie miały najmniejszej chęci rozmawiać z nią. Rzeczywiście niebiańska roślina nie była podobna do żadnej rośliny rosnącej na ziemi , ponieważ nie należała do tego świata. Po jakimś czasie leśne rośliny uznały także , że rajska roślina musiała zostać wyhodowana przez człowieka więc zaczęły z niej szydzić i traktować jak jakiegoś okropnego potwora. Najeżone ostrymi kolcami osty krytykowały niebiańską roślinę za to , że pojawiła się w ich pięknym lesie nieproszona, bo uważały , że powinna żyć między swymi. Natomiast drzewom i pozostałym rośliną nie podobało się jak bardzo rajska roślina rozpościera swe pędy więc nie pozwalały się jej zbliżać do siebie. W końcu nadeszła zima , a śnieg pokrył całą ziemię i wszystkie rośliny. Jedyną rośliną jaka nie została pokryta białym śnieżnym puchem był listek z nieba. Nad ową rośliną bowiem jaśniało niezwykłe światło , które wyglądało jakby jakaś lampa paliła się pod rośliną przeświecając przez białe śnieżne pokrycie. Kiedy zaś tylko zima przeminęła i nadeszła wiosna , śnieg ustąpił , a na wilgotnej ziemi ukazał się wszystkim niezwykły kwiat o cudownej i rozkosznej woni oraz nieporównywalnych barwach. Oczywiście kwiat ten wyrósł z listka z nieba dlatego nie było na ziemi piękniejszej rośliny od niego. Któregoś dnia przechodził w pobliżu rajskiego kwiatu uczony profesor. Profesor był botanikiem więc zadziwiła go bardzo nieznana rośliną. Profesor zerwał jeden z kwiatów i zaczął mu się dokładnie przyglądać. Na próżno oglądał , kosztował , wąchał , porównywał , rozpatrywał przez szkiełka i bez szkiełek , ważył czy mierzył roślinę. Nie mógł on bowiem zakwalifikować rajskiego kwiatu do żadnego gatunku i rodzaju , a co dopiero klasy znanych mu roślin występujących na ziemi. Uznał więc , że mimo , iż rajski kwiat jest okazem bardzo ciekawym i niespotykanym to jest jedynie wyrodkiem , któremu nie jest w stanie w żaden sposób znaleźć właściwego miejsca. Osty i pokrzywy słysząc co mówi profesor jeszcze bardziej szydzić zaczęły z rajskiego kwiatu. Jedynie stare drzewa w milczeniu słuchały słów profesora i nie mówił o tym , ani źle , ani dobrze pozostawiając swe zdanie dla siebie. Pewnego dnia biegła przez las uboga dziewczynka o niewinnym i czystym sercu pełnym wiary. Dziewczyna zawsze nosiła przy sobie biblię po ojcu , która była dla niej największym skarbem jaki miała w życiu. Gdy była smutna czytała słowa spisane w biblii , które niosły jej za każdym razem pocieszenie. W pewnym momencie dziewczynka ujrzała w lesie rajski kwiat i stanęła wielce zdumiona. Bowiem cudowna roślina była najpiękniejszą jaką kiedykolwiek widziała w swym życiu. Każdy listek rajskiego kwiatu rozlewał rozkoszną i orzeźwiającą woń , kwiat zaś jaśniał w słońcu niczym żywe płomienie i z każdego kwiatu zdawała się płynąć ku niebu nieskończona , cicha i słodka melodia. Wzruszona dziewczynka pochyliła się więc nad cudowną rośliną i delikatnie przysunęła do siebie jedną z gałązek z pięknym kwiatem, by choć przez chwilę z bliska nacieszyć się jego widokiem i przepiękną wonią. W pewnym momencie w serce dziewczynki wlało się uczucie wielkiej błogości , a w jej duszy zapłonęło wielkie światło. Dziewczynka więc chciała zarwać chociaż jeden mały pączek cudownej rośliny , by zawsze mieć go przy sobie , ale nie miał sumienia pozbawiać roślinkę życia. Urwała więc tylko jeden mały listek rajskiego kwiatu po czym schowała go pomiędzy kartki swej cennej biblii. Listek pozostanie w biblii wiecznie świeży i pełen rozkosznej woni. Po upływie kilku tygodni od ujrzenia , w lesie rajskiego kwiatu dziewczynka zmarła. Wraz z nią złożono w trumnie drogą jej sercu biblię , w której ukryty był listek rajskiego kwiatu , o którym nikt prócz dziewczynki nie wiedział. Po pewnym czasie niebiańska roślina dochodziła już prawie wysokości starych drzew, choć była dość wątła jak młoda gałązka i lekko bujała się na wietrzę. Promienie słońca jako pierwszą pozdrawiały ją każdego poranka. A przelatujące przez zielony las ptaki na widok niebiańskiej roślinki wstrzymywały swój lot, aby oddać jej pokłon. Dziwiły się osty i pokrzywy wszystkim ptakom , bo dla nich niebiańska roślina była tylko wyrodkiem nie potrzebnym światu , którego opluły swą śliną nawet ślimaki. W lesie zjawił się w końcu pewien pastuch po ziele dla swej trzody. Pastuch wyjął swój ostry nóż po czym zaczął wycinać osty i pokrzywy. Niestety pastuch ściął także cudowną roślinę , wyrywając także jej korzenie. Następnie rzucił rajski kwiat razem z ostami i pokrzywami na płachtę. Po skończonej pracy pastuch zwinął płachtę i zabrał ze sobą do domu. I w tym właśnie momencie rajska roślina stała się pożyteczną , nie była już wyrodkiem. W tym samym czasie w kraju pewien król cierpiał od bardzo dawna na smutek ciężki i nieuleczalny , gorszy niż niejedna najgroźniejsza choroba. Król niejednokrotnie próbowała uleczyć swój wielki smutek chwytając się rozmaitych rzeczy. Pracował bardzo cierpliwie i oddanie , ale to nie pomagało. Czytał więc wiele uczonych dzieł , lecz to również nie pomogło. Szukał więc wszelkich rozrywek , które mogłyby ugasić jego cierpiące od smutku serce. Wszystkie jego próby były jednak zawsze nadaremne. Król cierpiał w ten sposób wiele lat i nie miał już prawie nadziei. Poprosił więc o radę jednego z mędrców. Mędrzec wysłał do króla posła z radosną nowiną. Poseł przekazał królowi wiadomości od mędrca , który wiedział o rajskim kwiecie rosnącym w starym lesie , w królestwie króla. Mędrzec uważał , że niebiańska roślina rosnąca w lesie ma wielką siłę , a jej woń i widok wróci królowi zdrowie. Wszyscy , którzy słuchali opowieść posła o rajskim kwiecie zaczęli mówić , że rzeczywiście spotkali taką roślinę w zielonym lesie. Także i pastuch przysłuchiwał się temu co mówi poseł , ale nie miał on dobrych wieści dla króla ponieważ to on właśnie już jakiś czas temu ściął cudowną roślinę dla swej trzody. Pastuch nigdy w życiu nie pomyślał , by że owa roślina może przydać się na coś jeszcze. Zresztą żaden z uczonych , jak i również profesor botanik nie przypuszczali , że niebiańska roślina może być tak ważne i pożyteczna. Wybrali się więc wszyscy czym prędzej do starego lasu , by szukać rajskiego kwiatu. Wszyscy szukali , ale ich trud był daremny. Nie znaleźli oni , ani jednego listka rajskiego kwiatu. Na ziemi pozostał tylko jeden listek cudownej rośliny , który znajdował się w biblii ubogiej dziewczynki złożony razem z nią w grobie. Nikt jednak o tym nie wiedział. W końcu sam król pogrążony w wielkim zmartwieniu wybrał się do lasu. Król bardzo dokładnie oglądał miejsce , w którym wyrosła niebiańska roślina. Po czym stwierdził , że miejsce , w którym rosła kiedyś cudowna roślina powinno być święte. Król uważał tak ponieważ rajski kwiat był dla niego jedynym zbawieniem , które mogło go uleczyć. Król nakazał więc ogrodzić to miejsce piękną złotą kratą i postawić przy nim wartowników. Natomiast uczony profesor botanik napisał wielkie naukowe dzieło o rajskim kwiecie. Król był zachwycony dziełem profesora więc sowicie go za nie wynagrodził . Wszyscy w końcu byli szczęśliwi , jedynie król pozostał pogrążony w swym wielkim smutku i cierpieniu. W dalszym ciągu nikt nie znał przyczyny jego smutku. Tylko strażnik stojący na warcie przy złotej kracie w lesie mówi , że król smutny był od zawsze i nikt go nie pamięta radosnego. Tak kończy się historia rajskiego kwiatu.

Streszczenie

Ta historii rozpoczyna się wysoko w niebie, gdzie anioł Boży płynie w powietrzu trzymając rajski kwiat w ręku. W pewnym momencie jeden z listków rajskiego kwiatu oderwał się i powolutku opada ku ziemi. Listek ląduje na miękkim gruncie w zielonym lesie. Tam wypuszcza swe korzonki i zaczyna rosnąć. Rośliny nie są zadowolone z obecność dziwnego towarzysza w ich lesie. Patrzą na roślinę z pogardą i niechęcią. Wkrótce nadchodzi zima otulając białym puchem całą ziemię. Natomiast nad listkiem z nieba śnieżny puch jaśnieje dziwnym światłem przeświecającym przez białe pokrycie. Wraz z nadejściem wiosny listek z nieba przemienia się w cudowny kwiat o przepięknej woni i nieporównywalnych barwach. Akurat wtedy przechodzi przez las uczony botanik. Profesor zaciekawia się nieznaną mu rośliną. Zrywa więc jeden z kwiatów , by dokładnie go obejrzeć i zbadać. Zadanie to okazuje się niezwykle trudne. W końcu profesor poddaje się ponieważ nie może zakwalifikować rośliny do żadnego gatunku i rodzaju roślin występujących na ziemi. Uznaje więc roślinę za wyrodka nie mającego nic wspólnego z ziemskim światem. Pewnego dnia biegnie przez las niewinna i czysta dziewczynka o sercu i duszy pełnym wiary. Dziewczyna zauważa cudowną rośliną i zachwyca się nią. Piękna rośliny roznosi bowiem rozkoszną woń, a jej kwiaty jaśnieją w słońcu jak żywe płomienie, z których unosi się do nieba cicha i spokojna melodia. Dziewczynka pochyla się nad rajskim kwiatem, by nacieszyć się jego wonią i widokiem. W końcu, by nie robić rajskiemu kwiatu krzywdy zrywa jeden maleńki listek, by mieć go zawsze przy sobie tak jak swą ukochaną Biblię, którą ma po ojcu. Listek chowa więc pomiędzy kartki swej Biblii, gdzie będzie zawsze świeży i pełny rozkosznej woni. Po kilku tygodniach dziewczynka umiera i zostaje złożona w grobie razem ze swoją Biblią. Roślina dalej rosła, pnąc się do góry. Co rano jako pierwszą witało ją słońce, a ptaki oddawały jej pokłony. Tylko osty i pokrzywy miały ją za wyrodka i dziwiły się ptakom kłaniającym się jej. Aż w lesie zjawił się pastuch po ziele dla trzody. Biorąc do ręki nóż ostry zaczął ścinać pokrzywy i osty ścinając również rajski kwiat. I tak właśnie rajski kwiat stał się pożytecznym. W tym samym kraju żył król cierpiący na nieuleczalny smutek gorszy od każdej choroby. Król cierpiał latami szukając lekarstwa. A kiedy nie miał już prawie nadziei poprosił mędrca o radę. Mędrzec wysłał do króla posła z radosną wiadomością o cudownej roślinie rosnącej w starym lesie w jego królestwie. Roślina byłabym w stanie uleczyć króla. Wszyscy, którzy bywali w lesie także widzieli cudowną roślinę. Jednak pastuch nie miał dla króla dobrych wiadomości. Nie wiedział on bowiem, że rajski kwiat może przydać się na coś więcej więc powiedział królowi, że ściął cudowną roślinę jakiś czas temu. Wszyscy ruszyli do lasu, ale na próżno szukali po roślinie nie zostało najmniejszego śladu. Jeden mały listek spoczywał z ubogą dziewczynką, ale nikt o nim nie wiedział. Król także przybył do lasu, a miejsce, w którym rosła roślinka kazał ogrodzić złotą kratą i postawić wartę. Profesor botanik napisał o rajskim kwiecie piękne naukowe dzieło, za które król go wynagrodził. Wszyscy byli szczęśliwi, tylko król chodził smutny i cierpiący. A jeden ze strażników twierdził, że król był taki od zawsze więc to nie choroba, ale jego natura taka jest.

Czas I miejsce akcji

Miejscem akcji baśni Hansa Christiana Andersena pt.”Listek z nieba” jest przed wszystkimi piękny, stary zielony las na ziemi. Zanim jednak listek trafi na ziemię , znajduje się on w niebie. Niebo jest bowiem naturalnym miejscem listka , gdyż jest to listek rajskiego kwiatu , który przypadkiem trafia na ziemię. Możemy więc zaliczyć niebo do jednego z miejsc akcji baśni, bo to w końcu z nieba trafia na ziemię nasz tytułowy bohater. Dalsza część baśni toczy się w zielonym lesie, gdzie listek z nieba wypuszcza korzonki i wyrasta z niego cudowna rajska roślina. Pod koniec baśni roślinka zostaję ścięta przez pastucha na paszę dla jego trzody. Możemy bardziej sprecyzować miejsce akcji baśni ponieważ dowiadujemy się z jej treści , iż owy las rośnie w królestwie pewnego cierpiącego na wielki smutek władcy. Miejscem akcji jest więc także pałac króla, w którym toczą się narady jak uleczyć władcę. Czas akcji baśni nie jest dokładnie określony przez autora. Możemy domyśleć się , że listek z nieba trafił na ziemię jesienią i wypuścił swe korzonki. Później zaś mamy w treści jasno napisane , że występuje zima podczas której listek rośnie. Natomiast wiosna jest także jasno określona przez autora. Wraz z nadejściem wiosny okazuje się , że listek wyrósł na cudowną rajską roślinę. Znamy więc dokładnie dwie pory roku w jakich rozgrywa się akcja. Początku czasu akcji możemy się domyśleć , natomiast zakończenia baśni nie jesteśmy w stanie całkowicie określić. Wiemy jedynie , że wiosną roślinka wyrosła na piękny rajski kwiat , który spotkali na swojej drodze uczony profesor botanik , uboga dziewczynka i pastuch, który ściął roślinę. Wszystko to toczyło się w nieokreślonym dla nas przedziale czasu. Tak więc koniec baśni skończył się w nieokreślony dla nas czasie.

Opracowanie

Opracowanie książki Hansa Christiana Andersena pod tytułem „Listek z nieba”W górze wysoko leciał Anioł Pański z rajskim kwiatem w ręku, kiedy wziął do nosa kwiatek. Kawałek kwiatka spadł w gęstwy las, a po chwili wzniósł się ku górze. Wszystkie inne rośliny dziwiły się, skąd się ten kwiatek wziął. Mówiły jeszcze, że nie jest z nikim spokrewniony. Wszyscy z daleka patrzyli się na ten kawałek kwiatka. Osty i chwasty nie chciały rozmawiać. Po namyśle rośliny zdecydowały, że on jest, tak jak pokrzywy lub chwasty, stworzony przez człowieka. Rośliny pytały po co tu przyszedłeś? Pytały dlaczego tu zakwitłeś? Pomyślały też, że będą go musiały nosić. Kiedy przyszła zima wszystkie kwiaty pokrył śnieg, tylko listkowi świeciło tak, jakby lampa paliła się nad nim. Kiedy wiosna nadeszła kwiat był najcudowniejszą rośliną z całego lasu. Wtedy lasem przechodził uczony botanik, który na widok tego kwiatka, zdziwił się. Zerwał go, obejrzał z jednej strony, z drugiej strony i nie mógł go zaliczyć do żadnego gatunku kwiatów. Nawet osty chwasty mówiły, że jest dziwny i nie jest ze świata roślin. Drzewa słuchały, ale nic nie mówiły. Obok przebiegała uboga dziewczynka, która miała czyste serce a po ojcu odziedziczyła biblie, która zawsze ją wspierała. Kiedy dziewczynka znalazła tego kwiatka, zachwycała się nim i wtedy poczuła coś w duszy. Zerwała kwiatka i włożyła do biblii. Po jakimś czasie dziewczynka zmarła a księgę włożono razem z nią do trumny. W Biblii cały czas był kwiatek.
Liść pięknie rósł. Dogonił stare drzewa. Wszyscy kłaniali się listkowi. Osty i pokrzywy mówiły, że nie pasuje do żadnej rodziny roślinnej nawet ślimaki go opluły. Potem przechodził pastuch i nożem ścinał wszystkie osty i chwasty niestety z nimi ściął roślinkę i powiedział „ że chociaż będzie z nich pożytek” W tym kraju król miał nieuleczalną chorobę, próbował pracować, cieszyć się, ale nic nie pomagało w chorobie.Pewnego dnia jeden z mądrych doradców przyszedł do króla i powiedział, że w mieście kwitnie rajski kwiat o wielkiej mocy. Wszyscy przypomnieli sobie, że jak przechodzili przez las to widzieli tę roślinę. Nawet pastuch przypomniał sobie, że ten kwiat zawinął z ostami i chwastami. Wszyscy szukali, ale nikt nie mógł znaleźć tego kwiatka później król poszedł w to miejsce gdzie rósł ten kwiatek i powiedział, „ że tu było dla niego zbawienie”. Listek był rośliną, której inne rośliny nie zaakceptowały a okazał się listkiem z nieba.

Problematyka

Hans Christian Andersen był duńskim pisarzem i poetą żyjącym w XIX wieku. Przede wszystkim znany jest ze swej twórczości baśniopisarskiej. Jego baśnie są czytane, opowiadane oraz ekranizowane na całym świecie, a ich problematyka nigdy nie przemija.
Jedną z baśni Hansa Christian Andersena jest „Listek z nieba”. Jest to niezwykle krótkie można by powiedzieć opowiadanie, które w swej niedługiej formie zawiera kilka problemów.

Jednym z nich jest odrzucenie, pogarda i szyderstwo w stosunku do innych. Mały płatek rajskiego kwiatu oderwał się i spadł na ziemię. Wylądował w lesie i zaczął kiełkować wśród innych roślin. Z tego powodu, iż był mały, a przede wszystkim nowy w lesie wśród pozostałych roślin od razu został przez nie odrzucony. Powodem tego była jego inność w porównaniu do reszty. Z tego powodu, iż był niepodobny do rosnących w lesie został od razu skreślony prze nie. Rośliny szydziły z niego, twierdząc, iż pewnie został stworzony sztucznie prze ludzi. Wyzywały małą biedną roślinkę od potworów, pytały po co przyszedł do lasu i odsuwały się od niego. Ślimaki zaś opluwały go. Rośliny nie mogły znieść, iż nie jest jednym z nich. Mimo iż był piękny i widokiem swym cieszył wszystkich, ptaki latające kłaniały mu się, a słońce z samego rana go pozdrawiało, to leśne rośliny nie chciały go przyjąć. Może mu zazdrościły, a może po prostu były tak zaślepione swoją starą „rodziną”, iż z tej „tradycji” nie chciały i nie umiały go przyjąć, a odrzucenie było łatwiejsze niż akceptacja.

Problemem połączonym z odrzuceniem poruszonym w baśni jest również osamotnienie. Osamotnienie biednej roślinki, która wyrosła z małego upuszczonego płatka. Osamotnienie i brak akceptacji ze strony pozostałych roślin. Roślinka rosła samotna, mimo iż piękna nie miała z kim podzielić się tym pięknem, gdyż nikt, żadna z roślin leśnych, ani zwierząt nie chciała z nią rozmawiać. Wszystkie ją odrzuciły od samego początku i nie mogły jej zaakceptować.

Radość z najmniejszych rzeczy. Tego może nas nauczyć postawa dziewczynki biegnącej przez las. Była ona dziewczynką biedną, ale czystą i niewinną. Nie miała wiele, jedynie starą Biblię po ojcu. Widząc piękny kwiat, który wyrósł z małego płatka zgubionego przez Anioła, przystanęła zdumiona. Wzruszyła się jego pięknem i odetchnęła jego wspaniałym zapachem czując błogość w sercu. Był dla niej tak piękny i cudowny, tak bardzo ją ujął, że najchętniej zabrałaby go ze sobą. Jednak nie chciała pozbawiać go życia zrywając go, aby nie zwiędnął w jej dłoni. Dlatego też zerwała tylko jego jeden pachnący listek, aby był zawsze z nią. Dobra dziewczynka pomyślała o malutkim kwiatku i mimo iż mogła go zerwać i zabrać ze sobą nie zrobiła tego, gdyż myślała o szczęściu i życiu pięknej roślinki.

Kolejnym problemem poruszonym w opowiadaniu przez Hansa Christiana Andersena jest oczekiwanie na szczęście. Oczekiwał na nie król, który był od dawna smutny, a był to smutek ciężki i nieuleczony, który był cięższy od najcięższej choroby. Szukał on szczęścia, czekał na nie, ale nic nie przynosiło rezultatów. Aż w końcu przyszła nadzieja od mędrca, który opowiedział mu o pięknym kwiecie w lesie- opisując roślinkę wyrośniętą z płatka zgubionego przez anioła. Król już miał nadzieję, iż zostanie uzdrowiony, iż odnajdzie szczęście w tej pięknej boskiej roślince, jednak się tak nie stało. Pastuch wcześniej ją zerwał z pokrzywami. Nikt niestety nie znalazł ani jednego jej listka. Król jedynie mógł na miejscu, gdzie rosła postawić złotą kratkę, na znak świętego miejsca dla świętej roślinki. Na znak miejsca, które mogło go uratować. Na znak, iż był tak blisko odnalezienia szczęścia, ale się to nie udało.

„Listek z nieba” Hansa Christiana Andersena jest więc przede wszystkim baśnią o odrzuceniu i osamotnieniu, ale również o radości z najmniejszych rzeczy i oczekiwaniu na szczęście. W tym jakże krótkim tekście jest zawarte tak wiele prawdy i nauki, która płynie do odbiorcy/czytelnika niemal z każdego zdania i przenika do głębi.

Bohaterowie

„Listek z nieba” to opowieść napisana przez Hansa Christiana Andersena. Pierwsze jej wydanie ukazało się w roku 1853. Jest to opowieść o biednym małym płatku upuszczonym przez anioła, który puścił korzonki w lesie wśród nieprzychylnych mu roślin.

To niedługie opowiadanie niesie ze sobą niezwykle piękne i wzruszające przesłanie. W opowiadaniu tym nie występuje wiele postaci, ale ukazują one różne wcielenia i charaktery ludzkie.

Pierwszą postacią wymienioną przez autora jest Anioł Boży lecący, a raczej płynący w powietrzu z rajskim kwiatem. Który podnosząc kwiat ten do ust wypuścił na ziemię jeden jego płatek.

Bohaterem opowiadania jest właśnie płatek upuszczony przez anioła, z którego wyrosła przepiękna roślina nieznana nikomu, niedająca się sklasyfikować wśród znanej ludzkości klasyfikacji. Cudny kwiat, dający szczęście i radość, jednak samotny i odrzucony przez leśne rośliny z powodu swojej inności.

Czarnymi charakterami opowiadania są leśne rośliny, które nie chciały zaakceptować nowej boskiej roślinki. Gardziły nim, odsuwały się od niego, odrzucały go.

Kolejnym bohaterem jest uczony profesor botaniki, który znalazł piękny boski kwiat. Próbował go sklasyfikować, jednak nigdy wcześniej takiego nie widział czym jest. Wiedział tylko, iż nie jest z ludzkiego świata.

Wymienione w opowiadaniu zostały również mądre stare drzewa, które nie wypowiadały się o pięknym kwiatku wyrosłym z rajskiego płatka, gdyż wiedziały, że lepiej się nie odzywać niż mówić błędnie i pleść głupstwa.

Kolejną bohaterką jest dziewczynka, która była uboga, czysta i niewinna. Zachwyciła się ona pięknym boskim kwiatem. Zdumiała się jego widokiem, ujęła go w dłonie, aby poczuć jego zapach. Poczuła wtedy czystą radość w sercu. Chciała mieć ten kwiat przy sobie, ale nie miała serca, aby pozbawiać go życia, dlatego zerwała tylko jeden malutki listek, aby mieć go zawsze przy sobie. Został on z dziewczynką do jej śmierci i dłużej, gdyż został złożony wraz z nią w trumnie.

W opowieści został wymieniony również pastuch, który przyszedł do lasu ścinać ziele dla trzody. Wycinał on pokrzywy i osty, a wraz z nimi też cudowną roślinkę kwitnącą w lesie, myśląc, że zrobi ją pożyteczną.

Ostatnim bohaterem jest smutny król. Poszukiwał on radości i szczęścia, ale mu się to nie udawało. Słysząc o cudownym boskim kwiecie miał nadzieję, iż on go uleczy, jednak okazało się, że jest już za późno i kwiat został zerwany przez pastucha. Król jednak ziemię, na której rosła roślinka ogrodził pozłacaną kratą i uznał za miejsce święte, które mogło go uczynić szczęśliwym, ale niestety nie udało się.

Charakterystyka bohaterów

W 1853 roku jeden z największych baśniopisarzy, Hans Christian Andersen, napisał krótką baśń „Listek z nieba”. Opowiada ona historię małej boskiej roślinki, która przez przypadek zakiełkowała na ziemi. Jacy bohaterowie w niej występują i jakimi cechami się odznaczają?
Pierwszym wymienionym bohaterem jest Anioł Boży. Płynął on po niebie z rajskim kwiatem. Był on jednak nieuważny, gdyż jeden płatek cudownego kwiatu oderwał się i zleciał na ziemię.
Następnie leśne rośliny oraz osty i pokrzywy. Są one bardzo niemiłe i nieuprzejme dla roślinki kiełkującej, a następnie rosnącej wśród nich. Wołały, iż jest przybłędą, pogardliwie i ze wstrętem się do niej odnosiły. Nie mogły zrozumieć skąd ona się wzięła pośród nich. Zamiast spróbować ją zrozumieć i polubić, wolały opluwać ją jadem i nienawiścią. Odnosiły się do niego z pogardą mówiąc, iż jest niepotrzebną przybłędą, pytając go po co przyszedł. Stwierdzały, iż każdy powinien żyć wśród swoich, a nie pośród nieznanych. Nie chciały pomagać roślince. Odsuwały się od niej pytając czemu się tak rozrasta, nie chciały jej podźwigać, gdyby ewentualnie opadała. Mówiły, iż boska roślinka jest potworem, wyrodkiem nieobjętym żadną klasyfikacją ludzką.
Profesor botaniki, który był niezmiernie zaciekawiony i zadziwiony piękną roślinką. Zastanawiał się czym ona może być. Był wielkim naukowcem dlatego obejrzał kwiat z każdej strony, powąchał, posmakował, zmierzył, zważył, porównał i stwierdził, iż nie wie czym może być ta roślinka, ten piękny kwiat. Dlatego też zostawił go, aby mógł dalej rosnąć.
Kolejną bohaterką jest dziewczynka, która biegła przez las. Była ona uboga, niewinna i czysta, a jej serce było gorące i miała światło wiary w duszy. Zdumiona pochyliła się nad cudownym boskim kwiatem, zdumiała się jego pięknem. Wzruszyła się jego cudownym zapachem i wyglądem. Wzruszona dotknęła kwiatu i pochyliła się nad nim. Jego piękno poruszyło ją do głębi, poczuła radość w sercu oraz błogość i światło w duszy. Chciała mieć tę piękną roślinkę cały czas przy sobie, aby to uczucie było zawsze z nią, ale nie chciała pozbawiać roślinkę życia. Dlatego też zerwała jedynie malutki jego listek, który był z nią aż do jej śmierci.
I ostatnią postacią występującą w baśni jest król. Cierpiał on na wielki i ogromny nieleczony smutek. Próbował uleczyć go najróżniejszymi sposobami, które nie przynosiły skutków. W końcu słysząc o boskim kwiecie najpiękniejszym poczuł przypływ nadziei, że może go uleczy, ale niestety było już za późno, gdyż kwiat został zerwany. Na jego pamiątkę, ziemię, na której rósł kazał ogrodzić złotą kratką, ponieważ czuł tam boską moc. Został on, więc do końca nieszczęśliwy i smutny.

Najważniejsze informacje

Najważniejsze informacje z książki, którą napisał Hans Christiana Andersen pod tytułem „Listek z nieba”.
Pewnego, razu, kiedy nad lasem leciał Anioł Pański, kiedy brał kwiat, żeby go powąchać, część spadła do lasu i zapuściła korzenie. Wszystkie rośliny w lesie mówiły skąd ta roślina się tu wzięła. Nawet osty i chwasty obrzydzali się nim. Pewnego razu przez las przechodził uczony botanik. Nawet on zdziwił się na widok kwiatka, zerwał go i zbadał i nie mógł go dodać do żadnego gatunku rośliny.
Pewnego, razu przez las podskakując biedna dziewczynka wędrowała przez las. Nie miała rodziców, ale kochała boga jedyne co tata jej zostawił to biblie, gdzie zawsze znalazła ciepłe słowa. Kiedy natknęła się na tego kwitka bez wahania wzięła go i zerwała z ziemi i włożyła do swojej biblii zostawionej przez swojego tatę, ale także zostawiła część kwitka. Kilka tygodni później dziewczynka zmarła, ale nikt nie wiedział, że w trumnie jest ten kwiat. Trochę później był w lesie ogrodnik, który ścinał wszystkie osty i chwasty niestety ogrodnik ściął także tę roślinkę. W mieście żył król, który zachorował na nieuleczalną i ciężką chorobę ludzie dawali mu najlepsze leki w mieście, ale wszystko było na nic. Pewnego, razu przyszedł do królestwa z dobrą wieścią i oświadczył, że w lesie rósł kwiatek, który ma wielką siłę niestety wszyscy szukali i nic nie znaleźli nawet ogrodnik powiedział, że chyba ściął tę roślinkę i wszyscy poszli do lasu i król powiedział „tu było dla mnie zbawienie” i powiedział, żeby zagrodzić to miejsce niestety nikt nie wiedział, że w trumnie dziewczynki jest kawałek kwiatka.