Marcin Kozera

NIEZNAJOMY CHŁOPIECDom Towarzystwa Polskiego mieścił się na placu Charles Square. Uczyły się tam języka polskiego dzieci emigrantów. W oczekiwaniu na wieczorne lekcje dzieci polskich robotników bawiły się wokół zielonego skweru. Byli to: Wicek, Zosia, Felek, Nacia, Krysia oraz Władek. Na początku rzucali liśćmi w drewnianego konia, żeby go „nakarmić”. Gdy im się to znudziło, wymyśliły kolejną zabawę. Podczas harców Władek wylądował na samym środku skweru, po którym chodzenie było zabronione. Na pomoc nieszczęśnikowi przybiegł chłopiec, który do tej pory siedział ze starszym panem na ławce pod Domem Towarzystwa Polskiego. Podał rękę przestraszonemu Władkowi i pomógł mu wyjść zza ogrodzenia. Po rozpoczęciu lekcji do klasy weszli chłopiec i starszy pan. Mężczyzna przedstawił się nauczycielce jako Mateusz Kozera. Był on stolarzem. Chłopczyk był jego synem i miał na imię Marcin. Miał już dwanaście lat, lecz nie znał żadnego słowa po polsku. Pan Mateusz zaczął tłumaczyć dwudziestojednoletniej nauczycielce, że matka jego syna zmarła, gdy ten miał zaledwie dwa latka. Mieszkał w otoczeniu Anglików i samodzielnie wychowywał Marcina. Chłopiec nie miał możliwości, żeby nauczyć się mówić po polsku. Nauczycielka postanowiła przyjąć go do klasy.
WYPRAWA Z KRYSIĄ
Marcin uczył się polskiego pilnie, jednak bez przekonania. Jeśli coś wleciało mu jednym uchem, to wyleciało drugim, zamiast zatrzymać się w sercu. Bardzo zmartwiło to nauczycielkę. Chłopiec swoim zachowaniem dawał zły przykład innym dzieciom. Był ich przewodnikiem, a do tego był uwielbiany, co także zmartwiło polonistkę. Marcin bardzo lubił Krysię. Zabrał ją na wycieczkę, a także obiecał, że pokaże jej Tamizę. Gdy znaleźli się na miejscu, zatrzymali się przed wielkim gmachem. Dziewczynka nie zdziwiła się wielkością budynku. Marcin wyjaśnił, że właśnie widzą parlament. Później obejrzeli opactwo westminsterskie, kościół oraz katedrę. Dwunastolatek na głos zachwycał się urokami Londynu, który uważał za swoje miasto. Zapytał Krysię, czy miejsce, z którego pochodzi – Łowicz –  jest równie piękne, jak Londyn. Odpowiedziała, że nie wie, ponieważ opuściła Łowicz, gdy jeszcze była mała. Dzięki opowieściom taty wierzyła, że to piękne miejsce. Na koniec dodała: „Ale każdy lubi chwalić się swoim”. Marcin nie mógł przyjąć do wiadomości, że jego pradziadkowie byli Polakami. Zawsze uważał się za Anglika. Po tym, jak Krysia powiedziała mu, iż jest zarozumiały, obraził się na nią. Gdy wracali z wycieczki, postanowili się do siebie nie odzywać. Podczas wysiadania z autobusu dziewczynka spadła na przejeżdżającego cyklistę. Kozera zaprowadził ją do najbliższej apteki. Tam opatrzono jej rany. Dziewczyna płakała nad rozdartą z góry do dołu sukienką. Dzieci wreszcie się pogodziły.Chłopak oznajmił, że wstyd mu jest chwalić się pięknością oraz potęgą Wielkiej Brytanii, ponieważ nie było to zasługą jego pradziadków, mieszkających w Polsce. Oznajmił, iż nie może uważać się za Anglika. Gdy był wieczór, Marcin wraz z Krysią weszli do klasy – lekcje dobiegły końca. Inni bardzo ucieszyli się na ich widok, a nauczycielka uspokajała płaczącą wycieczkowiczkę. Pani pedagog oznajmiła, że dzieci przygotują jasełka i nauczą się śpiewać po polsku. Marcin został wykluczony z przedstawienia, ponieważ bardzo słabo mówił w ojczystym języku.
DZIECI UCZĄ SIĘ JASEŁEK
Jednego z grudniowych wieczorów dzieci pozostały w szkole do godziny dwudziestej pierwszej. Odbywały się próby do przedstawienia jasełkowego. Jedna z pań grała na pianinie. Podczas jednego ze spotkań Marcin poprosił o możliwość pozostania na próbie. Obiecał, że będzie cicho i nie będzie przeszkadzał, więc nauczycielka pozwoliła mu zostać. Podczas kolejnych prób chłopiec zapamiętywał sylaby, a później zaczął śpiewać. Gdy pani go z tego odpytywała, ze łzami w oczach jej odpo

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co byś czuł, gdybyś urodził się w Polsce, ale na stałe mieszkał w Londynie? Umiałbyś bez wahania określić, czy jesteś Polakiem czy Anglikiem? Myślałeś o tym, jak mogą się czuć dzieci polskich emigrantów, kiedy uświadomią sobie, w jakiej sytuacji się znalazły pod wpływem swoich rodziców?
Na te i wiele innych pytań znajdziesz odpowiedzi w opowiadaniu Marii Dąbrowskiej zatytułowanym „Marcin Kozera”. To wspaniała historia polskiego chłopca, który z ojcem mieszkał w Londynie. Urodził się i wychował w Wielkiej Brytanii. Mało wiedział o Polsce, nie potrafił mówić w ojczystym języku. Otoczony Anglikami myślał, że Londyn to jego dom. Chęć poznania Polski obudziła się w nim w wieku 12 lat, kiedy został zapisany do polskiej szkoły zorganizowanej w Domu Towarzystwa Polskiego. Tam uczył się języka polskiego i historii swojego kraju. Wtedy właśnie narodziło się w nim pragnienie bliższego poznania Polski.
Bez wątpienia na uwagę zasługuje ponadczasowość tego utworu. Z takimi samymi problemami, jakie miał mały chłopiec, borykają się dorośli ludzie, którzy wyemigrowali z Polski z poszukiwaniu „lepszego życia”, dlatego sądzę, że problem poruszany przez Marię Dąbrowską na początku XX wieku jest nadal aktualny.
Opowiadanie dostarcza wielu wzruszeń. Czytelnik razem z Marcinem osieroconym przez matkę, po spotkaniu z polskimi dziećmi w szkole, przeżywa brak poczucia przynależności do Polski, którą chłopiec znał tylko z opowiadań rodziców. Marcin docieka prawdy, czy jest Polakiem, tak jak jego przodkowie, czy też Anglikiem, za którego się uważa.
Wiele wydarzeń przedstawionych w opowiadaniu ukazuje tęsknotę bohateró

,,Marcin Kozera”- Maria Dąbrowska- plan wydarzeń

1. Tata przychodzi z Marcinem Kozerą do Domu Towarzystwa Polskiego i pyta, czy jego syn może się uczyć w tej placówce.
2. Pani zgadza się na uczęszczanie Marcina Kozery do Domu Towarzystwa Polskiego.
3. Marcin uczy się mówić po polsku.
4. Marcin proponuje Krysi wycieczkę nad Tamizę.
5. Dzieci udają się autobusem nad Tamizę.
6. Dzieci zachwycają się pięknem Londynu. Marcin pokazuje Krysi brytyjski parlament i opactwo westminsterskie.
7. W drodze powrotnej, dzieci kłócą się, gdyż Marcin nie chciał powiedzieć Krysi pewnej rzeczy.
8. Krysia wychodząc z autobusu, upadła na przejeżdżającego rowerzystę, zdzierając sobie przy tym kolano i ło

,, Marcin Kozera”- Maria Dąbrowska- streszczenie

I
Dzieci z Domu Towarzystwa Polskiego próbowały nakarmić z okna konia, rzucając na niego liśćmi. Podczas pewnej zabawy dzieci zauważają, że patrzy na nich jakiś nieznajomy chłopiec, który siedział na ławce z starszym panem i gwizdał. Wieczorem w Domu Polskim starsze dzieci pisały dyktando. Wtedy do sali wszedł stolarz Mateusz Kozera. Chciał on, aby jego syn, Marcin, przychodził tu się uczyć. Okazało się, że chłopiec nie rozumie po polsku. Kiedy chłopiec zaczął płakać, dzieci powiedziały pani, żeby go przyjęła. Pani zapytała więc Marcina, czy chce uczęszczać do tej szkółki. Marcin wyraził taką chęć i został przyjęty.

II
Marcin Kozera uczył się mówić po polsku. Jednak podczas swojego pobytu dawał innym dzieciom zły przykład. Na przykład przyniósł piłkę futbolową, która potłukła naczynia w bufecie. W jego towarzystwie dzieci mówiły lepiej po angielsku. Wszystkie dzieci chciały go naśladować. On zaś sam bardzo lubił Krysię. Pewnego dnia zaproponował jej, że pokaże jej Tamizę. Kiedy Krysia się zgodziła, dzieci weszły do autobusu. Gdy dotarli na miejsce podziwiali piękno Londynu. Kiedy Krysia zobaczyła parlament myślała, że to zamek króla. Marcin pokazał też Krysi opactwo westminsterskie. Dzieci pokłóciły się, bo Marcin nie chciał powiedzieć Krysi tego, co on wie. Kiedy pokłócone dzieci wychodziły z powrotnego autobusu, Krysia wpadła na cyklistę. Zdarła sobie przy tym kolano i łokieć. Dzieci poszły więc do apteki. Tam okazało się, że Krysia ma rozdartą sukienkę, więc ją zszyli. Dzieci pogodziły się. Marcin powiedział Krysi, że nie wie, czy jest Anglikiem. Dzieci postanowiły wrócić do

,,Marcin Kozera”- Maria Dąbrowska- Najważniejsze informacje

1. Autor: Maria Dąbrowska
2. Czas akcji: Lata przed pierwszą wojną światową
3. Miejsce akcji: Londyn
4. Gatunek: opowiadanie

5. Bohaterowie:
• Marcin Kozera- główny bohater opowiadania. Był synem stolarza Mateusza Kozery. Uczęszczał do Domu Polskiego. Czuł się Polakiem. Uczył się polskiego. Bardzo lubił Krysię. W Domu Polskim stanowił autorytet dla większości uczniów. Według nauczycielki dawał im jednak zły przykład.
• Krysia- przyjaciółka Marcina Kozery. Pochodziła z Łowicza. Razem z Marcinem zwiedzała Londyn. Pod koniec książki zgodziła się wyjść na Marcina, gdy

„Marcin Kozera” to fascynująca, piękna i wzruszająca książka, napisana w XX wieku przez wielką, polską pisarkę – Marię Dąbrowską, a wydana dokładnie w 1927 roku. Kobieta urodziła się 6 października 1889 roku, a zmarła 19 maja 1965 roku, co znaczy, że przeżyła 76 niesamowitych lat, w których tworzyła powieści i wciąż polepszała swe umiejętności zarówno pisarskie, jak i prozatorskie. Była ona, także autorką utworów, takich jak: „Noce i dni”, „Dzienniki”, „Uśmiech dzieciństwa i inne opowiadania” oraz „Ludzie stamtąd”. Omawiana dziś książka ma gatunek literacki-
opowiadania i mówi nam o historii pewnego chłopca. Każdy bohater tego utworu ma swój niepowtarzalny wątek oraz kieruje się własnymi przekonaniami, co czyni tę książkę tak niesamowitą.
Marcin Kozera to główny oraz tytułowy bohater. Chłopiec był z pochodzenia Polakiem, synem polskiego emigranta, lecz urodził się oraz wychowywał w Anglii. Na początku to właśnie to miejsce uważał za ojczyznę, lecz po pewnym czasie się to zmieniło. Ojciec bardzo chciał zapisać syna na lekcje z języka polskiego, ponieważ ten nie potrafił powiedzieć ani jednego słowa w ojczystym języku.
Marcin miał 12 lat, dobrze zbudowaną sylwetkę, czarne włosy i radosny uśmiech. Cechowała go jednak lekka upartość, energiczność, kłótliwość i hardy duch.
Ojciec tak bardzo nalegał na szkolenie języka polskiego, ponieważ strasznie chciał

Książka pt. „Marcin Kozera” to opowiadanie o poszukiwaniu własnej tożsamości narodowej. Bohater urodził się w Anglii, jednak jego rodzice byli Polakami. Chłopiec umiał mówić wyłącznie po angielsku. Winny temu był głównie tata Marcina, ponieważ nie uczył chłopca ojczystego języka. Gdy Marcin był nastolatkiem jego tata zapisał go do szkoły, w której po raz pierwszy zetknął się z językiem polskim. Kontakt z językiem ojczystym sprawił, że młodzieniec zaczął wątpić w to, iż jest Anglikiem. W Marcinie zaszła przemiana – zaczął sobie uświadamiać kim jest naprawdę.
Ważnym problemem poruszonym w książce Marii Dąbrowskiej są losy emigracji polskiej w Londynie. Opisani Polacy mieszkają na uboczu, w hałaśliwej dzielnicy biedaków. Dzieci emigrantów uczęszczały do polskiej szkoły, gdzie uczyły się ojczystego języka. Ważną rolę w szkole odgrywała nauczycielka, która pomimo młodego wieku, była bardzo dobrym pedagogiem. Kobieta z wielką pasją nauczała dzieci języka polskiego. Starała się im również przybliżyć historię Polski. Zorganizowała jasełka, aby zaszczepić w młodych emigrantach miłość do ojczyzny. Na przedstawienie przybyli rodzice dzieci chodzących do szkółki.
Autorka książki opisała przekrój londyńskiej Polonii na początku XX w. Byli to nie tylko mieszkańcy dzi

Książka, którą opisuję nosi tytuł: „Marcin Kozera” bardzo popularnej autorki Marii Dąbrowskiej. Utwór jest bardzo lubiany przez dzieci, ponieważ opowiada o życiu codziennym. Nie ma w nim elementów fantastycznych ani bohaterów fikcyjnych. Jest napisany w formie opowiadania, a więc należy do utworów epickich. Zawiera fabułę i kilka wątków. Występuje więcej bohaterów niż w noweli. Dzieło powstało na prz

Marcin Kozera jest głównym bohaterem opowiadania Marii Dąbrowskiej. Chłopiec urodził się wtedy, gdy Polski nie było na mapie Europy. Marcin mieszkał w Anglii. Chociaż był Polakiem, w ogóle się nim nie czuł. Chłopiec mówił tylko po angielsku i wcale nie czuł potrzeby zmienienia swojej mowy na polską. Ojciec Marcina – Mateusz Kozera – marzył o tym, żeby kiedyś mogli wrócić do wolnej ojczyzny, co bardzo denerwowało chłopca. Marcin bardzo dobrze czuł się w Anglii, w której mieszkał od małego, i nie chciał wracać do Strzałkowa, w którym wcześniej mieszkali jego rodzice.Pomimo niechęci Marcina do uczęszczania do szkoły polskiej, jego ojciec zapisał go na zajęcia w Domu Polskim. Chłopak na początku nie chciał tam chodzić, lecz gdy coraz lepiej poznawał swój ojczysty język, polską historię, tradycje oraz obyczaje, coraz bardziej podobała mu się Polska – jego prawdziwa ojczyzna.Tytułowy bohater podczas zajęć w domu polonijnym poznaje wielu nowych kolegów i koleżanek. Najbardziej zaprzyjaźnia się z Krysią. Dziewczynka prawie w ogóle nie znała Anglii, więc Marcin zaproponował jej któregoś dnia, że oprowadzi ją i pokaże jej zabytki. Krysia z chęcią się zgodziła. Jednak przyjemna wycieczka została popsuta przez kłótnię pomiędzy dziećmi. Sprzeczka dotyczyła Polski – dzi

„Marcin Kozera”  Marii Dąbrowskiej – bohaterowieGłówni bohaterowie to:- Marcin Kozera;
– Krysia;
– Mateusz Kozera;
– nauczycielka języka polskiego;
– dzieci z Domu Towarzystwa Polskiego (Zosia, Felek, Wicek, Nacia, Władek).1) MARCIN KOZERA – Ma dwanaście lat, jest synem polskiego emigranta Mateusza Kozery, który jest stolarzem. Mieszka w Anglii i nie potrafi mówić w języku polskim. Jego matka zmarła, gdy miał dwa lata. Ojciec wychowywał go samotnie. Zostaje przyjęty do polskiej szkoły aby nauczyć się języka ojczystego. Tam poznaje Krysię i zaprzyjaźnia się z nią. Jest lubiany wśród dzieci, jednak daje im zły przykład, co niepokoi nauczycielkę. Początkowo Marcin jest bardzo dumny z Londynu i często przechwala się, opowiadając o nim Krysi. Dziewczynka opowiada mu o Łowiczu, miejscu, z którego pochodzi i które zna tylko z opowieści ojca. Marcinowi jest trudno pogodzić się z tym, że jest Polakiem, ponieważ uważał się za Anglika. Marcin bierze udział w organizowanych przez nauczycielkę jasełkach i tam zaczyna przykładać się do nauki języka polskiego. Ciągle zastanawia się, kim jest – Po

Autor
Maria Dąbrowska, z domu Szumska, urodziła się 6 października 1889 roku, zmarła 19 maja 1965 roku. Była powieściopisarką, eseistką, dramatopisarką, tłumaczką. Jaj najbardziej znanym utworem jest powieść „Noce i dnie”, za którą była nominowana do literackiej Nagrody Nobla.
Gatunek
„Marcin Kozera” jest opowiadaniem. To utwór epicki napisany prozą, krótki, jednowątkowy (tu podzielony na rozdziały). Narrator jest pierwszoosobowy – opowiada o zdarzeniach, które obserwował jakiś czas temu.
Geneza utworu
Opowiadanie zostało wydane w roku 1927, a wydarzenia w nim opisane dzieją się przed wybuchem I wojny światowej (Polska była w tym czasie pod zaborami). Porusza ono temat tożsamości narodowej, co było istotne dla Polaków na obczyźnie.
Czas i miejsce wydarzeń
Akcja opowiadania rozgrywa się przed pierwszą wojną światową, jesienią. Kończy się w grudniu lub na początku stycznia. Prawdopodobnie to rok 1913 (według badaczy literatury i historii to wtedy głośno podejmowano kwestię wolności ojczyzny i jej kształtu).
Miejscem akcji jest Londyn, a dokładniej budynek Domu Towarzystwa Polskiego, w którym polskie dzieci uczą się języka ojczystego.
Bohaterowie
1. Marcin Kozera – dwunastoletni chłopiec; syn stolarza Mateusza Kozery; matka zmarła, gdy był mały; jest wesoły, łobuzerski, odważny; dzieci go lubią; nie umie mówić po polsku; uczy się dość szybko, ale najpierw bez przekonania; zakochuje się w Krysi; zaczyna się zastanawiać, kim jest; odkrywa w sobie miłość do Polski;
2. Nauczycielka w Towarzystwie Polskim – młoda kobieta; uczy polskiego dzieci emigrantów; lubi Marcina; pomaga mu w nauce; daje mu rolę żołnierza w jasełkach; przyczynia się do tego, że chłopiec odkrywa w sobie Polaka;
3. Mateusz Kozera – wdowiec, ojciec Marcina; stolarz; chce wrócić do Polski, dlatego syn musi nauczyć się języka;
4. Krysia – dziewczynka, którą bardzo lubi Marcin; ona również jest do niego przywiązana;
Treść
W budynku Towarzystwa Polskiego uczą się

AutorMaria Dąbrowska urodziła się 6 października 1889 roku, a zmarła 19 maja 1965 roku. Była powieściopisarką, dramatopisarką, tłumaczką. Jest autorką takich utworów, jak: „Noce i dnie”, „Dzieci ojczyzny”, „Ludzie stamtąd” i „Marcin Kozera”.Gatunek. Narracja„Marcin Kozera” to opowiadanie – nie jest długie, ale jest podzielone na pięć rozdziałów. Mimo swojej długości jest jednowątkowe. Pierwszoosobowy narrator wspomina o wydarzeniach sprzed kilku lat – relacjonuje historię Marcina Kozery.Geneza utworuOpowiadanie – wydane w 1927 roku – jest przypomnieniem dyskusji toczącej się kilka lat wcześniej wśród emigrantów. Miała ona miejsce przed wybuchem pierwszej wojny światowej, a dotyczyła możliwości odzyskania przez Polskę niepodległości. Utwór dotyka problemu przynależności narodowej – dzieci emigrantów często nie znały Polski, za to były dość dobrze zasymilowane z mieszkańcami kraju, w którym przebywały.Czas i miejsce wydarzeńWydarzenia dzieją się przed pierwszą wojną światową. To kilka jesiennych i zimowych tygodni, jasełka i jeden dzień szkolny po Bożym Narodzeniu. Na podstawie wiedzy historycznej można powiedzieć, że był to rok 1913.Miejscem akcji jest biedniejsza dzielnica Londynu – tu mieszkali Polacy i tu znajdował się budynek Domu Towarzystwa Polskiego, w którym mieściła się polska szkoła.Bohaterowie1. Marcin Kozera – nastoletni chłopiec; półsierota (zmarła mu matka); jest uśmiechnięty, żywiołowy; to pomysłowy rozrabiaka, ale lubiany i mądry; imponuje kolegom; nauczycielka pomaga mu w nauce polskiego i w odkrywaniu siebie; bardzo lubi Krysię; na końcu uświadamia sobie, że jest Polakiem i chce wyjechać do Polski.
2. Nauczycielka – uczy polskiego w szkole związanej z Towarzystwie Polskim; jest zaangażowana w swoją pracę; przygotowuje jasełka; daje Marcinowi rolę żołnierza; pomaga chłopcu znaleźć w sobie odwagę do bycia Polakiem i odnalezienia go w sobie.
3. Mateusz Kozera – ojciec Marcina; troszczy się o syna, ale trudno mu zaakceptować, że ten nie